Printable View
Διαβαζω πολυ συχνα πως η διατροφικες διαταραχες ειναι απορροια χαρακτηρων με τελειομανια και control freak ατομων. σε μενα ισχυει. παντα ηθελα να τα κανω ολα οπως θελω και δεν βασιζομουν σε αλλους ωστε να γινει μια δουλεια. το οτι προσπαθω να επιβλιθω σε ολους απο οικογενεια μεχρι φιλους, ειναι καθημερινο φαινομενο και τα καταφερνω επειδη εχω χαρισμα.
οσες απο σας εχουν διατροφικη, παρατηρουν και αυτη τη μεγαλομανια?τελειομανια?αγ χος ελεγχου και διαρκη προσπαθεια να ειναι παντα στο κεντρο?
Ελπιζω να μην ισχυει κ το αντιστροφο..... Δηλαδη οσοι ειναι τελειομανεις θα παθουν κ διατροφικες διαταραχες γιατι........... την εβαψα!
Παρ ολ αυτα τι εστι αναλυτικοτερα "διατροφικες διαταραχες"? Ποιες ειναι οι επιπτωσεις?
καντυ οχι δεν νομιζω οτι θα παθουν κατ αναγκην το αντιστροφο. αλλα η αρρωστημενη τελειομανια κατι αρνητικο βγαζει παντα, οποτε προσοχη!!! (εμενα μου εβγαζε/βγαζει καταθλιψη πχ)
βασικα δεν ειναι η τελειομανια απο μονη της προβληματικη. καλο ειναι να θελει να κανεις κανεις καλα τη δουλεια του η ο,τι καταπιανεται. προβληματικη αρχιζει κ γινεται απο τη στιγμη που το ατομο δεν μπορει να δεχτει τπτ λιγοτερο απο αυτο που θεωρει τελειο! οταν πχ κανει το 9/10 κ μηδενιζει/ακυρωνει τα 9 κ αισθανεται λες κ δεν εκανε τπτ!
οποτε μια τελειομανια μορφης ασπρο/μαυρο συντομα θα σας εξουθενωσει!
το να πω θα κανω ο,τι καλυτερο μπορω στην περισταση ειναι υγιες.
το να πω αν δεν κανω 10/10 θα με "κρεμασω" (κυριολεκτικα η μεταφορικα) ειναι αρρωστημενο!
μα η τελειομανια ειναι σε ολα τα επιπεδα.............και στο φαγητο ακομα. μισεις τον εαυτο σου προσπαθοντας να χεις τελεια ολα τα αλλα
μι, σε εσενα μπορει να ειναι σε ολα τα επιπεδα. σε καποιον αλλο, μπορει να ειναι τελειομανης σε καποιο τομεα κ στους αλλους οχι.
τεσπα, παντως τωρα αρχισες να αγκιζεις αρκετα ουσιωδη ζητηματα του εαυτου σου.
οποτε θεωρεις οτι το τιμημα που πληρωνεις (διατροφικη διαταραχη, νευρα) ειναι οκ για να εισαι τελειομανης?
δεν ξερω, απλα εχω διαβασει πως ο ελεγχος του εαυτου σου προκαλει αγχος......και το αγχος προκαλει διαταραχες.......ενα απο αυτο ειναι κ το φαγητο
Ωραία, το κατάλαβες. Πως η ανάγκη ελέγχου δεν οδηγεί σε λιγότερο έλεγχο, αλλά σε περισσότερο. Δεν περιορίζει τη διατροφική διαταραχή, της δίνει το λόγο να υπάρχει.
Τώρα τι θα κάνεις γι αυτό?
Η κατανόηση της ρίζας του προβλήματος δεν κάνει αυτόματα τη ρίζα να συνεχίσει να είναι ζωντανή. Για να μη συνεχίσει να τρέφει το δέντρο της διαταραχής, πρέπει να κόβονται ένα ένα τα ριζίδια γύρω της. Να μην έχει πλέον τόση δύναμη να στηρίζει τη διαταραχή με στοιχεία που την τροφοδοτούν. Να αδυνατίζει η ρίζα της διαταραχής και όχι το σώμα σου.
Μην ποτίζεις επίσης(με ξενικάλ, με αποφυγές των "κινδύνων", με καταναγκαστική γυμναστική, μετέφερε σταδιακά κομμάτια της καθημερινότητάς σου ώστε να κάνεις τη λεγόμενη αποκέντρωση, όπου το φαγητό θα πάψει να παίζει στο κέντρο όλων σου των σημαντικών).
Επίσης ήθελα να σου πω πως δεν έγραψα τίποτε στο θέμα για τα τατού, γιατί σου έγραφαν πως το σώμα σου είναι καταπληκτικό κι εγώ θύμωνα γιατί ξέρω τι σημαίνει αυτή η γαμιόλα η καταπληκτικότητα για σένα. Πως ό,τι και να σου λένε εσύ νιώθεις χοντρή, έτσι σε βλέπεις και έτσι είσαι για σένα. Έγραψες πως θέλεις να μένεις παιδί, κι είναι αλήθεια αυτό για τις περισσότερες γυναίκες με ανορεκτικά/βουλιμικά μοντέλα διατροφής. Όμως είσαι ενήλικας και όσο κι αν θέλεις ένα σώμα παιδικό, πρέπει να το πληρώνεις με ένα δυσανάλογα μεγάλο τίμημα για την υγεία σου και τις σχέσεις σου τις ανθρώπινες.
Μεγαλώνω για σένα τι σημαίνει ακριβώς? Με κάποιες αρνητικές σκέψεις συνδέεις το μεγάλωμα και δεν θέλεις να σου συμβεί. Τι πιστεύεις ότι χάνει ένα άτομο που μεγαλώνει?
Θες να το συζητήσουμε? Είναι ένας εθισμός μία διατροφική διαταραχή, έχεις μάθει να σκέφτεσαι με τρόπο που να την αισθάνεσαι παντοδύναμη.
ρειν με φοβιζει το γυναικειο σωμα ρε. και ναι εγω δεν πιστευω πως ειμαι αδυνατη! δεν ειμαι αδυνατη αληθεια! ειμαι κανονικη, προς το καμπυλωτο εμενα ετσι μ λενε οι καθρευτες. πια εχω παψει να κοιταζομαι ολοσωμη γιατι δεν μπορω. παλια μελετουσα τα παντα πανω μ απο καθρευτες και καμερες κ φωτογραφικες μηχανες, εβγαζα καθε μερα φωτος για να βλεπω τις διαφορες.......αλλα με αγχωσε. δεν θελω πια ΚΑΝ να με κοιταω.
για μενα το χω ξαναπει, οι καμπυλες ειναι καταρα! δεν θελω να μαι καν κανονικη. δεν θελω να φοβαμαι και να εχω αγχη πως χανω τον ελεγχο! δεν ειναι τοσο για την ομορφια! οχι δεν ειναι! οι ανθρωποι που απλα κανουν διαιτα για θεμα αισθητικης η υγειας, ειναι τελειως διαφορετικοι στον τροπο σκεψης! τους αρεσουνε κ εχουν απλα ενα στοχο! εγω δν ξερω αν εχω στοχο, εχω ενα πρωτυπο στο μυαλο μου το οποιο ξερω πως δεν θα το καταφερω ποτε και αυτο με κανει να ειμαι αχρηστη κατα μια εννοια!!! τι θα καταφερω, αν δεν μπορω να ελεγξω καντ ο ιδιο μου το σωμα? ο ελεγχος αυτος με οδηγει σε ανεξελεγκτες ορεξεις, των οποιον δεν εχω ΠΑΛΙ τον ελεγχο να κοντρολαρω....
ολο αυτο ειναι ενας φαυλος κυκλος και δεν σταματαει. ισως να αρεσω σε μερικους, ισως να αρεσω σε ολους, ισως να ακουω το ''ρε ξεκολα εισαι μια χαρα!'' , αλλα εμενα δεν με κανει να νιωθω ωραια γιατι δεν με απασχολει να ειμαι απλα ''μια χαρα''! θελω κατι παραπανω, κατι που θα με κανει να νιωθω ασφαλη. το ''μια χαρα'' ειναι ενα τσακ πριν το ''πολυ''. το ''κανονικο'' ειναι ενα τσακ πριν το ''βαρος''.......προτιμω να μαι ΠΟΛΥ αδυνατη.......αλλα δεν εχω καλουπι για κατι τετοιο. ουτε σκελετο για κατι τετοιο. γενικα δεν ειμαι φτιαγμενη για κατι τετοιο.
απο τοτε που εμαθα λοιπον ποως ΔΕΝ μπορω να χω και να συντηρισω αυτο που θελω, εχω φρηξει. γιατι παντα νομιζα πως μπορω να κανω ο,τι θελω....
Το ξέρω αγάπη μου, καταλαβαίνω τη μάχη σου και δε θεωρώ ότι έχει να κάνει με την ομορφιά. Όσοι πιστεύουν ότι έχει να κάνει απλά με το αδυνάτισμα και την εμφάνιση, ειλικρινά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΔΕΑ τι εστί διατροφική διαταραχή. Αυτή έχει να κάνει με τον έλεγχο και το πώς εσύ "ερμηνεύεις" το χάσιμο ελέγχου, το πώς σε πανικοβάλλει και σε κάνει να πέφτεις στον κύκλο που περιέγραψες, τον φαύλο αυτό κύκλο όπου η ανάγκη για έλεγχο φέρνει πιέσεις και άγχος, το άγχος το βουλιμικό, το βουλιμικό εσύ το θεωρείς χάσιμο ελέγχου, αυτό σε πανικοβάλλει ακόμη περισσότερο και προσπαθείς μετά ξανά να ελέγξεις με μεγαλύτερη αυστηρότητα και έχουμε να λέμε.
Αυτό που βιώνεις στην καθημερινότητά σου είναι ζόρικο και μάλιστα πολύ. Δεν μπορούν να καταλάβουν οι περισσότεροι ότι εσύ δεν ΜΠΟΡΕΙΣ να αποφύγεις το φαγητό, γιατί το φαγητό τρυπώνει σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας, γιατί οι υπόλοιποι θεωρούμε τόσο φυσικό να μη μας απασχολεί εμμονικά, που δεν μπορούμε να "μπούμε" στο δικό σου τριπάκι και να αντιληφθούμε τι περνάς "από μέσα". Καταλαβαίνω τις μικρές, διαρκείς φθορές, καταλαβαίνω. Όμως το θέμα είναι εσύ να μπορέσεις να επανακτήσεις την ισορροπία σου, για να μπορείς να χαίρεσαι τη ζωή σε όλο της το φάσμα, όλες της τις στιγμές δίχως περιορισμούς που σου κραυγάζουν συνεχώς Κίνδυνος, Κίνδυνος, Απόφυγε, Μείνε μακριά!
Δε γίνεται, το ξέρεις. Και βασανίζεσαι μάταια. Γιατί το φαγητό είναι μία ανάγκη κι εσύ το φοβάσαι. Και υπάρχουν ένα σωρό δραστηριότητες που το περιλαμβάνουν κι εσύ κλείνεσαι διαρκώς σε όλο και μικρότερους κύκλους επαφών, αποφεύγοντας ό,τι εσύ βαφτίζεις σαν επικίνδυνο.
Μι, η CBT έχει αποδεδειγμένα θετικά αποτελέσματα στη βουλιμία, δεν κάνεις μία κίνηση να βρεις έναν που να την κατέχει και να επενδύσεις σε έναν ελεύθερο εαυτό? Για να καταλάβεις, θα σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις τις νοητικές παραμορφώσεις, τις διαστρεβλώσεις αυτές στις σκέψεις, τις σκέψεις που προηγούνται των συναισθημάτων, να ελέγχεις πια όχι το φαγητό, αλλά εξετάζοντας και αλλάζοντας σταδιακά τις σκέψεις που οδηγούν στην ανάγκη για έλεγχο.
Το φαγητό είναι το σύμπτωμα, όχι η ίδια η ασθένεια. Είναι το πεδίο εκδήλωσης της ελεγκτικής συμπεριφοράς.
Ακόμη και αυτό το τελευταίο που έγραψες, το "πάντα νόμιζα πως μπορώ να κάνω ό,τι θέλω", σκέψου το...ποιος πιστεύει κάτι τέτοιο? Ένα παιδί αισθάνεται παντοδύναμο, πως μπορεί με τη θέλησή του να κινεί τον κόσμο, γιατί γι αυτό ο κόσμος είναι οι γονείς και μόνο και αυτοί ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού με τη φωνή και το κλάμα που τους καλεί να καλύψουν ανάγκες του. Και τι θέλεις μέσω της δδ να καταφέρεις? Να παραμείνεις παιδί, στη θέση παντοδυναμίας, που όμως έχει ως συνέπεια την ανικανότητα να έρθεις στην τωρινή σου θέση, του ενήλικα, και να την υποστηρίξεις.
ναι ειναι σαν να μιλας μεσα απο τις σκεψεις μου! ισως να ειμαι κακομαθημενο δεν ξερω. ομως ξερεις τι γινεται? ολα αυτα μαζι, μου δημιουργουν την κωλοβουλιμια! κυριως ο ελεγχος! γενικα απογοητευομαι σε ο,τι δεν καταφερνω και με πιανει μανια! διεξοδους ειχα το φαι και το να χαραζω τα χερια μου. αυτο με τα χερια ηταν πολυ ανακουφιστικο, το κανα για χρονια αλλα εχω μηνες να το κανω. με ετρωγε να το κανω, οπως με ετρωγε να φαω. τωρα ειμαι σε καλυτερη κατασταση, μεχρι περυσι ηταν διαρκες βασανο! προσπαθουσα να ''βγαλω'' εστω και χυμο που επινα παντου! ακομα κ στην μπανιερα οταν λουζομουνα!
αυτο που λες ειναι, οτι η φοβια αυτη ειναι η ιδια που ερχεται αντιμετωπος ο καθε ανθρωπος καθημερινα 3 φορες την μερα, γιατι ειναι φυσικη αναγκη. αυτος ο φοβος για μενα ειναι ο μεγαλυτερος, γιατι δεν ειναι απλα ας πουμε μια υψοφοβια ωστε να αποφευγω τα υψη.....ειναι φαι γμτ
θυμαμαι μικρη οταν ενιωθα ασχημα η οταν με εβριζε ο μπαμπας μου , περιμενα πως κ πως να ρθει η ωρα του φαγητου. χαιρομουνα να τρωω. ετσι λοιπον πηρα τα πολλα κιλα που μετα αγχωθηκα και εχασα........περασα φασεις να μην θελω να βγω εξω γτ σκεφτομουν πως με κοιτανε ολοι κ μιλανε για μενα . ασε τα φαρδια ρουχα που φοραω ακομα κ τωρα πολυ συχνα
ξερεις ειναι ελεηνο να περπατας στον δρομο κ να βλεπεις βλεμματα και να σκεφτεσαι πως ΞΕΡΕΙς τι σκεφτονται!!! κ πολλες φορες πιανεις τον εαυτο σου να κανει διαλλογο μεταξυ σου! ειναι τρελλο και ενοχλητικο! σαν την μουσικη που κολλαει στο κεφαλι
ακομα κ να με κοιταξουν αρπαζομαι γιατι νομιζω πως με σχολιαζουν. ειμαι σχεδον σιγουρη δλδ.........
αλλα ειμαι καλητερα φετος...........λογω των φαρμακων βεβαια, αλλα οπως εχω ξαναπει δεν ''νιωθω''....γιαυτο
οι υπερβολικες αντιδρασεις μ σε πραγματα τωρα δεν υπαρχουν και εχω διχαστει λιγο, σαν να μην ειμαι εγω...πως να το εξηγησω. σαν να αντικατασταθηκα απο αλλο ατομο. δεν με θελω!!!!!!!!!!! θελω να βγω απ το πετσι μου!
οταν εκοβα τα χερια μου παρατηρουσα το αιμα μου κ σκεφτομουνα πως δεν ειναι δικο μου!!!! σου χει τυχει ποτε?
και να σου παλι απ τα νευρα να τσακωνομαι κ να χιμαω σε ολους και να ακουω εκεινες τις καμπανουλες (εγω τις βαφτισα καμπανουλες γιατι ο ηχος ειναι τετοιος πιστευω εκτος αν δεν το εχω προσδιορισει καλα)
ομως το φαι ειναι κατι που οταν μπορω να φαω, μου φευγει το αγχος οσο τρωω. αλλα αμα φαω βουλιμικα δεν καταλαβαινω απο γευση και το τρωω..........ολα κατεβαινουν γρηγορα και με την ιδια ταχυτητα βγαινουνε μετα. αν κ δυσκολευομαι πολλες φορες απο αγχος κ μονο και μ βγαινουν τα ματια! ομως μετα δεν νιωθω τυψεις κ ενοχες που τα εβγαλα, κ αυτο πιστευω οφειλεται στην αναισθησια μου.
ο χαρακτηρας μ δλδ ειναι ανασταλτικος παραγοντας σε ολο αυτο το τσιρκο!!!αν ημουν καποια αλλη, θα ητανε αλλιως!!!! ο γιατρος μ ειπε πως ισως να χα αυτοκτονισει η να το χα ριξει στην πορνεια η τα ναρκωτικα ακομα, λογω των τραυματων που εχω, και οτι ακομα και τα σχιζοφρενικομορφα επεισοδια που ειχα, ηταν αποτελεσμα αγχους! αυτο δν το καταλαβαινω αλλα μ εξηγησε πως ειναι κατι σαν μικρα εγκεφαλικα αυτα που προκαλουνται απο επεισοδεια αγχους
Κι εγώ αν είχα ρουλεμάν.
Είσαι εσύ και όχι άλλη. Να σε φτιάξεις. Ο χαρακτήρας αλλάζει. Δεν πιστεύω στις παντοτινότητες σε τίποτε.
ο χαρακτηρας ειναι ενα ηλιθιο πεισματαρικο πραγμα και δεν αλλαζει! αμα προσπαθησεις να αλλαξεις χαρακτηρα σε αυτη την ηλικια, θα υποκρινεσαι! αν και πολλες φορες ο χαρακτηρας διαμορφωνεται απλα μεσω βιωματων, αλλα δεν αλλαζει..........
μια χαρα αλλαζει ο χαρακτηρας! κ εγω ειμαι πρωην τελειομανης κ ακραια προσωπικοτητα που οταν καταλαβα τι ψυχικα τιμηματα πληρωνω, αρχισα να αλλαζω σιγα σιγα! κ τωρα οποτε φοραω ξανα τα ρουχα τα παλια, παλι τα ιδια! ευτυχως εχω μαθει καπως κ τα βγαζω γρηγορα! (δε λεω οτι αλλαζει απο τη μια μερα στην αλλη, αλλα αν το προσπαθει κανεις αλλαζει με τον καιρο)
εσυ μι, ΘΕΛΕΙΣ να κανεις δουλεια με τον εαυτο σου κ να αλλαξεις τα προβληματικα σου σημεια? κ να απαλλαγεις απο τρελη τελειομανια, διατροφικα, τρελο θυμο, την αναγκη σου να επιβαλλεσαι στους αλλους?
κ φυσικα να βρεις ηρεμια κ χαρα στη ζωη σου?
να σου πω την αληθεια δεν ξερω αν ολα αυτα ενοχλουν περισσοτερο εμενα η τους αλλους ;p
οκ, αυτο ειναι μια απαντηση που δε μπορω να σου αντικρουσω! ωστοσο καταλαβαινεις οτι κ οι αλλοι δεν ειναι υποχρεωμενοι να καθονται να τους επιβαλλεσαι, σωστα? θα μου πεις, οτι αφου καθονται, θα τα θελει κ ο κωλος τους!!!
Δεν ξερω ισως να μην καταλαβαινουν πως τους επιβαλλομαι.......... οπως ειπα, εχω 1 χαρισμα κ εγω.......
την πεμπτη θα παω στον γιατρο, εχω κανα μηνα να παω........
ρε μι τα προβληματα σου ειναι αυτα που νομιζεισ οτι ενοχλουν τουσ αλλουσ η αυτα που ενοχλουν εσενα γιατι αμα ενοχλουν τουσ αλλουσ κι οχι εσενα δεν προκειται να αλλαξεισ
εμενα με ενοχλουν περισσοτερο οι μανιες και οι εμμονες. τα ξεσπασματα νευρων ειναι λογικο να ενοχλουν τους αλλους περισσοτερο που τα ακουνε .......... παλιοτερα ενιωθα και οτι ειμαι ενα βαρος και προβλημα για ολους, κ σκεφτομουν συνεχεια πως αμα δεν υπηρχα θα ταν ολοι χαρουμενοι κ καλυτερα
καλησπερα
πασχω απο βουλιμια (με εμετους κτλ) εδω και 11 χρονια
εχω σταματησει τους πολλους εμετους γιατι ειμαι λιγο καλητερα τωρα, εχω μιωσει τους εμετους και τα βουλιμικα επισοδια σε ενα το μηνα, εαν σκεφτει κανεις οτι καποτε εκανα 4-5 την ημερα...θεωρω οτι ειμαι σε καλο δρομο
Για μενα ολα ειναι αγχος και ελεγχος!
στην δουλεια, στο σπιτι, στο παιδι μου, σε ολα ολα
Αν κατι μου μπει στο μυαλο πρεπει να γινει την στιγμη που θελω εγω με τον τροπο που θελω εγω και ας εμπλεκει και αλλα ατομα...δε με νοιαζει!
Δε μπορω να πω οτι θελω να μαι το κεντρο, μαλλον το αντιθετο, απλα ειμαι εξαιρετικα συγγεντρωτικη και control freak. Δεν πιστευω στον Θεο γιατι απλα δε μπορω να χωνεψω οτι καποιος αλλος κουμανταρει τη ζωη μου.
Θα ηθελα να ειμαι ποιο χαλαρη, ποιο "οτι φερει ο ζωη". Παντα πιστευα οτι αυτο δε μπορει να αλλαξει γιατι αυτο ειμαι εγω...εχω καιρο ομως που διαβαζω για την ψυχολογια του παιδιου μου και καταλαβαινω πως η συμπεριφορα των γονιων μου επιρεασε τον χαρακτηρα μου
μπορω αραγε να γινω ποιο χαλαρο ατομο? μπορω να αφησω το παιδι μου εστω και για μια ωρα μονο του με τον πατερα του?
gillie εχεις παει σε ειδικο?
οχι δεν εχω παει
μηπως θα πρεπε?
οποτε, αν δεν θες να εχεις προβλημα με το φαγητο, πρεπει να καταπολεμησεις το αγχος, αρα να δειξεις εμπιστοσυνη στον εαυτο σου!Quote:
Originally Posted by BrokeN_DoLL
Γεννηθηκες σε υπερπροστατευτικη οικογενεια? Συνηθως καπως ετσι συμβαινει και χανουμε την εμπιστοσυνη στον εαυτο μας, οταν λαμβανουν αλλοι αποφασεις για μας, οταν μας φοβιζουν και δε μας αφηνουν να αναπτυξουμε την προσωπικοτητα μας. Μην αντιδρας στο τωρα οπως θα αντιδρουσες στο παρελθον. Ειναι σαν να σου ερχονταν μπαλακια του τενις απο ολες τις κατευθυνσεις οταν ησουν μικρη, και τωρα δεκα χρονια μετα συνεχιζεις με μια ρακετα να κοπανας τον αερα. Σου εχει μεινει αγχος απο τοτε, αλλα τωρα εισαι μεγαλη δεν υπαρχει λογος να κοπανας τον αερα, μπορεις να αφησεις τη ρακετα κατω και να αρχισεις να ψαχνεις να βρεις την πραγματικη αξια του εαυτου σου. Θες να αποφυγεις να μεγαλωσεις κι ομως πετυχαινεις το αντιθετο, το μεγαλωμα ειναι αναποτρεπτο, και το αγχος το επιδεινωνει, ειδικα σε ψυχολογικο επιπεδο σε λιγο μπορει να αισθανεσαι σαν 100 χρονων γρια.
Ο χρονος περναει και δεν ξαναγυρναει και η ζωη σου σου ανηκει. Μπορεις να εχεις την ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ οτι παραμενεις μικρη επειδη δεν γινεται θηλυκο το σωμα σου, αλλα αυτο δε σημαινει οτι δε θα γερασει! Απλα αντι να απολαυσεις τα αναποτρεπτο, και να ρουφηξεις οτι εχει να σου δωσει η ζωη, δημιουργησες εναν αντιπερισπασμο στη σκεψη σου που σε εμποδιζει να αναπτυξεις τον αληθινο σου εαυτο, και προσπαθεις απεγνωσμενα να συντηρησεις εναν ψευτικο. Αυτο δεν ειναι ευτυχια, το βλεπεις πως υποφερεις.
ναι ο πατερας μου ηταν πολυ υπερπροστατευτικος μαζι μου. επειδη μαλλον εβλεπε οτι ειχα προβλημα . ενω η αδερφη μου πηγαινε μονιμως με τα νερα τους. εγω εφευγα απ το σπιτι με πιαναν κρισεις και δαγκωνα τα χερια μ κοβομουνα και χτυπουσα πραγματα. αλλα για πολλα θεματα μ λεγε μονιμως πως ειμαι αχρηστη και πηγαινα για υπνο με ενα αισθημα που ακομα δεν μπορω να ξεχασω, εκεινο της πικριας και της απογοητευσης. γιατι με θεωρουσε αχρηστη κ επρεπε να κανω ο,τι θελει αν δεν τα καταφερνα ημουν ακομα πιο αχρηστη.
επισης το οτι δεν μπορω να ηρεμισω πουθενα να νιωθω οτι με δειχνουν με το δαχτυλο και η περιφρονηση για αυτο που κανω, που διαβαζω, που ειμαι, τι φοραω.......ειναι απολυτα εκνευριστικο.
ο αληθινος μ εαυτος πιστευω ειναι αυτο που ειναι τωρα και που παντα ητανε. δεν ειναι απαραιτητο ολοι οι ανθρωποι να ναι μες στην γλυκα....εχω κ απο αυτο αλλα περισσοτερο εχω οργη ειχα απο μικρη εχω και τωρα οποτε ετσι πιστευω ειναι ο αληθινος μ εαυτος! δεν ητανε καπριτσιο........δεν ειχα καν μεταβατικη περιοδο. μεταβατικο ηταν το σεξουαλικο μου. μονο αυτο εχει αλλαξει μεχρι τωρα