Γιατι ξεχωριζουμε ?

συνηθως εγω ειμαι αυτος που τσουβαλιαζει, γενικευει και κατηγοριοποιει τους ανθρωπους. αναλογα με το τι και ποσα ξερω γι'αυτους, τις πιο πολλες φορες καταληγουν να τρωνε ακυρο, μοιαζουν να ειναι αχρηστοι (για τη ζωη μου προσωπικα), αδιαφοροι, περαστικοι, τυχαιοι... average humanoids στα ματια μου.

παρολαυτα συνεχιζω να εχω την ικανοτητα να ξεχωριζω λιγους απο αυτους, ειδικα οταν βλεπω οτι εχουμε κοινα και μπορουμε να ταιριαξουμε. δε ξερω ομως για ποιο λογο το κανω ακομα, αφου οταν εμεις ξεχωριζουμε καποιο ατομο, αυτο δε θα ξεχωριζει εμας, κι ετσι δε θα εχουμε την απαιτουμενη προσοχη του ωστε να μας συμπεριφερθει οπως περιμεναμε. αν και παλιοτερα πιστευα πως ολοι ειμαστε ξεχωριστοι κι αξιζουμε, τελικα το να ξεχωριζεις ανθρωπους απ'το πληθος δινωντας τους σημασια κι αξια, μοιαζει τελειως αχρηστο!

ευτυχως ή δυστυχως εχω παρατηρησει πως αθελα μου κι εμενα με ξεχωριζουν συχνα. στο διαδικτυο πχ εδω γραφωντας σε μεγαλο θεμα, ολο και καποιος θα βρεθει να συμφωνισει μαζι μου ή να μου απαντησει οτι να'ναι ακομα κι αν δε το διαβασω. αν ρωτησω γιατι επελεξε εμενα η απαντηση ειναι γραφω ωραια, ωμα, αυθορμητα κλπ. κι εξω εχει τυχει να τελειωσω συζητηση με μια μονο προταση χωρις να εχω μιλησει προηγουμενως καθολου (και μετα επικρατησε βουβαμαρα κι αναρωτιομουν αν ειπα μαλακια ή κατι παραξενο και τρομαξαν/φανηκα προβληματικος). ή εχει τυχει να μου πουν πως μου αξιζουν τα καλυτερα κι αλλα αναλαφρα σχολια που σε κανουν να νιωθεις για λιγο γαματος. μα αμα μου αξιζαν, δε θα τα ειχα ηδη ? και σιγα μη κατσουν τα καλυτερα να κοιταξουν εμενα. για τα καλυτερα εγω σιγουρα δε θα ξεχωριζω...

΄καλημέρα ΚΕΝΟ,΄
τι σημαίνει το όνομά σου?
δυό σκέψεις εχω :κάτι που είναι άδειο και περιμένει να γεμίσει, ή κατι που είναι γεμάτο και αδειασε
αλλά μάλλον τίποτα απο τα δυό ,θεωρεία της σχετικότητας
τίποτα δεν είναι αδειο και τίποτα που ήταν γεμάτο δεν αδειάζει...ασ μην παραβγώ απο το θέμα σου.

νομίζω ότι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε αμφότερα είναι ο Εγωισμός,
το αίσθημα του ΕΓΩ,
βαθειά ριζωμένο μέσα μας, καλιεργείται και αναπτύσεται....σχεδόν ανεξέλεκτα , αν δεν υπάρξει η ανάγκη να αισθανθείς κομμάτι του συνόλου.
τα παιδιά λένε ,άρα όλοι έχουμε περάσει απο έκει,
δεν έχουν το αίσθημα του Εγώ ,μέχρι τα 2-3 χρόνια τους ,γι αυτό και μιλάνε για τον εαυτό τους σε τρίτο ενικο ,
μετά απο κεί καλλιεργούμαστε με επιμονή και υπομονή να είμαστε ΕΓΩ,
μάλλον πρέπει να επιστρέψουμε σ κείνο το αγνό αίσθημα ύπαρξης ΄.
πολλές καλημέρες!

@3wtiko
Ενδιαφέρουσα παρατήρηση αυτή που έκανες.Αλλά πως θα είχαμε αίσθηση του εαυτού δίχως αυτό το εγώ που αποτελεί όλα όσα είναι ο καθένας μας? Πώς θα διαγράφονταν τα όρια του ενός από τον άλλον? Αυτή η λεξούλα, το Εγώ, περιέχει μέσα της τόσο την ιστορία μας ως ανθρώπινα πλάσματα, όσο και τις ιδιότητες, κοινωνικούς ρόλους, οικογενειακές θέσεις, τάσεις, εφέσεις, ικανότητες και μη, ένα σωρό στοιχεία που τελικά μας δίνουν το στίγμα για το ποιοι είμαστε. Αυτό το σύνολο των μικροταυτοτήτων είναι σπουδαίο για τη λειτουργικότητα ενός ατόμου, παράδειγμα μετά από μία εγκεφαλική βλάβη ένας άνθρωπος θα αντιμετωπίσει πλείστα όσα θέματα που θα έχουν να κάνουν με τη μη συνοχή και στέρεη αίσθηση εαυτού. Φυσικά, αλλάζει με τον καιρό, με τις συνθήκες, προστίθενται ή αφαιρούνται στοιχεία, όμως δίχως αυτή τη βάση δε θα είχαμε τη δυνατότητα να ξέρουμε πού σταματώ εγώ και πού αρχίζεις εσύ (enmeshment δλδ). Ακόμη, αυτή η μορφή αναπηρίας/έλλειψης αν το θες, η anosagnosia έχει ως συνέπεια την ανικανότητα στην αναγνώριση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών, οπότε όπως καταλαβαίνεις το άτομο δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του καθ' ολοκληρίαν και χρειάζεται εξειδικευμένη θεραπευτική προσέγγιση/εις για να επανακτήσει αυτού που λέμε self awareness. Απλά μερικές σημειώσεις, καθώς το βρήκα ενδιαφέρον να το συζητήσουμε και ίσως να μάθω και περισσότερα και πάνω σ' αυτό από τη γνώμη άλλων μελών.:)

Όσον αφορά το ερώτημά σου Κενό, νομίζω πως έχει να κάνει με ένα φαινόμενο που ονομάζεται the messenger effect. Αυτό που περιέγραψες ως ξεχώρισμα των ομοιδεατών σου (κάπως έτσι χοντρικά), είναι η ανθρώπινη τάση να ταυτιζόμαστε με το μήνυμα που προέρχεται από κάποιον που θεωρούμε πως μας μοιάζει. Και τα δικά τους μηνύματα, αυτών των ξεχωριστών θα είναι που θα έχουν για σένα τη μεγαλύτερη σημασία, έτσι το αντιλαμβάνομαι και νομίζω έτσι εξηγείται και από την κοινωνική ψυχολογία. Αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος πάνω σ' αυτό. Οπότε σε ένα πλήθος ατόμων, έστω και ιντερνετικά, θα προσεγγίσεις με άλλη διάθεση όσους κρίνεις πως σου μοιάζουν, που είναι σαν εσένα, που μοιράζεσαι κοινά στοιχεία ,περισσότερο από άλλους. Πρόσεξε όμως ένα περίεργο που συμβαίνει, αυτό το messenger effect δημιουργεί μετά ένα άλλο φαινόμενο, εφόσον οι απόψεις σας ταυτίζονται, να στερεώνονται δυνατότερα μέσα σου. Για παράδειγμα έχει μελετηθεί πως ένα συντηρητικό άτομο συμμετέχοντας σε μία συντηρητική ομάδα, οδηγείται σε περισσότερο συντηρητισμό, ένα άτομο με ιδέες προοδευτικές συμμετέχοντας σε μία ομάδα με προοδευτικές ιδέες γίνεται περισσότερο προοδευτικό ( group polarization). Δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα όλα αυτά που μπορεί κάποιος να μάθει από την μελέτη τέτοιων φαινομένων???

Και κάτι τέτοιες ώρες μου λείπει ο Petran πάρα πολύ! σε ανάλογες συζητήσεις με βοηθούσε να κατανοήσω και να μάθω περισσότερα. (νά' ναι καλά όπου και να βρίσκεται)

Quote:

---

Originally Posted by 3wtiko

΄καλημέρα ΚΕΝΟ,΄
τι σημαίνει το όνομά σου?
δυό σκέψεις εχω :κάτι που είναι άδειο και περιμένει να γεμίσει, ή κατι που είναι γεμάτο και αδειασε
αλλά μάλλον τίποτα απο τα δυό ,θεωρεία της σχετικότητας
τίποτα δεν είναι αδειο και τίποτα που ήταν γεμάτο δεν αδειάζει...ασ μην παραβγώ απο το θέμα σου.

νομίζω ότι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε αμφότερα είναι ο Εγωισμός,
το αίσθημα του ΕΓΩ,
βαθειά ριζωμένο μέσα μας, καλιεργείται και αναπτύσεται....σχεδόν ανεξέλεκτα , αν δεν υπάρξει η ανάγκη να αισθανθείς κομμάτι του συνόλου.
τα παιδιά λένε ,άρα όλοι έχουμε περάσει απο έκει,
δεν έχουν το αίσθημα του Εγώ ,μέχρι τα 2-3 χρόνια τους ,γι αυτό και μιλάνε για τον εαυτό τους σε τρίτο ενικο ,
μετά απο κεί καλλιεργούμαστε με επιμονή και υπομονή να είμαστε ΕΓΩ,
μάλλον πρέπει να επιστρέψουμε σ κείνο το αγνό αίσθημα ύπαρξης ΄.
πολλές καλημέρες!

---

παρτο οπως θες, παρτο οπως σε βολευει το ονομα. πλεον ειναι δυσκολο να δωθει μονο μια εξηγηση. μπορει να ειναι το κενο ενος μοναχικου ανθρωπου που πασχει απο ελλειψη παρεας. μπορει να ειναι το κενο που νιωθει ακομα κι οταν εχει καποιο ατομο διπλα του, αλλα δε βρισκει να του ταιριαζει κι ετσι το κενο στη ψυχη δε καλυπτεται. μπορει να ειναι το γενικο κενο που νιωθει ενας συναισθηματικα φτωχος ανθρωπος, παρολα τα ενδιαφεροντα που μπορει να εχει. καθε ειδους κενο, στη κενη αυτη διχως νοημα ζωη (ολοι κενα προσπαθουμε να καλυψουμε)...

αν επιστρεψουμε στη φαση που ειμασταν χωρις ανεπτυγμενο ΕΓΩ, τοτε απλα θα ειμαστε ανικανοι να φροντισουμε τον εαυτο μας, ακριβως σαν τα μικρα παιδια (που κι αυτα εχουν ενα ειδος εγωισμου, πχ οταν κλαινε το κανουν γιατι θελουν να φροντισει καποιος τις αναγκες που εχουν, δε το κανουν για κανεναν αλλον).
γενικα ανθρωπος = εγωιστης, χωρις αυτο δεν επιβιωνουμε απλα. ειναι η ιδια η δυναμη κι αδυναμια του μαζι.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

δε ξερω ομως για ποιο λογο το κανω ακομα, αφου οταν εμεις ξεχωριζουμε καποιο ατομο, αυτο δε θα ξεχωριζει εμας

---

ΚΕΝΟ,

ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτό το ταίριασμα, αυτή η σύνδεση υπήρξε έστω και μια φορά εφικτή για σένα. Θεωρείς δηλαδή προδεδικασμένο πως όταν 'ξεχωρίζεις' εσύ ένα άτομα εκείνο δε θα σε 'ξεχωρίσει';

χωρίς να έχω διαβάσει όλα τα θέματα πιστεύω πως μερικές φορές κάτι μας συνδέει με μερικούς ανηθρώπους χωρίς απαραίτητα να είμαστε όλοι το ίδιο και το αυτό. είναι μυστήρια η ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by insect

χωρίς να έχω διαβάσει όλα τα θέματα πιστεύω πως μερικές φορές κάτι μας συνδέει με μερικούς ανηθρώπους χωρίς απαραίτητα να είμαστε όλοι το ίδιο και το αυτό. είναι μυστήρια η ζωή.

---

ναι κατι σε τραβαει σε καποιον χωρις λογο, ειναι κατι σαν ενστηκτο..........ειτε απο αυτα που λεει ειτε μονο απο ενα νικ

Quote:

---

Originally Posted by crazy_diamond

ΚΕΝΟ,

ήθελα να σε ρωτήσω αν αυτό το ταίριασμα, αυτή η σύνδεση υπήρξε έστω και μια φορά εφικτή για σένα. Θεωρείς δηλαδή προδεδικασμένο πως όταν 'ξεχωρίζεις' εσύ ένα άτομα εκείνο δε θα σε 'ξεχωρίσει';

---

βρισκω πολυ δυσκολο να το απαντησω, διοτι οπως ξερεις τα παντα εξελισονται, οι ανθρωποι αλλαζουν, κι ετσι δε μπορω να μιλησω με απολυτη σιγουρια γι'αυτους. αν πχ πουμε πως αρχικα ξεχωρισα καποια και με ξεχωρισε κι εκεινη το ιδιο σχεδον (γιατι ακριβως δε γινεται να το πετυχεις - δεν υπαρχει τελειοτητα), κι ενω ολα δειχνουν να ειμαστε οκ μαζι, ικανοποιημενες και οι δυο πλευρες... τελικα οταν φτασουμε στο χωρισμο, αυτο θα ειναι συνηθως επειδη εκεινη απο μερια της δε με ξεχωριζε και τοσο. ειτε μπορει να το εκανε αρχικα μονο λογο εντυπωσιασμου (που οκ ανθρωπινο ειναι να σου φαινεται ενδιαφερον καποιος), ειτε υποκρινοταν απλα για να ειναι μαζι μου, ειτε μπορει να εχασε το ενδιαφερον της. ετσι πλεον βρισκω δυσκολο να με ξεχωριζει καποια που ξεχωριζω κι εγω, δλδ δεν ειναι ποτε αμοιβαια, να αλληλοεγκρινουμε ο ενας τον αλλον... και ισως αυτο ειναι και το λαθος που κανω στις σχεσεις μου. εκτος της πρωτης, οι υπολοιπες ξεχωριζαν εμενα, εγω μπορει να τις ηθελα και να ημουν διατεθειμενος να συνεχισω σοβαρα, αλλα αν μου βαζαν να διαλεξω μια πιο ξεχωριστη για τα δικα μου προτυπα, ισως τις παρατουσα (ειδικα με οσες δε προλαβα καν να δεθω)...

πρεπει να κουβαλαμε manual για να κανουμε μια σχεση σημερον ημερα εγω αυτο εχω να πω.

- να μην δειχνεις ληγουρης
- να μην παιρνεις συνεχεια τηλ
-να δειχνεις αδιαφορια για να μην σε πατησει
- να λες και ναι αλλα και οχι
- να κανεις υποχωρησεις αλλα οχι παντα μην κακομαθει
- να μην λες παντα τι νιωθεις

κλπ κλπ κλπ κλπ

βλακειες!!!!!!!! ασε που αμα καψουρευτεις πολυ, κανεις ολο λαθη επειδη θελεις να δειξεις ενα καλο εαυτο, κ σ βγαινει το αντιθετο απ οτι εισαι κ απο αυτο που θελεις! οποτε ο αλλος γινεται μπουχος!

Quote:

---

Originally Posted by me_vs_myself

πρεπει να κουβαλαμε manual για να κανουμε μια σχεση σημερον ημερα εγω αυτο εχω να πω.

- να μην δειχνεις ληγουρης
- να μην παιρνεις συνεχεια τηλ
-να δειχνεις αδιαφορια για να μην σε πατησει
- να λες και ναι αλλα και οχι
- να κανεις υποχωρησεις αλλα οχι παντα μην κακομαθει
- να μην λες παντα τι νιωθεις

κλπ κλπ κλπ κλπ

βλακειες!!!!!!!! ασε που αμα καψουρευτεις πολυ, κανεις ολο λαθη επειδη θελεις να δειξεις ενα καλο εαυτο, κ σ βγαινει το αντιθετο απ οτι εισαι κ απο αυτο που θελεις! οποτε ο αλλος γινεται μπουχος!

---

ρε συ σου μοιαζω για λιγουρι ? ελεος το σεξ ειναι απο τα τελευταια που εχω στο μυαλο μου οταν γνωριζω καποια. καθαρα δικο της θεμα ποτε θα κατσει η καθεμια.

αδιαφορια αμα αρχισω να δειχνω, χανετε το νοημα της σχεσης μετα και τελειωνει εκει.

ειμαι λιγακι των ακρων. αμα αγαπησω καποια, το κανω μεχρι θανατου, δυσκολα αλλαζω γνωμη, και θελω να κανω τα παντα γι'αυτη, αρκει να νιωθω οτι οντως αξιζει. αμα μου δειξει οτι δεν αξιζει αδιαφορω για την υπαρξη της, κι ας παθει τα χειροτερα!

κι οσον αφορα το να μην λεω παντα τι νιωθω, πως αλλιως θα συνενοηθουμε, αν κρυβομαστε πισω απ'τα δαχτυλα μας, λολ ? ειδικα με εμενα που σχεδον παντα προτιμω την ωμη αληθεια, οσο κι αν σοκαρει...

δεν ειπα εσενα προσωπικα λιγουρη! μερικες οδηγιες κοινοτυπες εδωσα!

καλημέρα σε όλους!

αρχικά ΚΕΝΟ νόμιζα ότι έθεσες το θέμα γενικά για την τάση που εμφανίζουμε οι άνθρωποι να ξεχωρίζουμε,
όπως εξελίσεις το θέμα αντιλαμβάνομαι ότι εστιάζεις επιμέρους στο ερωτικο κομμάτι και πως εκδηλώνεται εκει, και θα περιοριστώ ,όσο μπορώ σαυτό

αν και πάλι η θέση μου ίδια είναι ,πάλι το Εγώ , είναι αυτό που φέρνει τα εμπόδια στην ενωση δυό ανθρώπων σε ζευγάρι,

με την βοήθεια του έρωτα αρχικά , ο άνθρωπος αναζητά να ενωθεί με έναν άλλον ανθρωπο , στην ουσία αυτό συντελει στην ένωση
του δυο σε ένα ,
αυτό απαιτεί να παραδωθείς , να παραδώσεις το εγώ σου στο εμείς,
(σίγουρα όλα αυτα τα θεωριτικά τα ξέρεις/ουμε)
ο έρωτας λοιπόν νομίζω (τουλάχιστον αυτούς που έχω ζήσει ,αλλά και των άλλων που γύρω μου αντιλαμβάνομαι),
ενώ ξεκινά με την ιδέα της αυτοδιάθεσης απέναντι στον άλλον στη διαδρομή ο Εγωισμός ,
που νιώθει ότι απειλείται να αφανιστεί εμφανίζεται στο προσκήνιο αρματωμένος
:έτσι είμαι εγώ κι άμα σου αρέσω ,λέει
θα μου πεις εσύ τί θα κάνω?
και άλλα τέτοια που εχουμε πει και ακούσει,
τότε ο έρωτας αποχωρεί πληγωμένος και μας εγκαταλείπει
γιατί ο έρωτας δεν μπορεί να ζήσει μέσα στους τόσους περιορισμούς που του θέτει ο Εγωισμός.
πόσοι απο μας έχουμε πολεμήσει τον εγωισμό μας ?
΄θα απαντήσω πρώτη στο ερωτημά μου ,
δεν πολέμησα όσο χρειαζόταν το Εγώ μου , είχα κάνει πολύ κόπο να τον χτίσω για να επιβιώσω (όπως είπες κι εσύ)
δεν είχα επάρκεια και ετοιμότητα όταν παρουσιάστηκε η δυνατότητα να περάσω απο την θεωρία στην πράξη,
όμως ο Ερωτας δεν πέρασε τόσο άδικα απο την ζωή μου ,
η αντανάκλαση της θέωσης μέσω αυτού ,έμεινε αποτύπωμα στην μνήμη μου,και ενίσχυσε την πίστη μου ότι με την ένωση και μόνο με τα άλλα εκδηλωμένα πλάσματα της δημιουργίας έρχεται η ευτυχία και η ανέλιξη της ανθρώπινης ύπαρξης,
γιατί ο έρωτας δεν εκδηλώνεται μόνο ανάμεσα στους εραστές (ανθρώπους) ό έρωτας υπάρχει ανάμεσα και στον ποιητή και την ποιηση, στον τεχνίτη με την τέχνη του,στον κηπουρό και στα λουλούδια του κ.α
και το ανεκπλήρωτο τελικα του έρωτα δεν είναι σημάδι του καιρού μας ,
απο τις πληροφορίες που έχουμε μέχρι τώρα για τους πρώτερούς μας ,έτσι ήταν τα πράγματα με τον έρωτα και σάλλες εποχές.
πέρα απο αυτό το θεωριτικό όμως
θα θελα να κάνω και μια άλλη παρατήρηση, λίγο πιο πρίν απο την εκδήλωση του έρωτα και πιο κοντά στην καθημερινότητα,
όταν δηλαδή ξεκινά να εμφανίζεται η έλξη μας απο ένα άτομο,
μας έλκει λέμε ό τάδε ή η τάδε ,
εχουμε χημεία λέμε
και όταν το νιώθουμε αυτό αμέσως χωρίς να εξετάσουμε τίποτα ,
αρχίζουμε και χτίζουμε μια φανταστική εικόνα του τέλειου έτερου ,πλάθοντας συναισθήματα που μας απογειώνουν ,
χωρίς ξαναλέω να εξετάσουμε τα καλούδια του έτερου ,τον έχουμε στολίσει με όσα καλά διαθέτει η φαντασία μας ,
και όταν αυτός ό έτερος δεν ανταποκρίνεται στο είδωλο που έχουμε κατασκευάσει, τότε απογοητευόμαστε και ως επί το πλείστον δεν ρίχνουμε φταίξιμο στο τέλειο ειδωλό μας (που ένας θεός ξέρει απο που έχουμε ανασύρει τα στολίδια του)
το φταίξιμο το ρίχνουμε σαυτόν που ατελής ήρθε κοντά μας και έχει το θράσσος να στέκεται μπροστά μας,
φτωχός χωρίς στολίδια ,χωρίς εφόδια να πλουτίσει την καθημερινότητά μας.
θυμωμένοι στέκουμε σαν παιδιά που διαπιστώνουν ότι αυτό το υπέροχο παιχνίδι που είχαν δει στην διαφήμηση δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που πραγματικά φτάνει στα χέρια τους ,και δεν έχουν καμιά διάθεση να το παιξουν ,
έτσι μπαίνει στο ράφι και οι μανούλες που και που το ξεσκονίζουν,
όταν βαρεθούν να το ξεσκονίζουν ή αρχίζει να πηγαίνει απο χέρι σε χέρι (αχ αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια) ή το βάζουν παραδίπλα απο τον κάδο των σκουπιδιών ή το ρίχνουν μέσα στον κάδο αν βέβαια έχει και προδιαγραφές για ανακύκλωση τότε υπάρχει και ένα αίσθημα ευχαρίστησης ότι τελικά δεν θα πάει και χαμένο!
ουφ! τι μπλα μπλά ήταν και αυτό σήμερα

R&W σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που εκφράζεις ,και για μένα είναι εξίσου σημαντικό έτσι προφυλαγμένα εδώ να ανταλλάσουμε
απόψεις και αβίαστα(με τον χρόνο μας, στο χώρο μας) να αλλάζουμε οπτικές γωνίες ή να σταθεροποιούμε καποιες ήδη υπάρχουσες

πολλές καλημέρες!!

Καλημερα συμφωνω σχεδον απολυτα μαζι σου.Εγραψα για το ιδιο θεμα σε ενα αλλο θρεντ <<οι σχεσεις σημερα>> και επιβεβαιωσα μεσα μου για αλλη μια φορα οτι πισω απο τα στερεοτυπα υπάρχει κατι αλλο που ειναι και η ουσια των πραγματων......πολυ καλο το παραδειγμα σου με τα παιχνιδια στις διαφημισεις ουσιαστικα αναφερεσαι στις προβολες του εγω μας πανω στους αλλους αν καταλαβα καλα..

Quote:

---

Originally Posted by 3wtiko

αρχικά ΚΕΝΟ νόμιζα ότι έθεσες το θέμα γενικά για την τάση που εμφανίζουμε οι άνθρωποι να ξεχωρίζουμε,
όπως εξελίσεις το θέμα αντιλαμβάνομαι ότι εστιάζεις επιμέρους στο ερωτικο κομμάτι και πως εκδηλώνεται εκει, και θα περιοριστώ ,όσο μπορώ σαυτό

---

ναι γενικα το εθεσα, δεν ειχα σκοπο να ξανανοιξω αλλο ενα θεμα μονο για σχεσεις, γιατι δε με πολυενδιαφερουν τοσο πλεον. απλα με ρωτησαν κατι, και τους απαντησα με βαση τις εμπειριες μου σ'αυτες. συνεχιστε οπως θελετε, εγω δε πιστευω οτι υπαρχουν τα αμοιβαια που λεμε, σχεδον παντα ειναι μονοπλευρο, οποτε χασιμο χρονου το να ξεχωριζεις ανθρωπους απ'το πληθος.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

συνηθως εγω ειμαι αυτος που τσουβαλιαζει, γενικευει και κατηγοριοποιει τους ανθρωπους. αναλογα με το τι και ποσα ξερω γι'αυτους, τις πιο πολλες φορες καταληγουν να τρωνε ακυρο, μοιαζουν να ειναι αχρηστοι (για τη ζωη μου προσωπικα), αδιαφοροι, περαστικοι, τυχαιοι... average humanoids στα ματια μου.

παρολαυτα συνεχιζω να εχω την ικανοτητα να ξεχωριζω λιγους απο αυτους, ειδικα οταν βλεπω οτι εχουμε κοινα και μπορουμε να ταιριαξουμε. δε ξερω ομως για ποιο λογο το κανω ακομα, αφου οταν εμεις ξεχωριζουμε καποιο ατομο, αυτο δε θα ξεχωριζει εμας, κι ετσι δε θα εχουμε την απαιτουμενη προσοχη του ωστε να μας συμπεριφερθει οπως περιμεναμε. αν και παλιοτερα πιστευα πως ολοι ειμαστε ξεχωριστοι κι αξιζουμε, τελικα το να ξεχωριζεις ανθρωπους απ'το πληθος δινωντας τους σημασια κι αξια, μοιαζει τελειως αχρηστο!

ευτυχως ή δυστυχως εχω παρατηρησει πως αθελα μου κι εμενα με ξεχωριζουν συχνα. στο διαδικτυο πχ εδω γραφωντας σε μεγαλο θεμα, ολο και καποιος θα βρεθει να συμφωνισει μαζι μου ή να μου απαντησει οτι να'ναι ακομα κι αν δε το διαβασω. αν ρωτησω γιατι επελεξε εμενα η απαντηση ειναι γραφω ωραια, ωμα, αυθορμητα κλπ. κι εξω εχει τυχει να τελειωσω συζητηση με μια μονο προταση χωρις να εχω μιλησει προηγουμενως καθολου (και μετα επικρατησε βουβαμαρα κι αναρωτιομουν αν ειπα μαλακια ή κατι παραξενο και τρομαξαν/φανηκα προβληματικος). ή εχει τυχει να μου πουν πως μου αξιζουν τα καλυτερα κι αλλα αναλαφρα σχολια που σε κανουν να νιωθεις για λιγο γαματος. μα αμα μου αξιζαν, δε θα τα ειχα ηδη ? και σιγα μη κατσουν τα καλυτερα να κοιταξουν εμενα. για τα καλυτερα εγω σιγουρα δε θα ξεχωριζω...

---

Κοίτα η αλήθεια είναι οτι όσο περισσοτερο σκέφτεται καποιος τόσο περισσοτερα προλήματα εχει (στο μυαλό του). Οσο περισσότερα καταλάβαίνεις τόσο περισσότερες ανυσηχίες θα έχεις είναι αναμενόμενο. Το θέμα είναι να μπορείς να αξοιοποιείς τις ικανότητές σου και να είσαι αποτελεσματικός στη δουλεία σου.

η αληθεια ειναι οτι σκεφτομαι συνεχως τοσα πραγματα, που κι εξω πρωτου προλαβω να ολοκληρωσω τη προταση που λεω με οποιον μιλαω, το μυαλο μου ηδη σκεφτεται το παρακατω. μη ξεθαψεις ομως ολα μου τα θεματα πλζ, ορισμενα ειναι τραγικα ανουσια και ντρεπομαι γιαυτα.