ΕΓΩ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ - ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

Εκανα μια αναδρομη και βρηκα το παρακατω ποστ εδω μεσα που οντως ειναι συγκλονιστικο.

«Λοιπόν Νομίζεις ότι η πείνα είναι ο καλύτερος τρόπος να χάσεις βάρος, έτσι? Νομίζω ότι μάλλον διαβάζεις πολλά παραμύθια. Λοιπόν, αυτά που θα πω δεν είναι παραμύθι. Ούτε είναι απλά διατροφική διαταραχή. Είναι ξεκάθαρα μια Κόλαση. Αλλά αφού το θέλεις, θα προχωρήσω και θα σε προετοιμάσω για την Κόλαση. Θα μάθεις τι ακριβώς πρόκειται να σου συμβεί. Αν αυτά που θα σου πω δεν σε κάνουν να συνειδητοποιήσεις πόσο ανόητα προχωράς προσπαθώντας ν’αναπτύξεις την Ανορεξία σου, τότε θα σου ευχηθώ καλή τύχη στη δολοφονία του εαυτού του. Γιατί αυτό θα κάνεις: θα σκοτώσεις τον εαυτό σου.

Η μεγαλύτερη ειρωνεία σε όσους παλεύουν να χάσουν βάρος πεινώντας είναι ότι ο μισός χρόνος περνάει άπρακτος. Στοιχηματίζω πως σκέφτεσαι παράλογα ότι θα γίνεις ξαφνικά λεπτή και γοητευτική, έτσι? Λάθος. Δεν θα γίνεις γοητευτική και στην πραγματικότητα θα παίρνεις κιλά. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: η παράνοια είναι σίγουρα τμήμα του τρόπου που σκέφτεσαι. Το μυαλό σου δεν θα σου ανήκει πλέον. Πές του ΑΝΤΙΟ, λοιπόν κι εύχομαι να μην απολαύσεις την εμπειρία
Όσο λιγότερο τρως, τόσο πιο χαμηλά πάει ο μεταβολισμός σου. Πεινάς και ξαναπεινάς κι ούτε γραμμάριο χάνεις ή είσαι τόσο «τυχερή» που αν και πεινάς και ξαναπεινάς, εν τούτοις κερδίζεις βάρος. Το σώμα σου μοιάζει να έχει «κατεβάσει ρολλά» και τα κιλά σου δεν λένε να φύγουν..

Παρόλο που δεν χάνεις βάρος, παραμένεις γαντζωμένη σαυτό τον τρόπο ζωής. Ακόμα δεν είσαι σε θέση να σταματήσεις. Τη στιγμή που το σώμα σου θα υποφέρει απτην ασιτία, εσύ θα είσαι πολύ μακριά απτην εξής απροσδόκητη σκέψη: «Αχ.. δεν καταφέρνω τίποτα μάλλον θα αρχίσω να ξανατρώω». Όχι θα είσαι απελπισμένη, θα τρως λίγο και όλο πιο λίγο και θα δουλεύεις όλο και περισσότερο. Ξαφνικά, δεν θα είσαι ΙΚΑΝΗ να δουλέψεις πλέον. Οι μύες σου θα σταματήσουν να συνεργάζονται. Θα πανικοβληθείς και θα προσπαθήσεις να φας έστω και λίγο για να αντισταθμίσεις κάπως την αδυναμία σου (απλό σχήμα λόγου αυτό που σου λέω, αφού φυσικά δεν χάνεις βάρος).

Τότε όμως δεν θα μπορείς να φας. Μόλις και μετά βίας θα τρως τόσο, ώστε να μένεις ζωντανή και δεν θα μπορείς να το σταματήσεις. Δεν θα γίνει όπως ήθελες κι όμως, ακόμη δεν θα μπορείς να το σταματήσεις και άσχετα απαυτό, δεν θα μπορείς να δεις την αλήθεια. Ποτέ δεν θα ξέρεις πώς πραγματικά φαίνεσαι. Μπα.. ανεξάρτητα από τις σκέψεις σου, μάλλον ζυγίζεις περίπου 200 κιλά Αυτό είναι αλήθεια, είτε ζυγίζεις 75 κιλά είτε 35 κιλά. Θα είσαι χοντρή. ΠΑΡΑΝΟΙΑ είναι η σωστή λέξη έτσι? Ναι, μάλλον είσαι μια απ’τις τόσες και τόσες «τυχερές» που δεν χάνουν βάρος.

Αλλά μη στέκεσαι εκεί και σκέφτεσαι ότι δεν πρόκειται να αρρωστήσεις. Δεν είναι αλήθεια καθόλου. Το δέρμα και τα μαλλιά σου είναι ξηρά, τα δόντια σου χάλια, η περίοδός σου έχει σταματήσει, τα κόκκαλά σου πονάνε, οι μύες σου μουδιάζουν.. λοιπόν δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζεις. Ακόμα το θέλεις βέβαια. Μετά απ’όλα αυτά, δεν θα είσαι σαν αυτές. Δεν θα είσαι μια ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Θα είσαι επιτυχημένη: Λεπτή και τέλεια. Όμορφη.

Λοιπόν, μιας και πρόκειται να νικήσεις, να σου πω και το βραβείο, εντάξει? Είναι πολύ καλό! Θα είσαι αδύνατη. Θα είσαι αρρωστημένα αδύνατη. Τα πλευρά σου θα προεξέχουν και τα κόκκαλα των γοφών σου θα είναι μυτερά. Εσύ δεν θα τα δεις. Εσύ θα κοιτάς στον καθρέφτη και θα βλέπεις μια χοντρή. Θα βλέπεις «ψωμάκια». Θα βλέπεις τις γυναίκες που ζυγίζουν 25 κιλά περισσότερο από σένα και θ’αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορείς να γίνεις τόσο λεπτή όσο αυτές. Θα κοιτιέσαι στον καθρέφτη κάθε μέρα και θα παίρνεις όρκο ότι έβαλες τουλάχιστον 5 κιλά. Οι άλλοι γύρω σου θα σε περνούν για τρελή, αλλά ούτε αυτό θα το βλέπεις. Ποτέ δεν θα δεις την αλήθεια.

Οι άλλοι θα την βλέπουν Θα είσαι αρρωστημένα αδύνατη.. αλλά δεν θα είσαι όμορφη και όλοι θα το βλέπουν αυτό. Εσύ όχι θα είσαι κολλημένη στις ιδέες σου και θαναρωτιέσαι ότι σε λίγο θα μοιάζεις σε κείνη τη χοντρή θεία σου.. Δεν θα είσαι ελκυστική. Δεν θα είσαι. Θα έχεις μεγάλους μαύρους κύκλους στα μάτια. Το δέρμα σου θα έχει ένα χλωμό κίτρινο χρώμα, σε συνδυασμό μένα ωραιότατο γκρίζο. Το μακιγιάζ δεν θα βοηθά. Μη νομίζεις, δεν θα σε βοηθήσει. Ούτε καν να το επιχειρήσεις, θα χάσεις το χρόνο σου. Χρόνο που θα ήταν καλύτερα να ξοδέψεις στην αγαπημένη σου ασχολία: να στέκεσαι και να κοιτάς το φαγητό. Φυσικά, οι άλλοι γύρω σου ούτε που θα προσέξουν ότι είσαι ωχρή. Θα είναι απασχολημένοι με τα φωτεινά χρώματα που θα φοράς για να καλύψεις το γκρίζο σου. Ό,τι κι αν επιχειρείς να κάνεις, θα οδηγεί σε κάποια μελανιά, σε μώλωπες. Ο,τιδήποτε.

Είχες όμορφα μαλλιά? Δεν θα έχεις πια. Θα είναι ξηρά σαν άχυρο και θαμπά. Δεν θα λάμπουν. Νομίζεις ότι μια κρέμα θα τα βοηθούσε? Μπα. Δεν πρόκειται να τα βοηθήσει και δεν υπάρχει νόημα να δοκιμάσεις. Ίσως μαλακώσει για λίγο τα μαλλιά σου –αφού χρησιμοποιήσεις μισό μπουκάλι φυσικά- αλλά δεν θα τα κάνει να δείχνουν καλύτερα. Αγόρασε μια περούκα με αλογοουρά. Θα σου χρειαστεί. Πιθανότατα, θα τη φοράς συνεχώς. Επίσης θα χρειαστείς και μια βαφή μαλλιών. Ειλικρινά ελπίζω να μην έχουν ωραίο χρώμα τα μαλλιά σου.. Γιατί σε λίγο δεν θα έχουν, ούτως ή άλλως. Ναι.. .το χρώμα των μαλλιών σου ξεθωριάζει. Γίνεται κάπως γκρίζο. Είναι ωραίο χρώμα το γκρίζο, ε? Μ’αρέσει πολύ. Νομίζω ότι το τωρινό γκρίζο-καφέ χρώμα τους ήταν οι φυσικές κόκκινες ή ξανθές ανταύγειες που είχες κάποτε κάποτε.. ως ένδειξη αξιοπρέπειας στην εμφάνισή σου.

Μιλώντας για μαλλιά, σου αρέσει αλήθεια η φαλάκρα? Το ελπίζω να σου αρέσει γιατί θα αποκτήσεις. Έχω μερικά υπέροχα κενά μαλλιών στο κεφάλι μου. Σχεδόν αόρατα. Ναι, αλήθεια! Έχω σέξυ τρίχες παντού. Χνούδι. Χνούδι.. είναι τέλεια! Όλα τα αγόρια το λατρεύουν και τα κορίτσια με ρωτούν πώς θα αποκτήσουν κι αυτές χνούδι. Ζηλεύουν, ξέρεις. Θα τους πω πώς το απέκτησα, λοιπόν: ΠΕΙΝΩΝΤΑΣ. Δεν θα το επιχειρήσουν ποτέ… Ξέρω γιατί. Όχι επειδή είναι έξυπνες και υγιείς, όχι, όχι.. Αλλά επειδή έχουν αδύναμο χαρακτήρα. Όχι δυνατό, όπως εγώ.

Βέβαια καθώς μιλάμε τώρα, οι μύες μου πονάνε χειρότερα και δεν μπορώ πλέον να σηκώσω ούτε 2 κιλά βάρους, αλλά είμαι ακόμα δυνατή έτσι? Ναι.. είμαι.. γιατί ΔΕΝ ΤΡΩΩ. Κι αυτή είναι η αληθινή δύναμη ε? Απαρνήσου λοιπόν τη βασική έστω διατροφή για να ζήσεις.. Ναι.. δυνατή κι έξυπνη.
Βάζω στοίχημα ότι είσαι μια απ’αυτές τις κοπέλες με τα αξιοζήλευτα, φυσικά μακριά νύχια. Εκείνα τα γυαλιστερά, μακρυά νύχια που ο κόσμος αναρωτιέται αν είναι ψεύτικα ή αληθινά. Κόψτα. Πήγαινε και κόψτα τώρα. Θα σπάσουν μόνο τους σε λίγο καιρό εξάλλου. Πες επίσης ΑΝΤΙΟ και στα προσφάτως γκριζαρισμένα μαλλιά σου. Όπου να’ναι, πέφτουν κι αυτά. Όταν κάνεις μπάνιο, πρέπει να καθαρίζεις 6 φορές το νεροχύτη απ’τις τρίχες που θα πέφτουν, ώστε να μπορούν να κυλούν τα νερά..

Επίσης πρέπει να βρείς τρόπο να ξεφορτωθείς τα ταμπόν και τις σερβιέτες που χρησιμοποιούσες. Δεν θα σου χρειάζονται πλέον. Ελπίζω ότι δεν κάνεις έρωτα γιατί χωρίς περίοδο, δεν θα ξέρεις αν είσαι έγκυος ή όχι. Υποθέτω ότι θα κάνεις το τεστ εγκυμοσύνης κάθε 2-3 βδομάδες και…ναι… μπορείς ακόμη να μείνεις έγκυος.

Ελπίζω ότι ΔΕΝ αγαπάς τα μωρά, γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα το χάσεις, αν ποτέ μείνεις έγκυος. Θα ήταν το καλύτερο για σένα αυτό, λόγω των «υπέροχων» γενετικών ανωμαλιών που προκαλεί η Ανορεξία. ʼρα, θα έπρεπε να ζήσεις ξέροντας ότι το μωρό σου ή πέθανε ή επέζησε έχοντας φοβερές αναπηρίες εξαιτίας σου Αλλά ένα λεπτό σώμα ΑΞΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ έτσι? Ένα μικρό τίμημα είναι για την τελειότητα, εξάλλου δεν είσαι η μόνη που θα το πληρώσεις. Ποιος έχει ανάγκη τις ανόητες πνευματικές του ικανότητες? Ελπίζω το παιδί σου να μην τις έχει. Αλλά αυτό δεν θα είναι μάλλον πρόβλημα. Γιατί πιθανότατα δεν θ αποκτήσεις ποτέ παιδί. Θα γίνεις στείρα και άτεκνη. Ε, καλά… η εγκυμοσύνη εξάλλου σε κάνει παχιά, έτσι?

(και η συνεχεια...)

Δεν μου αρέσει ο αθλητισμός. Κάποτε μου άρεσε. Όχι πια.. εξάλλου κι εσύ δεν θα μοιάζεις σε κανένα αθλητικό σώμα σε λίγο καιρό.. Δεν θα μπορείς να τρέξεις ή να χοροπηδήσεις. ΑΝΤΙΟ αντανακλαστικά, αντίο συνεργασία χεριών-ματιών. Δεν θα είσαι σε θέση να τρέξεις καθόλου κι αν επιχειρήσεις να παίξεις, θα σπάσεις κανένα γοφό. Ποτέ δεν χρειάστηκες αυτό τον παλιογοφό, εξάλλου. Ο νέος, πλαστικός γοφός σου είναι μια χαρά. Δεν είναι βέβαια σαν τον παλιό γοφό σου που έμενε πάντα ανέπαφος. Τούτος δεν «δένει» με την οστεϊκή σου μάζα. Αλλά η καμπουριαστή σου εμφάνιση είναι μια χαρά. Ελπίζω να το σκέφτηκες, γιατί θα είσαι έτσι καμπουριασμένη, το πολύ μέχρι τα 30 σου.
Αφού είσαι μια από αυτές τις ΕΚΛΕΚΤΕΣ, μια απ τις ανορεξικές, βάζω στοίχημα ότι απολαμβάνεις το κρύο, δροσερό νεράκι. ʼστο καλύτερα. Πιες απλό, ζεστό νεράκι ή αναψυκτικό διαίτης. Πονάει φοβερά το να πίνεις κρύα πράγματα.. Έχεις πλέον ευαίσθητα δόντια. Ξέχνα επίσης εκείνες τις ειδικές οδοντόκρεμες.. Δεν κάνουν τίποτα στα δόντια σου, που αργοπεθαίνουν από αβιταμίνωση. Ποτέ δεν συμπαθούσες αυτά τα δόντια εξάλλου. Η τεχνητή οδοντοστοιχία είναι μια χαρά.

Πώς σου αρέσει να κάθεσαι? Α με σταυρωμένα γόνατα ε? Χμ.. κακή ιδέα. Δεν μπορείς πια να κάθεσαι έτσι. Τα πόδια σου θα «πέφτουν» συνεχώς μουδιασμένα. Επώδυνο μούδιασμα. Δεν είναι όπως είχες συνηθίσει, αυτό το αίσθημα μυρμηγκιάσματος. Πονάει. Μια συμβουλή: αφού ξεσταυρώσεις τα πόδια σου, απλά κάτσε εκεί που είσαι. Μην επιχειρήσεις να τα κουνήσεις ή να τα τσιμπήσεις για να «ξυπνήσουν».. Κακή ιδέα. Προκαλεί πολύ πόνο. Μη στέκεσαι ούτε όρθια, εκτός κι αν διασκεδάζεις το να καταρρέεις

Αυτό θα είναι κάτι καλό που θα αποκομίσεις. Ένα νέο χόμπυ. Το να ΠΕΦΤΕΙΣ. Τα πόδια σου δεν θα σε κρατάνε πια. Το να λυγίζουν ξαφνικά εκεί που στέκεσαι, θα γίνει η αγαπημένη τους δραστηριότητα. Γουστάρουν πολύ να καταρρέουν. Θα ξοδέψεις πολύ χρόνο στο πάτωμα. Οι λιποθυμίες και η αδυναμία θα είναι συχνές, επίσης, και μη φανταστείς ότι θα μπορείς να τις κρύψεις. Οι άλλοι γύρω σου θα βλέπουν τα τρεκλίσματά σου και θ αναρωτιούνται.. κι αν ακόμη είναι εντελώς ανόητοι, θα καταλάβουν το γιατί.. ιδιαίτερα αν ζυγίζεις 15 κιλά λιγότερο.

Ετοιμάσου για γκρίνια. «Φάε αυτό, φάε εκείνο, γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου??». Μπορείς πάντα να τρέξεις στο δωμάτιό σου για ν απαλλαγείς απ’όλα αυτά. Μετά μπορείς να πεις ψέματα στο κρεβάτι και να δαγκώσεις τα χείλη σου μέχρι να ματώσουν.. ΓΙΑΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ, αναρωτήθηκες. Λόγω της κράμπας στα πόδια φυσικά.. αχ.. μάλλον ξέχασα να το αναφέρω αυτό. Οι κράμπες είναι ωραίες. Οι μύες σου κατρακυλούν σε βασανιστικούς «κόμπους». Επιχειρείς να σκύψεις και να τρίψεις τους κόμπους και.. τι? Δεν υπάρχουν κόμποι. Δεν μπορείς να τρίψεις κόμπους γιατί απλά δεν υπάρχουν . Απλά ΝΙΩΘΕΙΣ ότι υπάρχουν. Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις. Πες λοιπόν ψέματα και πάλεψε να μην τσιρίξεις.. και πίστεψέ με.. θα το θέλεις πολύ.

Αλλά ίσως να μη σκέφτεσαι και πολύ τα πόδια σου.. ίσως αποσπούν την προσοχή σου οι πονοκέφαλοι.. Πάρε μια ασπιρίνη.. ή μην πάρεις καλύτερα. Το στομάχι σου είναι τόσο άδειο.. η ασπιρίνη θα σου προκαλέσει εμετό.

Μπορείς πάντα ν’αποσπάσεις το μυαλό σου απ’τους πονοκεφάλους και τις κράμπες, πηγαίνοντας στην τουαλέτα. Αυτό είναι πράγματι πρωτοτυπία. Δεν το κάνεις πια συχνά. Το να κάθεσαι στη λεκάνη, έχει γίνει μια χλιδάτη συνήθεια. Επώδυνη μεν, αλλά χλιδάτη. Μερικές φορές διπλώνεις απ’τον πόνο.. και δεν είναι απαραίτητο να είσαι στην τουαλέτα για να σου συμβεί αυτό. Όχι. Σου συμβαίνει παντού, στη δουλειά, στο κρεβάτι, στην καρέκλα του γραφείου σου. Διπλώνεσαι στα δύο γιατί πονούν φοβερά τα έντερά σου. Τι είναι? Είναι περιττώματα, αυτό είναι. Περιττώματα που συνθλίβουν τα σωθικά σου (όπως ένας βράχος συνθλίβει τους κόκκους της άμμου) και κινούνται αργά. Αυτό συμβαίνει πάλι και πάλι. Τελικά καταφέρνεις να τα ελέγξεις και να τα σμπρώξεις προς τα κάτω, οπότε μπορείς να πας στην τουαλέτα. Είσαι εκεί μέσα, κάνεις ό,τι κάνεις με φοβερούς πόνους και τα καταφέρνεις. Τρομάζεις όταν πας να σκουπιστείς και βλέπεις ΑΙΜΑ. Αλλά δεν μιλάς. Όχι, γιατί ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να μιλήσεις, το να ζητήσεις ΒΟΗΘΕΙΑ είναι κακό. Πετάς το χαρτί και προσποιείσαι ότι ΔΕΝ φοβήθηκες. Αλλά μην ανησυχείς τόσο πολύ, δεν θα κρατήσει για πάντα αυτό.

Σωστά, θα περάσει κι αυτό.. αλλά μόνο επειδή θα βγουν τα περιττώματα θα περάσει. Ναι, ναι, τέρμα η αφόδευση για σένα. Για μισό λεπτό! Αν δεν αφοδεύεις, τι θα κάνεις? Μα θα ουρήσεις φυσικά, αλλά όχι όπως συνήθιζες. Θα ουρείς με δύο τρόπους πλέον: τον παλιό και τον καινούργιο. Θυμάσαι από πού έρχονται τα περιττώματα? Ε, κάτι άλλο βγαίνει τώρα από κει. Νερό, Σωστά, νερό. Δεν μιλάω για διάρροια. Μιλάω ξεκάθαρα για νερό, ακριβώς όπως ουρούσες στη συνηθισμένη θέση… Θα σε τρομοκρατήσει και αυτό.. Αλλά ακόμη δεν θα μιλήσεις. Περιστασιακά θα «ψεκάζονται» και κάτι στερεά, μαζί με το νερό.

Αρκετά αηδιαστικό, έτσι? Εντάξει.. αξίζει τον κόπο όμως. Αξίζει τα πάντα, ακόμα και τα μαλλιά σου, τα νύχια σου, τα κόκκαλά σου, τους μύες σου, πιθανόν το μωρό σου, την υγεία της οικογένειάς σου, Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ. Θυσίασε τα όλα, πέταξέ τα όλα. Είσαι αδύνατη τώρα, αυτό μετράει. Έστω κι αν δεν το ξέρεις..

Πιθανότατα έχεις πόνους στο στήθος. Ίσως και καρδιακές αρρυθμίες. Κι αυτά σε τρομάζουν επίσης, γιατί ποτέ δεν ήθελες να πεθάνεις, απλά ήθελες να είσαι αδύνατη. Θυμήσου όμως: δεν μπορείς να μιλήσεις. Απαγορεύεται το να μιλήσεις και είναι ΑΔΥΝΑΜΙΑ να ζητήσεις βοήθεια.
Είχες ποτέ προβλήματα κατάθλιψης? Τώρα θα έχεις. Όσο λιγότερο τρως, τόσο πιο καταθλιπτική γίνεσαι. Ανεξάρτητα απ’την έλλειψη βιταμινών, ανεξάρτητα απ’τη λατρεμένη σου Ανορεξία.
Είχες προβλήματα αϋπνίας? Σωστά μάντεψες, τώρα θα έχεις και τέτοια. Είσαι εξαντλημένη πέρα απ’τα όρια, αλλά ακόμη δεν μπορείς να κοιμηθείς… Και ποιος έχει ανάγκη από ύπνο? Πάντως όχι εσύ! Μένοντας ξύπνια, καις και περισσότερες θερμίδες..

(και η συνεχεια Νο. 2)

Ήσουν καλή στη δουλειά σου? Δεν θα είσαι πλέον. Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς. Το μυαλό σου δεν λειτουργεί και το μόνο που μπορείς πλέον να σκεφτείς είναι το φαγητό. Η απόδοσή σου πέφτει.
Σου άρεσε να βγαίνεις με φίλους? Δεν θα το κάνεις για πολύ καιρό ακόμα. Θα φοβάσαι μήπως κάποιος προσέξει πόσο… παχιά είσαι! Δεν βγαίνεις πλέον απ’το σπίτι χωρίς να ρίξεις επάνω σου τόνους ρούχων.. τρομοκρατείσαι στην ιδέα ότι κάποιος θα προσέξει το αποκρουστικό κορμί σου. Είσαι πιο νευρική τώρα. Πανικόβλητη. Έχεις και δυσκολία στο να μιλήσεις. Είχες ποτέ πρόβλημα τραυλίσματος? Τώρα λοιπόν, έχεις. Ξεχνάς συχνά και τι ήθελες να πεις πριν λίγο.. ΑΝΤΙΟ μνήμη. Και δεν μπορείς πια να βγαίνεις με φίλους, οπότε υποθέτω είναι κάτι που δεν το απολαμβάνεις πλέον.
Αν βγεις με φίλους, ίσως θελήσουν να φάνε!! Ίσως θελήσουν να πάτε σε εστιατόριο ή στο σινεμά. Πώς θα δικαιολογήσεις τότε, το ότι δεν θες ποπ-κορν? Πώς θα βρεις δικαιολογία για το ότι κάθεσαι στο τραπέζι του εστιατορίου πίνοντας κοκα-κόλα διαίτης ή τσιμπώντας σαλάτα και νερό, τη στιγμή που όλοι οι άλλοι καταβροχθίζουν φαγητά? Δεν μπορείς και μάλλον αυτοί θα θελήσουν να σε κάνουν να φας. ΟΧΙ, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό.

Μα γιατί θέλουν αυτοί να φας?? Επειδή νοιάζονται? ΟΧΙ. Επειδή θέλουν ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΟΝΤΡΗ. Πώς τολμούν? Όλοι θέλουν να γίνεις χοντρή. Οι γονείς σου, τα αδέλφια σου, οι φίλοι, οι συνεργάτες. Ο κόσμος είναι εναντίον σου και θέλουν όλοι να σε στροβιλίσουν σε μια αρρωστημένη παχυσαρκία. ΦΥΓΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ. Απ’όλους. Δεν καταλαβαίνουν και συνωμοτούν για την τελική σου πτώση. Δεν μπορεί να συμβεί αυτό, δεν θα τα χάσεις όλα. Κάθε στιγμή, κάποιος σε παροτρύνει να φας ή να γίνεις καλά. «για τη δική σου υγεία», λένε αλλά εσύ ξέρεις την αλήθεια. Σε μισούν και θέλουν να γίνεις χοντρή. Απομάκρυνέ τους. Διώξε μακριά όλους όσους σ’αγαπάνε. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να είσαι πάντα αδύνατη

Όμως κάποια μέρα, όλα αυτά θα τελειώσουν. Κάποια μέρα ή θα πεθάνεις ή θα γίνεις καλά. Ο θάνατος είναι ευκολότερος.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ? ΓΙΑΤΙ? Ξέρω ότι ακόμη και τώρα που διάβασες όλα αυτά, στέκεσαι εκεί και θέλεις να το κάνεις. Γιατί? Τι είναι αυτό που θέλεις? ΘΕΣ ΟΜΟΡΦΙΑ? Πιστεύεις ειλικρινά ότι έτσι θα την κατακτήσεις? Πιστεύεις ειλικρινά ότι η κακή διατροφή δεν θα σου κλέψει την εμφάνισή σου? ΘΕΣ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟΤΗΤΑ? Διάβασε αυτό. Δείξε μου την ελκυστικότητά σου. ΘΕΣ ΕΛΕΓΧΟ? Να σου πω ότι ποτέ δεν ήσουν τόσο ΕΚΤΟΣ ελέγχου, όσο είσαι τώρα που έχεις Ανορεξία. Δεν ελέγχεις το τι βάζεις στο στόμα σου. Κόλαση, δεν ελέγχεις ούτε καν τις σκέψεις σου. Δεν έχεις έλεγχο. Κανένα. Πιστεύεις ότι είσαι το μοναδικό άτομο επί γης που μπορεί έτσι απλά να το κάνεις, να γίνεις λεπτότερη και μετά να σταματήσεις? Λάθος. Δεν γίνεται έτσι. ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ? Θες να ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙΣ ή κάτι τέτοιο? Πιστεύεις ότι αυτό είναι ομορφιά? Βάζω στοίχημα πως σκεφτεσαι ότι είναι ένας τύπος ΤΡΑΓΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ. Δεν είναι. Δεν υπάρχει τίποτε όμορφο σαυτό. ΘΕΣ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ?

Αγόρασε καινούργια μάσκαρα ή χόρεψε γυμνή στους δρόμους. Το να χρειάζεσαι την προσοχή των άλλων είναι φυσιολογικό, όπως υπάρχουν τόσοι άλλοι τρόποι να το πετύχεις.. Θες να κοιτάς στα μάτια τους δικούς σου ανθρώπους και να ξέρεις ότι τους σκοτώνεις κι αυτούς? Φαντάσου να παρακολουθείς εσύ το παιδί σου να αυτοκαταστρέφεται, φαντάσου την αδυναμία σου να το βοηθήσεις, φαντάσου να ξέρεις ότι πεθαίνει και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το σώσεις. Φαντάσου τη μέρα που φοβάσαι, που θα μπεις σπίτι και θα ΔΕΙΣ ΝΕΚΡΟ το παιδί σου απ’αυτό. Απλά σκέψου. Φυσικά, καθώς υποβάλλεις σε πείνα τον εαυτό σου, δεν θα δεις αυτό το μαρτύριο. Δεν θα είσαι σε θέση να το δεις. Δεν μπορείς να δεις τίποτα, είσαι τόσο απορροφημένη με τον εαυτό σου. Είσαι τόσο απασχολημένη να σκέφτεσαι για το βάρος σου, για το φαγητό.

Θα το δεις μόνο όταν γίνεις καλά και θα ΜΙΣΗΣΕΙΣ τον εαυτό σου γι’αυτό που έκανες σ’όσους σ’αγαπούσαν. Θα εύχεσαι να υπήρχε κάτι που θα μπορούσες να κάνεις για να το διαγράψεις, αλλά δεν υπάρχει τίποτα. Απλά πρέπει να ζήσεις μ’αυτό. Και το να ζεις μ’αυτό είναι σκληρό. Ειδικά όταν σκέφτεσαι πόσες φορές θύμωσες μαζί τους, πόσες φορές έγινες αντιπαθής όταν απλά προσπαθούσαν να σου σώσουν τη ζωή

Αν το κάνεις αυτό, κάποια μέρα θα ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ. Κάποια μέρα θα σηκωθείς και θα συνειδητοποιήσεις πόσα πολλά έχεις χάσεις. Ίσως καταλάβεις ότι έχασες τα ομορφότερα χρόνια σου. Ότι πέταξες την ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο. Πέταξες τους περιπάτους, τους φίλους, τις απολαύσεις. Τόσες στιγμές πέρασαν και δεν θα γυρίσουν πίσω. Θα μετανιώσεις γι’αυτό περισσότερο απ’όλα και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα.. τίποτα δεν θα μπορεί να φέρει πίσω αυτά τα χαμένα χρόνια και ξέρεις κάτι? Πιθανότατα δεν θα θυμάσαι και αρκετά απ’όσα συνέβησαν αυτά τα χρόνια

Ίσως θέλεις να το κάνεις για την ομορφιά, το λεπτό κορμί. Ίσως ΜΙΣΕΙΣ τον εαυτό σου και σκέφτεσαι ότι έτσι μπορείς να το διορθώσεις. Θες να μάθεις σχετικά με το να μισείς τον εαυτό σου? Θες? Τότε πήγαινε στην άκρη και άρχισε να πεινάς γιατί μπορώ να σου εγγυηθώ ότι, όσο κι αν μισείς τον εαυτό σου τώρα, δεν είναι τίποτα, ΤΙΠΟΤΑ συγκρινόμενο με το πώς θα νιώθεις για σένα, αν μπλεχτείς μ’αυτό. Θα περιφρονήσεις τον εαυτό σου. Θα τον μισήσεις περισσότερο απ’όλα. Κάθε μέρα θα τον μισείς πιο πολύ. Θα τον θεωρείς σαν ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ σ’αυτό τον πλανήτη. ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ, αλλά ο θάνατος παραείναι καλός για την περίπτωσή σου. Είσαι λίγο πιο χαμηλά απ’τους δολοφόνους και τους βιαστές. Αυτοί που κακοποιούν παιδιά είναι καλύτεροι από σένα και ανεξάρτητα από το πόσο σε βασανίζει τούτη η σκέψη, ξέρεις ότι αξίζεις πολύ χειρότερα.

Αλλά ξέρεις κάτι? Το να μισείς τον εαυτό σου είναι το τελευταίο που σ’ανησυχεί τώρα. Γιατί υπογράφεις την ίδια την εγγύηση του θανάτου σου. Και δε νοιάζεσαι και πολύ.. Αλλά θα νοιαστείς. Θα νοιαστείς και θα κλάψεις και θα οργιστείς και θα ορκιστείς ότι θα έδινες τα πάντα για να κερδίσεις πίσω όσα έχασες. Αλλά θα είναι πολύ αργά, γιατί τη στιγμή που θα είσαι πολύ-πολύ βαθιά σ’αυτό το τούνελ, ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ήδη. Είναι πολύ αργά να ανοίξεις δρόμο διεξόδου, όσο πολύ κι αν το θέλεις.
Αυτή είναι η πραγματικότητα της Ανορεξίας, της Νευρικής Ανορεξίας. Δεν έχει καμία σχέση με τα δυναμικά άρθρα που διαβάζεις για το πόσοι και πόσοι ανέκαμψαν απ’αυτήν. Δεν έχει καμία σχέση με την ομορφιά που βλέπεις, καθώς κοιτάς εκείνο το αδύνατο μοντέλο. Δεν έχει καμία σχέση με εκείνη την όμορφη, αδύνατη κοπελίτσα που ζυγίζει μόλις 40 κιλά. Δεν έχει καμία σχέση με ο,τιδήποτε έζησες πιο πριν. Και ποτέ πια δεν θα ξαναείσαι η ίδια».-

συγκλονιστικο... :(

ειναι, αλλα ταυτοχρονα δεν το βρισκεις και λιγο καυστικο η χαιρεκακο? εμενα ετσι μου φανηκε . η ουσια δεν ειναι απλα οτι το παθαινει καποιος λογω ωραιοπαθειας! στην αρχη ναι ετσι ξεκιναει, αλλα μετα υπαρχει βαθυτερος λογος απο πισω....

χαιρεκακο??οχι μι!σου πεταει την αληθεια στα μουτρα με πονο!οχι με χαδι!καταπληκτικο κειμενο δεν ειχε πεσει στην αντιληψη μου!πραγματικα συγκλονιστικο..

δωρα δν ξερω αν επασχες ποτε η αν πασχεις απο διατροφικη διαταραχη, εγω παντως σε αυτο το θεμα αμα μ τριβουνε ετσι την αληθεια καταμουτρα πεφτω περισσοτερο κ φοβαμαι κ τα βλεπω ολα ματαια. ειναι σαν να λεμε ατομα που μετα απο ανορεξια η βουμιλια, γλυτωνουν κ καταφευγουν στην υπερφαγια, η μετα απο εξαντλητικες διαιτες, τοτε τα ατομα αυτα παχαινουν πολυ ειναι απογοητευμενα αλλα δν εχουν αλλο κουραγιο για διαιτα απ την απογοητευση που πηραν τελικα τα κιλα οποτε τρωνε κι αλλο επαναπαυμενα.

το χω παθει, το χει παθει κ μια φιλη μ. εκανε παντα διαιτα, βουλιμικη, κ μολις ειδε πως πηρε 5 κιλα δεν εκανε αλλη προσπαθεια γτ ειχε το μη θελημενο σκεπτικο πως πλεον κατρακυλησε,,,,οποτε τρωει μονιμως!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by me_vs_myself

το χω παθει, το χει παθει κ μια φιλη μ. εκανε παντα διαιτα, βουλιμικη, κ μολις ειδε πως πηρε 5 κιλα δεν εκανε αλλη προσπαθεια γτ ειχε το μη θελημενο σκεπτικο πως πλεον κατρακυλησε,,,,οποτε τρωει μονιμως!!!!!

---

Άστα να πάνε κι εγώ έτσι είμαι.

Ωραια ολα αυτα, αλλα η ανορεξια δεν ειναι ενα προβλημα που λυνεται απλως επειδη θα σοκαριστεις διαβαζοντας ενα κειμενο!! Ειναι γελοιο που βγαινουν κατα καιρους στην φορα διαφορα κειμενακια που περιγραφουν την πραγματικοτητα των διατροφικων διαταραχων. Ναι, ωραια. Θα το διαβασουμε, θα συγκλονιστουμε, θα πουμε τι κριμα. Αλλα καποιος που πραγματικα πασχει δεν θα αλλαξει δια μαγειας απλως μετα απο μια αναγνωση...
Και εγω ποσες φορες εχω διαβασει το κακο που μου κανει η υπερφαγια. Ποσες φορες διαβασα για το αλκοολ και το καπνισμα. Το σκεφτεσαι εκεινη την στιγμη, ισως μπεις στην διαδικασια να "παλεψεις", και μετα απο μερικες ωρες παλι τα ιδια....

εχεις απολυτο δικιο ghost , κ μενα μαρεσει να διαβαζω την πραγματικοτητα αλλα στην ουσια απλα το διαβαζω κ μετα το ξεχναω επειδη στην περιπτωση μας ειμαστε τοσο μα τοσο απορροφημενες που δεν δινουμε βαση! ξερουμε για τον κινδυνο καρκινου απ το καπνισμα αλλα δεν το σταματαμε! λενε πως πρεπει να παθεις για να μαθεις! εμας δεν μας ενδιαφερει να φαινομαστε οκ απλα για ολο τον κοσμο απλα εχουμε μια εικονα στο μυαλο μας που δεν βγαινει αμα δεν την πετυχουμε ειναι η μανια μας για τελειοτητα!!!!

οταν ημουνα πολυ ωχρη με μαυρους κυκλους κ πολλα κοκαλα μ λεγαν ολοι να τρωω κ ο πατερας μ εκλαιγε να με βλεπει να πεφτω για υπνο καθε βραδυ απ τις 10, να μην εχω ζωντανια κ να μην μιλαω, δεν περναγα καλα αλλα απο μεσα μ μαρεσε να μαι ετσι!

φυσικα δεν κρατησε πολυ γτ με το που ξεσπασε ο οργανισμος μεσα σε 1 μηνα πηρα καμποσα κιλα τα οποια εχασα παλι, αλλα τωρα μενω καπου στα φυσιολογικα μου για καιρο. δλδ το παθα κ εμαθα πως ΔΕΝ θελω να αδυνατισω φουλ γτ δεν θα συντηριθει!

αλλα θελω κατι αλλο απο αυτο που ειμαι, αυτο που αρεσει σε ολους, δεν το θελω ετσι!

εγω αμα διαβαζω τετοια, με τρομαζουν σαν να θελει καποιος που τα γραφει να δειχτει κ να πει τρομαζοντας τον κοσμο τι θα παθει! δεν ειναι δασκαλος!!!!!!!! και δεν μαρεσει η χαιρεκακια, οχι να δινουν συμβουλες, με αυτο συμφωνω, αλλα οχι με τα χαιρεκακα κειμενα. καποιος π ειναι ευαλωτος επιρεαζεται, κ τρωει παραπανω απ το αγχος.....οπως ειπε κ η λαιτ

Εγω το βρηκα καταπληκτικο παντως αυτο το κειμενο, κ αυτο που διακρινεις ως χαιρεκακια ειναι το μισος που βγαζει η συγγρφεας προς τον εαυτο της, γιατι ηταν ΑΚΟΜΑ πιασμενη στα διχτυα της ανορεξιας. Ειχα απαντησει θυμαμαι τοτε σε εκεινο το τοπικ.

ναι αλλα μιλαει σαν αφηγητης μιας καταστασης σε αλλους, δλδ δεν μιλαει με χαιρεκακια για τον εαυτο της..........

βγες λιγο εξω απο τον εαυτο σου κ ισως καταλαβεις. αφου ηταν θυμα της νευρικης ανορεξιας κ απευθυνοταν σε ατομα που πασχουν απο αυτη, λες να μη συμπεριλαμβανεται κ ο εαυτος της?

ξερω πολυ καλα οτι ελεγε για τον εαυτο της αλλα δν μαρεσε που διαβασα να το γραφει σαν ενα διαφημιστικο για τους αλλους αναφερομενη σαν να μιλαει σε ''ενα προσωπο''! σαν να μαι εγω απεναντι της κ να μ λεει ''σαρεσει να σαι ανορεκτικια? ε τοτε θα σαρεσει να σου πεφτουν τα μαλλια κ τα δοντια κ να χεζεις αερα!!!'' . δεν ξερω εμενα προσωπικα ο τροπος προσεγγισης δεν μ αρεσε, παρ ολο που το κειμενο εβγαινε απο καρδιας!

ο καθενας γραφει διαφορετικα βεβαια, αλλα πχ εγω οταν εγραφα εγραφα για εμπειριες δικες μ μιλωντας σε μενα για μενα , οποτε ο 2ος αναγνωστης το λαμβανει με διαφορετικη ψυχολογια...δν ξερω αν το γραφω καλα κ αν γινομαι κατανοητη...

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΔΩ,ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΕΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ.ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟ ΟΤΙ ΓΡΑΦΤΗΚΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΥΠΕΡΦΑΓΟΥΣ (ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ ΚΤΛ,ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ) http://anonymoi-yperfagoi.weebly.com/page.html
ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΟΠΟΥ ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ,ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΤΙΤΛΟ,
ΑΦΟΡΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΚΑΘΕ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΒΟΥΛΙΜΙΑ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΑΤΟΜΟ.
ΑΦΟΡΑ ΑΤΟΜΑ ΤΕΛΕΙΟΜΑΝΗ,ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ( ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΟΛΑ.
ΑΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ,ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΛΕΓΕΤΑΙ:
"ΣΥΝΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΕΛΟΣ" Πως να σταματήσετε να ελέγχετε τους άλλους και να αρχίσετε να φροντίζετε τον εαυτό σας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΥΧΝΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΒΕΑΤΤΙΕ ΜΕLODY

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΛΙΓΗ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΟΠΩΣ ΒΡΗΚΑ ΚΑΙ ΕΓΩ! :)

αυτο το βιβλιο δλδ δν λεει για διατροφικες μεσα?

Εγω παντως τωρα χτυπησα ενα πατατακι και σαντουιτς με φυστικοβουτυρο και μαρμελαδα φραουλα που εφτιαξα μονη!!

Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο σχετικά με τις διατροφικές διαταραχές είναι το: "Γυναίκες που τρώνε πολύ", της Ρενάτε Γκέκελ, εκδόσεις Οδυσσέας.
http://www.protoporia.gr/product_inf...ducts_id/36442
Έχοντας περάσει στα νιάτα μου από το λούκι και της βουλιμίας και της ανορεξίας (που άλλωστε πιστεύω ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος), σε αυτό το βιβλίο αναγνώρισα σε πολλά σημεία τον τρόπο που σκεπτόμουν τότε.

Ένα άλλο που ασχολείται αποκλειστικά με την ανορεξία, είναι το "Τρώει τίποτα" της Μίνας Μπούρα, εκδόσεις Εξάντας. Παρουσιάζει τις συνεδρίες μιας νεαρής ανορεξικής, αλλά και συζητήσεις με τους γονείς της -κυρίως με τη μητέρα της- που αναδεικνύουν κάποιους από τους παράγοντες που οδήγησαν το κορίτσι στην ανορεξία.
http://www.protoporia.gr/product_inf...ducts_id/36442

το 2ο λινκ δεν ηταν το βιβλιο ''τρωει τιποτα'' ηταν το παραπανω! θεωρω πως το 2ο ετσι οπως το περιεγραψες ειναι πολυ ενδιαφερον. ειναι αληθινη μαρτυρια ανορεξικης?

μπορεις να μου πεις συμφωνα με το βιβλιο που διαβασες πως σε εκανε να σκεφτεις και τι σκεφτοσουνα? τι αναγνωρισες?

To βιβλιο που ανεφερα εγω χθες,αφορα τις προσωπικοτητες ατομων που πασχουν απο υπερφαγια και βουλιμια.Και πως καταπολεμωντας καποιες αρνητικες συμπεριφορες-στασεις μας γενικοτερα,πχ τη τελειομανια,τη ταση να ελεγχουμε τα παντα κτλ,μας βοηθαει στην αντιμετωπιση και του εαυτου μας ως προς το φαγητο και τη σχεση μας με το φαγητο! Τα αλλα βιβλια που αναφερθηκαν δεν τα γνωριζω,αλλα σαφως καπως θα βοηθανε και αυτα!
Εγω προσωπικα αυτη τη περιοδο,ως υπερφαγος,βρηκα μεγαλη βοηθεια απο το βιβλιο που σας προανεφερερα! :)

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

το 2ο λινκ δεν ηταν το βιβλιο ''τρωει τιποτα'' ηταν το παραπανω!?

---

Ουπς! Γράψε λάθος. Να το σωστό λινκ:
http://www.perizitito.gr/product.php...id=53545&page=

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

θεωρω πως το 2ο ετσι οπως το περιεγραψες ειναι πολυ ενδιαφερον. ειναι αληθινη μαρτυρια ανορεξικης?

---

Είναι αρκετά συνοπτικό και σύντομο. Ναι, πρόκειται για αληθινή μαρτυρία.

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

μπορεις να μου πεις συμφωνα με το βιβλιο που διαβασες πως σε εκανε να σκεφτεις και τι σκεφτοσουνα? τι αναγνωρισες?

---

Το πρώτο βιβλίο αναφέρεται πιο πολύ στη βουλιμία. Σε αυτό αναγνώρισα την ανάγκη μου για είμαι τέλεια σε όλα και να ανταποκρίνομαι στα "πρέπει" της μαμάς που είχα ενδοβάλει μέσα μου. Στο δεύτερο, αναγνώρισα τις επιθετικές μου αντιδράσεις.

Τα βιβλία αυτά τα διάβασα χρόνια αργότερα αφ' ότου είχα βγει από την ανορεξία/βουλιμία. Όταν είχα το πρόβλημα δεν το παραδεχόμουν και ούτε ήθελα να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Δεν άκουγα τίποτα και κανέναν. Όταν βγήκα από τη φάση, συνειδητοποίησα πως αντιδρούσα έτσι επειδή: Α. αφ' ενός δεν αποδεχόμουνα τη θηλυκότητά μου ή ένιωθα ενοχές γι' αυτήν (εκεί παίζει ρόλο η σχέση με τη μανούλα...) και Β. επειδή αισθανόμουνα ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο στη ζωή μου, οπότε έτσι αποκτούσα τουλάχιστον τον έλεγχο του σώματός μου κακοποιώντας το ανελέητα όχι μόνο με αφαγία, αλλά και με εξαρτήσεις και επικίνδυνη συμπεριφορά. Ήθελα να προκαλώ και να δείχνω στους άλλους ότι δεν με νοιάζει τίποτα, πως δεν έχω συναισθήματα (άρα δεν πληγώνομαι με τίποτα) και πως θα κάνω ό,τι γουστάρω εγώ (άρα έχω το πάνω χέρι). Πιστεύω ότι το πρόβλημα υπέβοσκε από πριν, λόγω υπερπροστασίας από το περιβάλλον μου και έλλειψης αυτοπεποίθησης δικής μου, αλλά πυροδοτήθηκε από κάποιο τραυματικό περιστατικό στο οποίο δεν θα αναφερθώ.
Σου εύχομαι να ξεφύγεις από το λούκι της ανορεξίας/αυτοκαταστροφής πιο σύντομα απ' ό,τι εγώ, για να μπορέσεις να ζήσεις συνειδητά τα πιο δημιουργικά σου χρόνια.

πω πω ειναι τρομερο!σαν να ακουω εμενα! ετσι ακριβως! απιστευτο!!!!!!

αλλα εγω οντως ειμαι αναισθητη δεν με νοιαζει τπτ κ εχω το πανω χερι. το πιστευες τοτε?

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ? ΓΙΑΤΙ? Ξέρω ότι ακόμη και τώρα που διάβασες όλα αυτά, στέκεσαι εκεί και θέλεις να το κάνεις. Γιατί? Τι είναι αυτό που θέλεις? Δεν έχει καμία σχέση με εκείνη την όμορφη, αδύνατη κοπελίτσα που ζυγίζει μόλις 40 κιλά. Δεν έχει καμία σχέση με ο,τιδήποτε έζησες πιο πριν. Και ποτέ πια δεν θα ξαναείσαι η ίδια».-

---

ποσο ταυτιζομαι ειδικα σ αυτα τα σημεια.....

Quote:

---

Originally Posted by dora-agxos

χαιρεκακο??οχι μι!σου πεταει την αληθεια στα μουτρα με πονο!οχι με χαδι!καταπληκτικο κειμενο δεν ειχε πεσει στην αντιληψη μου!πραγματικα συγκλονιστικο..

---

συγκλονιστικο κειμενο..ο τροπος που ειναι γραμμενο μπορει να σοκαρει λιγο αλλα πιστευω αμα καποιος ειναι τοσο αποφασισμενος να κανει αυτο που θελει κ εχει αποφασισει να κανει τον ανορεξια τροπο ζωης μπορει κ να μην σοκαριστει κ τοσο ακομη κ απο ενα τετοιο κειμενο...γιατι στην τελικη τα ξερει ολα αυτα κ αυτο που εχει σημασια ειναι να καταφερει να αδυνατισει οσο περισσοτερο μπορει..θυμαμαι ενα anorexia quote "it doesn't matter if it hurts, i wanna have control" κ ενα αλλο "i 'd rather starve and die thin than live being the fat one"...
για τους ανορεξικους η ομορφια κ το αδυνατο σωμα ειναι σημαντικοτερο απ την υγεια...