Printable View
Παιδια καλησπερα!
Μεχρι τωρα εχω περασει κρισεις πανικου, αγχωδεις διαταραχες, φοβιες, σκεψεις τρομαχτικες και τωρα ιδεοψυχαναγκασμους!!!
Κουραστηκα πια να ζω με ολα αυτα! Νομιζω οτι συμβαινουν πραγματα που δεν γνωρίζω, οτι ο συζυγος μου με απατα (καμια σχεση) οτι θα με εγκαταλειψει και φοβαμαι τρεμω και νοιωθω μονη και εξαρτημενη....Το παλευω με ψυχολογο και πιεζομαι πολυ να διωχνω τις κακες σκεψεις....
Συνεχισε να το παλευεις............
Βασικα δεν εχω και αλλη επιλογη! Τελειωνει καποτε ολο αυτο?
απο την στιγμη που λες οτι περνας απο την μια φαση σε καποια αλλη, μου θυμιζεις εμενα. ισως να μην τελειωσει ποτε αλλα θα περνανε οι φασεις με την σειρα τους και ισως χαλαρωσουνε. δν ξερω να σ πω σιγουρα παντως αν βασανιζεσαι πολυ και μαλιστα για χρονια, σε σημειο που να μην αντεχεις, ισως χρειαστεις φαρμακα. εμενα με βοηθησαν κατα πολυ
Εγώ πάλι θα σου έλεγα να δεις αν αυτός ο θεαρπευτής είναι ο κατάλληλος για σένα. Αν δεν βλέπεις βελτίωση, τότε για ποιο λόγο κάθεσαι?
me_vs_myself: την περιοδο των κρισεων πανικου επαιρνα τα seroxat για αρκετο καιρο! Μου ειχε μεινει αγοραφοβια και δεν μπορουσα να παω ουτε καν στη υπεραγορα...Με βοηθησαν αρκετα...μου τα ειχε γραψει ψυχιατρος και με την βοηθεια του ψυχολογου μου σιγα σιγα τα σταματησα...Δεν εχω αγοραφοβια πια..αν και το παλευω και μονη μου αρκετα...Αποφευγω τις σκεψεις οτι μπορει να παθω κατι (κριση πανικου) οταν ειμαι σε κοσμο..και κοιταω να δω αν υπαρχουν κοντα μου εξοδοι :S
Τωρα με τον ιδεοψυχαναγκασμο...παλι πρεπει να παλευω, να μην ενδιδω και να κοιταζω κινητα, fecebook accounts (καταστρεψε πολυ κοσμο αυτο) τσεπες κτλ....Ο ψυχολογος μου λεει οτι ειναι φαση, θα περασει φτανει να το πολεμησω, να μην ενδιδω στον ψυχαναγκασμο...και να κανω πραγματα για μενα.....
Θεοφανια..Καθομαι γιατι νοιωθω καλα με τον συγκεκριμενο...ισως να φταιω και εγω που δεν μπορω να ελεγξω τον εαυτό μου και τις σκεψεις μου!!! Αλλα αν μπορουσα δεν θα ειχα ΟΛΑ αυτα....
Καλημερα
να σ πω κατι γλυκια μ κοπελια, ισως να μην ειναι ψυχαναγκασμος αυτο που κανεις, οτι ψαχνεις κ ελεγχεις τον αντρα σου, ισως ειναι απλα υπερβολικη ζηλεια! μην ανησυχεις! αλλα προσεχε κακομοιρα μ γιατι αμα σε παρει αυτος χαμπαρι την εβαψες!!!!!!!!
αφου βλεπεις πως βοηθαει η αγωγη συνεχισε την, κ περιμενε σιγα σιγα θα φτιαξουν.αλλα οπως σ προειπα παρατηρησα οτι περνας φασεις κ μ θυμιζεις εμενα, κ εγω εχω περασει φασεις ψυχαναγκασμου, εμμονες , φοβιες, κρισεις κλπ κλπ, περνανε δινουν την θεση τους σε αλλα, κ οταν ξεσπασουν κ με την βοηθεια φαρμακων φυσικα, θα νιωσεις πιο καλα. χωρις αυτο να σημαινει πως θα απαλλαχθεις απο ολα για παντα! απλα η ζωη σου θα γινει πιο ανετη χωρις να αγχωνεσαι, γιατι το αγχος προκαλει ολα αυτα!!!
δεν ξερω αν ειναι ζηλεια..αλλα ποτε στο παρελθον δεν ειχα τετοια θεματα....δεν νομιζω ομως γιατι επαναλαμβανεται η σκεψη στο μυαλο μου οτι κατι υπαρχει και δεν το γνωριζω...
Οσο για το αν θα με παρει χαμπαρι...πολυ αργα γιατι ξερει τα παντα. Απλα δεν μπορει ή δεν ξερει να με στηριξει...Το μονο που λεει ειναι οτι σκεφτομαι μ@κιες και να σταματησω να το κανω. Νοιωθω και εγω χαλια γιατι τον πνιγω με ερωτησεις και τον χανω σιγα σιγα με ολη αυτη την συμπεριφορα...
ξερω πως ειναι να νιωθεις πως γινεσαι κουραστικος για καποιους..........αλλα αμα σαγαπαει πραγματικα, ασχετα με το αν ξερει να σε στηριξει η οχι, πρεπει να κανει υπομονη και να ναι κατανοητικος! εχετε παιδια μαζι, πρεπει να κανει υποχωρηση σε μια δυσκολη στιγμη σου! ξεκαθαρισε αυτο κ πες του πως θα περασει, απλα θες να εχει λιγη υπομονη κ κεινος, γιατι στην ουσια εσυ εισαι που βασανιζεσαι μην το ξεχνας αυτο!
ευχαριστω για τις απαντησεις σας...προσπαθω να του εξηγησω αλλα μαλλον εχω γινει κουραστικη. Παρηγοριεμαι οταν σκεφτομαι οτι για να μενει ακομα μαζι μου με αγαπαει και κανει υπομονη αλλα του σπασα τα νευρα! Φυσικα εγω υποφερω πιο πολυ....
Δεν θελω να παρω φαρμακα..δεν θελω να μπω παλι σε αυτο το λουκι...Θα προσπαθησω να το ελεγξω με τους τροπους που μου λεει η ψυχολογος μου....αλλα αν δεν δω βελτιωση θα πρεπει να παρω φαρμακευτικη αγωγη.............
Quote:
Originally Posted by BrokeN_DoLL
Συμφωνουμε απολυτα! Του το λεω και του το εξηγω αλλα κουραστηκε να με ακουει να παρανοω και να με βλεπει να κλαιω...Δεν ειμαι εγω αυτο το πραμα που βλεπει...Εγω δεν ημουν ποτε ετσι...Δεν αποδεχομαι να με νικησει μια ηλιθια καταθλιψη με ιδεοψυχαναγκασμο!!!
Γράφεις το εξής: "πιέζομαι πολύ να διώχνω τις κακές σκέψεις"
Θα σου έλεγα να προσέξεις τις λέξεις ΠΙΕΖΟΜΑΙ και ΚΑΚΕΣ.
Έχοντας βαφτίσει κάποιες σκέψεις ως κακές, αυτό και μόνο δείχνει πως σε πανικοβάλλουν. Μετά προσπαθείς να τις ελέγξεις με έντονο τρόπο (πιέζομαι πολύ) καθώς πιστεύεις πως πρέπει οπωσδήποτε να τις διώξεις. Όμως η προσπάθεια ελέγχου τους ξέρεις τι σε διδάσκει? Πως οι σκέψεις αυτές είναι επικίνδυνες και γι αυτό πασχίζεις να τις εξαφανίσεις.
Σκέψου το κάπως έτσι. Όταν έρχονται να μην κάνεις καμία προσπάθεια να τις ελέγξεις. Γιατί είναι σκέψεις απλά, τίποτε άλλο. Σκέψου τις όχι με χαρακτηρισμούς καλή/κακή σκέψη, αλλά ουδέτερες. Σκέτα σκέψεις. Όταν δεν τις βαφτίζεις ως ΚΑΚΕΣ, τότε δε θα έχει κανένα νόημα να προσπαθείς να τις ελέγξεις, γιατί δε θα τις αξιολογείς ως επικίνδυνες. Και όταν δε θα προσπαθείς να τις ελέγξεις, να είσαι σίγουρη πως θα έρχονται όλο και πιο σπάνια, μέχρι που θα εξαφανιστούν...
Άρχισε προσπαθώντας να τις βαφτίζεις διαφορετικά, αφαιρώντας το "κακές".
μην νιωθεις ασχημα επειδη εξωτερικευεις μια ασχημη φαση σου! αμα δεν την εβγαζες στο σπιτι σου, που θα την εβγαζες? στον δρομο? αμα δεν την εδειχνες στους δικους σου ανθρωπους που θα την εδειχνες? στην μεση μιας πλατειας????Quote:
Originally Posted by Jlspy
το θεμα ειναι να μαθουν οι υπολοιποι, οτι δεν φτανει να γελανε μαζι σου οταν γελας, αλλα να μπορουν να δεχτουν οτι κλαις χωρις να δυσανασχετουν. στα ευκολα ειναι ολοι πρωτοι!!! κουραστικο μη κουραστικο, ΠΡΕΠΕΙ να σου σταθει!!!!! οπως θα κανες κ εσυ πιστευω!
δεν μπορω να καταλαβω γιατι νιωθεις ασχημα, κι εγω πολλες φορες απορω με μενα γιατι ενιωθα και νιωθω ασχημα κ σκεφτομαι πως ειμαι κουραστικη και οτι τους στεναχωρω και οτι θα ταν ολοι καλητερα χωρις εμενα! αλλα κατα βαθος ξερεις οτι ειναι ΛΑΘΟΣ! περιμενεις απο τα ατομα σου να σου σταθουνε, οχι να μπουχτιζουνε και να νευριαζουνε μαζι σου!!!!!!!! αυτο ειναι ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟ!!!!!!οσες φορες μ το κανουνε, ορκιζομαι πως ΔΕΝ θα τους ξαναπω ΤΙΠΟΤΑ! μη πεσεις σε αυτο το τρυπακι, γιατι αμα τον βλεπεις μπουχτισμενο και τσαντισμενο μια και δυο, την τριτη θα τσαντιστεις εσυ....
OLA EINAI STO MYALO... APO TH STIGMH POY ARXIZEI NA SE BASANIZEI TO OTIDHPOTE H' 8A TO AFHSEIS NA SE KYRIEYSEI H' 8A PEIS TELOS. DE MPOREIS NA AFHNEIS TON EYATO SOY NA MOIZERIAZEI MH TO PAREIS ARNHTIKA DE TO LEW APO KAKIA ALLA KAMIA FORA AFHNOYME TON EYATO MAS KAI EINAI EYALWTOS KAI LEME OTI MAS SYMBAINOYN PRAGMATA OTI EIMASTE XALIA ktl... ALLA TI KANOYME GIA AYTO ? ESY TI KANEIS..? ANTIMETWPISE TO.. AYTOPEPOI8HSH PES STON EAYTO SOY STAMATA - SHKW PANW KAI PROXWRA DE MPOREIS NA AFHNEIS ANOHTES SKEPSEIS NA SE KYRIEYOYN..
PRWTA APO OLA PREPEI NA SYMFILIW8EIS ME TON EAYTO SOY KAI NA PEIS OTI AYTO POY EXW PREPEI NA STAMATHSEI
EPEITA AFOY EXEIS ENAN AN8RWPO DIPLA SOY MILHSE TOY (OPWS KAI EXEIS KANEI) ALLA TO 8EMA DEN EINAI NA TOY MILHSEIS ALLA NA TOY MILHSEIS AFOY ESY H IDIA TO EXEIS APODEXTEI OTI SOY SYMBAINEI KATI KAI 8ES NA TO ALLA3EIS OPOTE ZHTAS THN KATANOHSH, THN AGAPH KAI THN YPOMONH TOY... META APO AYTO PROSPA8HSE NA ANANEW8EIS, NA ANANEVSEIS THN SXESH SOY, NA KOITAXTEIS STON KA8REFTH KAI NA PEIS EIMAI KALA KAI NA TO ENNOEIS, NA BGEIS ME TON ANTRA SOY, NA KANEIS ERWTA NA ZHSEIS, NA PERASEIS KALA... GIATI ESY EISAI POY 8A TON DIW3EIS MAKRYA SOY H SE ALLH AGKALIA AMA EISAI ETSI SYNEXEIA..... O ANTRAS DEN 8ELEI TH GYNAIKA TOY NA EINAI ADYNAMH KAI SYNEXEIA NA EINAI XALIA.. PROSE3E:"8A DEXTEI OTI EXEIS ENA PROBLHMA KAI DEN EISAI KALA - ALLA EKEI POY DEN 8A TO ANTE3EI EINAI NA MH TO ANTIMETWPIZEIS KATALABES?" OK EXEIS KATI ANTIMETWPISE TO O ANTRAS SOY SE AGAPAEI 8A EINAI DILPA SOY ALLA DEI3TOY KAI ESY OTI PROSPA8EIS... PISTEPSE TO KAI DES TA 8ETIKA THS ZWHS YPARXOY POLY XEIROTERA APO AYTO KOSMOS POY PONAEI KAI ZEI KATASTASEIS POY LES PWS ANTEXEI ?POSO DYNAMH EXEI AYTOS O AN8RWPOS? KAI ESY MPOREIS MH TO 3EXNAS.. TA PANTA MPOREIS! SKEPSOY TO KAI ALLIWS - OTI KAI NA SOY SYMBAINEI PES: "EXEI NOHMA NA EIMAI XALIA H PROSPA8HSE NA TO 3EPERASEIS H ANTE GEIA" ....
DE 3ERW ESENA KAI OYTE TO BAGKROUND THS ZWHS SOY GIA NA EXW OLOKLHRWMENH APOPSH APLA LEW ME BASH
AYTA POY EXEIS GRAPSEI... OLA KALA 8A PANE
sorry αλλα το ολα ειναι το μυαλο, ειναι αποτελεσμα φαιων ουσιων η ελειψης τους που προκαλει σκεψεις εμμονες κ καταστασεις! δεν ειναι τοσο απλο ουτε μια ''ιδεα''!
η συμφιλιωση με τον εαυτο σου σημαινει πολλα πραγματα, σημαινει συμφιλιωση με κατι που εισαι και τερμα, η με κατι που εισαι και μπορεις να αλλαξεις! δεν ειναι ομως καθε φαση ιδια και δεν εχουμε παντα την ιδια δυναμη μεσα μας να ανταπεξελθουμε σε καθε δυσκολια!
και να πω εγω και ο οποιοσδηποτε στον καθρευτη ''ειμαι καλα'' δεν θα πιασει!!!!αυτο κατα την γνωμη μου ειναι ενα ηλιθιο κλισε που κανεις πια δεν ακουει κ δν θα αγγιξει κανεναν! το θεμα δεν ειναι να δινουμε θαρρος σε καποιον λεγοντας του ''εισαι καλα αποδεξου το σκεφτεσαι βλακειες!'' ετσι ο αλλος δεν θα κατανοησει το προβλημα! το θεμα ειναι να το βαλουμε μαζι του στο τραπεζι! και να αφηνουμε τις ωραιες χαζοφρασεις ''ολα θα πανε καλα...''!!!!!ολοι αυτο λενε πια!
για μενα ειναι πιο σημαντικο να δειξεις στον πασχων οτι ΝΑΙ εχει προβλημα!!!!!!και να το βαλουμε κατω να το συζητησουμε απ ολες τις μεριες! τσαντιζομαι οταν ακουω σε καθε προβλημα να λενε το ιδιο πραγμα ''ειναι στο μυαλο σου, ειναι η ιδεα σου, ολα θα πανε καλα''!που το ξερεις οτι θα πανε ολα καλα?!!!κι αν δεν πανε??!!!μονο ο ιδιος ο ΘΕΟΣ το ξερει!
εισαι αλκοολικος?θα κατσω να πιω μαζι σου ενα ποτηρακι. εισαι βουλιμικος? θα κατσω μια φορα μαζι σου να φαω του σκασμου και να ξερασουμε μαζι. εχεις εμμονες? θα τις δω απ την μερια σου...και μετα θα σου πω αν ολα θα πανε καλα..........
πολυ καλα τα λες ρειν!ομως οκ δεν τις χαρακτηριζουμε σαν κακες η καλες ,ομως πως αδειαζεις εσυ απο σκεψεις? με διαλογισμο? δεν νομιζω> με εργασια ισως χειρωνακτικη? με σεξ? με προσευχη?δεν νομιζω> -θελεις να πεις τι κανεις εσυ για να χαλαρωσεις η να αδειασεις απο σκεψεις?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Ειναι δυσκολο να αντισταθεις οταν σε πιανουν οι σκεψεις, ο φοβος, ο πανικος...Ειναι εντονα συναισθηματα που δυστυχως ακομα -ισως- δεν εχω καταφερει να τα ελεγξω..Θελω να του μιλησω, να τον κανω να καταλαβει, του εξηγησα καποια πραγματα, αλλα ειμαι σιγουρη οτι κανεις δεν καταλαβαινει 100% τον αλλο, ειδικα οταν στο ατομο στο οποιο εξηγεις την κατασταση σου, δεν εχει ιδεα απο καταθλιψη ή απο ψυχαναγκασμο.
Το χειροτερο ειναι να περιμενει απο σενα να σου "περασει" ή να πιστευει οτι σε 1 μηνα θα εισαι περδικι!!!
Πρεπει ο αλλος να σε καταλαβει βαθια για να σταθει διπλα σου, ισως θα πρεπει να κανει και ο ιδιος μια αυτοκριτικη να δει που εφταιξε σε ολο αυτο....
Σημερα νοιωθω χαλια..νοιωθω μονη και φοβισμενη..Φοβαμαι οτι δεν θα γλιτωσω τα φαρμακα, οτι δεν θα μπορεσει να με στηριξει και οτι λογω αυτης της καταστασης χανω τα πρωτα χρονια του παιδιου μου...
Προσπαθω να το πολεμησω αλλα κουραστηκα να το παλευω μονη μου...
Το κανω για χαρη του παιδιου μου...
εχω την εντυπωση πως η αδυναμια σου να του εξηγησεις φανερωνει την κουραση που νιωθεις και την αδυναμια σου παλι να εκφρασεις τα συναισθηματα σου. γιατι δεν πατε μαζι σε εναν ψυχοθεραπευτη η οικογενειακο συμβουλο?????!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !
του το προτεινα αλλα δεν παει..Πηγε μια φορα παλια οταν ειχα τα panick attacks. Δεν ειναι το θεμα να παει..αλλα να καταλαβει γτ πρεπει να παει και να ειναι ανοιχτος προς τον ψυχολογο..Δεν τον κατηγορω που δεν παει, ουτε μπορω να τον αναγκασω να το κανει.
Απ' οτι καταλαβα εγω πρεπει να κανω τον περισσοτερο αγωνα για να με καλα. Υπαρχουν μερες που παλευεται..υπαρχουν αλλες που τρομαζω και νομιζω οτι θα "ανακαλυψω" κατι κακο!
Έχω προσεξει οτι οποτε εχω περιοδο ή ωορρηξια ολα ειναι χειροτερα? Λες να ειναι ακομα οι ορμονες μου η καμια σχέση?
μα εννοειται εχουν σχεση τα ορμονικα! εγω οταν περιμενω περιοδο και την επομενη βδομ ωοριξιας μ δεν με πιανουν ουτε τα φαρμακα!!!! δλδ μεσα σε 1 μηνα, εμεις οι γυναικες τις 20 μερες ειμαστε ΧΑΛΙΑ!!!!!!!!!20 μερες εχουμε ναυρα, υπερευσαισθησια κ κατακρατησεις!!!!
τελεια τοτε!! δεν υπαρχει περιπτωση να χαλαρωσουμε ποτε!!
Σε ευχαριστω broken_doll που με "διαβαζεις" και μπαινεις στον κοπο να απαντησεις!!! Σκεφτομαι αν καποιο σκευασμα για αυτα ολα τα αρμονικα με βοηθησει..δεν θελω να παρω φαρμακα...αλλα ουτε θελω να υποφερω αλλο..Προσπαθω να χαλαρωσω και να νοιωσω ασφαλεια στον γαμο μου..ειναι δυσκολο να παλευεις με τους φοβους και τις ανασφαλειες σου...
Ευχομαι μονο να μην ερθει η μερα που οτι φοβαμαι γινει πραγματικοτητα....
Επισης βλεπω και τις αλλες μανουλες-συζυγους που ειναι καλα και δεν εχουν και το προβλημα των ψυχολογικων τους να τις βαρυνει και λεω γτ εγω να εχω και αυτο ρε γμτ?? Οχι δεν τις ζηλευω, αλλα κουραστικα μια ζωη να παλευω για να ειμαι καλα...ενω ισως για καποιους αλλους να ειναι αυτονοητο...
Θα μου πεις...και που ξερεις αν αυτες ειναι καλα? Που ξερεις τι κρυβει ο καθενας στη ψυχη του? Σωστο! Δεν ξερω...
Katerinaki,όταν δεν τις παλεύεις με λύσσα, δλδ δεν προσπαθείς να ελέγξεις αλλά τις αποδέχεσαι, οι σκέψεις σου φαίνονται όλο και λιγότερο απειλητικές, γιατί δεν στέλνεις στον οργανισμό σου σήματα κινδύνου, οπότε και δεν αντιδρά με τρόπο "υπέρμετρο".Οπότε νομίζω πως δε χρειάζεται άδειασμα, αλλά λιγότερη προσπάθεια ελέγχου. Οι περισσότεροι, κι εγώ μέσα, έχουμε περάσει περιόδους έντονου στρες, δεν παραμένει αιώνια στα ίδια επίπεδα. Οπότε μπορούμε να σκεφτόμαστε και το "θα περάσει", που πάλι μας δίνει ένα κατευναστικό αποτέλεσμα. Και υπάρχει και η λύση του στρέφω την προσοχή μου σε κάτι έξω από μένα, ώστε να αποφεύγω να αυτοπαρατηρώ διαρκώς τις εσωτερικές μου διεργασίες, που έχει το αποτέλεσμα να τις επιτείνω αυτές τις ίδιες, είναι φαύλος κύκλος δλδ.
Μπακαλίστικα στα γράφω, γιατί κι εγώ δεν είμαι ειδικός, απλά ένα άτομο που έχει περάσει εποχές παρόμοιες, με έντονο στρες.
Jlspy, o οργανισμός μας μας δίνει τα δικά του μηνύματα ίσως για να μας πει πως χρειαζόμαστε κάτι που λείπει από την καθημερινότητά μας, ή για να μας στρέψει με αυτόν τον έντονο τρόπο σε κάποια αλλαγή. Δεν είναι δλδ απαραίτητα αρνητικές οι αντιδράσεις αυτές, ναι μεν τις αντιλαμβανόμαστε εκείνες τις στιγμές έτσι, γιατί είναι ιδιαίτερα έντονες. Οπότε, ίσως να σκεφτείς πως κάτι θέλει να σου πει ο οργανισμός σου με αυτά τα μηνύματά του, να εξετάσεις κάποιες πλευρές της ζωής σου με προσοχή, να προσπαθήσεις να διαμοιράσεις κάποιες από τις υποχρεώσεις σου ώστε να αλαφρώσεις λιγάκι και να αναλάβεις τις δυνάμεις σου, ίσως να προσπαθήσεις να κάνεις την επικοινωνία με το σύντροφό σου πιο ανοιχτή και ελεύθερη, κλπ.
Και μπορείς επίσης να βρεις τρόπους να σκέφτεσαι πάνω στις υποχρεώσεις σου κάπως πιο ευέλικτα, πχ στο θέμα των παιδιών, να θέσεις λίγο διαφορετικά τις προτεραιότητες, μπορεί να σε βασανίζει κάποια ανάγκη τελειότητας επίσης, και να μην μπορείς να αποβάλεις τις ανάγκες απόδοσης στο σπίτι, στο ρόλο σου ως μητέρας και συζύγου. Σου δίνεις αρκετό χώρο στο να βρίσκεις και σένα μέσα στην καθημερινότητά σου και όχι μόνο την ικανοποίηση των αναγκών όσων αγαπάς?
Οι δικες μου αναγκες εχουν μεινει τελευταιες και ξεχασμενες...Τρεχω για τους αλλους, και πρεπει να ικανοποιησω τους αλλους...Δεν εχω ουσιαστικη βοηθεια τα απογευματα για το μωρο...ο συζυγος δουλευει μεχρι τις 7, και ειμαι ολη μερα μονη μου μαζι με το παιδι...Δεν κανω κατι που να με γεμιζει, ουτε εχω παρεες να βγαινω, κανενας δικος μου δεν ειναι κοντα μου...Λογω αυτων και λογω του μωρου χαθηκα, κουραστηκα, και "κρεμαστηκα" απο τον αντρα μου, ο οποίος δεν αλλαξε κατι στις συνηθειες του, η στις ωρες εργασιας του...νοιωθω αδικημενη πολλες φορες...και αλλες αχαριστη...Δεν ξερω αν ειμαι υπερβολικη, η απαιτητικη...Μπερδευτικα..
Νομίζω πως είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και σου ζητάς πάρα πολλά. Δικαιούσαι και το λάθος. Δικαιούσαι και το να μην μπορείς το 100% πάντα στην αποδοτικότητα. Ποιος άνθρωπος πιστεύεις πως αποδίδει στο 100% του πάντα? Αν σκεφτείς πως δεν χρειάζεται να αποδίδεις παρά στο 70 πχ, σε τι θα σου είναι αυτό απειλητικό? Μπορεί και να μην ζητάς αρκετά από τον σύζυγό σου, γιατί δεν έμαθες τον τρόπο να διεκδικείς τα δικαιώματά σου μέσα σε μία σχέση και να είσαι ενοχική όταν θέλεις περισσότερη παρουσία και συμμετοχή απ' αυτόν. Όσο κι αν δουλεύει, δουλεύεις κι εσύ το ίδιο. Όταν γυρνάει από τη δουλειά, μπορείς να του ζητήσεις να κρατήσει λίγο τα παιδιά για να παίρνεις κι εσύ τις ανάσες σου. Κι οι δύο εργάζεστε, ο μητρικός ρόλος έχει βάρη και ευθύνες που ισοδυναμούν με εργασία 24/7. Μη νιώθεις λοιπόν άσχημα γιατί θέλεις να συμμετέχει, δεν τα έκανες μόνη σου τα παιδιά σας. Χρειάζονται συμμετοχή και από τους δύο. Και επίσης, μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτές τις ώρες κάθε βδομάδα που θα συμφωνήσετε μετά από διάλογο φυσικά, για να αποκτήσεις και κάποιες δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Αν λοιπόν, λέμε για αρχή, σου κρατάει τα παιδιά δύο απογεύματα την εβδομάδα για δύο-τρεις ώρες, μπορείς να πας ένα γυμναστήριο, μια βόλτα, να πας για έναν καφέ, έναν περίπατο, να συμμετέχεις σε μία ομάδα, να πας σε μία βιβλιοθήκη, να πας να φτιάξεις τα μαλλάκια σου, να σε φροντίσεις γενικά, γιατί σε αισθάνομαι πιεσμένη και στρεσαρισμένη πολύ.
Ναι ειμαι αυστηρη με μενα, βασικα ο ψυχολογος μου λεει οτι δεν με πολυ-συμπαθω, ισως και να μην με γνωριζω ακομα. Δεν ξερω να διεκδικω τα δικαιωματα μου, και ισως αυτο να εχει σχεση με την εικονα που εχω για μενα...Δεν ξερω γτ δεν με παω...Ισως γτ δεν πηρα -δεν ενοιωθα οτι αξιζω για να παρω- οσα εδωσα στις σχεσεις μου, φιλικες, συναισθηματικες, οικογενειακες κτλ...Παντα δινομαι 100% και παντα παιρνω ψιχουλα..
Πρεπει να βρω κατι για μενα...αλλα οταν ειμαι χαλια δεν εχω ορεξη για τπτ. Φοβαμαι οτι αφηνω το μωρο...οτι φορτωνομαι σε αλλους...οτι θα ειναι θυμωμενοι μαζι μου αν κανω κατι για μενα και τους αφησω το μωρο...και ολα αυτα..
εισαι η κλασικη γυναικα - μητερα που επωμιζεται ολονων τα βαρυ και τρεχει να ευχαριστει τους παντες. μην λες ευχαριστω δεν χρειαζεται :)
ολες ειναι ετσι, βλεπω και την δικια μ μητερα η οποια μεγαλωσε σε απαισιο περιβαλλον και με εμενα μετα σαν προβλημα, και προσπαθει να στεκεται τοσο δυνατη! δεν μουρμουραει ποτε! δεν ριχνει ενα δακρυ μπροστα μας!
ειμαστε ευαλωτες αλλα συναμμα πολυ δυνατες. δεν το λεω εγω μονο ουτε για να χαιδεψω αυτια. ειναι επιβεβαιωμενο
επισης ειναι κατι σαν ενστικτο της γυναικας να βαζει πανω απ τον εαυτο της τους αλλους, επειδη κυριαρχει το μητρικο ενστικτο!
αν ελεγες του αντρα σου οτι θελεις να φυγεις ενα σκ για καπου, θα σε αφηνε?
Ναι θα παω μου εχει κανονισει ο ιδιος να παω για ξεκουραση με μια φιλη μου. Λογω δουλειας και παιδιου δεν μπορει να ερθει μαζι μου ο ιδιος...Δεν θελω να παρανοησω οτι με στελνει για να κανει τα δικα του...Και θελω να περασω καλα εκει που θα παω...Κουραστηκα να παρανοω και να ειμαι καθε μερα μες την μαυριλα!
jlspy, γιατί να θυμώσουν αυτοί που σε αγαπούν? Δεν είσαι σίγουρη για την αγάπη τους, σε θεωρείς βάρος? Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, να μη ζητάς όσα σου είναι απαραίτητα για να λειτουργείς. Σηκώνεις υπερβολικά βάρη έτσι (άκου ποιος μ@λακας σε συμβουλεύει,λολ). Είναι ψυχοφθόρο να σε βάζεις πάντα τελευταία, να δίνεις προτεραιότητα σε όλους τους άλλους, να καλύπτεις τις ανάγκες τους κι εσύ να μένεις στα ψίχουλα. Κατά κάποιον τρόπο εσύ τους μαθαίνεις να το κάνουν, δεν είναι μόνο δική τους η ευθύνη. Αν δεν μπορείς να βρεις τον τρόπο να σε μάθεις διαφορετικά, γιατί δεν στο δίδαξε το περιβάλλον στο οποίο γαλουχήθηκες, τότε μάθε το μέσω ενός ειδικού. Και πάρε και τον σύζυγό σου μαζί, μπορεί και ο ίδιος να μην το έχει ακόμη ξεκάθαρο και να μην ξέρει πως καταπιέζεσαι μέσα στους ρόλους σου και στις ευθύνες τους. Ξέρεις τι γίνεται από την παραμέλησή σου? Θυμώνεις με σένα και συσσωρεύεις ένταση. Δεν σε ωφελεί, ήδη δέχεσαι τις συνέπειες των ενοχών, μπορείς να πάρεις βοήθεια και τη δικαιούσαι. Μωρομάνα είσαι, ε, στρεσάρεσαι. Και να φτιάξετε έτσι και τη σχέση σας με τον σύντροφό σου πάνω σε νέες βάσεις, πιο φιλικές για την προσωπικότητα και των δυο σας. Να φύγει κι η μαυρίλα,ε?
:)
Ναι θελω να ειμαι ηρεμη, να μην υποφερω πια απο τις σκεψεις μου, τις παρανοιες μου και να κανω κακο στο παιδι, στον γαμο μου αλλα και σε μενα. Απο τοτε που θυμαμαι δεν ημουν ποτε ηρεμη και ευτιχισμενη..Δεν θελω να κανω κακο στην ανατροφη του παιδιου μου, ουτε να γινω φυτο με ψυχοφαρμακα και να μην μπορω να τον φροντισω ή να μου τον παρουν!!!!!
Αποζητω την αποδοχη και την αγαπη ισως..Δεν την εχω παρει, δεν την εχω βιωσει ως παιδι. Σκεφτομαι οτι ισως αλλες γυναικες στη θεση μου να ειναι χειροτερα και προσπαθω να μην σκεφτομαι σεναρια..
Εχω ομως πολυ αγχος, και πιεση και φοβο!
ε μολις πας διακοπουλες ισως χαλαρωσεις! κοιτα τον εαυτο σ πρωτα κ ασε τον αντρα μετα.....γιατι ο αντρας αγχωνεσαι δεν αγχωνεσαι αμα θελει να κανει τπτ θα το κανει ειδικα μετα απο πιεσεις!!!!!!!! αλλωστε δεν θα πεθανουμε γι αυτο...καλυτερα να κοιταμε εμας πρωτα
το ευχομαι!!!
ακομα μια μερα που ειμαι στον κοσμο μου....ρε παιδια πως γινεται να γινεις αναισθητος???????????????
με χαπιαααααααααααααααααααα
καλημερα σας μετα απο καιρο.....
Περασα διαφορα...μια καλα 100 χαλια...ακομα το παλευω χωρις χαπια, με εναλλαχτικες μεθοδους κτλ...Δεν ειμαι τοσο απαισια οσο πριν αλλα δεν ειμαι και καλα. Μερικες μερες με πιανει παλι ειδικα αν δω κατι και το παρερμηνευσω και το παρανοησω και με χαλασει....Προσπαθω να το αγνοω..να λεω οτι ειναι ολα αποτελεσμα της ιδεοληψιας μου...
Ξερει κανεις απο σας αν αυτο κάποτε ξεθυμαινει απο μονο του? Θυμαμαι το 2003 το ειχα παθει παλι, για αλλο λογο και προς αλλο προσωπο..και σιγα σιγα εφυγε απο μόνο του....Τωρα υποφερω εδω και 6-7 μηνες και συνεχιζω...
Ποια χαπια δινονται για ιδεοψυχαναγκασμους? Τι παρενεργειες εχουν?
Σας παρακαλω αν εχετε εμπειρια η αποψη για τα πιο πανω ενημερωστε με............................
τι ψυχαναγκασμους εχεις αν επιτρεπεται?!
Δεν ξέρω αν και κατά πόσο θα περάσει από μόνο του και με τον καιρό θα ξεθυμάνει, πάντως όσο το αφήνεις θα σε ταλαιπωρήσει...ψυχοθεραπεί� � κάνεις?? για ιδεοψυχαναγκασμούς συνήθως δίνουν αντικαταθλιπτικά, ή αγχολυτικά ,ή αντιψυχωτικά εξαρτάται...δεν είναι σιγουρο βεβαια οτι χρειαζεται καποιος χαπια..Quote:
Originally Posted by Jlspy
ευχομαι ο,τι καλυτερο!!
λολλλλ εδω και μια βδομαδα μ αυτα που παιρνω εχω γινει total apathetic junkie...............Quote:
Originally Posted by BrokeN_DoLL
απο εσενα εξαρταταιQuote:
Originally Posted by Jlspy
Quote:
Originally Posted by Empneustns
εννοεις οτι πρεπει να το πολεμησω με θεραπεια σε ψυχολογο, να μην ενδιδω στον ψυχαναγκασμο, και να κανω πραγματα για μενα? -Ο ψυχολογος αυτα λεει- αλλα...αν ειναι θεμα σεροτονινης ή καποιας χημικης ανωμαλιας στον εγκεφαλο...πως θα περασει με αυτα?
ε με φαρμακα για επανακτηση της ουσιας λογικα
Μάθε να διακρίνεις τις σκέψεις σου, δηλαδή να μπόρεις να ξεχωρίσεις, ποιες είναι λογικές και ποιες παράλογες, ποιες έχουν έρεισμα στην πραγματικότητα και ποιες είναι φανταστικές. Όλα αυτά τα οποία λες ότι σου προκαλούν άγχος, ψυχαναγκασμούς κλπ, ψάξε αν έχουν έρεισμα στην πραγματικότητα ή αν είναι δημιούργημα της φαντασίας σου ή υπερβολή. Το άγχος, ψυχαναγκασμοί κλπ συνήθως δημιουργούν στη φαντασία μας φανταστικά γεγονότα τα οποία όμως βιώνουμε στη σκέψη μας έντονα, μας δημιουργούν αισθήματα και τα αισθήματα αυτά έχουμε την πεποίθηση ότι αντανακλούν την πραγματικότητα. Ομως τα πράγματα δεν ειναι΄τετοια στην πραγματικότητα, η σκέψη μας απομακρύνει απ αυτή.
Αφού το κατανοήσεις αυτό και κατορθώσεις να κάνεις τη διάκριση, προσπάθησε να διώχνεις τις σκέψεις αυτές τις αρνητικές. Όταν έρχονται στο νου ή βρίσκονται σε εξέλιξη προσπάθησε να τις αποκρούσεις με όλο σου το ψυχικό σθένος, να λες στον εαυτό σου αυτό είναι παράλογο ή υπερβολικό ή φανταστικό και να τις σταμάτας, όπως το αυτοκίνητο με τα φρένα. Τότε, αφού τις αντικρούσεις βάζε στη θέση τους θετικές εμπειρίες της ζωής σου, όμορφες στιγμές που έζησες, στόχους, πρόσπάθησε ακόμα να ασχολείσαι με πράγματα και χόμπι που σε ξεκουράζουν, που σου διεγείρουν αίσθημα χαράς. Προσπάθησε να επανακαλείς και μάλιστα έντονα και όσο πιο συχνά γίνεται αυτές τις ωραίες σκέψεις.
Ζήτα από το ψυχολόγο να βρειτε μια μέθοδο με την οποία θα αντιμετωπίζετε η αρνητική σκέψη, όχι να λέτε κάθε φορά σκόρπια, αυτό σκέφτηκε ή θυμηθηκα το άλλο κλπ, αλλά μέθοδο, με δομή, που να ξεκινά από κάπου και με αυτή να αντιμετωπίζεται η διαστρέβλωση στη σκέψη. Στοιχεία από μέθοδο αποτελούν αυτά με τα οποία ξεκινώ το θέμα εδώ. Δοκίμασε μια αποτελεσματική μεθοδο ελέγχου της σκέψης. Θα βοηθηθείς.