Printable View
Νιώθω κατάθλιψη και θυμό, επειδή όσες προσπάθειες και να έκανα, όσο σκληρές και αν ήταν, οι άνθρωποι ποτέ δεν με αποδέχτηκαν. Έχω σπουδάσει, μα το πτυχίο μου είναι άχρηστο, δεν δουλεύω.
Νιώθω βαθειά λύπη και δεν αντέχω πλέον αυτή την κατάσταση. Θέλω να κάνω κάτι εκκωφαντικό που θα αναγκάσει όλους αυτούς να μου δώσουν προσοχή.
Νιώθω απελπισία για αυτό που βιώνω, αλλά πιο πολύ με πληγώνει η αδιαφορία σας, άνθρωποι.
Πνίγομαι... Βοήθεια
καλησπερα :)
Σκεψου τι ομρφο χαρισμα εχεις!!
Σε ευχαριστει το γραψιμο?τι σου προσφερει?
Αυτος που αγαπας,σε απερριψε λογω της ασθενειας σου?(Παρεπιπτοντως δεν εχω καταλαβει τι εχεις!)
Το γράψιμο μου δίνει ελευθερία. Έχω, μία δυσκολία στο περπάτημα, όχι κάτι σοβαρό , αλλά ... είναι εμφανές. Ντρέπομαι να μιλάω για αυτό, ανοίγομαι όταν νιώσω οικεία.
Καλησπέρα και από εμένα!!
Apla_ego (ωραιο νικ:) )
καλως ηρθες!
Εχω παρατηρησει κι εγω,μαλλον οχι απο την δικη σου θεση, πώς οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουμε δυσκολια στο να αποδεχτουμε την διαφορετικοτητα, οπως κ αν εκφραζεται ή φαινεται αυτη. Εχω νιωσει κι εγω αμηχανη μπροστα σε κατι διαφορετικο ακομα κι οταν αυτο το διαφορετικο ειναι δικο μου. Ακομα κ τοτε δεν ξερω τι να το κανω αυτο το διαφορετικο που με χαρακτηριζει, φοβαμαι αν θα γινω αποδεκτη απο τους αλλους, αν θα με αγαπησουν με την διαφορετικοτητα μου παρεα...ή αν θα με απορριψουν. Εξαιτιας της. Καμια φορα λοιπον ειναι ολα τα φωτα μου στραμμενα στην διαφορετικοτητα μου. Ειμαι ομως μονο αυτο το κομματι? Δεν ειμαι κι αλλα? Κι αν ναι ποσο χωρο καταλαμβανουν ή αφηνω να καταλαβουν κ τα υπολοιπα κομματια μου?
Ολα αυτα τα γραφω για να σου πω πώς καμια φορα οι προσωπικες μας αναπηριες μπορει να ειναι πιο βαθιες κ οχι τοσο εμφανεις. Κι οτι αν δεν τις αποδεχτουμε ή αν δεν μας αγαπησουμε εμεις οι ιδιοι, ο αγωνας για την αγαπη κ την αποδοχη των αλλων μπορει να ειναι κ ματαιος.
Πιστευω βαθια μεσα μου, πώς υπάρχουν υπέροχοι αλλοι γυρω μας που μας αγαπανε, ετσι απλα, γι αυτο που ειμαστε...Αλλα χρειαζεται να κανουμε εναν δικαιο κ ωραιο αγωνα για να τους βρουμε κ να αλληλεπιδρασουμε μαζι τους.
Αν θελεις να αναρτησεις κ σ αυτον εδω το χωρο κειμενα σου, νομιζω θα ταν πολυ ομορφο..! Καθε φωνη εχει την δικη της χροια...
Εγώ δεν μπορώ να το αποδεχτώ, δεν μπορώ. Το νιώθω σαν ένα μεγάλο βάρος, σαν θηλιά που με πνίγει. Και τώρα που το περιγράφω, με έπιασε στρες να φανταστείς. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή ήμουν μόνο "αυτό", και όχι το σύνολο μου, ποτέ δεν ήμουν "απλά εγώ". Ακόμα και στη συνέντευξη για το μεταπτυχιακό που ήθελα, αυτό το πράγμα μου έθιξαν: δεν μετρούσε το πτυχίο μου -άριστα, όταν δεν σε καλούν για καφέδες διαβάζεις για να τους την σπάσεις- αλλά το πρόβλημα της υγείας μου... Δεν ξέρω γιατί όλοι βλέπουν πάνω μου αυτό και όχι εμένα. Και πονώ για αυτό...
Θα χαρώ να δημοσιεύσω και εδώ κάτι -) Και καλώς σας βρήκα!!
ΥΓ: Στο μεταπτυχιακό δεν με πήραν...
apla_ego,
ο καθενας μας μπορει να βλεπει οτι θελει κ οτι μπορει ή οτι μας βολευει. πχ. εγω μπορει να θελω να δω το προβλημα σου κ οχι το οτι γραφεις υπέροχα, γιατι μπορει να με βολευει περισσοτερο να εστιαζω στα προβληματα του αλλου κ οχι στα θετικα του. ή να μην αντεχω να δω κατι περα απο αυτο...
γι αυτο σου λεω, οτι ειναι σημαντικο να ξεκιναμε απο τον εαυτο μας: να δουμε ο καθενας μας, πως βλεπει τον εαυτο του. εχει μεγαλη αξια να σε δεις ολοκληρη, ολοκληρωμενη. να σε παρατηρησεις κ να αισθανθεις που πονας κ που οχι. για τι εισαι περηφανη κ γιατι ακομα ακομα ντρεπεσαι ή αισθανεσαι αβολα. φυσικα κ η διαδικασια αυτη δεν ειναι ευχαριστη ή αναλαφρη. η θηλια που σε πνιγει, το μεγαλο βαρος, ειναι πραγματα που νομιζω τα νιωθουμε ολοι, οσο ψαχνομαστε ή αφηνομαστε στο να αισθανθουμε...ολο αυτο ομως νομιζω ειναι απαραιτητο σταδιο για να ερθει σιγα σιγα κ η λυτρωση.
Κ σε οτι αφορα το προβλημα της υγειας, δεν σημαινει οτι οσοι ρωτουν βλεπουν μονο αυτο. Μπορει να βλεπουν και αυτο. Αλλα οχι μονο αυτο:) Διαφωνεις?
Δεν ξέρω, δεν ξέρω αν διαφωνώ ή συμφωνώ. Έχω μπλοκάρει, δεν μπορώ να σκεφτώ, μόνο αρνητικά σκέφτομαι, καθαρά όχι. Ομίχλη μπαίνει από παντού στο μυαλό μου, δεν μπορώ να σου απαντήσω. Τουλάχιστον, όχι τώρα. Ίσως, α κάποτε βρω τη λύτρωση, να μπορώ να απαντήσω. Τώρα είμαι σε αρνητική σύγχυση.
ναι θα συμφωνησω απλα με το παραπανω........ωραια πασα Σοφια.Οι προσωπικες αναπηριες,με αγγιξες πολυ και απλα μου θυμισες πως απομονωνομαι οταν νιωθω πως οι προσωπικες μου αναπηριες με απομακρυνουν απο τους αλλους.εγω απομακρυνομαι,δεν με απομακρυνουν οι αλλοι,πρωτα εγω με αποριπτω και μετα οι αλλοι.Απλα τωρα μαθαινω πως για να με απορριψει καποιος πρεπει πρωτα να απορριψω εγω εμενα.Στην πραγματικοτητα απορριπτουμε τους αλλους γιατι εχουμε αποριψει πρωτα εμας.Φαυλος κυκλος η αποριψη.Διαφορετικοτητα η μοναδικοτητα?μικρη η διαφορα και χωρις σημασια και ναι αν δεν αγαπησουμε εμας ο αγωνας για την αποδοχη και την αγαπη των αλλων ειναι ματαιος.Κανεις δεν αγαπα καποιον που δεν αγαπαει τον εαυτο του.Quote:
Originally Posted by Sofia
Για αυτο γραφε καταλαβαινω την ελευθερια σου αλλα η ελευθερια ειναι μεσα μας και αν δεν σπασουμε τα δεσμα που μας κρατανε φυλακισμενους δεν θα απελευθερωθουμε ποτε οτι και αν λενε οι αλλοι για εμας.......
Σοφια εγω την γουσταρω την διαφορετικοτητα που εχεις στο γραψιμο σου
<<απλα εγω>> καλως ορισες,ετσι να επικοινωνουμε για να αλληλεπιδρουμε...................... ................
και η συγχυση εχεις τον λογο της. το πιστευω αυτο...ελπιζω να ξεμπλοκαρεις συντομα :)
Καλώς σας βρήκα άνεμε!!
Σε ευχαριστώ πολύ Σοφία! -)
Επισης να πω οτι οταν ειμαστε απογοητευμενοι,βλεπουμε ΜΟΝΟ την αρνητικη πλευρα,ναι?
Εχουμε την ταση να ξεχναμε πως υπαρχουν και αυτοι που μας αποδεχονται και να δινουμε σημασια μονο σε εκεινους που μας αρνουνται!
apla_ego
καλωσορισες
δεν διαβασα το θεμα σου
καποια στιγμη θα το διαβασω και θα σου απαντησωωωω....
http://rromanfirst.pbworks.com/f/124.../wellcome1.jpg
Καλημερα απλα εσυ!!!!Quote:
Originally Posted by apla_ego
δεν βλεπω πουθενα το ποτε
στο facebook
ισως δεν γνωριζουν και κεινοι σε ποιο μυνημα σου να απευθυνθουν
στο ειμαι αμεα
η στο γραφω ωραια
και μπερδευονται!!!!
πρωτα ειχαν ενα μηνυμα οτι γραφεις
τωρα εχουν δυο και δεν ξερουν απλα με ποιο μυνημα εισαι εκει πως εσυ το βιωνεις και τετοια
το αμεα ειναι και πως το βιωνει ο καθενας στην ψυχη του.
Και σιγουρα υπαρχουν ψυχες και σωματα που μπορουν να σε αγγιξουν και να τα αγγιξεις με ξεχωριστο τροπο
http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:A...WU5bpd3v9uWouB
Αν εσύ σε αποδεχτείς, αν εσύ σε συγχωρέσεις, θα το κάνουν και οι γύρω σου. Όσο εσύ δε σε αποδέχεσαι θα τρως ήττες και το συναίσθημά σου θα τριγυρίζει γύρω από την δίψα για αποδοχή και θα ματώνεις σε κάθε απόρριψη. Μάθε να μην βλέπεις σαν απόρριψη τις συμπεριφορές ανθρώπων που η διαφορετικότητα τους τρομάζει, δεν το χρειάζεσαι αυτό που σου κάνει κακό. Πέτα το. Πολέμησε για το δικαίωμά σου να είσαι αυτός που είσαι, και για το δικαίωμά σου να νιώθεις περήφανος για ό,τι είσαι. Η δύναμή τους πάνω σου δεν είναι γιατί αυτοί είναι τέλειοι κι εσύ όχι, η δύναμή τους πάνω σου είναι γιατί θέλεις να σε αποδέχονται φοβικοί, τρομοκρατημένοι άνθρωποι που έχουν σημαία τους την ακεραιότητα δίχως σημασία. Γιατί ακεραιότητα γι αυτούς σημαίνει σώμα δίχως "ψεγάδια", ακεραιότητα γι αυτούς σημαίνει ομοιομορφία στη δικτατορία της παροδικότητας. Το σώμα όλων μας είναι εύθραυστο, τρωτό, όμως κάποιοι δεν το συνειδητοποιούν. Πως μία αρρώστια, ένα ατύχημα, μία άτυχη στιγμή, το λάθος ενός άλλου η δικό τους λάθος, ένα ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και τόσο δα, θα μπορούσε να σημάνει ξαφνικά τη δική τους μη τελειότητα, τη δική τους αναπηρία.
Δεν είσαι εσύ λιγότερο, είναι αυτοί που έχουν ανάγκη το δικό τους να είναι περισσότερο από το δικό σου.
Apla ego!!! Καλημερα σου... το disebled.gr το γνωριζεισ? ειναι ενα καλο μεγαλο φορουμ για ατομα αμεα... εκει θα βρεισ οχι μονο αποδοχη απολυτη αλλα και συμμαχουσ στην προκαταλιψη και τον ρατσισμο που δεχεσαι και ατομα που ισωσ εχουν ψαξει κατα ποσο μπορει κανεισ να σε κανει στην ακρη η οχι τουλαχιστον νομιμα...επειδη εχεισ καποια αναπηρια..
Να ξερεις παντωσ πωσ εμεισ εδω ημαστε μια μικροκοινωνια με μεγαλη αποδοχη και καρδια.. καλωσ σε βρηκαμε..
θα σου πω μονο πωσ σε μια κοινωνια οπωσ ειναι η Ελληνικη οπου υπαρχει προκαταλιψη, ρατσισμοσ και μη αποδοχη τησ απλησ καταθλιψησ ..του πονου..του φανερου πονου βασικα φαντασου ποσο δυσκολο τουσ ειναι να αποδεχτουν μια φανερη αναπηρια η προβλημα.. σαφωσ και ειμαι εντελωσ αντιθεετη με αυτη τουσ την σταση και σου στελνω ολο μου το κουραγιο να εισια δυνατοσ..
και κατι αλλο πολυ καλο για το τελοσ..
ψαχνωμουν να παω να μεινω στην Αυστραλια.. ε παντουυυυ ομωσ ολοι.. ειδικα στο ελληνικο φορουμ patriotaki.com ελεγαν ποσο μεγαλη εντυπωση τουσ εκανε το γεγονοσ οτι παντου , παντου ομωσ και παντα κυκλωφορουσαν ατομα με αναπηριεσ στον δρομο..ολα εκει τα εχουν προβλεψει γαι αυτη την πιο ευαισθητη ομαδα..και η κινηση ειναι εντελωσ ανεμποδιστη,η αποδοχη προσ τουσ αναπηρουσ ειναι πολυ μεγαλη..και ζουν μια πολυ νορμαλ ζωη εκει..
θα μουπεισ τι σου λεω τωρα..να παςσ Αυστραλια?οχι αλλα καλωσ η κακωσ ειναι μια παρηγορη σκεψη το οτι υπαρχει ενασ τοποσ οπου οι ανθρωποι και ειναι και ζουν αλλιωσ :):)
Ax ...researcher>.με εκανεσ και κλαιω σαν μωρο πρωινιατικα...και λεει ο Αντωνακησ τι εχει η μαμα..Quote:
Originally Posted by researcher
καλα ποσο υπεροχοσ ο τυποσ..ποσο συγκινιτικοσ , δυνατοσ, ομορφοσ...και κουκλος...
σε ευχαριστω για αυτο το βιντεο πολυ inspiring ...σουπερ!!!!!!!!
ναι ατζικουλα μου! πολυ ωραιος ανθρωπος!!!! πολυ ομορφος! :)
μμμμ...νομίζω πως αππόριψη τρώμε όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας, είτε έχουμε κάποιο σωματικο ΄πρόβλημα, είτε όχι.
Θα σταθώ σε κάτι που σου παν παραπάνω, νομίζω η ρειν: αγάπησε τον εαυτό σου για να σ αγαπήσουν οι άλλοι. Οι αναίσθητοι δεν τελειώνουν ποτέ και πάντα θα τους βρίσκεις στο δρόμο σου, οπότε οπλίσου και συνέχισε με πείσμα και δύναμη.
Σας ευχαριστώ όλους για όλες τις απαντήσεις!! Με συγκινήσατε πολύ!! Και ένα ποίημα μου, που έγραψα σήμερα:
Καθρέφτης σαν προσωρινή λύτρωση
Σήμερα κοιτάχτηκα στον καθρέφτη
και είδα πως μπορώ να σε αγαπήσω.
Είχες αχτένιστα μαλλιά
και νυσταγμένα μάτια,
με μαύρους κύκλους από κάτω.
Ήταν όμως μπλε όπως πάντα
και θλιμμένα όπως πρόσφατα.
Με κοιτούσες και ζήταγες βοήθεια,
να βγεις από το τζάμι έξω.
Σκέφτηκα να το σπάσω
να μη σε βλέπω,
μα δεν θα αντέξω
να με βρω στο πάτωμα
κομμένη σε χίλια κομματάκια.
Δεν θα προσφέρει τίποτα
στην θλιβερή σου συντροφιά
η καταστροφή σου,
εαυτέ μου.
Πάμε βόλτα,
μην κάθεσαι στον καθρέφτη
και ραγίζεις.
Μπορεί σε κάποιους να λείπουμε.
Ειρήνη σε εμάς και στους καθρέφτες μας!!
πολυ ομορφο ποιημα ! μπραβο σου απλα εσυ!!! γραφεις ωραια ! δημοσιευσε κι αλλα αν θελεις!!!!
μπορει σε καποιους να λειπουνε!!! τι ομορφο!!!!
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:A...sHCRKxhmZPmrGA
http://healmyptsd.com/wp-content/upl...20poems202.jpg
we love your wrighting apla _ego !!!
Quote:
Originally Posted by researcher
υποκλινομαι!κρατηθηκα δεν εκλαψα!δακρυσα ομως..οχι απο οικτο,απο δεος για την δυναμη ψυχης που εχει!πραγματικα κατι τετοια με κανουν και νιωθω πνευματικα και συναισθηματικα αναπηρη.
πολυ ομορφο..Quote:
Originally Posted by apla_ego
απλά εγώ, παρευρέθηκα κάποτε σε ένα συνέδριο για άτομα αμεα...
μας πρότειναν κάποια στιγμή να επικοινωνήσουμε με αυτούς τους ανθρώπους με τρόπους που μας υπέδειξαν.
αισθάνθηκα πως τελικά με όλους τους ανθρώπους μπορείς να επικοινώνησεις αρκεί να το θέλεις.
κ πως όλοι είμαστε ίσοι κ δεν διαφέρουμε σε κάτι.
θυμάμαι πως δοκίμασα να συννενοηθώ με έναν άνθρωπο που δν είχε την ακοή του κ δν μπορούσε να μιλήσει.
είπα περισσότερα από αυτά που λέω με ανθρώπους που μιλάω καθημερινά μαζί τους.
δν υπερβάλλω.
το ένιωσα αυτό.
ένιωσα μια ζεστασιά...
να θυμάσαι πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί τον ευατό τους κ γι΄αυτό μπορούν κ επκοινωνούν με το καθένα.
μπορεί να χρειάζεται να παλεύουν καθημερινά, αλλά ποιος είναι αυτός που δν παλεύει καθημερινά?
[QUOTE=apla_ego;223840]Σας ευχαριστώ όλους για όλες τις απαντήσεις!! Με συγκινήσατε πολύ!!
[QUOTE=apla_ego;223936]Quote:
Originally Posted by apla_ego
παρακαλουμε
γραψε κανενα ακομη ποιημα η στιχους σου
αν θελεις φυσικα
χελοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο οου!
ειναι κανεις εδω???
το τοκ τοκ
γκλιν γκλον! γκλιν γκλον!
Ταυτίζομαι. Καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν έχω βρει την λύση.