Printable View
Καλησπερα.Αν μπορει καποιος να μου στειλει σε μηνυμα πληροφοριες για καποιον ψυχολογο ή ψυχιατρο στη Θεσσαλονικη για ψυχαλαλυτικου τυπου ψυχοθεραπεια.Θελω να αρχισω αλλα δεν ξερω σε ποιον και τι θα συναντησω.Αν καποιος συμβουλευεται καποιον ειδικο,και ειναι ικανοποιημενος,παρακληση να μου στειλει το όνομά του.
brivir 23 σου εστειλα προσωπικο μηνυμα :)Quote:
Originally Posted by brivir23
brivir23 γεια :)
έχεις και από εμένα προσωπικό μήνυμα. Εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις.
Μην είσαι κορόιδο. Οι "ειδικοί" είναι απατεώνες. Τράβα σε κανά κομμωτή ή σε κανά εξομολόγο. Κάνουν δουλειά επιπέδου όχι αστεία. Για τους ψυχο-μπουρδολόγους το μόνο πράγμα που έχει σημασία μέσα σου, είναι το πορτοφόλι. Αυτά από προσωπική πείρα! Καλή τύχη.
Αν κρίνω από σένα, πράγματι κάνουν δουλειά επιπέδου!Quote:
Originally Posted by LOOLOONEES
Σ ´ ευχαριστώ. Αν πάλι κρίνω από σένα θέλεις πολύ δουλειά ακόμα..
Eίναι αλήθεια. Οι περισσότεροι "ειδικοί", στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι μηδέν από μηδέν, μηδέν.
Για τους κομμωτές δεν ξέρω, αλλά υπάρχουν εξομολόγοι που δεν τους φτάνουν "ειδικοί" με δέκα διδακτορικά.
Γιατί πολύ απλά, αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως οντότητα, ως πρόσωπο δηλαδή, και όχι ως άτομο.
Και μόνο αν ο άλλος σε προσεγγίσει ως άνθρωπο κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση, μόνο τότε λύνεται ο γόρδιος δεσμός.
Τους περισσότερους από τους δήθεν "ειδικούς", δεν θα τους εμπιστευόμουν ούτε να μου καθαρίζουν φασολάκια.
Εάν κάποιος ειδικός δεν βοηθήσει πραγματικά, τότε προχωράμε να δούμε αν άλλος ειδικός μας κάνει. Αυτό ισχύει για τους γιατρούς, μηχανικούς κτλ.
Κατά τη γνώμη μου οι περισσότεροι που δεν είχαν καλά λόγια να πουν από τον πρώτο ειδικό, σταματήσανε εκεί. Συνεχίζουν να ασχολούνται με ψυχολογία (άρθρα, forum κτλ) αλλά η πρόοδός τους είναι αργή. Αρκετοί πήγαν και σε 'ειδικους' που παρέχουν δωρέαν τις υπηρεσίες τους σε δημόσιους οργανισμούς (άρα έχουν μικρό κίνητρο να βοηθήσουν).
Αντιθέτως, υπάρχουν άλλοι που επέμειναν, και βρήκαν έναν ειδικό που τους βοηθά να καταλάβουν. Διότι οι ειδικοί έχουν σπουδάσει, έχουν ασχοληθεί και γνωρίζουν τον τρόπο.
Σχετικά με τον 'πνευματικό', παρέχει περισσότερο κατανόηση και συμπόνοια. Όμως για την 'γιατρειά' από τα ψυχικά προβλήματα, δε χρειάζεται συμπόνοια - χρειάζεται ψυχρή και ίσως αυστηρή αντιμετώπιση των αιτιών ώστε το άτομο να αναλάβει ευθύνη, να δει τις συνέπειες των πράξεών του και να προχωρήσει.
Όμως αυτό ειναι πολύ επώδυνο πολλές φορές γιατί ανασύρει αρνητικά συναισθήματα (εφιάλτες, πτώση διάθεσης, απομόνωση, συχνό κλάμμα κτλ) και οι πιο πολλοί 'αντιστέκονται' και τελικά καταφεύγουν σε άλλες λιγότερο επώδυνες λύσεις (ενασχόληση με θρησκεία - φιλανθρωπεία, αλκοόλ - πολύ διασκέδαση , κτλ) ώστε περισσότερο να καλύψουν τα προβλήματά τους (όχι να τα λύσουν) με τα θετικά συναισθήματα που οι παραπάνω δραστηριότητες προσφέρουν.
O άνθρωπος δεν είναι άτομο, είναι πρόσωπο. Η πιο επώδυνη λύση είναι η αγάπη.
Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πόσο αιχμηρό είναι το χέρι της αγάπης.
Μακάρι να υπάρχουν ειδικοί που προτάσσουν αυτό, όμως....
Margaritta, ο ειδικός θα προσπαθήσει να αφαιρεσει τα εμπόδια που αποτρέπουν τον άνθρωπο από το να αγαπήσει.
Ο πνευματικος, απλα προσφερει μια αγαλλιαση, και καποιες φορες οδηγει στην 'μετανοια' μεσα απο αλληγοριες, παραινεσεις, λογια αγαπης...
Στην ουσία η θρησκεία και η ψυχοθεραπεία επιθυμουν το ιδιο : αγαπη .
Απλα η ψυχοθεραπεια ειναι ενα εργαλειο 'λογικης' , ψυχρης λογικης.
Δεν υπαρχει δλδ διαχωρισμος - ειναι συνεργατες.
Ομως η λογικη χρειαζεται για να δουμε τις αιτιες πιο καθαρα. Δεν αρκει να κλαιμε και να λεμε 'Θεε μου συγχωραμε'. Χρειαζεται οι ιδιοι να καταλαβουμε, ωστε να σπασουμε ετσι τα τειχοι που χτιζονται γυρω απο την καρδια - τειχοι που προσπαθουν να προστατεψουν την καρδια απο το να ανοιχτει για να μην πληγωθει ξανα.
esoteriki_dynami, δεν προσπαθώ επ΄ουδενί να μειώσω την βοήθεια που μπορεί ένας καλός και ευσυνείδητος ειδικός να προσφέρει.
Αυτό που λέω κατ΄ουσίαν είναι, πως καμία ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να βοηθήσει ριζικά έναν πάσχοντα άνθρωπο,αν ο ίδιος δεν αποφασίσει οριστικά
και τελεσίδικα πως θέλει να ξεσκεπάσει και να συντρίψει την ρίζα του προβλήματός του. Πως θέλει να θάψει κάθε δαίμονά του.
Αυτό ξέρω καλά πως είναι προσωπική υπόθεση, και έχει να κάνει με την υπόσταση του ανθρώπου στο βάθος της και την αναζήτηση ενός νοήματος
που έχει να κάνει με τον Θεό του και την Αλήθεια. Ξέρω επίσης πως η αληθινή μετάνοια δεν είνα παρηγορητική αφήγηση, αλλά κραταιά ελευθερία.
Αν ο ίδιος ο άνθρωπος συντετριμμένος πια και κουρασμένος από τον εαυτό του δεν αποφασίσει με θέληση αυτόβουλη και αναπότρεπτη πως θέλει να ελευθερωθεί,
κανένα φάρμακο και καμία ψυχοθεραπεία-εργαλείο ψυχρής λογικής δεν θα τον βοηθήσουν. Μέσα του βαθιά θα σιγοκαίει ένα κάρβουνο αναμμένο.
"ο ειδικός θα προσπαθήσει να αφαιρεσει τα εμπόδια που αποτρέπουν τον άνθρωπο από το να αγαπήσει": Δεν γνωρίζω τέτοιον. Φυσικά κατανοώ πως μπορεί να προσπαθήσει.
Τελικά θέλω να πω, πως η λύση του προβλήματος είναι για μένα κάτι παραπάνω από μια επιστημονική προσέγγιση και μια φαρμακευτική αγωγή, όσο εμπεριστατωμένες
κι όσο άρτιες κι αν είναι. Βεβαίως, εύχομαι πάντοτε, να υπάρχουν τέτοιες για να βοηθούν στο μέγιστο δυνατό τους ανθρώπους.
Φιλικά.
καμία ψυχοθεραπεία δεν μπορεί να βοηθήσει ριζικά έναν πάσχοντα άνθρωπο,αν ο ίδιος δεν αποφασίσει οριστικά
και τελεσίδικα πως θέλει να ξεσκεπάσει και να συντρίψει την ρίζα του προβλήματός του. Ξέρω επίσης πως η αληθινή μετάνοια δεν είνα παρηγορητική αφήγηση, αλλά κραταιά ελευθερία. Αν ο ίδιος ο άνθρωπος συντετριμμένος πια και κουρασμένος από τον εαυτό του δεν αποφασίσει με θέληση αυτόβουλη και αναπότρεπτη πως θέλει να ελευθερωθεί,
κανένα φάρμακο και καμία ψυχοθεραπεία-εργαλείο ψυχρής λογικής δεν θα τον βοηθήσουν. Μέσα του βαθιά θα σιγοκαίει ένα κάρβουνο αναμμένο.
Συμφωνώ μαζί σου.
"ο ειδικός θα προσπαθήσει να αφαιρεσει τα εμπόδια που αποτρέπουν τον άνθρωπο από το να αγαπήσει": Δεν γνωρίζω τέτοιον. Φυσικά κατανοώ πως μπορεί να προσπαθήσει.
Η αυτογνωσία κατά τη γνώμη μου προσεγγίζεται με πολλούς τρόπους. Η ψυχρή λογική χρειάζεται πολλές φορές για να δούμε τα εμπόδια - αντιλήψεις - φόβους - δαίμονες (πες τα όπως θες) που μας κανουν να χτίζουμε τείχη στην καρδιά μας, για να προστατευτούμε από τον πόνο μιας επανάληψης αποτυχιών του παρελθόντος. Ενώ αν κατανοήσουμε τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά, τότε τα εμπόδια δεν θα υπάρχουν, αφού θα νιώθουμε πως έχουμε τον έλεγχο .
Τελικά θέλω να πω, πως η λύση του προβλήματος είναι για μένα κάτι παραπάνω από μια επιστημονική προσέγγιση και μια φαρμακευτική αγωγή, όσο εμπεριστατωμένες
κι όσο άρτιες κι αν είναι.
Η λύση στο πρόβλημα δεν έρχεται με προσεγγίσεις τύπου 1 + 1 = 2 . Οταν χρησιμοποιεις τη λογικη, ανακινεις συναισθηματα, αναμνησεις, πονο, ονειρα κτλ.
Δεν ειναι κατι καθαρα επιστημονικο δηλαδη, χωρις τη συμμετοχη συναισθηματος. Τα φαρμακα , φυσικα και δεν λυνουν το προβλημα, απλα κατευναζουν τον πονο.
Ναι, η αυτογνωσία οδηγεί τον άνθρωπο έξω από το πηγάδι. Τι είναι όμως η αυτογνωσία; Για μένα αυτογνωσία σημαίνει ένα πράγμα: λιγότερο εγώ.
Τα εμπόδια-αντιλήψεις-φόβοι-δαίμονες όπως είπες, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αναμέτρηση με ένα εγώ που ενώ μας έχει διασύρει μέχρι την κόλαση,
δεν τολμούμε να απαλλαγούμε από αυτό. Έχει γίνει ένα με το πετσί μας, είναι τα μάτια μας τα ίδια.
Η αυτογνωσία μπορεί να μας οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου αντιλαμβανόμαστε πως είχαμε χτίσει πάνω σε αχυρένια θεμέλια.Αυτό ναι.
Δυστυχώς, η τραγωδία είναι πως οι προϋπάρχουσες απόψεις μας καθορίζουν τα γεγονότα που αποφασίζουμε να αποδεχτούμε.
Kαι ακόμα χειρότερα, το κόστος μιας πιθανής παραδοχής λάθους καταλήγει να είναι μεγαλύτερο από την επιθυμία μας για αλήθεια...
Αν μια αυτογνωσία μπορέσει να ακυρώσει το εγώ μας, έχουμε αυτομάτως λυτρωθεί.
Όσο για την λογική που λες, δεν την έχω σε καμία υπόληψη επέτρεψέ μου να σου πω, γιατί είναι η κόρη του μεγαλύτερου εχθρού όλων. Ένας είναι ο φοβερότερος εχθρός του ανθρώπου: το μυαλό του.
Είμαστε εμείς οι ίδιοι που δωροδοκούμε το μυαλό μας για να μας κάνει το χατίρι, να σκεφτεί όπως μας συμφέρει, να μην ξεβολευτούμε δηλαδή.
Αυτό που δεν ξέρουμε, είναι ότι ενώ νομίζουμε ότι καλά είμαστε στην βολή μας και στην ησυχία μας, τελικά πληρώνουμε αδρά όλο το κόστος και μάλιστα με τόκο.
Φυσικά νομίζουμε ότι είμαστε εμείς που έχουμε αποφασίσει με καθαρή κρίση και βούληση. Αμ δε...
Το μυαλό είναι σαν την *****. Θα πάει με όποιον της δώσει περισσότερα.
Δεν είναι καθόλου κακό βέβαια σε μια φάση της ζωής του ο άνθρωπος να πάρει μια βοήθεια. Αρκεί να ξέρει, πως αν δεν κόψει το πρόβλημα από την ρίζα του, θα το ξαναβρεί μπροστά του.
Το να αποφασίσουμε να αλλάξουμε, να γίνουμε καινούργιοι είναι τελικά πνευματική κατάσταση, είναι εσωτερικότητα και όχι αντικειμενική δυνατότητα ή αντίληψη των τεκταινομένων ή συμβάντων.
Μήπως υπερβάλλεις λίγο?Quote:
Originally Posted by Margaritta
Άνθρωπος χωρίς μυαλό, χωρίς λογική? Μάλλον δεν επιβιώνει θα έλεγα.
Μάλλον κάτι άλλο θέλεις να πεις.
Ξέρω ότι ακούγεται παράδοξο, αλλά πίστεψέ με δεν υπερβάλλω καθόλου.
Το μυαλό είναι απλώς εργαλείο. Το αφεντικό πρέπει να είναι άλλος, άλλος να κάνει κουμάντο.
Βεβαίως είναι εργαλείο, το πιο πολύπλοκο μάλιστα και όπως όλα τα εργαλεία, αν το χειριζόμαστε σωστά θα έχουμε και καλά αποτελέσματα.
Θέλω να πιστεύω όμως ότι ένας υγιής άνθρωπος μπορεί να μάθει να το κουμαντάρει. Άλλος καλύτερα, άλλος χειρότερα.
Αν το κουμαντάρει άλλος από μας, τότε, ναι, έχουμε πρόβλημα.
Ξερεις, αποστασιοποιημενα δεν διαφωνω μαζι σου. Ειναι ομως εντελως διαφορετικο το να παρεις λαθος σχεδια απο εναν μηχανικο κ να προχωρησεις σε εναν αλλον, χαλασμενη βρυση απο εναν υδραυλικο κ μετεωρη ψυχη απο τη δουλεια με εναν ψυχολογο. Δεν ειναι ευκολο καθολου ετσι κ αλλιως το ανοιγμα σε εναν θεραπευτη. Ποσο μαλλον οταν συμβει στον λαθος θεραπευτη, στον λαθος ειδικο. Δλδ σ αυτον που οχι απλα δεν ταιριαζει π.χ. σε μενα, αλλα δεν μου το λεει ενω το γνωριζει. Που δεν με βοηθαει να προχωρησω σε επομενη θεραπευτη. Γιατι ναι, η λογικη λεει πώς οταν καποιος ειδικος δεν μας βοηθησει παμε στον επομενο. Ομως δεν ειμαστε μονο λογικη, κι ενω η λογικη καποιες φορες πρεπει να επιβαλλεται ειναι κ αλλα ζητηματα, συνηθως αδουλευτα αν κ γνωριμα που μας εμποδιζουν να κανουμε αυτο το βημα.Quote:
Originally Posted by esoteriki_dynami
Γνωριζω αρκετα ατομα, που δεν αρκεστηκαν στον ειδικο που δεν τους ειπε πολλα κ εψαξαν κ για αλλους. Προσωπικα θαυμαζω τη δυναμη τους, αλλα κ το θαρρος τους να ακουσουν την αναγκη τους κ να τη σεβαστουν. Στα ατομα αυτα εχω δει αλλαγες στην καθημερινοτητα τους κ στην ζωη τους. Αλλα περα απο αυτο, δεν βρισκω απολυτο το οτι οποιος θα διαβασει σχετικα θα προχωρησει αργα κ οποιος μπει στη διαδικασια της ψυχοθεραπειας θα προχωρησει γρηγορα. Εχω μαλιστα την πεποιθηση, οτι κ 15 χρονια ψυχοθεραπειας δεν μπορουν να κανουν τιποτα, αν ο ιδιος ο θεραπευομενος δεν βρει το θαρρος να ανοιξει την καρδια του εχοντας απεναντι εναν ικανο κ ευαισθητο θεραπευτη. Γιατι ναι η γνωση ειναι απαραιτητη, σαφεστατα. Αλλα οχι η μονη αναγκαια συνθηκη για να βοηθησει μια θεραπευτικη σχεση να εξελιχθει κ να δωσει πλουσιους καρπους.Quote:
Originally Posted by esoteriki_dynami
Σε οτι αφορα την συμπονοια, προσωπικα την αναζητησα. Οπως και την καταννοηση κ την αισθηση οτι ακουγομαι. Ναι, χρειαστηκα κ την λογικη. Μα δεν ειναι ολες οι στιγμες οι ιδιες. Δεν μπορω καθε στιγμη να βλεπω καταματα, ψυχρα τις πληγες μου κ τα κουσουρια μου. Δεν μπορω καθε στιγμη να ανακαλυπτω τα αιτια των προβληματων μου ή να ασχολουμαι μ αυτα. Θελω αλλες φορες ενα βλεμμα κατανοησης κ αλλες στιγμες μια φωνη ψυχραιμη. Μα ζεστη κ οχι απομακρη. Εστω κ αν ειναι απο εναν θεραπευτη ή απο εναν παπα (που προσωπικα δεν αναζητησα, μα πολλοι ανθρωποι εχουν βρει ανακουφιση μεσα απο κει). Κ ειλικρινα δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να γινει ενα debate μεταξυ θεραπευτων, θρησκειας κ ιατρικης. Απαγορευει το ενα το αλλο? Ειναι στο ολοδικο μας χερι, τι θα διαλεξουμε κ πώς θα καλυφθουμε αλλα και απο ποια πηγη. Γιατι η λογικη να κλεισει τον δρομο στην συμπονοια λοιπον ή το αντιστροφο? Γιατι να χωραει μονο η λογικη στα προβληματα ή να αποκλειει την υπαρξη συναισθηματων?Κ πώς η συμπονοια απαγορευει την αναληψη ευθυνων? κ στο τελος τελος, ποιος λεει οτι η ανακαλυψη της αιτιας του καθε προβληματος μας, μας δινει αυτοματως κ την λυση σ αυτα?Quote:
Originally Posted by esoteriki_dynami
Margaritta, σε γενικές γραμμές συμφωνώ μαζί σου. Νομίζω ότι λέμε τα ίδια πράγματα με άλλες λέξεις. Σχετικά με το 'εγώ' που αναφέρεις, όταν ο άνθρωπος κυριεύεται από ανασφάλειες τότε έχει έντονο 'εγώ' . Αυτό το έντονο 'εγώ' όμως θα του προκαλεί και προβλήματα στις διαπροσωπικες/ερωτικές σχέσεις του, κάτι που μπορεί να τον οδηγήσει στην εξέταση του εαυτού του "τι φταίει; ". Μια τέτοια εξέταση οδηγεί σταδιακά σε αυτογνωσία. Απόλυτη αυτογνωσία δεν υπάρχει φυσικά όπως τίποτα απόλυτο στον κόσμο.
Σχετικά με το 'μυαλό' - το μυαλό σαν κάθε εργαλείο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για καλό και για κακό . Η λογική δεν σημαίνει κατάργηση των συναισθημάτων - δηλαδή όλοι οι άνθρωποι να σκεφτόμαστε σαν ρομπότ και μόνο τα λεφτά, αν εννοείς αυτό. Λογική σημαίνει να καταλαβαίνω τα συναισθήματά μου, να τα ικανοποιώ, και έτσι να νιώθω ευτυχισμένος άραν α εκπέμπω την ευτυχία γύρω μου, στους άλλους, στα παιδιά μου και έτσι να ειμαι ένας ισορροπημένος άνθρωπος.
Sofia, παντού υπάρχει το ενδεχόμενο ρίσκο, συμφωνώ. Το ίδιο ισχύει όμως και για έναν χειρούργο. Άλλος ξεχνάει αντικείμενα μέσα στο σώμα του ασθενή, και άλλος αφαιρεί τον όγκο από καρκινοπαθή . Χρειάζεται προσοχή.
Σχετικά με τη διάρκεια ψυχοθεραπείας και την ανάγκη ανοίγματος της καρδιάς - συμφωνώ μαζί σου. Απλά η καρδιά έχει τοίχει και άμυνες που είναι φόβος επανάληψης του πόνου. Αυτό σε πολλούς διαρκεί χρόνια. Και σίγουρα χρειάζεται προσπάθεια του ανθρώπου διότι ο ίδιος κάνει την προσπάθεια για την δική του ευτυχία. Τίποτα δεν έρχεται δίχως κόπο.
Για το τελευταίο κομμάτι της απάντησής σου να συμπληρώσω ότι ο ειδικός κατά τη γνώμη μου δεν είναι ρομπότ που απαντά ψυχρά και με φωνή που δεν έχει συναισθηματική χροιά. Οφείλει να μιλά σαν 'φιλος' , με την διαφορά ότι χρειάζεται να κρατά μια ισορροπια στην απόσταση ώστε να διατηρεί την αντικειμενικότητά του.
Τέλος, και πάλι θα συμφωνήσω μαζί σου, η θρησκεια και η ψυχοθεραπεία έχουν κοινό στόχο και δεν ανταγωνίζεται η μία την άλλη. Όλα εξυπηρετούν τον άνθρωπο και στοχεύουν στην αγαλλίαση της ψυχής.
Ξέρω πόσο φρικτά δύσκολο είναι να αναγνωρίσει κανείς την παγίδα του μυαλού.
Ενώ νομίζεις ότι παίρνεις εσύ την απόφαση, ουσιαστικά την έχει πάρει άλλος.
Τόσο ακραία δύσκολο πράγμα είναι. Κατανοώ.
Όταν ένας άνθρωπος καλείται να πάρει μια απόφαση , τότε δεν αποφασίζει με το μυαλό; Εννοείς με το συναίσθημα;
Δεν εννοώ αυτό. Το συναίσθημα μπορεί να εμπλακεί στην λήψη της απόφασης λιγότερο ή περισσότερο στα στάδια της νοητικής διεργασίας
και ο άνθρωπος τελικά θα αποφασίσει με το μυαλό του δεν τίθεται εν αμφιβόλω αυτό.
Η απόφαση είναι το δια ταύτα. Το κατά πόσο είναι δική μας, πραγματικά δική μας είναι άλλο καπέλο.
Δηλαδή με λίγα λόγια, νομίζουμε ότι έχουμε αποφασίσει εμείς και η ωραία λογική μας, ενώ έχουμε αποφασίσει προδιαδεγραμμένα.
Αφότου δηλαδή έχουμε επιτρέψει στο μυαλό να μας έχει στήσει την παγίδα του, δεν μπορεί παρά να αποφασίσουμε μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
Συνεπώς αφότου κουμάντο έχει κάνει άλλος, έχει τελειώσει ο χαβαλές αυτό ήταν.
Φυσικά μετά μπορώ να παραμυθιαστώ άνετα και να πω πως εγώ αποφάσισα. Δεν θα πω όχι εγώ σε όσους νομίζουν έτσι, υπολήψεις δεν χαλάμε σπίτια δεν κλείνουμε.
Ποιός αποφάσισε όμως τελικά; Δικαιοδοσίας Φρόιντ και όσων έχουν κατακτήσει ένα ψίχουλο σοφίας, θα πω εγώ. Γιατί αυτοί ξέρουν ότι το μυαλό δεν παλεύεται.
Σε διατεταγμένη υπηρεσία δεν γίνεται να είσαι ελεύθερος. Τελεία και παύλα.
"Νομίζω πως η ζωή είναι μια πολύ θλιβερή φάρσα.Γιατί έχουμε μέσα μας, την ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας" Λουίτζι Πιραντέλλο
Μου πήρε πάρα πολλά χρόνια μέχρι να το καταλάβω. Πρόσεξε, λέω να το καταλάβω. Μέχρι να το κάνω πράξη...άλλο καπέλο.
Margaritta, αυτό που εγώ πιστεύω είναι ότι η απόφαση για κάτι είναι αποτέλεσμα υποσυνείδητης διεργασίας και αργούμε όντως πολύ να το κατανοήσουμε.
Στην ουσία όταν αποφασίζουμε με τη λογική μας , η απόφαση έχει ήδη ληφθεί από το υποσυνείδητο . Ωστόσο μια επαρκής αυτογνωσία προλαβαίνει κάποια απόφαση δίνοντας μεγαλύτερη πρόσβαση στα βαθύτερα κίνητρα και αντιλήψεις.
Νομίζω πως συμφωνώ με την οπτική σου .
Το υποσυνείδητο είναι κάτι άλλο.
Μιλώ απλά για το μυαλό το οποίο μας δωροδοκεί για να το ακολουθήσουμε, και μετά μας ξεσκίζει ανελέητα.
Ενδίδουμε πάντα στην αρχή για να ακολουθήσουν οι βουρδουλιές.
Δηλαδή το τυρί το βλέπουμε. Την φάκα δεν βλέπουμε.
Ξέρεις esoteriki_dynami, αυτό που υποστηρίζω είναι απλώς το βίωμά μου και σέβομαι κάθε άποψη.
Δεν θεωρώ ότι το δικό μου κάνει παραπάνω από του άλλου, μιλώ ωστόσο για μια θεμελιώδη πλάνη
που ξέρω με βεβαιότητα ότι έχει πολύ κόστος για τον άνθρωπο, συχνά δυσβάσταχτο.
Κι αυτό προκύπτει από την δική μου ζωή δεν είναι κάτι που διάβασα στα βιβλία, κάτι που μου αφηγήθηκαν.
Μargaritta, θα ήθελες να γράψεις περισσότερες λεπτομέρειες για το βίωμά σου; ή τουλάχιστον για τον τρόπο λήψης της απόφασης που εννοείς;
Θα ήταν ενδιαφέρον, να γίνει πιο συγκεκριμένη η συζήτηση αυτή. Ίσως όμως να το άνοιγες σε ένα νεο thread για να παραμείνει το παρόν εντός θέματος. :)
Ευχαριστώ πολύ esoteriki_dynami, ίσως κάποια φορά.
Όποτε θέλεις!
Παρα πολυ ωραιο ποστ, συμφωνω απολυταQuote:
Originally Posted by Margaritta