Originally Posted by
RainAndWind
Μm,τώρα θα το πω και ας μην αρέσει σε κάποιους.Αν δεν το έχεις χορτάσει ζήστο.Τι σημαίνει εκεί που ανήκω δλδ?Το έχεις σκεφτεί καθόλου;Δεν ανήκουμε σε κανέναν,ούτε στους γονείς,ούτε στους άντρες,ούτε στα παιδιά μας,ούτε στην ίδια την κοινωνία ανά περίσταση.Έχουμε κάθε δικαίωμα να ζήσουμε ό,τι γουστάρουμε,με τον ανάλογο σεβασμό να μην πληγώσουμε όσους αγαπάμε(άσε που κι εδώ παίρνει πολύ κρασί,γιατί ουσιαστικά άμα πληγωθεί ο άλλος,πληγώνεται γιατί τρίζουν τα θεμέλια των όσων πιστεύει σε διάφορα επίπεδα).Δηλαδή,καταλαβαίν� � πως έχουμε κάποια συναισθηματική ευθύνη απέναντι σε αυτούς με τους οποίους έχουμε δημιουργήσει κάποιους δεσμούς.Από την άλλη,έχουμε το σώμα μας,που δεν καταλαβαίνει από ηθικά κηρύγματα.Δεν είναι ο ρόλος του αυτός,εμείς το πιέζουμε να είναι και αυτό θυμώνει.λολ.Δηλαδή,γιατί να μην ζήσει μία γυναίκα τη χαρά της ηδονής για το χρέος του καθήκοντος;Δεν είμαι υπέρ.
Και αφού τα είπα,τώρα πυρ κατά βούλησιν,λολ.
Ποιος θα διάλεγε το ένα,ποιος το άλλο και ποιος και τα δυο και ποιος κανένα στην τελική.Η απόφαση είναι δική σου,εσύ θα ζυγίσεις τι είναι πιο σημαντικό να καλυφθεί,αλλά μπορείς και να είσαι πιο ελαστική,δεν είναι μονόδρομος η ζωή,έχει και άλλα μονοπάτια.(κλείνει ματάκι*)
Ξέρεις βασικά τι παρατηρώ όμως,πως μοιάζει λιγάκι με εμμονή το κόλλημα πού'χεις φάει με τον τυπά.Να επισκεπτόσουν και έναν ψυχολόγο να το έψαχνες λιγάκι;Γιατί μπορεί να μην τον ενοχλεί προσωρινά,ή να μην το έχει αναφέρει ακόμη,αλλά τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ,το να έρχεται κάποιος συστηματικά στο χώρο της εργασίας μου για να με κοιτά,στην αρχή θα ήταν κολακευτικό,μετά θα μ'έσκιαχνε λιγουλάκι.Είναι όπως και να το κάνεις,σαν προσήλωση σε έναν σκοπό,που μπορεί και να δηλώνει κάτι άλλο.Απλά σκέψεις μου.
