Printable View
Παρατηρω την σχεση μου..
Υπαρχουν στιγμες που ειμαι πολυ ερωτευμενη με τον αντρα μου..αυτες τις στιγμες νιωθω πως μπορω να ξεπερασω και τα πιο δυσκολα..
Ομως υπαρχουν και στιγμες αδιαφορες και τοτε μου λειπει ο ερωτας!!
Πραγματικα πιστευω οτι οι πιο δημιουργικες περιοδοι της ζωης μου ηταν οταν ημουν φουλ ερωτευμενη..
Λετε να εχω εξαρτηση απο τον ερωτα??
χμ!ετσι ειναι φωτεινη μου!στον ερωτα παρανοεις!πιο περα κ απ'την τρελα φτανεις!που λεει κ το ασμα χεχε!υπαρχει βρε πιο ζωτικο πραγμα απο τον ερωτα??οταν εισαι ψυχη και σωματι σε καποιον,δεν παει να καιγεται ο κοσμος!!εγω θα εβαζα κ την αγαπη μεσα..οταν νιωθω οτι με αγαπουν πεταω!σκιζω τα βουνα που λεμε :)
Θα προτιμουσα να μην ειναι τοσο σημαντικο για μενα..δηλ αυτο που λεμε δεν παιζει να εισαι μες την τρελη χαρα συνεχεια..
μα ο ερωτας μας δημιουργει καποιες χημικες διεργασιες που μας κανουν,χαζοχαρουμενους!:P σε ολους μας ειναι σημαντικος ο ερωτας!Quote:
Originally Posted by Αφωτεινή
συμφωνω! εισαι απο τους ανθρωπος που μαλλον ξερουν να αγαπανε :)Quote:
Originally Posted by dora-agxos
Έρως ανίκατε μάχα δεν έλεγε η Αλίκη (από την οποια το έκλεψε και ο Σοφοκλής);
Έτσι είναι Αφωτεινή, όταν είσαι ερωτευμένος, δεν υπάρχει εμπόδιο που να μην μπορείς να ξεπεράσεις, πρόβλημα που να μην μπορείς να λύσεις, όνειρο που να μην μπορείς να κυνηγήσεις... η ακόμα και αν τελικά δεν μπορείς, δεν αισθάνεσαι και τόσο άσχημα!
Αχ Φωτεινή............τι θέμα είναι αυτό που έθιξες καλή μου!!!!
Τις εποχές που ειμαι ερωτευμένη πάνε όλα καλά. Λες και ένα μαγικό ραβδάκι με ακουμπά και τα κάνω όλα σωστά, με όρεξη, μέσα σε ένα σύννεφο.
Ναι, ένας τρελλός έρωτας θα ήταν ότι έπρεπε.......:)
Θεραπευτικος ο ερωτας..αν εχεις και τα προς το ζειν ,ακομα καλυτερα!
Μα ολοι ζηταμε να αγαπαμε και να αγαπιομαστε,γιατι ειναι τοσο δυσκολο?
Εχουμε απορροφηθει τοσο πολυ απο τις υποχρεωσεις μας και εχουμε γινει ρομποτ γμτ..
Ακομα κι εγω που δηλωνω τοσο εξαρτημενη απο τον ερωτα,με βλεπω να δυσανασχετω με την ερωτικη μ φυση,πολλες φορες ειμαι εκτος τοπου και χρονου..νιωθω αταιριαστη με λιγα λογια!!
xe xe ο ερωτας ειναι παντα θεραπευτικος φωτεινουλαQuote:
Originally Posted by Αφωτεινή
αλλα αλλο ο ερωτας αλλο η αγαπη ,δυο διαφορετικα πραγματα μεταξυ τους ,το ενα ειναι εκρηξη υφαιστειου στο μυαλο και στο σωμα σου ,και το αλλο η λαβα ζεστη που κυλα στους προποδες του βουνου αργα ,αργa και σε παρασερνει,αλλα ειναι τοσο ομορφο αυτο το συναισθημα σε κατακλυζει να το αισθανεσαι, βλεπεις οσο πιο αργη ειναι λαβα που ρεει τοσο πο πολυ καταλαβαινεις την ζεστασια της και την ακολουθεις, γιατι σε μαγευει με την ηρεμια που κυλα και τα χρωματα που σου αποκαλυπτονται ,σε αγκαλιαζουν προς στα ματια σου και πανε πιο βαθια Για να αλλαξω και λιγο ρεπερτοριο ,και να μην πω τα ιδια με τους παραπανω ,γιατι δεν μου αρεσει να επαναλαμβανομαι
χε χε ******** When you are in love ,everything and anything is possible****** yes on the sp............t
Καλες γιορτες με αγαπη ,για ολους :)
Φωτεινή,
υπήρξαν φορές μέσα σε σχέση που καθώς ένιωθα τον έρωτα να καταλαγιάζει έμπαινα σε σκέψεις. Λίγο χανόμουν στα καθημερινά, λίγο η τριβή που στη φάση αυτή με κούραζε και μ’ έκανε πιο ευερέθιστη απέναντι στον άλλον..
όμως το όμορφο για μένα ήταν που σε μια επόμενη στροφή, εντελώς φυσικά, έβρισκα τον εαυτό μου να ερωτεύεται ξανά τον άνθρωπο εκείνο, να νιώθω ξανά ένα δυνατό καρδιοχτύπι και μια επιθυμία δυνατή.
Κάποιες φορές ο έρωτας είναι σαν ένα εγωκεντρικό παιδαρέλι.. Θέλει την προσοχή μας.
Αφηνόμαστε να τον ζήσουμε, αλλά καθώς περνάει ο καιρός μέσα στη σχέση θέλει λίγο να τον τσιγκλάμε κι εμείς, να τον κρατάμε ξυπνητό και να παίζουμε μαζί του :)
soft,
αυτή η ζεστή λάβα που κυλάει αργά μου άφησε μια τόσο ωραία αίσθηση! :)
Quote:
Originally Posted by crazy_diamond
συμφωνώ.
οι επιστήμονες λένε πως το πολύ 2 χρόνια μπορεί να κρατήσει ένας έρωτας.
νιώθω πως είμαι εξαίρεση.
καλυτερα να τον χρειαζεσαι πολυ αλλα και να τον εχεις παρα να μην ξερεις ακομα καν ΤΙ ειναι....
:(
Συνεχισε να το καραγουσταρεις...γιατι οχι, που το κακο?
Σε αυτη τη σχεση ειμαι πολλα χρονια και η αγαπη μου γι αυτον τον ανθρωπο ειναι δεδομενη πλεον..
Ειναι ο φιλος ο συντροφος ο πατερας των παιδιων μου..
Ζητω ομως το κατι παραπανω..προσπαθω οπως τελεια ειπε το διαμαντακι να νταντευω αυτο το πεισματαρικο παιδι τον ερωτα..διαπιστωνω ομως οτι καποια πραγματα ειναι ανεφικτα..
το να θυμωνω μαζι του,να ξεσπαω σε αυτον την πιεση της μερας, να ζηταω να περναμε χρονο μονοι μας οταν αυτος πηζει,αυτα δεν μπορω να τα αποφυγω!!
Ζω στο ροζ συννεφακι και την βρισκω οταν ο ερωτας τρυπωνει σε στιγμες ανυποπτες..ομως ειναι τοσο μικρες και τοσο λιγες γμτ!!
Τι ωραια μου κανε κλικ αυτο που εγραψες.Ευοδια οικογενειας,αγκαλιες,χαδια ,φροντιδα στοργη ζεστασια.................................. ..........Quote:
Originally Posted by Αφωτεινή
Μπα.
Πρώτα πρέπει να είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου. Μετά δεν υπάρχουν όρια, φραγμοί, τίποτα. Μπορείς να κάνεις τα πάντα.
Αν αυτό λείπει είσαι έρμαιο της απάθειας ή του οποιουδήποτε.
Η ασφάλεια είναι ο ύστατος δούρειος ίππος.
Ας όψονται γονείς, κρίση και κυρίως ο εαυτός μου που δεν τα είδε ήρεμα τα πράγματα τότε κι έκανα αυτή την επιλογή. Τώρα τίποτα δεν είναι το ίδιο. Και ο δρόμος της επιστροφής είναι απίστευτα δύσκολος.
Τώρα οι πόρτες έχουν κλειδαμπαρώσει και χρειάζομαι χρόνο για να ξανανοίξουν. Πρέπει πάλι να συνηθήσω. Ενώ δεν υπήρχε καμία ανάγκη!
Γαμώτο, πόσο ακόμα θα πληρώνω μία λάθος επιλογή.
Αυτή η ηρεμία είναι φαινάκη. Είναι η απουσία των πάντων.
Εμ, ναι. Οπότε στον έρωτα λέμε ναι αλλά όντας πρώτα ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. Με αυτό που κάνουμε, με αυτό που είμαστε. Ειδάλλως όλα είναι μπαλώματα.
Δηλαδή φανταστήτε ένα χώρο που οι ιδέες πλέουν ελεύθερα, το κάθετι που κάνεις έχει τεράστια σημασία, είσαι υπόλογος μόνο στον εαυτό σου, επηρεάζεις πάρα πάρα πολλούς, έχεις παντοδυναμία αλλά δεν την βιώνεις έτσι αλλά σαν μία μεγάλη ευθύνη, οι συνάδερφοι σου είναι πανέξυπνοι, αν ο κόσμος είναι στο 6 αυτοί είναι στο 10 κάθε μέρα είναι διαφορετική, παλεύεις με ιδέες και γεννάς καινούργιες, αμφισβητείς τα πάντα.
Νοιώθεις μία τεράστια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κάθε μέρα κι αυτό περνάει στη ζωή σου.
Είσαι περήφανος για τη δουλειά σου, πατάς στα πόδια σου, αναγνωρίζεσαι από όλους, βοηθάς τους πάντες και νοιώθεις τους άλλους σαν οικογένεια σου.
Ξυπνάς και χαίρεσαι να πηγαίνεις στη δουλειά. Δεν είναι ακριβώς δουλειά.
Το μυαλό σου μένει κοφτερό πάντα, γιατί απλά αυτό απαιτείται, σκέφτεσαι δύο επίπεδα πάνω από τον άλλο κόσμο κι έχεις τις πληροφορίες να το κάνεις.
Είσαι αυτόφωτος και ο πρώτος και τελευταίος ελεγκτης της δουλειάς σου.
Το άγχος περισσεύει αλλά στο τέλος της μέρας έχοντας δώσει τον καλύτερο εαυτό σου σε πράγματα που ελάχιστοι άλλοι μπορούν να κάνουν, παλεύοντας και γευόμενος τη πο φρέσκια ιδέα, φεύγεις κι ενώ είναι βράδυ, ο ήλιος ανατέλει, οι μπαταρίες σου είναι γεμάτες, όλες, ψυχικές, φυσικές, αναπνέεις και είναι φυσικό.
Και ναι, μπορεί να φύγεις με τη κρίση κι όλα αυτά αλλά το σίγουρο είναι ότι θα μείνεις.
Και το μυαλό σου αξιοποιήται στο έπακρο. Δεν μένουν ικανότητες στα αζήτητα.
Έχεις λόγο για τη δουλειά σου γιατί την ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, πας κόντρα σε πολύ υψηλά ιστάμενους με τεράστια δύναμη αν χρειαστεί όχι έτσι αλλά για τη δουλειά σου. Έχεις το σεβασμό.
Και μετά φανταστείτε μία δουλειά που όλος ο κόσμος σκέφτεται τουλάχιστον δύο επίπεδα πιο κάτω από ότι εσύ και οι συναδερφοί σου. Δεν φταίνε αυτοί. Η σιγουριά γεννά ηλιθιότητα, σαθρά θεμέλια, ψυχασθένειες. Ακόμα και ο καλύτερος τους είναι μικρό παιδάκι αν έμπαινε στο συγκρότημα που ήσουνα. Η μέρα σου περνά αδιάφορα, πάει χαμένη, πας εσύ χαμένος. Γελοία αν όχι γλοιώδη κοινωνικά στερεότυπα και νόρμες.
Δηλαδή άντε γαμήσου Ελλάδα αν αυτό είναι το ιδεώδες σου.
Μου ερχονται στο μυαλο σκεψεις παρομοιες...Quote:
Originally Posted by alexandros3
να ειμαι αυταρκης..να ειμαι ερωτευμενη με εμενα και οταν δεν ειμαι ερωτευμενη με αλλον ,να μη με πειραζει..
Αλλαααα
δεν παιζει στην δικη μου περιπτωση.Εχω αναγκη απο ανθρωπινη επαφη..μου ειναι αδυνατο να σκεφτω τον εαυτο μου χωρις τους αλλους..
με τον εαυτο μου εχω συγκεκριμενη σχεση ,με τους αλλους εχω διαφορετικη σχεση..
Οι αλλοι μου δινουν τα ερεθισματα και εγω τα μαγειρευω..καταλαβαινεις?ι� � τεικς του..
Αλλα δεν καταλαβα για σενα ...εδιωξες καποτε τον ερωτα?
εδω σε εχασα ομολογω..Quote:
Originally Posted by alexandros3
Αλέξανδρε,
καταλαβαίνω πως προσεγγίζεις το θέμα.
Ναι, ο έρωτας δεν είναι ακριβώς κάποιος από μηχανής θεός που έρχεται και τα αλλάζει όλα μαγικά στη ζωή μας δίχως να κουνήσουμε δάχτυλο.
Μου έφερες στο μυαλό το Περιμένοντας τον Γκοντό.
Λέει, λοιπόν, ο Βλαντιμίρ πως η συνήθεια και η ασφάλεια είναι σπουδαίος σιγαστήρας. Το έχω κρατήσει αυτό και συμφωνώ.. Κάτω από και μέσα σε αυτά, όλα λουφάζουν και σωπαίνουν, υπάρχει η νηνεμία του βολέματος ίσως.
Τα ανήσυχα, ελεύθερα και δημιουργικά πνεύματα όμως κάνουν σαματά. Βρίσκουν χαραμάδες μες τις νόρμες και μπορούν να φωτίσουν έστω και σ' ένα τόπο με σκουριασμένα ιδεώδη. Το πιστεύω αυτό. Αρκεί να μη καταθέσουν εύκολα τα όπλα. Όχι πως ένας κούκος φέρνει την άνοιξη για όλους, αλλά δεν μπορεί, κάποια στιγμή η προσπάθειά τους ανθίζει και πρώτα απ' όλα στο δικό τους κήπο.
Κάποτε μου είχε πει κάποιος όταν του είπα ότι αυτή η δουλειά παρέχει τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, ότι η μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια είναι στο μυαλό μου. Όχι στο σπίτι που έχω, αυτό μπορεί κάποιος να το γκρεμίσει, να το νοικιάσεις και να στο κάνουν καλοκαιρινό. Και όχι σε μία δουλειά που δεν σε γεμίζει.
Τα γράφεις ωραία και μ' αρέσει ο τρόπος.
Πραγματικά είναι σιγαστήρας η ασφάλεια.
Τέλος πάντων πολλοί άνθρωποι με είχαν προειδοποιήσει. Τώρα θα κάνω αυτό που έκανα πάντα. Θα σφίξω τα δόντια θα το κερδίσω αυτό όπως και τα άλλα και θα δω πως θα μεθοδεύσω τη μεγάλη μου έξοδο.
Εξάλλου ο καιρός της αθωότητας όχι για μένα αλλά για όλη τη χώρα έχει παρέλθει.
Αυτό που μου τη δίνει είναι η μιζέρια των ανθρώπων. "Κάτσε στ' αυγά σου", έχεις τη σιγουριά τι άλλο θέλεις;
Άκουγα μια εκπομπή με ένα καθηγητή μου από το πανεπιστήμιο που έγραψε πρόσφατα ένα νέο βιβλίο.
Ρώταγε νέα παιδιά, πως βλέπετε τον εαυτό σας στο μέλλον;
Σχεδόν όλοι του είπαν με αρκετά λεφτά για να ζω καλά εγώ και η οικογένεια μου.
Το τι θέλουν να κάνουν (γιατί πράγμα είναι προικισμένοι) δεν το έθιξαν.
Είπε λοιπόν ο καθηγητής ότι αυτή η αυτουπονόμευση, η αυτοταπείνωση δεν πάει στο βρόντο.
Μένει, στα σωθικά τους και ντρέπονται γι' αυτό το γενικόλογο τίποτα. Ντρέπονται απέναντι στον εαυτό τους.
Κάπως έτσι νοιώθω και 'γω. Ντρέπομαι ίσως διπλα γιατί εγώ έχω και την αντικειμενική δυνατότητα να το κάνω. Και μάλιστα την έχω κερδίσει πλήρως, δεν μου χαρίστηκε τίποτα.
Σίγουρα δεν τελείωσε αυτό το θέμα. Είναι θέμα χρόνου.
τι λές , σοβαρα? μηπως αυνανιζεσαι και στον καθυρεφτη? τι ειναι αυτα που ακουω Θεεε μου. δεν εχω ακουσει πιο απαισιο πραγμα, να ερωτευεσαι τον εαυτο σου? και οι αλλοι ανθρωποι δηλαδη , ξερεις ποσες κοπελες υπαρχουν εκει εξω που αξιζουν γνησιο ερωτα και οχι ερωτα μαιμου?Quote:
Originally Posted by alexandros3
Αυτά που λέω εγώ παρα τέταρτο τα λέτε εσείς ακριβώς.Όταν εγώ έγραφα σε άλλα φορουμ για το πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στην ψυχολογία και την καθημερινότητα κάποιου,ήσασταν στο 'ναι μεν αλλά'.Τουλάχιστον είστε τυχερές εσείς οι γυναίκες που μπορείτε να ζείτε έρωτες συνεχώς,σε αντίθεση με μας.Quote:
Originally Posted by dora-agxos
γιατί παολο οι άντρες δεν ερωτεύονται συνεχώς?Quote:
Originally Posted by Paolo_1
πως το εννοείς αυτό?
δεν ξέρω και σε πιο φορουμ λες ότι τα γράφεις ,άρα δεν ειναι ευκολο να ανατρέξω εκεί.
όταν λες ερωτας εννοείς την σεξουαλική πράξη?
ή κατι άλλο?
αν ένας μουσικός είναι ερωτευμένος με την μουσική ,παύει αυτό ποτέ?
αν έχει έρωτα γι αυτήν ,την απαρνιέται?
έχει αυτός ο έρωτας λήξη?
έρχεται καμιά ρουτίνα να θολώσει τον έρωτά του?
οχι λέω μάλλον.
αν πραγματικά ερωτευόμαστε γιατί αυτό περνάει και χάνεται?
έρωτας έλεγα στα 15, στα 20,στα .......στα 40
έρωτας έλεγα πάντα ,μα πάντα πολυ διαφορετικός ήταν.
ποιός είναι αυτός ο έρωτας τελικά?
είναι αυτός που αποζητάς να σβήσεις μέσα στο σώμα του άλλου?
είναι αυτός που το εγώ σου δεν ζητά καμιά απόλαυση παρα μόνο όλα είναι απόλαυση?
είναι ο έρωτας χημικές αντιδράσεις ?
είναι ο έρωτας αγαθό κορμιών που απεγνωσμένα,αδέξια ,κατακλύζονται να αφανιστούν στο ΕΝΑ?
ΤΙ ΣΤΟ ΜΠΙΠ ΕΊΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ??
Κοίτα εννοώ ότι όταν μια κοπέλα ερωτευτεί κάποιον έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες η ιστορία αυτή να εξελιχθεί.Ειδικά αν κάνει και το πρώτο βήμα σίγουρα ελάχιστοι θα της αντιστέκονταν.Αντίθετα αν ένας άνδρας κάνει το πρώτο βήμα έχει απείρως λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας.Γι'αυτό λέω ότι οι περισσότεροι έρωτες από πλευράς των ανδρών είναι χωρίς αντίκρυσμα αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά.Κι επειδή εμείς οι άνδρες ενθουσιαζόμαστε πιο εύκολα με τη δημιουργία μιας σχέσης,είμαστε κι αυτοί που υποφέρουμε περισσότερο αν μείνουμε μόνοι αφού δεν είμαστε και το ίσχυρο φύλο για να επιλέγουμε πότε θα τα φτιάξουμε και πότε θα χωρίσουμε με κάποια.Quote:
Originally Posted by 3wtiko
ερωτευμενος με τον εαυτο σου..Quote:
Originally Posted by insect
θελω να σου πω κατι πανω σ αυτο..γιατι οπως ειπα εκει κολλαω κι εγω..
θελω να μπορω να ειμαι χωρις να εχω την αναγκη να ειμαι ερωτευμενη με αλλον..κι αυτο σημαινει μια εσωτερικη ανεπαρκεια..του τυπου αγαπα τον εαυτο σου περισσοτερο..μηπως η αναγκη μου για ερωτα ειναι αναγκη για δεκανικι?
Δεν μιλαμε για ναρκισσισμο εδω..:))
ΠαολοQuote:
Originally Posted by Paolo_1
δεν ξερω αν θυμασαι αλλα οσες φορες εχουμε κανει διαλογο,διαφωνουμε σε ενα πραγμα.
Στην υπερβολη σου..
Εσυ πιστευεις οτι μια γυναικα τα βρισκει ολα ετοιμα και ο αντρας πρεπει να κοπιασει..
Λες και δεν υπαρχουν γυναικες μονες!!
Εσενα το προβλημα σου υπαρχει λογω της περιορισμενης προσφορας..εκει που ζεις ο κυκλος ειναι περιορισμενος,εσυ τα εχεις παρει στο κρανιο και δεν ψαχνεις εναλλακτικες..
Εγω σου εχω πει ανοιχτα οτι οσο το ενα σου ξινιζει και το αλλο σου βρωμαει ,δεν προκειται να βρεις αυτο που θελεις..και ξερω πως καταλαβαινεις με τι σοι προθεση σου μιλαω!!
Ο ερωτας εμπεριεχει και λιγο εξαρτηση ε? Και λιγο απο το να και λιγο απο το αλλο μεχρι που λαμπαδιαζει το μυαλο λολ.Quote:
μηπως η αναγκη μου για ερωτα ειναι αναγκη για δεκανικι?
Αντε του χρονου πολλους ερωτες ή εναν και καλο για ολους:)
επικ...:))))Quote:
Originally Posted by 3wtiko
με πιανουν και μενα τετοια παραλληρηματα(με την καλη εννοια)..και δεν ειμαι και ρομαντικη..φαντασου!!
Χμ.. αν διαφωνείς μπορείς να το πεις χωρίς να προσβάλεις, έτσι δεν είναι;Quote:
Originally Posted by insect
Έχεις πέσει πολύ κοντά : )Quote:
Originally Posted by 3wtiko
η αληθεια ειναι οτι δεν θελω να το δεχτω..
οταν κανω αυτες τις σκεψεις,τις διωχνω λες και μπορω..
Αρνουμαι να πιστεψω οτι κατι κραταει για παντα.
Κι ομως με τρωει αυτο το "αν ειναι αληθινο δεν σβηνει"..
Εχω βρυκολακιασει!!!
Λολ. Και ύστερα ήρθε η Rain θα πείτε μετά.
Φωτεινούλα, καλά κάνεις και αναρωτιέσαι. Όποιος δεν αναρωτιέται δε θα βρει ποτέ την αλήθεια. Βέβαια κάποιες φορές δε θέλουμε να τη δούμε παρόλο που στέκεται γυμνή μπροστά στα μάτια μας.
Ένας αγαπημένος μου κοινωνιολόγος, ο Berger, έχει γράψει: "Τις περισσότερες φορές το παιχνίδι έχει καθοριστεί πολύ πριν ανέβουμε στη σκηνή. Εκείνο που συνήθως απομένει να κάνουμε είναι το να παίξουμε με περισσότερο ή λιγότερο ενθουσιασμό."
Δεν ακολουθούμε παρά ρυθμούς αρχέγονους, φτιαγμένους στο μακρινό μας παρελθόν, δεν είμαστε παρά οι χορευτές, όχι οι χορογράφοι. Αν εξετάσει κανείς τις ιεροτελεστίες ζευγαρώματος ανάμεσα σε άλλα είδη ζωής, θα διαπιστώσει ένα πλέγμα συμπεριφορών ομοούσιο με το ανθρώπινο όσον αφορά το φλερτ. Ποια διαφορά έχει ο αρσενικός άνθρωπος που φέρνει λουλούδια στην αγαπημένη του την εποχή που την κορτάρει από το αρσενικό πουλί που συσσωρεύει λουλούδια και καρπούς για να κάνει τη φωλιά του περισσότερο ελκυστική για το θηλυκό που θέλει να κερδίσει? Καμία. Και τα δύο είδη μοιράζονται την ίδια μυστική, αρχετυπική τους ιστορία, τη θέληση για ζευγάρωμα και την ακόρεστη διάθεση να εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους τους.
That's all. Γιατί έχουμε πάντα την ανάγκη να μιλάμε με πομπώδη τρόπο γι αυτό και να το στολίζουμε με ανύπαρκτα φαντασιακά? Λάβες, ηφαίστεια και άνθη και κρατήρες, και σύννεφα και κύματα και πυρήνες και λιωσίματα και πέτρες και βουνά και ομίχλες, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί να μας το εξυψώσει φροντίζουμε να το χτίζουμε, εξυπηρετεί όμως πάλι τον ίδιο σκοπό. Όλοι θέλουν να ερωτευτούν. Ανθοπώλες θέλουν να πουλήσουν, περιοδικά μας το εικονοποιούν ακολουθώντας τη δική μας επιθυμία, εκκλησίες θέλουν να μας παντρέψουν, γονείς θέλουν να μας δουν "τακτοποιημένους", σόγια να μας "καμαρώσουν", κοσμηματοπώλες να δώσουν την πραμάτεια τους, ζαχαροπλάστες τις τούρτες τους και τα σοκολατάκια καρδούλες, διακοσμητές θα μας δώσουν ιδέες για τη φωλίτσα μας, δεν υπάρχει τίποτε που να βλέπεις εκεί να ακολουθείται άραγε???
Οι ποιητές θα γράφουν πάντα για τον έρωτα. Γιατί μοιράζονται τις δικές μας προσδοκίες. Και τα ποιήματά τους μιλάνε στο ένστικτό μας κι εμείς βρίσκουμε μέσα στα ποιήματα αυτά βαθιά γραμμένες μας επιθυμίες.
Όμως, είναι χρήσιμο να βλέπουμε πάντα βαθύτερα, έστω και με το φόβο της απομυθοποίησης. Όταν βλέπεις το βαθύτερο πλέγμα, όταν η επιφάνεια γίνεται διάφανη και μπορεί κανείς να δει τους ιστούς τους υφασμένους από κάτω, τότε θα ξέρει και δε θα απογοητεύεται όταν ο έρωτας ξεθωριάζει. Θα καταλαβαίνει αυτό που έγραψε ο Berger, πως η μόνη επιλογή είναι ο ενθουσιασμός. Και θα φροντίσει να τον ξαναβάλει στο παιχνίδι, ώστε το παιχνίδι να συνεχιστεί και για τους δικούς του απογόνους. Είμαστε μέρος του σκηνικού και μεις με τη σειρά μας, όπως θα είναι και τα παιδιά μας μετά από εμάς και τα δικά τους παιδιά μετά από κείνα.
ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ!
λολ
μα εμεις οι ιδιοι δεν κραταμε για παντα. Αυτο σημαινει οτι δεν εχουμε υπαρξει, δεν εχουμε αισθανθει, συναισθανθει? δεν εχουμε αναπνευσει κ ζησει?Quote:
Originally Posted by Αφωτεινή
η διαρκεια παιζει ρολο.σ αυτο συμφωνω μαζι σου. δεν ειναι ασχετη με τιποτα. αλλα ειναι αλλο να απαιτεις απο τον εαυτο σου κ τον αλλο να κρατησει κατι στον χρονο για να αποδειξει την γνησιοτητα του κι αλλο να νιωθεις οτι οσο εζησε υπηρξε αληθινο.
Καλα εκανες και περασες Ρειν,σε ειχα αναγκη να μου πεις αυτα που μ ειπες..γιατι κι εσυ με ξερεις καλα!!
Σοφια,εχεις δικιο..απλα ολες αυτες οι σκεψεις εχουν γινει μια,δεν ξεκαθαριζουν!Ειναι σαν γινγκ γιανγκ.
Η κυνικη μου πλευρα εναντια στην ρομαντικη..
Σας ευχαριστω :)
Ποσο αδικη τελικα ειναι η ζωη; Αφωτεινη αυτο που περιγραφεις εσυ, για μενα ειναι μια ονειρεμενη κατασταση.Αλλο να σου λειπει το 5% και διαφορετικα το 95%.Μηπως σου λειπει η φρεσκαδα της σχεσης και το καρδιοχτυπι του πρωτου καιρου; ισως η συνηθεια που ερχεται με τον χρονο σε κανει να θες μεγαλυτερη ενταση; Παντως ειναι τοσο γλυκο να λες οτι ειναι δεδομενη η αγαπη σου για τον συντροφο σου, νομιζω οτι το γεγονος πως πηρες την σωστη αποφαση και εκανες οικογενεια με αυτον τον ανθρωπο πρεπει να σε κανει να νοιωθεις σιγουρη, ασφαλης και ολοκληρωμενη.Εγω θα σου ευχηθω να μην αλλαξει ποτε τιποτε απο οσα αισθανεσαι για αυτον τον ανθρωπο.Λιγο αλατοπιπερο στη σχεση μπορεις να προσθεσεις αν υπαρχουν αυτες οι βασεις.Quote:
Originally Posted by Αφωτεινή
Σε ευχαριστω Γιωτουλα,Quote:
Originally Posted by γιώτα2
δεν θελω να φανω αχαριστη,απλως με εχουν πιασει τα ψυχολογικα μου..θελω να ψαχνω αυτα που με τζινανε..να ξερω γιατι μ συμβαινει αυτο..ισως κατι που δεν εχω καταλαβει!!