.................................................. .................................................. .........................................
Printable View
.................................................. .................................................. .........................................
Μουχλαλούδα, συγχαρητήρια για το θάρρος σου να μιλήσεις για το κομμάτι αυτό της ζωής σου, σε ενα forum ψυχολογιας.
Η ψυχολογια ειναι η επιστήμη που κοιτα καταματα σε αυτες τις περιπτωσεις χωρις φοβο και χωρις προκαταληψεις.
Δεν εισαι η μονη σε αυτο να το γνωριζεις. Πολλα μικρα κοριτσια και αγόρια που μεγάλωσαν σε οικογένειες χωρίς δυνατό δεσμό μεταξύ τους, έγιναν θύματα των ψυχολογικών προβλημάτων άλλων ανθρώπων (θείοι, γνωστοί κτλ). Όταν δεν υπάρχει ένας ισχυρός πατέρας και μια συναισθηματικη μητερα, πανω απο το παιδι τους, τοτε μεσα απο αυτα τα ρηγματα, μπαινουν άλλοι επιτηδειοι οι οποιοι βρισκουν προσφορο εδαφος να ικανοποιησουν τις ορεξεις τους.
Που ηταν η μητερα να ακουσει 100% τα συναισθηματα που ειχες να πεις;
Που ειναι ο πατερας να σε υποστηριξει και να σε αγκαλιασει και να διωξει αυτον που σου εκανε κακο;
Φυσικα, αν οι γονεις σου ηταν ενωμενοι, ο θειος δε θα εκανε τιποτα. Δε θα τον 'επαιρνε' φυσικα.
Δεν αισθανεσαι 'θυμο' προς τον θειο σου , αλλα και το γεγονος οτι δε θυμασαι αρκετα πραγματα απο εκεινα τα χρονια ειναι αναμενομενο.
Αυτο οφειλεται στην προσπαθεια του εγκεφαλου να ισορροπησει, διοτι η αναμνηση των γεγονοτων προκαλει τοσο εντονο πονο που ο εγκεφαλος
δε θα μπορουσε να λειτουργησει (θα κατακλυζοταν απο αρνητικα συναισθηματα). Ετσι, επειδη τα συναισθηματα δεν διαγραφονται, - σαν αμυνα τα θαβει
βαθια στο υποσυνειδητο.
Παρολο που αυτα τα συναισθηματα εχουν θαφτει , δεν εχουν διαγραφτει. Αυτο σημαινει οτι θα συνεχιζουν να σε επηρεαζουν για οσο εσυ δεν τα επεξεργαστεις ξανα. Θα συνεχισουν να σε επηρεαζουν 'υπουλα' , και 'διακριτικα' στις σχεσεις σου με τους αλλους ανθρωπους και παντα θα εχεις ενα δακρυ ετοιμο να κυλησει στα ματια σου.
Για το λογο αυτο, θελω να τονησω την αναγκη για εναν ειδικο ψυχοθεραπευτη, ο οποιος θα σε ακουσει προσεκτικα, και μαζι, θα κανετε ενα ταξιδι στο χρονο πισω. Εκει ακριβως που σε πονα. Να δεις γιατι συνεβη ολο αυτο; τι δομες υπηρξαν στην οικογενεια και γιατι; κτλ.
Αυτο δεν ειναι περιττο. Ειναι αναγκαιο ατιθετως, ωστε να σου φυγουν τα αρνητικα συναισθηματα και να ισορροπησεις ως ενηλικος.
Να φυγει το συναισθημα αναξιοτητας, αδυναμιας, να φυγει η αισθηση της μειονεξιας απεναντι σε τριτους (πχ στις φιλες σου) οσο και ο στιγματισμος της εικονας σου στα ματια σου. Να αποδεχτεις τον εαυτο σου και να συμφιλιωθεις με σενανε ξανα. Να σπασει η αμυνα και να μηνυπαρχει αναγκη για δακρυ.
Δε θα διαγραφουν ποτε οι εικονες αυτες. Αλλα θα μειωθει η ενταση του πονου. Ειιδες ποσο ανακουφιστηκες μονο που εγραψες αυτα τα λιγα; Σκεψου ποσο θα ανακουφιστεις αν τα λες καπου, και σε αποδεχονται σε ακουνε σε αντιμετωπιζουν με κατανοηση . Κανε την προσπαθεια και μην σκεφτεις τα χρηματα.
Συνηθως ανθρωποι με επιπονα παιδικα χρονια, ενω ηλικιακα μεγαλωνουν , ψυχολογικα μενουν προσκολλημενοι στα χρονια εκεινα.
Εμεις εδω ειμαστε αποφασιστικα μαζι σου. Οποτε το επιθυμεις μπορεις να γραφεις ο,τι θελεις στο forum αυτο.
Αλλα το forum δεν αντικαθιστα κανεναν ειδικο. Και ως ενηλικος πλεον, εισαι εσυ υπευθυνη για την μειωση του αρνητισμου.
Εισαι εσυ υπευθυνη για το κυνηγι της ευτυχιας που αξιζεις ως ανθρωπος. Εισαι εσυ υπευθυνη για την ζωη σου στο εξης.
.................................................
σου δινω μια ΤΕΡΑΣΤΙΑΑΑΑ αγκαλια!!
Ειναι πολυ θετικο που νιωθεις οτι αυτο το γεγονος δεν καθοριζει την ζωη σου..
Το μονο που σκεφτομαι ειναι μηπως πισω απο αυτη την ηρεμια,εχεις θυμο κουκουλωμενο..
Συμφωνω με τον Εσωτερικη Δυναμη οτι καλυτερα θα ηταν να το συζητησεις με καποιον ειδικο..αν σε απασχολει και το σκεφτεσαι,τοτε πρεπει να το κανεις.
Καταρχάς αν σου αρέσει να χρησιμοποιείς τον πληθυντικό, μπορείς να το κάνεις, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος (δεν υπάρχει διαφορά ηλικίας) - εκτός αν η απάντησή σου δεν απευθύνεται στο σχόλιο που έκανα αλλά γενικά.
Σαν σχόλιο σε αυτά που γράφεις , θέλω να πω ότι ναι μεν το αν ανέφερες το ζήτημα αυτό στους γονείς σου ή στην οικογένεια του θείου σου, θα ικανοποιούσες το συναίσθημα εκδίκησης, αλλά και εγώ πιστεύω ότι αυτό δε θα σε απελευθερωνε - αντιθέτως θα σε τάραζε περισσότερο. Διότι ο θείος σου βιώνει - να εισαι σίγουρη - μια σύγκρουση με τον εαυτό του (η λογική του - και το προβληματικό του κομμάτι) το οποίο αποτελεί ήδη μια τιμωρία για τον ίδιο (τύψεις, ενοχές, φόβο αποκάλυψης) κτλ. Άλλωστε μεγαλύτερη φυλακή και τιμωρία από τον ίδιο μας τον εαυτό δεν υπάρχει.
Επίσης οι ίδιοι οι γονείς όπως και άλλοι άνθρωποι δύσκολα γνωρίζουν να χειριστούν τέτοια ζητήματα και φοβούνται (ο φόβος οδηγεί το κοινωνικό σύνολο στο να 'στιγματίσει'). Και υπό αυτό το πρίσμα, συμφωνώ ότι δεν είναι αναγκαίο να αναφερθεί στους γονείς (άλλωστε εισαι ενήλικη κοπέλα και υπεύθυνη πλέον να επουλώσεις τις πληγές που υπάρχουν από όταν ήσουν ανήλικη και απροστάτευτη- ενώ η ανάγκη να απευθυνθουμε στους γονεις ειναι η παιδικη αναγκη ανημποριας και ζητησης βοηθειας τους στην ουσια).
Από την άλλη, και μονο οτι ηρθε στο φορουμ και εγραψες φανερωνει οτι εξακολουθει να σε απασχολει εντονα. Βεβαια το αν αυτο προκαλει προβληματα στην καθημερινοτητα σου εισαι εσυ που θα το εκτιμησεις. Η 'προβληματικοτητα΄ειναι υποκειμενικη εννοια και την εκτιμα καθε ανθρωπος προσωπικα.
Αν ομως παρατηρεις οτι σε επηρεαζει π.χ. το σκεφτεσαι καθε μερα και σου προκαλει εντονη λυπη, πονο κτλ , τοτε ισως να χρειαζοταν να το επεξεργαστεις με εναν επιστημονα που το εχει επεξεργαστει και με αλλους (ετσι δεν ταραζεται - δεν φοβαται - ξερει πως να το χειριστει).
Επισης σε αυτο που αναφερεις, οτι θα δυσκολευοσουν να το πεις face to face - για μενα ειναι πολυ σημαντικο αυτο. Θα βιωσεις πολυ εντονα συναισθηματα. Κυριως η αποδοχη. Οτι αυτο που λες γινεται κατανοητο. Ξερεις, μπορει να λεμε "οκ, καταλαβαινω πανω κατω" , αλλα ειναι αλλιως να το νιωθεις - αποθηκευεται μεσα σου . Συμφωνω οτι δεν ειναι καθολου ευκολο. Εδω, δυσκολευομαστε να πουμε κατι απλο , ποσο μαλλον κατι τοσο ευαισθητο που αγγιζει τον ευαισθητο τομεα της σεξουαλικοτητας της γυναικας (για καθε γυναικα, η σεξουαλικοτητα ειναι κατι που προφυλασσει σαν τα ματια της - απο την φυση εχει δοθει τοση σημασια λογω τεκνοποιησης - και η εκμεταλευση της την αγγιζει πολυ βαθια μεσα της, ασχετα με το τι μπορει να λεει).
Σχετικά με την ισορροπια του ενηλικου, παλι ειναι υποκειμενικη εννοια και καθε ανθρωπος την εκτιμα προσωπικα. Εννοω, να ειναι καποιος ικανοποιημενος και να μην εχει κατι επιπονο να τον απασχολει εντονα . Διοτι οσες προσπαθειες και να κανει να το θαψει (αρα να νιωθει ουδετερα για αυτο), στην ουσια αυτο εκει θα μενει και θα καταναλωνει 'πορους' απο τον εγκεφαλο, διοτι ο εγκεφαλος δαπανα ενεργεια για να κρατα τις αμυνες - ετσι θα εχει χαμηλοτερη συγκεντρωση, αυξημενη κοπωση, λιγοτερη αποδοση στην καθημερινη ζωη σε καθε τομεα.
Ενω η επεξεργασια του, μειωνει τον πονο, ανακουφιζει και προσφερει μια νεα οπτικη στις αναμνησεις αυτες.
Για τα συναισθηματα που ρωτας, κατα τη γνωμη μου δεν φευγουν αλλα αλλαζουν. Ενω δηλαδη οι αναμνησεις θα ειναι παντα υπαρκτες (δεν θα ξεχασεις ποτε το τι εγινε), επειδη θα τις εχεις επεξεργαστει αρκετα , τα συναισθηματα που θα προκαλουν θα ειναι τα νεα συναισθηματα μετα την εκτενη επεξεργασια.
Επομενως σε καμια περιπτωση δε θα ειναι το ιδιο επιπονα οσο τα αρχικα.
Φυσικα η επεξεργασια γινεται καθε μερα ασυναισθητα και χωρις την υπαρξη ειδικους,σλλα απλα γινεται σε πολυ αργους ρυθμους και συνηθως οχι τοσο αποτελεσματικα (οδηγωντας στην επαναθυμιση του γεγονοτος σαν ενα τροπο διαρκους προσπαθειας εκμηδενισης του αρνητισμου απο τον εγκεφαλο) γι'αυτο λεμε 'ο χρονος ειναι γιατρος' αλλα αυτο δε συμβαινει παντα στο νιδιο ρυθμο.
μικρη γλυκεια μου αρχοντισσα!
σε βρισκω πολυ σωστη και πολυ ισσοροπημενη
φαινεται πως περα απο αυτο που σου συνεβη
γενικα οι ανθρωποι σου σε φροντισαν και αυτο ειναι πολυ καλο
καθως εμαθες και συ να φροντιζεις τον εαυτο σου
σιγουρα μια τετοια εμπειρεια ειναι χαλια μαυρα και αραχνα και πολυπλοκα
κριμα να συμβαινουν τετοια στα παιδακια
απο αρρωστους ανθρωπους στο μυαλο
αλλα χαιρομαι γιατι βλεπεις σφαιρικα την ζωη σου
γιατι κατα τα αλλα φροντιστηκες
και γιατι εχεις μια ηρεμια τωρα σε σχεση με σενα και την υπαρξη σου
ωστοσο οντως ακομα και να σε θυμωνει η να σε θλιβει εννοειται οτι ειναι απολυτα διακαιολογημενο
μια τετοια συμπεριφορα δεν μπορει να μεταβολισθει ευκολα
αλιμονο
και ποσο μαλλον απο ενα μικρο παιδακι
μπραβο για τον τσαμπουκα σου που μιλησες! μπραβο και στην φιλη σου!!!!! πολυ συγκινηθηκα!
οσο για το δεν το θυμαται..ο ιδιος ...μερικες φορες την αρρωστια που ειχε αυτος και την ανωμαλια ισως δεν την χωραει οντως το μυαλο του ωστε να τη θυμηθει!!!
δεν ξερω αν με καταλαβαινεις
π.χ. μπορει γονεις που σπανε στο ξυλο τα μικρα τους
να μην μπορουν να θυμηθουν μετα απο λιγα χρονια αυτο το γεγονος
γιατι τους ειναι αδυνατον να δεχτουν οτι οι ιδιοι εκαναν κατι τετοιο
αντε καλες σπουδες
και καλη συνεχεια ευχομαι μουχλαλουδα καλεε το ονομα σου αρχιζει απο μουχλα και τελειωνει σε λουδα σα μουχλιασμενο λουλουδι??? τι ειναι κι αυτο παλι??
ισως και να εκανα ασχετο συνειρμο!!! σορυ
.................................................. .
.................................................. ..
Νομιζω οτι το πρωτο που εχεις να κανεις ειναι να θυμωσεις με τον αχρηστο θειο και με την απαραδεκτη μαμα σου!
Αν το να το πεις σε φιλους που ξερεις οτι το λιγοτερο που θα κανουν ειναι τουλαχιστον να σε ακουσουν,αν αυτο σου κινητοποιησει τον θυμο κ εκφρασεις αυτο το συναισθημα , τοτε θαταν πολυ ωφελιμο για σενα να μιλησεις,να ανοιξεις την καρδια σου ,να ξεσπασεις μεχρι να το ξεχασεις.
Κατά τη γνώμη μου, έαν τα πρόσωπα αυτά είναι αρκετά ώριμα ώστε να 'αντέξουν' αυτή την αποκάλυψη, τότε υποθέτω ότι θα σε ανακούφιζε.
Πόσο σίγουρη όμως είσαι ότι θα συμβεί αυτό και δε θα επαναληφθεί η αρνητική κατάληξη που είχες όταν το είπες προσωπο με προσωπο;
Διότι όταν αποκαλύπτουμε κάτι τόσο ευαίσθητο, απαιτείται και αναλογος ευαίσθητος χειρισμός (έστω και ο τρόπος που το ακούει) από αυτόν/η που το ακούει.
Σε αντίθετη περίπτωση είναι σαν να ξύσουμε την πληγή περισσότερο. Επομένως, αυτό περισσότερο εναπόκειται σε σένα να το κρίνεις - υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη ζωή σου;
Απλά να πω ότι πολλές φορές η αποφυγή του ειδικού, γίνεται ασυναίσθητα λόγω του ότι κατανοούμε ότι 'θα πονέσει' και έτσι προτιμούμε ευχάριστες λύσεις που θα προσφέρουν ανακούφιση.
Όμως κατά τη γνώμη μου η πραγματική λύση ενός προβλήματος δεν έρχεται με την ανακούφιση των συμπτωμάτων που προκαλεί, αλλά με την διεξοδική ανάλυσή του και θέασή του σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Αυτό όμως θέλει πολλές προσπάθειες, που απαιτούν αρκετό χρόνο - διαφορετικά υπάρχει σίγουρα η λύση της ανακούφισης (π.χ. δραστηριότητες φιλανθρωπίας, θρησκεία, άλλα δρώμενα κτλ) αλλά και του υποκατάστατου (κατανάλωση γλυκών, αλκοόλ, κτλ) για να 'καταπιούμε' τον πόνο.
πραγματικα δεν μπορει να το χωρεσει το μυαλο μου
μπορεις να πεις λιγο το προφιλ του θειου σου?
πως παει και φιλαει στο στομα ενα μωρο ρε?
συγγνωμη αν δεν ειναι της παρουσης ειλικρινα θα το δεχτω
αλλα θα ηθελα να ξερω
δεν μπορω με τιποτα να το καταλαβω
........................................
...............................
καπως ετσι το καταλαβα και γω το θειος
τι αρρωστημενο μυαλο
τωρα θα ειναι γυρω στα τριαντα
εχει οικογενεια η ερωτικη ζωη εν γενει?
Μουχλαλουδα, είμαι της γνωμης οτι μεταξύ 'να το πω ή όχι' πάντα καλύτερο είναι το πρώτο. Βέβαια το ακόμα καλύτερο είναι να γνωριζουμε για πιο λογο πραγματικα θελουμε να εκμυστηρευτουμε κατι δλδ τα βαθυτερα κινητρα μιας τετοιας πραξης μας.
Σχετικα με την ειλικρινεια, δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα σε μια σχεση, αρκει να ειναι αναλογη προς το χρονο γνωριμιας (απο την επιφανεια προς το βαθος) ωστε να νιωθουμε την αναγκαια ασφαλεια. Γιατι ειδικα για ενα τοσο ευαισθητο ζητημα, θα χρειαστει να προσεξεις να μην το συνδεσεις μτ ην μοναξια και την φυγη ξανα.
"πράγμα που κατάφερα. Μόνη μου."
"Ό,τι ήθελα να πω σε κάποιον , τα έλεγα στο αρκουδάκι μου, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν ξανά γι’ αυτό το θέμα, δεν ήθελα να ξαναφύγει κανείς από κοντά μου".
.................................................. .............
Πιστεύω ότι αν δεν αποδεχτεις εσυ η ίδια τον εαυτό σου, είναι πολύ δύσκολο να σε αποδεχτεί κάποιος άλλος.
Διαφωνω με αυτο που ειπωθηκε οτι μπορει καποιος σε τετοια ηλικια να μη θυμαται τι εκανε.
Διαφωνω με το οτι ο εαυτος του ο ιδιος αποτελει μορφη τιμωριας γι'αυτον. Αληθεια esoteriki_dynami πιστευεις οτι οποιαδηποτε αυτοτιμωρια μπορει να αντικαταστησει το αισθημα δικαιωσης που μπορει να ειχε το οποιοδηποτε θυμα μετα απο πχ μια ικανοποιητικη για το θυμα δικαστικη αποφαση? Με δεδομενο παντα το οτι ζουμε μεσα στα πλαισια μιας κοινωνιας.
Διαφωνω με το οτι δεν το ειπες στον πατερα σου με οτι συνεπειες μπορει να ειχε αυτο, πιστευω θα ειχε διαφορετικη αντιμετωπιση απο τη μητερα σου.
Μην ξεχνας οτι δε φταις εσυ να χρεωνεσαι τις οποιες συμπεριφορες μπορει να ανεπτυξες εξαιτιας αυτων των εμπειριων, η οικογενεια καλο ειναι να ξερει, εστω και στο ελαχιστο αν ενδιαφερονται θα σου προσφερουν τη συναισθηματικη στηριξη που τοσα χρονια δεν ειχες.
Συμφωνω στο οτι ειναι σημαντικο το να νιωσεις εσυ καλυτερα, με οποιο τροπο σε βοηθαει, ειτε μεσω καποιου ειδικου ειτε μεσω φιλων κτλ.
Πρεπει καποτε ο κοσμος να δει λιγο βαθυτερα το θεμα της βιας και να καταλαβει οτι εφοσον ειναι στοιχειο της ανθρωπινης φυσης κατα συνεπεια δε μπορει παντα να αντιμετωπιζεται με ηρεμες και κατευναστικες διαδικασιες.
Οπως επισης πρεπει καποτε να σταματησει η βια να περναει στο μυαλο των γυναικων σαν κατι που πρεπει να το αντιμετωπισουν μονες τους. Και αυτος ο τροπος σκεψης φαινεται απο διαφορα πραγματα οπως απο το πως συνεχιζει η μετεπειτα ζωη ενος κακοποιημενου αντρα σε αντιθεση με μια κακοποιημενη γυναικα.
Που μπορει να οφειλεται το γεγονος οτι ενας κακοποιημενος αντρας σε καποιες περιπτωσεις ισως και να καταφυγει αργοτερα σε πραξεις σαν αυτες που βιωσε μικρος? Αντιθετα που οφειλεται το γεγονος οτι η γυναικα ή θα το καταπνιξει μεσα της ή θα το πει καπου? Αυτες οι διαφορες που παρουσιαζονται καποιες φορες , νομιζω οφειλονται στο πως εχουν τοποθετηθει οι ρολοι των δυο φυλων μεσα στην κοινωνια.
Οι εγκληματικες πραξεις , οποιες κι αν ειναι αυτες, αλλα και ειδικοτερα αν προκειται για σεξουαλικα εγκληματα δημιουργουν πιστευω στο θυμα την αναγκη μιας δικαιωσης που πρεπει να ερθει, μια 'καθαρση' , που πιστευω χωρις αυτη ειτε αντρας ειναι ειτε γυναικα ειναι το θυμα, θα εχει προβλημα να πατησει στα ποδια του/της μελλοντικα.
Με λιγα λογια το ποση αξια δινει η κοινωνια σε ενα προσωπικο βιωμα ενος ανθρωπου και στην προκειμενη περιπτωση μιας γυναικας ειναι και το κυριο συστατικο που διαμορφωνει ολο τον τροπο σκεψης των ανθρωπων απεναντι στα δυο φυλα.
Καλο κουραγιο και ευχομαι να βρεις γαληνη μεσα σου..
...................................
Τι λες βρε κοριτσι μου, οχι μονο το θυμαται αλλα το πιο πιθανο ειναι να εχει την ιδια συμπεριφορα κ τωρα με αλλα μικρα κοριτσια η αγορια!
Πως γινεται εσυ να θυμασαι που ησουν και πολυ πιο μικρη και αυτος να μη θυμαται?
Ανεξαρτητα απο αυτο το γεγονος που εχουν περασει χρονια, μην πεφτεις στην παγιδα να αντιμετωπιζεις οποιαδηποτε μορφη βιας υπομενοντας μια κατασταση.
Αναφερθηκε πιο πανω οτι μπορει να εχει κανει ή να κανει μελλοντικα το ιδιο και σε αλλα ατομα, δε μπορει να αποκλεισει κανεις και αυτη την πιθανοτητα.
Διεκδικησε τη ζωη που θελεις να εχεις, μη φοβασαι και κυριως μη στρεφεσαι σε βια προς τον εαυτο σου, μην ξεχνας πως δε φταις εσυ για οτι εγινε.
Αυτο που προεχει μπορει να ειναι το να εισαι ηρεμη και να προχωρησεις, ομως τι ειναι αυτο που σε κανει να μην κρατας κακια οπως λες για οτι εγινε?
............................
..........................
ασχετο
καλο το τραγουδακι μουχλαλουδα το ακουσα
αλλα πολυς πονος βρε παιδακι μου...παπαππα!
ασχετο επισης
ινσεκτ σβησε κανενα προσωπικο μυνημα δεν μπορω να σου στειλω εχεις λεει πολλα
ναι ρεεε!Quote:
Originally Posted by Μουχλαλούδα
στανταρ θα θυμαται το τσογλανι
απλα ρε παιδι μου θα το εχει απωθησει και θα κανει σαν να μην συμβαινει τιποτα περισσοτερο απο το κανονικο...ο ηρεμος του ηρεμου..ω ηρεμε...
να του πεις μονο οταν θα το χεις γερα και θα εισαι πολυ δυνατηως προς αυτο το κομματι!!!
ποτε πριν ! γιατι θα πληγωθεις παρα πολυ αν δεν ξερεις πως να αντιδρασεις ! γι αυτο!
μαθε πρωτα καλα τον εαυτο σου βρεστα και με το συμβαν αυτο καθ αυτο
και μετα βλεπεις τι θα τον κανεις τον κυριο αυτον!
έσβησα μερικά μηνύματα. κανονικά τώρα μπορείς να στείλεις.Quote:
Originally Posted by researcher
.............
Μουχλαλούδα, κατά πόσο έχουν ξεπεραστεί πραγματικά οι τάσεις αυτοκαταστροφής από το παρελθόν σου (και ποσο εισαι σιγουρη οτι δε θα επανελθουν σε μια στρεσογονο κατασταση); Διότι ένας άνθρωπος που αγαπάει και αποδέχεται τον εαυτό του έτσι όπως ειναι , δεν 'λυπάται' για το παρελθόν του (δεν μένουν οι αναμνήσεις του κολλημένες σε αυτό) αλλά το έχει αποδεχτεί (συναισθηματικά - όχι στην λογική) και προχωράει χωρίς να το θυμάται με αρνητικά χροιά.
Αληθεια esoteriki_dynami πιστευεις οτι οποιαδηποτε αυτοτιμωρια μπορει να αντικαταστησει το αισθημα δικαιωσης που μπορει να ειχε το οποιοδηποτε θυμα μετα απο πχ μια ικανοποιητικη για το θυμα δικαστικη αποφαση?
Διαφωνω με το οτι δεν το ειπες στον πατερα σου με οτι συνεπειες μπορει να ειχε αυτο, πιστευω θα ειχε διαφορετικη αντιμετωπιση απο τη μητερα σου.
Μην ξεχνας οτι δε φταις εσυ να χρεωνεσαι τις οποιες συμπεριφορες μπορει να ανεπτυξες εξαιτιας αυτων των εμπειριων, η οικογενεια καλο ειναι να ξερει, εστω και στο ελαχιστο αν ενδιαφερονται θα σου προσφερουν τη συναισθηματικη στηριξη που τοσα χρονια δεν ειχες.
rock, είμαι της άποψης ότι ακόμα και τους εχθρούς μας να τους συγχωρούμε αντί να προσπαθούμε να τους εκδικηθούμε μέσα από 'νόμιμες' οδούς.
Η πραγματική απελευθέρωση ενός ανθρώπου γίνεται όταν ο ίδιος αποβάλλει τον θυμό εναντίον άλλου ανθρώπου. Όσο κακό και αν του έκανε αυτός. Στόχος της ωρίμανσης ειναι να προχωράμε ψυχολογικά μπροστά. Σε διαφορετική περίπτωση πάντα θα κουβαλάμε το βάρος του θυμού πάνω μας.
Είμαι βέβαιος ότι ο θείος της τυραννιέται και βιώνει μια σύγκρουση καθημερινά στην ψυχή του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτό. Φυσικά το να 'σαπίσει' στην φυλακή θα ακούγεται ωραίο για ό,τι έκανε, αλλά αλήθεια ποιοί είμαστε εμείς που θα καταδικάσουμε άλλους; Είμαστε πιο ώριμοι; Είμα τέλειοι; Δεν κάνουμε λάθη; Δεν έχουμε πληγώσει;
Στην τελική μπορεί να μην πληγώσαμε μικρά κορίτσια, αλλά αλάνθαστοι δεν είμαστε.
Είμαι λοιπόν της άποψης ότι αντί να προσπαθούμε να κατακρίνουμε άλλους ανθρώπους - πολύ πιο ώριμη λύση ειναι να κοιτάξουμε να καταλάβουμε τα κίνητρα τέτοιων ανθρώπων, να κατανοήσουμε τη γενικότερη δομή της όλης κατάστασης και τα συναισθήματά μας.
Πιστεύω ότι μόνο αυτό θα απελευθερώσει όχι μόνο την μουχλαλούδα, αλλά τον οποιονδήποτε.
Σίγουρα η εύκολη λύση ειναι "χώστον στη φυλακή τον ανώμαλο" - και που προτιμά η κοινωνία.
Όμως κατά πόσο θα απελευθερώσει την μουχλαλούδα η εκδίκηση αυτή; Από πότε η εκδίκηση προσφέρει αγαλλίαση και 'δικαίωση';
Επιπλέον θεωρώ ότι οι γονείς κάνανε ότι μπορούσαν να κάνουν. Λάθη σίγουρα κάνανε αλλά η κοπέλα είναι ενήλικη πλέον και δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου να ψάχνει για εκδίκηση ή για 'ευθύνες' αλλού. Η πραγματική απελευθέρωση έρχεται μέσα από την κατανόηση και είμαι της άποψης ότι η αυτογνωσία δίνει στον άνθρωπο την πραγματική ελευθερία και το χαμόγελο πίσω. :)
...............................
Άλλωστε στις μέρες μας όλοι μας προωθούν τη χαρά και μόνο γι' αυτό οι άνθρωποι αισθάνονται άσχημα
Εννοείς την επιφανειακή χαρά που τα ΜΜΕ μας πλασάρουν για εμπορικούς λόγους; π.χ. διαφήμιση αυτοκινήτου δείχνει χαμόγελο, ωραίους ανθρώπους κτλ ;
Διότι στις μέρες μας περισσότερο λύπη και μοναξιά βλέπω επομένως τα ΜΜΕ θεωρώ ότι για εμπορικούς λόγους, στοχεύουν ακριβώς στο αντίθετο των συναισθημάτων αυτων που κυριαρχουν στην κοινωνία μας.
" Ο άνθρωπος, προπαντός σήμερα, με το ευδαιμονιστικό ιδεώδες που τον κατακλύζει ζητά μόνο τη χαρά και αποστρέφει το πρόσωπό του στη λύπη. Με άλλα λόγια έγινε μισός και μισερός. Έγινε μονοσήμαντος, ανισόποδος και ανισοσκελής και ανισόρροπος. Έγινε μ’ ένα λόγο αφύσικος."
Ίσως ο Λιαντίνης να εννοεί την ανάγκη να αποδεχόμαστε τη λύπη μας ως ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Συμφωνώ σε αυτό. Στην ουσία η αποδοχή της λύπης σημαίνει ταυτόχρονα το μη 'θάψιμό' της στο υποσυνείδητο, αλλά την αποδοχή της και την επεξεργασία της ως φυσιολογικό συναίσθημα. Δεν νομίζω ότι λέει "αν λυπάστε να ζείτε με τη λύπη και να μην κάνετε κάτι για αυτό".
Δε ξέρω όμως γιατί νιώθω ότι το παρεξηγείς άλλωστε τι? οι άνθρωποι πολλές φορές δε νιώθουν περισσότερο χαρά απ' όσο πρέπει?
Μήπως μπερδεύουμε την έννοια της πραγματικής χαράς με την 'επίπλαστη' χαρά που πλασάρεται στις διάφορες μορφές διασκέδασης; (π.χ. ξέφρενο ξενύχτι, αλκόολ μέχρι τελικής πτώσης, διαρκη πάρτι κτλ);
..........................
.................................
οκ μουχλαλούδα :)
Διαφωνω σε ολα. Κ εξηγω: ενα θυμα, οποιασδηποτε κακοποιητικης πραξης δεν ειναι απαραιτητο να καταννοησει και δεν υποχρεουται να καταννοησει κανεναν. Ειναι ευλογια να μπορεσει να καταννοησει, να νιωσει, να ερθει σε επαφη με μεγαλο φασμα των συναισθηματων του ωστε να μπορεσει καποτε να απελευθερωθει.Quote:
Originally Posted by esoteriki_dynami
Επισης δεν θεωρω καθολου μα καθολου κακο να θυμωσει, να συγκρουστει κ να εξαγριωθει με το συστημα, με την κοινωνια κ τις προκαταληψεις ή τις δομες της. Κ φυσικα με τον θυτη κ τους γονεις. Μαλιστα το βρισκω πιο επικινδυνο το να μην θυμωσει κ να μην εκφρασει τον θυμο του, παρα να μην ερθει καν σε επαφη με τον θυμο του που ΑΠΟΛΥΤΑ δικαιολογημενα υπάρχει.
Εν τελη, το θεωρω παραλογο το να περιμενουμε απο ενα θυμα ουτε λιγο ουτε πολυ σε κατασταση ηρεμιας να δικαιολογησει τους παντες, να καταννοησει τον θυτη κ οσους δεν τον προστατευσαν οπως οφειλαν (ειδικα οταν μιλαμε για την τρυφερη παιδικη ηλικια) κ ειχαν ευθυνη κ να προχωρησει ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ.
Αλλωστε, καμια αυτογνωσια δεν κερδηθηκε σε κατασταση ζεν.
Συμφωνώ με τη Σοφία. Σε κανέναν δε χρωστάμε συγχώρεση. Η συγχώρεση κερδίζεται επίσης από αλλαγή στάσης, που έχει αποδειχτεί και που έχει κιόλας περάσει το τεστ του χρόνου, για να δούμε αν ήταν και fake ή αληθινή. Από την προσωπική μου πείρα, δε βοηθάνε καθόλου τέτοιες σχωροχαρτικές τακτικές. Άλλο να θες να ελευθερωθείς και άλλο να συγχωρείς. Και πολλά κακοποιημένα άτομα επίσης βιάζονται να θάψουν κάτω από το χαλί την κακοποίηση, με αυτή τη σχωροχαρτική διάθεση. Δεν είναι προυπόθεση της ελευθέρωσης η συγχώρεση. Και η επαφή με το θυμό, έχει μεγάλες απελευθερωτικές δυνάμεις! Κανένας δεν ξέφυγε από δυνάστες σχωρώντας τους. Ξέφυγε με τον κινητήρα και τον ατμό του θυμού!
Που, φυσικά δε λέμε να κρατήσει αιώνια, όσο πρέπει όμως, να κρατήσει ο ********ς! Είναι και βαθύτατα αντιφατικό, όταν ο άλλος στενάζει από την αδικία (και η αδικία ΠΡΕΠΕΙ να γεννάει θυμό, αλλιώς την έχουμε αλλιώς τοποθετήσει, αν με εννοείτε), να του λες μη θυμώνεις, κατανόησε. Πρώτα θυμώνεις, μετά περνάς στο κατανόησε. Πολύ μετά.
@esoteriki_dynami
Δεκτη η αποψη σου αλλα διαφωνω κι εγω εντελως.
Αλλο πραγμα η συγχωρεση κατ'επιλογην, οταν εχεις κι αλλες εναλλακτικες κι αλλο η αναγκαστικη συγχωρεση επειδη δεν υπαρχει λυση καποιος να βρει ηρεμια.
Αν μιλουσαμε για μια κοινωνια οπου τα πραγματα γινονται με ισους ορους και δεν υπηρχαν αποτυπωμενα ολα αυτα τα στερεοτυπα για τα δυο φυλα ισως να ηταν διαφορετικη και η αποψη των ατομων.
Δε μιλησα πουθενα για φυλακες κτλ, καθε εγκληματικη ενεργεια ειναι διαφορετικη και θα επρεπε να αντιμετωπιζεται και διαφορετικα. Αλλα ειναι εκτος θεματος μαλλον το να πω τη γνωμη μου πανω σ'αυτο.
Παντως αν θελεις μπες στη διαδικασια να αναρωτηθεις γιατι σε τετοια θεματα οι γυναικες ειτε ειναι κακοποιημενες ειτε οχι, εχουν συνηθως διαφορετικες αποψεις απ'τους αντρες, οι οποιοι συνηθως κανουν λογο για κατανοηση και γενικα δυσκολα εχουν ακραιες αποψεις.
Αυτο δε συμβαινει επειδη εχουν φτασει σε βαθυτερα επιπεδα επιγνωσης της ανθρωπινης φυσης και των ελαττωματων της, αλλα επειδη πολυ απλα δε μπορουν να κατανοησουν τη θεση στην οποια εχει τοποθετηθει και ζει η γυναικα μεσα στην κοινωνια μας.
Φιλικα
Ένας ολόκληρος πολιτισμός σε "σπρώχνει" να συγχωρέσεις. Σε πιέζει να πράξεις αντίθετα απ' ό,τι θα σε ελευθερώσει εσωτερικά. Και θυμώνω όταν διαβάζω για συγχωρέσεις, γιατί είναι παχιά, στρογγυλά, μεγάλα ψέματα αυτά που λέμε στον εαυτό μας και μας μαθαίνουν να του λέμε. Τι δείχνει ότι το κορίτσι μιλάει στο συγγενή σα να μην έχει γίνει τίποτε? Φόβο. Κι εμείς θα έρθουμε να της πούμε συγχώρεσε???
Γιατί να συγχωρέσει αλήθεια? Μία μάνα που της φέρθηκε σα να είναι αόρατη? Έναν συγγενή που εκμεταλλεύτηκε? Γιατί να το καλύψουμε γρήγορα και εύκολα?
Είναι εύκολο και γρήγορο?
ΟΧΙ!
Ποτέ δεν είναι!
Η Alice Miller έγραψε αυτό: "Όταν αρνιέμαι να συγχωρέσω, εγκαταλείπω τις ψευδαισθήσεις μου"
Και αυτό ακριβώς χρειάζεται το κακοποιημένο άτομο, να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις του. Τη μάταιή του αυτολύπηση. Τις ενοχές. Στη συγκεκριμένη πως είχε μάνα. Πως είχε θείο. Ούτε μάνα ούτε θείο έχει. Όποιος σε πονάει, σε πονάει. Όποιος θέλει τη συγχώρεσή σου να παλέψει γι αυτήν, όπως παλεύεις εσύ με τις πληγές σου. Τζάμπα συγχωρέσεις δεν έχει, μας τελειώσανε!
Η συγχώρεση ποτέ δεν έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Είναι υποπροιόν μίας διαδικασίας, δεν αποτελεί τον προορισμό της. Είναι μάταιη, φρούδα, ψεύτικη, είναι υποκριτική. Λέμε ψέματα τα κακοποιημένα άτομα στους εαυτούς μας, ψέματα όμως που στηρίζονται και από θρησκευτικές και πολιτισμικές προπαγάνδες και από συμφέροντα που όλα γέρνουν προς το όφελος του κακοποιητή. Βολικότατο, συγχώρεσε, μη θυμάσαι, δεν έγινε και τίποτε. Τι λες που δεν έγινε. Έγινε και παραέγινε και το σώμα σου δεν το ξεχνάει ποτέ. Αρρωσταίνει όταν το κάνεις να ξεχάσει όταν δε θέλει, όταν δεν το ωφελεί. Είναι μία σύγκρουση, που επιτείνει τις ενοχές με μία πλαστή καλοσύνη. Το κορμί δεν καταλαβαίνει από ηθικές προπαγάνδες, θέλει ΑΛΗΘΕΙΑ. Όταν θάβεις την αλήθεια με προφάσεις, σου το δηλώνει με τους δικούς του, σοφούς τρόπους. Με ψυχοσωματικά, με άγχος, με εσωτερική πίεση, με χίλιους τρόπους το σώμα μας πάει στο σωστό και μεις εκεί, να το κοιμήσουμε. Μην κοιμίζεις τίποτε. Μη θάβεις τίποτε. Μην ξεχνάς. Γίνεσαι εύκολο θύμα ξανά, αυτό που σε δίδαξαν. Αόρατη!
Όσο για το ότι ο θύτης υποφέρει ήδη, από τύψεις και ενοχές... Πόσο απλοικό, πόσο ουτοπικό και πόσο παραμυθένιο. Θα το χαλάσω δίχως καμία ντροπή. Δεν υποφέρει καθόλου. Αν υπόφερε δε θα είχε μάτια να σε δει! Θα ντρεπόταν να σε αντικρίσει. Όχι, στο θάψανε μια χαρά κι εσύ είσαι αυτή που μένει να προσπαθεί να γιατρέψει. Δε θα γιατρέψεις με την υποκρισία. Οι πληγές θέλουν αλήθεια, την απαιτούν για να κλείσουνε. Πριν κλείσουνε θέλουν καθάρισμα, θέλουν κάποιος να τις ανοίξει, να πετάξει μακριά το πέπλο της σιγής, να δουλέψει για να γίνουν ορατές, ο πόνος είναι ο τρόπος τους να μας δείξουν ότι θέλουν καθάρισμα.
Οι ενοχές δεν ανήκουν σε σένα. Ρίξε το φταίξιμο εκεί που πρέπει. Δεν έφταιγες εσύ που έπεσες σε ανθρώπους που ξέφυγαν από το ρόλο τους. Φταίνε εκείνοι.
Η μηχανή του ελέους κάνει το θύμα να μένει ένα θύμα για πάντα. Διαιωνίζει την κακοποίηση, δίνοντας πάτημα στους θύτες να τη βγάλουν καθαρή, όπως έμαθαν να κάνουν. Ακόμη και το μίσος έχει θέση στη θεραπευτική διαδικασία. Και ποιος αγάπησε αυτόν που του στέρησε την υγεία του? Και γιατί να τον αγαπήσει δηλαδή?
Όταν ήμουν μικρή μου έδωσαν να διαβάσω την Καλύβα του Μπαρμπα Θωμά. Ο μπαρμπα θωμάς που λέτε, ήταν χριστιανός. Και μαύρος. Μια μέρα ο δυνάστης του, το αφεντικό του του έδωσε λεφτά να πάει σε μία άλλη πόλη να πληρώσει έναν λογαριασμό για το αφεντικό του. Ο μπαρμπα Θωμάς δεν πήρε τα λεφτά να τρέξει για την ελευθερία του. Γιατί δε θα ήταν "καλός χριστιανός". Γύρισε πίσω στο αφεντικό του, χαρούμενος που τον είχε εξυπηρετήσει. Χαρούμενος που ήταν καλός. Το αφεντικό του παίνευε τον μπαρμπα Θωμά για την εντιμότητά του. Και γιατί όχι εξάλλου? Ο μαλάκας ήταν ο μπαρμπα θωμάς, όχι ο ίδιος.
Έκανα χρόνια να καταλάβω πόσο η καλοσύνη αυτή βόλευε τον κακοποιητή του και όλους τους κακοποιητές του κόσμου. Κάποια ανάλογη καλοσύνη ζητιέται κι από τα θύματα της κακοποίησης τώρα, δεν έχει αλλάξει κάτι. Σου ζητάνε να είσαι καλό παιδί, καλός χριστιανός, καλός θεραπευόμενος, να πας πίσω τα λεφτά στο αφεντικό σου, να σβήσεις το τραύμα, να σου λες ψέματα.
Ο μπαρμπα θωμάς ψόφησε σαν καλός χριστιανός. Εσύ να μη φοβάσαι να μην είσαι καλός όταν δεν είσαι λεύτερος!
Kαι ουτε τοτε. Ακομα κι αν η αλλαγη στασης του θυτη ειναι αυθεντικη δεν συνεπαγεται οτι το θυμα υποχρεουται να συγχωρεσει. Κι αυτη η απουσια συγχωρεσης, να συμβαινει οχι εξαιτιας εκδικητικοτητας, απλα επειδη δεν θελει να συγχωρεσει, δεν μπορει κ δεν το νιωθει ετσι. Γιατι να υποχρεωθει να μπει σε μια τετοια διαδικασια "αγιοσυνης", καταννοησης των κινητρων των αλλων για να διαχειριστει δικα του θεματα?ή για να βρει τον εαυτο του κ να συνεχισει την ζωη του? προσωπικα δεν νομιζω οτι συντρεχει κανενας τετοιος λογος.Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Κατα τα αλλα συμφωνω μαζι σου Ηρω.
[QUOTE=esoteriki_dynami;220726]
Είμαι βέβαιος ότι ο θείος της τυραννιέται και βιώνει μια σύγκρουση καθημερινά στην ψυχή του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτό. Φυσικά το να 'σαπίσει' στην φυλακή θα ακούγεται ωραίο για ό,τι έκανε, αλλά αλήθεια ποιοί είμαστε εμείς που θα καταδικάσουμε άλλους; Είμαστε πιο ώριμοι; Είμα τέλειοι; Δεν κάνουμε λάθη; Δεν έχουμε πληγώσει;
Στην τελική μπορεί να μην πληγώσαμε μικρά κορίτσια, αλλά αλάνθαστοι δεν είμαστε.
Είμαι λοιπόν της άποψης ότι αντί να προσπαθούμε να κατακρίνουμε άλλους ανθρώπους - πολύ πιο ώριμη λύση ειναι να κοιτάξουμε να καταλάβουμε τα κίνητρα τέτοιων ανθρώπων, να κατανοήσουμε τη γενικότερη δομή της όλης κατάστασης και τα συναισθήματά μας.
Πιστεύω ότι μόνο αυτό θα απελευθερώσει όχι μόνο την μουχλαλούδα, αλλά τον οποιονδήποτε.
Σίγουρα η εύκολη λύση ειναι "χώστον στη φυλακή τον ανώμαλο" - και που προτιμά η κοινωνία.
Όμως κατά πόσο θα απελευθερώσει την μουχλαλούδα η εκδίκηση αυτή; Από πότε η εκδίκηση προσφέρει αγαλλίαση και 'δικαίωση';
QUOTE]
Αυτος ποιος ηταν που καταδικασε ???
Απο τιποτα δεν τυραννιεται ,και τιποτα απολυτως δεν βιωνουν αυτοι οι ανθρωποι.Και δεν ξερω γιατι ετσι οπως το θετεις ζητας ,να συγχωρεσω εναν "ανθρωπο" ,Που απλα εκανε λαθος
ξερεις τι μεγαλη διαφορα υπαρχει μεταξυ του λαθους που κανουμε στη καθημερινοτητα μας ,με εναν βιασμο σε ενα παιδι ??
ΤΕΡΑΣΤΙΑ!!!
Ε ...δεν μπορω λοιπον να μπω στη διαδικασια της συγχωρεσης για αυτους ,ουτε να ψαξω ουτε να δικαιολογησω ,τους λογους για τους οποιους καναν το ΛΑΘΟΣ
Και αν παμε και στο θεμα της τιμωριας τους ,θα πω οτι δεν ειναι μονο θεμα εκδικησης ,και ηθικης ικανοποιησης Αλλα και αποσυρση ,απο τη κοινωνια τετοιων αποβρασματων ,για να μην καταδικασουν ,κ αλλες αθωες ψυχες !!!
Συμφωνω απολυτα με τη Σοφια και τη Ροκ
Ρειν πολυ δυνατο ποστ για αλλη μια φορα !!!
Έχεις δίκιο στην παρατήρηση Σοφία. Δεν αποτελεί αυτόματα μία επιταγή συγχώρεσης η αποδοχή της κακοποίησης από τον θύτη. Επαφίεται στη θέληση του κακοποιημένου. Αν θέλει ή δε θέλει, αν το μπορεί ή δεν το μπορεί, αν το βρίσκει βοηθητικό, ή καθόλου. Πάντως αυτονόητο και απαραίτητο βήμα δεν είναι.