Γεια σας!
Ψαχνω για ατομα με διπολικη διαταραχη για να ανταλλαξουμε εμπειριες.
Printable View
Γεια σας!
Ψαχνω για ατομα με διπολικη διαταραχη για να ανταλλαξουμε εμπειριες.
Θες να μας πείς δύο λόγια παραπάνω για την συγκεκριμένη διαταραχή;
Θα βοηθούσε νομίζω. :)
Neverthesame_again,
καλώς ήλθες στην παρέα μας.
Προφανώς θα ήθελες να μοιραστείς εμπειρίες, σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς με ανθρώπους που \"πάσχουν\" από διπολική διαταραχή.
Πολύ θα ήθελα να ακούσω την προσωπική σου εμπειρία. Το μοίρασμα, λειτουργεί πολλές φορές θεραπευτικά και εσύ ήδη, έχεις κάνει ένα πρώτο βήμα, ανοίγοντας αυτό το θέμα. Ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι.
ΥΓ. Για να γνωρίζεις τον όρο \"διπολική διαταραχή\", θα υποθέσω ότι ήδη έχει προηγηθεί διάγνωση (και ίσως θεραπεία?) από κάποιον ψυχίατρο/ψυχολόγο ή κάνω λάθος?
Σας ευχαριστω και τους δυο για τις απαντησεις σας.
Να σας πω δυο λογια:
Από τοτε που ημουν 13-14 ετων θυμαμαι τον εαυτο μου να περναει κρισεις υπεραισιοδοξιας και καταθλιψης. «Κυκλοθυμικη» το ελεγαν τοτε. «Παιδι μου εσυ εισαι κυκλοθυμικη». Κυκλοθυμικη λοιπον και ετσι μεγαλωσα με αυτό το χαρακτηρα όπως νομιζα
Θυμαμαι ακομα ότι στην εφηβεια μου το μεγαλυτερο κομματι ηταν το ΄καταθλιπτικο. Κλεισμενη στο δωματιο μου με rock μουσικη, εφευγε το μυαλο μου, ενιωθα βαθια στεναχωρημενη χωρις να ξερω γιατι. Ο,τι μου συνεβαινε και όχι τιποτα σοβαρο για μενα ηταν αξεπεραστο ..
Τα πραγματα αρχιζαν να δυσκολευουν οσο μεγαλωνα (σταδιακα) και εφτασα σε ένα σημειο (αρχες του 2001) να εχω προβληματα υπνου (αυπνιες απιστευτες), νευρα (ετοιμη για καυγα χωρις λογο), βαρια καταθλιψη, κουραστη κλπ . Σε καποια (μικρης διαρκειας διαλειμματα) η διαθεση μου ηταν ανεβασμενη σε απιστευτο επιπεδο. Υπεραισιοδοξια, γρηγορες σκεψεις, τρεμουλο στα χερια, ταχυκαρδια. Μια κατασταση που μου αρεσε πολύ αλλα με κουραζε άλλο τοσο. Το βραδυ πια ημουν κατακοπη και πονουσαν οι μυες μου.
Μετα από ένα θλοβερο γεγονος (απωλεια πολύ αγαπημενου προσωπου) αρχισα να πινω αρκετα (παντα όμως επινα στη ζωη μου) αλλα και τα συμπτωματα αυτά να γινονται πολύ εντονα.
Τοτε απευθυνθηκα σε νευρολογο ο οποιος διεγνωσε «διπολικη διαταραχη» και μου εδωσε φαρμακα. Η αλλαγη ηταν εξωφρενικα εντονη (!). Τις περισσοτερες ωρες όμως ημουν σαν ναρκωμενη και αυτό μου αρεσε . Μετα από έναν χρονο (και αφου εψαχνα σε αντιστοιχα sites του εξωτερικου) συνειδητοποιησα ότι επρεπε να απευθυνθω σε ψυχιατρο/ψυχοθεραπευτη.
Να μην μπω σε λεπτομερειες. Ο συγκεκριμενος δεν μου εκανε. Πολύ φιλικος και συμπαθης αλλα μου φαινοταν πολύ επιφανειακος. Με παραλληλιζε με άλλες περιπτωσεις δινοντας μου όμως χαρακτηρισμους που θεωρουσα ότι δεν μου ταιριαζαν (καταπιεσμενη γυναικα, εντονο το συμπλεγμα της Ηλεκτρας .). Με κουρασε και εψαξα για αλλον. Βρηκα καποιον αρκετα γνωστο με καλη φημη. Ψυχρος (μου το δηλωσε από την αρχη), σκεφτομουν παντα πριν παω τι πρεπει να πω, αισθανομουν περιεργα ότι με δικαζε για τις σκεψεις μου, ότι με κριτικαρε αυστηρα (χωρις όμως να το κανει). Ετσι αισθανομουν εγω. Φετος τον Σεπτεμβρη δεν πηγα.
Νομιζα ότι μπορω να τα καταφερω μονη μου. Δεν εχω κανει καμμια αλλαγη στα χαπια που παιρνω (ο δευτερος γιατρος μου εδωσε trileptal και ladose). Δεν ειμαι σιγουρη όμως Καποιες στιγμες .
:(
Never,
σε ευχαριστώ ειλικρινά που μοιράστηκες μαζί μας την προσωπική σου ιστορία.
Είναι θεραπευτικό το ότι τολμάς να εκθέτεις τον εαυτό σου.
Είναι επίσης σημαντικό το ότι έχεις γνώση πάνω στην διπολική διαταραχή. Η γνώση σε βοηθάει να αναγνωρίζεις τα στάδια και την ένταση της διαταραχής μέσα στην καθημερινότητα σου ώστε να έχεις έναν -άλλοτε μικρό, άλλοτε ολικό- έλεγχο πάνω σ΄αυτήν.
Ο πρώτος θεραπευτής στον οποίο απευθύνθηκες, φαίνεται ότι ήταν ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης. Αυτό φυσικά, εσύ δεν οφείλεις να το γνωρίζεις. Δυστυχώς όμως, η ψυχανάλυση είναι μια \"αργή\" μέθοδος που στατιστικά, δεν δείχνει να είναι η ενδεδειγμένη υποστηρικτική θεραπεία για την διπολική διαταραχή.
Ο δεύτερος θεραπευτής, φαίνεται ότι δεν προσπάθησε να δημιουργήσει μαζί σου μια γνήσια θεραπευτική σχέση, ένα περιβάλλον γεμάτο ασφάλεια, αποδοχή και χωρίς κριτική μέσα στο οποίο θα μπορέσεις να \"εκθέσεις\" τα σκοτεινά κομμάτια του εαυτού σου.
Εάν, πηγαίνοντας στον θεραπευτή σου για μια συνεδρία, σκέφτεσαι τι πρέπει και τι δεν πρέπει να του πεις, τότε είναι βέβαιο ότι κάτι δεν πάει καλά στην θεραπεία, είναι βέβαιο ότι αυτός ο θεραπευτής \"δεν είναι για σένα\".
Η εύρεση του κατάλληλου θεραπευτή δυστυχώς δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Αλλά, το ίδιο δε συμβαίνει και με άλλα επαγγέλματα/ειδικότητες? Μέχρι να καταλήξεις σε έναν καλό υδραυλικό, σε ένα καλό γυναικολόγο ή ορθοπεδικό, είμαι βέβαιος ότι θα χρειαστεί πρώτα να απορρίψεις για κάποιους λόγους, 1-2 από δαύτους.
dodoni και tessa
σας ευχαριστω για την απαντηση σας.
Που θα βρω καλο θεραπευτη μου λετε?
ψυχολογο εχω την καλυτερη μου φιλη που με βοηθαει αρκετα. Αλλα πιστευω οτι πρεπει να εχω και καποιον \'ουδετετο\' που να μπορω να πω τα παντα...
ειστε on line? (αχ ακομα με αυτο το site δεν εχω \"γνωριστει καλα\".
Μπορουμε να κανουμε chat?
Never, βλέπεις ποιοι είναι online από την κεντρική σελίδα, στο κέντρο και αριστερά όπου υπάρχει σχετικό πεδίο.
Επίσης από την κεντρική σελίδα του φόρουμ, στο κάτω μέρος, στο επίσης αντίστοιχο πεδίο.
Δυστυχώς ούτε και γω είμαι διαθέσιμος αυτή την ώρα για τσατ. Είμαι σε διάλειμμα εν μέσω συνεδριών.
ΥΓ. Για το θέμα του θεραπευτή, σε καμία περίπτωση δεν θα πρότεινα έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις συναισθηματική εμπλοκή, όπως πχ η φίλη που αναφέρεις.
Γιατί δεν της ζητάς να σου προτείνει κάποιον συνάδελφο? Αν δε βρεις άκρη, πες μου σε ποιο μέρος της Ελλάδας ζεις για να δω αν μπορώ να βρω κάποιον να σου προτείνω.
Dodoni,
στην Αθηνα μενω.
Βεβαια θα προτιμουσα να βρω καποιον ειτε κοντα στο γραφειο μου (Αμπελοκηποι) ειτε κοντα στο σπιτι μου (Χαλανδρι).
Ετσι, ακομα και στις \'δυσκολες μερες\' δεν θα βρισκω δικαιολογια (πολλη δουλεια) για να μην πηγαινω...
Τι λες? Μπορεις να με βοηθησεις?
Αναφερω δυο ενδιαφεροντα sites για τη Διπολικη Διαταραχη
http://bipolar.about.com/
http://www.bipolarhappens.com/
(με βοηθησαν πολυ) :)
Καλο απογευμα!!!
Never, με συγχωρείς που καθυστέρησα να σου δώσω πληροφορίες για ειδικούς που βρίσκονται στην περιοχή σου.
Θα σου στείλω ένα προσωπικό (prive) μήνυμα, μάλλον κατά το βραδάκι. Τώρα δεν προλαβαίνω.
γεια σας παιδιά
έχω ένα συγγενή μου στα 30, που πάσχει από διπολική διαταραχή και αυτές τις μέρες διανύει τη δύσκολη περίοδο της μανίας. Θα ήθελα να ρωτήσω αν πιστεύετε ότι το παιδί του, μόλις 2 χρονών θα πρέπει να μεγαλώσει μαζί του ή να είναι παρόν σε αυτά τα περιστατικά, τα οποία κάποιες φορές είναι πολύ δύσκολα... Αν πάλι απομακρυνθεί από αυτόν τότε, υπάρχει περίπτωση να χειροτερέψει η κατάστασή του ή να στραφεί εναντίον του και εναντίον της γυναίκας του ;
Η γυναίκα του είναι ήδη συνεχώς αγχωμένη και θλιμμένη και λίγο κουράγιο της απομένει για το παιδί...
Επίσης, επειδή βλέπω - σαν άσχετη που είμαι- ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε ψυχαναλυτή και ψυχολόγο, θα ήθελα να μας προτείνετε κάποιους με ανάλογη εμπειρία κατά προτίμηση που δουλεύουν στην Κρήτη (Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο ή αλλού κοντά)
Από την αρχή, εδώ και 3 χρόνια τον παρακολουθεί ψυχίατρος και έχει πειστεί να παίρνει τα φάρμακα που του έχει δώσει, αλλά μάλλον η κατάσταση χειροτερεύει, καθώς το μόνο που ακούμε είναι να αυξήσουμε τη δόση... Ο ίδιος θέλει να αλλάξει και ψυχίατρο και δεν του έχει εμπιστοσύνη - όταν είναι καλά εννοώ- αλλά αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ψάξει για ειδικούς χωρίς να εκτεθεί ανεπανόρθωτα στην τοπική κοινωνία.
Ευχαριστούμε για τη βοήθεια προκαταβολικά
καλή δύναμη σε όλους
Καλησπερα SISTA,
καλως ηρθες. Επειδη βλεπω σχεδον καθημερινα ατομα με διπολικη διαταραχη οχι τοσο σε θεραπευτικη βαση αλλα σε νευροψυχολογικη καταλαβαινω απολυτα αυτο που περιγραφεις οσον αφορα τη μανια. Ειναι πολλες φορες ακομα δυσκολοτερη η φαση και απο την καταθλιψη οσον αφορα την αξιολογηση ποσο μαλλον οταν πρεπει να συμβιωνεις με το ατομο οταν παιρναει ενα επεισοδιο.
Αν το επεισοδιο που βιωνει ειναι πολυ εντονο λεω ισως και το τονιζω να πρεπει να νοσηλευτει για λιγες μερες. Σιγουρα δεν ειναι οτι καλυτερο για ενα παιδι να παρακολουθει μια τετοια κατασταση εφοσον κατα το μανιακο επεισοδιο πολλα \'περιεργα\' συμβαινουν και επιπλεον το ατομο μπορει αν το επεισοδιο ειναι πολυ εντονο με βαρια συμπτωματα να βλαψει χωρις να το θελει τον εαυτο του η τους γυρω του.
Κατα τη γνωμη μου πρεπει να συμβουλευτειτε πρωτα το ψυχιατρο που τον παρακολουθει για να κρινει ποσο \'σοβαρη\' χαρακτηριζεται η παρουσα κατασταση του.
αν εχεις κατι αλλο να ρωτησεις θα χαρω πολυ να σου απαντησω
φιλικα
τεσσα
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την άμεση απάντηση,
Μας παραπέμπετε στο γιατρό που ήδη παρακολουθεί την περίπτωση και το καταλαβαίνω απόλυτα. Όπως κι εσείς γνωρίζετε τέτοιες αποφάσεις - όπως ο εγκλεισμός κάποιου, έστω και για λίγες μέρες - δεν βαρύνουν μόνο το γιατρό και αν γίνει ο ασθενής και η οικογένειά του και μόνο θα υποστούν τις συνέπειες.
Ίσως είναι ένας ακόμη μύθος πάνω στο θέμα - ειλικρινά το ελπίζω- αλλά απ\' ότι ακούμε ο εγκλεισμός έχει σοβαρές συνέπειες - μια από αυτές η ρήξη στη σχέση εμπιστοσύνης.
Ο ψυχίατρος σε κάποιο παλιότερο δύσκολο περιστατικό μανίας, όταν ρωτήθηκε από τη γυναίκα του, αν πρέπει να πάρει το παιδί και να φύγει, της είπε ότι έτσι θα στραφεί εναντίον της. Και τότε όπως και τώρα δεν θα έμενε μόνος του, αλλά με άλλα συγγενικά και φιλικά πρόσωπα. Και όπως είναι φυσικό, η γυναίκα του τρόμαξε και δεν έφυγε. Τώρα όμως το παιδί καταλαβαίνει, του μιλάει, ζητάει από αυτόν πράγματα...
Πώς θα πρέπει να εξηγήσουμε στο παιδί την κατάσταση, για να είναι, οσο γίνεται προετοιμασμένο, για τις κρίσεις, αλλά και για την κατάθλιψη, όταν ο πατέρας του δεν του δίνει καμιά σημασία; Μήπως θα πρεπε να το παρακολουθεί κι αυτό κάποιος;
Καταλαβαίνω ότι η θέση σας είναι λεπτή, όσον αφορά την αναζήτηση στην προηγούμενη ερώτησή μου των ειδικών, άλλων ψυχιάτρων και ψυχολόγων, με ανάλογη εμπειρία στην περιοχή της Κρήτης. Μήπως θα ήταν ευκολότερο να μου δώσετε κάποιο κατάλογο ονομάτων, αν είναι κάπου καταχωρημένοι;
Ευχαριστώ ξανά.
Καταλαβαινω απολυτα τις ανησυχιες σου πανω στο θεμα. Ο εγκλεισμος -ειδικα στην Ελλαδα γιατι εγω ζω και εργαζομαι στο Λονδινο- δεν ειναι οτι καλυτερο και συχνα εχει δυσαρεστες συνεπειες και για τι περιβαλλον. Δεν ξερω αν υπαρχει κλονισμος στην εμπιστοσυνη αυτο που συμβαινει συνηθως ειναι μια παρανοηση των λογων του εγκλεισμου. Εδω συχνα ο εγκλεισμος παραπεμπει σε θεραπευτικη λυση ισως πιο συστηματικη εφοσον ουτε ειναι δυνατον να εχεις τον ψυχιατρο μεσα στο σπιτι και τα φαρμακα δεν κανουν πολλα εφοσον το επεισοδιο πρεπει να κανει τον κυκλο του οσο κρατησει.
Ουτε εγω θα συμφωνουσα στο να εγκαταλειψει η συζυγος παιρνοντας και το παιδι μαζι.
Θα συνιστουσα τρια πραγματα. Θα σε συμβουλευα καταρχην ο συγγενης σου οταν νιωσει λιγο καλυτερα να επισκεφτει εναν ψυχολογο (κλινικο) και να αρχισει μια θεραπεια ωστε να μαθει να διαχειριζεται σωστα τα επεισοδια και σε συνδυασμο με τη φαρμακοθεραπεια που του εχει συστηθει να μην υποτροπιαζει σε πολυ μεγαλο βαθμο -βεβαια αυτο εξαρταται απο κι αλλους παραγοντες- δευτερον το παιδι να το \'συμβουλεψει\' ενας ειδικος ως προς πως εχει η κατασταση. Τελος ολοι μαζι να βλεπουν τον/την ειδικο και να συμμετεχουν στη θεραπεια ειναι πολυ σημαντικο η οικογενεια να συμμετεχει ενεργα μπορει να βοηθησει ακομα και στη μειωση της εντασης που βιωνει τα επεισοδια η να οδηγησει στην αποτροπη τους.
Ολα ειναι σημαντικα αλλα και ακομα πιο πολυ το παιδακι -που αν και δεν αναφερεις την ηλικια του- φανταζομαι πως αν δεν ξερει μπορει να του δημιουργηθουν τραυματα η να βιωσει ακαταλληλα για την ηλικια του πραγματα.
Τελος για ψυχιατρους στην Κρητη συγνωμη αλλα δεν ξερω κανεναν. Σιγουρα ομως θα υπαρχουν στο χρυσο οδηγο.
Υ.Γ. Μη μου σε παρακαλω στον πληθυντικο...ολοι μια παρεα ειμαστε εδω κι εγω μικρο κοριτσι ειμαι.
ελπιζω να βοηθησα
φιλικα
τεσσα
Απ οσο ξερω στο Ηρακλειο υπαρχει πανεπιστημιακο νοσοκομειο. Και απ οσο με πληροφορησε και ενας ψυχιατρος που συνεργαζομαι σιγουρα μπορουν να σε συμβουλεψουν απο κει πως να κινηθεις και σε ποιους να απευθυνθεις.
φιλικα
τεσσα
ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια
Θα ψαχτούμε για τα περαιτέρω. Ευχαριστώ και για το ότι το site αυτό, όπως και το forum είναι ρεαλιστικό και αισιόδοξο
Keep up the good work - as we say in London και πιθανόν να τα ξαναπούμε σύντομα...
Στην μανια βλεπω οτι αναφερεις και ακουστικες ψευδαισθήσεις.Εχω μπερδευτει παρα πολύ,καθως διαβαζω αντιφατικα πραγματα σχετικα με την μανια.Σε ενα βιβλίο διαβασα πως εχεις ακουστικες ψευδαισθησεις,σε ενα αλλο οχι,και τo DSM-IV δεν αναφερει τετοιου ειδους εμπειρίες...τελικα με την απορια θα μεινω...
Bouzi,
η διπολική διαταραχή είναι δυνατόν, κυρίως κατά τη φάση της μανίας να συνοδεύεται από ψυχωσική συμπτωματολογία όπως ψευδαισθήσεις.
ΥΓ. Είναι σημαντικό για τη διάγνωση και τη θεραπεία το ποιο από τα δύο προηγήθηκε χρονικά.
ΥΓ. Να σε παρακαλέσω να μην μπερδεύουμε τα θέματα που αφορούν ειδικούς με αυτά που αφορούν μοίρασμα εμπειριών.
Αν θέλεις, για όποιες απορίες, άνοιξε καινούριο θέμα στην ίδια κατηγορία του φόρουμ.
ευχαριστώ.
Γυρισα πισω μετα από 2 1/2 χρονια μονο και μονο για να πω οτι απο τις 3 Ιουνιου του 2005 ακολουθω ομοιοπαθητικη θεραπεια η οποια με εχει βοηθησει παρα πολυ. Ξεκινησα στις 3/6 του 2005 και τον Οκτωβριο της ιδιας χρονιας έκοψα (μονη μου τα χαπια).
Δεν ειμαι ακομα 100% καλα (και τελικα τι θα πει \'καλα\'?) αλλα σιγουρα οι κρισεις μανιας και καταθλιψης εχουν περασει... Καποιες μερες ειμαι \'λιγο κατω\', αλλες παλι βιωνω καποια υπομανιακη κατασταση αλλα σιγουρα τα \'δυσκολα\' δεν τα ζω πια... Ο γιατρος μου ειναι ψυχιατρος και πολυ γνωστος στους κυκλους της ομοιοπαθητικης και θεωρει οτι ειμαι ενα απο τα καλυτερα παραδείγματα που εχει συναντησει....