Printable View
δεν μπορω αλλο να ποναω ρε παιδια κουραστηκα ειλικρινα..βαρεθηκα καθε μερα να ξυπναω κ να ειμαι παλι χαλια,να ποναω.φοβαμαι να παρω αντικαταθλιπτικα,,εχουν πολλες παρενεργειες απο οτι εχω δει εδω μεσα.τι να κανω για ξανα κερδισω τη ζωη μου?αν ειναι να ζησω ετσι καλυτερα να πεθανω δεν μπορω αλλο να προσποιουμαι οτι ολα ειναι καλα κ να γελαω.θελω να ζησω νορμαλ χωρις πονους,,φοβιες η οτι ειναι αυτο που με εχει φαει την ψυχη,ευχαριστω
μαρινα επειδη δεν μπαινω πια συχνα τι προβλημα ακριβως εχεις?
εχω σ αυτη την κατασταση απο τα μεσα οκτωβριου.πονους στο λαιμο στο κεφαλι στον αυχενα στο στομα στη γλωσσα ματια...παραλογα δλδ.λενε οτι ειναι ειτε ψυχοσωματικα ειτε φοβιες αγχωδες διαταραχες κ τετοια.μερα νυχτα ειμαι ετσι ολοι αυτοι οι πονοι μου προκαλουν φοβο κ με οδηγουν στην τρελα νομιζω..γιατι δεν ξερω τι εχω κ γιατι αποκλειω να ειναι απλα ψυχολογικο ενω τα νιωθω τοσο εντονα.εχω ψαξει στο ιντερνετ τοσο καιρο κ δεν εχω βρει κανεναν αλλον με παρομοια συμπτωματα.εγω τα οφειλω στο χασις που ειχα κανει οταν ημουν 17 γιατι τοτε με ειχαν πιασει ολα αυτα για πρωτη φορα στη ζωη μου,μεχρι τοτε ημουν απολυτα φυσιολογικη.απο τοτε με πιανουν καποια διαστηματα κ κρατανε καποιους μηνες κ μετα παλι χαζοφευγουν απο μονα τους.φοβαμαι μην αυτοκτονησω στο τελος.αληθεια φοβαμαι
χμ να φανταστω οτι και εσυ τα ψαχνεις σε γιατρους να δεις τι ειναι η οχι?
το σκεφτομαι να σου απαντησω γιαυτο για τ χασις γιατι δεν εχω ιδεα αλλα για να μου λες οτι ξεκινησαν απο τοτε κατι θα ξερεις!
εχεις γενικα πολυ αγχος?
Δεν είσαι η μοναδική με τέτοια προβλήματα και δεν σου κάνει καλό να ψάχνεις στο ιντερνετ και να διαβάζεις τις παρενέργεις των φαρμάκων.
Έχεις όμως κάνει τη διάγνωση μόνη σου, έχεις αποκλείσει το ψυχολογικό, όπως έχεις αποκλείσει και κάθε βοήθεια που μπορεί να σου προσφερθεί.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, οι πόνοι που νιώθεις ολημερίς ή οι πιθανές παρενέργειες των φαρμάκων? Αλλά νομίζω ότι κι αυτό το έχεις ήδη αποφασίσει. Φαντάζομαι θα έχεις αποκλείσει και την ψυχοθεραπεία.
Οπότε, δεν σου μένουν και πολλά. Ή θα μάθεις να ζεις με τους πόνους περιμένοντας μήπως γίνει ένα θαύμα και εξαφανιστούν ή δεν θ' αντέξεις και θα πάρεις πιο δραστικά μέτρα. Την αυτοκτονία την αποκλείω. Δε μου φαίνεσαι για τέτοιος άνθρωπος.
ακριβως οπως τα λες..δεν τα εχω αποκλεισει ομως γιατι δεν πιστευω οτι αυτα χριεαζομαι,απλα φοβαμαι για τους περαιτερω κινδυνους που λενε για τα χαπια κ εχω φτασει σε αδιεξοδο με λιγα λογια
καποιοι ειπανε οτι τα χασις δεν εχει καμια σχεση καποιοι οτι αυτο βοηθησε στο να εμφανιστουν οι αγχωδες κρισεις..δεν ξερω τι να πιστεψω εγω ξερω αν μπορουσα να ξαναγεννηθω δεν υπηρχε περιπτωση να το ξαναδοκιμαζα μηπως κ δεν ειχα γνωρισει ποτε αυτη την κολαση που ζω
ειχα δοκιμασει και εγω μια φορα οταν ημουν περιπου 17 χρονων αλλα δεν νομιζω αυτα που νιωθω τωρα οτι ειναι απο το χασισ . εχεισ καποιο δικο σου ανθρωπο να του μιλησεισ γι αυτα
που νιωθεισ? Τα εχω και εγω αυτα που λεσ επισησ και εγω φοβαμαι τα αντικαταθλιπτικα. Δοκιμασεσ να πασ σε ψυχολογο?
πηγα και σε ψυχολογο αλλα αυτοι λενε να βρω τι φταιει απο μεσα μου,,κατι που δεν το βρισκω οποτε παλι στα ιδια ερχομαστε.
ποσο χρονων εισαι? εισαι μονη σου η εχεισ καποια σχεση? μεσα μασ ξερουμε παντα τι ειναι αυτο που μασ ποναει . ειχεσ ησυχα παιδικα χρονια?
Τι εννοείς δεν το βρίσκεις? Συνεχίζεις την ψυχοθεραπεία και δε βλέπεις αποτέλεσμα? Ή απλά, πήγες μια δυο φορές και σταμάτησες. Δε διορθώνονται όλα από τη μια στιγμή στην άλλη.Quote:
Originally Posted by marinaxx
μια φορα πηγα σημερα σε ψυχολογο το θεμα ειναι οτι ολα ειναι καλα δεν εχω προβληματα οικογενειακα και παρομοιες καταστασεις να πω οτι φταιει κατι τετοιο.και σχεση εχω ναι κ ετσι οπως ειμαι πλεον δεν μπορω να αποδοσω κ ολα διαλυονται εν ολιγεις
Εγω ειμαι απιστη ομως, δεν πιστευω οτι δεν υπαρχουν προβληματα στο background. Δεν καθεσαι να σκεφτεις καλυτερα?
δλδ κ ετσι να ναι που δεν ειναι, υπαρχει περιπτωση να ποναω με τοσους πονους ετσι απλα επειδη κατι πχ δεν μου αρεσει στη ζωη μου?δεν ειναι ακραιο?
Καθολου ακραιο! Αλλα να σου πω την αληθεια, τωρα τελευταια εχω ξανακουσει κατι ιστοριες να αλλαζει η ψυχολογια καποιου μετα απο καποιο παρτυ, που κατι ηπιε κατι καπνισε. Και δε μπορω να καταλαβω αν ειναι μυθος ή πραγματικοτητα. Εχεις παει σε γιατρους?
φυσικα κ πηγα σε γιατρους,,μαλλον ειναι φοβιες,αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι μενουν για τοσο καιρο?κ χασις δεν εχω ξανακανει απο τοτε που ημουν 17..για αυτο απ τη μια λεω οτι εχει καποια σχεση απ την αλλη ειναι λιγο ανωμαλο ολο αυτο να συμβαινει..δεν ξερω τι να πω
καπνιζεις μηπως ; -----Οσο για τα χαπια, δεν ειναι αναγκη να παρεις αντικαταθληπτικα , με απλα αγχολητικα και παυσιπονα μπορεις να χαλαρωσεις αρκετα αυτα τα συμπτωματα. Επισης αν επιμενουν εχε υποψη σου και τα ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥ που λειτουργουν σε καποια νοσοκομεια , μπορουν να σε βοηθησουνε με τον πονο
καπνιζω ναι..ηρεμιστικα πηρα για κανα 2 μηνο κ δεν ειδα καμια αλλαγη στους πονους
εγω θα σου πω την εμπιρεια μου και συ βγαλε τα συμπερασματα μου.εγω πριν 2 χρονια:πνιξιμο στο λαιμο τρεμουλο εμβοες εφιδρωσεις κρισεις πανικου κατα ριπας,αγχος οσο δεν παει δεν ζουσα δεν περπατουσα δεν απομακρυνομουνα απο το σπιτι..και αλλα πολλα.θεραπεια με φαρμακα και ειμαι οπως πριν...και θα κανω και ψυχοθεραπεια για να μην ξανακυλησω.μη φοβασαι πηγαινε στο γιατρο ολοι μας εχουμε καλες και κακες εμπιριες διαλεξε ενα που θα πας συστημενη.απλα ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΑΛΛΟ.......αυτα απο μενα(τα ηρεμιστικα δεν ειναι λυση)φοβασαι τα αντικαταθλιπτικα και τις παρενεργειες σε πληροφορω με καποια συγκεκριμενα δεν ειχα παρα μονο πολυ μικρες ενοχλησει τιποτα το ιδιαιτερο και αυτα μεχρι να τα συνιθισω ενω τωρα που παιρνω αντιβιωση μου μαμησε το στομαχι...........τωρα πλεον μαπινω οχι για να ρωταω αλλα για να απανταω και λεω οτι υπαρχει ελπιδα για ολους αν δεις τα απεγνωσμενα πρωτα μου μηνυματα θα καταλαβεις............
καπνιζω ναι..<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<κοψε το τσιγαρο και τα ξαναλεμε....
που κολλαει το να κοψω το τσιγαρο ρε παιδια?ισα ισα πως το κανω να χαζοξελαφρωνω σιγα μην το κοψω κ αυτο..αν θεωρητικα ειναι φιβιες κ ψυχοσωματικα ολα αυτα που εχω το τσιγαρο δεν εχει καμια σχεση
δεν φοβαμαι να βγω εξω απ το σπιτι φοβαμαι αυτα που νιωθω ειναι πολυ παραξενο να τα εξηγησω..δεν νομιζω να τα χει νοιωσει αλλος αυτα..φοβαμαι τους πονους,,φοβαμαι που δεν μου λενε τι εχω,,φοβαμαι πως οτι κ αν εχω δεν θα θεραπευτει ποτε κ με κανενα τροπο κ λεω πως αν ειναι να συνεχιστει ετσι η ζωη μου μη σωσω να ζησω αλλο.με αγχωνουν τα παντα πλεον γυρω μου κατι εχει παθει το μυαλο μου ισως κ δεν λειτουργω φυσιολογικα δεν ξερω ομως τι κ τι να κανω,ευχαριστω πολυ
να παρω τα χαπια ρε παιδια?μονο ετσι θα γινω καλα?
γιατί να μν εμπιστευτείς τους γιατρούς?Quote:
Originally Posted by marinaxx
αν είχες πρόβλημα με την καρδιά σου δν θα έκανες ότι σου έλεγαν?
επειδή τα ψυχολογικά προβλήματα κ οι διαταραχές δν αποδεικνύοντια με εξετάσεις ( αίματος - ακτινογραφίες μαγνητικές κλπ ) δν σημαίνει πως δν υπάρχουν.
εκεί την πατάνε πολλοί.
Ξανακάνε μια βόλτα στο φόρουμ και σκέψου το πάλι...Quote:
Originally Posted by marinaxx
Όσα και να σου λένε οι άλλοι, ότι δεν έχεις τίποτα δεν πρόκειτε να το αποδεχτείς.
Το κακό είναι ότι όλοι μας αναζητούμε μιά καλή γνώμη, μια θετική άποψη που θα μας φτιάξει την ψυχολογία, θα μας ανεβάσει διάθεση και θα μας δώσει δύναμη να αντιμετωπίσουμε την κατάστσαή μας.
Αλλά... δεν είμαστε ικανοί να την αποδεχτούμε.
Είναι σαν κατα βάθος να μη θέλουμε να την αποδεχτούμε.
Οι άλλοι μιλάνε στο βρόντο.
Ψάχνουμε συνεχώς να βρούμε τι φταίει, γιατί είμαστε έτσι κι όταν παίρνουμε απαντήσεις δεν τις πιστεύουμε.
Όταν κάποιος πάει σε 30 γιατρούς και του λένε όλοι ότι δεν έχει τίποτα και αυτός εξακολουθεί να πιστεύει ότι κάτι παθολογικό είχει τότε αρνείται να δει την αλήθεια.
Και αυτός ο άνθρωπος δεν παίρνει από βοήθεια.
Το έχουμε περάσει πολλοί αυτό το στάδιο.
Πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
Μονο αυτό κάνε. Τίποτα άλλο. Μόνο αυτό.
Kαλησπέρα, πρώτη φορά γράφω στο φόρουμ, έπεσα τυχαία πάνω το θέμα σου, ( μέσω σχετικής αναζήτησης στο google). Λοιπόν, επειδή και γω ήμουν στην θέση σου πριν κάποια χρόνια, κι ενώ με ενοχλούσαν διάφορα ψυχοσωματικά, όχι ακριβώς όπως αυτά που περιγράφεις αλλά παρόμοια, π.χ. κρίσεις πανικού, αίσθημα φόβου, πόνους στο στήθος, αίσθημα κόπωσης, αρνιόμουν πεισματικά να πάω σε ψυχίατρο - ψυχολόγο και να ακολουθήσω σχετική φαρμακευτική αγωγή. Δοκίμασα εναλλακτικές μορφές θεραπείας, (ομοιοπαθητική, βελονισμό) αλλά αποτέλεσμα δεν είδα. Όταν όμως τα συμπτώματα έγιναν πιο συχνά και με μεγαλύτερη ένταση, τότε πια δεν είχα άλλη επιλογή. Με τα αγχολυτικά ηρέμησα αμέσως. Ταυτόχρονα μου χορηγήθηκε και φαρμακευτική αγωγή με αντικαταθλιπτικά για ένα χρόνο περίπου. Όλα τα συμπτώματα σταμάτησαν, εκτός από το αίσθημα κοπώσεως και απώλεια αντοχής που υπάρχει ακόμα και σήμερα, (από το 2005). Να ξέρεις ότι τα φάρμακα δεν είναι πανάκεια. Αλλιώς "κάθεται" ένα φάρμακο σε ένα άτομο και αλλιώς το ίδιο ακριβώς φάρμακο σε άλλον. Σίγουρος για το αποτέλεσμα δεν είναι κανένας, ειδικός ή μη.Quote:
Originally Posted by marinaxx
Πάντως καταλαβαίνω την θέση σου, είναι όντως κουραστικό και ψυχοφθόρο αυτό που ζεις. Καλό είναι να πας σε ειδικό για να σταματήσει η ταλαιπωρία σου. Το ίδιο κάνω και γω, (πάλι δλδ, μετά από 15 μήνες περίπου μετά την τελευταία θεραπεία με αντικαταθλιπτικά, συνολικά έκανα 2) κι επειδή τελευταία είχα πάλι κάποιες ενοχλήσεις, μόλις πριν λίγες μέρες άρχισα συνεδρίες με ψυχίατρο - ψυχολόγο, ενώ οι δύο πρώτες ήταν με ψυχίατρο.
Pws les oti theleis na pethaneis alla na fovasai tis parenergeies twn antikatathliptikwn farmakwn????
faskeis kai antifaskeis!
eimai sigouri pws agapas tin zwi sou kai fovasai min patheis kati!
arxises apo diafores katastaseis na ta vlepeis ola mavra afto de simainei pws dinoume telos sti zwi mas!
h zwi polles fores paizei diafora paixnidia kai mas pernaei apo polles dokimasies!
tha einai i efkoli lisi gia sena na pethaneis wste na min ponas??????
skepsou pws guro mas uparxoun anthropoi pou ponane pragmatika, ksereis ti einai na ponaei kapoios pasxontas karkinou sta kokala?
exeis pote milisei me enan tetoio anthropo?
kai ti de tha edine na zouse xwris pono.....
oi anthropoi aftoi prospathoun me voitheia eidikwn giatrwn na parateinoun ti zwi tous estw gia ligo akoma ki an oi ponoi einai anipoforoi!!!!
An loipon niwtheis pws exeis ftasei sto apokorifoma me entones fovies,apomonosi i katathlipsi mporeis na miliseis se eidiko dimosio kentro psixikis stiriksis pou tha se voithisei sigoura!
Mporeis na doseis vasi se diafora xompi opos gimnastiki,cinema,diavasma,peripatous me filous kai otodipote se gemizei!
An niwtheis adinamia sto na ksekiniseis mia drastiriotita tote mila se kapoion filo i sigkeni pou tha se voithisei!
na ksereis pws an akolouthiseis mia sinistomeni therapeia apo eidiko tote sigoura tha niwseis kalitera kai oi pithanes parenergeies einai spanies ews kai apiroelaxistes!!!!
me ektimisi evi!!!!!
Quote:
Originally Posted by marinaxx
exeis se afth th katastash apo tn oktwvrh kai thes na pethaneis???????suneltheee!!!anthrwpoi pathenun kriseis panikou gia xronia kai exun upomonh ki to palevoun...
egw pathenw 3 xronia,arrwstofovies,fovies thanatu,agxh...ooollaaaa!ponaei to kefali mou diarkws,piezetai,moudiazei,den hmun etsi...kai egw thelw na ginw opws hmun...alla isai isa ayto me kanei na thelw na zhsw oxi na pethanw...an einai dynaton!
loipn skepsu thetika....mathe na zeis me to provlhma kai na to antimetwpizeis...otan paei na se parei apo katw...rixe 2 xastukia stn eayto sou kai mila tou!!!!!!1
ola einai sto diko mas myalo...ara ola mporume na ta nikhsoume monoi mas!!!
h krish panikou einai mia efkairia na matheis vathia ton eayto sou kai ta thelw sou...arkei na mhn ta parathseis...elpizw na me akouseis...kai vgale apo to myalo sou alles idees...
marinaxx
Έχω διαβάσει αρκετά από τα μηνύματα στο θέμα που άνοιξες. Διαπιστώνω να κατέχεσαι από απαισιοδοξία, έχεις δημιουργήσει στον εαυτό σου την εντύπωση ότι είσαι σε αδιέξοδο, κάπου όμως είδα να λες ότι θέλεις να κερδίσεις τη ζωή σου. Μήπως όλα αυτά φόβοι, πόνοι είναι μόνο σκέψεις; υπάρχουν δηλαδή μόνο στο κεφάλι και πουθενά στην πραγματικότητα; καθώς βυθίζεσαι σε τέτοιες σκέψεις απομωνώνεσαι από την πραγματικότητα, από τους γύρω σου, από άτομα που μπορούν να σε βοηθήσουν. Ταυτίζεις αυτές τις φανταστικές σκέψεις με την πραγματικότητα και χάνεις τις όμορφες στιγμές της ζωής.
Δεν μπορείς να συνεχίζεις άλλο σ αυτή την κατάσταση, καταστρέφεις ότι καλό΄έχεις και χάνεις τις όμορφες στιγμές της ζωής. Βάλε στο νου σου τη σκέψη ότι πέρα από τις φοβίες και τα χάλια που νοιώθεις υπάρχει και η θετική όψη της ζωής την οποία πρέπει να αναζητήσεις μέσα από βελτίωση. Τη βελτίωση θα τη βρεις ξεκινώντας από κάπου, δηλαδή με τη βοήθεια ειδικού και τη συμπαρασταση των δικών σου ανθρώπων, μέσα από τη συνηδητοποίηση του προβλήματος και με μέθοδο να ξαναβρείς τις δυνάμεις σου και να ενταχθείς εκέι που πραγματικά σου αξίζει, εκεί που βαθιά μέσα σου επιθυμείς να βρίσκεσαι.
Φίλη marinaxx, εγώ όταν έτυχε να πάω σε ψυχίατρο, μου είπε ότι ακόμα και έστω μια φορά να κάνεις χασίς στην περίοδο της ενηλικίωσης, υπάρχει περίπτωση να σου δημιουργήσει πρόβλημα, μέχρι και σχιζοφρένεια. Μην αγχώνεσαι τώρα που σου τα λέω αυτά, είναι πολύ μικρές οι πιθανότητες. Εγώ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ δύο βράδια μέχρι να το δεχτώ και να πώ ότι "αν είναι έτσι τα πράγματα, δεν θα αλλάξω κάτι με το να αγχώνομαι" γιατί έτυχε να κάνω κι εγώ μια φορά όντας μικρός και χαζός.Quote:
κ χασις δεν εχω ξανακανει απο τοτε που ημουν 17..για αυτο απ τη μια λεω οτι εχει καποια σχεση απ την αλλη ειναι λιγο ανωμαλο ολο αυτο να συμβαινει..
Επίσης, είχα παρόμοιο πρόβλημα με σένα. Συγκεκριμένα, εγώ είχα εμμονή με το ότι έχω καρκίνο κάπου. Πονούσα παντού και ήταν βασανιστικό. Κρίσεις πανικού, κρύος ιδρώτας και να σκέφτεσαι οτί οι γύρω σου έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, ενώ εσύ θα πεθάνεις. Να έχεις κουραστεί από αυτές τις σκέψεις και να μην ευχαριστιέσαι τίποτα, να αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις απο αυτό και να βάζεις τρελές ιδέες στο μυαλό σου (αυτοκτονίες κλπ). Φαντάζομαι τα καταλαβαίνεις αυτα που σου λέω.
Λοιπόν, το αξιοπερίεργο με τη δική μου περίπτωση είναι το οτι δεν το αντιμετώπισα ΟΥΤΕ με φάρμακα ΟΥΤΕ με ψυχολόγους/ψυχιάτρους. Με έναν δύο καλούς φίλους μόνο και με ένα άλλο όπλο που ανακάλυψα: Το χιούμορ! Πάρ'το στην πλάκα και κάνε και καλαμπούρι μ'αυτό! Ξέρω οτί ακούγεται τελείως αντισυμβατική η μέθοδός μου, αλλά σε μένα λειτούργησε! Δεν ξέρω πώς λειτουργούνε αυτά και πιστεύω ότι ψυχίατροι και ψυχολόγοι με κορο'ι'δεύουν αυτή τη στιγμή. Αλλά με το να κάνω αστεία ακόμα και στον εαυτό μου και να παίρνω τα πάντα στην πλάκα, πλέον έγινα εντελώς καλά μετά απο 1,5 χρόνο που τα τραβούσα...
Δεν έχω πρόβλημα ούτε καν να συζητάω για αυτό. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που μπήκα στο ΦΟΡΟΥΜ αυτό. Να συνομιλήσω με άτομα που είχαν παρόμοιο πρόβλημα με μένα μήπως και (έστω μία στις εκατό) βοηθήσω κάποιον... Ελπίζω να είσαι η μία στις εκατό :)
Οντως το θεμα με την πλακα φαινεται πολυ αποτελεσματικο, κ εγω πολλες φορες αισθανομουν το ιδιο για τον αδερφο μου (αυτος που γραφει παραπανω) κ του εκανα πλακα "αντε ποτε θα πεθανεις να παρω τα πραγματα σου" κλπ κλπ, τελικα βοηθησε παλυ φαινεται.
Βεβαια το αρνητικο ειναι οτι δεν εχω λαπτοπ αλλα δεν πειραζει.
Απλως να ξερεις Μανολη περα απ την πλακα, οτι στην ψυχολογια δεν ειναι ολα ασπρο ή μαυρο, υπαρχουν διαφορες διαβαθμισεις, αφου δεν χρειαστικες ειδικο τοτε η περιπτωση σου ηταν πολυ ηπια, καποιος αλλος χρειαζεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ειδικο. :o
Δεν μπορώ να πείσω κανέναν για τη βαρύτητα του προβλήματος μου. Όποιος θέλει, όμως, μπορεί να μ'εμπιστευτεί. Και άσε τα χαμόγελα σε μένα :Ρ
Ναι και εγώ πόνους για χρόνια είχα,πονοκεφάλους, φοβίες, όταν έγινε το μετρό δεν έμπαινα,φοβόμουνα το ύψος. τον κλειστό χώρο με κόσμο π.χ. ασανσέρ μέχρι που έπαθα μια σοβαρή κρίση το 2002 κ έψαχνα μόνη μου έκανα όλες τις εξετάσεις που υπήρχαν πόνοι φριχτοί στο κεφάλι κ στον αυχένα κ για ένα μήνα δεν κοιμόμουν, καταλαβαίνεις να είσαι 30 ημέρες ξύπνιος κ να φροντίζεις κ οικογένεια ε είπα ότι πεθαίνω από όγκο στο κεφάλι και ας πάω στη τελευταία ειδικότητα που άφησα τον νευρολόγο, πήγα ήταν νευρολόγος-ψυχίατρος πήρα κ παίρνω ακόμη anafranil,rivotril για τον ύπνο όμως ενώ πήγαινα κάθε χρόνο δε μου έδωσε ισορροπιστή κ αν διαβάσεις στη διπολική διαταραχή θα δεις τι έγινε. Τώρα τα φάρμακα γιατί έκανα κ κρίσεις πανικού για να δράσουν πέρασαν 2 μήνες , ήταν μέσα Μαρτίου κ στον ήλιο δεν έπρεπε να κάθομαι διότι γινόμουν κόκκινη σαν παντζάρι μου είπε αν καπνίζω να κόψω το κάπνισμα, ποτέ δεν είχα καμμία σχέση με ναρκωτικό ή κάτι κάπνιζα στα19-24 κ μετά 4 τσιγ. τη μέρα, έγκυος καθόλου άσε που φοβόμουνα κ τις αρρώστιες κ το καρκίνο κ τα παιδιά μωρά , μετά από 3 χρόνια με το anafranil έγινα παντοδύναμη άρχισα το κάπνισμα κ.λ.π. στο ΔΙΠΟΛ.ΔΙΑΤΑΡ. Να πας σε πολύ καλό ψυχίατρο είναι η συμβουλή μου