Printable View
Γίνεται κάποιος να ήταν μαζί σου κακοποιητικός,ενώ σε άλλη σχέση να είναι ήρεμος και διαλλακτικός;
Κάποιος που κακοποιεί,πάντα θα κακοποιεί στη σχέση του (αν δε δεχτεί βοήθεια από ειδικό); Ή κάποιος που μπορεί να βρίζει,να πιέζει,κτλ. σε άλλη σχέση να είναι χαλαρός,συγκαταβατικός;
Με λίγα λόγια...είναι στο dna τους;Στο χαρακτήρα τους;Και αν συμβεί μια φορά θα συμβαίνει πάντα ή παίζει ρόλο σημαντικό και η γυναίκα που έχουν στο πλάι τους;
νομίζω πως πάντα θα είναι.
άσχετα με το ποια γυναίκα θα έχει δίπλα του.
elenh γεια σου :)
Στο dna οχι δεν το πιστευω Αλλα πιστευω οτι αυτες οι συμπεριφορες εχουν να κανουν πολυ με τα βιωματα τους Και θα συμφωνησω με την Aρκτο οτι, θα αντιμετωπιζουν το ιδιο οποια γυναικα και να εχουν διπλα τους ,και γενικα ατομα στο κοντινο τους περιβαλλον
Ο μονος τροπος για να σταματησει αυτο ειναι να ζητησουν βοηθεια ,αν και πολυ δυσκολο να το παραδεχτουν οτι εχουν προβλημα .
Ναι, προσωπικα εχω ακουσει για τετοιες περιπτωσεις. Αλλα και γενικα ειναι κατι που παρατηρειται στην πραξη οσο και προβλεπεται απο τις διαφορες "θεωριες" των προβληματικων σχεσεων. Χοντρικα μιλωντας, καποιος που συστηματικα επιδιωκει προβληματικες σχεσεις (ειτε σαν "θυτης" ειτε σαν "θυμα" ειτε σαν ο,τιδηποτε) μπορει να εχει 2-3 "τυπους" και να πηγαινει εναλλαξ απο τον εναν στον αλλον η ο ενας να αποτελει τον κυριο αξονα με τους υπολοιπους να ειναι περισσοτερο εξαιρεσεις κλπ. Κι οταν λεω "τυπους σχεσεων", δεν εννοω "τυπους συντροφου" - οι τελευταιοι μπορει μεταξυ τους να εχουν ενα καρο διαφορες αλλα οι σχεσεις με αυτους να ειναι ουσιαστικα καρμπον (καπως ετσι δεν συνειδητοποιουν οι περισσοτεροι οτι οι σχεσεις τους ησαν ολες ιδιες!) Ετσι πχ μπορει ο ενας τυπος σχεσης μπορει να ειναι γεματος συγκρουσεις, ενας αλλος να ειναι ανισος μεταξυ υποχωρησης και επιβολης, ενας τριτος τυπος σχεσης "χλιαρος" και με βαση το ουδετερο, το ηπιο η το συμβιβαστικο κ.ο.κ... Το να επιδιωκει συστηματικα κανεις προβληματικες σχεσεις, για ψυχολογικους λογους η μη, δε σημαινει παντα πως επιδιωκει μονο εναν τυπο σχεσης ξανα και ξανα - μπορει το "προτυπο" αυτο να προβλεπει διαφορων ειδων στημενες φασεις. Ολες βεβαια ειναι μερος της ιδιας προβληματικης, πραγμα που φαινεται πιο ξεκαθαρα οταν πλεον εχει κανεις την ψυχραιμια και τη συναισθηματικη αποσταση να δει τα πραγματα πιο συνολικα και να αναζητησει τα "γιατι".
Προσωπικα αναρωτιεμαι περισσοτερο γιατι ρωτας αυτο που ρωτας :) Χωρις να θελω να γινω αδιακριτος, μηπως εχεις μπει στο τριπακι των συγκρισεων? Η προσπαθεις απλως να βγαλεις καποια ακρη σχετικα με το πως λειτουργει και ελισσεται καποιο συγκεκριμενο ατομο?
Δε συγκρίνω.Μάλλον άκρη ψάχνω να βρω.Όχι διακαώς, απλώς αναρωτιέμαι.Αναρωτιέμαι αν το "θύμα" ξυπνά την κακοποιητική τάση κάποιου,ή αν ούτως ή άλλως ήταν κακοποιητικός.Γιατί συνήθως,απ'ότι έχω καταλάβει κανείς δεν παραδέχεται πως συμπεριφερόταν άσχημα και σε άλλες του σχέσεις.Τέτοιοι τύποι λένε "Δεν ήμουν έτσι,εσύ με έκανες.".Το θέμα είναι...ισχύει κάτι τέτοιο;
Και κάτι ακόμη,με αφορμή τα λόγια της soft,μου γεννάται μία ακόμη απορία.Ήρεμοι,καταδεκτικοί ,υπομονετικοί στις φιλικές σχέσεις,στο κοντινό περιβάλλον και αυθάδεις,υβριστικοί,κακοπο ιητικοί στην προσωπική ερωτική σχέση...Τελείως άκυρη η παρατήρηση μου;Και αν δεν είναι άκυρη,αλλά όντως κάτι τέτοιο συμβαίνει...πως γίνεται να συμβαίνει αυτό;
Ε το τελευταιο ειναι αναμενομενο... Στις ερωτικες επιλογες ειναι που βγαινουν τα βαρια σκοταδια.
Οσο για το πρωτο που ρωτας, μαλλον συμφωνουμε οτι δυσκολα παραδεχεται κανεις οτι εχει "ιστορικο". Δυστυχως η εξαιρεση και οχι ο κανονας.
Ελενη ενας διαλλακτικος, ηρεμος, χαμηλων τονων, ιδιαιτερα υποχωρητικος θα ελεγα οσο αφορα τις κοινωνικες του σχεσεις,μπορει να ειναι ολα αυτα για του αλλους, να ειναι αυτο το προφιλ του, αλλα μεσα στην σχεση να ειναι κακοποιητικος.
Ολα αυτα τα χαρακτηριστικα ειναι το περιτυλιγμα ενος καταπιεσμενου ανθρωπου και μολις βρει την ευκαιρια κανει τα ιδια.
Πιθανον αλλες σχεσεις να μην του αφηναν το περιθωριο να φερθει αναλογα.
Ποιος μιλαει να μου πεις; μα ναι εγω που αφησα την πορτα της ψυχης μου ανοιχτη και ο ηπιος, συμπονετικος για τους αλλους, υπηρξε τοσο σκληρος και απονος για μενα.
Τετοιες συμπεριφορες δεν χρειαζονται ιδιαιτερη αναλυση ουτε να προσπαθεις απ ότι αργα καταλαβα να τον κανεις να καταλαβει γιατι ειναι ανωφελο.Φυσικα σε καθε περιπτωση εννοειται οτι θα σου πει οτι φταις που τον προκαλεσες.....ετσι δεν λενε ολοι;
elenh, η αυτοπεποίθησή σου πώς ήταν την εποχή που επέλεγες την σχέση αυτή;
Πιστεύω ότι άθελά μας επιλέγουμε για ανθρώπους αυτούς που αντανακλούν την αυτοπεποίθησή μας. Επομένως μια κοπέλα που πιστεύει ότι 'δεν αξιζει' την αγαπη (επειδη ετσι μεγαλωσε, με γονεις που την αγνοουσαν ή δεν της εδωσαν προσοχή ή την μειωναν) τοτε ασυναισθητα οι επιλογες της θα οδηγηθουν σε ανθρωπους οι οποιοι θα της φερονται ετσι ακριβως οπως κατα βαθος πιστευει οτι της αξιζει.
Παντα υπαρχει μια -κατα βαθος - σχεση ικανοποιησης ακομα και αν υπαρχουν παραπονα.
elenh :)Quote:
Originally Posted by elenh
οταν αναφερθηκα σε κοντινα κυκλο στο μυαλο μου ειχα την οικογενεια ,ακι οχι φιλους παρεες
Αλλα μου δινεις πατημα ,για να πω καποια πραγματα .Ξερω οτι μπορει να εχουν ξαναειπωθει ,αλλα καλο ειναι να επαναλαμβανονται μερικες φορες
η οικογενεια τις περισσοτερες φορες γνωριζει αν καποιος ειναι βιαιος η οχι ,αλλα αντι να κανουν κατι πιο ουσιαστικο ,ανταπαντουν και οι ιδιοι με βια για συνετισμο Παραδειγματα πολλα Αργοτερα μεγαλωνοντας το ατομο ,μαθαινει να ελεγχει τη συμπεριφορα του ,για να μπορεσει να σταθει στο κοινωνικο του περιγυρω {οχι παντα} ,ομως να ξερεις οτι απο μεσα του βραζει ,και δεν θα ηταν λιγες η φορες απο ενα απλο χαμογελο που ριχνει ,οτι θα ηθελε να δωσει και χιλιες μπουνιες μαζι Aλλα ξερει εκει οτι θα φαει αλλες τοσες .Οι λογοι πολλοι για να τους αναλυσω Γιατι τα βιωματα του καθενος ειναι πολλα και διαφορετικα , πως τα αντιλαμβανεται πως τα νιωθει και πως τα εκφραζει στη πορεια ο καθενας,και αντιδρα σε αυτα
Κατι αλλο που εχω δει επανειλημμενα ειναι οτι η οικογενεια αργοτερα συγκαλυπτει αλλα δικαιολογει κιολας τετοιες συμπεριφορες Απλα να πω μονο οτι πολλες φορες οταν μια γυναικα κανει παραπονα για τον χ η ατακα ειναι τις περισσοτερες φορες και λυπαμαι που το λεω ,ακομα και σημερα {ελα μωρε αντρας ειναι νευριασε λιγο παραπανω ηπιε λιγο παραπανω δεν το εννοουσε αυτο που εκανε απλα του ξεφυγε μωρε δεν θα το ξανακανει} ,και ο αλλος στο αλλο δωματιο περιλυπος ,να αναμενει τη συγχωρεση μεχρι την επομενη φορα ,που για μενα θα ξαναγινει ξανα ,και ξανα ,και ξανα !!!.
Να μη παμε στο θεμα συγχωρεσης και αφεσης τωρα ,και γιατι γινεται
Γιατι για μενα ειναι ανθρωποι που εχουν μεγαλη ελειψη απο συναισθηματα ,και πολλη μεγαλη αναγκη απο ελεγχο γενικα .Και οχι μεσα στις σχεσεις τις προσωπικες μονο ,αλλα και στις παρεες Το αν γινεται αντιληπτο ,εχει να κανει με το τι ψαχνει μια παρεα σε καποιον ποσο βαθια ειναι η σχεση φιλιας παρεας κτλ.
Προσωπικα για μενα δεν κρυβεται ουτε εκει Αργα η γρηγορα θα φανει ,σε μια κουβεντα σε μια αντιδραση .,ακομα και στην αντιδραση του σαν οδηγος .Αλλα ξαναλεω αναλογα το ποσο συχνη ειναι η επαφη με το ανθρωπο αυτο .
Εκτος και αν ειναι το ταλεντο στην ηθοποια
Στις ερωτησεις που εθεσες να πω και γω κατι
Οχι το θυμα δεν ξυπνα τη κακοποιητικη ταση ,καποιου Το θυμα δεν ειναι υπευθυνο για αν ο αλλος εχει “ καλο” στο κεφαλι ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ.
Ξερεις κανεναν να παραδεχεται οτι εγω ξερεις αγαπη μου παντα ετσι ημουν? η ξερεις αγαπη μου θα κανουμε μια ωραια σχεση αλλα εγω ριχνω και να χερι ξυλο αν δεν μου εισαι πιστο σκυλι ,και σκλαβα στις ορεξεις μου,και στα νευρα μου
Αλλα ακους παντα το οτι { εσυ εισαι αυτη που με κανταντησες ετσι, η εσυ φταις που ηταν αυτο ετσι, εκεινο αλλιως κτλ}η λιστα ατελειωτη απο κατηγοριες
Αλλα η γευση της καραμελας η ιδια και το εργο χιλιοπαιγμενο Και το μπαλακι ενοχης Τσουπ σε σενα ,και συ το πιανεις
Η τακτικη αυτη ειναι πολυ γνωστη να ριχνουν στον αλλον την εθυνη ,και να τον κραταν ομηρο ενοχων
Το θεμα ειναι το θυμα τι κανει για ολα αυτα εκτος να επιρριπτει ευθυνες μονο στο εαυτο του.??
Και προσπαθει να βρει δικαιολογιες ,για να παρει τη ενοχη πανω του Και οχι να τη ριξει εκει που πρεπει βαζοντας παντα τα συναισθηματα του αλλου ,και ποτε τα δικα του
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι γενικό στοιχείο των ατόμων που κακοποιούνται πιστεύω esoteriki_dynami... οπότε ναι,καλά λες πως η σχέση που επιλέγει κανείς την αντανακλά,άλλο που στην αρχή όλα μοιάζουν αλλιώς,πως σου φέρεται λες και όντως αξίζεις τα πάντα και το πιστεύεις κιόλας.
Γιώτα,όλοι φαντάζομαι πως έτσι λένε,πως δεν φταίνε αυτοί που έγιναν έτσι,μα εσύ.Βασικά,όλα όσα λέτε είναι και δικές μου σκέψεις,απλά περνώντας ο καιρός σκέφτομαι που και που και προσπαθώ να καταλάβω,πέρα από τα τούβλα που έχω φάει στο κεφάλι μου από μια τέτοια εμπειρία ζωής,μήπως η λογική αυτή περί διπλής διαφορετικής συμπεριφοράς(που όντως συμβαίνει),αποποίησης των ευθυνών,κτλ.,είναι μια λογική που αναπτύσσεται για να νιώσεις καλύτερα,ή μια λογική που όντως ισχύει...Αλλά η soft νομίζω το ανέλυσε πολύ σωστά.
Πιο πολύ σκέφτομαι φράσεις άλλων...Δηλαδή τι εννοώ.Αν κάποιος έχει πει στο άτομο που λες πως σε κακοποιεί "χώρισε,εσύ δεν ήσουν έτσι,έχεις αλλάξει πολύ"(και σε σχέση με όταν είχε άλλες σχέσεις),τότε τι συμβαίνει;Όντως είναι αλλιώς και τον έκανες αλλιώς;Ξέρω,ξέρω,κάνουμε υπερανάλυση,απλώς το αναφέρω.Άλλωστε ένα φαινομενικά χαμογελαστό πρόσωπο δε σημαίνει απαραίτητα πως κρύβει μια χαμογελαστή ψυχή,και αν κάποιος είναι ήρεμος π.χ.εκτός σχέσης,είναι λογικό γιατί δεν υπάρχει πλέον κάτι να τον απασχολεί.
Δηλαδη λες για μια κατασταση που οι απ' εξω λενε στον κακοποιητη να χωρισει, γιατι εχει αλλαξει συνολικα η συμπεριφορα του, σε σχεση με παλιοτερες σχεσεις που ειχε? Αν ναι αυτοι γνωριζουν οτι το ατομο αυτο κακοποιει η βλεπουν μονο τις επιδερμικες αλλαγες? Οτι θα χρειαζεται να διατηρει κοινωνικα μια βιτρινα ας πουμε καποιος που κακοποιει εντος μιας σχεσης ειναι λιγο πολυ αναμενομενο...
Έτσι ακριβώς oboro.Αυτό λέω.Και πιστεύω πως ασφαλώς και δεν ξέρουν ότι κακοποιεί.Οπότε λογικά επιδερμικές θα'ναι οι αλλαγές.Και όταν βλέπει ο άλλος πως το "θύμα" αρχίζει να αντιδρά,και να του φεύγει,λογικό να αρχίσει να αγχώνεται και να είναι πιο ταραγμένος και να το βλέπει και ο περίγυρος.Ή μπορεί να έχει λάβει κάτι υπόψη αυτός που του είπε πως άλλαξε.Κάποιες φωνές στο τηλέφωνο,παράλογες σκέψεις ζήλιας,κτλ.
Πάντως,αν ήταν και πριν έτσι,πως γίνεται τώρα να βγήκε στην επιφάνεια αυτό;Δηλαδή να το παρατήρησαν οι γύρω σε αυτή τη σχέση και όχι σε άλλη;
Φανταζομαι πως μονο συγκρινοντας την τωρινη του σχεση με τις προηγουμενες θα μπορουσε να καταλαβει κανεις... Ενδεχεται δηλαδη να ηταν κακοποιητικος και στις προηγουμενες σχεσεις του, αυτο λες? Τι να πω, μπορει να εχει αρχισει να χανει το παιχνιδι με τον εαυτο του κατ' αρχην το ατομο αυτο, να εχει αρχισει να "σπαει" δηλαδη, η οπως ειπες να μην του βγαινει εντος της σχεσης η κακοποιηση οπως θα ηθελε. Κι εν τω μεταξυ οι φιλοι του λενε να χωρισει, τι να του πουν κι αυτοι...
Σόρυ σόρυ,μπερδεύω με τις ασάφειες μου.Γνώμη μου είναι πως όταν κάποιος κακοποιεί σε μια σχέση,γενικά και σε άλλες σχέσεις κακοποιούσε.Έλα,όμως,που κάποιοι το ανατρέπουν αυτό.Γιατί όταν κάποιος που σε ξέρει σου λέει πως όταν ήσουν σε άλλες σχέσεις ήσουν ήρεμος,τώρα άλλαξες κάπως(φυσικά δε γνωρίζει ακριβώς το μέγεθος της κακοποιητικής συμπεριφοράς σου μέσα στη σχέση),σημαίνει πως σε άλλαξε η σχέση που έχεις τώρα.Σωστά;
Αν και στο υπόλοιπο μήνυμα μάλλον συμφωνώ, εδώ θα διαφωνήσω. Νομίζω την συγκεκριμένη φράση την έχεις περιορίσει υπό το πρίσμα θύτης και θύμα, και σου προτείνω να κανεις ένα βήμα πίσω και να το δεις λίγο πιο γενικά.Quote:
Originally Posted by soft
Κάθε σχέση μεταξύ 2 ανθρώπων είναι διαδραστική, και οι 2 συμμετέχοντες επηρεάζονται ο ένας από τον άλλον. Όπως μια σχέση με έναν άνθρωπο υπομονετικό, συμπαθή, γεμάτο αυτοπεποίθηση και χαμηλών τόνων μπορεί να ηρεμήσει έναν συνάνθρωπο, η συμβίωση με έναν αγχώδη, ανασφαλή, επίμονο και απαιτητικό ταίρι μπορεί να δημιουργήσει άπειρες και ευρείες αρνητικές τάσεις στον οποιονδήποτε μείνει διπλα του για πολύ καιρό.
Το θέμα είναι, τι τις κανεις αυτές τις τάσεις.
Έχω υπάρξει σε παρέα με άνθρωπο, του οποιου το στυλ σκέψης και έκφρασης με αναστάτωνε και με εκνεύριζε σε τέτοιο βαθμό, που φαντασιωνόμουν να τον αναγκάζω να καταπιεί την κομμένη του γλώσσα. Δεν κάθισα και πολύ στην εμβέλεια του.
Και τώρα θα ακουστώ πανσκληρη, αλλα ας είναι.
Εάν είσαι σε μια σχέση με κάποιον που σε βρίζει, δεν το εγκρίνεις αλλα δεν φεύγεις, υποχρεώνεις τον εαυτό σου να αποδεχτεί τι λεκτική κακοποίηση ως συστατικό της σχέσης. Εάν μετά από λίγους μήνες φας και κανένα χαστούκι, και δεν το εγκρίνεις αλλα πάλι συγχωρείς και δεν φεύγεις, ξανά υποχρεώνεις τον εαυτό σου να αποδεχτεί την ελαφριά σωματική βία ως επακόλουθο συστατικό της σχέσης. Όταν μετά από άλλους λίγους μήνες φας ένα κλωτσομπουνίδι, δεν εγκρίνεις αλλα πάλι συγχωρείς και δεν φεύγεις, αποδέχεσαι την βαρεία σωματική βία ως συστατικό της σχέσης. Δεν χρειάζεται να πω τι συμβαίνει εάν εξακολουθήσεις να μένεις αφού υποστείς και άγριο ξυλοδαρμό.
Κατ'εμέ λοιπόν, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Fool me once, shame on you; fool me twice, shame on me. Ο κάθε ένας μας έχει μια στιγμή αδυναμίας και μπορεί να γλιστρήσει σε απαράδεκτη συμπεριφορά κάτω από πίεση. Ο κάθε ένας μας είναι άξιος συγχώρεσης. Μια φορα όμως. Η κακοποιητική συμπεριφορά κατεξακολούθηση δεν δικαιολογείται με τίποτα, και -εάν ο δεκτης έχει τη δυνατότητα να την αποφύγει ή να την διορθώσει αλλα δεν το κάνει, διότι δυστυχώς υπάρχουν και αδιέξοδα- θα του επιρρίψω εξίσου ευθύνες. Τι σημαίνουν δικαιολογίες όπως "τον αγαπούσα" ή "σκεφτόμουν το παιδί μας" ή "έλπιζα ότι στο τέλος θα αλλάξει" ή "φοβόμουν ότι δε θα με άφηνε να φύγω"; Κανεις δεν είπε ότι θα είναι εύκολο να ξεφύγεις από μια κακοποιητική σχέση, αλλα εάν επιλεγεις να μείνεις από φόβο για το τι σου επιφυλάσσει το μέλλον εάν φύγεις, τότε sorry, έχεις ήδη παραδώσει στον κακοποιητή σου το δικαίωμα να παραπονεθείς εάν ξανασυμβεί.
Δεν νομιζω οτι υπαρχει ψυχολογικο προβλημα χωρις εμφυτο το στοιχειο της επαναληψης... Αν καποιος κανει κυκλους συνεχεια η το ιδιο λαθος ξανα και ξανα, λεμε οτι εχει προβλημα και για να σταματησει χρειαζεται να ξυπνησει και να ζητησει βοηθεια... Ακομα και τοτε μπορει να περασει αρκετος χρονος θεραπευτικα μεχρι να σπασει ο φαυλος κυκλος. Πως λοιπον στην περιπτωση του θυματος "συγχωρουμε" μονο μια φορα και μετα λεμε καλα να παθεις αφου ξαναπηγες και κακοποιηθηκες? Δεν ειναι λιγο αντιφατικο αυτο?
Αν δεν το δουλέψεις,πάλι θα ξαναπάθεις τα ίδια.Οπότε δε συμφωνώ με αυτό που λένε "καλά να πάθεις αφου ξαναπήγες και κακοποιήθηκες".
Και είναι πολλοί οι παράγοντες οι συναισθηματικοί που σε κρατάνε μέχρι να ξεφύγεις,αν κάποιος δεν ζήσει σε κακοποιητική σχέση,δύσκολα θα καταλάβει.Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...
Δεν πολυκατάλαβα αυτό που είπες, οποτε θα σου απαντήσω σε αυτό που νομίζω ότι είπες :DQuote:
Originally Posted by oboro
Καταρχάς, οι "τρίτοι" προς τη σχέση (και δεν μιλάω για σχέση οικογενειας αλλα ερωτική, όπου δεν υπάρχουν έντονοι δεσμοί μεταξύ των 2 ακόμα) δεν έχουν ούτε δικαίωμα ούτε είναι σε θέση να "συγχωρέσουν" το οτιδήποτε. Μιλάμε για τους 2 που είναι μέσα στη σχέση. Και ουδέποτε ανέφερα "καλά να πάθει οποιος κακοποιήθηκε".
Εάν το ταίρι σου σε κακοποιεί, έχεις κάποιες επιλογές.
Η πρώτη και απλούστερη είναι ότι δεν το ανέχεσαι ούτε το συγχωρείς, και την κανεις αμέσως, μπορεί και με καμια μήνυση ως συνοδευτικό.
Μπορεί όμως να επιλέξεις να μείνεις, επειδή ο άνθρωπος σου ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη (συγχωρείς αλλα δεν ανέχεσαι). Kατανοείς ότι ήταν γλίστρημα της στιγμής, και το δουλεύετε μαζί, είτε χωρίς βοήθεια τρίτου είτε με βοήθεια ειδικού. Εάν επαναληφθεί, σε παραπέμπω στις επιλογές 1 ή 3.
Εάν όμως μείνεις χωρίς να διαφαίνεται ούτε καν διάθεση αλλαγής στάσης στον ορίζοντα, τότε επιτρέπεις στον εαυτό σου την πιθανότητα να κακοποιηθεί ξανά (και συγχωρείς και ανέχεσαι). Δεν τίθεται θέμα "καλά να πάθεις που έμεινες" αλλα "γιατί δεν έφευγες ενώ μπορούσες και ήθελες"... και δεν βρίσκω τίποτα αντιφατικό σε αυτό.
καμμια φορα μενεις στο διαλλακτικος, υπομονετικος, ευαισθητος ή χαμηλων τονων και δεν βλεπεις οτι μπαινεις σε μια κακοποιητικη σχεση η προχωρας σε εναν κακοποιητικο γαμο.Εκ των υστερων κοιταζοντας πισω βλεπεις οτι τα στοχεια αυτα υπηρχαν αλλα εσυ/εγω/ αλλος/η κλεισαμε τα αυτια, τα ματια και προχωρησαμε.κανεις δεν γινεται απο την μια στιγμη στην αλλη η μετα απο χρονια κακοποιητικος ακομη και αλλαξουν τα συναισθηματα.και απ οσο εχω καταλαβει εκτονωνουν δικους τους φοβους με την οποια μορφη κακοποιησης, αρκει να τους το επιτρεψουμε με το να παραμεινουμε σε τετοιες σχεσεις.
Μια αγκαλίτσα για τη Γιωτίτσα που ξέρω ότι δεν έχει περάσει ειδυλλιακά αλλα είναι ακόμα γεμάτη καλοσύνη. Αυτή η παραμονή είναι που μας "σκοτώνει" τελικά :(Quote:
Originally Posted by γιώτα2
Μα δεν ειπα αυτο! Αλλιως το ειπα. Για ξανακοιταξε τις διαφορες ; )Quote:
Originally Posted by DissolvedGirl
Κι εγω στους δυο τους εντος σχεσης αναφερομουν.
Σωστα, αυτα ομως δεν περιγραφουν καποιον που μπλεκει σε κακοποιητικες σχεσεις συστηματικα, ισχυουν σε περιπτωσεις μεμονωμενες. Καποιος που εχει εσωτερικευσει τους κακοποιητες της παιδικης του ηλικιας θα αναζητητα σαν ενηλικας πλεον κακοποιητικες σχεσεις ξανα και ξανα χωρις επιγνωση στην αρχη ουτε του μοτιβου ουτε και φυσικα των αιτιων. Δεν ειναι λοιπον θεμα λογικης. Λογικοτατοι ανθρωποι εχουν μεσα τους περιοχες που εξουσιαζονται απο αλλους κι εκει δεν ισχυουν τα καθημερινα και αυτονοητα. Προσωπικα ενα απο τα πρωτα πραγματα που εμαθα στην ψυχοθεραπεια ειναι πως το ψυχ. προβλημα δεν ειναι προβλημα της λογικης αλλα του συναισθηματος. Μεχρι να καταλαβει το θυμα οτι εχει προβλημα (αλλα και ο θυτης που συχνα κι αυτος εχει κληρονομησει αναλογη παρακαταθηκη) θα κανει κυκλους ξανα και ξανα, και δε θα το γνωριζει καν. Μπορει το υπολοπο της ζωης του να ειναι ακομη και η επιτομη της λογικης... Ο τραυματισμενος ψυχισμος ομως απλα δεν λειτουργει με αυτον τον τροπο...Quote:
Εάν το ταίρι σου σε κακοποιεί, έχεις κάποιες επιλογές.
Η πρώτη και απλούστερη είναι ότι δεν το ανέχεσαι ούτε το συγχωρείς, και την κανεις αμέσως, μπορεί και με καμια μήνυση ως συνοδευτικό.
Μπορεί όμως να επιλέξεις να μείνεις, επειδή ο άνθρωπος σου ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη, κατανοείς ότι ήταν γλίστρημα της στιγμής, και το δουλεύετε μαζί, είτε χωρίς βοήθεια τρίτου είτε με βοήθεια ειδικού.
Εάν όμως μείνεις χωρίς να διαφαίνεται ούτε καν διάθεση αλλαγής στάσης στον ορίζοντα, τότε επιτρέπεις στον εαυτό σου την πιθανότητα να κακοποιηθεί ξανά. Δεν τίθεται θέμα "καλά να πάθεις που έμεινες" αλλα "γιατί δεν έφευγες ενώ μπορούσες και ήθελες"... και δεν βρίσκω τίποτα αντιφατικό σε αυτό.
Τωρα αν το ατομο εχει παραδεχτει οτι εχει προβλημα και παρολα αυτα το συνεχιζει, η πεισματικα αρνειται το προβλημα και αποφευγει καθε ευκαιρια "Αφυπνισης", ε μετα ναι, το λες... Καποιοι ανθρωποι δεν θελουν να αλλαξουν και εχουν βολευτει στο ρολο του θυματος η θυτη. Ειναι απιστευτο πχ το προβλημα του μαζοχισμου οπου το ατομο "κερδιζει χανοντας", σε μια προσπαθεια να ελεγξει τη ζωη του μεσα απο τον σιγουρεμενο πονο της κακοποιησης που το ιδιο επιδιωκει.
Δεν είπα ότι είπες αυτό καλο μου oborouli, είπα ότι θα απαντήσω σε αυτό που μάλλον νομίζω ότι είπες, και μετά διευκρίνισα τη θέση μου. Δεν εννοούσα ότι είπες το αντίθετο από αυτό που είπα, απλά το είπα για να ξεκαθαρίσω τι θέλω να πω (και κάπου εδώ αρχίζει η paranoia... γιατί αυτή η πρόταση ΔΕΝ ΥΠAΡΧΕΙ!)Quote:
Originally Posted by oboro
Για τα υπόλοιπα που είπες, νομίζω ότι είπαμε ότι συμφωνούμε, οποτε γιατί διαφωνούμε;
εγψ θα διαφωνησω με καποιον που ειπε οτι αμα ο περιγυρος γνωριζε οτι υπηρχε κακοποιηση θα αντιδρουσε. Δεν ισχυει για την πλειονοτητα των περιπτωσεων...
Στο "καλα να παθει που πηγε και κακοποιηθηκε" πηγαινε η διευκρινιση μου. Ειναι διαφορετικο απ' τη φραση-σουμα που χρησιμοποιησα εγω: "αφου κακοποιηθηκες, καλα να παθεις που ξαναπηγες".
Dissolved γεια σου :)
οι ερωτησεις της elenhs ειχαν να κανουν με κακοποιηση
πανω εκει λοιπον απαντησα
Και ειπα οτι ενας ανθρωπος ο οποιος ειναι κακοποιητικος ,θα ειναι παντα αν δεν το καταλαβει,και δεν ζητησει βοηθεια,Που αυτο ειναι σπανιο γιατι αυτοι οι ανθρωποι γενικα εκτος τον αλλων εχουν και παντα το αλαθητο ,ειναι εγωιστες ισχυρογνωμονες τρομεροι ψευτες ,και πολυ φλαφλαταδες.κ.α. Και οτι δεν χρειζεται καμια “δικαιολογια” ,για να κακοποιησει σωματικα η λεκτικα Την παιρνουν απο μονοι τους με ηληθιες αφορμες για τους λογους που ηιδη προειπα στο παραπανω ποστ
Θα συμφωνησω μαζι σου οτι οι σχεσεις ειναι διαδραστικες ,και οτι και οι 2 συμμετεχοντες επηρεαζουν ο ενας τον αλλον Αλλα εδω μιλαμε για τη περιπτωση που ο ενας μονο επηρεαζει τον αλλον ,με εξευτελισμο ,υποβιβασμο και βιαιη χαλιναγωγηση των οποιων αντιδρασεω της ,κατα τα προτυπα και τις αντιληψεις που εχει υιοθετησει το Αρρωστο μυαλο του Για να ξεκαθαρισω και τη θεση μου θα σου πω οτι δεν μπορω να το δω αλλιως ,εστω και γι αυτη τη ΜΙΑ ΦΟΡΑ που αναφερες ,γιατι θα ξαναγινει ,Καποιος που δεν μπορει να κρατησει τα νευρα του ,και βρησκει σαν ποιο “ευκολη λυση” να χειροδικησει ,να βρισει να τρομοκρατησει , απο το ν ανοιξει τη πορτα και να φυγει εκεινη τη στιγμη Να ηρεμησει να παρει τον αερα του,και να ξαναγυρισει Και να θεσει οτι τον απασχολει, προβληματιζει σε ποι πολιτισμενα πλαισια ,που λεγεται διαλογος ,επικοινωνια . θα πρεπει να το κοιταξει σοβαρα το θεμα του
Quote:
Originally Posted by carrie
carrie καλημερα :)
Μαλλον εγω το ειπα ,γιατι το εψαξα λιγο και δεν ειδα κανενας αλλος νομιζω να αναφερθηκε σε οικογενεια
Αλλα το θεμα ειναι δεν καταλαβες τι ακριβως ειπα
Ειπα οτι ενω οι γονεις βλεπουν οτι το παιδι εχει καποιο θεμα με τη βια ,δεν το αντιμετωπιζουν με καποιον ειδικο ,αλλα θελουν οι ιδιοι να γινουν ειδικοι ,με βια !
Δεν αναφερα πουθενα τους υπολοιπους συγγενεις ,εννοουσα μονο την οικογενεια ,μπαμπα μαμα αδερδια παπου γιαγια θειους κολλητους και ξαδερφια κολλητα
Kαμια φορα βεβαια χρειαζονται και οι απεξω ,αλλα θα πρεπει να ειναι πολυ προσεχτικοι στα βηματα που θα κανουν
Αλλα οπως ειπες και συ ποτε δεν τα κανουν .......τι κριμα
Elenh, ναι, ενδέχεται ένα άτομο που εκφράζει κακοποιητικές συμπεριφορές σε έναν τομέα της ζωής του (στην προσωπική του σχέση, άρα στον πλέον ιδιωτικό τομέα της ζωής του, στο σπίτι του -intimate relationship abuse, domestic abuse), να μην είναι είτε εξίσου κακοποιητικός σε άλλες του σχέσεις, είτε και καθόλου πχ στον επαγγελματικό του κύκλο, στον φιλικό και τα λοιπά.
Υπάρχουν περιπτώσεις που όταν η βία δεν εκφράζεται σε τομείς έξω από τους πλέον ιδιωτικούς κύκλους της ζωής, δεν γίνεται άμεσα ούτε αυτονόητα ορατή από τους γύρω, ούτε συνολικά αντιληπτή από το περιβάλλον του κακοποιητή. Ένας άνθρωπος μπορεί να διατηρεί ένα άψογο κοινωνικό προσωπείο και να δείχνει ένα εξαιρετικά κακοποιητικό προφίλ μόνο στη σφαίρα του ιδιωτικού. Υπάρχουν πλείστα όσα παραδείγματα ακόμη και ανθρώπων με άψογο-αψεγάδιαστο κοινωνικό προφίλ που να έρχεται σε τέλεια αντίθεση με το ιδιωτικό προφίλ, αυτό που κρατάει στην προσωπική του σχέση.
Να σου πω ένα παράδειγμα. Όταν ήμουν μικρότερη -στην εφηβεία μου- είχα ένα γείτονα που κανένας δεν ήξερε πως για χρόνια κακοποιούσε τη σύζυγό του. Κάποια στιγμή μία φίλη μου, της οποίας η γυναίκα αυτή νοίκιαζε το σπίτι, έλαβε ένα τηλεφώνημα,πως τη χρειαζόταν να τη βοηθήσει σε κάτι. Η φίλη μου με ρώτησε αν ήθελα να πάμε στην τάδε μαζί, δίχως να γνωρίζει τι θα αντικρίζαμε κι οι δύο. Η γυναίκα εκείνη ήθελε κάποιον να πάει να ψωνίσει για εκείνην και τα παιδιά της, γιατί δεν "μπορούσε" να βγει να ψωνίσει με μαυρισμένο μάτι! Μπήκα με τη φίλη μου ανυποψίαστες κι οι δυο, νομίζοντας πως ήθελε κάτι απλό και καθημερινό, όπως για παράδειγμα να της κρατούσε λίγο τα παιδιά, να βγει για ψώνια, ή να κάνει μία άλλη χάρη, οποιαδήποτε. Ήταν η ανάγκη όμως να κρύψει τις μελανιές και το πρήξιμο, κρατώντας την κακοποίησή της κρυφή από την γειτονιά και τον κοινωνικό της περίγυρο. Ντρεπόταν που ανεχόταν την κακοποίηση? Ένιωθε άγχος απέναντι στις κρίσεις του κοινωνικού της περίγυρου? Τύψεις και ενοχές που έμενε με αυτόν τον άντρα, τον καθ' όλα "αξιοπρεπή" κατά τ' άλλα και γενικά φιλήσυχο? (γιατί έτσι έδειχνε στους απέξω), φοβόταν και δεν είχε πού να πάει? ήταν μια γυναίκα με την οικογένειά της μακριά, στην επαρχία, που δεν είχε οικονομική ανεξαρτησία επίσης.
Το μάτι της και το μάγουλό της ήταν πρησμένα, μελανά, μωβ-μπλε-αιματί, και δεν μπορούσε καν να δει απ' αυτό το κλεισμένο μάτι. Κι όμως, το έκρυβε. Ουσιαστικά αυτό που έκανε ήταν για τους δικούς της λόγους να βοηθά τον κακοποιητή πάντως να διατηρήσει το κοινωνικό του στάτους. Αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος. Η δική της ντροπή, αδυναμία να δείξει στους απέξω τα αποδεικτικά της κακοποίησης, για οποιουσδήποτε λόγους, που καταλαβαίνω και πάλι άσχετα από το ότι δεν συμμερίζομαι), ήταν που την έκαναν συμμέτοχο στη διατήρηση της εικόνας του κακοποιητή ως ενός αξιοπρεπή φιλήσυχου ατόμου κατά τ' άλλα.
Αυτό το παράδειγμα στο έδωσα για να δεις ότι εξαρτάται από πάρα πολλά το αν το περιβάλλον θα αντιληφθεί την κακοποίηση, πολλές φορές και το ίδιο το θύμα της κακοποίησης λειτουργεί με τρόπους τέτοιους που κρατάνε την κακοποίηση στη σκιά και βολεύουν τα μάλα τον κακοποιητή ώστε να επαναλάβει την πράξη της κακοποίησης δίχως το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής.
Ό,τι κι αν είπαμε, δεν έκανε τη γυναίκα αυτή να πάρει καμία δράση να σταματήσει το δράμα που ζούσε στο σπίτι της. Και ως δύο έφηβες, δίχως καν ακόμη τις κατάλληλες γνώσεις και εμπειρία δεν είχαμε μάλλον και τα εφόδια να επηρεάσουμε προς μία διαφορετική κατεύθυνση.
Οπότε, το "καλά να πάθει" δεν θα το πω, γιατί δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει όλες τις παραμέτρους για τη συμπεριφορά των άλλων, και το θεωρώ σκληρό να το κάνω εξάλλου, έχω μάθει εδώ και καιρό ότι οι θεσμοί στηρίζουν αρκετές φορές τους κακοποιητές, και επιτάσσουν αυτές τις δικαστικές τάσεις του περίγυρου, ώστε αντί να αγκαλιάσει το θύμα, το δικάζει, το κρίνει και το βρίσκει κάπου λειψό (άρα αποδίδει ευθύνες, δίχως να μπαίνει σε βάθος, είναι πιο εύκολο να πεις ένα έλα μωρέ, τα ήθελε ο κόλος της, παρά να πας βαθύτερα, κατανοώντας πως η βία δεν είναι ένα ζήτημα μόνο ατομικό, αλλά και κοινωνικό, που μέσα του συμπλέκονται πολιτικές, θεσμοί, πατριαρχίες, νόμοι, κουλτούρα, υπόβαθρο παιδείας, καλλιέργεια ή έλλειψή της, ψυχολογικοί παράγοντες, βιολογικοί, παιχνίδια δύναμης και ελέγχου, προσωπικά κενά και κοινωνικές επιρροές, ενισχύσεις της βίας με τρόπους που δεν είναι ορατοί εύκολα ή γρήγορα.
Συμφωνώ με το ότι οι σχέσεις συνεξάρτησης θέλουν δύο, αλλά δε συμφωνώ με απλοικές προσπάθειες απόδοσης ευθυνών στο θύμα της κακοποίησης. Ότι μπορεί πάντως να είναι βολικότατες κάποιες συμπεριφορές αποσιώπησης του θύματος για τον θύτη, οπότε και να υποβοηθούν στη συνέχιση της κακοποίησης, ναι, το δέχομαι.
εδωσες μονη σου τη σωστη απαντηση. ειναι στο DNA του.. αυτη ειναι η φυση του. τα φαρμακα επεμβαινουν στο γεννετικο κωδικα DNA.. με την ιδανικη φαρμακευτικη αγωγη μπορει "θεωρητικα" να κανει μια επεμβαση στο DNAQuote:
Originally Posted by elenh
Σε κανενα dna δεν οφειλεται, απλα αντιγραφουν συμπεριφορες γνωριμες απο την μια και απο την αλλη δεν θελουν να παραδεχτουν οτι εχουν προβλημα συμπεριφορας αν και ειμαι σιγουρη οτι το ξερουν.
Αν και τα περισσότερα και τα πιο σημαντικά έχουν γραφτεί, θα ήθελα να τονίσω ότι ο μια φορά κακοποιητής είναι υποψήφιος για ισόβιος κακοποιητής (αναφέρθηκε βέβαια ότι είναι δυνατόν να σπάσει ο κύκλος της κακοποίησης αν συνειδητοποιήσει το τι πράττει και ζητήσει βοήθεια). Επίσης, θεωρώ ότι η κακοποιητική συμπεριφορά τον συνοδεύει και στις καθημερινές του δραστηριότητες (έξω από το στενό του περιβάλλον) απλά είναι μικρότερης έντασης με αποτέλεσμα να απαιτεί "έμπειρο μάτι" για να γίνει αντιληπτή. Και εκεί, όταν του δοθεί η ευκαιρία, είναι δυνατόν να παρεκτραπεί και να ασκήσει κακοποίηση. Η rain το αναφέρει εύστοχα στο παρακάτω:
Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Καλησπέρα,
Ψάχνωντας στο google έπεσα επάνω σας και εντυπωσιάστηκα με τις απαντήσεις που βρήκα για όλα τα ερωτήματα μου...
Επειδή βρίσκομαι στην φάση της "θεραπείας" εάν μπορεί να θεωρηθεί θεραπεία αυτο... Μπορώ να σας πώ με σιγουριά ότι το "θύμα" που στη δική μου περίπτωση είμαι εγώ.. έχει εξίσου πρόβλημα που πρέπει να το λύσει με τον εαυτό του..
Ο θύτης είναι πάντα "ένας άγγελος" για τους απέξω... μόνο εγώ ξέρω οτι τον έχω δει να με κυνηγάει με μαχαίρια... μόνο εγώ ξέρω οτι τον έχω δεί με τη βενζίνη στο χέρι να απειλεί οτι θα κάψει το σπίτι... και μόνο εγώ και η μικρή (8 ετών σήμερα) ξέρουμε το πόσο άσχημα μπορεί να μιλήσει μπροστά στα παιδιά του τα ίδια προκειμένου να κερδίσει αυτό που θέλει..
Να σας πώ πρωτα απο όλα οτι ουδέποτε δεν γύρισα να κοιτάξω άλλον, ουδέποτε απάτησα ή έδωσα το παραμικρό δικαίωμα.. Η συμπεριφορά αυτή δεν είχε ποτέ να κάνει με δικές μου "άσχημες πράξεις" .. είχε πάντα να κάνει με δικές του τρελλές και παράλογες απαιτήσεις... Όταν την κοπάναγα απο το σπίτι.. πάντα μετάνιωνε και καταλάβαινε οτι χρειάζεται βοήθεια.. γύριζα πίσω... (εκεί ακριβώς είναι το δικό μου πρόβλημα που ακόμα προσπαθώ να λύσω) και την ώρα που φτάναμε έξω απο το γραφείο του θεραπευτή, μου έλεγε οτι εγώ έχω το πρόβλημα και όλα όσα αναφέρατε παραπάνω...
Δυστυχώς πολλές φορές το πίστεψα.. ξέρω πάρα πολύ καλά οτι δεν είναι έτσι.. ξέρω οτι "δεν προκάλεσα".. απλά απάντησα.. Ξέρω οτι δεν θα κρατήσει πολύ ακόμα.. απλά ελπίζω οτι θα βγώ ζωντανή απο αυτό και αλλαγμένη... Ξέρω βέβαια οτι θα κουβαλάω πολλά μέσα μου που δεν ξέρω τί θα μου αφήσουν στο τέλος εκτός απο την πικρία της αποτυχίας... αλλά σίγουρα θα είμαι καλύτερα.
Συνοψίζοντας.. ο κακοποιητής είναι άνθρωπος που πολλές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία να "δικαιολογήσουμε".. "δεν φταίει εκείνος.. τα ταραγμένα παιδικά του χρόνια φταίνε..." δεν μπορούμε όμως να τα πληρώσουμε εμείς αυτά...
Οσο υπαρχουν γυναικες που ανεχονται την βια και την κακοποιηση στις σχεσεις τους , τοσο θα υπαρχουν και ανδρες που ειναι βιαιοι ,γιατι απλα αμα δεν μπορουσαν να εχουν καμια δυπλα τους , αμα ηξεραν πως καμια κοπελα δεν θα εκανε σχεση μαζι τους αναγκαστηκα και αυτοι , -οι πιο πολλοι δλδη γιατι υπαρχουν και οι ανδρες που εχουν μεγαλο ψυχηκο προβλημα - αναγκαστηκα λοιπον και αυτοι θα αλλαζαν , θα ελεγχαν τα νευρα τους και δεν θα χτυπαγαν τις κοπελες τους .
Αλλα δυατυχως υπαρχουν πολλες γυναικες ακομα και στην εποχη μας ,οπου ανεχοντε τετοια πραματα .
Αυτές που ανέχονται την βία δεν εκτιμουν τον εαυτό τους, είναι αδύναμες και χωρίς αυτοπεποίθηση. Είχα και εγώ κάποτε μια κακοποιητική εμπειρία από σύντροφο. Την πρώτη φορά τον συγχωρω γτ φαντάστηκα οτί εγώ του προκάλεσα την συμπεριφορά, την δεύτερη πήγα να φύγω από το σπίτι που συγκατοικούσαμε αλλά δεν έφυγα γιατι δεν ήθελα να γυρίσω στην μητέρα μου, την τρίτη όμως φορά δεν με ένοιαζε τπτ..πάλεψα και ας με σκότωνε. Αυτό που σκεφτόμουν είναι οτί δεν το αξίζω και δεν θα τολμήσει κανένας ξανά να μου απλώσει χέρι είπα οτί εγώ θα απλώσω σε αυτον και θα του τα κόψω. Έτσι με απειλές και ξύλο, κατάφερα να τον χτυπήσω και εγώ τον μ@λ@κ@ και να του κάνω ζημιά σε κάτι αγαπημένα του πράγματα, κατάφερα να βγώ από το σπίτι που είχε κλειδώσει για να μην φύγω. Είχα τέτοια δυναμη μέσα μου που θα την γλύτωνα δεν υπήρχε περίπτωση αλλιώς θα τον σκότωνα.
Συμφωνω με την Cristina... Εχω περασει και εγω τα ιδια.... Για το μονο που φταιμε ειναι οτι ανεχομαστε αυτη τη συμπεριφορα.. Ο βιαιος αντρας ειναι βιαιος και παντα θα ειναι βιαιος.... Με ολες τι ιδια θα κανει... Αυτη ειναι η γνωμη μου...