Ο Παγωμένος Κόσμος Μου

Σύντομο ιστορικό (τωρινή ηλικία 26):
Ελαφριά τικς λόγω συνδρόμου tourette στη παιδική κυρίως ηλικία, εμμένουν 2-3 τικς με σποραδική εμφάνιση.
Σοβαρή μορφή κοινωνικής αγχώδους διαταραχής, απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έως και πριν ένα χρόνο.
13-21 χρονών βαρειάς μορφής ΙΨΔ
19 έως 24 σοβαρή κατάθλιψη
24-26 υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή με ψυχωσική συμπτωματολογία
Τελευταίο ένα χρόνο φαρμακευτική αγωγή, μετά από σταδιακές τροποποιήσεις είναι 40mg paroxetine (seroxat), 300mg venlafaxine (Effexor), 3mg risperidone (risperdal), και περιστασιακή χρήση alprazolam (xanax)
Απουσία εντατικής ψυχοθεραπείας ή άλλης μορφής συμβουλευτικής στήριξης.
Μένω με γονείς (ξέρουν τη κατάσταση, είναι όμως ηλικιωμένοι και αγράμματοι), άνεργος και δεν είχα ποτέ σχέση με κοπέλα.
2-3 γνωστούς, μια φορά την εβδομάδα ή στις δύο, έξοδος σε προκαθορισμένες τοποθεσίες.

To the point… Το ζήτημα είναι το τέρας που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια πόνου και βασάνου. Δεν θέλω να σας απασχολώ περισσότερο με λεπτομέρειες (π.χ. αλκοολισμός, τάσεις αυτοκτονίας), αυτά είναι γνωστά στους ειδήμονες που με έχουν παρακολουθήσει κατά καιρούς. Αυτό που με απασχολεί πάρα πολύ είναι ο δαίμονας του τελευταίου εξαμήνου.

Και παλαιότερα αντιμετώπιζα θυμό, αλλά αυτό που έχει γίνει τους τελευταίους μήνες είναι πέρα από κάθε φαντασία.

Μισώ τα πάντα και τους πάντες και δε χορταίνω να μισώ. Ο ψυχικός πόνος που προκαλεί το μίσος είναι αβάσταχτος και απερίγραπτος. Μόνο όσοι το βιώνουν ή βίωσαν μπορούν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.

Μισώ τους δήθεν, τους πετυχημένους, τους ωραίους, τις ωραίες, τις ναζιάρες, τις πουτάνες, τα ζευγάρια, τους γνωστούς. Τους συγγενείς και τους συνεπιβάτες στο λεωφορείο. Μισώ τους μετανάστες, τους αναρχικούς, τους χρυσαυγίτες, τα κομματόσκυλα και κάθε λογής εξουσιολάγνο. Μισώ τους ανόητους και τους έξυπνους. Μισώ τις γιορτές, τα καλοκαίρια τους χειμώνες και τη φύση.

Μισώ, γιατί ζηλεύω πολύ. Φθονώ όσους έχουν χαμόγελο στα χείλη και θέλω τη καταστροφή τους. Πιστεύω στο Θεό μόνο για να μπορώ να τον βλαστημάω καθημερινώς και η άβυσσος και η μαυρίλα μου όλο και μεγαλώνει.
Είμαι εγκλωβισμένος, εύχομαι να μπορούσα να πάω πίσω και να μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναπιστέψω στη ζωή, στο αγαθόν.

Μισώ εμένα που δε μπορώ να συμβιβαστώ με το άδικο και τη φθαρτότητα. Αυτό που κάνει ο ανάπηρος και ο καρκινοπαθής με ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα. Με σιχαίνομαι και με μισώ. Αυτή είναι η τραγωδία μου, να ‘χαίρομαι’ με τη καταστροφή των άλλων. Διαβάζω για χωρισμούς εδώ μέσα και το μίσος μου αναθαρρεί φουντώνει, μου δίνει ένα γλυκό πόνο η στεναχώρια των άλλων. Κι όμως πάντα βοηθούσα, όποιον μπορούσα. Ο καλύτερος υπηρέτης του Θεού ήθελα να είμαι, να βοηθάω πάντα.
Κουράστηκα όμως. Δε μπορώ να κλάψω πια, όταν αισθάνομαι σα να κλαίω γίνομαι μόνο κόκκινος απ' την οργή.

Είμαι εγωιστής; Ένας κακός άνθρωπος; Έπαιξαν ρόλο τα χάπια σ' αυτό που έγινα?
Πιθανότατα να μη σας κάνει κέφι να απαντήσετε μ' όλα αυτά που είπα :( …αλλά απλά ρωτώ, γίνετε να αρχίσει να μου αρέσει η ζωή? Να σπάσει ο πάγος στη καρδία μου? Η ψυχοθεραπεία μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα μου? Θέλω να αλλάξω στο πολύ βάθος, μακάρι να μπορούσα να αγαπήσω πρώτα εμένα, μετά το κόσμο και τους ανθρώπους, αισθάνομαι απλά ότι δε μπορώ πλέον…
Όταν η θλίψη γίνεται απύθμενο μίσος, τότε νιώθεις πραγματικά παγωμένος, κενός, νεκρός…

ακοινωνητε, εχεις πμ πανω δεξια!

μενω αναυδη απο το μεγεθος του πονου σου φιλε, ευχομαι να βρεις καπου μια ακρη να ανακαμψεις ψυχικα.
εισαι ομως και βαθυτατα ειλικρινης κι αυτο ειναι μια πολυ καλη ποιοτητα σε εναν ανθρωπο.
επισης, επιθυμεις το καλο, εστω κι αν δεν μπορεις να το νοιωσεις σε αυτην την φαση.
δυστυχως δεν μπορω να σε βοηθησω κι ουτε ξερω αν βοηθαει η ψυχοθεραπεια. ευχομαι να βοηθαει...

Θα κανεις οτι χρειαζεται και με οποιοδηποτε μεσο. Φυσικα το μισος ειναι ενα κακη ενεργεια και σε καιει σιγα-σιγα. Ειναι διαρκης η καταπονηση ή απλως τωρα που εκφραζεσαι εχεις ξεχειλησει?

Σου στειλα πμ φιλε.Και ευχαριστουμε που μοιραστηκες τον πονο σου,ευχομαι να βγεις δυνατος και θα βγεις δυνατος,θα δεις πως ηταν μια μικρη δοκιμασια.Κατι σαν το δντ που θα βγει η χωρα σε λιγο.Ε και λιγο πλακιτσα να μη μας παιρνει απο κατω

ακοινωνητε,

μηπως εισαι απλα 'αρρωστημενα' τελειομανης τοσο οσο προς τον εαυτο σου, οσο κ προς τους αλλους?
εμενα αυτη την εντυπωση μου δινεις.
λες οτι πιστευεις στο Θεο. τι καταλαβες οτι ζητησε ο Θεος απο τους ανθρωπους? αρρωστημενη τελειομανια?
νομιζω οτι ο Θεος ζητησε αγαπη κ τπτ αλλο! αγαπη προς τον πλησιον κ τον εαυτον.
λες οτι μισεις ολους αυτους που προανεφερες, μαλλον γιατι δεν τους εγκρινεις? τους θεωρεις εκπτωτους?
το ιδιο κ ως προς τον εαυτο σου! μηπως να χαλαρωσεις λιγο τις απαιτησεις που εχεις απο τον εαυτο σου κ τους αλλους κ να αρχισεις να τους αποδεχεσαι με τις αδυναμιες τους?
εχω την αισθηση οτι μηδενιζεις τα παντα!!! επειδη ανακαλυψες οτι ο κοσμος δεν ειναι μονο ροδινος! οντως δεν ειναι!
ομως ολοι αυτοι εχουν μονο αρνητικα? θετικα? βλεπεις κατι που να το θωρεις θετικο πανως τους?
ξεκινα να αρχισεις να βλεπεις τα θετικα! οπως ελεγε κ ενας γνωστος γεροντας:

μην πολεμας να διωξεις το σκοταδι! ανοιξε κανα πατζουρι να μπει το φως!!!! :D

Ακοινώνητε,

εγώ δίνω προσοχή στα εξής:

"Ελαφριά τικς λόγω συνδρόμου tourette στη παιδική κυρίως ηλικία, εμμένουν 2-3 τικς με σποραδική εμφάνιση.
Σοβαρή μορφή κοινωνικής αγχώδους διαταραχής, απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έως και πριν ένα χρόνο.
13-21 χρονών βαρειάς μορφής ΙΨΔ "

Το σύνδρομο tourette όπως και η έντονη ΙΔΨ στην παιδική ηλικία, δείχνουν ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν τότε. Όλα τα άλλα που περιγράφεις είναι τα 'κλαδιά' του δέντρου, του οποίου οι ρίζες ξεκινάνε στην παιδική ηλικία.

Το μίσος έχει εδραιωθεί φαίνεται τόσο που θέλεις να ξεφύγεις (τάσεις αυτοκτονίας) από το κλουβί. Η περίπτωσή σου έχει λύση αλλά χρειάζεται το 'νηστέρι' του ειδικού. Στην αρχή πιθανόν θα χρειαστεί φαρμακοθεραπεία σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία. Η φαρμακοθεραπεία μειώνει την ισχύ του πόνου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στη λογική σου να μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα. Πρόσεξε: όχι μόνο φάρμακα.
Η 'επέμβαση' θα γίνεται σταδιακά. Μετά από κάποιο σημείο όταν θα έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις σου, ο πόνος θα είναι λιγότερος άρα και η ανάγκη για φάρμακα κάποια στιγμή θα παύσει να υπάρχει.

Στο τέλος θα έχεις μόνο την ψυχοθεραπεία. Σε προχωρημένο στάδιο ούτε αυτή θα χρειάζεται.

Ο δρόμος είναι ανηφορικός. Κάνε την αρχή και ξεκίνα.

weakbp σε ευχαριστω για το βιντεακι, το inbox σου εχει γεμισει κ δεν μπορουσα να σου στειλω ευχαριστω! :)

Quote:

---

Originally Posted by esoteriki_dynami

Ακοινώνητε,

εγώ δίνω προσοχή στα εξής:

"Ελαφριά τικς λόγω συνδρόμου tourette στη παιδική κυρίως ηλικία, εμμένουν 2-3 τικς με σποραδική εμφάνιση.
Σοβαρή μορφή κοινωνικής αγχώδους διαταραχής, απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έως και πριν ένα χρόνο.
13-21 χρονών βαρειάς μορφής ΙΨΔ "

Το σύνδρομο tourette όπως και η έντονη ΙΔΨ στην παιδική ηλικία, δείχνουν ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν τότε. Όλα τα άλλα που περιγράφεις είναι τα 'κλαδιά' του δέντρου, του οποίου οι ρίζες ξεκινάνε στην παιδική ηλικία.

Το μίσος έχει εδραιωθεί φαίνεται τόσο που θέλεις να ξεφύγεις (τάσεις αυτοκτονίας) από το κλουβί. Η περίπτωσή σου έχει λύση αλλά χρειάζεται το 'νηστέρι' του ειδικού. Στην αρχή πιθανόν θα χρειαστεί φαρμακοθεραπεία σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία. Η φαρμακοθεραπεία μειώνει την ισχύ του πόνου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στη λογική σου να μπορέσει να λειτουργήσει καλύτερα. Πρόσεξε: όχι μόνο φάρμακα.
Η 'επέμβαση' θα γίνεται σταδιακά. Μετά από κάποιο σημείο όταν θα έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις σου, ο πόνος θα είναι λιγότερος άρα και η ανάγκη για φάρμακα κάποια στιγμή θα παύσει να υπάρχει.

Στο τέλος θα έχεις μόνο την ψυχοθεραπεία. Σε προχωρημένο στάδιο ούτε αυτή θα χρειάζεται.

Ο δρόμος είναι ανηφορικός. Κάνε την αρχή και ξεκίνα.

---

Aγαπητε μασ ακοινωνητε... αυτα που λεει εδω ο εσωτερικη δηναμη.. ειναι η μιση και μη σου πω το 2/3 απο την λυση.. και την πορεια σου προσ την ευτυχια... προσ την εξοδο σου απο το μισοσ που νιωθεισ... εγω θα το ελεγα τερατωδη πικρια και οχι μισοσ.. δεν θελεισ οι αλλοι να ειναι δυστυχισμενοι.. απλωσ θελεισ να εισαι κι εσυ ευτυχισμενοσ..

Quote:

---

Originally Posted by Ακοινώνητος

Σύντομο ιστορικό (τωρινή ηλικία 26):
Ελαφριά τικς λόγω συνδρόμου tourette στη παιδική κυρίως ηλικία, εμμένουν 2-3 τικς με σποραδική εμφάνιση.
Σοβαρή μορφή κοινωνικής αγχώδους διαταραχής, απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου έως και πριν ένα χρόνο.
13-21 χρονών βαρειάς μορφής ΙΨΔ
19 έως 24 σοβαρή κατάθλιψη
24-26 υποτροπιάζουσα καταθλιπτική διαταραχή με ψυχωσική συμπτωματολογία
Τελευταίο ένα χρόνο φαρμακευτική αγωγή, μετά από σταδιακές τροποποιήσεις είναι 40mg paroxetine (seroxat), 300mg venlafaxine (Effexor), 3mg risperidone (risperdal), και περιστασιακή χρήση alprazolam (xanax)
Απουσία εντατικής ψυχοθεραπείας ή άλλης μορφής συμβουλευτικής στήριξης.
Μένω με γονείς (ξέρουν τη κατάσταση, είναι όμως ηλικιωμένοι και αγράμματοι), άνεργος και δεν είχα ποτέ σχέση με κοπέλα.
2-3 γνωστούς, μια φορά την εβδομάδα ή στις δύο, έξοδος σε προκαθορισμένες τοποθεσίες.

To the point… Το ζήτημα είναι το τέρας που έχει δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια πόνου και βασάνου. Δεν θέλω να σας απασχολώ περισσότερο με λεπτομέρειες (π.χ. αλκοολισμός, τάσεις αυτοκτονίας), αυτά είναι γνωστά στους ειδήμονες που με έχουν παρακολουθήσει κατά καιρούς. Αυτό που με απασχολεί πάρα πολύ είναι ο δαίμονας του τελευταίου εξαμήνου.

Και παλαιότερα αντιμετώπιζα θυμό, αλλά αυτό που έχει γίνει τους τελευταίους μήνες είναι πέρα από κάθε φαντασία.

Μισώ τα πάντα και τους πάντες και δε χορταίνω να μισώ. Ο ψυχικός πόνος που προκαλεί το μίσος είναι αβάσταχτος και απερίγραπτος. Μόνο όσοι το βιώνουν ή βίωσαν μπορούν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται.

Μισώ τους δήθεν, τους πετυχημένους, τους ωραίους, τις ωραίες, τις ναζιάρες, τις πουτάνες, τα ζευγάρια, τους γνωστούς. Τους συγγενείς και τους συνεπιβάτες στο λεωφορείο. Μισώ τους μετανάστες, τους αναρχικούς, τους χρυσαυγίτες, τα κομματόσκυλα και κάθε λογής εξουσιολάγνο. Μισώ τους ανόητους και τους έξυπνους. Μισώ τις γιορτές, τα καλοκαίρια τους χειμώνες και τη φύση.

Μισώ, γιατί ζηλεύω πολύ. Φθονώ όσους έχουν χαμόγελο στα χείλη και θέλω τη καταστροφή τους. Πιστεύω στο Θεό μόνο για να μπορώ να τον βλαστημάω καθημερινώς και η άβυσσος και η μαυρίλα μου όλο και μεγαλώνει.
Είμαι εγκλωβισμένος, εύχομαι να μπορούσα να πάω πίσω και να μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναπιστέψω στη ζωή, στο αγαθόν.

Μισώ εμένα που δε μπορώ να συμβιβαστώ με το άδικο και τη φθαρτότητα. Αυτό που κάνει ο ανάπηρος και ο καρκινοπαθής με ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα. Με σιχαίνομαι και με μισώ. Αυτή είναι η τραγωδία μου, να ‘χαίρομαι’ με τη καταστροφή των άλλων. Διαβάζω για χωρισμούς εδώ μέσα και το μίσος μου αναθαρρεί φουντώνει, μου δίνει ένα γλυκό πόνο η στεναχώρια των άλλων. Κι όμως πάντα βοηθούσα, όποιον μπορούσα. Ο καλύτερος υπηρέτης του Θεού ήθελα να είμαι, να βοηθάω πάντα.
Κουράστηκα όμως. Δε μπορώ να κλάψω πια, όταν αισθάνομαι σα να κλαίω γίνομαι μόνο κόκκινος απ' την οργή.

Είμαι εγωιστής; Ένας κακός άνθρωπος; Έπαιξαν ρόλο τα χάπια σ' αυτό που έγινα?
Πιθανότατα να μη σας κάνει κέφι να απαντήσετε μ' όλα αυτά που είπα :( …αλλά απλά ρωτώ, γίνετε να αρχίσει να μου αρέσει η ζωή? Να σπάσει ο πάγος στη καρδία μου? Η ψυχοθεραπεία μπορεί να αλλάξει κάτι μέσα μου? Θέλω να αλλάξω στο πολύ βάθος, μακάρι να μπορούσα να αγαπήσω πρώτα εμένα, μετά το κόσμο και τους ανθρώπους, αισθάνομαι απλά ότι δε μπορώ πλέον…
Όταν η θλίψη γίνεται απύθμενο μίσος, τότε νιώθεις πραγματικά παγωμένος, κενός, νεκρός…

---

ειναι συγκλονιστικο το κειμενο σου.. θα μπορουσα και ισωσ το κανω.. να σου απαντησω με την αποψη μου προταση προσ προταση...στο κειμενο σου..
ομωσ ισωσ σε κουρασω .. και δεν το θελω..

με ταρακουνισεσ και πονεσα μαζι σου.. με ποναει η μοναξια σου.. την ειχα συντροφο για πολλα χρονια... οταν αρχισα να διαβαζω τισ προτασεισ που εγραψεσ η πρωτη σκεψη που μου ηρθε ηταν

''
..αχ.. ακοινωνητε..δεν με νοιαζει ... πωσ ονομασαν οι γιατροι αυτα που περασεσ... δεν με νοιαζει η δοσολογια των φαρμακων σου.. με νοιαζει να σε καλοσωρησουμε και να μασ πεισ κατι για εσενα...
πχ.. γεια σασ... ειμαι ο Ακοινωνητοσ.. και υποφερω..ποναω.. ειμαι μονοσ... (αυτα που μασ ειπεσ δηλαδη) και να συναιχιζεσ... δεν ξερω ακριβωσ ποιοσ ειμαι.. και αν ειμαι αυτοσ που ειμαι λογο των φαρμακων που παιρνω... εχω ομωσ ιδεεσ για το πωσ θελω να γινω..
ξερω ομωσ επισεισ πωσ .. λογο του τοσου αστειρευτου πονου που ζω.. εχουν μεινει λιγα ομορφα πραγματα στην ζωη μου.. ωμοσ υπαρχουν και με κανουν να νιωθω ελευθεροσ.. και υπεροχα.. μου αρεσουν τα φυτα.. οι αγκαλιεσ... μου αρεσει η jazz.. οι συναυλιεσ .. αν και εχω παει μονο μια φωρα πχ καπου... λατρευω τισ φραουλεσ.. και ξεχνιεμαι στισ ταινιεσ...
θελω να γινω αστροναυτησ... ενασ ευτυχισμενοσ αστροναυτησ.. θελω να με αγαπανε.. ανευ ορων.. θελω να ειμαι αλλοσ απο αυτοσ που ειμαι.. και θα γινω... θελω να γινω εγω.

σου εδωσα ισωσ ενα υπερβολικα εκτενεσ παραδειγμα καλε μασ Ακοινωνητε.. ηθελα απλωσ να σου πω... πωσ μασ ενδιαφερεισ.. για το ποιοσ εισαι..για το πωσ νιωθεισ.. και οχι για το τι εχεισ..απο τι πασχεισ.. , ναι και αυτα μεροσ του εαυτου μασ ειναι..
αλλα δεν εισαι εσυ...
εσυ ποιοσ εισαι?... τι σε συγκυνει... τι πιστευεισ πωσ θα σε εκανε ευτυχισμενο?...να σου πω και κατι αλλο??χαζο???? εγω θεωρουμαι αρκετα ομορφη κοπελα... αρκετεσ απο τισ γνωριμιεσ μου και καποιεσ απο τισ σχεσεισ μου.. ηταν γνωριμιεσ που ηρθαν απο το ιντερνετ..και τον αντρα μου ετσι τον γνωρισα

λογο του οτι ακριβωσ μετα απο χρονια.. πονου ειχα μεινει απολυτωσ μονη,χωρισ κοινωνικο κοικλο..χωρισ κανεναν.... και αντε να γνωρισεισ αλλουσ ανθρωπουσ .. οταν δεν εχεισ φιλουσ...
εσυ το εχεισ δοκιμασει?...

ναι μπορεισ να αλλαξεισ πολλα στο ποιοσ εισια και το πωσ θα νιωθεισ με φαρμακευτικη αγωγη και ψυχοθεραπεια παραλληλα.. οπωσ ξερουν τα παιδια εδω.. εγω ειχα πολυ σοβαρα θεματα αυτοκτονικοτητασ.. τωρα .. υστερα απο 2 χρονια ψυχοθεραπειασ και φαρμακευτικησ αγωγησ.. .. ειμαι παντρεμενη με παιδακι...και χ..ε τον γαμο.. αλλο ειμαι ενα ατομο τοσο ισοροποιημενο που μπορω να κανω ενα παιδακι ευτυχισμενο.. και να ζει σε ενα ηρεμο σπιτι... .οι ερωτικεσ σχεσεισ ειναι παντα σχεσεισ παντα εχουν τα πανω και τα κατω τουσ.. αυτο ειναι αλλο θεμα.. εννοειτε πωσ ακομη εχω θεματα ψυχολογικησ φυσησ.. ενοειτε πωσ παλευω.. ομωσ ζω... οπωσ δεν ζουσα για χροονια..

..θελω να πω..πωσ αξιζεισ τα παντα.. αξιζεισ αγαπη.. και πρεπει να το πιστεψεισ αυτο... αν νιωθεισ πωσ δεν εισαι ενδιαφερον ανθρωποσ.. (που ειδη απο μονο του αυτο ανερειτε αφου.. εχεισ περασει πολλα.. και μονο αυτα που εχεισ περασει , νιωσει σκευτει και δει.. σε κανουν ξεχωριστο.. και πιο μοναδικο ..μεσα στο πληθοσ..τησ ''και καλα νορμαλ πλειοψηφειασ''...(ειναι μονο και καλα νορμαλ φιλε μου.. ολοι εχουν τα θεματακια τουσ..ψυχολογικα)
..
καποτε ενιωθα διαφανη..αορατη.. σκευτηκα .. πωσ αν με γνωριζα δεν θα με εκανα παρεα ουτ κι εγω η ιδια... απο εκεινη την μερα.. αρχισα να αλαζω τον εαυτο μου σε ενα ατομο που θα συμπαθουσα αν το γνωριζα...λιγο λιγο...

εσυ θα σε συμπαθουσεσ? αν ναι.. για ποιουσ λογουσ?ηδη αυτοι σε κανουν ατομο που και αλλοι θα μπορουσαν να συμπαθησουν...

..
το μεγιστο θεμα .. οπωσ και το ξερεισ κι εσυ ειναι το θεμα τησ αγαπησ...
σε ολουσ μασ αξιζει να μασ αγαπανε.. να μασ χαιδεουν.. να μασ φιλανε να μασ αγκαλιαζουν.. να μασ σκευτονται.. να μασ νιαζονται...ειδικα εκεινοι που εχουν πονεσει.. αθελα τουσ...σαν κι εσενα.

για να κανουμε μια σχεση.. δεν χρειαζεται να ημαστε εξυπνοι .. η ομορφοι.. χρειαζεται να μπορουμε να συνυπαρχουμε ..γιατι και οι σχεσεισ εχουν κανονεσ που μαθαινοντε με τα χρονια.. σιγα σιγα.... να περνουμε και να δινουμε.. να ξερουμε αυτη την αλληλεπιδραση.. να μαθαινουμε πωσ ενα συναισθημα.. μια ερωτικη η φιλικη σχεση.. ειναι δικαιωματα.. αλλα και υποχρεωσεισ..

θα σου προτεινα για αρχη μια ασκηση που προτεινουν ψυχιατροι.. παρε ενα φυτο.. ενα λουλουδι.. φροντισε το.. αγαπησε το.. αν απιβιωσει 1 μηνα.. παρε ενα ψαρακι..η καναρινι.. αν σε 3 μηνεσ.. ειναι καλα στην υγεια του..(καλα τα ωαρακια ζουνε και λιγο..ισωσ να μην φταιει η καλο η κακομεταχειρηση..χεχεχε) ..τοτε παρε ενα κατοικιδιο ..ενα γατακι η ενα σκυλακι.. αν σε 1 χρονο ειναι ευτυχισμενο.. και καλα στην υγεια του.. τοτε εισια ετοιμοσ να κανεισ μια ερωτικη σχεση...

ισωσ φαινεται χαζο.. αλλα ειναι παααρα πολυ καλη ασκηση.. απλωσ ισωσ χρειαστει να μειωσεισ η να αυξησεισ τουσ χρονουσ αναλογα με το πωσ νιωθεισ...

εγω θα σου προτεινα να το κανεισ και παραλληλα να πηγαινεισ γυμναστηριο αν μπορεισ... και καλο θα σου κανει.. και κοσμο θα γνωρισεισ.. και θα αυξηθει η σεροτονιη σου..και θα νιωθεισ πιο ωραια...!!!


η αγαπη.. ειναι ισωσ το δηνατοτερο φαρμακο.. δεν ειναι πανακεια.. προσ θεου.. αλλα σε συνδιασμο με καλη φαρμακευτικη και ψυχολογικη στηριξη.. μπορει να σου ανοιξει την πορτα πωροσ εναν αλλο κοσμο.. εκεινοσν που μεχρι τωρα νιωθεισ πωσ ζουν οι αλλοι και οχι εσυ..

εχεισ φιλουσ?...εμεισ παντωσ εχεισ δεν εχεισ.. θελουμε να γινουμε φιλοι σου..!!!!!ολα απο καπου αρχιζουν...!!!!!!!

Εχουμε την ιδια ηλικια... αντε βρε... ειδεσ.. τουλαχιστον εσυ μπορεισ να γκομενιζεισ ακομα..εγω που απο νωρισ μπηκα στα βασανα τι να πω... (πλακα κανω)...χεχεχεχε... ολα καλα θα πανε.. θα σε στηριξουμε κι εμεισ εδω και θα γινεισ τζι τζι..!!!!!!!

Γεια σου ακοινώνητε!
Εμένα μου φαίνεται ότι όλο αυτό το μίσος... είναι ένας τρόπος να σου πει ο βαθύτερος εαυτός σου ''ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ''! Μου ακούγεται σαν κραυγή αγωνίας προς τον ίδιο σου τον εαυτό, ''φτάνει, έφτασα στα όριά μου, αν δεν κάνεις κάτι τώρα, θα σε πονέσω όσο ποτέ και θα σε καταστρέψω''....
Το θέμα είναι ότι πρέπει να ακούσεις αυτή την κραυγή, την τόσο ξεκάθαρη και τραγική... Χρειάζεσαι κάποιον να σε αγαπάει και να σε νοιάζεται μετά από όλα αυτά που έχεις περάσει. Ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να σταθεί δίπλα σου μέχρι να μάθεις να φροντίζεις τον εαυτό σου (συναισθηματικά, ακόμα και σωματικά) και κυρίως να σου ΜΑΘΕΙ να το κάνεις.

Πολλά από τα προβλήματά μας τα προκαλεί το γεγονός ότι μάθαμε να σκεφτόμαστε ή να αντιδράμε λάθος σε κάποιες καταστάσεις της ζωής, πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να οπλιστείς με όρεξη για μάθηση και υπομονή και να ξεκινήσεις... να εμπιστευτείς έναν ειδικό και να αφήσεις τον εαυτό σου να λαβει βοήθεια.
Όσο για τον αν είσαι εγωιστής ή κακός άνθρωπος, από καναδυό παλιότερα μηνύματα σου που διάβασα... εγώ προσωπικά μια ψυχούλα είδα, τι να σου πω...
Καλή συνέχεια, ή μάλλον καλή αρχή!

Με κάνατε να κλαίω σα μωρό 6,30 το πρωί. Δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς ποτέ ειλικρινά για μένα, αυτό νιώθω τουλάχιστον. Μια γαμημένη αγκαλιά ποτέ δε πήρα, ένα σ' αγαπώ δεν άκουσα ποτέ από άνθρωπο που να μ’ ενδιαφέρει ή όχι. Δε μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί κι εγώ να αγαπηθώ. Δε το πιστεύω και ίσως απλώνω τα χέρια μου για αγκαλιά, αλλά μοιάζω με σκιάχτρο μ’ ανοιχτά χέρια και τρομάζω τους γύρω μου.

Ξεκίνησα με τις καλύτερες προθέσεις, δε ξέρω τι στράβωσε, κουράσθηκα να παρακαλάω μια ζωή να με αγαπήσει κάποιος. Ας πούμε ότι κάνω λάθος προσέγγιση, ας πούμε ότι δεν έχω το χάρισμα, ας πούμε ότι οι διαταραχές μου με πήγαν πίσω!

Κι ήρθε η θλίψη, κι ύστερα ο πόνος καθημερινός επισκέπτης, για να φέρουν το αβυσσαλέο μίσος που μου τρώει τα σωθικά. 40 τόνοι να πλακώνουν το στήθος μου, μια ανάσα να αναζητώ, να ψελλίζω προσευχές στο σύμπαν «σε παρακαλώ, ένα λεπτό μόνο να ανασάνω», κι ύστερα ηρεμιστικά και άλλοτε με ένα μπουκάλι αλκοόλ σε ένα παγκάκι μόνος, μήπως μουδιάσω τις σκέψεις.

Ευχαριστώ έναν προς έναν σας για την ευγένεια, το χρόνο και το μοίρασμα εμπειριών. Θα προσπαθήσω με κόπο να επανέλθω με απαντήσεις στις δικές σας μοναδικές σκέψεις.

εγω το μονο που θα σου πω ειναι,οτι μονο παγωμενος δεν ειναι ο κοσμος σου!αλλα πολυ ζεστος και αγαπησιαρικος!καλημερα μας :)

Quote:

---

Originally Posted by Ακοινώνητος

Ευχαριστώ έναν προς έναν σας για την ευγένεια, το χρόνο και το μοίρασμα εμπειριών. Θα προσπαθήσω με κόπο να επανέλθω με απαντήσεις στις δικές σας μοναδικές σκέψεις.

---

:) καλε μου κοινωνικε ,καλως ηρθες παλι κοντα μας

οποτε αισθανθεις μπορεσεις και θελεις θα ειμαστε εδω παντα ,να μοιραστεις μαζι μας οποιες σκεψεις και προβληματισμους :))))

Να εχεις μια ομορφη μερα

Αγαπητε μασ ακοινωνιτε Καλημερα!!!!http://i203.photobucket.com/albums/a...ure-438907.jpg

να εκει οδευουμε.. προς το φωσ..
διαβασα παλιοτερα μηνυματα σου.. ενας ανθρωποσ που διψαει για αγαπη και για μια σχεση ουσιοδη.. μα και χωρισ μεγαλη εμπηρια.. τινει παντα να εναι ετσι υπερβολικα ενθουσιοδησ , η βιαστικοσ.. και συχνα στο τελοσ μποριε να καταντισει πνικτικοσ για τον αλλον. χωρισ να το καταλαβει , ακριβωσ γιατι δεν εχει μαθει τισ ισσοροποιεσ μιασ σχεσησ.. και απο την πολυ του την αγαπη..με αποτελεσμα να διωχνει τον αλλον γιατι ειναι πολυ νωρισ..και οι ανθρωποι σκευτονται ''αν απο τωρα ειναι τοσο πιεστικοσ..τι θα γινει αργοτερα??"'...και φευγουν...

ειχεσ και θεματα με την υγειηνη σου.. την βελτιωσεσ?..τα παντα στην ζωη εωσ ενα βαθμο ειναι θεμα προετημασιασ..ξανα γυρνα σε αυτο που ειπα πιο πανω καλε μου.. εσυ θα σου αρεσεσ? θα ενιωθεσ ανετα μαζι σου αν σε γνωριζεσ?...
η καθαριοτητα για ενα ατομο που εχει πχ καταθλιψη ειναι ππολυ πιο δυσκολη απ οτι για εναν ασ πουμε ισσοροποιημενο ανθρωπο..ομωσ.. ειναι το Α και το Ω ..ειδικα στισ ανθρωπινεσ σχεσεισ...

φροντισε τον εαυτο σου απ εξω.. χωρισ να στεναχωριεσαι η να νευριαζεισ για καποια κριτικη και σχολια προσ βελτιωση σου.. που ισωσ λαμβανεισ.. και θα δεισ πωσ θα βοηθησει παααααααααρα πολυ...
ειδικα αν προερχεται απο καλοπρωαιρετουσ ανθρωπουσ :) ..
θα χαρουμε πολυ να σε βοηθησουμε σε οτι θελεισ σχετικα με αυτο... κι εγω προσωπικα αν το θελεισ..:)

πηγαινε σε ενα κομμωτηριο..αρχικα.. και ρωτα τι σου πηγαινει.. ασε τον κομωτη να σε κουρεψει καπωσ ωραια.. ειναι μια καλη αλαγη και καλο σπροξιμο ενα κουρεμα που μασ παει..νιωθουμε πιο ''καινουριοι''..του κουτιου..
αγωρασε ενα αφροντουσ με αρωμα που σου αρεσει.. και κανε μπανιο καθε μερα.. μια καλη λυση ειναι να γεμιζεισ το βραδακι πριν τον υπνο την μπανιερα με ζεστο νερακι.. να φτιαχνεισ αφρο.. να βαλεισ μουσικουλα...να αναψεισ 2 κερακια..και να χαλαρωσεισ..κανοντασ μονο θετικεσ σκεψεισ και ονειρευομενοσ πχ την κοπελα που θελεισ να γνωρισεισ.. και ψυχικα θα βοηθησει και μοσχοβοληστοσ θα βγεισ..:)
..δεσ τι σου ταιριαζει..το ξυρισμενο η το αξυριστο... να φωρασ συδερομενα καθαρα ρουχαλακια και παπουτσια οσο γινεται.. παντα!!δινει πολυ στην εικονα σου..καλωσ η κακωσ....(μαθε να σιδερωνεισ...γιατι οχι.. θα εισαι και περιφανοσ για τον εαυτο σου..γενικα κανε πραγματα που θα λεσ στο τελσο ''μπραβο μου..τι καλα που τα καταφερα!!))


αυτα για αρχη ειναι πολυ καλα!!!και αν δεισ καποιον να σου χαμογελαει.. μην το σκευτεισ ουτε δευτερολεπτο... χαμογελα του κι εσυ.. το χαμογελο ειναι μεταδοτικο πιστεψε με..!!!!!!!!
να φωρασ σουχα μεσα στα οποια νιωθεισ ανετα...και το παντελονι οχι πολυ ψηλα...ξερεισ..κουλ ανετα.
Μην καμπουριαζεισ.. στο λεω.. θα σε στηριξουμε και θα σε κανουμε πρωτο παιδι..!!!!!! θα συμφωνησουν και τα παιδια πωσ βγαζεισ κατι πολυ τρυφερο και γλυκο..

Κοινωνικέ, γεια σου. Καλώς ήρθες ξανά.:)

Τι μεσολάβησε ώστε να αλλάξει η φιλοσοφική σου αρχή που ήταν η παρακάτω (και την είχες αναλύσει παλιότερα σε ένα thread)?
"Το μίσος φαίνεται σαν λύση, αλλά ποτέ δεν είναι. Εννοώ πως ποτέ δε μπορεί να σε ελευθερώσει, μόνο να σε δέσει χειρότερα"
Αυτό που είχες γράψει δεν σε εκφράζει πια?

Επίσης να σου πω πως η σύγκριση που κάνεις είναι μία σύγκριση προς τα κάτω, η λεγόμενη downward social comparison, που σημαίνει με συγκρίνω προς τα κάτω, που φέρνει και το γλυκό πόνο στην αποτυχία των άλλων, γιατί η δική τους αποτυχία με κάνει στην ουσία να ανέχομαι τον εαυτό μου και τις δικές μου αποτυχίες. Δεν ξέρω πως σου φαίνεται αυτό αλλά είναι ενδεικτικό του τι πόλεμος διεξάγεται μέσα σου. Αν ένιωθες δυνατός θα επέλεγες την upward social comparison, και το βλέμμα σου θα στρεφόταν όχι στη δυστυχία των άλλων, αλλά σε όσους εδώ μέσα θα σου φαίνονταν πιο "πετυχημένοι" (και δώσε βάση σε αυτό, ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ, άρα σε τομείς που εσύ θεωρείς σημαντικούς, που δεν είναι αυτοί οι τομείς ίδιοι με άλλων εννοείται).

Αυτό που αισθάνεσαι ταυτίζεται ακριβώς με την έννοια του schadenfraude, η επιχαιρεκακία, η απόλαυση στην αντίληψη των αλλότριων αποτυχιών ζωής, και είναι αντιστάθμισμα ψυχολογικό, είναι ένα εργαλείο σου αν το θες ψυχολογικό αυτή σου την περίοδο, που μπορεί να αλλάξει όταν η ιδέα σου για σένα και το σχήμα σου, οι δικές σου αυτοαξιολογήσεις αλλάξουν προς το θετικότερο. Όμως καθώς το να γινόμαστε οι ηδονοβλεψίες των πόνων των άλλων, δεν είναι κάτι που μας μεγαλώνει συναισθηματικά, αλλά είναι άλλο παιχνιδάκι τεχνητού ψηλώματος, θέλεις να σκεφτούμε μαζί με ποιους εναλλακτικούς τρόπους θα μπορέσεις να το πας αλλιώς ώστε να ξεφύγεις και από τις ενοχές που κουβαλάς από τις ηθικές σου κρίσεις πάνω σε "αυτό που κατάντησες"?

Λοιπόν... υπάρχει η θεωρία μις καθηγήτριας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, που λέγεται Active and Constructive Responding, της Shelly Gable.
Την έψαξα και νομίζω πως είναι κατάλληλη για σένα και την καλλιέργεια των σχέσεών σου με τους άλλους γιατί επικεντρώνεται στο χτίσιμο της θετικής ανταπόκρισης και σταδιακά μπορεί να σε οδηγήσει στο να φτιάξεις ανθρώπινους δεσμούς, που φαίνεται να σου λείπουν κι έτσι να αντικατασταθεί η παγωμάρα με ζεστασιά.
Όταν οι γύρω σου εκφράζουν ένα θετικό σχόλιο για σένα, άσχετα από τις δικές σου κρίσεις για σένα, δέξου το, άρχισε να σου αναγνωρίζεις τα δυνατά σου κομμάτια. Η Remedy πιο πάνω σου είπε πως είσαι ειλικρινής. Ένα "Remedy, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια" είναι αυτό που σου δίνει το μήνυμα "ο άλλος με αναγνωρίζει, υπάρχω γι αυτόν, με πρόσεξε τόσο ώστε να διακρίνει πάνω μου ένα μου χαρακτηριστικό, κι εγώ αισθάνομαι την ανάλογη διάθεση να ευχαριστήσω και να αντιγυρίσω την αναγνώριση"
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ! Σιγά σιγά τέτοιου είδους μηνύματα θα σου αυξήσουν τη θετική εικόνα εαυτού, παραγκωνίζοντας την αρνητική, την αυτοεικόνα ενός ατόμου γεμάτου μίσος, ενός ψυχρού και νεκρού ψυχικά ανθρώπου. Θα αρχίσεις να χτίζεις τις σχέσεις σου εδώ, στο φόρουμ αυτό, αντάμα με τις γνώσεις που θα παίρνεις, θα αλληλεπιδράς. Και αυτό το έχεις ανάγκη Κοινωνικέ για να μπεις μέσα στην κοινωνία και να μην είσαι στην απέξω.

Δείξε ενθουσιασμό με τις επιτυχίες των άλλων. Μάθε τον εαυτό σου να παρατηρεί τους αγώνες και τις αγωνίες των γύρω σου, αλλά με άλλον πια τρόπο. Αντικαθιστώντας την επιχαιρεκακία με ενδιαφέρον και έναν καλό λόγο, μία παρακίνηση που θα μοιράσει γύρω σου φως, μπορεί στην αρχή να είναι αμυδρό, σιγά σιγά θα δυναμώνει. Με λίγα λόγια, ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΣΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ. Έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις, ακόμη κι αν δεν το έμαθες ως τώρα. Δεν είναι δα και κάνα τεράστιο έργο, ούτε σου ζητιέται να αλλάξεις όσα έμαθες αυθημερόν.

Λένε πως το μίσος είναι παγωμένος θυμός, αυτό θυμήθηκα διαβάζοντας την εξομολόγησή σου, θύμωνες για τόσο καιρό που πια αυτό πάγωσε μέσα σου, και έγινε ένα παγόβουνο, ένα τέρας όπως το περιέγραψες. Λιώστο το ********!!! Για να λιώσει θέλει ζέστη, η τριβή γεννάει θερμότητα, ΤΡΙΨΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ.

Αυτά για τώρα, λοολ, το έγραψα το Α4 πάλι, γουέλ νταν Ρέιν. χαχααα

Ακοινώνητε,

Όπως παρατηρείς, η κατάστασή σου αποτελεί μια προσκόλληση στην παιδική ηλικία όπου σαν παιδί δεν ικανοποίησες τις ανάγκες της αγάπης που κάθε παιδί έχει.
Αυτό οδήγησε σε συναισθήματα αναξιότητας τα οποία στην πορεία δημιούργησαν το σύνολο των εξελίξεων που περιγράφεις.

Στην περίπτωσή σου, μόνο η ψυχαναλυτική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει ώστε το υποσυνείδητο να προχωρήσει μπροστά αναλαμβάνοντας ρόλο ενηλίκου (ξεπερνώντας την παιδική ανάγκη για στοργή και αγάπη και καλύπτοντας το κενό).

Σε αυτό θα συμβάλλει η κατανόηση της συμπεριφοράς των γονιών και η αντίληψη πως κάνανε ό,τι καλύτερο μπορούσαν με βάσει των γνώσεων που είχαν αποκτήσει και οι ίδιοι.

το κυριο προβλημα σου ειναι οτι δεν αγαπας τον εαυτο σου εσυ ο ιδιος....απο εκει νομιζω οτι ξεκινανε ολα...μαθε να τον αγαπας ετσι οπως ειναι και συμφωνω απολυτως με το streidi...ο εαυτος σου,το μεσα σου ,εχει κουραστει απο σενα θελει να τον αγαπησεις και να τον φροντησεις...υπαρχουν σιγουρα ανθρωποι που σ αγαπανε και που νοιαζονται για σενα αλλα πιθανον δεν τους αφηνεις να σου το δειξουν ,,τους κρατας σε μια αποσταση γιατι νομιζεις οτι θα τους πληγωσεις (οπως ειπες παραπανω,που παρομοιασες τον εαυτο σου με σκιαχτρο)...γιατι πιστευεις οτι θα τους πληγωσεις???

δεν μισεις ,απλα ζηλευεις τους γυρω σου,,οπως ολοι μας,δεν νομιζω οτι υπαρχει ανθρωπος που να μην 'μισει' ή να μην ζηλευει καποιον αλλον ......ανοιξου σε ανθρωπους που κρινεις εσυ καταλλητους και πες το προβλημα σου ,,αγαπησε τους μα πανω απ ολα μαθε να αγαπας τον εαυτο σου με ολα τα ελλατωματα του...

καλη σου μερα... :)