''Πηγή'' της κοινωνικότητας...

Τι είναι αυτό που κάνει ένα άτομο να έχει μια πιο πλούσια κοινωνική ζωή από ένα άλλο;

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Νature Νeuroscience» είναι το μέγεθος των αμυγδαλών του εγκεφάλου που κάνει τη διαφορά.
Δηλαδή όσο μεγαλύτερες οι αμυγδαλές τόσο μεγαλύτερο και το κοινωνικό δίκτυο!

Τα άρθρα που διάβασα εδώ:

http://news.in.gr/science-technology...aid=1231072389

και εδώ:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=28/12/2010

μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και πυροδότησαν διάφορες σκέψεις.
Αναλογιζόμουν κατά πόσο, πράγματι, η κοινωνικότητά μας μπορεί να είναι θέμα προδιάθεσης και κατά πόσο ένα ενθαρρυντικό μέγεθος των αμυγδαλών μπορεί και να χωλαίνει μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, ή λόγω συγκεκριμένων βιωμάτων καθώς και επίδρασης εξωτερικών παραγόντων.

Ενδιαφέρουσα μου φάνηκε, επίσης, η περίπτωση της γυναίκας η οποία λόγω κατεστραμμένων αμυγδαλών δε νιώθει ποτέ φόβο.
Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να μη νιώθαμε ποτέ μας φόβο, ακόμα και σε περίπτωση που κινδυνεύαμε!
Κάπως σαν υπόθεση από βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου...

Ενδιαφέροντα ευρήματα.
Στάθηκα στο το ακόλουθο τμήμα:

Quote:

---

Όπως διευκρίνισε πάντως η ερευνητική ομάδα, η μελέτη δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα του ποια είναι η αιτία και πιο το αποτέλεσμα. Με 'άλλα λόγια, παραμένει άγνωστο αν οι μεγάλες αμυγδαλές επιτρέπουν στους ανθρώπους να αποκτούν περισσότερους φίλους, ή αν αντίθετα όσοι έχουν πολλούς φίλους αποκτούν σταδιακά και μεγαλύτερες αμυγδαλές.

Στην πραγματικότητα, και τα δύο θα μπορούσαν να συμβαίνουν ταυτόχρονα, σχολίασε η Δρ Μπάρετ.

---

Σημαντικό για όσους χαρακτηρίζονται ως "κοινωνικά αδέξιοι". Έχουμε ελπίδες, έστω και αν έχουμε μικρές αμυγδαλές μιας και μπορούμε να τις μεγαλώσουμε μέσα από την απόκτηση περισσότερων φίλων :)

Το διάβασα διαγώνια οπότε μπορεί να μην είδα κάτι.
Το ζουμί είναι ότι μεγαλύτερες αμυγδαλές = λιγότερες φόβος = περισσότερη κοινωνική ζωή, αν κατάλαβα καλά;

Στη Συναισθηματική Νοημοσύνη του Daniel Goleman είχε αναφερθεί, αν θυμάμαι καλά, ότι όσο περισσότερο ενεργές είναι οι αμυγδαλές τόσο περισσότερος φόβος. (Επαναπρογραμματίζονται όμως).
Αυτό για την έλλειψη φόβου μου έφερε στο μυαλό την έλλειψη... πόνου και το κραυγαλέο παράδειγμα της γυναίκας που δεν ένοιωθε κανένα πόνο... με αποτέλεσμα να τρώει τα νύχια της ως το.. κόκκαλο (μπρρ...)

Ωχ....εγω ειμαι μοναχολυκος , παντως μου εχετε φουσκωσει αρκετα τις αμυγδαλες πιστευω εδω που επικοινωνω:)

Το παλευω και εξω περισσοτερο απο οτι παλια...

Ενδιαφερον....θα το ψαξω λιγο περισσοτερο αργοτερα.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

παντως μου εχετε φουσκωσει αρκετα τις αμυγδαλες πιστευω εδω που επικοινωνω:)

---

keep, δεν παίζεσαι :D :D

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

keep, δεν παίζεσαι :D :D

---

:D

http://www.livepedia.gr/index.php/%C...BF%CF%81%CE%AC

Ενδιαφερον λινκ στα ελληνικα αμυγδαλη και συμπεριφορα.

Αραγε μια ακτινογραφια της δομης του εγκεφαλου...θα μας μαθαινε το τι ειμαστε ως μετρησιμη ποσοτητα.(σε γενικες γραμμες εεεεεε)
Ξερεις τα καταφερνεις καλα εκει...wow τι μικρες αμυγδαλες εχεις ξεχνα τις δημοσιες σχεσεις κλπ:)
Χμμμμ...μαλλον θα συνεχισω αχαρτογραφητος...αλλα εαν μπορουσα να πατησω ενα κουμπι και να μαθω για μενα καποια πραγματα θα το κανα?
Χμμμμμμμμμμμμμμμμ

gus1973,

έτσι όπως το θέτεις ναι, υπάρχει ελπίδα :)

Όμως έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να μετρήσουμε μόνοι μας πόσο μικρές είναι οι αμυγδαλές μας, ούτε και να παρατηρούμε τις όποιες αλλαγές μέρα με τη μέρα. Θα πρέπει να φροντίζουμε την κοινωνικότητά μας αλλιώς, όπως δηλαδή έχουμε μάθει και χωρίς ζυγαριά..

Απ' την άλλη και να μη μεγαλώνει τόσο το κοινωνικό μας δίκτυο, σημασία έχει όσους φίλους και να έχουμε να μπορούμε να απολαμβάνουμε ισότιμα τη φιλία με τα όλα της.


Αλέξανδρε,

χμμ.. σύμφωνα με αυτά που διάβασα πάει κάπως έτσι ----> μεγαλύτερες αμυγδαλές ίσον (τι στο καλό το πλήκτρο με το σύμβολο μόλις πέθανε, δε λειτουργεί :/) μεγαλύτερη κοινωνικότητα
και ψιλοκατεστραμμένες αμυγδαλές ίσον no fear... ναι όντως μπρρρρ..
με φαντάζομαι into the wild άφοβη.. έλα, μικρό και άκακο κροκοδειλάκι, φάε ένα καροτάκι! :)

keep,

χαχαχα... να 'σαι καλά :)

Ενδιαφέρον το λινκάκι. Και ναι, η εδώ επικοινωνία φουσκώνει τις αμυγδαλές αρκετά!

Αλισβερίσι κανονικό, ακόμα και για μερικούς που δηλώνουν πως απέχουν από κάποιες επικοινωνίες γενικότερα...

με αυτους που βγαζουν τις αμυγδαλες τι γινεται;ειναι μοναχικοι;;; ;)

όσο μεγαλύτερες οι αμυγδαλές τόσο μεγαλύτερο και το κοινωνικό δίκτυο η οσο μεγαλυτερο το κοινωνικο δικτυο τοσο μεγαλυτερες οι αμυγδαλες ?

path,

από αυτό το σημείο του άρθρου ''Με άλλα λόγια, παραμένει άγνωστο αν οι μεγάλες αμυγδαλές επιτρέπουν στους ανθρώπους να αποκτούν περισσότερους φίλους, ή αν αντίθετα όσοι έχουν πολλούς φίλους αποκτούν σταδιακά και μεγαλύτερες αμυγδαλές''
φαίνεται πως ούτε και οι ειδικοί έχουν καταλήξει ακόμα!

Ένα ενδιαφέρον εύρημα (όχι ακόμα 100% αποδεδειγμένο αλλά μάλλον σύντομα) είναι το πως όταν "ενεργοποιούνται" οι αμυγδαλές (του εγκεφάλου!) η ενσυναίσθηση χάνεται.
Ας πούμε σε περιπτώσεις οξέως άγχους (έτσι δεν γράφεται;) είναι πολύ δύσκολο να "αισθανθείς" τον άλλο. Σαν να σφραγήζουν οι μπουκαπόρτες και υπάρχει μόνο ένα πράγμα: εσύ.

Την ίδια ερώτηση ακριβώς λέει το ηχητικό μήνυμα.. (το οποίο πάντως δεν είναι ούτε εχθρικό ούτε φιλικό)...

λολ, μόνο εγώ το άκουσα...?

Δεν ξέρω τι άκουσες αλλά μας κούφανες όλους.

μουρλο διαμαντι , φαινεται πως οι ειδικοι θα αργησουν ακομα πολυ να καταληξουν σε τελικα συμπερασματα ...........

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Ένα ενδιαφέρον εύρημα (όχι ακόμα 100% αποδεδειγμένο αλλά μάλλον σύντομα) είναι το πως όταν "ενεργοποιούνται" οι αμυγδαλές (του εγκεφάλου!) η ενσυναίσθηση χάνεται.
Ας πούμε σε περιπτώσεις οξέως άγχους (έτσι δεν γράφεται;) είναι πολύ δύσκολο να "αισθανθείς" τον άλλο. Σαν να σφραγήζουν οι μπουκαπόρτες και υπάρχει μόνο ένα πράγμα: εσύ.

---

χμμ... αυτό ξαναπές το! Αν και ενίοτε συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις και όχι μόνο σε οξέως άγχους..

Εκεί είναι οξέας εγωιστικής μαλακίας.
Δεν μετράει επιστημονικά! : )

Quote:

---

Originally Posted by path

μουρλο διαμαντι , φαινεται πως οι ειδικοι θα αργησουν ακομα πολυ να καταληξουν σε τελικα συμπερασματα ...........

---

path :) γέλασα με την απόδοση του νικ στα ελληνικά!

"Δεν φταιω εγω,εχω μικρες αμυγδαλες,να κοιτα την αξονικη μου!!"
θα σε στελνουν για μια τομογραφια και θα σου δινουν τα νεα χαπακια που μεγαλωνουν/ενεργοποιουν τις αμυγδαλες του εγκεφαλου σου...
ειμαι επιφυλακτικη..σαν ενας νεος τροπος πλουτισμου μου κανει..

Quote:

---

Originally Posted by Αφωτεινή

"Δεν φταιω εγω,εχω μικρες αμυγδαλες,να κοιτα την αξονικη μου!!"
θα σε στελνουν για μια τομογραφια και θα σου δινουν τα νεα χαπακια που μεγαλωνουν/ενεργοποιουν τις αμυγδαλες του εγκεφαλου σου...
ειμαι επιφυλακτικη..σαν ενας νεος τροπος πλουτισμου μου κανει..

---

Όλες οι εταιρείες έχουν ένα χαπάκι για τους... τεμπέληδες!
Δεν νομίζω ότι είναι φούμαρα. Το πως θα γίνει εκμεταλεύσιμο.. άλλο θέμα : )

σαίνι εισαι ! (οπως λεμε Shine on! στα ελληνικα)

Δε βαριέσαι...
:P

Η νέα αυτή θεωρία πέφτει μέσα στη γκάμα του βιολογικού ντετερμινισμού. Εάν υιοθετηθεί άκριτα ποιες θα ήταν οι συνέπειές της σε ένα άτομο που η κοινωνικότητά του όντας χαμηλή ή μηδενική το προβληματίζει? Το σκότωμα της ελπίδας και η αδράνεια, καθώς "δε μπορώ να κάνω τίποτε για να βελτιώσω τον τρόπο που σχετίζομαι με τους άλλους, ούτε το γενετικά μου καθορισμένο πλαίσιο μπορώ να σπάσω, οπότε δε θα αποδράσω ποτέ από το μοιραίο"? Άντε τώρα να φουσκώσω τις αμυγδαλές μου, ζόρικο.
Σε κάτι τέτοιο οδηγείται η δική μου σκέψη.

Νομίζω πως τέτοια επιστημονικά συμπεράσματα εγκλωβίζουν σε μοιρολατρείες, και δεν τα πάω καλά με δαύτες. Από την άλλη Αλέξανδρε, ούτε η ανθρώπινη κοινωνικότητα θεωρώ πως είναι κάτι στατικό και μόνιμο. Πχ έχω διαπιστώσει σε μένα ότι ανάλογα με τη φάση της ζωής μου κι αυτή αλλάζει, προσαρμοζόμενη στα θέλω και στις προτεραιότητες που βάζω, στον ψυχολογικό μου κόσμο, στις ιδιαίτερες συνθήκες ζωής και συγκυρίες. Σκεφτόμουν πως αντί για τις κατηγορίες extroversion και introversion η πλέον σωστή θα ήταν η ambiversion. Ένα ανθρώπινο πλάσμα ζει μέσα σε κοινωνικές επιδράσεις αλλά και το ίδιο τις καθορίζει, και επιδρά εξίσου πάνω τους. Ο Μάξ Βέμπερ είχε γράψει πως "κοινωνική" είναι η κατάσταση όπου οι άνθρωποι προσανατολίζουν τις πράξεις τους ο ένας προς τον άλλον. Εκεί μέσα όμως, σε αυτή την παρατήρηση, πρέπει να σκεφτούμε ποιοι άλλοι παράγοντες μπορεί να επιδρούν αλλάζοντας τις παραμέτρους προς τα πάνω ή προς τα κάτω?

Στην εποχή μας, της οικονομικής και πολιτισμικής κατάρρευσης παλιών συστημάτων και κοσμοθεωριών, οι άνθρωποι θα προσανατολιστούμε περισσότερο ο ένας στον άλλον ή η βιοπάλη θα μας στρέψει προς τα μέσα, απομονώνοντάς μας? Πιστεύω πως εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες χρήζουν μίας ισότιμης εξέτασης, γιατί συνεργούν και στο φαινόμενο της κοινωνικότητας. Δε μπορεί να διαγράφει κανείς την επίδραση της κοινωνίας και τους παράγοντες τους επηρεαζόμενους και εκπορευόμενους από αυτήν, ρίχνοντας το βάρος της εξήγησης σε μία στεγνά βιολογική μας προδιάθεση.

Just my 2 cents.:)

Θεωρώ ότι το άρθρο αναφέρεται σε αλλο ένα ερευνητικό αποτέλεσμα για την κοινωνικότητα. Άλλο ένα κομμάτι του παζλ. Δεν αποτελεί το μοναδικό επιστημονικό εύρημα, την μοναδική εξήγηση στο "μυστήριο της κοινωνικότητας". Πιστεύω ότι κάτω από αυτή την οπτική θα πρέπει να ληφθεί υπόψη.

Όσον αφορά την κοινωνικότητα και την ευμεταβλητότητα αυτής, έχω την εντύπωση ότι όντως υπάρχουν περίοδοι, καταστάσεις, κοινωνικοί παράγοντες, ιδιαίτερες συνθήκες, συγκυρίες κ.λπ. που επηρεάζουν την ένταση της αλλά υπάρχει ένα υπόβαθρο γύρω από το οποίο και σε ορισμένες αποστάσεις μπορεί να κινηθεί κανείς. Ένα υπόβαθρο που έχει να κάνει και με τα γονίδια μας. Τώρα, το αν οι υπόλοιποι παράγοντες έχουν μελετηθεί ισότιμα με τη γονιδιακή προδιάθεση, δεν το γνωρίζω. το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη...

Έχω παρατηρήσει, ότι τα τελευταία χρόνια, όταν είμαι σε φάση παρατήρησης των εσωτερικών μου διεργασιών, γενικότερα όταν είμαι καλά με τα έσω μου, γίνομαι λιγότερο εύθικτος, πιο προσεγγίσιμος, πιο διαλλακτικός, πιο ανοικτός κ.λπ.
Δεν ξέρω αν το παραπάνω συνδέεται με τις αμυγδαλές μου αλλά συμβαίνει :)

Quote:

---

Originally Posted by gus1973

Έχω παρατηρήσει, ότι τα τελευταία χρόνια, όταν είμαι σε φάση παρατήρησης των εσωτερικών μου διεργασιών, γενικότερα όταν είμαι καλά με τα έσω μου, γίνομαι λιγότερο εύθικτος, πιο προσεγγίσιμος, πιο διαλλακτικός, πιο ανοικτός κ.λπ.

---

Να πω και εγώ ότι πράγματι έτσι συμβαίνει. Όποιος μπορεί να παρατηρεί τις εσωτερικές του διεργασίες (το ονομάζω ειλιρκίνεια αυτό), τα προβλήματά του μειώνονται. Μπορώ να το πω σαν: ζει πιο ειρηνικά.

αμφιβαλλω αν εχει να κανει με τις αμυγδαλες. ή καλυτερα μονο με αυτες. σιγουρα παιζουν κι αλλα ρολο... διαφορετικα, ολοι οσοι τρωγαν παγωτα μικροι, καναν εγχειρηση και τις βγαλαν, θα επρεπε να εχουν καταστραφει.