Αγάπη

Καλημέρα σε όλους!!!

Εδώ και μέρες γυρίζει ένα θέμα στο μυαλό μου.... Έχω ξεκινήσει να το γράφω αλλά όλο σταματώ. Σήμερα το βράδυ είπα να το συνεχίσω...
Η ερώτησή μου είναι η εξής:
Ποιος θα μιλήσει για αγάπη?
Καθημερινά, όλοι μας, περνάμε από τις δοκιμασίες τις ζωής.
Και όμως πολύ λίγοι μιλούν για την αγάπη.
Θα ήθελα μέσα από αυτό το θέμα να ξεκινήσει ένας διάλογος με τα αγαπητά μέλη του forum, να μου πει ο καθένας – αν είναι δυνατόν - τι πιστεύει για την αγάπη.
Είναι πολύ γενικό, το ξέρω.
Ας κάνω την αρχή.
Πριν από λίγα χρόνια βρέθηκα σε μια κινηματογραφική αίθουσα, παρακολουθούσα την ταινία Amelie…
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν... ναι, αυτό είναι, αυτό ακριβώς είναι..
Εκεί που νομίζεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα, ξαφνικά καταλαβαίνεις το νόημα, και όλα είναι ξεκάθαρα....
Μια στιγμή αρκεί.
Μαγεία.
Αυτό που έχω καταλάβει μέχρι σήμερα για την αγάπη είναι ότι δεν υπάρχει συνταγή, ο καθένας την βιώνει διαφορετικά, δεν υπάρχει το για πάντα, υπάρχει το τώρα.
Πάντα, όταν σκέφτομαι την αγάπη, μου έρχεται στο μυαλό το ποίημα της Elizabeth Barrett Browning - How do I Love Thee….
Πολύ ρομαντική; Ίσως...
Περιμένω τις απαντήσεις σας..

Με φιλική διάθεση.
Λένα

Eιλικρινά δεν σκέφτομαι τίποτα απολύτως για αυτό το συναίσθημα.
Δεν σκέφτομαι ούτε τί δύναμη έχει (αν έχει), ούτε τί μπορεί να κάνει, ούτε ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της, ούτε πως μπορώ να την πάρω ή να την δώσω.
Τίποτα απολύτως. Έχει πάψει να με απασχολεί αυτό το θέμα.
Έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω τί ακριβώς είναι...και δεν μπόρεσα να το συλλάβω. Έψαχνα να προσδώσω έναν χαρακτηρισμό και δεν έβρισκα τίποτα...Το άφησα λοιπόν και δεν με νοιάζει πια...Ούτε τί θα πάρω, ούτε τί θα δώσω...στιγμές θα πάρω και το ίδιο θα δώσω.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως δεν υπάρχει η αγάπη.
Και όλα αυτα που νιώθουμε για τους φίλους μας, τους γονείς μας, τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας, το κατοικίδιο μας κλπ είναι ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων αλλά όχι αγάπη. Δεν ξέρω...είναι λίγο μπερδεμένο.


Και εμένα μου έρχεται ποίημα στο μυαλό...Και νομίζω πως ότι πιστεύω για την αγάπη συνοψίζεται σε αυτό το ποίημα. Είναι η εικόνα που έχω για αυτό το συναίθημα. Τα λόγια που θα ήθελα να πώ....τα λόγια που θα ήθελα να ακούσω...τα λόγια που θα ήθελα να ζήσω...

kalimera,
emena sougar pantws m aresei auto pou exeis grapsei katw katw... oses psyxes katalaves toses zwes tha ziseis.... nomizw pws auto ta leei ola.
den kserw ti na pw gia tin agapi kai pros theou mi me rwtisete gia ton erwta. den pisteuw se tipota apo ta duo. pisteuw omws stin anagh pou dimiourgei i sunitheia na exeis orismenous anthrwpous, katoikidia isws kai pragmata dipla sou giati sou simiourgoun kapoia sunaisthimata kai anamniseis xwris ta opoia den mporeis na ziseis.
ola ta sunaisthimata einai toso proswrina etsi ki alliws pou estw ki an uparxoun feugoun ksafnika kai meneis na anarwtiesai tous logous. ki epeidi sunithws einai ekseraitika duskola na dwseis agapi fovoumenos oti tha meineis leipsos i oti de tha pareis agapi kala tha einai na ektimaei kai na sevetai kapoios auta pou tou dinoun i tou prokaloun kapoia pragmata kai antrwpoi kai na min psaxnoume pws legontai kai ti simainoun.
auta ta oliga apaisiodoksa.... katathliptika alla i ws twra poreia mou auta mou didakse.
sas filw

Quote:

---

Originally posted by tessa
auta ta oliga apaisiodoksa.... katathliptika alla i ws twra poreia mou auta mou didakse.

---

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το παραπάνω και σκέφτομαι...
Γιατί αυτά τα συμπεράσματα να είναι απαισιόδοξα;
Γιατί να είναι καταθλιπτικά;

Και αν είναι η αλήθεια; Γιατί θα πρέπει να μας προκαλεί κατάθλιψη;
Να μας ανακουφίζει θα έπρεπε.
Κατάθλιψη θα μου προκαλούσε αν ήμουν αναγκασμένη να ζω πιστεύοντας οτι υπάρχει αγάπη ή έχοντας κατανοήσει τί είναι αγάπη και τελικά δεν την έβρισκα πουθενά. Αυτο πραγματικά θα ήταν απογοήτευση.

Αλλά αν τελικά δεν υπάρχει, αν τελικά είναι μόνο μια εύηχη λέξη...και εγώ, εσύ ή ο άλλος το έχουμε συνειδητοποιήσει και ζούμε χωρίς το κυνήγι της και χωρίς το φάντασμά της...πορευόμαστε χωρίς το άγχος να την συναντήσουμε ή να μας συναντήσει, χωρίς τα όποια αποτελέσματα της μη επιστροφής της....μήπως, λέω μήπως...είμαστε ευτυχέστεροι όλων;

...ή αυτό θα συμβεί ή θα πεθάνουμε δυστυχέστεροι όλων....

nomizw apla sougar oti den exei tosi megali simasia telika ti simainei mia leksi oso ti sunaisthimata prokalei. se kamia periptwsi den pisteuw pws oti tha pethanoume dustuxesteroi olwn an den katalavoume ti simainei i ti prepei na kanoume i estw an uparxei i oxi. de nomizw oti kerdizeis tipota. proswpika egw exw anagi kai pisteuw kai polloi alloi na niwthw giati ti logiki mou exw papsei na tin xrisimopoiw edw kai xronia. nai exw anagh omws to aggigma tou anthrwpou pou epeleksa na einai dipla mou kai anagnwrizw tin epilogi autwn pou me epeleksan gia na mou ekmistireutoun.
den thelw na mpw sti diadikasia na aporripsw lekseis pou gia allous simainoun kati..... egw pantws de lew oute pia s agapw oute eimai erwteumeni etsi niwthw ligo ws polu pio eleutheri kai malista protimw na mou lene oti kapoioi einai filoi/es mou para oti m agapane giati se kapoia stigmi pou mporei na tous xasw tote sigoura exw glitwsei tin prodosia.

opote mallon realistes eimaste kai oxi apaisiodoksoi katathliptiki kai dustuxeis.
xairomai pantws pou sumfwneis i telos pantwn kati sou prokalesan oi skepseis....

filia
tessa

Φυσικά και δεν θα πεθάνουμε δυστυχείς αν δεν καταλάβουμε τί σημαίνει η λέξη...
Έχω την αίσθηση όμως πως θα πεθάνουμε δυστυχείς αν δεν νιώσουμε τι συναισθήματα προκαλεί....
Μήπως όμως αφορίζοντας την αγάπη ταυτόχρονα αφορίζουμε και τα προκαλούμενα συναισθήματα;
(ποιά είναι άραγε αυτα; )

Διότι δεν μπορούμε να μην την αναγνωρίζουμε αλλά να αναγνωρίζουμε ευχαρίστως τα συμπαρομαρτούντας της...Ή τα αφορίζουμε και τα δύο...ή τα αναγνωρίζουμε και τα δύο....Πως μπορεί το ένα να \"ζει\" ανεξάρτητα από το άλλο;

Και στην τελική, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει αγάπη, το θέμα θα πρέπει να κλείσει εδώ. Διότι αν δεχτούμε πως η αγάπη είναι ένα συναίσθημα μη υπαρκτό....δεν μπορούμε να συζητήσουμε παραπέρα.

Τα υπόλοιπα συναισθήματα είναι άλλα...δεν είναι αγάπη. Άρα θα πρέπει να μιλήσουμε για αυτά ως έχουν.

den eimai apoluta sigoura pws \'aforizontas\' tin agapi aforizeis kai oti sunaisthimata prokalei. i agapi einai apla mia leksi pou sumvolizei kati entelws aoristo. instead loipon apo s agapw tha mporousame apla na leme \'se thelw\' \'se xreiazomai\'..... ti sunaisthimata sou dimiourgoun autes oi lekseis???
tessa

Άρα η αγάπη δεν είναι συναίσθημα...είναι ας πούμε μια ιδέα που γεννάει συναισθήματα κατα βάσει θετικά. Άρα δεν πρέπει να λέμε σ\' αγαπώ...γιατί δεν το αισθανόμαστε. Αισθανόμαστε τους καρπούς της αγάπης-ιδέας.
Άρα άτοπο το σ\'αγαπώ. Δεν υφίσταται ως συναίσθημα.

Το ότι κάποιος σου λέει \"σε θέλω\" ή \"σε χρειάζομαι\" δεν υποκαθιστά το \"σ\'αγαπώ\".
Μπορεί κάποιος να με θέλει και να με χρειάζεται χωρίς απαραίτητα να με αγαπάει.

ok sumfwnei alla ti ennoei kapoios otan sou leei s\'agapw? poso diaforetiko mporei na einai auto apo ta sunaisthimata pou sou prokaloun kapoies alles lekseis? auto einai pou den katalavainw....
ki episis giati otan kapoios de mas agapaei pia ta vafoume toso mavra ti einai auto pou pauei pleon na uparxei?
i akoma xeirotera giati to s agapw na einai mia toso varugdoupi leksi pou otan kapoios ti leei se suntomo xroniko diastima na gurnaei o allos kai na leei \' mi les lekseis pou den katalavaineis....\' i \'einai polu nwris akoma na les kati tetoio\' i peftoume se vathia skepsi, prosilwsi dialogismo ktlp gia na doume an prepei na to poume..... an den prepei .... mipws den einai swsto... pws tha to parei ki alla tetoia palava senaria....

Τώρα αν σου πώ πως δεν ξέρω να απαντήσω σε καμία ερώτηση από αυτές που έθεσες, θα με πιστέψεις;

Αν ήξερα δεν θα έλεγα πως δεν πιστεύω τίποτα για την αγάπη.
Θα μπορούσα να το εξηγήσω. Θα μπορούσα να σου πώ γιατί λέμε \"σ\'αγαπώ\" και πότε το λέμε...θα μπορούσα να πώ γιατί πολλές φορές αυτή η φράση μας βάζει σε σκέψεις και όλα τα υπόλοιπα.

Το μόνο που πιστεύω είναι ότι όταν το λέμε....το λέμε μηχανικά.
Σκεφτόμαστε...τί είναι όλο αυτό το ευχάριστο πακέτο συναισθημάτων που νιώθω όταν είμαι π.χ με τον Γιάννη....Αγάπη είναι. Τί άλλο θα μπορούσε να είναι...άρα: Σ\' αγαπώ Γιάννη.
Και ενδεχομένως όντως να τον αγαπάει. Και ενδεχομένως να είναι όντως αγάπη αυτό το πακέτο.
Ειλικρινά, δεν ξέρω.

an ontws to leme mixanika ..... tote mallon einai mia leksi pou ti simasia tis de tha ti vroume sto leksiko alla mesa mas.... ki as afisoume ton eauto mas o kathenas me tis empeiries tou na dwsei mia simasia pou tha ton voleuei
:P;)
na ste oloi kala...
filia tessa

Καλημέρα!!

Πραγματικά αναρωτιέμαι...

Μια ζεστή αγκαλιά δεν είναι αγάπη; Μια τρυφερή κουβέντα δεν είναι αγάπη; Το μοίρασμα δεν είναι αγάπη; Το να προσφέρεις δεν είναι αγάπη;

Όλα αυτά και άλλα πολλά πιστεύω ότι είναι αγάπη. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανόνας, απλά είναι.
Το νιώθεις. Και δεν χρειάζεται να είναι για πάντα. Δεν χρειάζεται να υπάρχει ανταπόδοση, ούτε είναι προδοσία αν χαθεί. Μάλλον πληγωμένος εγωισμός.
Η γεύση μένει και ας μην υπάρχει φυσική υπόσταση για να επιβεβαιώνει την ύπαρξή της.

Και χωρίς αγάπη, χωρίς αυτές τις μικρές στιγμές του πάρε-δώσε, νομίζω ότι το χρώμα ξεθωριάζει.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ταυτίζουμε την λέξη αγάπη με την αυτοθυσία.
Ίσως αυτή να είναι η υπέρτατη μορφή της, δεν ξέρω.

Πορευόμαστε παρέα, μέχρι εκεί που θα φτάσει, όσο φτάσει, δίνω, παίρνω και προχωρώ.

Δανείζομαι τον ορισμό της λέξης αγάπη από το λεξικό του Τριανταφυλλίδη.
Αγάπη = ψυχική διάθεση που κυριαρχείται από αισθήματα φιλίας, στοργής, συμπάθειας, τρυφερότητας, αφοσίωσης.
Με βάση το παραπάνω, ο κόσμος δεν θα ήταν πολύ καλύτερος αν υπήρχε αγάπη;

Πώς την απορρίπτουμε και πως την πετάμε σαν πολυφορεμένο ρούχο;
Να την καταργήσουμε επειδή δεν την καταλαβαίνουμε;

Πραγματικά δεν καταλαβαίνω πώς δεν βλέπουμε ότι μέσα από την αγάπη θα νιώσουμε πιο όμορφα.
Ξεκινώντας από το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και καταλήγοντας να δείχνουμε αγάπη στους γύρω μας.

Ή μήπως η εποχή της τεχνολογίας, του εύκολου χρήματος και του εγωκεντρισμού κέρδισε;

Πάντα με απασχολούσε και νομίζω ότι πάντα θα με απασχολεί, με διάθεση εξερεύνησης, αναζήτησης και εξέλιξης.

Φιλικά
Λένα

Quote:

---

Originally posted by lena
Να την καταργήσουμε επειδή δεν την καταλαβαίνουμε;

---

Nα την υιοθετήσουμε αν και δεν την καταλαβαίνουμε;

egw pantws sas eipa polu apla den pisteuw :P, den kserw ti simainei ;) kai mallon de thelw kai na mathw..... mou arkei oti niwthw kapoia pragmata ta opoia ta onomazw apla sunaisthimata den ta onomazw agapi, isws einai kati polu geniko gia mena alla eimai pio eutuxismeni etsi giati eimai ekei gia opoion me xreiazetai- kai logw epaggelmatos- alla de simainei pws tous agapaw kiolas.
oson afora tis agalies, ta xadia kai ola auta diafwnw katheta me to oti simainoun agapi, oute i storgi kai ta trufera logia simainoun agapi. for example an enas suzugos apataei ti gunaika tou kai meta paei kai tis leei s agapw auto einai upokrisia oxi agapi. opote einai kalutera na periorizontai oi anthrwpoi se pragmata pou sumvadizoun pio polli me tin epoxi mas nai mporei to xrhma, o egwkentrismos ktlp na exoun kerdisei alla i agapi einai ligo mpanal sunaisthima, isws kai ligo periploko oi anthrwpoi den ta theloun ta periploka kai \'duskola\' pragmata exoun tosa alla panta sto mualo tous. i agapi exei perasei se alli sfaira, pio melo kinimatografiki kai paramuthenia... dustuxws i pragmatikotita einai skliri kai den exei na kanei me tetoia pragmata.
egw eimai mia ap autous pou apla tin exw aparnithei.... oi idioi anthrwpoi pou mou eipan kapote s agapw twra koitazoun allou, allaksan ta thelw tous, oi anages tous, i zwi tous kai de xwraw pia ston kuklo tous... poios kserei... ara i agapi den einai kati stathero ara i agapi de mou paei.
sas filw

Καλημέρα σε όλους!!

Αγαπητή Sugar,
Το να υιοθετήσουμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε είναι άτοπο.
Το να καταργήσουμε όμως αυτό που δεν καταλαβαίνουμε δεν είναι βιαστικό;

Αγαπητή Tessa,
Τα είπαμε μέσω msn, σε γενικές γραμμές για να αναφέρω την άποψη μου και στο forum, νομίζω ότι η αγάπη δεν είναι μπανάλ, η εποχή έχει αλλάξει, η αγάπη έχει περάσει σε άλλη σφαίρα, λέμε και τι έγινε, να περνάμε καλά και όλα τα άλλα είναι μελό κινηματογραφικά και όμως χωρίς αγάπη πως μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα;

Αν ο καθένας κοιτάει πώς να είναι ο ίδιος καλά χωρίς να νοιάζεται για τους γύρω του τότε δεν προβλέπω ευοίωνο μέλλον..
Αναφέρεις το παράδειγμα για τον σύζυγο που γυρνάει σπίτι του αφού έχει απατήσει την γυναίκα του και της λέει σ’ αγαπώ, ναι, αυτό είναι υποκρισία, δεν θα διαγράψω όμως την αγάπη γιατί συμβαίνουν τέτοια περιστατικά και χειρότερα, πολύ χειρότερα!

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν τα περίπλοκα και «δύσκολα» πράγματα, η πραγματικότητα είναι σκληρή αλλά γιατί να μην έχει να κάνει και με την αγάπη?

Γενικά, νομίζω ότι το πιο εύκολο για όλους μας είναι να πούμε ένα τεράστιο δεν βαριέσαι και να συνεχίσουμε αδιαφορώντας.
Όμως συνεχίζω να αναρωτιέμαι, μήπως αυτό είναι το λάθος;

Κλεινόμαστε στον μικρό ασφαλή μας μικρόκοσμο και έχουμε τα πάντα κάτω από τον έλεγχο μας γιατί δεν δίνουμε, άρα δεν έχουμε να χάσουμε.

Μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια τρυφερή κουβέντα είναι μια εκδήλωση αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων που πιστεύουν σ’ αυτή. Διαφορετικά δεν σημαίνει κάτι.

Σας εύχομαι καλή συνέχεια.
Λένα

Eίναι βιαστικό και ενδεχομένως παρακινδυνευμένο. Το ίδιο παρακινδυνευμένο και επιπόλαιο είναι όμως και η υιοθέτηση της \"αγάπης\" (ως έννοια) που οι άλλοι μας έχουν επιβάλλει.

Η διαφορά μας λοιπόν είναι ότι εσύ μια αγκαλιά, ένα χάδι ή μία τρυφερή κουβέντα τα ονομάζεις αγάπη....Αυτό δεν υιοθετώ.

Γιατί να είναι αγάπη και όχι κάτι άλλο; Γιατί να μην είναι τρυφερότητα; Πολλές φορές αισθάνομαι τρυφερά για πρόσωπα που δεν τα \"αγαπάω\"....
Γιατί να μην είναι ενσυναίσθηση;

Γιατί οπωσδήποτε πρέπει να είναι αγάπη;
Αυτό είναι το βασικό μου ερώτημα.
Μήπως είναι αγάπη επειδή έτσι μας έχουν μάθει;
Εκεί διαφωνώ. Την αγάπη τη μαθαίνεις μέσα από ΄σένα όχι μέσα από τους άλλους.

agapites mou sugar kai lena
kai dear all,
twra pou ftasame se adieksodo kai kata vasi lusame kai to provlima tis agapis den pianoume kai to thema tou sex :P;)????/?

oxi tipota alla paraskeui simera douleia polli polii den exw kai variemai....
sas filw
tessa

Αγαπητή Sugar καλησπέρα,

Καθυστέρησα να απαντήσω λόγω απίστευτου τρεξίματος...

Συμφωνώ μαζί σου με μια μικρή προσθήκη. Την αγάπη την μαθαίνεις μέσα από εσένα αλλά και μέσα από τους άλλους.
Για την αγκαλιά, το χάδι, την τρυφερή κουβέντα συμφωνώ και πάλι, μπορεί να είναι και τρυφερότητα, δεν είναι απαραίτητα μόνο αγάπη.
Έτσι όπως το έγραψα αυτό το συμπέρασμα βγαίνει, ενώ αυτό που σκεφτόμουν ήταν δύο ανθρώπους που αγαπιούνται, να αγκαλιάζονται, να ανταλλάζουν τρυφερά λόγια και αν το νιώθουν τότε αυτό σημαίνει κάτι αλλιώς δεν σημαίνει τίποτα όσο αφορά πάντα στο συναίσθημα της αγάπης.

Την αγάπη δεν νομίζω ότι μας την επιβάλλει κανείς. Την εκδηλώνουμε έτσι όπως μας έχει εμφανιστεί στην ζωή μας, όπως την έχουμε εισπράξει (ξεκινώντας από την οικογένειά μας), όπως την έχουμε βιώσει (μέσα από σχέσεις μας) και από την προσωπική αναζήτηση που έχει κάνει ο καθένας μας....
Νομίζω επίσης ότι αν βάλουμε τον εγωισμό μας στην άκρη τότε θα μπορέσουμε να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι.

Όποτε το έχω κάνει, να βγάλω δηλαδή τον εγωισμό μου από την μέση, η αίσθηση που έχω νιώσει είναι απίστευτη.
Είναι σαν να βλέπεις τον κόσμο γύρω σου σφαιρικά και όχι επίπεδα.

Να σου πω και κάτι ακόμα Sugar; Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Ταλαιπωρούμαστε να βγάλουμε άκρη με αυτή την λέξη όμως όσο πλησιάζει κανείς στον πυρήνα γίνεται ευτυχέστερος. Θα μου πεις όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και θα συμφωνήσω.
Προσωπικά δεν ησυχάζω, ψάχνω, αναρωτιέμαι, είναι στο αίμα μου... τι να πω;

Το topic το ξεκίνησα γιατί βλέπω στις μέρες μας όλο και περισσότερους ανθρώπους να απομακρύνονται από αυτό το συναίσθημα και ήθελα να ξεκινήσει διάλογος για να δω τις απόψεις.
Κατά βάση είμαι ρομαντικός άνθρωπος και πιστεύω στην αγάπη.
Έχω βρεθεί σε αδιέξοδο, δεν πίστευα πάντα σε αυτή, την απέρριπτα ως φανταστικό συναίσθημα, και όμως μετά από τόσα «χαστούκια» την υποστηρίζω.
Βγαίνει από μέσα μου.

Αγαπητή Tessa,
Καλή η ιδέα να καταπιαστούμε με το sex αν και ανοίγουμε άλλο ένα τεράστιο κεφάλαιο!:P

Σας φιλώ
Λένα

olla sthn zwh einai mia empoiria! h agaph mporei na ekfrastei se orismenous antrwpous san erwtas!se alous san endiaferon apla gia na tous kanei na niosoun gematoi na moirastoun kai na enwthoun...
h poly monaksia vlaptei ayto me ekane na niwsw agaph apo merous mou!
xwris aytes tis enoies tote o antrwpos tha eixe katantisei mhxanikos tha edine kai tha eperne ...apolaysh? xwris na niazetai gia kanena ektos apo ton eaytoulh tou
h agaph den einai gia antrwpous pou thn exoun patisei hdh mia fora kai to yposynidito tous thn exei diagrapsei giati poly apla den theloun na zhsoun mia tragikh stigmh na epanalamvanetai mia stigmh pou tous exeis symadepsei kai thn exoun thapsei oso pio mesa ginetai sto myalo tous aytoi den theloun na niwsoun poly apla theloun na apolaysoun! na zhsoun thn stigmh h ideologia tous einai diafwretikh apo tous antrwpous pou zoun gia na agaphsoun o kathenas me ta pystevw tou
se olla yparxoun dyo kai parapanw diafwretikes opseis
to megalo stoixhma einai pws tha katafereis na kaneis ton allon na katalavei kai aytoi oi dyo diafwretikoi kosmoi na enwthoun...

Quote:

---

Originally posted by Animus
olla sthn zwh einai mia empoiria! h agaph mporei na ekfrastei se orismenous antrwpous san erwtas!se alous san endiaferon apla gia na tous kanei na niosoun gematoi

---

Διαφωνώ
Η αγάπη ( εγώ νομίζω )δεν είναι \"αχ ερωτεύτηκα\"
ούτε \"για μισό λεπτό να ερωτευτώ για να μη νιώθω μόνος/η\"

Μιλάμε για την αγάπη μεταξύ σχέσης ? για την αγάπη γενικά ?
η αγάπη είναι ΜΙΑ ? είναι πολλών ειδών ?
Και έχω την αίσθηση πως ....... πολύ μιλάμε για την αγάπη
μιλάμε ..... μιλάμε ........ και δεν κάνουμε τίποτα
Εγώ πάντως νιώθω πως δεν υπάρχει αγάπη γενικότερα στον κόσμο
Δεν υπάρχει αγάπη για τον συνάνθρωπο
και αυτό γιατί μισούμε τη δική μας ζωή
Οταν κάποιος μισεί τον τρόπο ζωής του , δεν αντέχει τα καλούπια που έχει μπει ξεσπάει όπου βρει.
Κοιτάξτε γύρω μας .... παντού άνθρωποι που επειδή δεν γουστάρουν έτσι όπως έκαναν τη ζωή τους ξεσπάνε στους άλλους.
Που είναι η αγάπη ?
Αν μιλάμε για τις σχέσεις , ναι υπάρχει αγάπη , ο ένας αγαπάει έναν
Είναι όμως αυτό το ζητούμενο ?
Το ζητούμενο είναι ο ένας να αγαπάει έναν και μόνο αυτόν ? ή να αγαπάει έναν και οι δυό μαζί να βοηθάνε με αγάπη την κοινωνία που ζουν ?

Για εμενα η αγαπη ειναι μια βαθεια συνδεση μεταξυ δυο ατομων.

Δεν εχει να κανει με κτητικοτητα, ειναι ανιοδιοτελης και υπαρχει εμπαθεια μεταξυ τους. Ακομα και αν το αλλο ατομο σε μισει η θελει να σου κανει κακο και παλι σκεφτεσαι με γνωμονα οχι μονο την δικη σου επιβιωση αλλα και την δικη του., πσοσπαθεις να δεις την δικη του θεση.

Ειναι πολυ περιεργο συναισθημα, εχει να κανει με τον σεβασμο, την ανευ ορων αποδοχη του αλλου ανθρωπου και την εμπιστοσυνη.

Δεν μπορω να πω οτι το καταλαβαινω απολυτα οτι το εχω βιωσει απολυτα. Ειναι δυσκολο να ανοιχτεις και να συνδεθεις τοσο με καποιο αλλο ατομο...

Εγω νομιζω πως η αγαπη ειναι ενα απολυτα ουτοπικο συναισθημα.... αν δεν δωσεις δε θα παρεις κανεις πλεον δεν αγαπαει ανιδιοτελως.... ολοι κατι θελουν να παρουν κανεις δεν χαριζεται ......

.

Η αγάπη για μένα είναι τα πάντα...είναι ο μόνος λόγος που αξίζει να ξυπνάς το πρωί και να υπομένεις όλες τια αναποδιές που σου παρουσιάζονται...
Η αγάπη σε όλες της τις μορφές είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για μένα,το πιο γλυκό όνειρο,η μεγαλύτερη χαρά που μπορείς να δεχτείς και να δώσεις...
Ίσως είναι ουτοπικό,αλλά και μόνο σαν σκέψη μπορεί να δώσει νόημα στη ζωή σου...

Αγάπη ……, ας τη προσεγγίσουμε από εκείνο το μικρό τούνελ στην άκρη του μυαλού μας, που στο τέλος του πλημμυρίζει με φως, ... με αλήθεια.! Αυτή η αλήθεια είναι πραγματική και όχι ψευδαίσθηση. Είναι μια αλήθεια μόνη και ξεκάθαρη, που στον αντίποδά της δεν έχει το ψέμα. Δεν έχει τίποτα. Απλά υπάρχει σα μοναδικό, πρωτότυπο και αρχέτυπο σημείο στο χρόνο, στη ζωή, στο πάντα!

Είμαι σπίτι. Ξάπλωσα να κοιμηθώ με το γιο μου μέσα σε ένα καυτό μεσημέρι. Εκείνος σε ανύποπτο χρόνο μου ψιθυρίζει απαλά, «Σ’ αγαπώ!» Τον αγκαλιάζω, ήταν τόσο τρυφερό, και με ένα κρυφό γελάκι τον ρωτάω «Γιατί;» Και μου έδωσε την σημαντικότερη απάντηση που έχω ακούσει ποτέ μου. Αυτή που ίσως δίνει τη μοναδικά σημαντική απάντηση σ’ αυτό το στραπατσαρισμένο γιατί. Μια απάντηση στο χιλιοαπαντημένο και παράλληλα αναπάντητο στους αιώνες ερώτημα «τι είναι αγάπη …;».

Η αφοπλιστική και μονολεκτική απάντηση του γιου μου ήταν «Γιατί …. Θέλω!!!» Συγκλονίστηκα! Έμεινα ακίνητη και χάζευα το μικρό προσωπάκι! Σ’ αγαπάω, γιατί θέλω! Όχι γιατί είσαι η μαμά μου, η αδερφή μου, ο άντρας μου, ο παιδικός μου φίλος! Όχι γιατί είσαι κάτι σημαντικό στη ζωή μου, όχι γιατί έχουμε περάσει τόσα μαζί, όχι γιατί μοιραστήκαμε ευχάριστες και δυσάρεστες αμέτρητες αναμνήσεις, όχι γιατί συμβιώνουμε τόσο αρμονικά! Όχι, όχι, όχι …… Σ’ αγαπάω γιατί θέλω! Γιατί το θέλω! Γιατί το θέλω! Δεν υπάρχει παραπάνω εξήγηση σ’ αυτό. Επειδή το θέλω! Το επιλέγω! Το νιώθω! Γιατί είναι κάτι που ουσιαστικά δεν έχει να κάνει άμεσα με σένα, αλλά με μένα! Με ότι μέσα μου νιώθω για σένα, με ότι θέλω από σένα. Και αυτά είναι δικά μου!

Δεν επηρεάζεις εσύ την αγάπη μου για σένα, αλλά εγώ είμαι ο μόνος υπεύθυνος γι’ αυτό! Και τότε η αγάπη παύει να μπαίνει σε καλούπια, παύει να αποτελεί μπούσουλα, συνταγή, ρουτίνα, συνήθεια. Η αγάπη μπορεί να υπάρξει και να σταθμεύσει παντού, να ταξιδεύει και να κοιμάται όπου να ναι, μακριά ή κοντά, χωριστά ή μαζί! Αυτή η αγάπη μπορεί να χτίσει καινούριους κόσμους, γιατί δε δεσμεύει δυο ανθρώπους δένοντάς τους με την αλληλεξάρτηση, αλλά λειτουργεί αυτόνομα μέσα στον καθένα.

Αυτή η αγάπη γκρεμίζει τους φραγμούς, τα όρια, τα κατεστημένα. Γιατί αυτή η αγάπη ΘΕΛΕΙ! Μπορεί να θέλει! Δεν υποτάσσεται, δεν κατευθύνεται, δεν οριοθετείται από συμπεριφορές. Αυτή η αγάπη δεν απαιτεί, γιατί δεν προέρχεται από κάπου. Αυτή η αγάπη απλά γεννιέται και υπάρχει, γιατί θέλει! Και όταν κάτι δημιουργείται από ένα θέλω, υπάρχει για πάντα, γιατί έχει το στίγμα της δύναμης, της επιθυμίας, της λαχτάρας. Αυτή η αγάπη δεν επισκιάζεται, δεν παραγκωνίζεται, αλλά μπορεί και συνυπάρχει. Δε χάνει το λαμπερό κόκκινο της, δε χάνει τη σειρά της, απλά διατηρεί τη μοναδική θέση της ανάμεσα στα θέλω, στα μοναδικά στοιχεία ενός ανθρώπου που δε ξεχνιούνται ποτέ!

Ανακατέψτε τις αναμνήσεις σας και προσπαθήστε να εντοπίσετε στιγμές και γεγονότα στο παρελθόν. Κάποια τα θυμάστε σαν να ‘ταν χθες και κάποια από το χθες πολεμάτε να τα θυμηθείτε. Τότε αναρωτηθείτε, γιατί; Αγγίξτε αυτές τις έντονες αναμνήσεις και παρατηρήστε γιατί τις θυμάστε. Το πιθανότερο είναι να δείτε ότι αυτές περικλείονταν από ένα τεράστιο θέλω! Γι αυτό έχουν μείνει χαραγμένες παντοτινά. Γι αυτό και σημαντικά γεγονότα της ζωής μας εξασθενίζουν, γιατί τα περισσότερα από αυτά πρέπει να γίνουν για κάποιο λόγο και όχι γιατί ένα τεράστιο «θέλω» τα σπρώχνει να πάρουν μέρος στη ζωή μας!

Είναι κινήσεις, πράξεις, εκφράσεις που έχουν ταυτιστεί με έναν τρόπο ζωής που πρέπει να είναι …. κάπως έτσι. Είναι εκεί που απομακρυνόμαστε τόσο πολύ από αυθεντικές, δικές μας εκφράσεις επηρεαζόμενοι από αυτό που πρέπει, που έχει καθιερωθεί, που αποτελεί γενικώς παραδεκτή επιβεβαίωση αγάπης! Πόσο φθηνό ακούγεται! Πόσο απρόσωπο! Είναι τελικά εκεί που ο άλλος έχει στήσει καρτέρι, όχι για να δει τι κάνεις για να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, αλλά για να δει αν τελικά αυτό που κάνεις στρέφεται προς εκείνον και τον επιβεβαιώνει!

Είναι σα να σε αγνοούν, είναι σα να παίρνεις αξία μόνο αν συμβαδίσεις μαζί με τον άλλον, μαζί με αυτό που ονομάζεται κοινή λογική και παραδεκτή συμπεριφορά!. Είναι αυτή η τάση για ταύτιση, που τελικά είναι η παγίδα. Είναι εκεί που η διαφορετικότητα στην αγάπη αιωρείται, υπάρχει, αλλά όταν πάει να εφαρμοστεί παραβλέπεται ως ανασταλτικός παράγοντας. Και ένα - ένα βήμα, μικρό - μικρό γεγονός συνωστίζονται κινήσεις που εν τέλει χρόνια ολόκληρα έχουν καταργήσει την εφαρμογή της διαφορετικότητας και την έχουν αφήσει απλά να κουρνιάζει σε ένα μικρό χώρο μέσα στο σπίτι.

Δεν την απορρίπτουμε, την ξέρουμε, είναι εκεί. Τη βλέπουμε, την επαινούμε κάπου – κάπου, αλλά στο σαλόνι μας δε τη βάζουμε, δεν έχει θέση εκεί! Εκεί για να μπορέσουμε να συνυπάρχουμε πρέπει να είναι όλα αρμονικά, ταιριαστά, όμορφα. Και η διαφορετικότητα δεν είναι όμορφη, δεν είναι αρμονική, δεν είναι ταιριαστή. Είναι όμως τόσο δυναμική, τόσο έντονη, γίνεται τόσο τεράστια όσο την περιορίζεις, που είναι αναπόφευκτο μια μέρα να διεκδικήσει μερίδιο ζωής, γιατί είναι η ζωή!

Χρόνια ολόκληρα κλείνεις τα μάτια. Βάζεις αυτή τη καταραμένη μάσκα για να είναι όλα αρμονικά. Εγώ και εσύ, δυο ανόμοιοι άνθρωποι, βάζουμε την ίδια μάσκα για να κοιταζόμαστε και να θεωρούμε ότι είναι κάτι σημαντικό αυτό που κάνουμε, μπορούμε να μοιάζουμε. Ακόμη πιο σημαντικό που οι μάσκες εναλλάσσονται και πότε φοράς εσύ τη δική μου, πότε εγώ τη δική σου. Μια κίνηση υπεροχής σχετικά με τα δεδομένα της κοινωνίας μας. Όμως στο τέλος τι μένει; Οι μάσκες. Είσαι άλλος από μέσα, είμαι άλλη από μέσα. Κάτι κρύβεται πίσω από τη ματιά της μάσκας και αυτό δε μπορεί να μείνει εκεί! Πρέπει να μάθουμε να ζούμε ελεύθεροι, να έχουμε το σθένος να πετάξουμε τη μάσκα και να ζούμε ΠΑΝΤΑ με τα μάτια καθαρά, τη ματιά ελεύθερη, το πρόσωπο γυμνό, αληθινό, ξεκάθαρο! Αυτό είναι αγάπη. Να θες να αγαπάς τον άλλον με το πρόσωπο καθαρό, γιατί έχεις κάθε μέρα την αντοχή και την επιθυμία να τον αγαπάς έτσι όπως ακριβώς είναι, επειδή το θέλεις!

Αυτό πρέπει να είναι η αγάπη …. Ένα συνεχές θέλω! Θέλω να είμαι εδώ, θέλω να είμαι μαζί σου, θέλω να προχωρήσω στη ζωή, θέλω να αλλάξω, θέλω να σε έχω πάντα κοντά μου, θέλω ΕΓΩ! Εγώ το θέλω, για μένα! Εσύ δε πρέπει να νιώθεις υποχρεωμένος, περήφανος, ευτυχισμένος, ένοχος, λυπημένος, συγκλονισμένος, γοητευμένος, θυμωμένος για ό,τι εγώ θέλω! Γιατί απλά αυτό μου ανήκει και το διαχειρίζομαι όπως …. θέλω!

Γι’ αυτό και κανείς δε μπορεί να αντισταθεί στην απίστευτη ενέργεια ενός δυναμικού και αληθινού θέλω. Κάθε ισχυρό θέλω, κυρίως όταν από πίσω του κρύβεται μια αιώνια συντηρητική αντιμετώπιση των πραγμάτων, ίσως βρει εμπόδια στην πραγματοποίησή του. Ίσως απαιτηθούν λεπτοί χειρισμοί, άριστη συνεργασία, προσοχή και διακριτικότητα.

Μα όταν ένα πραγματικό θέλω επιτευχθεί, τότε η ζωή λάμπει, διαχέεται, ερωτεύεται, τραγουδάει, χαμογελάει, τρελαίνεται και γίνεται ατίθαση, λαχταριστή, ζουμερή, φανταστική, μυστηριώδης γιατί απλά …. έτσι θέλει!!

Αγάπη..Μάσκες..έχεις δίκιο Νατάσσα..
Αγαπάμε μια μάσκα και φοράμαι τη μάσκα που αγαπάει ο άλλος..
Πόσο απρόσωποι είμαστε..
Γιατί όμως;
Μήπως υπάρχει και εδώ ένα θέλω;
Μήπως..μας βολεύει..;
Μήπως είναι πολύ πιο εύκολο;

Έτσι ειναι harrys ......
δεν υπάρχει όμως \'θέλω\' εδώ, υπάρχει η συνειδητή ή υποσυνείδητη αντίληψη του πόσο δύσκολο είναι να υπερασπίσουμε ένα \'θέλω\' ...... Το θέλω να είμαι αληθινός, πραγματικός μέ όλα αυτά που με συνοδεύουν σαν ανθρωπο και πιθανόν να έρχονται σε αντίθεση με τον άνθρωπό μας ......

Είναι η τακτική μας απέναντι σε έναν άνθρωπο με τον οποίο έχουμε συμβιβαστεί καιρό και τώρα δε θεωρούμε δίκαιο να του αποκαλύψουμε ότι υπάρχει στη ψυχή μας .......

Σαφώς είναι το ευκολότερο .... πάντα είναι ευκολότερο ν ακολουθούμε, να κάνουμε πίσω, να αμφιβάλουμε. Σαφώς και μας βολεύει .... και όπως η κάθε βόλεψη είναι ο εύκολος δρόμος, αυτός που δεν απαιτεί θυσίες ουσίας, που δεν αποκαλύπτει πραγματικά τα πρόσωπα και τις ψυχές, αυτή τελικά που μας εγκλωβίζει τόσο βαθιά μέσα της που μας μουδιάζει ......

Αλήθεια ποιος από μας έχει μέσα στο μυαλό του μια τέτοια αγάπη για ..... \"πρότυπο\"; Κι όμως ενδίδουμε τόσο εύκολα ...... Ο μόνος δρόμος εύκολος ή δύσκολος μα σίγουρα φωτεινός, είναι να κοιτάξουμε μέσα μας, να αποδεχθούμε ό,τι είμαστε και να το καταθέσουμε στον άλλο ..... και αν ο άλλος έχει την επιθυμία και την αντοχή να μείνει .... τότε μπορείς να πεις ότι δίνεις στην αγάπη που επιζητάς μια δυνατή αφορμή να μείνει ......

Αγάπη... υπερτιμημένη έννοια...

Εαν διαβάσετε το βιβλιό του Εριχ Φρόμ <η τέχνη της αγάπης> εκεί πιστεύω ο καθένας θα πάρει τις απαντήσεις που θέλει.Διαβάστε το και ξαναδιαβάστε το

Δύο κινηματογραφικές προτάσεις:
\"ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ\" http://www.cinemainfo.gr/films/dvd/3/index.html και
\"ΑΓΑΠΑ ΜΕ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ\" http://freecinema.blogspot.com/2006/01/jeux-d-enfants.html
Δύο γαλλικές ταινίες για την αντισυμβατική αγάπη! Ψάξτε τες !

Η αγάπη ως αντικαταθλιπτικό
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ NA ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη είναι τόσο σημαντική για την ψυχοσωματική μας ισορροπία όσο είναι και το νερό για τη βιολογική. Όσο περισσότερο αγαπούμε , τόσο πιο \'γεμάτοι\' αισθανόμαστε σε συναισθηματικό επίπεδο και επιβεβαιωνόμαστε υπαρξιακά. Όσο λιγότερο αγαπούμε ,τόσο περισσότερο ευάλωτοι γινόμαστε σε διάφορες αρνητικές καταστάσεις που επηρεάζουν την ψυχολογία μας ,όπως π.χ. η κατάθλιψη.

Η σύνδεση μεταξύ αισθημάτων αγάπης και καταθλιπτικών συμπτωμάτων , είναι αντιστρόφως ανάλογη. Δηλαδή όσο περισσότερη αγάπη είναι εμφανής στη ζωή μας τόσο λιγότερο ευάλωτοι παρουσιαζόμαστε , μπροστά στην \'ασθένεια \' του αιώνα μας όπως έχει χαρακτηριστεί, την κατάθλιψη. Η αγάπη είναι πιθανόν ένα από τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά ,γιατί ένας από τους συνηθέστερους λόγους που οδηγούμαστε σε κατάθλιψη είναι η σκέψη ότι δεν μας αγαπάει κανείς .Τα περισσότερα άτομα με κατάθλιψη δεν αγαπούν τους εαυτούς τους και δεν αισθάνονται ότι οι άλλοι τους αγαπούν. Επικεντρώνονται εξαιρετικά στους εαυτούς τους , γεγονός που τους καθιστά λιγότερο ελκυστικούς και τους αποθαρρύνει από την δυνατότητα ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων που θα τους βοηθήσουν να αγαπηθούν.

Υπάρχει ένας μύθος στους καιρούς μας ότι η αγάπη είναι κάτι που απλά συμβαίνει δίνοντας της έτσι μεγάλη τυχαιότητα.. Τα άτομα με κατάθλιψη λοιπόν, πολλές φορές παθητικά αναμένουν να βρεθεί κάποιος να τους εκδηλώσει αισθήματα αγάπης. Όμως η αγάπη δεν αναπτύσσεται έτσι. Για να αγαπηθείς και να διαρκέσει αυτή η αγάπη χρειάζεται ενεργητικότητα , κοινωνικοποίηση καθώς και εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων.

Οι περισσότεροι εννοιολογικά κωδικοποιούμε την αγάπη μέσα από την λαϊκή κουλτούρα.\' Μαθαίνουμε\' ότι η αγάπη είναι κάτι μαγικό που μας δίνει φτερά. Ωστόσο αυτή η εκλαϊκευμένη αντίληψη της αγάπης αποτελείται από μη ρεαλιστικές προσδοκίες που αναπτύσσουμε και σχετίζονται με τον αυτοσκοπό της \'διασκέδασης\'. Το υλιστικό πρότυπο μας μαθαίνει η προσοχή μας να έλκεται από οτιδήποτε έχει ως επακόλουθο την πρόσκαιρη ικανοποίηση. Έτσι λοιπόν αποκωδικοποιούμε ως αγάπη οτιδήποτε απλά αποσπά την προσοχή μας και παρουσιάζεται ως ερωτικό σκίρτημα ,γεμάτο ενθουσιασμό αλλά χωρίς ποιότητα..

Μια συνέπεια αυτού είναι το γεγονός ,ότι όταν βιώνουμε την πραγματική αγάπη αναστατωνόμαστε και απογοητευόμαστε γιατί αυτού του είδους η αγάπη δεν ταυτίζεται με το ανάλογο κοινωνικό πρότυπο της αγάπης. Κάποιοι από μας γινόμαστε απαιτητικοί και αγχωτικά διεκδικούμε την αγάπη όπως εμείς την έχουμε προκαθορίσει και ας είναι -όπως είπαμε πριν- λανθασμένα οροθετημένη.

Είναι λοιπόν απαραίτητο πριν προσπαθήσουμε να συσχετισθούμε με την αγάπη να αναρωτηθούμε για την ορθότητα του ιδιαίτερου τρόπου που αντιλαμβανόμαστε την αγάπη. Πολλές φορές η δική μας ερμηνεία για την αγάπη συσχετίζεται με συναισθήματα κατάθλιψης ,όταν αναλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να την βιώσουμε.

απο ενα blog και με αρεσε...

Εγώ την αγάπη την σκεφτόμουν πάντα όπως στα παραμύθια και στις ταινίες,ίσως γιατί ονειρέυομαι υπερβολικά... Επειδή ακριβώς δεν ήθελα να πω ποτέ μηχανικά ότι αγαπώ κάποιον περιμενα να είμαι με κάποιον που θα ήμουν πραγματικά ερωτευμένη μαζί του... Και ακόμα και τότε όταν σιγά σιγα ένιωθα ότι τον αγαπούσα πραγματικά τότε του το είπα πρώτη φορά αν κ αυτός μ το χε πει νωρίτερα... Κατά την άποψη μου είναι κάπως κοροιδεία να το λες μηχανικά χωρίς να το νιώθεις αληθινά... Ούτε γω περίμενα να νιώσω τόσο εύκολα τι ειναι η αγάπη αλλά όταν βρήκα το κατάλληλο άτομο όλα πηραν την θέση τους... Κατανόησα τα πάντα και όλα είχαν πια νόημα...

Quote:

---

Originally posted by lena
Καλημέρα σε όλους!!!

Εδώ και μέρες γυρίζει ένα θέμα στο μυαλό μου.... Έχω ξεκινήσει να το γράφω αλλά όλο σταματώ. Σήμερα το βράδυ είπα να το συνεχίσω...
Η ερώτησή μου είναι η εξής:
Ποιος θα μιλήσει για αγάπη?
Καθημερινά, όλοι μας, περνάμε από τις δοκιμασίες τις ζωής.
Και όμως πολύ λίγοι μιλούν για την αγάπη.
Θα ήθελα μέσα από αυτό το θέμα να ξεκινήσει ένας διάλογος με τα αγαπητά μέλη του forum, να μου πει ο καθένας – αν είναι δυνατόν - τι πιστεύει για την αγάπη.
Είναι πολύ γενικό, το ξέρω.
Ας κάνω την αρχή.
Πριν από λίγα χρόνια βρέθηκα σε μια κινηματογραφική αίθουσα, παρακολουθούσα την ταινία Amelie…
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν... ναι, αυτό είναι, αυτό ακριβώς είναι..
Εκεί που νομίζεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα, ξαφνικά καταλαβαίνεις το νόημα, και όλα είναι ξεκάθαρα....
Μια στιγμή αρκεί.
Μαγεία.
Αυτό που έχω καταλάβει μέχρι σήμερα για την αγάπη είναι ότι δεν υπάρχει συνταγή, ο καθένας την βιώνει διαφορετικά, δεν υπάρχει το για πάντα, υπάρχει το τώρα.
Πάντα, όταν σκέφτομαι την αγάπη, μου έρχεται στο μυαλό το ποίημα της Elizabeth Barrett Browning - How do I Love Thee….
Πολύ ρομαντική; Ίσως...
Περιμένω τις απαντήσεις σας..

Με φιλική διάθεση.
Λένα

---

Λένα θα σου δώσω ένα δικο μου ορισμό.
Αγάπη ειναι ότι μας έφερε εδώ σε αυτόν τον κόσμο.
Αγάπη ειναι επίσης ότι μας κρατάει σε αυτόν τον κόσμο.
Είναι η Φύση μας η ίδια, ακόμα και στις πιο ακραίες στιγμές ,
όταν ο πόνος μας αναγκάζει να θέλουμε να αρνηθούμε την συνέχεια της ζωης και ζητάμε το χέρι του άλλου, να δώσει ένα τέλος στο μαρτύριο μας...