Φόβος εγκατάλειψης.....

Καλησπέρα σε όλους σας.....

Είχα πολύ καιρό να μπω γιατί πίστευα ότι ναι, μπορώ να τα καταφέρω αλλά τελικά το παρελθόν μερικές φορές είναι ισχυρό....

Είχα μία σχέση 5 χρόνων η οποία έληξε πριν 2 χρόνια. Αφού πέρασα ένα χρόνο προσπαθώντας να ξεπεράσω το χωρισμό μου (ο οποίος μάλιστα έγινε χωρίς αντίο καν) αρχισα πάλι να βγαίνω με άντρες. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο όπως επίσης με έκανε να συνειδητοποιήσω τι τοίχους είχα δημιουργήσει μέσα μου προκειμένου να μην ξαναπληγωθώ. Ηταν όμως η ασφάλεια μου.....

Πριν λίγο καιρό γνώρισα έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάξαμε απόλυτα εγκεφαλικά. Μιλούσαμε και αισθανόμασταν και οι δύο ότι έχουμε βρει το άλλο μας μισό. Ηταν επίσης ο μοναδικός άντρας με τον οποίο κατέβασα τα τείχη μου και ανοίχτηκα. Βγαίναμε για 10 μέρες μέχρι που ξαφνικά αυτός εξαφανίστηκε.....

Επαθα σοκ. Ξαφνικά ενεργοποιήθηκε για μία ακόμα φορά ο φοβος της εγκατάλειψης μέσα μου. Ενιωσα τέτοιο φόβο λες και έχανα τον άντρα της ζωής μου..... Παρόλο που επικοινωνήσαμε κάποια στιγμή με μηνυμα και μου είπε πως κάτι του συμβαίνει κι ότι είμαι ό,τι καλύτερο του έχει συμβεί, και μόνο το γεγονός ότι έχουν περάσει 5 μέρες και δεν έχω πάρει τηλέφωνο με κάνει να τρομάζω.........

Καταλαβαίνω ότι αυτός ο φόβος είναι πιο βαθύς και δεν έχει σχέση με αυτόν τον άντρα στην πραγματικότητα αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.... Συνειδητοποιώ πως προέρχεται από κάτι στο παρελθόν μου αλλά δεν μπορώ να βρω τη σύνδεση και το μυαλό μου γυρίζει συνέχεια σ' αυτόν τον άνθρωπο των 10 ημερών... Γιατί δεν παίρνει τηλέφωνο, γιατί δεν θέλει να με δει, τι έγινε λάθος.....

Αυτό που ζητάω απο σας είναι να με συμβουλέψετε....... Πως αντιμετωπίζεις τον συγκεκριμένο φόβο γενικά;; Που πρέπει να ανατρέξω; Τι θα με βοηθήσει;

Ευχαριστώ!

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΙΩΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ,Ε ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΝΤΡΑ!ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕ ΕΣΕΝΑ ΕΠΑΘΑ ΠΕΡΣΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΗΘΕΝ ΜΕ ΕΙΧΕ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2-3 ΜΕΡΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Κ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΦΑΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ!!ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΩΡΙΝΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΝΟΜΙΖΩ ΣΥΝΕΧΩΣ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟΝ ΧΑΣΩ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΛΙΨΗ.ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ?ΑΚΟΜΗ ΤΟ ΠΑΛΕΥΩ Κ ΕΓΩ!

Α!!Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΕΒΗ ΤΙΠΟΤΑ!ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΛΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ.ΜΕΤΑ ΠΑΛΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΟΠΩΣ ΤΟ ΒΙΩΝΩ Κ ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΟΠΩΣ ΣΟΥ ΕΓΡΑΨΑ!

Δεν έχει νόημα αλικη μου να κάνω ότι δεν συνέβη τίποτα..... Μετά απο 1 χρόνο ψυχοθεραπείας νομίζω ότι έμαθα πως δεν πρέπει να κλείνω τα μάτια μου σ\' αυτό που υπάρχει μέσα μου αλλά να το αντιμετωπίζω........ Απλά χρειάζομαι βοήθεια με τον τρόπο....

Γεια σου BALANCE,

Δεν μπορω να γνωριζω τις λεπτομερειες πισω απο τις σχεσεις σου που τελειωσαν αλλα το γεγονος οτι επαναλαμβανεται το ιδιο μοτιβο δεν φανταζομαι πως ειναι τυχαιο... Το λεω αυτο επειδη εχω κι εγω θεματα με την εγκαταλειψη και αν καταλαβα ενα πραγμα απο την δικη μου ψυχοθεραπεια ειναι πως δεν επιλεγουμε ατομα για σχεση στην τυχη - για την ακριβεια οι περισσοτερες παθολογικες επιλογες μας αντανακλουν τους φοβους και τα τραυματα μας και συχνα εξελισσονται σε αυτοεκπληρουμενες προφητειες. Σιγουρα εγκειται και στον χαρακτηρα του αλλου να δωσει καποιες εξηγησεις πριν δωσει τελος σε μια σχεση, το γεγονος ομως οτι αυτο το χαρακτηριστικο \"ελειπε\" απο τον χαρακτηρα και των δυο ατομων αυτων ισως εχει να κανει και με το εσωτερικο κριτηριο με το οποιο τους διαλεξες... Ετσι ας πουμε στην δικη μου περιπτωση διαλεγα ατομο που στην αρχη με εξιδανικευε, και οταν πλεον φαινοταν πως υπηρχε πραγματικη συνδεση μεταξυ μας ετοιμη να ανακυφθει και απο τους δυο μας, τοτε ο αλλος απομακρυνοταν μαζι με την... εξιδανικευση του. Μετα βεβαια φροντιζα κι εγω η πρωην εξιδανικευση να γινει υποτιμηση προς το προσωπο μου αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια! Παντως ηταν παντα η ιδια ιστορια και μυστηριωδως ο χαρακτηρας της αλλης \"ταιριαζε\" και αυτος γαντι στο δικο μου εσωτερικευμενο σεναριο. Αναρωτιεμαι αν εχω καταφερει να το ξεπερασω αλλα εχω καθε λογο να αμφιβαλλω μετα απο τοσα χρονια.

Απλως παραθετω καποιες σκεψεις χωρις να κανω συγκρισεις, δεν σε ξερω αλλωστε αν και σε ειχα διαβασει παλιοτερα οταν ημουν ακομη απλος επισκεπτης :)

Βalance,

αλλες φορες νομιζω πώς το παρελθον μπορει να μας καταδιωκει και να χαλαει το παρον μας. Τελικα ομως νομιζω οτι μπορει να μας βοηθησει αν δουμε τί πηγε στραβα στο τοτε. Σιγουρα μετα απο μια εγκαταλειψη χωρις ενα αντιο, ειναι πολυ πιθανο να κλειστεις, να φοβηθεις για μια νεα σχεση. Κ πώς να μην ειναι ετσι δλδ?

Ομως το να γινει κατι και 2η φορα κ πάει λεγοντας, παυει να ειναι τυχαιο. Εχεις δει την 1η σου σχεση σε σχεση με την 2η? Εχεις σκεφτει αν ειχαν κοινα γνωρισματα αυτοι οι ανθρωποι? Αν εσυ ειχες μια καπως κοινη αντιμετωπιση? Τελικα μηπως αυτο το απολυτο ταιριασμα, δεν ηταν τοσο τελειο οσο νομιζες? Απο τη μια πλευρα, σιγουρα οταν ερωτευομαστε εχουμε μια ταση (κ παραπανω) να εξιδανικευουμε τον αλλο, αλλα ....η εμπειρια εστω κ πονεμενη μπορει να μας χτυπησει ενα καμπανακι. Αυτο της δευτερης σκεψης: μια κουβεντα που δεν εδωσες σημασια, ενα υποννοουμενο που δεν ξεκαθαρισες, μια σιωπη σε κατι που ειπες κ δεν προχωρησε. Πολλες φορες βλεπουμε/ακουμε κατι κ αφηνουμε να περασει, στην αναγκη μας να διατηρησουμε την πολυ γλυκια ατμοσφαιρα που θελουμε να ζησουμε.

Δες λοιπον αν εσυ εχασες καποιο κομματι στην πορεια αυτη που νομιζες οτι ηταν πιο \"μαζι\" απο οτι ηταν τελικα. Κ σιγουρα θα σε βοηθησει αυτο την επομενη φορα. Στο να βλεπεις κ να ακους πιο εγκαιρα κ να μην πεφτεις απο τα συννεφα.

καλημερα,

θα σου γραψω αυτα που προσπαθω και λεω και στον εαυτο μου..
Δεν μου αρεσει η εγκαταλειψη?Γιατι ειμαι ανθρωπος και εχω αναγκη τους αλλους ανθρωπους,δεν μπορω να ζω μονη μου!!!
Απολυτως λογικο,ναι?
Την φοβαμαι την εγκαταλειψη?Με ριχνει στα πατωματα?Μου γ@@@ την ψυχολογια?
Γιατι στηριζομαι στην σχεση αυτη.Γιατι περιμενω απο τον αλλο..
Δεν μπορω να εκλογικευσω την κατασταση και τα ριχνω σε εμενα..Πχ εγω φταιω που με αφησε ο αλλος..

Και εφοσον στηριζομαι στην επιβεβαιωση που θα παρω απο ΑΛΛΟΥ ,γκρεμιζονται ολα μολις φυγει..
Αν δω οτι αυτο ειναι θεμα Αυτοεκτιμησης ,ΔΕΝ θα ερθω πολυ κοντα με καποιον που δεν ειναι ισοτιμος μου συναισθηματικα...
Αν αρχισω να περναω χρονο με κοσμο ΧΩΡΙΣ απιτησεις..και εχω παρεα τελικα,δεν θα ειμαι απελπισμενα αγκιστρωμενη σε καποιον..

Χτιζω την αυτοπεποιθηση μου,,δεν περιμενω απο τους αλλους να μου πουν ποια ειμαι,,δεν παιρνω τοις μετρητοις καθε απομακρυνση γιατι μπορει ο αλλος να εχει δικα του θεματα ,μπορει στο κατω κατω να μην κανουμε για τον αλλο,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ του κοσμου,ναι?
Κι αυτη η μαλ@@@ \"κολλαμε εκει που μας φτυνουν\",εμενα μου κανει λιγο οικογενεια..με την εννοια εχω μαθει απο το σπιτι μου οι γονεις μου να με εχουν στερημενη συναισθηματικα,να με διωχνουν κι εγω να παρακαλω για την αποδοχη τους,ε, στο τελος μαθαινω οτι το φυσιολογικο ειναι να λειτουργω ετσι..


Σημειωση..
Αυτα που σου γραφω ειναι το πως τα βλεπω εγω τα πραγματα,,δεν εχω παρει ΑΚΟΜΑ βοηθεια απο καποιον ψυχολογο,για να ξερω αν ειναι βασιμα..παντως σε εμενα \"δουλευουν\",εσυ ομως εννοειται οτι θα τα φιλτραρεις πρωτα,ναι?

Quote:

---

Originally posted by oboro
Γεια σου BALANCE,

Δεν μπορω να γνωριζω τις λεπτομερειες πισω απο τις σχεσεις σου που τελειωσαν αλλα το γεγονος οτι επαναλαμβανεται το ιδιο μοτιβο δεν φανταζομαι πως ειναι τυχαιο... Το λεω αυτο επειδη εχω κι εγω θεματα με την εγκαταλειψη και αν καταλαβα ενα πραγμα απο την δικη μου ψυχοθεραπεια ειναι πως δεν επιλεγουμε ατομα για σχεση στην τυχη - για την ακριβεια οι περισσοτερες παθολογικες επιλογες μας αντανακλουν τους φοβους και τα τραυματα μας και συχνα εξελισσονται σε αυτοεκπληρουμενες προφητειες. Σιγουρα εγκειται και στον χαρακτηρα του αλλου να δωσει καποιες εξηγησεις πριν δωσει τελος σε μια σχεση, το γεγονος ομως οτι αυτο το χαρακτηριστικο \"ελειπε\" απο τον χαρακτηρα και των δυο ατομων αυτων ισως εχει να κανει και με το εσωτερικο κριτηριο με το οποιο τους διαλεξες... Ετσι ας πουμε στην δικη μου περιπτωση διαλεγα ατομο που στην αρχη με εξιδανικευε, και οταν πλεον φαινοταν πως υπηρχε πραγματικη συνδεση μεταξυ μας ετοιμη να ανακυφθει και απο τους δυο μας, τοτε ο αλλος απομακρυνοταν μαζι με την... εξιδανικευση του. Μετα βεβαια φροντιζα κι εγω η πρωην εξιδανικευση να γινει υποτιμηση προς το προσωπο μου αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια! Παντως ηταν παντα η ιδια ιστορια και μυστηριωδως ο χαρακτηρας της αλλης \"ταιριαζε\" και αυτος γαντι στο δικο μου εσωτερικευμενο σεναριο. Αναρωτιεμαι αν εχω καταφερει να το ξεπερασω αλλα εχω καθε λογο να αμφιβαλλω μετα απο τοσα χρονια.

Απλως παραθετω καποιες σκεψεις χωρις να κανω συγκρισεις, δεν σε ξερω αλλωστε αν και σε ειχα διαβασει παλιοτερα οταν ημουν ακομη απλος επισκεπτης :)

---

Συμφωνώ με τον oboro. Σκέψου μήπως τελικά οι επιλογές σου οδηγούν υποσυνείδητα στην εγκατάλειψη. Αν κάνεις ψυχοθεραπεια αυτό θα στο έχει μάλλον αναφέρει και ο ψυχολόγος σου.

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας!!!!!! Και το λέω μέσα απο την καρδιά μου γιατί όλοι σας πιάσατε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που μου συμβαίνει και αυτό με κάνει να νιώθω πως δεν είμαι μόνη μου......

Oboro απ\' όσα έγραψες οφείλω να ομολογήσω πως τελικά ο φόβος της εγκατάλειψης έχει ακριβώς τις ίδιες επιπτώσεις και στους δύο μας.... Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. το ότι επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο σίγουρα δεν είναι τυχαίο και μετά τον 1 χρόνο της ψυχοθεραπείας (πριν 2 χρόνια βεβαίως) έχω καταφέρει να κάνω ένα μικρό διάλειμμα μέσα μου και αναγνωρίζω απόλυτα πως είναι σημείο κλειδί...... Δυστυχώς αυτό το εσωτερικό κριτήριο ψάχνω να βρω για να σταματήσει ο φαύλος κύκλος.....

SOfia μου σίγουρα υπάρχουν συνδέσεις ανάμεσα στις δύο σχέσεις ανεξάρτητα απο το αν η μία κράτησε 5 χρόνια και η άλλη 10 μέρες..... Και η μοναδική σύνδεση που θα μπορούσα να βρω (και σίγουρα έχει παίξει σημαντικό ρόλο) είναι πως και στις 2 κάτι που δεν έχω εντοπίσει ακόμα με έκανε απο την πρώτη στιγμή να \"δεθώ\", να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο και να γίνω αυθεντική απέναντι τους. Ηταν άνθρωποι που ένιωσα ότι ήταν απόλυτα ειλικρινείς απέναντι μου (γιατί θεωρώ τον εαυτό μου επιφυλακτικό ακόμα κι αν δεν το δείχνω οπότε και ξεχωρίζω το αυθεντικό απο το δήθεν) και πρώτοι έβγαλαν απο μέσα τους πραγματικά στοιχεία του χαρακτήρα τους.... \"ξεγυμνώθηκαν\" αν θα μπορούσατε να με καταλάβετε. Τώρα αν τυφλώθηκα απο αυτό το ξεγύμνωμα και εξιδανίκευσα αυτούς τους άντρες...... Είναι πάρα πολύ πιθανόν. Το κρατάω.......

Αφωτεινή..... \"Την φοβαμαι την εγκαταλειψη?Με ριχνει στα πατωματα?Μου γ@@@ την ψυχολογια?
Γιατι στηριζομαι στην σχεση αυτη.Γιατι περιμενω απο τον αλλο..
Δεν μπορω να εκλογικευσω την κατασταση και τα ριχνω σε εμενα..Πχ εγω φταιω που με αφησε ο αλλος..\"
Περιέγραψες ακριβώς αυτό που νιώθω.... Και με παγώνει λίγο να το παραδέχομαι γιατί νόμιζα πως το είχα δουλέψει πολύ με την ψυχοθεραπεία................
\"Αν δω οτι αυτο ειναι θεμα Αυτοεκτιμησης ,ΔΕΝ θα ερθω πολυ κοντα με καποιον που δεν ειναι ισοτιμος μου συναισθηματικα...\"
Αυτό έκανα με τους υπόλοιπους 29 άντρες που βγήκα πριν γνωρίσω τον τελευταίο...... Ισως δεν ενεργοποιούσαν κάτι μέσα μου και γι αυτό δεν ένιωσα τίποτα όταν κάποιοι από αυτούς δεν μου ζήτησαν να ξαναβγούμε......
Στην σχέση των 5 χρόνων πολλές φορές τον κυνήγησα να ξαναγυρίσει στη σχέση. Πλέον το περνάω μόνη μου χωρίς να παρακαλάω αλλά αισθάνομαι το ίδιο......... Οτι δεν έχω κάνει αρκετά κι αυτό με κάνει να θυμώνω και να πονάω για μένα περισσότερο.....
Και θα κρατήσω αυτό που έγραψες. Στη δική μου οικογένεια υπήρχε συναισθηματική εγκατάλειψη όταν δεν έκανα αυτο που ήθελαν. Με έδιωχναν συναισθηματικά και παρακαλούσα να με δεχτούν πάλι κοντά τους, να γίνω αυτό που ήθελαν για να εισπράξω την αγάπη τους ξανά. Πιστεύω πως εκεί είναι και η ρίζα, σίγουρα απο εκεί προέρχεται η ρίζα του προβλήματος και πρέπει να βρω τον τρόπο να την ξεριζώσω..........

Melissa ναι. Οι επιλογές μου οδηγούν υποσυνειδητα στην εγκατάλειψη. Αυτό που ψάχνω να βρω όπως είπα είναι γιατί επιλέγω τους συγκεκριμένους άντρες που θα μου ενεργοποιήσουν το συγκεκριμένο φόβο.........

Να \'ξερες πόσο σε καταλαβαίνω balance κι εγώ το ίδιο με σένα είμαι αν αυτό σε βοηθάει. Όσο για συμβουλές, αν ήξερα και για μένα, θα σου έλεγα, αλλά μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση της Αφωτεινής γενικά αλλά και συγκεκριμένα για την οικογένεια. Πόσο δίκιο έχει σε αυτό!

"Στη δική μου οικογένεια υπήρχε συναισθηματική εγκατάλειψη όταν δεν έκανα αυτο που ήθελαν. Με έδιωχναν συναισθηματικά και παρακαλούσα να με δεχτούν πάλι κοντά τους, να γίνω αυτό που ήθελαν για να εισπράξω την αγάπη τους ξανά. Πιστεύω πως εκεί είναι και η ρίζα, σίγουρα απο εκεί προέρχεται η ρίζα του προβλήματος και πρέπει να βρω τον τρόπο να την ξεριζώσω.........."

Δεν είμαι ψυχολόγος και όυτε έχω κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία, αλλά ναι, αυτή είναι η ρίζα του κακού και του κάθε κακού που ένας άνθρωπος μπορεί να πάθει. Πάρτε για παράδειγμα ένα άτομο του περιβαλλοντός σας, το οποίο έχει πάρει (και εξακολουθεί να πέρνει) αγάπη, σεβασμό, υποστήριξη από τα μέλη της οικογένειας του και κυρίως απο τους γονείς του. Όσα τέτοια παραδείγματα ανθρώπων έχω εγώ, μου δείχνουν άτομα με αυτοπεποιθηση και πίστη στον εαυτό τους ότι ΔΕΝ θα μείνουν ποτέ μόνοι και κατα συνέπεια δεν θα εγκαταληφθούν ΠΟΤΕ και απο κανένα!
Όσοι δεν είχαν αυτή τη τύχη στη ζωή τους, να μεγαλώσουν σε μια οικογένεια που να τους δίνει αγάπη και υποστήριξη, πρέπει να παλέψουν μόνοι τους με τα φαντάσματα του παρελθόντος! Αυτό κάνω εγώ τουλάχιστον...δεν ξέρω τι άλλο να κάνω! Σίγουρα δεν θέλω ποτε πάλι να εγκαταλειφθώ, δεν θέλω πάλι να κάνω τα ίδια λάθη!

Balance μιας και αναφερθηκε αρκετες φορες το θεμα της ψυχοθεραπειας, εκεινη που εκανες μεχρι 2 χρονια πριν σε βοηθησε καθολου? θα ξαναρχιζες?

Quote:

---

Originally Posted by BALANCE

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας!!!!!! Και το λέω μέσα απο την καρδιά μου γιατί όλοι σας πιάσατε ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που μου συμβαίνει και αυτό με κάνει να νιώθω πως δεν είμαι μόνη μου......

Oboro απ\' όσα έγραψες οφείλω να ομολογήσω πως τελικά ο φόβος της εγκατάλειψης έχει ακριβώς τις ίδιες επιπτώσεις και στους δύο μας.... Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. το ότι επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο σίγουρα δεν είναι τυχαίο και μετά τον 1 χρόνο της ψυχοθεραπείας (πριν 2 χρόνια βεβαίως) έχω καταφέρει να κάνω ένα μικρό διάλειμμα μέσα μου και αναγνωρίζω απόλυτα πως είναι σημείο κλειδί...... Δυστυχώς αυτό το εσωτερικό κριτήριο ψάχνω να βρω για να σταματήσει ο φαύλος κύκλος.....

SOfia μου σίγουρα υπάρχουν συνδέσεις ανάμεσα στις δύο σχέσεις ανεξάρτητα απο το αν η μία κράτησε 5 χρόνια και η άλλη 10 μέρες..... Και η μοναδική σύνδεση που θα μπορούσα να βρω (και σίγουρα έχει παίξει σημαντικό ρόλο) είναι πως και στις 2 κάτι που δεν έχω εντοπίσει ακόμα με έκανε απο την πρώτη στιγμή να \"δεθώ\", να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο και να γίνω αυθεντική απέναντι τους. Ηταν άνθρωποι που ένιωσα ότι ήταν απόλυτα ειλικρινείς απέναντι μου (γιατί θεωρώ τον εαυτό μου επιφυλακτικό ακόμα κι αν δεν το δείχνω οπότε και ξεχωρίζω το αυθεντικό απο το δήθεν) και πρώτοι έβγαλαν απο μέσα τους πραγματικά στοιχεία του χαρακτήρα τους.... \"ξεγυμνώθηκαν\" αν θα μπορούσατε να με καταλάβετε. Τώρα αν τυφλώθηκα απο αυτό το ξεγύμνωμα και εξιδανίκευσα αυτούς τους άντρες...... Είναι πάρα πολύ πιθανόν. Το κρατάω.......

Αφωτεινή..... \"Την φοβαμαι την εγκαταλειψη?Με ριχνει στα πατωματα?Μου γ@@@ την ψυχολογια?
Γιατι στηριζομαι στην σχεση αυτη.Γιατι περιμενω απο τον αλλο..
Δεν μπορω να εκλογικευσω την κατασταση και τα ριχνω σε εμενα..Πχ εγω φταιω που με αφησε ο αλλος..\"
Περιέγραψες ακριβώς αυτό που νιώθω.... Και με παγώνει λίγο να το παραδέχομαι γιατί νόμιζα πως το είχα δουλέψει πολύ με την ψυχοθεραπεία................
\"Αν δω οτι αυτο ειναι θεμα Αυτοεκτιμησης ,ΔΕΝ θα ερθω πολυ κοντα με καποιον που δεν ειναι ισοτιμος μου συναισθηματικα...\"
Αυτό έκανα με τους υπόλοιπους 29 άντρες που βγήκα πριν γνωρίσω τον τελευταίο...... Ισως δεν ενεργοποιούσαν κάτι μέσα μου και γι αυτό δεν ένιωσα τίποτα όταν κάποιοι από αυτούς δεν μου ζήτησαν να ξαναβγούμε......
Στην σχέση των 5 χρόνων πολλές φορές τον κυνήγησα να ξαναγυρίσει στη σχέση. Πλέον το περνάω μόνη μου χωρίς να παρακαλάω αλλά αισθάνομαι το ίδιο......... Οτι δεν έχω κάνει αρκετά κι αυτό με κάνει να θυμώνω και να πονάω για μένα περισσότερο.....
Και θα κρατήσω αυτό που έγραψες. Στη δική μου οικογένεια υπήρχε συναισθηματική εγκατάλειψη όταν δεν έκανα αυτο που ήθελαν. Με έδιωχναν συναισθηματικά και παρακαλούσα να με δεχτούν πάλι κοντά τους, να γίνω αυτό που ήθελαν για να εισπράξω την αγάπη τους ξανά. Πιστεύω πως εκεί είναι και η ρίζα, σίγουρα απο εκεί προέρχεται η ρίζα του προβλήματος και πρέπει να βρω τον τρόπο να την ξεριζώσω..........

Melissa ναι. Οι επιλογές μου οδηγούν υποσυνειδητα στην εγκατάλειψη. Αυτό που ψάχνω να βρω όπως είπα είναι γιατί επιλέγω τους συγκεκριμένους άντρες που θα μου ενεργοποιήσουν το συγκεκριμένο φόβο.........

---

Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά αυτό που επιζητάς σε έναν άντρα είναι, να είναι πραγματικά ο εαυτός του και να ναι ειλικρινής;

Γεια σου Balance.Είθε να εκπληρώσεις την έννοια του τόσο όμορφου nickname σου.:)


Θα σου πρότεινα ένα βιβλίο γνωστού ψυχολόγου,το"Δεν παίζεις μόνο εσύ.Υπάρχουν κι άλλοι"του Νίκου Σιδέρη.Με βοήθησε πάρα πολύ,το θεωρώ καταπληκτικό βιβλίο για ανάλυση των σύγχρονων ανθρώπινων σχέσεων.

Σε ένα του μεγάλο κομμάτι είναι αφιερωμένο στην έννοια της συναισθηματικής ευθύνης,που θεωρώ ότι κι εγώ ήμουν(και είμαι)ολίγον τι ανάπηρη εκεί,δλδ χρειάζομαι δουλειά στο να αναγνωρίζω τα λεπτά όρια που χρειάζεται να τηρούνται στις ανθρώπινες σχέσεις,ιδιαίτερα τις αισθηματικές,ώστε να είναι ισότιμες και καθαρές.Ο δικός μου φόβος με έκανε επί πολύ καιρό να σκέφτομαι ότι ευθύνη=δέσμευση=σκλαβιά,πο� � ήταν εντελώς λάθος,γιατί τώρα ζω μία σχέση που όταν της αφέθηκα,μου πρόσφερε και μου προσφέρει μία απίστευτη αίσθηση ολοκλήρωσης.Ίσως αυτή η έννοια να μην ήταν ξεκάθαρη και στους συντρόφους που επέλεγες,να μην την διδάχτηκαν,να μην την αναζήτησαν,να μην έτυχε να τους έλειψε.Αλλά είναι σημαντικό εσύ να την αναγνωρίσεις,ήδη αντιλαμβάνομαι πως μάλλον αυτή την έννοια αναζητάς,το ψάξιμό σου μου δείχνει προς τα κει.Όμως όπως σου υπέδειξε κι ο Οb και η melissa το μοτίβο είναι πολύ μα πολύ πιθανό να μην είναι καθόλου τυχαίο.
Γιατί οι μελέτες και η πραγματικότητα δείχνουν μία συχνότατη τάση εμφάνισης"χορού"ζευγαριών,� �που μία υποσυνείδητη έλξη σέρνεται με παρόμοιο μοτίβο,με συνέπεια το διαρκές πλήγωμα του ενός μέρους και αυτό που ανέφερες ακριβώς:τη μνήμη παλιών πόνων,που ξαναεγείρονται σαν βαμπίρ από το φέρετρό τους με το που δύει ο ήλιος(τι έγραψα,λολ).

Και ελπίζω αυτό να είναι το τελευταίο μου έντιτ,φιου.

Μου έκοψε την απάντηση,ας μεριμνήσει κάποιος,γιατί δεν ξέρω πώς να την επαναφέρω.Κρίμα.Μου τη δείχνει όταν κάνω edit,αλλά δε φαίνεται εδώ ολόκληρη πάντως.Το νέο φόρουμ ευνοεί τους λιγόλογους,λολ.

Quote:

---

Originally Posted by oboro

Balance μιας και αναφερθηκε αρκετες φορες το θεμα της ψυχοθεραπειας, εκεινη που εκανες μεχρι 2 χρονια πριν σε βοηθησε καθολου? θα ξαναρχιζες?

---

Oboro ναι, με βοήθησε πάρα πολύ η ψυχοθεραπεία αν και ήταν κυρίως ψυχανάλυση (ραϊχική μέθοδος) αλλά ο λόγος που σταμάτησα ήταν καθαρά οικονομικός. Μακάρι να είχα την δυνατότητα να ξαναρχίσω αλλά δυστυχώς μου είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτή την εποχή. Τώρα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να χρησιμοποιώ ότι διαβάζω ή ότι έχω μάθει μέχρι σήμερα.......

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά αυτό που επιζητάς σε έναν άντρα είναι, να είναι πραγματικά ο εαυτός του και να ναι ειλικρινής;

---

Γιάννη μου το θέμα που σήκωσα δεν είναι για το πως θέλω να είναι ο άντρας που ζητάω να έχω στη ζωή μου αλλά να βρω και να εξηγήσω το συναίσθημα που ενεργοποιείται μέσα μου κάθε φορά που ένας άντρας φεύγει απο τη ζωή μου........

Υ.Γ.: Παρόλ αυτά, ναι θα τα ήθελα αυτά τα χαρακτηριστικά σε έναν άντρα αλλά αυτό εκτός θέματος.............

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Μου έκοψε την απάντηση,ας μεριμνήσει κάποιος,γιατί δεν ξέρω πώς να την επαναφέρω.Κρίμα.Μου τη δείχνει όταν κάνω edit,αλλά δε φαίνεται εδώ ολόκληρη πάντως.Το νέο φόρουμ ευνοεί τους λιγόλογους,λολ.

---

Χαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!
Φοβάμαι πως ναι αφού δεν έχω πάρει ολόκληρη την απάντηση....... Αν δεν δω ποτέ την υπόλοιπη, σου υπόσχομαι οτι τουλάχιστον θα πάω να αγοράσω το συγκεκριμένο βιβλίο..... Ευχαριστώ!