εμμονες ιδεες απλου τυπου

πολλες φορες μου κολλαει στο μυαλο καποιο δυσαρεστο θεμα κ το σκεφτομαι πολλη ωρα η απο λιγο καθε μερα για μεγαλο χρονικο διαστημα. κ προφανως δεν εχει κανενα νοημα να γινεται κατι τετοιο, κ ομως γινεται. δε μιλαω για ΙΨΔ, δεν ειναι κατι που δεν μπορω να το σταματησω, ομως "κολλαω" κατα μιαν εννοια. συνηθως ειναι πραγματα δυσαρεστα, πχ γεγονοτα που πηγαν στραβα.

το "κανω αλλα πραγματα" βοηθαει, αλλα υπαρχουν κ περιπτωσεις που παγιδευεσαι. πχ πριν σε παρει ο υπνος, οταν περπατας αφηρημενος στο δρομο χωρις Ipod, αν βρεθεις σε ταινια η θεατρο η δραστηριοτητα που βαριεσαι, κ μερικες φορες γινεται κ επειδη το ζηταει ο οργανισμος μου να κολλησω!

τι λυσεις υπαρχουν για αυτην την περιπτωση?

Lou, καλημέρα!
Μου θυμίζει rumination αυτό που περιέγραψες, μία νοητική "αναμάσηση" εμπειριών, με αρνητικό περιεχόμενο. Το είχα πριν την κατάθλιψη και κατά τη διάρκειά της. Όμως, δεν υπάρχει κανένας λόγος πανικού. Γιατί αν κάτι δε το βαφτίζεις ως πρόβλημα η ίδια, δεν το αναγάγεις και σε κάτι που χρειάζεται "λύση", δεν ξέρω αν με εννοείς.
Εξάλλου, δεν το θεωρείς και λιγουλάκι φυσικό αυτό που σου συμβαίνει, όταν ένας άνθρωπος είναι αφηρημένος να εισβάλλουν σκέψεις που δεν είναι υπό τον έλεγχο του συνειδητού του κομματιού? Γιατί κάτι τέτοιο να το ψυχιατρικοποιήσουμε με τη μία? Ας το πάμε αλλιώς.

Λοιπόν, μπορεί να είναι απλά δείγμα ότι σε παρατηρείς πολύ έντονα και ότι σε βάζεις κάτω από μικροσκόπιο, οπότε όταν μας βάζουμε και κάτω από μικροσκόπιο, κάτι θα βρούμε, όπως και να το κάνεις. Να είναι λοιπόν δείγμα αυξημένης αυτοπαρατήρησης, ίσως και να περνάς μία εποχή που είσαι φορτισμένη με άγχος και να σου βγαίνει με αυτόν τον τρόπο.
Mπορεί φοβούμενη το παρελθόν σου αυτό να σου φτιάχνει ένα τοπίο όπου καθετί μεγενθύνεται από σένα την ίδια, γιατί κάτι σου φωνάζει κίνδυνος, κίνδυνος. Δεν είναι όμως κατ' ανάγκην τέτοιος.

Σου βρήκα κάποια ενδιαφέροντα (για μένα τουλάχιστον) πραγματάκια, food for thought, που ίσως να σε βοηθήσουν, ώστε να δεις μήπως κάποια απ΄αυτά ισχύουν για σένα και να το ψάξεις λιγάκι παραπάνω.

Typical beliefs and assumptions that fuel worry (Shearer and Gordon, 2006)

# Intolerance of uncertainty: "If I think about this long enough, I should feel a sense of certainty"

# Intolerance for discomfort: "If I can just think this through, I won't have to feel this way"

# Inflated sense of responsibility and culpability: "If bad things happen, it's my fault"

# Distorted risk assessment/ emotional reasoning: "If it feels likely, it is likely. If it feels dangerous, it is dangerous"

# Perfectionism- mistakes are unacceptable: "Mistakes mean I wasn't in control and I screwed up"

# Misconstrued virtue: "Worry shows how deeply I care about my children"

# Overvaluation of the thought process: "Because I have a thought, it is therefore, an important thought and I must give it my full attention
and get it settled. I can anticipate and avoid discomfort by worrying"

# Meta-worry or "worry about worrying" :"I'm making myself sick. I'm going to bring on an early heart attack. I'm out of control. I'm weak. If my faith was stronger,
I wouldn't worry"

# Implicit magical beliefs: "Worry prevents bad things from happening. It keeps loved ones safer"

Δε λέω πως μπορεί να σε αφορούν όλα βέβαια, λολ, απλά ψάξε μήπως κάποια όντως το κάνουν.

ευχαριστω ρειν για την απαντηση, λοιπον μου παει το "Perfectionism- mistakes are unacceptable: "Mistakes mean I wasn't in control and I screwed up"

πιο συγκεκριμενα για να δωσω ενα παραδειγμα, μου κολλαει συχνα πυκνα η αδερφη του πρωην μου. (πρεπει να ειναι με τη βουλα το πιο μαλακισμενο ατομο που εχω γνωρισει καπως εκτενως στη ζωη μου) εντωμεταξυ εχω χωρισει με δαυτον αποτο 2004, κ αυτην εχω να την δω απο τοτε! αλλα μου εχει μεινει μια εμμονη του τυπου: ημουν ο μαλακας τοτε κ δε μιλαγα, της τα ειπα αρκετα? το καταλαβε οτι δεν την πηγαινα? εντωμεταξυ της τα ειχα πει σε 2 πολυ μικρα αλλα περιεκτικα μνμ στο κινητο της, σε καποια φαση εκ των υστερων, αλλα ακομα το σκεφτομαι.

τελος παντων θελω καπως να ξεμπλεξω απο αυτο, ας παει κ αυτη στο καλο του.. της φυσης τελος παντων να ησυχασω κ εγω!

αισθανομαι γελοια που σκεφτομαι κατι που εχει τελειωσει εδω κ 6 χρονια κ ακομα το σκεφτομαι.
νομιζω ειναι κατι σαν αρρωστημενη τελειομανια. δεν διεκδικησα τα δικαια μου οταν επρεπε γιατι τοτε δεν μπορουσα, κ μετα με τρωει μια ζωη!

αλλα με επιασε ενας πανικος χθες το βραδυ, λεω θα παω 90 κ ακομα θα την σκεφτομαι την *******?

Ε ενταξει αυτο το τελευταιο ειναι και ολιγον ενοχικο, περα απο τα "ψυχαναγκαστικα απλου" τυπου που λες... Τα τελευταια τα εχω κι εγω - στην καταθλιψη ειναι πιο εντονα και αφορουν γκαφες που μπορει να εκανα και στα 6 μου... Αστεια πραγματα αλλα τοτε δεν μπορω να γελασω!

Λου, το έχω παρατηρήσει κι εγώ αυτό το κόλλημά σου, ας το πω έτσι αφού κι εσύ έτσι κάπως το περιγράφεις. Νομίζω πως επιμένεις να εξετάζεις κάτι που έγινε στο παρελθόν, με σημερινά δεδομένα. Θα σε βοηθούσε πιστεύω να σκεφτείς πως δεν είσαι ίδια με τότε, κάποια εργαλεία ψυχολογικά που έχεις τώρα δεν τα είχες τότε ώστε να κάνεις χρήση τους, οπότε κάνεις μία κριτική πάνω σε λάθος βάση. Έχεις εξελιχθεί αλλά δε σου δίνεις το δικαίωμα να αντλήσεις ικανοποίηση από την εξέλιξή σου.
Αντί να δώσεις μπράβο στον εαυτό σου για τα εργαλεία που δεν είχες και απόκτησες, τον βαράς που δεν τα είχε τότε! Ε, μαθαίνουμε μέσα από τις εμπειρίες μας. Αν επικεντρωθείς στο τι σου ΕΔΩΣΕ η εμπειρία και όχι στο τι σου ΠΗΡΕ, νομίζω θα έχεις τη δυνατότητα αντί να σε τιμωρείς για το παρελθόν να χρησιμοποιήσεις απλά τα μαθήματά του, δίχως να σε δικάζεις για κάτι που δε γίνεται να αλλάξει πια.

ναι, ρειν, τωρα μετα τα νεα δεδομενα που σου εδωσα πεφτεις διανα μεσα 100%. το εχω ρε γμτ κ ειναι πολυ κουραστικο, γιατι ωρες ωρες μου δημιουργει εναν αρκετα ισχυρο ψυχαναγκασμο, του τυπου "πρεπει να της τα πω χαρτι κ καλαμαρι τωρα, τωρα που εμαθα", με 2 μνματακια θα τη γλυτωσει αυτη, που θρονιαστηκε 8 μηνες στο σπιτι μου? κ τον υπολοιπο 1,5 χρονο που τα ειχα με το παιδι αυτο, μετα που αυτη εφυγε απο το σπιτι, όποτε μπορουσε να μας το κρατησει το φαναρι θα το κραταγε! κ ο αδερφουλης της λατρεια της ειχε! ηταν κ αγαμητη (αγάμητη, οχι αγαπητή, λολ) , απορω πως ο πρωην μου δεν μου προτεινε να κανουμε μια τριαδικη αιμομικτικη παρτουζα να γνωρισει κ αυτη το σεξ!

θα το συζητησω κ με την ψυχ μου, αλλα τα τελευταια χρονια με εχει βασανισει αρκετα. ειδικα οταν ημουν αμερικη κ σε καποια φαση ειχα μπλοκαρει με τα μαθηματα, μου ειχε γινει παρα πολυ δυνατος ψυχαναγκασμος. ειναι λες κ δεν μπορεις να χαλαρωσεις. αν κανω πραγματα εχει καλως, αλλα αν δεν κανω θα εμφανιστει ενα τετοιου τυπου περιστατικο!

τεσπα θα προσπαθησω να αρχισω να το βλεπω αλλιως!!!

επισης ρεπ ποιντ για το απο πανω μνμ! (αφου δεν μπορω να τα δινω αλλιως, τα δινω ετσι!)

....Mαλλον κ γω ειμαι αρκετα ενοχικη, κ πολλες φορες για ηλιθια πραγματα ,που δεν θα πρεπε να τα σκεφτομαι παραπανω απο... μια στιγμη!
- Πριν 3 μερες μπηκαν μεσα στο λεοφορειο καποιοι ελεγκτες για τσεκ εισητηριων. Ελεγξαν το εισητηριο μου αλλα ξεχασαν να μου το τρυπησουν... Εγω παρ ολ αυτα νευριασα που τους ειδα γιατι σκεφτηκα μεσα μου " δεν φτανει που μας εχετε πεθανει στις απεργιες κ εχουμε χρεωθει στα ταξι, εχετε κ το θρασος αυτες τις λιγες ωρες που δουλευτε να σας χτυπαμε κ εισητηριο..."... Κ απο αντιδραση, βγαινοντας εδωσα το εισητηριο μου σε μια Φιλιππινεζα που μολις εμπαινε... Πολυ φοβαμαι ομως οτι με ειδανε γιατι βρισκονταν ακομα μεσα... Και αν την πληρωσε η κοπελα?????????????-
....Ακομα το σκεφτομαι... Πολυ ομως...

Εκει που ηθελα να καταληξω ειναι ειναι οτι η απαντηση της ραιν μου αρεσε παρα πολυ κ ισως να βοηθησει κ σενα.
Σε ενα θεμα που ειχα ξεκινησει εγω παλαιοτερα, μου ειχαν γραψει εδω οι φιλοι ενα φαρμακο που ισως βοηθησει κ σενα, αλλα θα εχεις προβλημα να το βρεις τωρα με τις απεργιες των φαρμακειων...
Λεγεται starxidiamol.......... Αρχισε παιρνοντας ενα την ημερα κ βλεπουμε!!!!

Χαχααα, ωραίο το φάρμακο αυτό!:D
Λου-κούμι, ο θυμός ίσως να μην είναι απλά για το θρόνιασμα πάντως. Ίσως μέσα σου να τη θεωρείς υπαίτια για το χωρισμό, ίσως ηθικό αυτουργό του, άρα να της φορτώνεις την ευθύνη για την κατάληξη της σχέσης σου? Ίσως να είναι ξεστρατημένος πόνος ο θυμός, είχες την ευκαιρία να βιώσεις τον πόνο τότε, τα στάδια τα πέρασες όλα, ή κάποια τα "πήδηξες" ?
I mean, why don't you just let go???
Εσύ δεν την αφήνεις να βγει από τη ζωή σου, εσύ την κουβαλάς μέσα στο παρόν σου, δίνοντάς της τη δύναμη να στο επηρεάζει. Έναν άνθρωπο που έχεις να δεις τόσα χρόνια πια, που δεν είναι πλέον κομμάτι του παρόντος σου, του σήμερα, του δίνεις την ευκαιρία να σου κρατάει ένα μέρος σου ακινητοποιημένο στο παρελθόν. Σε γυρνάς εσύ στο παρελθόν, δε σε γυρνάει εκείνη. Πέρασε, γάμησέ το! ΑΣΤΟ! Ελευθερώσου. Και αυτό που λες, να εκφράσεις τώρα το θυμό σου, μετά από τόσο καιρό, για σκέψου το, έχω να δω ένα άτομο κάποια χρόνια, και μία μέρα των ημερών του τα χώνω για κάτι που μπορεί να έχει ήδη ξεχάσει. Δικό του είναι το θέμα ή δικό μου?

Μου θύμισε μία ιστορία που είχα διαβάσει, μία παραβολή, για δες εδώ:
Δύο μοναχοί βάδιζαν πηγαίνοντας στον προορισμό τους. Συναντάνε μία γυναίκα που δεν μπορούσε να περάσει ένα ρυάκι. Ο ένας μοναχός αποφάσισε να τη βοηθήσει, την σηκώνει και την περνάει απέναντι. Συνέχισαν το δρόμο τους οι δύο μοναχοί. Κάποια στιγμή κάθισαν να ξαποστάσουν και να φάνε και κατιτίς.
Εκνευρισμένος ο νέος λέει στο γεροντότερο: δάσκαλε, η θρησκεία μας απαγορεύει την επαφή με θηλυκά, εσύ γιατί τη σήκωσες εκείνη τη γυναίκα και την πήγες απέναντι? Γιατί πήγες ενάντια στο νόμο, γιατί δεν την άφησες να περάσει μονάχη της;
O γέροντας τον κοιτάει ξαφνιασμένος και του λέει: Eγώ την άφησα στην απέναντι όχθη, εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη?



(σε ελεύθερη απόδοση, λολ)

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Λου, το έχω παρατηρήσει κι εγώ αυτό το κόλλημά σου, ας το πω έτσι αφού κι εσύ έτσι κάπως το περιγράφεις. Νομίζω πως επιμένεις να εξετάζεις κάτι που έγινε στο παρελθόν, με σημερινά δεδομένα. Θα σε βοηθούσε πιστεύω να σκεφτείς πως δεν είσαι ίδια με τότε, κάποια εργαλεία ψυχολογικά που έχεις τώρα δεν τα είχες τότε ώστε να κάνεις χρήση τους, οπότε κάνεις μία κριτική πάνω σε λάθος βάση. Έχεις εξελιχθεί αλλά δε σου δίνεις το δικαίωμα να αντλήσεις ικανοποίηση από την εξέλιξή σου.
Αντί να δώσεις μπράβο στον εαυτό σου για τα εργαλεία που δεν είχες και απόκτησες, τον βαράς που δεν τα είχε τότε! Ε, μαθαίνουμε μέσα από τις εμπειρίες μας. Αν επικεντρωθείς στο τι σου ΕΔΩΣΕ η εμπειρία και όχι στο τι σου ΠΗΡΕ, νομίζω θα έχεις τη δυνατότητα αντί να σε τιμωρείς για το παρελθόν να χρησιμοποιήσεις απλά τα μαθήματά του, δίχως να σε δικάζεις για κάτι που δε γίνεται να αλλάξει πια.

---

Rain is right. Απλά υπάρχει αυτός ο ιδεο-μηρυκασμός (σουπερ λέξη ε? Την άκουσα να την λέει ένας ψυχίατρος τις προάλλες και από τότε την χρησιμοποιώ συνέχεια. Έπαθα ιδεοψυχαναγκασμό με τον ιδεομηρυκασμό λολ) μάλλον σαν "συνήθεια" από τα παλιά. Και επειδή αυτές οι εμπειρίες και σκέψεις ήταν έντονες, ένα stimulus είναι αρκετό για να ξυπνήσει μια αλυσίδα από σχετικές αρνητικές σκέψεις/συναισθήματα (και να σε κάνει να κολλάς και να ιδεομηρυκάζεις)



Κατ αρχάς μην δίνεις "τροφή" σε αυτή την αλυσίδα σκέψεων. Κάνει μια αυτο-ρύθμιση. Με το που βλέπεις ότι πάς να κολλήσεις προσπάθησε να το διακόψεις εκεί στην αρχή. Γιατί όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι κάτι τόσο και πιο εύκολα "ξανα-ξυπνάει". Μετά ακολούθησε τις συμβουλές της ρειν. Είναι ίσως και η περίοδος που περνάς. Αν είμαστε σε κάπως περίεργη κατάσταση (π.χ. άστατη διάθεση) είναι πιο πιθανό να θυμόμαστε και να κολλάμε στα αρνητικά παρά στα θετικά. Προσπάθησε να ασχοληθείς με κάτι δημιουργικό ;)

ρειν εχεις δικιο, τωρα αντε να το δεχτω αυτο, αλλα καπως ετσι ειναι. ναι, μπορει να εχω κ θυμο γιατι μας γαμησε τη σχεση, βεβαια εγω σηκωθηκα κ τον παρατησα καποια στιγμη, αφου γνωρισα καποιον αλλο που μου γυαλισε (δλδ τον δευτερο πρωην) , κ λεω ας το σχολασω να ρισκαρω, αλλα δεν τον χωρισα την επομενη που πεθανε ο πατερας του. ο πατερας του πεθανε στους 2 μηνες που τα ειχαμε, συγκατοικησα με το ζωον στους 3 μηνες που τα ειχαμε, κ τον χωρισα μετα απο 2,5 χρονια.

ωραιο το παραδειγμα με τους μοναχους! :)

ωπ πετραν τωρα ειδα το μνμ! ευχαριστω κ σενα! χαχα, γελασα με το ιδεομυρικασμος, νομιζω οτι η λεξη αυτη παει γαντι στο φαινομενο!
σ αυτο ειμαι expert!!! ενταξει θα προσπαθησω να μην τα σκεφτομαι αυτα πια!

Με το που αρχισεις να σκεφτεσαι κατι αρνητικο το κοβεις και ανταυτου κανεις θετικες σκεψεις. Η μονη λυση που υπαρχει. Γιατι ειναι σαν τον κηπο αμα αφηνεις να ξεφυτρωνουν τα ζιζανια και τα βατα θα πνιξουν τα λουλουδια και οτι καλο υπαρχει.

αχ βρε λου..
το ειχα και εγω αυτο το πραγμα..μιλαμε μπορουσα να μην κοιμηθω ολο το βραδυ και να σκεφτομαι"γιατι δεν ειπα αυτο γιατι δεν εκανα εκεινο με περναει για μαλακα,μπλα μπλα μπλα"
να σου πω τι καταλαβα..
ειχα πολυ θυμο..και για το ατομο αυτο και ακομα περισσοτερο για εμενα που ενιωθα λιγοτερο εξυπνη,λιγοτερο ικανη γενικως λιγοτερη..
εν τελει αποφασισα οτι ναι σε εκεινη τη φαση ο αλλος ηταν σε καλυτερη φαση απο μενα και ετσι με γ@$#$!!γιατι ω ναι υπαρχουν πολλοι που γουσταρουν να το κανουν!!
Καλα δεν θα πεθανω αν δεν υπηρξα καλυτερη..υπαρχουν τοσοι που και τωρα που υποτιθεται οτι ειμαι πιο συνηδειτοποιημενη,ειναι καλυτεροι μου!!χαχαχαχ σιγα την ηττα!!
αποφασισα να ασχοληθω με εμενα και οχι λοιπον με το ποσο με ξεπερνουν οι αλλοι!!
Σε φιλω..

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Με το που αρχισεις να σκεφτεσαι κατι αρνητικο το κοβεις και ανταυτου κανεις θετικες σκεψεις. Η μονη λυση που υπαρχει. Γιατι ειναι σαν τον κηπο αμα αφηνεις να ξεφυτρωνουν τα ζιζανια και τα βατα θα πνιξουν τα λουλουδια και οτι καλο υπαρχει.

---

αυτό ακριβώς κάνω κι εγώ όταν μου έρχονται αρνητικές σκέψεις (ουκ ολίγες φορές). και εκλογίκευση, δηλάδη σκέφτομαι "οκ, τώρα αυτή η σκέψη τι σου προσφέρει? πέρα από το να σε κάνει να νιώσεις σκατά?" τις περισσότερες φορές πιάνει και αισθάνομαι καλύτερα αμέσως.

Lou! η μεγαλύτερη φυλακή ειναι ο θυμός. Όταν τον διώξουμε , τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.

Έχεις σκεφτεί μήπως ανακαλείς ένα γεγονός από το παρελθόν, επειδή ίσως σήμερα κάτι ανάλογο συμβαίνει ή φοβάσαι ότι θα συμβεί σε κάποιον τομέα της ζωής σου και δεν θέλεις να το δεις?
Μια σκέψη κάνω...

esoteriki_dinami ξερω κ αλλες φυλακες

παιδια σας ευχαριστω ολους σας για τις απαντησεις απο την καρδια μου!

το σχολιο οτι ο θυμος ειναι φυλακη, στη δικη μου περιπτωση νομιζω ταιριαζει πολυ καλα!

ισως κ να φοβαμαι μηπως μου συμβει κατι παρομοιο με αυτο τοτε, τωρα, οχι δεν εχω καποια κατασταση τρεχουσα να με απειλει.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

esoteriki_dinami ξερω κ αλλες φυλακες

---

ναι, πχ υπαρχουν κ οι ενοχες... εκει παταγαν, στη δικη μου την ενοχη για την "κακομοιρια" τους!

αχ φωτεινη πολυ ωραιο το μνμ σου! σε ευχαριστω! :)

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

τελος παντων θελω καπως να ξεμπλεξω απο αυτο, ας παει κ αυτη στο καλο του.. της φυσης τελος παντων να ησυχασω κ εγω!

αισθανομαι γελοια που σκεφτομαι κατι που εχει τελειωσει εδω κ 6 χρονια κ ακομα το σκεφτομαι.
νομιζω ειναι κατι σαν αρρωστημενη τελειομανια. δεν διεκδικησα τα δικαια μου οταν επρεπε γιατι τοτε δεν μπορουσα, κ μετα με τρωει μια ζωη!

αλλα με επιασε ενας πανικος χθες το βραδυ, λεω θα παω 90 κ ακομα θα την σκεφτομαι την *******?

---

Καταρχην, ευχομαι να σταματησεις να την σκεφτεσαι πολυ πολυ πριν τα 90:)

Εγω θα σου πω πραγματα που σκεφτομαι και εχουν να κανουν με δικες μου οπτικες που κερδισα μεσα απο την θεραπεια μου.

Το ενα εχει να κανει με το πώς αντιλαμβανομαστε συνηθως τον εαυτο μας. Ικανο για τα παντα, ανα πασα στιγμη κ ωρα. Να δωσουμε την τελεια αποστομωτικη απαντηση, την ιδανικη ατακα, να μην φανουμε κοροιδα κλπ. Ενταξει...οκ! μεσα στο παιχνιδι ειναι να θελουμε να φαινομαστε καπως κ να νιωθουμε κ καπως ετοιμοπολεμοι/ετοιμοι για ολα συνεχως. Ομως αν σκεφτεις οτι "απλα δεν μπορω συνεχεια" κ το συνειδητοποιησεις κ το αποδεχτεις, το προβλημα λυνεται. Ξερω οτι το θεμα ειναι στο ΠΩΣ.Αλλα καμια φορα χρειαζεται απλα λιγη ψυχραιμια, λιγη λογικη κ η φραση "κατσε: ανθρωπος ειμαι, οχι θεος".Κ η αδυναμια εχει να κανει οπως κ η δυναμη με την ανθρωπινη φυση. Κ θα τσαντιστεις κ θα τα χασεις κ δεν θα ξερεις κ πώς να αντιδρασεις. Ειναι οκ και αυτο. Τοτε δεν μπορουσες να αντιδρασεις οπως τωρα θα θελες. Αλλα τοτε μαλλον απλα δεν μπορουσες. Μηπως ακομα κ τωρα φοβασαι οτι δεν θα μπορουσες να ξεσπασεις οπως θα θελες?Εχεις δοκιμασει να το κανεις σε αλλες καταστασεις?

Το δευτερο που θα θελα να σου πω ειναι να εβλεπες τι αντιπροσωπευε αυτη η γυναικα για σενα. Τι σε θυμωνε σ αυτην? Ηταν η συμπεριφορα της? Ηταν κατι στο βλεμμα της? Στις κινησεις της? Καμια φορα ανθρωποι συγκεκριμενοι μπορει να φερουν μεσα μας, συμπεριφορες αλλων σημαντικων ανθρωπων για μας κ να μας "κοντραρουν" ή να εχει η συμπεριφορα τους ενα ειδικο φορτιο πανω μας. Kαι αν οτι φερει αυτη, εχει να κανει με καποιο τροπο σε κατι που παραπεμπει στο παρον σου.

Οτι κι αν ειναι, ευχομαι να λυθει μεσα σου συντομα για να παρουν χωρο αλλα πραγματα, διαφορετικα κ ελπιζω κ πιο χαμογελαστα Lou!:)

carrie, πράγματι υπάρχουν πολλές φυλακές (π.χ. οι ενοχές όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε)

Σοφια, ευχαριστω για το μνμ σου! εχεις πολυ δικαιο σε αυτα που λες στην πρωτη παραγραφο, οντως γιατι να πρεπει να εχουμε ανα πασα στιγμη τις σουπερ κοινωνικες δεξιοτητες, ανθρωποι ειμαστε! :)

τι με θυμωσε σ αυτην? πολλα, αλλα ας το δουμε απο τη θετικη πλευρα! ευτυχως που γλυτωσα! η συμπεριφορα της, οι ιδεες της, διαφορα. με ηθελε για παρεα, επειδη δεν ειχε φιλους (δικο της θεμα, δεν ημουν καποιος δικτατορας να την εμποδιζω να εχει φιλους), ηθελε να ειναι γατζωμενη στον προστατη αδερφουλη της, ειχε μια νοοτροπια, ποια ηταν η οικογενεια της κ ποσα εβγαζε κ σε καθε ευκαιρια διατυμπανιζε τα υλικα αγαθα που ειχαν κ σνομπαρε κ το μισο πληθυσμο που δεν ειχε τοση οικονομικη ανεση οσο αυτη (απο μεταναστες μεχρι τον οποιοδηποτε). [προ θανατου του πατερα της, εννοω] κα. δε χρειαζεται να τα θυμηθω! enough!!!

οπως λεει κ το καινουριο μοτο του φορουμ,

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΛΕΜΕ!!!! ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!!! :D

Lou πιστεύω ότι ο ανέκφραστος θυμός είναι αυτός που μας ανακατεύει και μας ταλαιπωρεί. Θυμός που συχνά συνοδεύεται από ευθιξία και αναμάσημα των υποτιθέμενων λαθών μας (ιδεομηρύκασμα που λέει και ο petran :) ). Παλιότερα μου συνέβαινε συχνά. Βέβαια ακόμη δεν με έχει εγκαταλείψει... Είναι και η ανασφάλεια... τι θα πω... πως θα το πω... ο άλλος ξέρει περισσότερα και θα με "καπελώσει"... έπρεπε να του πω αυτό....
Θυμάμαι ότι κάποιες λεκτικές αντιπαραθέσεις που είχα τις αναμασούσα τόσο εσωτερικά όσο και εσωτερικά, περιγράφοντας τες σε άλλους ελπίζωντας να πάρω την επιβεβαίωση. Η πλάκα ήταν ότι πολλές φορές όλο αυτό επαναλαμβάνονταν με την ίδια ένταση, τον ίδιο θυμό...
Μην νομίζεις ότι σταμάτησα... απλά τώρα συνεχίσω να περιγράφω τέτοιου είδους εμπειρίες αλλά σε λιγότερους αποδέκτες... έχω κάνει πρόοδο δεν μπορείς να πεις :) :)

Πέρα από αυτό, το σημαντικό βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε από τη μια ότι έχουμε περισσότερα εργαλεία για να διαχειριστούμε το αναμάσημα, να μειώσουμε λίγο την βαρύτητα που είχαμε δώσει σε ανάλογα γεγονότα...

Νομίζω ότι κάποια στιγμή διαπίστωσα ότι δεν έχει καμία διαφορά στη ζωή μου να έχω πει κάτι ή να μην έχω πει οπότε σταμάτησε να με απασχολεί. Ή οι στιγμές αυτές που δεν είπα κάτι που ήθελα μειώθηκαν δραματικά. Είτε έτσι, είτε αλλιώς πάντως παλαιότερα μου συνέβενε, πλέον ελάχιστα έως καθόλου και μετά από λίγο το μυαλό έχει ξεφύγει.
Επίσης διαπίστωσα και τη δυναμικότητα των σχέσεων. Δλδ σε μία "ήττα" (που πλέον δεν το βλέπω έτσι αλλά ως ασυμφωνία), και αύριο εδώ θα είμαστε και θα επαναπροσδιοριστούν τα πράγματα. Νομίζω αυτά τα τρία πράγματα με έκαναν να το ξεπεράσω. Ίσως και μία μεγαλύτερη αυτογνωσία και πίστη στον εαυτό μου γενικότερα.

Διάβασα το αρχικό μήνυμα σου. Μια πολύ καλή λύση στο να μπορεις να ξεπράσεις τον εφιάλτη των έμμονων ιδεών, είναι να τις διακόπτεις στην αρχή, μόλις έρχονται, όπως σου γράφει πιο πάνω ο PETRAN. Πολύ σημαντικό αυτό, να μάθεις εκεί που έρχεται η σκέψη να την αναγνωρίζεις ως εμμονή και εκεί να τη διακόπτεις. Να τη διακόπτεις πρώτα με τη σκέψη και αμέσως μετά με το να ασχοληθείς με κάτι ή να πας κάπου.
Από την άλλη προσπάθησε τα γεγονότα του παρελθόντος να τα μετατρέψεις στο νου σου σαν εμπειρίες, μαθήματα μέσα από τα γεγονότα, να σου ρχονται στο νου ως μαθήματα πλεον, ως διδάγματα και με το να σου ρχονται στο νου ως μαθήματα, διδάγματα, εμπειρίες κλπ τα γεγονότα θα αρχίσουν να ξεθωριάζουν ως ζωντανές εικόνες στο σήμερα. Προσπάθησε κάπως έτσι να αντικαταστήσεις τα γεγονότα. Ως κάτι από το οποίο έμαθες, που δε θα επιτρέψεις να ξανασυμβεί και θα διδάσκεις επίσης και τους άλλους. Κάτι σχετικό με το να τα βλεπεις πλεον ως εμπειρίες έχει γράψει πιο πάνω η Rain And Wind.
Το να ξαναζείς στο τώρα γεγονότα του παρελθόντος δεν ωφελά, δεν αλλάζει σε τίποτα αυτό που συνέβει και τελείωσε. Προκαλεί μόνο ένταση ψυχική και συνεπεια της κόπωση καθώς επίσης και απομόνωση από τους άλλους βυθισμένη στις σκέψεις, επηρεάζει τις σχέσεις με τους άλλους ώστε να δυσκολεύεσαι να συσχετιστείς και να δημιουργήσεις φιλίες και χαμηλή αυτοεκτίμηση, αφού η επαναφορά στη σκέψη τονίζει όλες τις αρνητικές μας όψεις και λάθη και όχι τα όποια θετικά μας χαρακτηρίζουν.

σας ευχαριστω ολους! :)
ιωαννη, πολυ σωστα τα λες ακριβως ετσι ειναι!
οντως οταν κανω αλλα πραγματα, αυτα ξεθωριαζουν, ενω αν κατσω να τα κλωσησω επανερχονται!