τη βοηθεια σας παρακαλω που να απευθυνθω
Κατόπιν αίτησης της Maria_T να αλλάξει το username που ανέφερε το όνομά της, έγινε edit σε όλα τα μηνύματα που είχαν παράθεση με το αρχικό username.
Printable View
τη βοηθεια σας παρακαλω που να απευθυνθω
Κατόπιν αίτησης της Maria_T να αλλάξει το username που ανέφερε το όνομά της, έγινε edit σε όλα τα μηνύματα που είχαν παράθεση με το αρχικό username.
Δεν δίνεις αρκετές πληροφορίες πάνω στο θέμα που σε απασχολεί. Λεκτική βία από ποιον, πότε και πώς. Αν θα ήθελες να δώσεις περισσότερες πληροφορίες ώστε να ξέρουμε τα μέλη πάνω σε τι αναφέρεσαι, κάντο.
μαρια καλησπερα
ευχομαι ο,τι προβλημα και να υπαρχει να αντιμετωπιστει με τον καλυτερο τροπο
εαν αυτο ειναι το πραγματικο σου επιθετο
καλυτερα να μην το εχεις ετσι διοτι στην εφηβικη ηλικια τα παιδια ειναι κοληταρια με τον υπολογιστη και δεν ξερεις μηπως κανενα παιδι βρει το ποστ σου
λεω εγω τωρα
αυτα και αν θελεις γραψε κατι παραπανω
Μαρια, κατά τη γνώμη μου το παιδί αποτελεί την αντανάκλαση των σχέσεων που υπάρχουν στο σπίτι. Ένα θερμό και χαρούμενο κλίμα γεμίζει το παιδί με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Έτσι το παιδι εχει αυτοπεποιθηση και εισπραττει αναλογες συμπεριφορες απο το περιβαλλον του.
Συνηθως τα παιδια χωρις αυτοπεποιθηση γινονται θυματα κοροιδειας ή bullying. Σαν μια πρωτη αμεση αμυνα θα μπορουσες να μιλησεις στους καθηγητες ομως η κυριοτερη δραση σου θα ηταν να βελτιωσεις τις σχεσεις με το συζυγο σου και να δινεις περισσοτερη προσοχη και αγαπη (οχι καταδικη για λαθη , οχι κριτικη, κτλ) στο παιδι σου - και εσυ και ο πατερας εξισου.
Να υποθέσω απουσιάζει ο πατέρας από το σπίτι και γίνεται αυτό?Quote:
Originally Posted by Maria_T
Εφόσον είναι στο σχολείο ο γιος σου το λογικό θαρρώ πως είναι να απευθυνθείς στους καθηγητές και τον διευθυντή του σχολείου. Εκείνοι θα έπρεπε να ξέρουν κάτι παραπάνω να σου πουν. Καλή τύχη.
αυτο που λες δεν ειναι απολυτο.Quote:
Originally Posted by esoteriki_dynami
ενα παιδι μπορει να ειναι συνεσταλμενο και να μην εχει τροπο να αντιδραει σε επιθεσεις ακομα και επειδη ζει σε ενα πολυ προστατευτικο περιβαλλον που δεν το ενθαρυνει να ανεξαρτητοποιειται...
αυτο δεν σημαινει ουτε διαταραγμενες σχεσεις γονιων , ουτε σχεσεις οικογενειακες που δεν ειναι θερμες η κλιμα που δεν ειναι θερμο...
το σιγουρο ειναι οτι αν μιλαμε για επιθεσεις αλλων συμμαθητων, θα ηταν χρησιμο να συνεργαστει η μητερα με τους καθηγητες για να καταλαβει τι ακριβως συμβαινει και να παρει και βοηθεια να το αντιμετωπισει.
θα επρεπε η μητερα να μας πει καποια πραγματα ακομα.
ειναι αλλο πραγμα οι επιθεσεις να γινονται απο συμμαθητες με" κανονικη" κατα τα αλλα συμπεριφορα και τελειως αλλο πραγμα, να εχει πεσει τοπ παιδι θυμα καποιων παιδιων με παραβατικη συμπεριφορα, φαινομενο που παρατηρειται συχνα στα σχολεια τελευταιως...
ευχαριστω ολους εσας που θελησατε να μου απαντησετε. ειμαι η μαρια T εχω ενα γιο 11 και μισο στην εκτη δημοτικου θα απαντησω εν καιρο σε ολα οσα με ρωτησετε δεν εχω να κρυψω κατι θελω βοηθεια . αυτο το θεμα μας κατατρωει καθημερινα υπαρχει πατερας το ιδιο αισθανεται και αυτος (μονο που δεν βλεπει τοσο βαθια οσο εγω)δυο γιους εχουμε με δυο διαφορετικους χαρακτηρες .ο μεγαλος ειναι μπαμπας και ο μικρος μαμα . ειναι αληθεια οτι ο μπαμπας (γυρναει και το αλλο μαγουλο και περιμενει και την αλλη ) η μαμα ειναι καθε μερα στην παλη ο μεγαλος μου λοιπον ειναι ο μπαμπαςQuote:
Originally Posted by Μaria_T
και ισως εκει ξεκινανε ολα. απο την πρωτη δημοτικου μαζεμενο παιδι (το καλυτερο παιδι μεχρι και σημερα)γιατι εγω παλευω . συνεχιζουνε τα χρονια χωρις να εχουμε δωσει σημασια και φθανουμε στην τριτη ταξη σε συνεργασια με τη δασκαλα να λεμε οτι ειναι αφηρημενο εξυπνο μαζεμενο αλλα εγω στο σπιτι με το ζορι να βγει η μερα (ο μπαμπας απων γιατι η δουλεια του ηταν απογευμα παντα μεχρι και φετος)
συγνωμη δεν εχω καταλαβει ακομη πως να επικοινωνω μαζι σας θελω να συνεχισω το μυνημα θα το κανω εδω οσο με παιρνει ολο αυτο λοιπον το αποδιδαμε με τη δασκαλα του στο οτι το παιδι δεν ειχε υπνο και ξυπνουσε για πρωι απο τις 3 τα χαραματα και ετσι πηγαινε σχολειο σιγα σιγα η δασκαλα αρχισε να μην βγαζει νοημα στις εκθεσεις και γραμματα αστα να παν ετσι μας εστειλε στο κδαυ το παιδι χαρακτηρηστηκε με υψηλοτερο αι κου απο το κανονικο για την ηλικια του. και κατεληξε σε παιδοψυχολογο για βοηθεια ως ενα σημειο γιατι δεν ηθελε να συνεχισει και το καταλαβε και η ιδια η γιατρος οτι το παιδι εχει δικιο οταν λεει τι ειμαι χαζος και με κουβαλατε εδω να παιζω με την γιατρο τζενγκα. εστειλε η γιατρος μια εκθεσει στο σχολειο που ελεγε για ενθαρυνση και διαφορετικη αντιμετωπιση αλλα να φανταστητε οτι ουτε καν υπαρχει τωρα που εγω εχω καταντησει η παιδοψυχολογος και να προσπαθω να ανοιξω μυαλλα που μενουν στο παιδια ειστε δεν πειραζει.εχθες ευτυχως ξεκινησε ο δασκαλος καποιες διαδικασιες αφου καταφεραν οι μαθητες να ανοιχτουν αφορμη ενος περιστατικου
το παιδι ολα αυτα τα χρονια ακουγε εισαι αμπολος ασχετος ανικανος και στη συνεχεια σπρωξιματα και οτιδοιποτε ηταν δυνατον να το κανει να αισθανθει ασχημα τα δημιουργουσαν λιγα παιδια αυτα αλλα πισω απο ολα αυτα με το καιρο κρυβοταν ενα. εγω το ειχα εντοπισει παπο περυσι και ενημερωσα το διευθυντη και το δασκαλο ο δασκαλος προθυμος ο διευθυντης οχι . ετσι εμεινε η συνεργασια με το δασκαλο για την πεμπτη δημοτικου με παρατηρησεις και μεχρι εκει εγω συνεχιζα να χτυπιεμαι στο σπιτι και δεν ηξερα πως να το χειριστω οταν ακουγα θελω να αυτοκτονησω ,θελω να τιναξω τα μυαλα μου στον αερα θελω να πεσω απο το μπαλκονη γιατι γιατι γιατι . αρχισα να κανω εγω το παιδι μου ψυχαναλυση για να δω τι βγαινει απο την ψυχη του. καμαρωνω γιατι ξερω οτι το εχω καταφερει και ετσι μεσα απο περιστατικα βγηκε στην επιφανεια συγκεκριμενω ατομο που πιεζει λεκτικα συνεχως το παιδι γιατι εκεινο ειναι ομαγκας μπαλαδορος και ο δικος ο ευκολος για να τον σπρωξει και να πεσει να γελασει να τον μιωσει. αυτο ηταν και η καταληξη οπου η ταξη καποια στιγμη μολις τη δευτερα καταφερε και ανοιχτηκε γιατι τα δυο παιδια θυτης και θυμα ελειπαν και ειπαν στο δασκαλο οτι ο συγκεκριμενος μας απειλει οτι θα μας χτυπησει αν κανουμε παρεα κτλ ετσι εφθασαν στα αυτια απο ενα τηλεφωνημα οτι εγινε στο σχολειο θεμα και εχουν καλεστει οι γονεις εμενα δεν με καλεσαν και πηγα μονη μου χθες ο διευθυντης δεν καταλαβαινε οτι το θεμα δεν ειναι να δωσουν τα χερια τα παιδια και οτι ειναι πολυ πιο περα απο αυτο μου ειπε να μη δωσω συνεχεια να ακουσουν και τις αλλες πλευρες βαρεθηκα 6 χρονια και απαιτω να ερθει κοινωνικος λειτουργος να παει το θεμα εκει που πρεπει εφοσον αυτος μου ελεγε συνεχως οτι δεν μπορει καιδεν ξερει τι να κανει του πηγα τηλεφωνο απο κοινωνικη λειτουργο του κεντρου ψυχικης υγειας της αθηνας και περιμενε τηλεφωνημα του και δν την επερνε διοτι δεν αντιλαμβανοταν οτι ειναι δημοσις φορεας και θα του δωσει οδηγιες αυτα και πολλα αλλα στην πορεια θελω να πιστευω με τα σημερινα οτι θα γινουν σωστες ενεργειες για το δικο μου παιδι αλλα και για εκεινο ισως καταλαβουν κι εκεινη οι γονεις οτι κατι συμβαινει και με αυτο
Μαρια, δεδομένου του ότι ο πατέρας ειναι απών όπως ανέφερες, η συμπεριφορά του γιου (καθε γιος εχει αναγκη την πατρικη φιγουρα και οταν αυτη λειπει, το αντιστοιχο κομματι του εαυτου του ειναι κενο στο βαθμο που ο πατερας λειπει συναισθηματικα) ειναι αναμενομενο να παρουσιαζει χαμηλη αυτοπεποιθηση και κατ' επεκταση (οπως καθε παιδι με χαμηλη αυτοπεποιθηση) να ειναι υποψηφιος στοχος κοροιδειας.
Ισως θα χρειαζοταν να καταλαβεις γιατι ο πατερας ειναι απων (πραγματικες αιτιες και οχι .. λογω εργασιας) , και τι ρολο εχει η δικη σου συμπεριφορα σε αυτο (μηπως η σχεση εχει μετατραπει σε σχεση μητερας-γιου οπου το ρολο μητερας εχεις αναλαβει εσυ ως δυναμικηγυναικα; )
η παιδοψυχολογος καταλαβε πολλα αλλα ελα μου ντε που δεν μπορεσε να παει παραπερα εγω ομως κατι πρεπει να κανω ομως τι?
Ίσως αν προσπαθουσες απο κοινου με τον συζυγο σου να αυξησετε την επικοινωνια και να βαλετε ξανα τον ερωτισμο στην σχεση σας, τοτε αυτο θα ηταν το καλυτερο δωρο για το μικρο σας παιδι που θα γεμιζε με αυτοπεποιθηση.
Διοτι τα παιδια τεινουν να νιωθουν ενοχα οταν οι γονεις τους δεν τα πανε καλα, και οσο 'χαζα' και αν εμεις οι μεγαλοι πιστευουμε οτι ειναι ,στην ουσια καταλαβαινουν την ψυχικη κατασταση που επικρατει και κυριως αντιλαμβανονται την αγωνια και τον πονο της μητερας αλλα και την απουσια του ανδρα.
απο κοινου προσπαθουμε αλλα με διαφορετικο τροπο πως μπορω εγω τωρα να σωσω το παιδι απο αυτα που νοιωθει/
Του δινει προσοχη ο πατερας του;
Το παιδι μιλα με τον πατερα του;
Επικοινωνια θελει και προσοχη. Αλλα αυτο ειναι εφικτο σε ενα κλιμα ζεστασιας στο σπιτι. Μονο ετσι θα νιωσει σιγουρια και δυναμη.
Αλλιως τα αλλα θα ειναι ημιμετρα. Δλδ και σε αλλο σχολειο να το πας, παλι θα βρεθουν παιδακια να το κοροιδευουν διοτι παλι θα τα προσελκυει.
[QUOTE=researcher;219087]μαρια καλησπερα
ευχομαι ο,τι προβλημα και να υπαρχει να αντιμετωπιστει με τον καλυτερο τροπο
εαν αυτο ειναι το πραγματικο σου επιθετο
καλυτερα να μην το εχεις ετσι διοτι στην εφηβικη ηλικια τα παιδια ειναι κοληταρια με τον υπολογιστη και δεν ξερεις μηπως κανενα παιδι βρει το ποστ σου
λεω εγω τωρα
αυτα και αν θελεις γραψε κατι παραπανω[/QU
πες μου σε παρακαλω πως θα διαγραψω το επιθετο μου.
Πιστευεις οτι το αγχος σου δεν εχει γινει αντιληπτο απο το παιδι;
Το παιδι δε χρειαζεται να διαβασει τα posts σου για να καταλαβει οτι εχεις αγχωθει για αυτο.
Αγαπητή φίλη,
Αν έχω εντοπίσει καλά από τα γραφόμενα σου, το παιδί αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο σχολείο με συνομίλικους του, σπρωξίματα, ύβρεις κλπ και κυρίως με κάποιο συγκεκριμένο παιδί;
Δεν ξέρω από που να ρχισω να σου γράφω. Είναι , πίστεψε με ότι χειρότερο για ένα παιδί σε τέτοια ηλικία, στα διαμορφωτικά του χρόνια, στα χρόνια που ο χαρακτήρας του μπαίνει σε ένα καλούπι να αντιμετωπίζει τέτοιες άθλιες για την ηλικία του, γιατί ΄για ένα παιδί μόνο άθλιες φαντάζουν στο νου του οι καταστάσεις αυτές, αντί να βιώνει τη χαρά και την ανεμελιά της φιλίας και της διδασκαλίας στο σχολείο. Το οικογενειακό περιβάλλον όσο καλό κι αν είναι, όση αγάπη και ενδιαφέρον κι αν προσφέρει στο παιδί, όλα αυτά τα καλά, πίστεψε με, επισκιάζονται από αυτά τα τραυματικά που βιώνει στο σχολείο. Πιο εύκολα στη ψυχή ενός παιδιού καταγράφονται με έντονο τρόπο και καταλαμβάνουν χώρο οι αρνητικές εμπειρίες αντί τα όποια θετικά βιώματα. Θα το βλέπεις να επιστρέφει από το σχολείο όλο σκέψεις και λύπη, να μην αντιδρά όπως θα πρεπε σε κάθε τι θετικό που του προσφέρεις και θα κλείνετε στις σκέψεις.
Να ξέρεις ότι τα βιώματα αυτά θα του δημιουργήσουν αντικοινωνικότητα, απομόνωση, χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, κοινωνική φοβία και ιδεοψυχαναγκασμούς, καταστάσεις οι οποίες θα το συνοδεύουν και θα του δημιουργούν προβλήματα σε όσα νέα περιβάλλοντα κι αν εντάσσεται στο μέλλον. Μιλώ και από προσωπικές εμπειρίες κυρίως.
Γι αυτό κινηθείτε γρήγορα και δυναμικά. Μην ανεχθήτε άλλο τη συμπεριφορά των συνομίλικων στο σχολείο. Να ξέρετε ότι οι δασκάλοι θα δείξει κάποιο ενδιαφέρον, σε καμιά όμως περιπτωση δε θα είναι τετοιο που να επιλύει το θέμα. Να ξέρετε για αυτούς που τον ενοχλούν, ότι όπου δεν πίπτει ο λόγος πίπτει η ράβδος !!! και να την χρησιμοποιήσετε αμα δείτε ότι τα λόγια δε βγάζουν πουθενα. Ή βρίτε το κατάλληλο σχολείο και τα κατάλληλα παιδιά να κάνει παρέα.
Ευτυχώς παρακολουθείτε το παιδί από παιδοψυχολόγο, αν κατάλαβα καλά. Ελπίζω να είναι ο κατάλληλος και να «γεμίζει» το παιδί και να βλέπετε και αποτελέσματα στη συμπεριφορά του με το χρόνο.
Να ξέρετε ότι αν η διαπεδαγώγηση του είναι μόνο του «καλού παιδιού» δε φελά καθόλου.
Κινηθείτε πριν φτάσει σε στάδια μετά την ενηλικίωση όπου θα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, δε θα μπορεί να κάνει σχέση, θα υποτιμά επαγγελματικά τις ικανότητες του και θα μένει στην αδράνεια λόγω όλων αυτών των βιωμάτων.
Ελπίζω να βοήθησα.....
Δυστυχως η Ελλαδα ειναι στον μεσαιωνα σε ο,τι εχει να κανει με τη χαρισματικοτητα και ειδικα το πως η τελευταια μετατρεπει συχνα το Δημοτικο σε εφιαλτη. Ισως το ιδιωτικο να ειναι καποια λυση οπως νομιζω αναφερθηκε. Μπορει να ωφεληθειτε επισης απο τις συμβουλες ενος παιδαγωγου που ειδικευεται στη χαρισματικοτητα, δεν ξερω αν το εχετε ηδη εξερευνησει περα απ' τα ψυχομετρικα, IQ test κλπ. Φορεις στην Ελλαδα υπαρχουν παντως τα τελευταια χρονια, οπως το www.giftedchildren.gr
ποσο μεσα εχεις πεσει δεν μπορεις να φανταστεις . η γιατρος εχει σταματησει απο την τεταρτη δημοτικου μονος του το παλευει περα απο εμενα και λεει εγω θα γινω παιδοψυχολογος γιατι ξερω ποσο καλο θα κανω στα παιδια σαν κι εμενα να ραγιζει η ψυχη σου και κανενας διευθυντης να μην αντιλαμβανεται οτι το θεμα δεν ειναι να δωσουν τα χερια τα παιδια (δεν ειναι μαλωμενα) κατι βγαινει απο την ψυχη του αλλου παιδιου και την πληρωνει το δικο μου που εχει βιωσει απο το δηθεν σχολειο αχρηστε ασχετε κτλQuote:
Originally Posted by ioannis2
Μαρια τι θα ελεγες την νεα σχολικη περιοδο να εβαζες το παιδι σου σ΄ενα σχολειο μακρια ωστε να κανει γνωριμιες με καινουργια προσωπα.ειχα και εγω ενα αντιστοιχο προβλημα με το δικο μου παιδι, ειχα δει να τον δερνουν γυρω στα 6-7 παιδια και να τον τον εχουν στην μεση, να ερχεται κυνηγημενο απο το σχολειο στο σπιτι, να τον ενοχλουν μεσα στην ταξη, να ειναι απομονωμενος στο διαλλειμα, να τον κολλανε στα καγκελα του σχολειου οι δυνατοι και ευσωμοι.Γινομαι εξαλλη μονο που τα θυμαμαι.Επιασα και δασκαλο και αργοτερα καθηγητες αλλα τα παιδια ειναι τοσο σκληρα.Επιασα και δυο γονεις και συγκεκριμενα η μια μητερα μου ειπε αν μπορει ας δωσει ξυλο και το δικο σου παιδι.Το αποτελεσμα ηταν να τον παω σε σχολειο μακρια απ ολους και να του πω οτι αν επιτρεψει να τον ακουμπησει κανεις τοτε θα τις φαει κι απο μενα.Δεν ξερω αν εκανα σωστα αν το χειριστηκα σωστα αλλα εκτος υστερων ειναι το μονο πραγμα το οποιο μου αναγνωριζει.Σιγουρα υπαρχουν προβληματα που ξεκινουν απο το σπιτι και η σταση του πατερα ειδικα στο αγορι παιζει σημαντικο ρολο.
Δεν πιστευω πως υπαρχει ουτε ενας λογος για να συνεχισει το παιδακι σου σε αυτο το σχολειο και αναρωτιεμαι πραγματικα γιατι βρισκεται εκει. Το βρισκω αδιανοητο να πρεπει να μπει στη διαδικασια να 'το παλευει' και να υπομενει τετοιες συμπεριφορες. Το προτυπο του πατερα ακομα κι αν δεν ειναι τοσο δυναμικο δεν εχει να κανει με τη συμπεριφορα αλλων παιδιων. Δε γινεται να περιμενει κανεις οτι το καθε παιδι δημοτικου θα μπορει να ορθωσει το αναστημα του για να διεκδικησει τα αυτονοητα που θα επρεπε να του παρεχονται.
Γιάννη μου, δε μπορώ να συμφωνήσω με τη χρήση βίας σε ανηλίκους, από ενήλικους. Ούτε με το μεσαιωνικό και που θα έπρεπε να είναι καταδικαστέο, όχι να προτείνεται ως λύση τη σήμερον ημέρα "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος"
:( :(
Να στο εξηγήσω διαφορετικά, όταν ένας ενήλικας τιμωρεί έναν ανήλικο για τη βία εναντίον του παιδιού του, με βία απέναντι σε ένα άλλο παιδί, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να χρησιμοποιεί τη δύναμη που του δίνει η ενήλική του ιδιότητα, εναντίον ενός πλάσματος που δεν έχει την ίδια δύναμη να αμυνθεί. Και το μήνυμα που θα δώσουν οι ίδιοι οι γονείς στο παιδί τους αυτό που τώρα υφίσταται τις επιπτώσεις της βίας, θα είναι η νομιμοποίηση της βίας, απλά με άλλο πρόσχημα. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, αλλά δεν μπορούμε να περνάμε μηνύματα τέτοια στα παιδιά μας, όχι μόνο δεν τα κάνουμε να αποστρέφονται τη χρήση βίας, αλλά τους την εντυπώνουμε, και μάλιστα αυτή η εντύπωσή της είναι χειρότερη από τη βία ενός ανήλικου, γιατί προέρχεται από έναν ενήλικα, που υποτίθεται είναι ο μεγάλος και σοφός. Με τη θέση ευθύνης που έχω ως μάνα, δεν μπορώ να επικροτήσω τέτοιες σκέψεις ούτε συμβουλές.
Μαθαίνουμε τα παιδιά μας όχι τόσο με τα λόγια μας, αλλά με το παράδειγμά μας. Το παράδειγμά μας όταν είναι αντιφατικό, σε προστατεύω κακοποιώντας για να το κάνω, τότε έχουμε σίγουρα νομιμοποιήσει και τη βία που δέχεται το θύμα. Κι αυτό με τη σειρά του θα τη δώσει πιθανότατα αλλού.
[QUOTE=rock;219515]Δεν πιστευω πως υπαρχει ουτε ενας λογος για να συνεχισει το παιδακι σου σε αυτο το σχολειο και αναρωτιεμαι πραγματικα γιατι βρισκεται εκει. Το βρισκω αδιανοητο να πρεπει να μπει στη διαδικασια να 'το παλευει' και να υπομενει τετοιες συμπεριφορες. Το προτυπο του πατερα ακομα κι αν δεν ειναι τοσο δυναμικο δεν εχει να κανει με τη συμπεριφορα αλλων παιδιων. Δε γινεται να περιμενει κανεις οτι το καθε παιδι δημοτικου θα μπορει να ορθωσει το αναστημα του για να διεκδικησει τα αυτονοητα που θα επρεπε να του παρεχονται.[/QU
στωστα μιλας και σας ευχαριστω ολους εσας .το σκεφτηκαμε να αλλαξει σχολειο αλλα και ο δασκαλος του και πολλοι αλλοι μας ειπαν οτι θα ειναι μια ηττα για το παιδι και οτι στην κοινωνια πρεπει να παλεψει γιατι καποιος αλλος θα ειναι καπου αλλου το κακο ομως ειναι οτι και φετος να τον αλλαξουμε σχολειο του χρονου παλι θα βρεθουν στο γυμνασιο γιατι και τατρια γειτονικα δημοτικα πηγαινουν στο ιδιογυμνασιο
τελος παντων ελπιζω να ειναι το τελευταιο γιατι τωρα εχουν ενημερωθει και οι γονεις και με τη δικη μου αγανακτηση και απειλη πιστευω οτι θα καλεσουν και τους ειδικους θα περιμενω ακομη λιγο και μετα θα βγω απο τα ρουχα μου.δεν υπαρχει αλλη αντοχη απο τη μερια ο μπαμπας απλως αγχωνεται εγω τρεχω.να προλαβω δεν ξερω τι?ξερω μονο οτι ενα παιδι που εχει μεγαλη αξια δεν θελω να μου καταστραφη (μετα θα αναρωτιουνται ολοι μας πως? γιατι? πηγε χαμενο.κ.τ.λ. να το κανω τι μετα ? οτι κανει η ερμη μανα του αλεξ και δεν ξερει και που ειναι το κοκκαλο του παιδιου της να το κλαψει. πως κοιματε η κοινωνια μας γιατι? στι ειδησεις τα βλεπεις και τρως (λεει ενα τραγουδι) εγω και τα παιδια μου ομως αγαπαμε και πονουμε γιατι?
0
Ναι να συμφωνησουμε οτι καποια στιγμη καποιος θα βρεθει αργοτερα και θα πρεπει να τον αντιμετωπισει αλλα οχι να βρισκεται ενα παιδι για χρονια σε τετοιο περιβαλλον, να εχει προβληματα αυπνιας και να λεει πραγματα τυπου θελω να πηδηξω απο το μπαλκονι (?), αυτο το τελευταιο που ειχες αναφερει δεν πολυκαταλαβα ειχε πει κατι τετοιο το παιδι ή ηταν δικες σου σκεψεις?Οι δασκαλοι και οι υπολοιποι πολυ φοβαμαι οτι ειναι εξω απ'το χορο. Αληθεια ετυχε ποτε να ρωτησετε το παιδι αν θελει να αλλαξει σχολειο? Μελλοντικα παντως οταν το παιδι θα διαμορφωσει το χαρακτηρα του και θα μεγαλωσει λιγο ισως αντιδρα και διαφορετικα σε τετοιες συμπεριφορες, δεν χρειαζεται να σκεφτεται κανεις τι θα γινει στο γυμνασιο.Quote:
Originally Posted by Maria_T
Θα επρεπε και οι γονεις του αλλου παιδιου που τα κανει αυτα να δουν τις ευθυνες τους.
σκεψεις του παιδιου ειναι ολα αυτα και αυτο ακριβως συμβαινει οτι οταν αναφερω τετοια πραγματα κανεις δεν καταλαβαινει γιατι ειναι εξω απο το χοροQuote:
Originally Posted by rock
Αργω να απαντησω γιατι προσπαθω να πιστεψω αυτα που διαβαζω. Δηλαδη εχουμε και λεμε :
1) Το παιδι σου βρισκεται σε ενα σχολειο στο οποιο εδω και χρονια δεχεται λεκτικη και σωματικη βια
2) Ειστε γνωστες της καταστασης ολα αυτα τα χρονια
3) Δασκαλοι και λοιποι γνωστοι υποστηριζουν οτι το παιδι δεν πρεπει να εγκαταλειψει , τι αραγε, τη μαχη?
4) Το παιδι κατα καιρους ξυπνουσε μεσα στις νυχτα και ειχε αυπνιες
5) Το παιδι εχει εκφρασει επιθυμιες αυτοκτονιας
6) Το παιδι ειναι 11 χρονων
7) Ενας απο τους λογους που δεν αλλαζει σχολειο ειναι το οτι θα συναντησει τα ιδια παιδια στο γυμνασιο
Σε μια περιπτωση λοιπον που ισχυουν τα παραπανω τι πιστευεις οτι θα επρεπε να κανει καποιος?
ολα αυτα τα χρονια λεγαμε ειναι ενα τυχαιο γεγονος στεναχωριομασταν με αυτο και περνουσε να μην ξεχναμε ομως οτι το παιδι τα κρατουσε μεσα του γιατι ηξερε οτι ειναι αμπαλος και μερα με τη μερα ολα τα υπολοιπα. κατι που παραληψα να πω ειναι οτι το παιδι ειχε αλλη εικονα στο σχολειο και σιγα σιγα αλλη στο σπιτι .αρχισα να περιγραφω στη δασκαλα οτι στο σπιτι γινεται χαμος γιατι ? που νακαταλαβω εγω τοτε τι γινοταν στο σχολειο ερχοταν στο σπιτι και ετρωγε και απο εμενα την τιμωρια του γιαυτη τη συμπεριφορα γιατι κι εγω ελεγα ειναι κριμα να κανω τα παντα για σενα και εσυ να φερεσαι ετσι που να καταλαβω . ωστε τεταρτη πεμπτη καθως μεγαλωναν τα παιδια μεγαλωναν και οι κουβεντες τους επισης δεν ανεφερα οτι ο θυτης παρεσερνε και αλλα πιδια σε αυτο το παιχνιδι που ηταν για εκεινον .το ελεγα στον τωρα δασκαλο και ισως του ακουγωταν υπερβολικο.και εβλεπα οτι δεν μπορουν να με καταλαβουν και ελεγα γιατι τι αλλο πρεπει να τους πω
μαρία, δν έχω διαβάσει όλες τις απαντήσεις των παιδιών, αλλά ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις απευθυνθεί στο υπουργείο παιδείας.
επειδή διάβασα πως ο/η δασκάλα κ η διεύθυνση του σχολείου δν έδωσε κ τόση σοβαρότητα στο θέμα.
Ειπες καπου οτι απο τεταρτη δημοτικου και μετα σταματησε να το βλεπει παιδοψυχολογος, ειναι ηδη τεραστιο το διαστημα απο τοτε μεχρι την εκτη ταξη που βρισκεται το παιδι τωρα Μαρια. Νομιζω πρεπει να συνεχισει το παιδι να πηγαινει σε ειδικο αλλα και να αλλαξει περιβαλλον, το παιδι δεν το ρωτησατε αν θελει να αλλαξει σχολειο εστω και τωρα τι λεει γι'αυτο? Ριξε μια ματια στο ποστ που εκανε η γιωτα2 παραπανω που μιλαει για αντιστοιχη περιπτωση.
Μην ξεχνας οτι οι δασκαλοι , οι διευθυντες κι ολοι οσοι βρισκονται σε αναλογες θεσεις δεν εχουν το ακαταλογιστο ουτε ειναι καποιου ειδους θεοι για να τους εμπιστευεται κανεις τυφλα σε οσα λενε και κανουν ειδικα σ'αυτη την χωρα, μη νομιζεις οτι θα ενδιαφερθουν για το παιδι σου παραπανω απ'οσο ενδιαφερεσαι εσυ γι'αυτο.
Rain And Wind,
Αυτό που γραψα : «όπου δεν πίπτει ο λόγος πίπτει η ράβδος» , το ξέρω ότι είναι ακραίο και ότι χειρότερο, όμως είναι και έσχατο μέτρο. Άμα όλα τα άλλα αποτυχουν θα χρειαστεί αυτό. Το παιδάκι της κα Μαρίας αντί να βιώνει την ανεμελιά και χαρά του σχολείου βιώνει το σπαραγμό και τη βια της ζούγκλας. Διαμορφώνει καθημερινά στο σχολείο του την τραυματισμένη του προσωπικότητα του αύριο. Προετοιμάζεται να γίνει μελλοντικό μέλος του φορουμ. Όταν όλοι αυτοί ή αυτός που του κανουν τη ζωή μαρτυριο θα ζουν την ανεμελια και ευτυχια της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, το παιδάκι αυτό θα είναι «χιλιομετρα» πίσω προσπαθώντας, αν τα καταφερει να ξεπερασει τα αποτελεσματα των τραυματων της παιδικης ηλικιας για να μπορεσει να κανει κι αυτο τη φυσιολογικη ζωή.
Άμα τα άλλα τα παιδια που είναι η αιτια του προβληματος δεν αλλάζουν με τον καλό τροπο, με τα λογια, και πανε και τοσα χρονια απ ότι καταλαβα που γινεται αυτή η προσπάθεια χωρίς αποτελεσμα, τότε πρέπει να γινει χρήση του τροπου που εισηγουμαι εγω.
Ο φόβος τιμωριας με αυτο τον τροπο θα απωθεί τα παιδια απο το να βασανιζουν το παιδακι της κυριας Μαριας. Μια δυο φορες να υποστουν την τιμωρια αυτή θα έχει αντικτυπο στη συμπεριφορά τους. Και το παιδακι από την άλλη θα πρεπει να το μάθουν να μην ανέχεται, να αντιδρα, ακόμα και βιαια. Είναι ότι χειροτερο να του παιρνουν το μηνυμα να μενει αδρανης και να τις τρωει. Πολλοι ακόμα και ανηλικοι δε καταλαβαινουν με τιποτα από καλο τροπο.
Μαρια-Τ,
Τόσα χρονια απο οτι καταλαβα δεν έχετε κανει τιποτα ουτε εχετε πετυχει κατι ως γονεις για να αλλάξετε αυτη την κατασταση. Το παιδι σας έχει καταρρακωθεί, έχει πληγει. Στο σχολειο μπορεί να ειναι το πιο ησυχο παιδι, με όλες τις αρνητικες συνεπειες και στο σπιτι αγριμι και εσεις να πιστευατε ότι επειδη ειναι αγριμι στο σπιτι έτσι είναι και στο σχολείο. Στο σπιτι εχει την ελευθερια, την αγαπη, τη χαρα, δεν έχει καθολου καταπίεση και έτσι εκφράζεται όπως πραγματικά νοιώθει. Η συμπεριφορατων των άλλων ή αυτου του συμμαθητη του στο σχολειο λειτουργει σαν καταπιεση, σαν ανελευθερια και γι αυτο είναι ήσυχο και ανέκφραστο. Μπορει να ξερει και όλες τις απαντησεις στα μαθηματα αλλά αυτή η κατασταση τον κανει να μη μιλα, να ζει μεσα στην απογνωση και το φοβο που του προκαλουν και τελικα στην απομωνωση.
Μάθετε τον να αντιδρα, να μην ανεχεται, διδάξετε τον αυτό και θα δειτε διαφορα στη συμπεριφορά των άλλων, θα τον υπολογιζουν, τουλαχιστο δε θα κινουνται τοσο ευκολα εναντιον του οπως πριν. Από την άλλη εισηγουμαι επίσης να του αλλάξετε σχολείο όσο και αυτό θα σημαινει αποστασεις, ταλαιπωρια στη μεταφορα κλπ, να μην τα σκεφτεστε καθολου αυτά. Κάντε τα αυτά, γενικά κινηθειτε γρήγορα γιατί μετά και για παντα θα ναι πολύ αργά.!!
Πέρα από το να πάει το παιδί σε ψυχολόγο, οι γονείς οι ίδιοι πήγαν κι αυτοί για να ψάξουν τα τυχόν δικά τους θέματα?
Γιατί αυτά που διάβασα, το ότι το ένα παιδί είναι ο μπαμπάς, το άλλο η μαμά, ότι το παιδί γύρναγε σπίτι και η μητέρα το τιμωρούσε, το ότι ο πατέρας είναι απών και επιδεικνύει μία συμπεριφορά αποστασιοποιημένη από τα οικογενειακά ζητήματα, ο αγχώδης τρόπος γραφής της ίδιας της μητέρας, από όλα αυτά εγώ εισέπραξα ότι ίσως το θέμα να μην είναι μόνο ότι κάποια παιδιά το στοχοποιούν. Ναι μεν, αλλά.
Όταν οι γονείς είναι ευτυχισμένοι, αυτό αντανακλά στη συμπεριφορά των παιδιών τους, δεν είναι δυνατόν μόνο με μία εξωτερική επιρροή ένα παιδί δημοτικού να λέει λόγια όπως "θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα".
Αυτό ήθελα να ρωτήσω τη Μαρία, αν θεωρεί το γάμο της ευτυχισμένο και αρμονικό, τη σχέση με τον άντρα της πώς την αξιολογεί.
Μαρία το θέμα που αντιμετωπίζεται είναι όντως δύσκολο και περίπλοκο...
Έχω την εντύπωση ότι πέρα από οτιδήποτε αποφασίσετε να κάνετε στα εσωτερικά σας ως οικογένεια, θα πρέπει να επιμείνεις όσον αφορά τις επισκέψεις σου στο σχολείο.
Η κατάσταση αυτή καλό θα είναι να αντιμετωπιστεί σε δύο επίπεδα: μεταξύ των εμπλεκόμενων μαθητών στην τάξη και μεταξύ των γονιών σε μια συνάντηση μέσα στο σχολείο. Όσον αφορά την επέμβαση μέσα στην τάξη, να είσαι σε επαφή με το δάσκαλο / δασκάλα και πρότεινε του (διακριτικά γιατί υπάρχει και το θέμα της αυθεντίας του δασκάλου :) ) να οργανώσει μια διαδικασία (π.χ. ένα πρόγραμμα αγωγής υγείας) όπου θα τεθεί το έμμεσα το πρόβλημα εξετάζοντας θέματα όπως τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός, ποια τα αίτια, οι μορφές κ.λπ. Από εκεί μπορούν να ανατεθούν κάποιοι ρόλοι, να γίνει ένα θεατρικό δρώμενο. Υπάρχουν σχολικοί σύμβουλοι και το αρμόδιο τμήμα ψυχολογική υποστήριξης που μπορούν να βοηθήσουν. Αν αλλάξουν οι ρόλοι (έστω και στα πλαίσια ενός θεατρικού) ο θύτης θα το σκεφτεί αρκετές φορές όταν θα το επιχειρήσει ξανά. Ζήτησε από το διευθυντή να οργανώσει μια συζήτηση μεταξύ των γονιών των εμπλεκομένων. Αν οι άλλοι γονείς αρνηθούν πες του να τους καλέσει ξεχωριστά. Πάντως μην το αφήνεις...
Μαρια,Quote:
Originally Posted by Maria_T
λυπαμαι για την ολη κατασταση. Διαβαζοντας τα οσα γραφεις, θα σου πω τι με προβληματισε.
1.Η διαφορετικη εικονα που παρουσιαζε το παιδι σου στο σπιτι σε σχεση με το σχολειο.
2. Το οτι απεδιδες το εξωτερικο γεγονος σαν κατι τυχαιο
3. Η τιμωρια λεγοντας οτι "κανω τα παντα για σενα κ συ φερεσαι ετσι. που να καταλαβω..."
Καταλαβαινω οτι οι εξωτερικοι παραγοντες ειναι σημαντικοι. Μην υποτιμας ομως την δικη σου δυναμη κ την δικη σου επιρροη στο παιδι. Δες λιγο εσενα. Γιατι δεν ακους το παιδι σου? Μηπως δεν το εμπιστευεσαι αρκετα? Ποσο αφουγκραζεσαι τις αντοχες κ τα ορια του?
Καλοι οι δασκαλοι, οι ειδικοι, οι αλλοι γονεις, τα αλλα παιδια, αλλα δωσε στο παιδι σου τον χωρο του, και την αναγκη που εχει να νιωσει σημαντικο. Αν δεν νιωσει οτι η φωνη του ακουγεται σε σενα, ειναι πολυ δυσκολο να νιωσει οτι ακουγεται οπουδηποτε αλλου κ να ορθωσει το αναστημα του.
συμφωνώ απόλυτα με τη σοφία κ κυρίως με την τελευταία φράση!
Maria_T σου έχω στείλει ένα μήνυμα (δες τις σημειώσεις)