μου δηλωσε πως μολις βρει το κουραγιο θα αυτοκτονησει!!!!

ο αντρας μου τον τελευταιο καιρο δεν ειναι καθολου καλα και σημερα μου δηλωσε πως θα αυτοκτονησει. το 1999 σκοτωθηκε ο αδερφος του σε τροχαιο και απο τοτε δεν πραγματοποιησε τις επιθυμιες του γιατι τον εμποδιζαν τα πρεπει να ειναι κοντα στους γονεις του...οι οποιοι ποτε δεν ενδιαφερθηκαν για το πως αισθανεται το παιδι τους.η μανα του εχει σοβαρο προβλημα καρδιας και ο μπαμπας του τρια ή τεσσερα εγκεφαλικα και ειναι χαλια. τωρα σκεφτηκε πως ειναι 27 ετων και δεν μπορεσε ποτε να κανει αυτα που ηθελε και πως ποτε δεν θα μπορεσει να αποφασισει αυτος για την ζωη του. πως να τον βοηθησω........εχει χασει πλεον το ενδιαφερον του για μενα,για το παιδι που περιμενουμε,για τα χομπυ του....για ολα!!!

Μπορείς να του προτείνεις να επισκεφτεί κάποιον ειδικό...δεν έχει να χάσει κάτι παρά μόνο να κερδίσει...

Νατάσα μου σε χαιρετώ και εγώ! Σίγουρα πιστεύω ότι έχει δύναμη ο άντρας σου μέσα του αλλιώς δεν θα έκανε το βήμα να κάνει δική του οικογένεια εξ\'αρχής. Είναι πολύ σημαντικό όμως να τον ωθήσεις σε ψυχιατρική βοήθεια μιας και οι τάσεις αυτοκτονίας που αναφέρεις δείχνουν έντονα συμπτώματα προχωρημένης κατάθλιψης.
Ένα βασικό χαρτί που έχεις στα χέρια σου είναι το παιδί που περιμένετε. Χρησιμοποίησέ το σωστά για το καλό όλων!

Προφανώς πάσχει από κατάθλιψη. Πίεσε τον να επισκευτεί κάποιον ψυχίατρο. ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ. ʼκουσα κάποτε ένα ένα ψυχίατρο που έλεγε πάρτε ΠΑΝΤΑ στα σοβαρά όταν κάποιος απειλεί ότι σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Και θα το θυμάμαι για πάντα γιατί μία γνωστή μου το έλεγε και νόμιζα πως απλώς ήθελε να προκαλέσει το ενδιαφέρον της παρέας.Τελικά το έκανε. Καμιά φορά αισθάνομαι και τύψεις που δεν την είχα πάρει στα σοβαρά.
Αν πίνει αλκοόλ προσπάθησε να τον αποτρέψεις γιατί διευκολύνει τέτοιες καταστάσεις.
Δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβαίνει σε κατάσταση εγκυμοσύνης είσαι όμως η μόνη που μπορείς να τον βοηθήσεις.Θυμίσου ότι η κατάθλιψη θεραπεύεται. Καλή Δύναμη.

Αχ Νατάσα μου, τι περνάτε!

Χρειάζεται ιατρική φροντίδα και εσύ ψυχολογκή στήριξη. Δεν φαίνεται να μπορεί να το ξεπεράσει μόνος του αυτό. Είναι πολύ νέος ! είναι μόλις 27 χρόνων και μπορεί να κάνει όνειρα, σχέδια και να τα πραγματοποιήσει.

Προσπάθησε -χωρίς να γίνεσαι πιεστική και αντιδράσει αρνητικά-να τον προσανατολίσεις για επίσκεψη σε γιατρό. Αγόραζε διάφορα περιοδικά που αναφέρονται σε τέτοια ζητήματα προβάλλοντας παράλληλα και μια υγιεινη διατροφή και θετική σκέψη. Δώστου πληροφορίες μέσα από διάφορα βιβλία ώστε να δει ότι μπορεί να γίνει καλά και να ζήσει όπως πραγματικά θέλει τη ζωή του. Θα βρεις πολλά βιβλία που μπορούν να τον βοηθήσουν να πάρει κουράγιο.

Ισως το μεγάλο του πρόβλημα να είναι οοι τύψεις \'γιατι να ζει αυτός και να έχει πεθάνει ο αδελφός του\" πολλά \"ίσως\" θα ειναι μπερδεμένα στο κεφάλι του και κυρίως στη ψυχούλα του.

Περνάς και εσυ τον δικό σου γολγοθά καλή μου ζώντας αυτή την κατάσταση και είσαι και έγκυος! Χρειάζεσαι και εσύ στήριξη ψυχολογική από εξειδικευμένο ψυχολόγο. Μην αμελείς τον εαυτό σου μέσα σε αυτή τη κατάσταση. Μην ξεχνάς ότι η μάχη είναι κυρίως δική του, εσύ δεν μπορείς να αποφασίσεις για αυτόν. Εσυ μπορείς μόνο να τον αγαπάς και να τον κατανοείς και να του δείχνεις όσο μπορείς τα συναισθήματά σου.

Σίγουρα θα τα καταφέρετε γιατί είσαι ο φωτεινός φάρος της ζωής του και η αγάπη σου θα λειτουργισει . Θα τον κινητοπποιήσει και θα αποφασίσει να ζητήσει βοήθεια.

θα περάσουν τα δύσκολα και θα ζήσετε όμορφα χρόνια με τα παιδάκια σας. Αυτό να σκέφτεσαι συνέχεια: τα όμορφα χρόνια που έρχονται, την ζωή που περιμένει για να την κατακτήσετε! Είστε πολύ νέοι και εχετε να μάθετε πολλά ακόμα απο αυτό το συναρπαστικό ταξίδι που λέγεται \"ζωή\"..

Σιγά ρε παιδιά! Κατ\' ευθείαν στον ψυχίατρο!! Μια κουβέντα είπε ο άνθρωπος. Πόσες φορές σε κάποια δύσκολη στιγμή μας δεν το είπαμε και εμείς; Μην ανησυχείς Νατάσσα μου! Θα του περάσει! Να είσαι σίγουρη οτι μόλις έρθει το παιδάκι σας με το καλό, θα το έχει ξεχάσει τελέιως!

Quote:

---

Originally posted by a_friend
Σιγά ρε παιδιά! Κατ\' ευθείαν στον ψυχίατρο!! Μια κουβέντα είπε ο άνθρωπος. Πόσες φορές σε κάποια δύσκολη στιγμή μας δεν το είπαμε και εμείς; Μην ανησυχείς Νατάσσα μου! Θα του περάσει! Να είσαι σίγουρη οτι μόλις έρθει το παιδάκι σας με το καλό, θα το έχει ξεχάσει τελέιως!

---

Εγω το λεω μια φορα το πρωι μια το μεσημερι και μια το βραδι πριν πεσο να κοιμηθω. Αν πανε πιο δυσκολα τα πραγματα το λεω και το απογευμα ετσι για να ειμαι σιγουρος. Πανε Νατασα να συμβουλευτεις καπιον ειδικο γιατι με αυτα που βρηκαν τον αντρα σου λογικο ειναι να εχει πεσει το ηθικο του.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι κόλλημα έχετε φάει με τους ψυχιάτρους! Αν για κάθε τι τρέχει σε \"ειδικό\" όπως λέτε, ποτέ δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του! Πάντα θα θέλει εναν \"ειδικό\" απο δίπλα του! Προσπαθήστε ρε παιδιά να γνωρίσετε τον εαυτό σας και να συννενοηθείτε καλύτερα μαζί του! Είναι απίστευτη η δύναμη που κρύβει όποιος τα έχει βρει με τον εαυτό του!

Φίλε μου a_Friend στη δική μου προσωπική ιστορία αν είχα συμβουλευτεί ψυχίατρο νωρίτερα θα είχα βοηθηθεί περισσότερο.
Δεν διαφωνώ ότι είναι απιστευτη η δύναμη που κρύβει όποιος τα έχει βρεί με τον εαυτό του ωστόσο ο ειδικός μπορεί να σου την \"αναδείξει\".

Quote:

---

Originally posted by a_friend
Δεν μπορώ να καταλάβω τι κόλλημα έχετε φάει με τους ψυχιάτρους! Αν για κάθε τι τρέχει σε \"ειδικό\" όπως λέτε, ποτέ δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του! Πάντα θα θέλει εναν \"ειδικό\" απο δίπλα του! Προσπαθήστε ρε παιδιά να γνωρίσετε τον εαυτό σας και να συννενοηθείτε καλύτερα μαζί του! Είναι απίστευτη η δύναμη που κρύβει όποιος τα έχει βρει με τον εαυτό του!

---

a_friend,
σε μια περίπτωση πρόθεσης αυτοκτονίας, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να γίνει προσπάθεια παρέμβασης ειδικού.
Υπάρχουν ψυχολόγοι ειδικά εκπαιδευμένοι για παρέμβαση στην κρίση (crisis intervention) που η βοήθεια τους μπορεί να αποδειχθεί όχι απλά πολύτιμη, αλλά και σωτήρια.

Από κει και πέρα, η ψυχοθεραπεία δε στοχεύει στο να δημιουργήσει εξαρτημένους ανθρώπους, αλλά -απεναντίας- στο να βοηθήσει τους ανθρώπους να σταθούν στα πόδια τους, ενεργοποιώντας το δικό τους (εσώτερο δυναμικό).

Δηλαδή σε παλιότερα χρόνια που δεν είχαν είχε γεμίσει ο κόσμος \"ειδικούς\" όπως τώρα, πως στέκονταν οι άνθρωποι στα πόδια τους; Και οι ψυχολόγοι άνθρωποι είναι που μάλιστα λένε και τα τετριμμένα.. Στα χρόνια αυτά που έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τον κόσμο για ένα δεν έχω καμία αμφιβολία: κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα από τον εαυτό σου!!

Με κίνδυνο να ξεφύγει η κουβέντα μας από τα όρια της ψυχολογίας, να σου πω πολύ σύντομα ότι θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο που οι συχρονες κοινωνίες έχουν μια τάση εξέλιξης προς την απόλυτη εξειδίκευση. Δεν είναι κάποιου είδους συλλογικό βίτσιο αλλά θέμα αναγκών.
Τα παλιότερα χρόνια οι άνθρωποι επιβιωναν με τις όποιες δικές τους δυνάμεις.
Εαν κάποιος είχε πόνους στο στομάχι και τελικά πέθαινε, τότε έλεγαν ότι πέθανε από πόνο στο στομάχι.
Τώρα, μπορούν έγκαιρα να μάθουν πως το στομάχι πονά πχ από έλκος ή από καρκίνο και άρα μπορούν να προσπαθήσουν να κάνουν κάτι γι αυτό και να το θεραπεύσουν, αν αυτό είναι δυνατόν.
Τα παλιότερα χρόνια, ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 40 ή τα 50 χρόνια και τώρα, που -όπως λές- έχει γεμίσει ο κόσμος ειδικούς, ο μέσος όρος είναι 72 χρόνια.
Παλιά, μια εγκυνομούσα μητέρα πέθαινε πάνω στη γέννα εξαιτίας επιπλοκών, τώρα, στα χρόνια των ειδικών, η θνησιμότητα σε αυτές τις περιπτώσεις έχει μειωθεί απίστευτα!

Λες ότι οι ψυχολόγοι λένε τα τετριμένα. Θα ήθελες να πεις λίγο περισσότερα γι αυτή την εμπειρία σου?

ΥΓ. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι ο καθένας γνωρίζει τον εαυτό του καλύτερα από τον οποιοδήποτε άλλο. Ο ψυχολόγος, δεν έρχεται για να καταρρίψει αυτό.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για τα ιατρικά θέματα (μιάς και μόνο τέτοια παραδείγματα αναφέρεις)! Δεν νομίζω οτι τα ψυχολογικά είναι το ίδιο! Δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη φορμουλά για να κάνεις έναν που έχει κάποια εμμονή να το αντιμετωπίσει, όπως π.χ. θα έκανες με έναν που έιχε έλκος! Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά πράγματα στο μυαλό του, αντιλαμβάνεται αλλιώς κάθε θέμα και παίρνει διαφορετικά τα ερεθίσματα που του δίνονται, ανάλογα με τα βιώματα και τις εμπειρίες του! Οπότε για μένα αν κάτι απασχολεί το μυαλό σου είναι καλύτερο να μιλήσεις με έναν καλό φίλο σου (αφενώς αρκετά νοήμονα ώστε να μπορεί να καταλάβει τι του λες και αφεταίρου ακρετά κοντινό σου για χρόνια ώστε να είναι σε θέση να σε γνωρίζει) από το να απευθυνθείς σε έναν ψυχολόγο ο οποίος βγάζει συμπεράσματα χωρίς να σε γνωρίζει καθόλου και στηριζόμενος απλά και μόνο σε θεωρίες. Για μένα σε τέτοια θέματα δεν υπάρχουν κανόνες αλλά περιπτώσεις!

Φυσικά δεν μιλάω για σοβαρά περιστατικά

Τοτε οσοι εχουν καταθλιψη πως εχουν τα ιδια συμπτωματα; Αν ειναι στην αρχη μιας καταθλιψης ποσο ενας φιλος γνωριζει περισσοτερα απο εναν επιστημονα που μεσα απο πειραματα με πολλους που εχουν καταθλιψη και εχει βγαλει συμπερασματα απο αυτες τις ερευνες γνωριζει πιο αποτελεσματικα να τον βοηθησει; Ο ψυχολογος ειναι ουδετερος και τα βλεπει ανεπηρρεαστος. Ο φιλος ειναι επηρεασμενος. Εμενα μου ελεγαν \"για μια γυναικα κανεις ετσι; ο χρονος θα σε βοηθησει. μην κολας. η ζωη ειναι ωραια\" και χιλιες δυο αλλες ατακες. Ο ψυχιατρος με βοηθησε να δω που εκανα λαθη σε εμενα και στη σχεση. Που επρεπε να ειμαι διεκδηκητικος και οχι να κανω πισο καταπατωντας τον εαυτο μου και πιεζοντας τον και με εδειξε ποσο λαθος ειναι καποιες σκεψεις. Οι φιλοι ενταξει με καμια μπυριτσα καμια κουβεντα για ποδοσφαιρο. Ο αδερφος ομος που δεν ηξερε καλα απο αυτα μου ειπε \"berg αν σου πω για κατι που δεν εχω περασει μπορει να σου κανω κακο αντι για καλο. παμε να ακουσουμε τη γνωμη του ταδε ψυχιατρου να δουμε μηπως σε βοηθησει. δεν εχεις να χασεις τιποτα\". Και με βοηθησε να αρχισω να βγαινω απο το τουνελ της καταθλιψης και της καταστροφης σε εμενα γιατι σταματησα τη δουλεια αρχισα να πινω και να ξενυχτω και να ειμαι ολο νευρα και να κοιμαμαι ολη μερα και να μη θελω να ανοιγω τα στορια. Μετα ομοσ πηγα μια χαρα.

berg την κατάθλιψη την θεωρώ μεν σοβαρή ασθένια, αλλά σκέψου την περίπτωση να σου έλεγε κάποιος δικός σου αυτά που σου είπε ο ψυχολόγος. Θα είχες τα ίδια αποτελέσματα; Προφανώς όχι! Οι άνθρωποι έχουν την τάση να αφήνονται στην \"αυθεντία\" του ειδικού. Έχουν την σκέψη οτι \"αφου τώρα με ανέλαβε αυτός που ξέρει, θα γίνω καλά!\" και πραγματικά γίνονται όχι όμως από την βοήθεια του γιατρού στην ουσία αλλά από τη δική τους αισιοδοξία. Επίσης υπάρχουν αντίστοιχα και οι κατά φαντασία ασθενείς οι οποίοι θεωρούν οτι έχουν κάτι και αν δεν δουν κάποιον ειδικό δεν πρόκειται να γίνουν καλά! ʼρα ο ψυχολόγος εκμεταλλεύεται μεν τις γνώσεις του (αν και όπως είπα σε άλλο post δεν υπάρχουν κανόνες αλλά περιπτώσεις) αλλά αυτό που τους κάνει να θεωρούνται τόσο μεγάλοι οδηγοί είναι η ιδιότητα τους ως \"ειδικοί\"!

Υ.Γ.: Danay δεν ξέρω αν εσένα οι φίλοι σου σε έδιωχναν από την παρέα αν είχες κάποιο πρόβλημα, αλλά εγώ μιλάω για πραγματικούς φίλους.

a_friend, ακόμη και στην περίπτωση των \"κατά φαντασίαν ασθενών\" που αναφέρεις, υπάρχουν συγκεκριμένοι χειρισμοί που πρέπει να γίνουν και άλλοι χειρισμοί που ΔΕΝ πρέπει να γίνουν και αυτό καθιστά τον ειδικό... ειδικό για να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση.

Πχ όταν κάποιος αισθάνεται ότι θα πάθει κάτι ή ότι θα τρελλαθεί, σπεύδει σε ειδικούς και ζητά να τον καθησυχάσουν ότι τίποτα κακό δε θα συμβεί. Εάν επιχειρησουμε να τον καθησυχάσουμε, λέγοντας του πως δεν πρέπει να ανησυχεί και πως όλα θα πάνε καλά, τότε ο άνθρωπος αυτός, θα αισθανθεί καλύτερα, μιας και έχει την επιβεβαίωση του ειδικού και έτσι πρόσκαιρα θα μειώσει το άγχος του και θα αισθανθεί καλύτερα. Στην πραγματικότητα όμως, μια τάση καθησυχασμού, απλώς θα κουκουλώσει το πρόβλημα πρόσκαιρα, μέχρις ώτου μια αφορμή θα το επαναφέρει στην επιφάνεια. Απαιτούνται διαφορετικοί χειρισμοί και διερεύνηση των ανησυχιών έτσι ώστε το πρόβλημα να τοποθετηθεί, στην ρεαλιστική του βάση.

Οι φίλοι, συχνά έχουν την τάση να καθησυχάζουν τους φίλους, από αγάπη, από αληθινό νοιάξιμο.

A_friend, οι ειδικοί, δεν έγιναν ειδικοί για να μας κοροϊδέψουν ή για να \"αρπάξουν\" τα χρήματα μας. Έγιναν ειδικοί γιατί οι ανάγκες μια κοινωνίας οδήγησαν στη δημιουργία της εκάστοτε ειδικότητας.
Αυτό που λέω βέβαια, δεν αναιρεί την ύπαρξη κακών ειδικών. Απεναντίας, σε κάθε χώρο, υπάρχουν πολλοί από δαύτους οι οποίοι όμως δεν αναιρούν ενα ολόκληρο κλάδο και όλη την αναγκαιότητα ύπαρξης του.
Οι γενικεύσεις και οι ταμπέλες αποτελούν μεγάλες παγίδες ενός συστήματος σκέψης και ίσως έχει βαθύ νόημα, ακόμη και αυτές, να τις συζητήσουμε με κάποιον ψυχοθεραπευτή.

dodoni δεν ξέρω αν είσαι ψυχολόγος ή κάτι τέτοιο και ζητώ συγγνώμη αν σε θίγουν τα λόγια μου. Δεν προσπαθώ να καταλήξω στο οτι οι \"ειδικοί\" θέλουν να μας κοροιδέψουν ή να μας πάρουν τα λεφτά, για αυτό και δεν ανέφερα τίποτα παρόμοιο.
Με παραξενεύει όλη αυτή η υπερευαισθησία και η τάση πολλών να στέλνουν τον καθένα σε ψυχίατρο. Πες μου εσύ που ασχολείσαι, ένα άτομο μου με το παραμικρό θέλει έναν \"ειδικό\" από πάνω του, πόσο ισορροπημένο μπορεί να είναι;

Η νατασα εγραψε καποια συμπτωματα στον αντρα της και βρηκα αυτο στο ιντερνετ
\"Ωστόσο η διατήρηση μιας καλής σωματικής κατάστασης, με αποφυγή καταχρήσεων και εξαρτήσεων (όπως από αλκοόλ) και η επικοινωνιακή ευχέρεια με υποστηρικτικά συστήματα (όπως η οικογένεια) μπορούν να προσφέρουν.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, με την αναγνώριση κάποιων συμπτωμάτων, μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη επικοινωνία με τον ειδικό Ψυχίατρο. Καθώς στο 50%- 60% των περιπτώσεων η νόσος είναι υποτροπιάζουσα, αναγκαία είναι σε κάποιες περιπτώσεις η μακρόχρονη παρακολούθηση του ασθενούς.
Η συνήθης αντιμετώπιση για την Ελληνική κοινωνία, που συνίσταται στο: \"θα το ξεπεράσω μόνος μου\", είτε: \"πρέπει να το παλέψεις\", δεν αποφέρει κανένα όφελος, καθώς ο ασθενής και η οικογένεια δεν γνωρίζουν συνήθως την φύση της κατάστασης που αντιμετωπίζουν, ενώ αθεράπευτη η νόσος διαρκεί 6- 9 μήνες, περισσότερο από 50% υποτροπιάζει, και το 10% των περιπτώσεων καταλήγει στην χρονιότητα. Η έγκαιρη παρέμβαση, υπό την καθοδήγηση του ειδικού, περιορίζει την διάρκεια σε λίγες εβδομάδες και ελέγχει αποτελεσματικά την μακρόχρονη πορεία της διαταραχής.\"
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=155

a_friend φυσικά κ υπάρχουν περιπτώσεις οι οποίες κ δημιουργούν τους κανόνες/κατηγορίες...
η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο από κάποιον που θέλει να αυτοκτονήσει κάποιος το θεωρείς \"με το παραμικρό\";
η μάλλον κακή χρήση [κατά-χρηση] των κλάδων της ψυχικής υγείας δεν αναιρεί σε καμμία περίπτωση τη χρησιμότητά τους...
κ κάτι άλλο... πες μου εγώ ας πούμε που είμαι μανιοκαταθλιπτικός με ποιον φίλο/αδερφό/γονιό/συγγενή κοκ θα μπορούσα να συννενοηθώ/επικοινωνήσω περιμένοντας ανταπόκριση/βοήθεια;;
ποιος θα μπορούσε να μου πει κάτι πέρα από αυτό \"δεν έχεις τίποτα/ξεκόλλα/βγες έξω νέο παιδί να διασκεδάσεις΄\";;
κ σε περίπτωση που κάποιος παραδεχόταν πως όντως υπάρχει πρόβλημα τι θα μπορούσε να κάνει;;
είναι πολλές φορές που η αγάπη δεν φτάνει...
ένας από τους λόγους για τους οποίους επισκέπτεσαι έναν ψυχίατρο εξ ορισμού κ πριν απομυθοποιηθεί [αν γίνει κάτι τέτοιο...] είναι ακριβώς η μαγική λέξη αυθεντία!