Εχω παντρευτεί τη μάνα μου
... κι ας μη το παραδεχεται. Εφηβη υπηρξα δραστηρια, ζητησα νωρις ανεξαρτητοποιηση, δουλεψα να εχω τα δικα μου λεφτα. Παντα ηταν η οικογενεια εκει σε ο,τι χρειαζομουν. Η αδερφη μου σημερα συζει με τον συντροφο της.Τελευταια εχει σταματησει αυτη η δραστηριοτητα μου. Για διαφορους λογους, εμεινα πισω σε υποχρεωσεις, ετσι κλειστηκα σπιτι απο επιλογη μου. Οχι υπερβολες, αλλα παλια δεν ημουν του σπιτιου και βγαινω πια μια στις δεκα, γιατι εχω πολλη δουλεια να κανω.
Ετσι βρισκομαστε με τη μητερα συνεχως. Παλια δεν εδινα σημασια στα<< κανε αυτο, κανε το αλλο, δεν το κανεις σωστα>> αλλα ειχα προσωπικη ζωη και δεν εδινα σημασια. Ειμαι και η μεγαλυτερη και ειχα παντα ολες τις ευθυνες. Δε με ελεγχει αμεσα, αλλα εμμεσα και μου εχει δημιουργησει αρνητικη ψυχολογια.Αγαπιομαστε αλλα δεν αντεχομαστε. Να μεινω μονη δεν μπορω οικονομικα. Εχει μεγαλη επιρροη πανω μου, μου κανει ψυχολογικο πολεμο.Της εχω μιλησει, εχει παραδεχτει πως κανει λαθη κι εχει προσπαθησει να φροντιζει μονο τον εαυτο της, ομως συχνα μου λεει πως η ζωη της ειμαι εγω.
Πρακτικες λυσεις θα ηθελα να μου δωσετε ή να βαλω ορια που μαλλον τα εχω αφησει.
