θέλω την ζωή μου πίσω..

καλησπέρα σε όλους,

είμαι ο Απόστολος απο θεσσαλονίκη 30 ετών και η αλήθεια ειναι οτι έχω τα πάντα στην ζωή μου δόξα τω Θεό..αλλά έχει τώρα εναν χρόνο που μ έχει πιάσει ενα απίστευτο αγχος..ενα βάρος ασήκωτο..το είχα εντοπίσει απο την αρχή αλλα δεν είχα δώσει σημασία και ξαφνικά πριν λιγο καιρό βρέθηκα μέσα στο τέλμα..δεν μ αρέσει τίποτα πλεον..δεν θέλς κοινωνικές συναναστροφές(εγω που καθε μέρα ηθελα παρέα και εξόδους).εχω φοβίες οτι θα πάθω κάτι,οτι δεν θα είμαι καλός πατέρας(μελλοντικά) οτι η δουλειά μου θα χρεοκοπήσει..απίστευτα πράματα..δεν μπορώ να συγκεντρωθώ,ξεχνάω πράματα,εχω μια καταπληκτική και πανέμορφη γυναίκα και εχω χάσει το ερωτικό μου ενδιαφέρον..προσπάθησα να το παλέψω μόνος αλλα δεν μπόρεσα.πριν λίγο καιρό μίλησα στουσ δικούς μου.στην αρχή οι αντιδράσεις τους ήταν οι γνωστές:Και μην αγχώνεσαι,εμεις ειμαστε εδώ,σ αγαπάμε,δεν σου λέιπει τίποτα και τέτοια.Δεν μπορούσαν να καταλάβουν(ιδίως η γυναίκα μου) οτι δεν με πείθαν με αυτά και τελικά τους είπα οτι θα απευθυνθώ σε νευρολόγο.Πήγα και μίλησα μαζί του και σε 20 λεπτά είχε βγάλει την διάγνωση οτι πάσχω απο " Αγχώδη Διαταραχή" και μου εγραψε αντικαταθλιπτικά.Πήρα μισό το πρώτο βράδυ και την άλλη μέρα το πρωι τρέμαν τα χέρια μου,μ έπιασε κρίση πανικού και μου ήρθε να πηδήξω απ το μπαλκόνι...η γυναίκα μου τρελάθηκε.τα πέταξα τα χάπια και της υποσχέθηκα πως δεν θα ξαναπάρω χημικά..Βρήκα κάτι φυτικά με την ονομασία SaMe..Εχει τώρα 5 μέρες που τα παίρνω αλλά βελτίωση δεν είδα(εκτός απο την πρώτη μέρα).αρχισα να τρώω περισοτερα ψάρια και οτι έχει σχέση με ωμέγα-3 και βιταμίνες Β 1 ,6 12..
ξέρω οτι δεν υπάρχει λόγος για να τα πάθω όλα αυτα αλλά δεν μπορώ να το καταπολεμήσω,έχει ριζώσει στο μυαλό μου.Εχω χάσει το γέλιο μου.Εχω να γελάσω με την καρδιά μου πάνω απο 1 χρόνο και ξέρω οτι εγω δεν είμαι έτσι.Αυτο είναι που με τσακίζει το οτι ξέρω πως είμαι κανονικά,ξέρω τι θέλω αλλα δεν μπορώ να το καταπολεμήσω.και ξέρω πως θέλω την γυναίκα μου ευτυχισμένη και ονειρεύομαι την ζωή μου όπως ήταν παλιά.Αν μπορείτε βοηθείστε με..Θέλω την ζωή μου πίσω με κάθε κόστος..Σας ευχαριστώ και συγγνώμη αν σας κούρασα.

apostole,geia soy.eimai se thesi na katalavw poly kala pws einai olo ayto gia sena.dystyxws den tha to peraseis eykola an den exeis dipla soy kapoion poly kalo giatro na se parakoloythei na ton empisteysai kai mazi an xreiazetai na breite thn katallhlh fermakeytikh therapeia.molis mpeis se mia kateythynsh pros th therapeia tha hremhseis.den yparxei logos na fobasai.oloi osoi exoyme perasei kati tetoio sthn oysia xreiasthke na dialythoyme kai na xanagenhthoyme se enan pio dynato kai pio isxyro eayto.apo dw kai pera kai esy mono pio dynatos mporeis na gineis.o rolos ths oikogeneias einai shmantikos alla twra proteraiothta exei na breis giatro.krata konta soy toys dikoys soy anthrwpoys kai mh niwtheis enoxes an den eisaste eytyxismenoi me th gynaika soy twra.twra exeis na skefteis mono ton eayto soy.basika,mh skeftesai.hremhse,apomakryne grinies stenaxvries,skeceis asxolhsoy me tv pc kai ase to giatro kai ta farmaka na kanoyn th doyleia toys.

περιμενα με αγωνία την πρώτη απάντηση.ευχαριστώ.είναι ασχημο πράγμα οι ενοχές( στην ουσία χωρίς λόγο),το βάρος,οι στεναχωριες...δεν παλεύονται.βαρέθηκα να φοράω την μάσκα του ευτυχισμένου και να υποκρίνομαι σε αυτούς που δεν ξέρουν και δν καταλαβαίνουν τι αισθάνομαι..θέλω να επιστρέψω στην ζωή.προσπαθώ ν απαλλαγώ απο τις άσχημες σκέψεις αλλά δεν μπορώ.Εχω δώσει τον λόγο μου στην γυναίκα μου πως δεν θα ξαναπάρω φάρμακα και απ οτι καταλαβαίνω μάλλον δεν υπάρχει άλλη λύση..και όσο το παλεύω τόσο μου έρχεται να βάλω τις φωνές και να φωνάξω,να μου φύγει το βάρος που χωρίς λόγο έχει κάτσει στο στήθος μου και δεν λέει να ελαφρύνει.

na min pareis farmaka giati?an xreiazetai vevaia.ayto tha to pei giatros.kai den xreiazetai na prospoihsai se kanenan.exhgeis aplws oti theleis hremia kai diwxneis kathe enoxh.proteraiothta esy.argotera oi alloi.kai egw alla kai oloi oi anthrwpoi poy gnwrizw kai perasan kati sxetiko,bghkan toso dynatoi poy mporoyn na xeiristoyn alla kai na antexoyn polla meta ap'ayto.wrimazeis dynamwneis kai isxyropoihsai.den exeis na fobasai tipota.apo dw kai pera mono prow ta panw einai h poreia.otidhpote xreiasteis pes mas

ontws kai gw pistevw oti 8a 8erapeftw kai pws ola 8a pane kala.apla 8a i8ela n apofygw ta farmaka alla kai pali ayto 8a prepei na to krinei o giatros.an yparxei kapoios psixiatros apo 8essaloniki anamesa sas i an exete kapoion na protinete peite mou.episis an yparxei kapoia enalaktiki 8erapeia 8a i8ela na tin ma8w.
einai poly simantiko gia mena na milaw me an8rwpous pou kseroun akrivws ti pernaw..Linda s eyxaristw.

den exw ypopyn onomata na xereis omws oti h epilogh giatroy prepei na ginei prosextika kai isws xreiastei na deis 2-3 gia na apofasiseis poios tha se analavei.einai shmantiko na ton empisteyesai kai na exete kalh sxesh opote aisthanesai to paramikro na mporeis me to thl na ton symvoyleyteis.gia enallaktikes therapeies den xerw kati.skefthkes na milhseis se psyxologo?tha voithisei nomizw.kati poy voithise emena.ekeinh akrivws thn epoxh mallon epeidh moy xreiasthke arxisa na pisteyw sto theo.moy edine dynamh.pisteya oti yparxei kati dynato poy den tha m'afhsei.otidhpote xreiasteis pes mas

παιδια γραφετε με ελληνικους χαρακτηρες αν θελετε.
ειναι βασικος ορος στο φορουμ και δεν μπορουμε και να σας παρακολουθησουμε

Αποστολε γεια σου.. καταλαβαινω απολυτα πως νιωθεις.. ξερω πως υπαρχουν στιγμες που τα χανεις και δε μπορεις να πιστεψεις αυτο που σου συμβαινει.. εχουμε την ιδια ηλικια και την ιδια ασθενεια.. εγω παλευω περιπου 4 χρονια.. για την ακριβεια τα τελευταια 2,5 εχω μπει για τα καλα μεσα.. τα φαρμακα θα σε κανουν καλα μετα απο καποιο καιρο που θα τα παρεις.. δεν ειμαι γιατρος ομως πηγαινε σ εναν ειδικο να σου πει τι να κανεις.. δεν αξιζει σε κανεναν να περναει αυτη τη μαλακια.. αν ο γιατρος σου πει να παρεις χαπια κατι ξερει περισσοτερο. Δε λεω χημειες ειναι ομως θα νιωσεις πολυ καλυτερα σε καποιες εβδομαδες.. κανε υπομονη λοιπον και μη σκεφτεσαι ουτε το παρελθον ουτε το μελλον.. μονο το παρον υπαρχει.. σου ευχομαι να γινεις καλα και ειμαι σιγουρος πως θα τα καταφερεις..

σ ευχαριστώ Pinkfloyd.απλά η πρώτη επαφή μου με τα αντικαταθλιπτικά όπως εγραψα και στο πρώτο μου ποστ ήταν τρομερά δύσκολη..το πρώτο μισό που πήρα την επόμενη μέρα το πρωί τρέμαν φοβερά τα χέρια μου,ξεράθηκε το στόμα μου και μ έπιασε κρίση πανικού.(που δεν είχα ποτέ πριν) και το χειρότερο ήταν οτι πέρασε απ το μυαλό μου η ιδέα να πηδήξω απ το μπαλκόνι..απίστευτο ήτανε..νομίζω καταλαβαίνετε οτι θέλω να τ αποφύγω να τα ξαναπάρω αλλα οσο πείθομαι οτι δεν υπάρχει αλλος τρόπος τόσο πιο πολύ αγχώνομαι και νιώθω σε αδιέξοδο..μήπως είμαι λίγο υπερβολικός?αλλά η εμπειρία με τα χάπια με τσάκισε.

Αποστολε ποια αντικαταθλιπτικα ειχες δοκιμασει? Καποια απο αυτα μπορει και να εχουν πολυ ισχυρες παρενεργειες μεχρι να τα συνηθισεις. Στον καθε ανθρωπο λειτουργουν διαφορετικα, αυτο που μπορει να παρεις εσυ και να σε πειραξει , αλλος μπορει να μην παθει τιποτα και το αντιστροφο. Δρουν με διαφορετικο τροπο, δεν ειναι ολα ιδια, αλλο Cymbalta και αλλο Ladose για παραδειγμα, αλλο Seroxat και παει λεγοντας.

Επισης, εχεις ψαξει μεσα σου να δεις τι ειναι αυτο τελικα που σε κανει να νιωθεις ετσι? Αν υπαρχει κατι στη ζωη σου που νιωθεις εντονα οτι δε θελεις να ειναι ετσι ή αν υπηρξε καποιο γεγονος συγκεκριμενο το οποιο σε ταρακουνησε πχ.

Καλημέρα Αποστόλη.Σε τρομάζουνε οι ευθύνες της ενήλικης ζωής?
Νιώθεις ενοχές στη σκέψη πως θα απογοητεύσεις τους άλλους?

Quote:

---

Originally Posted by rock

Αποστολε ποια αντικαταθλιπτικα ειχες δοκιμασει? Καποια απο αυτα μπορει και να εχουν πολυ ισχυρες παρενεργειες μεχρι να τα συνηθισεις. Στον καθε ανθρωπο λειτουργουν διαφορετικα, αυτο που μπορει να παρεις εσυ και να σε πειραξει , αλλος μπορει να μην παθει τιποτα και το αντιστροφο. Δρουν με διαφορετικο τροπο, δεν ειναι ολα ιδια, αλλο Cymbalta και αλλο Ladose για παραδειγμα, αλλο Seroxat και παει λεγοντας.

Επισης, εχεις ψαξει μεσα σου να δεις τι ειναι αυτο τελικα που σε κανει να νιωθεις ετσι? Αν υπαρχει κατι στη ζωη σου που νιωθεις εντονα οτι δε θελεις να ειναι ετσι ή αν υπηρξε καποιο γεγονος συγκεκριμενο το οποιο σε ταρακουνησε πχ.

---

Τα Zanipram πήρα δεν ξέρω αν καποιος τα έχει πάρει και έχει πάθει τα ιδια..Η αλήθεια είναι πωσ με το φυτικό παρασκευασμα που πήρα τώρα τελευταία νιώθω κάπως καλύτερα αλλά απ την θέληση μου και την ανυπομονησία μου να θεραπευτώ νομίζω μερικές φορές πως μένω στάσιμος αλλά μερικές φορές όντως νιώθω καλά.Η αλήθεια είναι πως έχω εντοπίσει ορισμένα πράγματα που με πίεζαν και με αγχωναν τα τελευταία χρόνια και έχω καταπολεμήσει αρκετά απο αυτά και νομίζω πως παίζει ρόλο το ότι κατάλαβα σχετικά γρήγορα το πρόβλημα μου και ήξερα τι αντιμετωπίζω.γι αυτό και μου είχε πεί ο γιατρός για ήπια αγχώδη διαταραχή..δεν παύω όμως ν αντιμετωπίζω πρόβλήματα στην ζωή μου.Νομίζω πως κλέιδι για μένα 8α είναι να μπορέσω ν αποβάλλω το άγχος για το μέλλον που έχω..και το χειρότερο είναι οτι οταν ήμουνα μικρός είχα μεγάλη θανατοφοβία..σαν χθες με θυμάμαι 5-6 χρονών να κλαίω και να λέω " δεν θέλω να πεθάνω ποτέ"..εχω πολλές φοβίες γενικά στην ζωή μου,κλειστοφοβία,φοβόμουνα τα τροχαία ατυχήματα,αργότερα άρχισα να φοβάμαι πως ξαφνικά 8α πά8ω κάτι..(αρρώστεια,καρδιά)κλπ, εκανα εξετάσεις και το καταπολέμησα και αυτό σχετικά πιο εύκολα και πιο πρόσφατα άρχισαν οι φοβίες για το μέλλον..πώς 8α παει η δουλειά?8α χρεωκοπήσω,δεν 8α γίνω καλός πατέρας και καλός σύζυγος γιατί δεν 8α βγάζω πολλά χρήματα και τέτοια..γενικά μια ζωή μεσα στο αγχος..δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα.το έχω εστιάσει το πρόβλημα μου και αυτό είναι καλό.απλά δεν μπορώ να βρώ ακόμα τον τρόπο να το σβήσω εντελώς..και το κακό είναι οτι είμαι και κλειστός χαρακτήρας και δεν μιλούσα ποτέ για τις αδυναμίες και τους φόβους μου για να μην φαίνομαι αδύναμος..και τα κρατούσα όλα μεσα μου και με πνίξανε οι ιδιες μου οι σκέψεις

Θέλεις να είσαι δυνατός αλλά φοβάσαι να στηρίζονται σε σένα γιατί μπορεί και να μην είσαι τόσο?
Τι σημαίνει για σένα "αδυναμία" ?

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Καλημέρα Αποστόλη.Σε τρομάζουνε οι ευθύνες της ενήλικης ζωής?
Νιώθεις ενοχές στη σκέψη πως θα απογοητεύσεις τους άλλους?

---

ναι,πάρα πολύ..8έλω να είναι ευτυχισμένοι οι άν8ρωποι που αγαπώ και μ αγαπάν..να μην τους απογοητεύσω ποτέ..να γίνω κάποια στιγμή καλός πατέρας και σύζυγος,να μήν λείψει τίποτα στους δικούς μου

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Θέλεις να είσαι δυνατός αλλά φοβάσαι να στηρίζονται σε σένα γιατί μπορεί και να μην είσαι τόσο?
Τι σημαίνει για σένα "αδυναμία" ?

---

απο μικρός ήθελα να στηρίζονται σε μένα,να είμαι αρχηγός,βασιλιάς..να έχω την γυναίκα μου βασίλισσα και να μπορώ να βοηθώ τους φίλους οπότε και σε ότι χρειάζονται..
αρχισα όμως να καταλαβαίνω πως δεν είναι έτσι..με το μυαλό μου επωμίστηκα βάρος το οποίο μόλις ήρ8ε η ώρα μου φάνηκε ασήκωτο,και το κακό είναι πως κανείς δεν μου ζήτησε
τόσα πολλά πράγματα απλά εγώ με το μυαλό μου είχα πλάσει μια ζωή χαρισάμενη...
Αδυναμία για μένα είναι σκότωμα..αμα νιώ8ω αδύναμος ν αντιδράσω σε κάτι,αμα καταλάβω οτι δεν μπορώ να κάνω κάτι για ν αλλάξω μια κατάσταση νιώ8ω άχρηστος..

Αποστόλη, έχοντας όμως βάλει στους ώμους σου τέτοιο βάρος, να νιώθεις εσύ πως σηκώνεις την ευθύνη για να είναι καλά όλοι όσοι είναι στο περιβάλλον σου, σε γεμίζει τρόμο η πιθανότητα να τους απογοητεύσεις. Όμως είσαι άνθρωπος, όχι κάνας σούπερμαν. Ένας άνθρωπος όπως όλοι και χρειάζεσαι κι εσύ να αποδεχτείς πως δε γίνεται να είσαι πάντα ίδιος. Ακλόνητος, άφοβος, ακούραστος, δεν είσαι μηχανή μάτια μου, άνθρωπος είσαι, με τα πάνω και τα κάτω σου. Θα έρχονται και στιγμές που κι εσύ θα χρειάζεσαι στήριξη, δεν πειράζει. Σε φοβίζει και το κατανοώ αλλά οι φόβοι σου δεν είναι παρά φόβοι. Δε σε απειλούν.

Νομιζω πρεπει να βγαλεις απο το μυαλο σου τη σκεψη οτι απο σενα εξαρτωνται ολα. Καθε ανθρωπος εχει συγκεκριμενες αντοχες και δυναμεις για να προσφερει στους γυρω του, μην αναγκαζεις τον εαυτο σου να φορτωνεται ευθυνες που δεν αντεχει. Δεν ξερω πως εχεις στο μυαλο σου το ρολο του αντρα μεσα σε μια οικογενεια αλλα προσπαθησε να χαλαρωσεις και να δεις τις αναγκες που εχεις αυτη τη στιγμη. Αν δωσεις την προσοχη σου σ'αυτες ο εαυτος σου θα σε ευχαριστει αργοτερα.

Οσο για τα Zanipram ουτε το google δε βγαζει καμια ουσιαστικη πληροφορια. Σου προτεινω να πας σε καποιον ψυχιατρο κι αν κρινει οτι χρειαζεται να παρεις χαπια , μη φοβηθεις να δοκιμασεις, δεν ειναι ολα ιδια. Δες τη θετικη πλευρα, εχεις διπλα σου ατομα που νοιαζονται για σενα και για το να εισαι καλα, επιλογες για να λυσεις το προβλημα σου επισης εχεις, μην τα παρατας, η ζωη ειναι μπροστα σου και περιμενει να τη ζησεις.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Αποστόλη, έχοντας όμως βάλει στους ώμους σου τέτοιο βάρος, να νιώθεις εσύ πως σηκώνεις την ευθύνη για να είναι καλά όλοι όσοι είναι στο περιβάλλον σου, σε γεμίζει τρόμο η πιθανότητα να τους απογοητεύσεις. Όμως είσαι άνθρωπος, όχι κάνας σούπερμαν. Ένας άνθρωπος όπως όλοι και χρειάζεσαι κι εσύ να αποδεχτείς πως δε γίνεται να είσαι πάντα ίδιος. Ακλόνητος, άφοβος, ακούραστος, δεν είσαι μηχανή μάτια μου, άνθρωπος είσαι, με τα πάνω και τα κάτω σου. Θα έρχονται και στιγμές που κι εσύ θα χρειάζεσαι στήριξη, δεν πειράζει. Σε φοβίζει και το κατανοώ αλλά οι φόβοι σου δεν είναι παρά φόβοι. Δε σε απειλούν.

---

το ξέρω πώς αυτό πρέπει να κάνω.αλλά δεν έχω βρεί ακόμα τον τρόπο να γίνει. σαν να μ εμποδίζει κάποιος να τα βγάλω απ το μυαλό μου ολα αυτα..αν και έχω κάνει βήματα προόδου αλλά είναι μικρά βηματάκια.έχω ακόμα μεγάλη ανηφόρα.

Quote:

---

Originally Posted by apostoloss

καλησπέρα σε όλους,
Πήγα και μίλησα μαζί του και σε 20 λεπτά είχε βγάλει την διάγνωση οτι πάσχω απο " Αγχώδη Διαταραχή" και μου εγραψε αντικαταθλιπτικά.Πήρα μισό το πρώτο βράδυ και την άλλη μέρα το πρωι τρέμαν τα χέρια μου,μ έπιασε κρίση πανικού και μου ήρθε να πηδήξω απ το μπαλκόνι...η γυναίκα μου τρελάθηκε.τα πέταξα τα χάπια και της υποσχέθηκα πως δεν θα ξαναπάρω χημικά..Βρήκα κάτι φυτικά με την ονομασία SaMe..Εχει τώρα 5 μέρες που τα παίρνω αλλά βελτίωση δεν είδα(εκτός απο την πρώτη μέρα).

---

Δε νομίζω ότι έπαθες κρίση πανικού από τα χάπια. Μάλλον ακόμη δεν είχαν προλάβει να ενεργήσουν.

Quote:

---

Originally Posted by rock

Νομιζω πρεπει να βγαλεις απο το μυαλο σου τη σκεψη οτι απο σενα εξαρτωνται ολα. Καθε ανθρωπος εχει συγκεκριμενες αντοχες και δυναμεις για να προσφερει στους γυρω του, μην αναγκαζεις τον εαυτο σου να φορτωνεται ευθυνες που δεν αντεχει. Δεν ξερω πως εχεις στο μυαλο σου το ρολο του αντρα μεσα σε μια οικογενεια αλλα προσπαθησε να χαλαρωσεις και να δεις τις αναγκες που εχεις αυτη τη στιγμη. Αν δωσεις την προσοχη σου σ'αυτες ο εαυτος σου θα σε ευχαριστει αργοτερα.

Οσο για τα Zanipram ουτε το google δε βγαζει καμια ουσιαστικη πληροφορια. Σου προτεινω να πας σε καποιον ψυχιατρο κι αν κρινει οτι χρειαζεται να παρεις χαπια , μη φοβηθεις να δοκιμασεις, δεν ειναι ολα ιδια. Δες τη θετικη πλευρα, εχεις διπλα σου ατομα που νοιαζονται για σενα και για το να εισαι καλα, επιλογες για να λυσεις το προβλημα σου επισης εχεις, μην τα παρατας, η ζωη ειναι μπροστα σου και περιμενει να τη ζησεις.

---

έτσι είναι το ξέρω αγαπητή/ε Rock απλά είναι και η περίοδος τέτοια που δυσκολέυομαι οικονομικά στην δουλειά,η γυναίκα μου πήρε πτύχιο οικονομικά στο Μακεδονίας αλλά δεν βρίσκει τίποτα ακόμα και είμαστε στην τσίτα..¨οσο για τα Zanipram η αλήθεια είναι οτι την επόμενη μέρα πήγα και σε φαρμακεία και ρώτησα για παρενέργειες και δεν τα ξέραν
και τα έψαχναν στον κατάλογο και σε μια αναζήτηση που εκανα και γώ στο δίκτυο δεν βρήκα πολλά πράματα..

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Δε νομίζω ότι έπαθες κρίση πανικού από τα χάπια. Μάλλον ακόμη δεν είχαν προλάβει να ενεργήσουν.

---

πάντως δεν τα είχα ξαναπάθει αυτά τα συμπτώματα και ούτε τα ξαναέπαθα απο τότε που δεν ξαναπήρα.και δεν μόνο αυτά εκείνη την ημέρα μέχρι το απογευματάκι ένιωθα απίστευτα χάλια..σαν να μην ήμουνα εγώ..μιλούσα και άκουγα την φωνή μου αλλά μου φαινόταν ξένη,δεν μπόρουσα να συγκεντρωθώ με τίποτα..λέτε να τα έπα8α απο τον φόβο μου?να μου είχε μπεί στο μυαλό οτι 8α με πείραξουν και 8α έχουν παρενέργειες επάνω μου?σ αυτην την παλιοκατάσταση όλα ειναι πι8ανα δυστυχώς.

Quote:

---

Originally Posted by apostoloss

πάντως δεν τα είχα ξαναπάθει αυτά τα συμπτώματα και ούτε τα ξαναέπαθα απο τότε που δεν ξαναπήρα.και δεν μόνο αυτά εκείνη την ημέρα μέχρι το απογευματάκι ένιωθα απίστευτα χάλια..σαν να μην ήμουνα εγώ..μιλούσα και άκουγα την φωνή μου αλλά μου φαινόταν ξένη,δεν μπόρουσα να συγκεντρωθώ με τίποτα..λέτε να τα έπα8α απο τον φόβο μου?να μου είχε μπεί στο μυαλό οτι 8α με πείραξουν και 8α έχουν παρενέργειες επάνω μου?σ αυτην την παλιοκατάσταση όλα ειναι πι8ανα δυστυχώς.

---

Εμένα αυτό μου φαίνεται πιο πιθανό στη συγκεκριμένη περίπτωση, χωρίς να είμαι ειδικός βέβαια. Δεν το συζήτησες με το γιατρό σου?

Αποστολε εχεις μηνυμα, πανω δεξια.
Μαριαν η βελτιωση της διαθεσης ειναι που παιρνει καιρο, οχι οι παρενεργειες.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Εμένα αυτό μου φαίνεται πιο πιθανό στη συγκεκριμένη περίπτωση, χωρίς να είμαι ειδικός βέβαια. Δεν το συζήτησες με το γιατρό σου?

---

οχι δεν το είπα,έχασα την εμπιστοσύνη μου στην νευρολόγο μετά απο αυτό γιατι οταν την ρώτησα για παρενέργειες μου είχε πεί οτι δεν έχει καμία και οτι με αυτά τα χάπια σε 10 μέρες θα γινόμουνα καλά..
Αν υπάρχει κάποιος ψυχίατρος απο ανατολική θεσσαλονίκη εδώ ανάμεσα μας ή αν έχετε να προτείνετε κάποιον πέιτε μου

Νομιζω ότι οι ευθυνες δε σου πανε..

Quote:

---

Originally Posted by rock

Αποστολε εχεις μηνυμα, πανω δεξια.
Μαριαν η βελτιωση της διαθεσης ειναι που παιρνει καιρο, οχι οι παρενεργειες.

---

Το γνωρίζω αυτό. Αυτό που εννοούσα, γιατί το έχω δει να συμβαίνει κι άλλες φορές, είναι ότι μπορεί η αντίδρασή του και η κρίση πανικού να μην είναι παρενέργεια των χαπιών, αλλά της δικής του ψυχολογικής κατάστασης. Που θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς ή που πυροδοτήθηκε και από το φόβο του για τα χάπια.

Ναι θα μπορουσε, αλλα σε τετοιο βαθμο λιγο υπερβολικο μου ακουγεται για να το προκαλεσει μονος του, δηλαδη να του ερθει να πηδηξει απ'το μπαλκονι.. Ειδικα αφου τον ειχε διαβεβαιωσει κιολας η νευρολογος οτι δε θα εχει παρενεργειες.. ασχολιαστο αυτο λολ

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Νομιζω ότι οι ευθυνες δε σου πανε..

---

λες ε?να βγάζω άμυνα φοβούμενος ευθύνες?δεν ξέρω δεν το είχα δεί έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by rock

Ναι θα μπορουσε, αλλα σε τετοιο βαθμο λιγο υπερβολικο μου ακουγεται για να το προκαλεσει μονος του, δηλαδη να του ερθει να πηδηξει απ'το μπαλκονι.. Ειδικα αφου τον ειχε διαβεβαιωσει κιολας η νευρολογος οτι δε θα εχει παρενεργειες.. ασχολιαστο αυτο λολ

---

και γω την πίστεψα.και το θέμα είναι οτι επειδή ήξερα πως υπάρχει περίπτωση να επηρεαστώ δεν διάβασα καθόλου τις παρενέργειες των χαπιών,στο χαρτί.την εμπιστευτηκα αλλα μάλλον έκανα λάθος,έπρεπε να μ εχει προειδοποιήσει τουλάχιστον εκτός και σκέφτηκε οτι λέγοντας μου πι8ανες παρενέργειες 8α τις πάθαινα απο μόνος μου..τι να πώ δεν ξέρω,ίσως ήταν λά8ος να πάω σε νευρολόγο έπρεπε να πάω σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Αποστολε καλημερα. κανενα αντικαταθλιπτικο δεν εχει παρενεργεια την πρωτη φορα που θα το παρεις.. εγω τα πρωτα συμπτωματα ειχα τρομερο αγχος και κρισεις πανικου.. αυτο που λες πως θα πηδουσες απο το μπαλκονι το εχω παθει και γω.. ειναι πολυ ασχημο συναισθημα.. απλα τωρα εισαι στον αερα και ειναι λογικο να εχεις αγχος.. πιστεψε πως η κριση πανικου δεν προκειτε να σου κανει κακο. Ειναι μια απατη του μυαλου σου.. ξερω ειναι ασχημο αλλα προσπαθησε.. ολοι μας εδω μεσα εχουμε περασει σχεδον τα ιδια.. υπαρχουμε, ζουμε και αυτο ειναι σημαντικο.. μη το βαλεις κατω προσπαθησε.. ειμαστε ολοι εδω για σενα και για ολους..

Quote:

---

Originally Posted by pinkfloyd

Αποστολε καλημερα. κανενα αντικαταθλιπτικο δεν εχει παρενεργεια την πρωτη φορα που θα το παρεις.. εγω τα πρωτα συμπτωματα ειχα τρομερο αγχος και κρισεις πανικου.. αυτο που λες πως θα πηδουσες απο το μπαλκονι το εχω παθει και γω.. ειναι πολυ ασχημο συναισθημα.. απλα τωρα εισαι στον αερα και ειναι λογικο να εχεις αγχος.. πιστεψε πως η κριση πανικου δεν προκειτε να σου κανει κακο. Ειναι μια απατη του μυαλου σου.. ξερω ειναι ασχημο αλλα προσπαθησε.. ολοι μας εδω μεσα εχουμε περασει σχεδον τα ιδια.. υπαρχουμε, ζουμε και αυτο ειναι σημαντικο.. μη το βαλεις κατω προσπαθησε.. ειμαστε ολοι εδω για σενα και για ολους..

---

Τα χαπια σε αλλους εχουν παρενεργειες και σε αλλους δεν εχουν. Οι παρενεργειες ξεκινουν και απο το πρωτο χαπι.
pinkfloyd ελπιζω να ξεπερασεις τα ασχημα συναισθηματα παντως.. αν τα εχεις ακομα

pinkfloyd,εχεις απόλυτο δίκιο.όλα είναι παιχνίδια του μυαλού μας..δεν πρόκειται να με πάρει απο κάτω.θα το παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις και θα το διώξω μια και καλή.είπα απ την αρχή οτι θέλω την ζωή μου πίσω..και θα την πάρω.θα κάνω τα πάντα γι αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by apostoloss

Νομίζω πως κλέιδι για μένα 8α είναι να μπορέσω ν αποβάλλω το άγχος για το μέλλον που έχω..και το χειρότερο είναι οτι οταν ήμουνα μικρός είχα μεγάλη θανατοφοβία..σαν χθες με θυμάμαι 5-6 χρονών να κλαίω και να λέω " δεν θέλω να πεθάνω ποτέ"..εχω πολλές φοβίες γενικά στην ζωή μου,κλειστοφοβία,φοβόμουνα τα τροχαία ατυχήματα,αργότερα άρχισα να φοβάμαι πως ξαφνικά 8α πά8ω κάτι..(αρρώστεια,καρδιά)κλπ, εκανα εξετάσεις και το καταπολέμησα και αυτό σχετικά πιο εύκολα και πιο πρόσφατα άρχισαν οι φοβίες για το μέλλον..πώς 8α παει η δουλειά?8α χρεωκοπήσω,δεν 8α γίνω καλός πατέρας και καλός σύζυγος γιατί δεν 8α βγάζω πολλά χρήματα και τέτοια..γενικά μια ζωή μεσα στο αγχος..δεν μπορούσα να χαρώ τίποτα.το έχω εστιάσει το πρόβλημα μου και αυτό είναι καλό.απλά δεν μπορώ να βρώ ακόμα τον τρόπο να το σβήσω εντελώς..και το κακό είναι οτι είμαι και κλειστός χαρακτήρας και δεν μιλούσα ποτέ για τις αδυναμίες και τους φόβους μου για να μην φαίνομαι αδύναμος..και τα κρατούσα όλα μεσα μου και με πνίξανε οι ιδιες μου οι σκέψεις

---

Οποτε ειναι καπως αναμενομενο που εγινε ολο αυτο το μπαμ,ε?

Αποστολες καλως ηρθες κ απο μενα...αυτες οι φοβιες δεν ειναι οτι τις βρηκαμε, αντε παιρνουμε χαπακια για 10 μερες κ φυγανε. Για μενα οποιος στο ειπε αυτο, ας ειναι κ νευρολογος ειναι αστεια πραγματα...

Αν ηταν ετσι, θα περναμε ολοι χαπια για 10 μερες κ κανεις δεν θα χε καμια φοβια κ ολα καλα. Ολες αυτες οι φοβιες κατι εχουν απο πισω κ κατι εχουν να σου πουν. Κ σιγουρα δεν ειναι τυχαια η χρονικη στιγμη που βρηκαν να εμφανιστουν.

Γνωμη μου ειναι να τις δεις πιο ολοκληρωμενα, να συζητησεις, να ανοιχτεις κ αν αντεχεις να ξεκινησεις κ ψυχοθεραπεια. Μπορει να σε βοηθησει να αποβαλλεις πολλες φοβιες.

Τελος να σου πω πώς και μενα μου φαινεται παραξενη μια κριση πανικου με χαπι, αλλα δεν ειμαι ειδικος. Το καλυτερο που εχεις να κανεις σχετικα μ αυτο ειναι να παρεις τη γνωμη 2-3 διαφορετικων ειδικων, δλδ ψυχιατρων να δεις τι εχουν εκεινοι να σου πουν. Αυτο ειναι κ το πιο υπευθυνο νομιζω για την προσπαθεια που κανεις.

Ευχομαι να βρεις την δυναμη που χρειαζεσαι κ να πανε ολα καλα!

νομίζω πως πρέπει ν απευθυνθω σε ψυχίατρο.αλλά πώς θα το πάρουν οι δικοί μου?δεν είναι εύκολο να πείς στην γυναίκα σου πως χρειάζεσαι ψυχίατρο έτσι δεν είναι?και μενα αν κάποιος μου έλεγε πριν 2 χρόνια οτι η καταθλιψη χρειάζεται ψυχίατρο και φάρμακα τότε θα τον περνούσα για αδύναμο και 8α έλεγα οτι αυτά τα ξεπερνάς εύκολα..κι όμως που νε ήξερα..και το χειρότερο ξέρετε πιο είναι?οτι δεν θυμάμαι πώς ήταν η πραγματική ζωή μου..προσπαθω να θυμηθώ πόσο καλά αισθανόμουνα για να το επαναφέρω σαν βίωμα αλλά δεν μπορώ..μόνο μαυρίλα.δεν θυμάμαι πως είναι η χαρά..

Θα σου πρότεινα να κοιτάξεις για κάποιον ψυχίατρο που κάνει και ψυχοθεραπεία. Οπότε και με τα φάρμακα θα βρεις μιαν άκρη.

Quote:

---

Originally Posted by apostoloss

νομίζω πως πρέπει ν απευθυνθω σε ψυχίατρο.αλλά πώς θα το πάρουν οι δικοί μου?δεν είναι εύκολο να πείς στην γυναίκα σου πως χρειάζεσαι ψυχίατρο έτσι δεν είναι?και μενα αν κάποιος μου έλεγε πριν 2 χρόνια οτι η καταθλιψη χρειάζεται ψυχίατρο και φάρμακα τότε θα τον περνούσα για αδύναμο και 8α έλεγα οτι αυτά τα ξεπερνάς εύκολα..κι όμως που νε ήξερα..και το χειρότερο ξέρετε πιο είναι?οτι δεν θυμάμαι πώς ήταν η πραγματική ζωή μου..προσπαθω να θυμηθώ πόσο καλά αισθανόμουνα για να το επαναφέρω σαν βίωμα αλλά δεν μπορώ..μόνο μαυρίλα.δεν θυμάμαι πως είναι η χαρά..

---

Το θεμα ειναι να νιωσεις καλυτερα, σωστα? λες οτι θες τη ζωη σου πισω...οποτε? υποθετω πώς θες να κανεις κατι γι αυτο. δεν γινονται ολα αυτοματως καλυτερα. ουτε χειροτερα. καπως γινονται τοσο καλυτερα, οσο και χειροτερα. κι οταν λεμε γινονται, εννοουμε απο εμας σε σημαντικο βαθμο,ε?

Φυσικα ξερω απο προσωπικη εμπειρια, πώς ενα θεμα ειναι κ πώς θα το παρει ο συντροφος μας. Πιστευω σε γενικες γραμμες, πώς αν μας αγαπαει, αν νοιαζεται θα ανοιξει τα ματια του κ τα αυτια του κ την αγκαλια του κ θα ειναι διπλα μας.

Το να φοβαται η συντροφος σου κ να ανησυχει ειναι φυσικο κ επομενο. Το να θελει να νιωσεις καλυτερα, υποθετω πώς ειναι κατι που θελει κι αυτη. Οποτε της μιλας κ βλεπεις πώς θα το παρει. Δεν ειμαστε μονο δυνατοι εχουμε κ δυσκολες στιγμες αλλωστε.

Τωρα, το πώς εβλεπες εσυ την καταθλιψη παλια ειναι αλλο θεμα. Ευκαιρια να αναθεωρησεις κ να ωριμασεις. Ευκαιρια να μαθεις τον εαυτο σου καλυτερα κ να ρθεις πιο κοντα σ αυτο που εισαι.

Απόστολε σε χαιρετώ...
Οι περισσότερες από τις περιγραφές σου, οι ιδεοληψίες (π.χ. ότι θες να πέσεις από το μπαλκόνι), ο φόβος για το ότι θα απογοητεύσεις τους άλλους, η ενδεχόμενη αδυναμία σου να ανταποκριθείς στις ευθύνες κ.λπ. μου θυμίζουν έντονα εμένα, όταν αντιμετώπιζα τις πρώτες κρίσεις πανικού, δέκα περίπου χρόνια πριν. Ξέρεις τι σκέφτομαι μετά από δέκα χρόνια...; Ότι όλο αυτό ήταν ένα "δώρο", ένα "καμπανάκι" που μου επισήμανε ότι "πρέπει να κοιτάξεις και λίγο εσένα"...

Απευθύνσου σε ένα καλό ψυχίατρο. Τα φάρμακα θα απαλύνουν τον πόνο, ίσως να εξαλείψουν για κάποιο διάστημα τα συμπτώματα μιας βαθύτερης κατάστασης. Όπως σου είπαν και άλλα παιδιά, το σημαντικότερο είναι να "δεις" μέσα σου, να βρεις την αιτία αυτών των συμπτωμάτων. Κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσα από τη ψυχοθεραπεία.

Γυρνώντας πίσω, αντιλαμβάνομαι τους δισταγμούς σου να το πεις στους δικούς σου ανθρώπους.
Όταν αποφάσισα να το ανακοινώσω διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι που με αγαπούσαν ήταν εκεί. Ήθελαν να νιώσω καλύτερα και με διαβεβαίωσαν ότι θα είναι κοντά μου σε οποιαδήποτε απόφαση.

Για να μπορέσεις να τους δίνεις θα πρέπει να έχεις...

Απόστολε έχουμε και εμείς χώρο σε αυτή τη ζωή...
Φρόντισε τον εαυτό σου...

Λύσεις υπάρχουν... :)

Quote:

---

Originally Posted by gus1973

Για να μπορέσεις να τους δίνεις θα πρέπει να έχεις...

---

τοσο απλα λογια, μα τοσο ομορφα...:) ετσι ειναι!

Quote:

---

Originally Posted by gus1973

Απόστολε σε χαιρετώ...
Οι περισσότερες από τις περιγραφές σου, οι ιδεοληψίες (π.χ. ότι θες να πέσεις από το μπαλκόνι), ο φόβος για το ότι θα απογοητεύσεις τους άλλους, η ενδεχόμενη αδυναμία σου να ανταποκριθείς στις ευθύνες κ.λπ. μου θυμίζουν έντονα εμένα, όταν αντιμετώπιζα τις πρώτες κρίσεις πανικού, δέκα περίπου χρόνια πριν. Ξέρεις τι σκέφτομαι μετά από δέκα χρόνια...; Ότι όλο αυτό ήταν ένα "δώρο", ένα "καμπανάκι" που μου επισήμανε ότι "πρέπει να κοιτάξεις και λίγο εσένα"...

Απευθύνσου σε ένα καλό ψυχίατρο. Τα φάρμακα θα απαλύνουν τον πόνο, ίσως να εξαλείψουν για κάποιο διάστημα τα συμπτώματα μιας βαθύτερης κατάστασης. Όπως σου είπαν και άλλα παιδιά, το σημαντικότερο είναι να "δεις" μέσα σου, να βρεις την αιτία αυτών των συμπτωμάτων. Κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσα από τη ψυχοθεραπεία.

Γυρνώντας πίσω, αντιλαμβάνομαι τους δισταγμούς σου να το πεις στους δικούς σου ανθρώπους.
Όταν αποφάσισα να το ανακοινώσω διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι που με αγαπούσαν ήταν εκεί. Ήθελαν να νιώσω καλύτερα και με διαβεβαίωσαν ότι θα είναι κοντά μου σε οποιαδήποτε απόφαση.

Για να μπορέσεις να τους δίνεις θα πρέπει να έχεις...

Απόστολε έχουμε και εμείς χώρο σε αυτή τη ζωή...
Φρόντισε τον εαυτό σου...

Λύσεις υπάρχουν... :)

---

είναι τόσο αληθινά και όμορφα αυτά που εγραψες που μόλις τα διάβασα μου δώσαν δύναμη..αλλά αμέσως εμφανιστηκε και το γνωστό συναίσθημα που μου "λέει" οτι αυτα δεν ισχύουν και οτι δεν υπάρχει σωτηρία..είναι για γέλια πραγματικά το πόσο διαστραβλωμένη είναι η πραγματικότητα αυτην την περίοδο της ζωής μου..πάντως έχω ήδη επικοινωνήσει
μέσω μειλ με εναν ψυχίατρο εδω θεσσαλονίκη που μου έδωσε τα στοιχεια του ενα μέλος του φόρουμ νωρίτερα.θα προχωρήσω ως το τέλος και θα νικήσω.είναι άσχημο να ξέρεις πώς είναι τα πράματα,τι πρέπει να κάνεις και όμως κάτι να σε κρατάει εγκλωβισμένο.τα γραπτά σας μου δώσαν τρομερή δύναμη έστω και αν η σκέψη της αμφιβολίας οπως είπα και πριν μου λέει οτι δεν υπάρχει γιατρειά.