Συναισθήματα και Φοβίες...

Γιατί όταν αγαπιούνται 2 άτομα και όταν το 1 κάνει το επόμενο βημα και προχωρήσει το άλλο φοβάται και τούμπαλιν; Γιατί αρέσει στους ανθρώπους να τυρανιούνται μονίμως αντί να εκφράσουν αυτά που αισθάνονται; Γιατί μονίμως πρέπει να είμαστε καχύποπτοι; Γιατί το πρόσωπο αλλάζει συμπεριφορά από στιγμή σε στιγμή και δεν γνωρίζεις τι θα αντιμετωπίσεις αν τελικά αποφασίσεις να προχωρήσεις με το συγκεκριμένο άτομο; Γιατί μόλις εκφράσεις τα συναισθήματα σου ο άλλος σε απορρίπτει συνεχώς αλλά μετά επιστρέφει πάλι και σου λέει πως σε αγαπάει και του ζητάς συγνώμη για αυτά που είπες και αρχίζουν πάλι τα ίδια; :( Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί κάποια άτομα γουστάρουν να τους γουστάρουν και να φτύνουν;;;; Δλδ σε βάζουν στην διαδικασία να τα ερωτευθείς σου λένε λόγια αγάπης και κουραφέξαλα και όταν αντιλαμβάνεσαι τι νιώθεις κάνουν πως δεν αντέχουν, πως είσαι πρόβλημα, πως μόνος σου το προκάλεσες άσχετα αν για μήνες σου έλεγαν πως σε γουστάρουν! Οκ φταίει και η άλλη πλευρά που δεν αντιλήφθηκε τι γινόταν αλλά κάποιες φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την συμπάθεια από την αγάπη. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΑΑΑΑΑΑΑ και πάλι έχασα!!!

κ ο βλακας της υποθεσης ποιος ειναι?

Για εμένα αρχικά εγώ! Γιατί την πάτησα! :( Το άλλο άτομο τώρα θα ζει ικανοποιημένο πως ναι κατάφερε να κάνει τον άλλο να νιώσει αισθήματα και τον έφτυσε ή ακόμα καλύτερα πως θα έχει το άλλο άτομο δεδομένο όποτε του γουστάρει και θα το φτύνει όποτε του γουστάρει.

Μπορεί να είναι θέμα ανασφάλειας, Γάτε.

Κάποια άτομα ζητάνε την επιβεβαίωση με όποιο τρόπο. Ή δεν έχουν μάθει να σχετίζονται.

αυτό νομίζω είναι. δλδ αυτό που λες πρέπει να είναι 100% αλλά αξίζει να πληρώνουν οι υπόλοιποι τα ψυχολογικά των άλλων;

Ναι, έχεις δίκιο. Δεν είναι ωραίο να χρεωνόμαστε κάτι που δεν είναι δικό μας.

Στη περίπτωση αυτή κάνουμε κάποια επιλογή. Απομακρυνόμαστε από το άτομο αυτό ή προσπαθούμε να πετύχουμε μια εναρμόνιση που όμως δε θα μας χαλάει.

έχεις δίκιο προσπάθησα, έπαιξα και έχασα. ;) αυτή είναι η ζωή η εναρμόνιση δεν πέτυχε και ίσα ίσα που με κάνει να αισθάνομαι συνεχώς χειρότερα...

Γιατί το βλέπεις μόνο σαν ήττα; Μπορεί να απογοητεύτηκες ίσως και να πληγώθηκες αλλά, δεν μπορεί, κάτι καλό θα προκύψει απ' όλο αυτό.
Νιώθεις ακόμα ερωτευμένος;

γιατί κάνω πάντα ένα βήμα πίσω με αποτέλεσμα να έχω βρεθεί στον τοίχο και να έχω πιάσει πάτο. το μόνο καλό είναι πως με κατάλαβα, κάπου με έπιασα και με κατανόησα.

Ναι νιώθω ερωτευμένος... :( Αλλά με κοροϊδεύει άρα δεν το αξίζει και φυσικά δεν το αξίζω... :(

Ναι, συχνά όταν είμαστε ερωτευμένοι τείνουμε να είμαστε και πιο ''ελαστικοί'' ως προς το μέχρι που αντέχουμε. Κάνουμε συμβιβασμούς που τελικά μας δυσκολεύουν. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για όλους. Υπάρχουν και άτομα που μπορούν και κρατάνε αυτή την ισορροπία.

Κι εγώ έχω ένα τέτοιο θέμα ελαστικότητας..

Είναι πράγματι φοβερό πρόβλημα!!! Πρέπει να μάθω να ελέγχω αυτά που νιώθω γιατί δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. :( και γεμίζω και ενοχές γιατί ψάχνω να βρω που έφταιξα σε όλο αυτό. Και αν είχα κάνει το ένα, αν είχα κάνει το άλλο. :(

Κάποιες φορές η σύνδεση με το συνδρομητή που καλούμε δεν είναι εφικτή. Δεν μπορεί να φταις μόνο εσύ. Έχει να κάνει και με τον άλλο άνθρωπο. Πώς νιώθει, πώς σκέφτεται, πώς λειτουργεί, αν αντέχει ή αν θέλει να δεσμεύεται. Για αυτά που έχουν να κάνουν με τον άλλο δεν ευθύνεσαι εσύ ούτε και μπορείς να τα αλλάξεις.

Έχεις δίκιο!! Απόλυτο δίκιο όμως!!! Αλλά τώρα θέλω να μου ζητήσει συγνώμη. Είναι σαν απαίτηση. Δεν είναι εγωιστικό εκ μέρους μου; Δεν έγινα σαν εκείνο το άτομο;;; Κι αφού γνωρίζω πως δεν θα την πάρω τι θέλω να επιβεβαιωθώ; Κι η συγνώμη ξέρω πως είναι μια λέξη σίγουρα δεν αρκεί...

Μπορεί η ίδια να θεωρεί πως δεν έχει φερθεί έτσι ώστε να χρειάζεται να απολογηθεί για τη συμπεριφορά της, ή να ζητήσει κάποια συγγνώμη.
Εσύ όμως, είσαι θυμωμένος μαζί της;

όχι ακριβώς... Στεναχωρημένος είμαι που μου συμπεριφέρεται έτσι και που δεν θα ξαναμιλήσουμε ή αν θα ξαναμιλήσουμε θα γίνεται συνεχώς το ίδιο.. Δεν νιώθω ακριβώς θυμό, με τον εαυτό μου θυμώνω μόνο που το άφησα να προχωρήσει.

Ξέρεις κάτι μάλλον ζω σε έναν δικό μου κόσμο, σαν σε παραμύθι περιμένω να καταλάβει το λάθος που έκανε και να επιστρέψει μόνο που δεν θα γίνει ποτέ... αυτή την φορά όμως δεν θα κάνω πίσω πρέπει να με προστατεύσω.

Έχω κι εγώ συχνά ''χαθεί'' μέσα σε μια τέτοια προσδοκία επανασύνδεσης, ξεχνώντας όμως έτσι πως η σχέση που είχα είχε πια λήξει και μάλιστα για σαφείς λόγους. Δεν λειτούργησε παρά τα όποια συναισθήματα.

Και σε μένα θυμό έβγαζε όλο αυτό, απέναντι στον εαυτό μου. Κάποια παράθυρα κλείνουν, ανοίγουν όμως άλλα, ίσως και μέσα μας. Οι χωρισμοί δεν είναι ποτέ εύκολοι, ρε γμτ.

Εύχομαι τα καλύτερα :)

Δεν είναι ακριβώς χωρισμός και δεν μπορώ να με καταλάβω γιατί το παίρνω τόσο επί πόνου. Μου έδινε ελπίδες / με πλησίαζε και μετά όποτε ήθελε τις έπαιρνε πίσω και πάλι από την αρχή...

Σε ευχαριστώ πολύ κούκλα για την συμπαράσταση. :D

Γάτε, ξημερώνει.. :)

ααααααααα εγώ κοιμήθηκα!!! :d ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Καλημέρα Γάτε(με πέταλα):p
Ίσως να είναι αμφιθυμική απέναντι στη συναισθηματική δέσμευση.Ίσως να μην είναι έτοιμη να πάρει όσα-γενναιόδωρα-της προσφέρεις.Ίσως να έχει κάποιες σχέσεις στο παρελθόν της που της δίδαξαν την ανασφάλεια.Γενικά σε ό,τι έγραψε κι o/η crazy diamond πάει κι η δική μου σκέψη προς το παρόν.

Καλημέρα αγαπητή rain!!!! :D Δεν είμαι με πέταλα. Αν ήμουν θα το είχα ξεκαθαρίσει τώρα.. :P

Αυτό που λες ήταν το 1ο πράγμα που σκέφτηκα για να έχω και μια δικαιολογία όμως αν ήταν έτσι γιατί μόλις φεύγω επιστρέφει και αρχίζει πάλι να εκφράζει συναισθήματα για μένα; Και μόλις βγουν στην επιφάνεια τα δικά μου τσακωνόμαστε γιατί αρχίζει η υποτίμηση.

2 πράγματα με στεναχωρούν. Αναγνωρίζω πως μπορεί να είναι το λεγόμενο φλερτ. Δεν βάζω την αγχ. κατάθλιψη ως δικαιολογία αλλά πραγματικά σε αυτή τη φάση με κουράζει αυτό το θέλω και δεν θέλω, το παιχνίδι να μιλάμε 2 βδομάδες να τσακωνόμαστε για άλλες 2. Δεν μπορώ να απολαύσω το φλερτ. Αν δεν ήταν λοιπόν η αγχ. κατάθλιψη δεν θα έφτανα εδώ, θα το έπιανα αλλιώς το θέμα.

το 2ο είναι πως πραγματικά δεν ξέρω... Το αισθάνομαι, δεν το αισθάνομαι είναι αποτέλεσμα της κατάθλιψης, είμαι εγωιστής, είμαι κακός, μου αρέσει το φτύσιμο γιατί τότε το κατάλαβα δεν ξέρω τι φταίει. Είναι η 1η φορά που είπα αυτό που αισθάνθηκα. Είναι η 1η φορά που μίλησα για αυτό το συναίσθημα. Κι ήμουν ειλικρινέστατος τα είπα όλααα όσα σκέφτομαι. Δεν έκρυψα τπτ για 1η φορά στη ζωή μου. Αλήθεια λέω δεν το έχω κάνει ποτέ ξανά και δεν τολμά να μου δώσει ούτε χυλόπιτα. Την μια μου δίνει ελπίδες και την άλλη τις παίρνει πίσω εδώ και 3 μήνες!

Είναι κι αυτοί οι καβγάδες που κουράζουν.Καταλαβαίνω.Έχει ς δίκιο.Πάνω σε τι θέματα συνήθως τσακώνεστε,ποιο είναι το μοτίβο των καβγάδων?Κάτι που να βλέπεις να γίνεται πάντα και οδηγείστε στη σύγκρουση?
Δε σε βλέπω σαν κακό,λολ,μου μοιάζεις για πολύ καλό παιδί,αλήθεια.Όταν λες εγωιστής επίσης,αυτό πού το στηρίζεις?Καλά έκανες και άνοιξες τα χαρτιά σου αυτή τη φορά,ίσως να μην είχες δώσει καθαρά μηνύματα πάνω στο τι σε απασχολούσε και τα"μάζευες",άλλο συχνό λάθος στις σχέσεις τις ερωτικές.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για καυγά. Στην αρχή νόμιζα πως υπήρχε αλλά κατάλαβα πως κάθε λίγο επιστρατεύει ένα νέο "κόλπο" για να διασκεδάσει. Αυτό που κάνει είναι το εξής. Αρχικά όλα είναι ωραία και με κάνει να αισθάνομαι πραγματικά ΤΕΛΕΙΑ και αμέσως μετά αρχίζει να μιλά υποτιμητικά χωρίς να υπάρχει ειλικρινά κανένας λόγος. Ο καυγάς αρχίζει μόλις μιλήσω 1ος. Δεν ξέρω που δημιουργείται το πρόβλημα αισθάνεται κόμπλεξ; Αν επικοινωνήσει μαζί μου όλα είναι ωραία. Αν επικοινωνήσω από την 1η στιγμή αρχίζει πως δεν έχει κέφια και άλλα τέτοια.

Εγωιστής γνωρίζω πως ήμουν παλιά. Αν μου έκανε κάποιος κάτι για εμένα τέλειωνε. Τώρα όμως είναι σαν να επιμένω να νιώσει αυτά που νιώθω. Αυτό δεν είναι εγωισμός πάλι; Αν δεν μπορεί γιατί το πιέζω; Όμως μου δίνει ελπίδες συνεχώς δεν φταίω για αυτό που αισθάνομαι (πως θέλω να αισθανθεί αυτό που αισθάνομαι). Γιατί το κάνει αυτό; Τι πρόβλημα έχει;;

Να σου πω στο τελευταίο έχεις δικιο. Το είπα και αυτό ήθελα να είμαι πραγματικά ειλικρινής και μου είπε πως δεν έχει πρόβλημα για αυτό. Βέβαια συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο...

Γεια σου κι από μένα, Γάτε. Για αρχή, θα σου πω κουράγιο... Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Η περίπτωσή σου θυμίζει αρκετά τη δική μου.

Αυτό ακριβώς που λες έκανα κι εγώ

Quote:

---

Είναι η 1η φορά που είπα αυτό που αισθάνθηκα. Είναι η 1η φορά που μίλησα για αυτό το συναίσθημα. Κι ήμουν ειλικρινέστατος τα είπα όλααα όσα σκέφτομαι. Δεν έκρυψα τπτ για 1η φορά στη ζωή μου. Αλήθεια λέω δεν το έχω κάνει ποτέ ξανά

---

Βέβαια όχι face-to-face – με μνμ ζητώντας από το άτομο αν θέλει να το ζητήσουμε από κοντά. 3 προσπάθειες έκανα. Έφαγα απόρριψη, σιωπηρή. Δεν μου είπε δλδ τίποτα. Θεωρώ ότι μου έδινε αρκετές ελπίδες κι από τότε που του αποκάλυψα πως δεν τον βλέπω απλά ως ένα συμπαθητικό παιδί, με αποφεύγει διακριτικά.

Αισθάνομαι ακριβώς όσα περιγράφεις παρακάτω:

Quote:

---

έχεις δίκιο προσπάθησα, έπαιξα και έχασα. αυτή είναι η ζωή η εναρμόνιση δεν πέτυχε και ίσα ίσα που με κάνει να αισθάνομαι συνεχώς χειρότερα...

---

Quote:

---

Στεναχωρημένος είμαι που μου συμπεριφέρεται έτσι και που δεν θα ξαναμιλήσουμε ή αν θα ξαναμιλήσουμε θα γίνεται συνεχώς το ίδιο.. Δεν νιώθω ακριβώς θυμό, με τον εαυτό μου θυμώνω μόνο που το άφησα να προχωρήσει.

---

Quote:

---

Ξέρεις κάτι μάλλον ζω σε έναν δικό μου κόσμο, σαν σε παραμύθι περιμένω να καταλάβει το λάθος που έκανε και να επιστρέψει μόνο που δεν θα γίνει ποτέ... αυτή την φορά όμως δεν θα κάνω πίσω πρέπει να με προστατεύσω.
Δεν είναι ακριβώς χωρισμός και δεν μπορώ να με καταλάβω γιατί το παίρνω τόσο επί πόνου.

---

Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω γιατί οι άλλοι μας δίνουν ελπίδες. Ή είμαστε τόοοοσο ερωτευμένοι/τυφλοί και τα ερμηνεύουμε όλα προς όφελός μας? Είμαστε ανώριμοι; Ζούμε σε έναν άλλο κόσμο όπως πολύ σωστά λες; Και γιατί μετά οι άλλοι δεν ξεκαθαρίζουν τη θέση τους;

Να σε ρωτήσω, αν επιτρέπεται, πόσο χρονών είσαι;

σκεφτηκες το ενδεχομενο να βρισκεται αναμεσα σε 2 αντρες και να προσπαθει να ισοροπησει αναμεσα στους 2 μεχρι να κατασταλαξει ποιον ακριβως θελει?πολυ συχνα οι γυναικες βλεπουν καποια πραγματα σε καποιον που τους αρεσει αλλα βλεπουν οτι δεν εχει καποια αλλα που ζητανε(πχ οικονομικη ανεση)και απο τη μια λενε ναι καλο παιδι αλλα απο την αλλη κοιτανε και λιγο το συμφερον τους

@kaupunki σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Δεν είναι ούτε καλύτερο να φας απόρριψη ούτε χειρότερο. Τα ίδια αισθάνεσαι. Στην περίπτωση μου είναι σαν να είμαι σε κατάσταση αναμονής καθώς είναι και ναι και όχι και θέλω και δεν θέλω και έτσι και γιουβέτσι. Το κακό είναι πως το κάνει και αφού ξέρει τι νιώθω επομένως η συμπεριφορά είναι πολύ άσχημη. Αυτό μου βγάζει. Δε νομίζω ειλικρινά να με έχει τυφλώσει ο έρωτας διότι αν συνέβαινε αυτό δεν θα επέστρεφε συνεχώς. Το ξεπερνάω κάπως και μόλις γίνεται αυτό επιστρέφει στη ζωή μου. :( Και στην τελική εσύ είσαι η ανώριμη που είπες αυτό που αισθάνεσαι ή το άλλο πρόσωπο που δεν είναι έτοιμο να δεχτεί αυτό που αισθάνεσαι, που δεν ξέρει τι θέλει που σε πιέζει να το ερωτευτείς και μετά παίζει πως δεν αντέχει; Σου έστειλα σε π.μ. την ηλικία μου! :D

nik5 σε ευχαριστώ πολύ.. Το σκέφτηκα αλλά δεν ξέρω αν ισχύει ακριβώς. Ή το κάνει σε 4-5 άτομα και περιμένει να δει ποιος θα είναι ο πιο ανεκτικός ή πραγματικά δεν ξέρω. Μπορεί να φτιάχνεται κιόλας με το να το κάνει όλο αυτό. Ίσως επιβεβαιώνεται όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενα ποστς. Πραγματικά δεν μπορώ να το ψυχολογήσω αυτό το άτομο με τπτ.

Σε κάποιες φάσεις ειλικρινά ρε παιδιά ντρέπομαι για τον εαυτό μου που την πάτησα έτσι. Που άφησα όλο αυτό να εξελιχτεί έτσι... :( Είχα πολλά προβλήματα ήδη για να αποκτήσω και αυτό.

επειδη περναω και γω μια ασχημη φαση μπορω να σε καταλαβω.καποιες καταστασεις τις εζησα και γω.μιλαμε μαλλον για ανασφαλεια και επιβεβαιωση του εγω της.μηπως ειχε και ακμμια μεγαλη σχεση πριν απο σενα?

δε ξερω τι ηλικια εχεις, αλλα αν εισαι ανω των 30, δε θα πρεπε να το εχεις συνηθισει αυτο το πραμα ? κι εμενα μου συμβαινουν παρομοια παντως, εκει που γνωριζω μια που δειχνει να μου ταιριαζει, της δειχνω το ενδιαφερον μου, ανταπανταει, αλλα τελικα το επομενο βημα δε γινεται ποτε, ειτε λογο καβατζων που εχει ο καθενας, ειτε κολληματων ακομα σε πρωην (γαμωτο, ειμαι ο μοναδικος που οταν χωριζει τις στελνει στο διαολο ???????), ειτε δε νιωθει τοσα (περιμενει να τα νιωσει ολα πριν καν ξεκινησουμε), ειτε εξαιτιας οποιουδηποτε αλλου λογου. γενικα βρισκω πως δεν υπαρχει ισοροπια και σταθεροτητα, γι'αυτο οι σημερινες σχεσεις καταληγουν σε μετριοτητες. σχεδον ολα τα κοριτσακια παιζουνε, δε ξερουνε τι θελουνε, ποτε δε μιλανε ξεκαθαρα. αλλα πλεον λιγο που με νοιαζει, δεν ενδιαφερομαι για σχεσεις τωρα πια...

συμφωνω με τον κενο.Δυσκολα βρισκεις ισορροπημενα ατομα πλεον,κατασταλαγμενα που να ξερουν τι θελουνε.Ευκολα βρισκεις αν εχεις χρημα καλο αμαξι γνωριμιες σε μαγαζια γιατι αυτο πουλαει τωρα το δηθεν.Η γυναικα θελει ολη την ωρα εξω,βολτες ψωνια το πορτοφολι σου ανοιχτο και οταν της λες να σου βαλει ενα ποτηρι νερο σε κοιταει περιεργα.Δυστυχως

Υπάρχει ένα κομματάκι που δεν σας είπα αλλά δν παίζει σημαντικό ρόλο. :) Δλδ δεν αλλάζει τπτ στην κατάσταση. Σας το λέω γιατί μερικά άτομα γνωρίζουν ολόκληρη την αλήθεια. :d

nik5 ναι μου έθεσε πως είχε. Το έθεσε όμως πολύ καθυστερημένα και δεν με έπεισε κιόλας. Μάλλον το έκανε για να ζηλέψω γιατί μετά ξανάρθε πάλι και χτυπιόταν. Δεν ξέρω έχετε πάθει ποτέ να είστε ερωτευμένοι και πλέον να είναι τόσο αναξιόπιστη/ο το άλλο πρόσωπο και να μην πιστεύετε τπτ; Αυτό έχω πάθει τώρα.

Αγαπητέ ΚΕΝΟ είμαι κάτω των 25 και είναι η 1η φορά που τρώω τέτοια σφαλιάρα. Οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για έρωτες και έτσι δεν τον αναζήτησα κιόλας. Και ξέρεις κάτι το ότι θα ξεχάσω θα ξεχάσω δεν θέλω να μου μείνει απωθημένο επειδή 1η φορά ένιωσα έτσι. Βασικά έχω ξαναγαπήσει δλδ νόμιζα πως αυτό που είχα νιώσει για άλλες κοπέλες ήταν έρωτας. Τελικώς αναθεωρώ τώρα το ζω 1η φορά.

κλασικη γυναικεια ανασφαλεια και δυστυχως δυσκολα ιασιμη.οποτε τι κανεις?τι κανεις χμμμμμμ.....οτι και να σου πουν οι αλλοι κανεις παντα αυτο που νομιζεις εσυ τρωμε τα μουτρα μας χανουμε την αξιοπρεπεια μας,κανουμε ονειρα οτι κατι θα αλλαξει κανουμε πραξξεις και λκεμμε λογια και ανεχομαστε την ειρωνια και τα παιχνισια του αλλου,πιανουμε πατο,και ελπιζουμε μια μερα να αλλαξουν τα πραγματ.Το ποτε ομως ειναι αγνωστο.Καποιοι ανθρωποι ειναι πιο τυχεροι απο καποιοιους αλλους

Έχεις απόλυτο δίκιο. :( Μάλλον έτσι είναι τα πράγματα... :( Μάλλον αυτό ήταν και πρέπει να το αποδεχτώ και την επόμενη φορά να μην απαντήσω καν κάτι που δεν ξέρω αν έχω την δύναμη να το κάνω γιατί σκέφτομαι "και αν έχει αλλάξει πραγματικά", "κι αν με αγαπάει και παίζει", "κι αν είμαι υπερβολικός;". Τον πάτο τον έπιασα. Έπρεπε να τον πιάσω απλά ήρθαν πολλά μαζεμένα και κάπου κουράστηκα και απογοητεύτηκα από όλα. Δεν μου αρέσει η Μιζέρια που βγάζω.. ποτέ δεν ήμουν έτσι...

δυστυχως καποιοι ανθρωποι περνανε απο πανω μας παιρνουν αυτα που θελουνγινονται καλα και αφηνουν πισω τους συντριμμια.Μεγαλυτερο κακο απο την αχαριστια του ανθρωπου δεν υπαρχει δυστυχως

Μα δεν θα γίνει καλά ούτε έγινε. Κάποιες κινήσες είναι περίεργες. Κάνει σαν τρομαγμένο ζωάκι που προσπαθεί να σώσει την κατάσταση και στην χωρίς ελπίδα προσπάθεια καταφέρνει να κάνει χειρότερα τα πράγματα.

ανασφαλεια και ανωριμοτητα δυσκολος συνδυασμος

έχεις δίκιο και σίγουρα έχω μερίδιο σε αυτό έτσι; Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Απλά σε όλα όσα έλεγα μιλούσα ξεκάθαρα και νόμιζα πως αφού το έλεγα το αντιλαμβανόταν. Για αυτό σε τέτοια θέματα καλό είναι ούτε πλάκα να μην κάνουμε τελικά. ;)

απο οτι εχω καταλαβει στη ζωη μου οσα πιο πολλα λες για το τι αισθανεσαι τοσο χαμενος βγαινεις

Ναι αυτό το είχα προσέξει στις φιλίες έχεις απόλυτο δίκιο.. Πίστευα όμως πως στον έρωτα είναι αλλιώς και πρέπει να είναι όταν τα αισθήματα όμως είναι αμοιβαία.

ποτε δεν θα μαθεις αν ο αλλος νοιωθει οπως εσυ.ΠΟΤΕ!!μπορει να νοιωθει παραπανω η παρακατω αλλα ποτε δεν θα το μαθεις

παραπάνω;;;; Δεν το νομίζω...