Nομίζω πως έχω HIV και έχει αρρωστήσει το μυαλό μου...
Καλησπέρα κι απο εμένα...
Είμαι 27 χρονών και νέο μέλος στο site που βρήκα καθώς έψαχνα για συμπτώματα και ασθένειες...Η σχέση μου με τους γιατρούς είναι κάτι παραπάνω απο ψυχαναγκαστική αφού το κινητό μου έχει πλέον περισσότερα τηλέφωνα ιατρών παρά φίλων...
Δεν ήμουν πάντα υποχόνδρια αλλά τα τελευταία χρόνια σχεδόν σε καθημερινή βάση, πιστέυω πως έχω κάτι που θα με οδηγήσει σε βαριά νοσηρεία. Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι, όμως φοβάμαι πολύ τις αρρώστειες γνωρίζοντας όμως πως η πιο βαριά αρρώστεια είναι αυτή των εμμονών μου...
Τους τελευταίους μήνες υποφέρω πιστεύοντας πως έχω τον ιό HIV...Πριν αρχίσω να εξηγώ το πως συνέβη αυτό, θέλω να τονίσω πως είμαι ετεροφυλόφιλη, δεν είμαι χρήστρια ναρκωτικών ουσιών και γενικά σε σχεδόν όλες τις σεξουαλικές επαφές που είχα, ήμουν προσεχτική. Επίσης, είμαι χορτοφάγος και ακολουθώ συγκεκριμένη διατροφή απο διατροφολόγο και καπνίζω αρκετά λόγω άγχους.
Η εμμονή μου, άρχισε πριν τέσσερις περίπου μήνες όταν παρουσίασα μία μυκητίαση στην γλώσσα μου. Η γλώσσα μου άσπρισε ξαφνικά στο πάνω μέρος της και τις πρώτες δύο ημέρες με έκαιγε. Πήγα αμέσως στον παθολόγο που έχω εδώ και χρόνια και μου είπε πως είναι μια απλή μυκητίαση που την παθαίνουν πολλοί άνθρωποι όταν πέφτει το ανοσοποιητικό τους ή έπειτα απο λήψη αντιβίωσης. Εγώ αντιβίωση δεν είχα πάρει οπότε εστιάσαμε στο ανοσοποιητικό. Μου είπε πως δεν ήταν κατί ανησυχητικό και πως σε δέκα μέρες θα μου είχε περάσει παίρνοντας την θεραπεία που μου σύστησε. Όταν έφυγα απο το ιατρείο, ένιωθα σαν να μου έιπε πως θα πέθαινα έπειτα απο έναν μήνα... Γυρισα σπίτι και άρχισα να ψάχνω στο ιντερνετ... Αυτό ήταν...έχασα την γή κάτω απο τα πόδια μου καθώς παντού έλεγε πως όσοι παθαίνουν στοματικά έλκη και στοματίδιδες, είναι συνήθως φορείς του HIV. Tρελάθηκα και μαζί με τον εαυτό μου, τρέλανα τους πάντες γύρω μου. Έψαχνα μανιωδώς, τα πόδια μου έίχαν κοπεί, το βράδυ δεν κοιμήθηκα και έλεγα στον ευατό μου "Πάει, έχεις HIV και αυτά είναι τα πρώτα συμπτώματα του AIDS". Την επόμενη κιόλας μέρα ξαναπάω στον γιατρό και του εξηγώ οτι έιχα διαβάσει το προηγούμενο βράδυ... Εκείνος γελώντας μου είπε πως αν ειχα κάτι τέτοιο τότε θα είχα πολύ σοβαρότερα συμπτώματα απο μια απλή μυκητίαση στόματος. Τότε του ζήτησα να μου γράψει να κάνω αιματολογικές εξετάσεις αλλά εκείνος αρνήθηκε λέγοντας "Δεν σου γράφω τίποτα, δεν έχεις τίποτα. έχω δεί δεκάδεσ στοματίτιδες κι εσύ δεν έχεις HIV. Κάνε την θεραπεία σου και θα δείς που όλα θα πάνε καλά. Εγώ όμως επέμενα και τότε θυμωμένος γύρισε και μου είπε πως δεν είναι δυνατόν να πιστεύω στις αηδίες που γράφονται στο ιντερνετ και να μην πιστεύω τον γιατρό. Πως πρέπει να τρώω κρέας και να κόψω το τσιγάρο και πως πρέπει να ζώ σαν φυσιολογικός άνθρωπος χωρίς φοβίες.
Γύρισα σπίτι κάπως καθησυχασμένη και υποσχέθηκα να μην ξανασχοληθώ...όμως το μυαλό μου συνέχιζε να σκέφτεται όλα αυτά που είχα διαβάσει και αποφάσισα να γράψω σε ένα φόρουμ σχετικά με ιατρικά θέματα... Οι μισοί μου έλεγαν να ακούσω τον γιατρό μου και οι άλλου μισοι πως θα έπρεπε οπωςδήποτε να κάνω εξετάσεις για HIV καθώς η τριχωτή λευκοπλακία είναι καραμπινάτο σύμπτωμα. Τρελάθηκα ακόμα μια φορά...Το να πάω να κάνω εξετάσεις το απέκλεισα απο την πρώτη κιόλας στιγμή γιατι αν εβγαίνε το τεστ θετικό, θα έπεφτα πάνω στο πρώτο αυτοκίνητο που θα έβλεπα μπροστά μου...Δεν ήξερα την διαφορά μυκητίασης και τριχωτής λευκοπλακίας και πίστευαπως όλα συτά είναι πάνω κάτω τα ίδια... Στο μυαλό μου είχε κολλήσει πως έχω AIDS και τριχωτή λευκοπλακία....
Εν τω μεταξύ, έκανα την θεραπεία μου κανονικά και η γλώσσα μου είχε βελτιωθεί πολύ όμως εμένα δεν μου έφευγε απο το μυαλό και αποφάσισα να πάω σε δερματολόγο-αφροδισιολόγο. Όταν είδε την γλώσσα μου και της εξήγησα τι συνέβη μου είπε πως είναι πολύ απλής μορφής και μου έδωσα απλά μια κρέμα ντακταρίν. Όταν την είπα για τις φοβίες μου, επίσης γέλασε και μου είπε "Μην ξαναψάξεις στο ιντερνετ. Απο τοτε που δημιουργήθηκε το ιντερνετ, οι ψυχολόγοι κάνουν χρυσές δουλειές απο αρρωστοφοβικούς. Ο καθένας ανίδεος γράφει οτι θέλει και το παίζει γιατρός. Μόνο τον γιατρό σου θα ακούς."
έφυγα κάπως ανακουφισμένη ενώ μετά απο μερικές μέρες η γλώσσα μου ήταν μια χαρά... Άρχισα να το ξεχνάω όχι όμως για πολύ...
Πριν λίγες μέρες αρρώστησα με μια απλή γρίπη που κράτησε μόνο τεσσερις μέρες και το μυαλό μου πήγε κατευθείαν πάλι εκεί... Οτι το ανοσοποιητικό μου έχει αδυνατίσει και γι αυτό αρρωσταίνω. Πονάει το πόδι μου, το μαυλό μου πάει εκεί. Βγάζω ένα σπυρί, το μυαλό μου πάει εκεί. Κάνω έρωτα με τον φίλο μου και απο τον φόβο μου μην τον κολλήσω, δεν μπορώ να χαρώ τίποτα ενώ ακόμα και με ένα φτέρνισμα του ανησυχώ μήπως είναι σύμπτωμα οτι κόλλησα κι εκείνον. Σκέφτομαι πως όταν κάνω παιδί, θα ανακαλυφθεί το οτι έχω HIV και τότε θα καταστραφούν όλα.
Το μυαλό μου φτιάχνει σενάρια και δεν αντέχω αλλο... Είναι μέρες που λεώ πως θα πάω να κάνω εξέταση για τον ιό για να τελείωνει η ιστορία αλλά τρέμω το αποτέλεσμα...
Απο την άλλη λέω στον εαυτό μου... ναι, η τριχωτή λευκοπλακία είναι σύμπτωμα του ιού αλλά εσύ είχες απλά μια μυκητίαση και 2 γιατροί, σου επιβεβαίωσαν πως δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος όμως το μυαλό κολλάει, κολλάει επικίνδυνα και έχω χάσει την όρεξη μου, τον ύπνο μου, δεν μπορώ να δουλέψω, όλοι με κοροιδεύουν, η οικογένεια μου ανησυχεί και εγώ βουλιάζω όλο και περισσότερο...
Μόνο όταν είμαι μαζί με τον φίλο μου νιώθω καλά γιατί δεν σκέφτομαι τίποτα αλλά εκείνος μένει σε άλλη χώρα και βρισκόμαστε μόνο μια φορά τον μήνα μέχρι να παντρευτούμε όμως σε εκέινον δεν λέω τίποτα γιατί φοβάμαι πως θα με περάσει για τρελή ή θα σκεφτεί πως όντως έχω HIV και γι αυτό φοβάμαι τόσο πολύ.
Η ζωή μου έχει γίνει μία κόλαση και πραγματικά πολύ γρήγορα φοβάμαι πως θα οδηγηθώ στην κατάθλιψη (αν δεν έχω ήδη).
Ευχαριστώ πολυ που με ακόυσατε και συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα μου όμως πραγματικά ανακουφίστηκα... κάπως...
