Γιατί να είμαι τόσο μα τόσο πολύ δειλή;
Θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ έναν φόβο που έχω και μου κατατρώει τη ζωή και για τον οποίο ντρέπομαι πάρα πολύ. Γενικά είμαι πολύ φοβιτσιάρα σαν άτομο, γεμάτη ανασφάλειες και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όμως αυτό που με έχει καταστρέψει είναι ο φόβος μου απέναντι στο εργασιακό περιβάλλον. Είναι τόσο ηλίθιο αυτό που μου συμβαίνει και δεν έχω ακούσει άλλο άνθρωπο να αισθάνεται το ίδιο.
Νιώθω τόσο ευάλωτη και τρωτή όταν είμαι σε έναν χώρο εργασίας ειδικά στην άρχή μέχρι να μάθω το αντικείμενο και να με αποδεχτούν οι συνάδελφοι μου. Νιώθω ότι δε θα τα καταφέρω, θα γίνω ρεζίλι και θα με προσβάλλουν.
Γνωρίζω ότι αυτές οι σκέψεις περνούν από το κεφάλι πολλών ανθρώπων αλλά η διαφορά με μένα είναι ότι ο φόβος μου είναι τόσο μεγάλος που δε μπορώ να τον αντιμετωπίσω. Το βάζω στα πόδια με την πρώτη πίεση και έχω απορρίψει πριν καν προσπαθήσω πολλές δουλειές οι οποιες θα είχαν καλό μέλλον. Η μεγάλη μου δυσκολία στο να αντιμετωπίσω την πίεση είναι τα ψυχοσωματικά που με πιανουν σε έντονο βαθμό καθώς και ένα άισθημα ότι είμαι σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Φοβάμαι τόσο πολύ που μου έρχεται να βάλω τα κλάματα και χάνω τη νηφαλιότητα της σκέψης μου.
Κάποια στιγμή έκανα ψυχοθεραπεία για το λόγο αυτό σε συνδυασμό με κάποια ήπια αντικαταθλιπτικά και ένιωσα αρκετά δυνατή. Κατάφερα να προσληφθώ σε μια πολύ καλή δουλειά περνώντας μάλιστα από τρεις διαδοχικές δύσκολες συνεντεύξεις. Μέσα σε τέσσερις μόνο μέρες ένιωσα τέτοια πίεση που υπέβαλα παραίτηση λέγοντας σε όλους ψέματα. Είπα ψέματα στη δουλειά ότι βρήκα κάτι καλύτερο και σε οικογένεια και φίλους ότι τελικά η επιχείρηση δεν ήθελε να συνεχίσουμε τη συνεργασία. Είπα ψέμματα ακόμα και στην ψυχολόγο. Θα τους απογοήτευα όλους αν έλεγα την αλήθεια. Μετά ένιωσα απογοήτευση και ότι η θεραπεία που έκανα ήταν τελικά μια μεγάλη φούσκα. Πίστεψα ότι αυτό το αίσθημα δύναμης που ένιωσα ήταν τελικά μόνο ένας ενθουσιασμός και στην πράξη τίποτα.Δυστυχώς δεν ολοκλήρωσα τη θεραπεία για οικονομικούς λόγους.
Έχω εργαστεί σε αρκετές δουλειές ποτέ όμως δεν κατάφερα να νιώσω άνετα στο εργασιακό περιβάλλον. Δυστυχώς δεν "έτυχε" να ορθοποδήσω κάπου και ξέρω ότι γι αυτό ευθύνομαι εγώ. Και λέω ευθύνομαι έγώ γιατί πάντα επέλεγα κάποιες δουλειές οι οποίες δεν είχαν μέλλον αλλά ήταν "εύκολες" όπως το είχα εγώ στο μυαλό μου ώστε να αισθάνομαι εκεί ικανή .
Το πρόβλημα μου όσο μεγαλώνω χειροτερεύει περισσότερο.Νιώθω ότι πια στην ηλικία αυτή θα έπρεπε να είμαι μια επαγγελματίας με αυτοποπεποιθηση και ότι είναι γελοίο ένας άνθρωπος στην ηλικία μου να αισθάνεται έτσι.
Αυτή τη στιγμή είμαι και πάλι άνεργη γιατί έληξε η σύμβαση μου. Αυτό που μου συμβαίνει είναι λυπηρό. Κάθομαι από το πρωί ως το βράδυ κοιτάω τις αγγελίες, μου φαίνονται όλα βουνό δεν κάνω καμμία κίνηση. Το αποτέλεσμα πιστεύω να καταλαβαίνετε ποιο έίναι: Ενοχές, τύψεις, κατάθλιψη, αυτοτιμωρία, αδυναμία να χαρώ τις άλλες πτυχές της ζωής μου. Σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι κάνουν σα τρελοί για μία θέση εργασίας με τέτοια κρίση και εγώ δε στέλνω ούτε καν το βιογραφικό μου. Το θέμα μου αυτή τη στιγμή δεν είναι ότι δε βρίσκω δουλειά αλλά ότι φοβάμαι σα τρελή να μπω πάλι στη διαδικασία συνεντεύξεων και προσαρμογής σε νέο περιβάλλον με νέα άτομα.
Τους λόγους τους ξέρω πολύ καλά.'Εχουν τις ρίζες τους στην παιδική μου ηλικία όπου ενώ υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις χαμηλής αυτοεκτίμησης και άγχους, δεν διαγνώστηκαν και δεν αντιμετωπίστηκαν στην ώρα τους. Φυσικά σε συνδιασμό με προβληματικό περιβάλλον. Στην πορεία ένα πρόβλημα υγείας έβγαλε στην επιφάνεια φοβίες και άγχη μιας ζωής με αποτέλεσμα μετατραυματικό σοκ με κρίσεις πανικού που με ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα. Αυτό που επιδεινωσε όμως την κατάσταση μου ήταν όταν σε εργασιακό περιβάλλον δεχόμουν σεξουαλική παρενόχληση από εργοδότη όπου σε ένα άτομο με τη δική μου ψυχοσύνθεση λειτούργησε με το χειρότερο τρόπο. Τότε ήταν που άρχισα τη θεραπεία γιατί έπαθα τα χειρότερα. (δε μπόρεσα και πάλι να χειριστώ την κατάσταση και στράφηκα τόσο πολύ εναντίον του εαυτού μου που έπαθα κυριολεκτικα black out)
Όσο περισσότερο μένω σπίτι τόσο χάνω την αυτοπεποίθηση μου και τόσο περισσότερο βαλτώνω και κλείνομαι στον εαυτό μου.Δυστυχώς αυτό έχει και άλλες προεκτάσεις γιατί νιώθω θυμό και δε θέλω να βγαίνω με φίλους γιατί ντρέπομαι για μενα. Το θετικό είναι ότι έχω οικογένεια που με στηρίζει και έναν υπέροχο σύντροφο οι οποίοι γνωρίζουν για τη χαμηλή μου αυτοεκτίμηση όχι όμως και σε ποιο βαθμό πραγματικά υφίσταται. Επειδή πίστεψαν ότι με τη θεραπεία που έκανα τότε όλα άλλαξαν προς το καλύτερο, δε θέλω πάλι να τους βάλω σε αυτή τη διαδικασία και προσποιούμαι ότι δε βρίσκω δουλειά επειδή δεν υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις εργασίας λόγω κρίσης. Ψέματα, ψέματα, ψέματα.
Στεναχωριέμαι πάρα πολύ γιατί το υπόλοιπο κομμάτι του εαυτού μου το αγαπώ πάρα πολύ και έχω πολλά θετικά στοιχεία σαν προσωπικότητα για τα οποία είμαι περήφανη. 'Ομως αυτό το μικρό κομμάτι το γεμάτο δειλία δε με αφήνει να ζήσω ευτυχισμένη, ελεύθερη και δυνατή. Ξέρω ότι θα μου τα "χώσετε" και παρακαλώ κάντε το ελεύθερα. Είχα όμως τόσο ανάγκη σήμερα το βράδυ να πω την αλήθεια μου την οποία κρύβω συχνά ακόμα και από τον ίδιο μου τον εαυτό μου.
