Ταση για φλερτ μεσα σε γαμο.

Καλημέρα. Με απασχολεί κάτι εδώ και αρκετά χρόνια όμως τώρα που είμαι παντρεμένη το θεωρώ πλέον πιο σοβαρο και πρέπει να ακουσω και μια τρίτηγνώμη.Είμαι παντρεμένη εδώ και 3 χρόνια και έχω 2 παιδιά. Απο πριν το γάμο συνηθιζα να φλερτάρω και να συνομιλώ με άλλα άτομα με οποιονδήποτε τρόπο. Πάντα έψαχνα κάτι..δεν ξέρω τι,αλλά ψαχνω. Τον τελευταίο καιρό εγω διαπιστώση ότι έχει γίνει αυτή η ανάγκη μου πιο απεγνωσμένη και δεν μου αρέσει..φτιάχνω συνέχεια τα μαλλιά μου, πηγαίνω γυμναστική, προσπαθώ να εντοπίσω κάποιο βλέμμα απο όμορφους άντρες..δεν ξέρω τι επιδιώκω απο αυτό αλλά θέλω να με φλερτάρουν. Θέλω να αρχίσω κάποιο παιχνιδι με κάποιον, να ξυπνάω και να τον σκέφτομαι, να αγωνιώ μέχριν να τον δω..Δε μου αρέσει η ιδέα να απατήσω τον συντροφό μου όμως αυτή η τάση μου εκεί οδεύει και δεν καταλαβαίνω γιατί..τι είναι αυτό που πραγματικά αναζητώ; Τι φταίει μέσα μου; Και κυρίως γιατί δεν μπορώ να είμαι πιστή; Αφου το έκανα αυτό εδώ και 8 χρονια που είμαστε μαζί. Είμαι απο τη φυση μου απιστη; Δεν μπορώ να αγαπήσω αποκλειστικά;; Εν τω μεταξυ όσο περνάνε τα χρόνια νιώθω πιο απελπισμένη γιατί χάνω τα καλυτερα χρόνια της ζωής μου κλεισμένη σε ένα σπίτι με 2 παιδιά..θέλω να βγω, να πιο κρασάκι με τους φιλους μου(που οι περισσότεροι εν τω μεταξυ είναι παντρεμένοι με παιδια...) και να φλερτάρω..αν απορητε για την ηλικία μου είμαι 27.

Φιλεναδα... σε καταλαβαινω απολυτα... αυτο που θελεις ειναι να νιωθεισ την σπιθα.. την ελξη.. τον ερωτα και τον ερωτισμο..
κι εγω 27 ειμαι με ενα παιδακι..

δουλευεισ?καλο θα ηταν..
θα σε κρατησει απασχολημενη..και θα σε κουραζει τοσο οσο χρειαζεται ωστε να μπορεισ να δωσεισ το ενδιαφερον και την ορεξη που σου απομενει στον αντρα σου..
θα εκτημας την και περισσοτερο την κουραση του αντρα σου επισεισ..

εισαι ζωντανοσ ανθρωποσ.. ημαστε ολοι νεοι ανθρωποι ..ζωντανοι .. θελουμε το παθοσ γιατι προφανωσ δεν μασ φτανει απλωσ η αγαπη.. η σταθεροτητα η σιγουρια..

αλλα ξερεισ.. τι θα σου πουν ολοι ..πωσ δεν γινεται να τα εχουμε ολα.. ακομη και αν ειχεσ παραλληλη σχεση.. θα εβλεπεσ πωσ η ρουτινα θα ερχοταν και εκει σιγαα σιγαα.. και θα εψαχνεσ για ακομη κατι αλλο..

η τελεια λυση θα ηταν θεωριτικα να εχεισ παραλληλουσ εραστεσ... για λιγο.. οσο κραταει το παθοσ και ο ερωτασ..ενω παραλληλα θα επαιρνεσ την επιβεβαιωση, την στοργη , την αποδοχη και την αγαπη απ οτον αντρα σου..

ομωσ δεν γινονται ετσι τα πραγματα.. δεν λεω πωσ ειναι ευκολο να ζεισ σε εναν γαμο ..θελει ομωσ δουλεια.. ειναι πολυ ευκολο να ερωτευτουμε εναν''ξενο'' ..που φανταζει τελειοσ.. ,καινουριοσ..με τον οποιο παιζουμε το παιχνιδι τησ σαγινησ και δεν εχουμε φτασει να εχουνμε ακομη καμια τριβη.. ειναι πολυ απολαυστικο.. ειναι ομωσ και επιφανιακο και αδικο ωσ προσ τουσ συντροφουσ μασ και την ιδια την σχεση μασ.. για την οποια προσπαθουμε και μασ προσφερει τοοοοοσα πολλα πραγματα..

ειναι πολυ δυσκολο .. να σκεπτεσαι πωσ θα ζησεισ ετσι χωρισ να ξανανιωσεισ παθοσ για ολη σου την ζωη.. ειναι τρομερο κατα την γνωμη μου..για ολουσ μασ..

ομωσ καθε ζευγαρι..σε καθε γαμο αυτο προσπαθει να κανει..να επιβιωσει μεσα στην αγαπη.. και να κραταει το ενδιαφερον του συντροφου του οπωσ μπορει...

υπαρχει και η λυση του ανοιχτου γαμου.. η του swinging..βαβαια συχνα με καταστροφικα αποτελεσματα..
τουλαχιστον ομωσ εινια με βαση την αληθεια..και σε κοινη συναινεση..


πρεπει να ημαστε συνηδιτοποιημενοι... και ωριμοι.. να ξερεισ πωσ καθε φωρα ρισκαρεισ οχι μονο την αγαπη του αντρα σου.. την σταθεροτητα αυτη που εχεισ.. και σου δινει την ''πολυτελεια να σου λυπει το παθοσ''...αλλα ρισκαρεισ τον γαμο σου.. την ζωη που ζεισ.. οπωσ και επισεισ αν στο μελλον ποτε τα παιδια μαθουν πωσ απατουσεσ τον μπαμπα και γι αυτο χωρισατε .. ε δεν θα χαρουν.. καλητερο ειναι ενα διαζυγιο σε μια τετοια περιπτωση..

πρεπει στην ζωη μασ να τα ζυγιζουμε τα πραγματα.. αν θεωρεισ πωσ τισ επιπτωσεισ μπορεισ να τισ χειριστεισ.. πωσ σε παει να ρισκαρεισ τα παντα.. για το παθοσ.. τοτε οκ.. αλλα αν το να χασεισ την ζωη σου οπωσ ειναι τωρα.. σαν σκεψη σου φαινεται αβασταχτη..τοτε εκει βαζεισ την λογικη μπροστα.. μαζι με ολη την αγαπη σου για εκεινον.. και προσπαθεισ να κανεισ καιρνουρια πραγματα και να ανανεωσεισ την σχεση σου και το ενδιαφερον του συζηγου...

και αν εκεινοσ ειναι που εχει .. κατσει.. εχει επαναπαυτει...ταρακουνισε τον.. μιλα του.. πεσ του πωσ σου λειπει το φλερτ..πωσ εισαι ανησυχο πνευμα..πωσ θελεισ να σε διεκδικει και λιγο..να σε φλερταρει που και που.. να πηγαινετε πχ ταξιδια..

εν εμεισ ειχαμε χρηματα.. καθε καποιο καιρο θα του προτεινα του αντρα μου να βαζαμε ραντεβου πχ.. στην αιγινα.. στο ταδε ξενοδοχειο..την ταδε ωρα..στο μπαρ ..για ενα ποτο..
τετοια ανανεωνουν την σχεση εχουν πλακα..και ξανα ευχαριστιεσαι να φλερταρεισ τον αντρα σου.. σου δινει και την δινατοτητα να γνωρισεισ ισωσ και καθε φωρα ενα αλλο κομματι του που μεχρι τωρα δεν το ηξερεσ..

Εγω παλι πιστευω πως ζητας απεγνωσμενα την αναγνωριση γυρω σου γιατι ........ ισως γιατι εχεις ρουτινιασει, ισως γιατι εχεις κουραστει, ισως γιατι εισαι ανασφαλης, ισως κ ολα αυτα μαζι. Μαλλον πρεπει να το συζητησεις με τον αντρα σου ετσι ωστε να το δουλεψετε μαζι... Εχεις δυο παιδια που εχουν αναγκη απο μια υγειη οικογενεια. Πρεπει να προσπαθησεις...

Ενώ ως γεγονός μπορεί να είναι αποδοκιμαστέο, προσωπικά το καταλαβαίνω και το κατανοώ. Πιστεύω ότι οφείλετε στο γεγονός ότι προχώρησες τη ζωή σου σε νέα ηλικία. Είσαι 27, έχεις 2 παιδιά, άρα πιθανόν να παντρεύτηκες 24;Ήσουν πολύ μικρή!! Ήθελες χρόνο να ζήσεις και άλλα πράγματα πριν το γάμο, πριν αποφασίσεις να κάνεις οικογένεια. Και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το θέμα είναι οτι τώρα πρέπει να βρεις τρόπο να διευθετήσεις αυτά σου τα ''θέλω'' ώστε να μην καταστρέψουν το γάμο σου. Μην επιρρίπτεις λοιπόν ευθύνες στον εαυτό σου, απλά ψάξε τρόπο να τα ελέγξεις.

Μαλλον η Μαρια μπορει να παραθετει τις αποψεις της, με καλυτερο τροπο απ οτι εγω. Συμφωνω απολυτα σε οτι εχει πει... Εγω ημουν πολυ αυστηρη μαζι σου......

εγω παλι, αναρωτιεμαι για ποιον λογο καποια/ος που αισθανεται οτι για καποιον λογο "ψαχνεται" ΗΔΗ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟ, προχωραει σε εναν γαμο, αποκτηση παιδιων κλπ, πριν λυσει αυτο το θεμα...
οκ, συμβαινει συχνα, μετα απο την ρουτινα καποιων χρονων, αλλα οταν ξεκινας ετσι, που μπορει να καταληξει δλδ?
αν μιλαμε για εναν ανοιχτο γαμο ,οπου οι δυο συντροφοι εχουν συναποφασισει να εχουνε ρωτικες σχεσεις με αλλους, φανταζομαι οτι δεν υπαρχει προβλημα (αν και τοτε, επισης δεν καταλαβαινω την χρησιμοτητα του γαμου, αλλα εφοσον ολοι συναινουν, δεν με αφορα)
αλλα εδω, αν δεν κανω λαθος, ο συζυγος δεν ξερει τι συμβαινει στα αισθηματα και τις συνηθειες της γυναικας του.κανω λαθος?

Σε αυτον τον αντρα που παντρευτηκες,δεν βρηκες αυτο που εψαχνες?
Ενω παντοτε ψαχνοσουν,τι σε εκανε να παντρευτεις αυτον τον συγκεκριμενο ανθρωπο?
Μην νιωθεις ασχημα επειδη θελεις να εισαι περιποιημενη,ουτε επειδη θελεις να αρεσεις...και τα παιδακια σου δεν σε ενοχλουν σε τπτ,και να πιεις τα κρασακια σου μπορεις και γυμναστηριο να πας..

ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Σε γάμο προχωρήσαμε γιατί έμεινα έγκυος και όχι τόσο μετά απο ώριμη σκεψη.Και η αλήθεια ειναι πως ο ερχομος του 1ου μου παιιδιου στη ζωή μου σε συνδυασμό με το γάμο μου ήταν σοκαριστικό για μένα..δεν μπορουσα να το χωνέψω ότι όλα αλλαξαν έτσι και μπηκα σε αυτη τη φάση να ειμαι μαμά. Σιγα σιγα προσαρμοστηκα, προσπαθησα πολύ να το δεχτώ, να πω πως απο δω κ πέρα έτσι θα είναι η ζωή μου..μου κοστιζει όμως πολύ τελικά η όλη υποθεση κ κανεις δεν το γνωριζει πραγματικα...τα παιδάκια μου τα υπεραγαπω και τον άντρα μου επίσης..όμως νιώθω πως μπήκα στο περιθώριο..σα να μην έχω αξία σαν γυναίκα πλέον..κανένας δε θα γυρίσει να μεκοιτάξει,κανένας δε θα με φλερτάρει πια..είμαι μια αγία μαμα...δε θέλω να είμαι μονο μαμα...θελω να είμαι γυναίκα..να ζήσω τα τελευταία χρονια των 20 πριν γίνω 30 κ αρχίσουν οι ρυτίδες..εχω απο τα 24 που έχω κλειστεί σε ένα σπιτι όταν οι φιλες μου είτε σπουδαζαν ακόμη είτε ξεκινουσαν νέα ζωή στο εξωτερικό..ειμαι πολύ θλιμμένη..ο άντρας μου το ξέρει κ κάτι έχει μυριστει..μάλιστα όταν ο γιος μας έγινε ενός, είχε μπει ένας άλλος άντρας στη ζωή μου χωρίς βέβαια να τον έχω απατήσει, και του ζήτησα να χωρίσουμε για λιγο..την ίδια μέρα βέβαια του είπα να γυρίσει πίσω..περίμενα ότι στο γαμομου θα ήμουν ευτυχισμένη όχι να κλαίω τα χρονια που παιρνουν κ πισω δε γυρνανε...κ εγω να ψαχνω τι;;; ποιον;; πρεπει να συμπεριφέρομαι ώριμα κ όχι τόσο παιδιάστικα ώστε να φλερτάρω..τα βάζωμε τον εαυτό μου..κ ξέρω πως αυτό το πραγμα θα μου χτυπάει μια ζωη την πόρτα και θζ με κάνει όλο κ χειρότερα όσο θα μεγαλώνω..

καλησπερα να σε ρωτησω κατι προσωπικο πολυ?αν θες μου απαντας τον αντρα σου τον αγαπας?θα ελεγες οτι σε καλυπτει?

Χωριζεις πρωτα , και ψαχνεσαι μετα . Ειναι ποιο εντιμο, και δεν κινδυνευεις να εξευτελιστεις . γιατι αυτο συνηθως ειναι η εκβαση της απιστιας .......

αν δεν εχεις τα κοτσια να χωρισεις . ,,, καλυτερα κατσε στα αυγουλακια σου ,,,μην και το σκυλομετανιωσεις

Γεια σου

Πιστευω οτι το φλερτ ειναι απαραιτητο στη ζωη μας ,και απο οτι καταλαβαινω απο οτι λες εδω οτι και τοτε φλερτ δεν ηταν για σενα(αρεσω αρα παω στο κρεβατι αμεσως μαζι του για να αποδειξω ,οτι γινομαι αρεστη ,για επιβεβαιωση)
Αλλα οπως εγω το αντιληφθηκα ,οτι σου αρεσε το παιχνιδι για την επικοινωνια Για μενα καθολου κακο Αλλα ολο αυτο ξεκινα απο αλλες αναγκες μας
Και οτι αποζητας ενα κρασακι εξω ,και μακρια για λιγο απο τη ρουτινα την κουραση της καθημερινοτητας ,με ευθυνες σπιτι και με τα παιδια
Αλλα ειμαι της αποψης οτι γενικα ο ανθρωπος που εχουμε διπλα μας ειτε ειναι συζυγος ειτε ειναι η σχεση δεν μας δινει
την απαραιτητη βοηθεια ,προσοχη ,και το παιχνιδι που ειναι απαραιτητο για μενα σε μια σχεση.
Δεν νομιζω οτι χρειαζεται και πολυ ,και οτι ειναι πολυ δυσκολο να σου πυροδοτησουν ξανα ανεμελες εποχε στη μνημη σου.
και ας εχεις και 20 παιδια ,και ας τον αγαπας Αλλα το θεμα ειναι πως τον αγαπας ??
Σου απαγορεψε κανεις να βγεις ,και να εχεις ενα ομορφο βραδυ ,με τα κρασακια σου ,?
Στο να βγεις και να εχεις εναν ομορφο καφε με φιλες σου ? Στο να πατε ενα σινεμα ?
Η οτι αλλο σου αρεσει που θα σε εβγαζε λιγο απο το σπιτι, και να σε εκανε να αισθανθεις οτι κανεις πραγματα και για σενα πιο ουσιαστικα ??
Αυτα που θελεις σου λειπουν και σε γεμιζουν
Το κομμωτηριο και το γυμναστηριο ,πραγματικα τα βρησκω υπεροχα,και το χαιρομαι πραγματικα που τα κανεις και δεν εχεις εγκαταλειψει την εμφανιση σου
Αλλα νιωθω οτι ολα αυτα ,δεν ακουμπαν αυτο που πραγματικα σου λειπει, Και δεν καλυπτουν την πιο βαθια επαφη ,που ενδεχομενως να ηθελες να ειχες ,με τον συντροφο σου(,αφου λες οτι ηταν και μια αποφαση που πηρες λογω εγκυμοσυνης,και προσαρμοστηκες ) και αν δεν υπαρχει αυτη η καλυψη του ερωτικουενδιαφεροντος ,και του συναισθηματος για τον ανθρωπο διπλα μας ,τοτε ξεκιναν οι αναζητησεις μας ,και οι αναπολησεις μας και αμφιταλαντευσεις μεσα σε μια σχεση Και η προσαρμοστικοτητα και οι αντοχες οσο και ελαστικες να ειναι δεν αρκουν

γλυκεια μου,
γιατι του ειπες να χωρισετε και την ιδια στιγμη το μετανιωσες?
Η αποψη μου ειναι να κρατησεις λιγο απο το εγω σου ξεχωρα..τι εννοω?
Να κανεις πραγματα που θα ευχαριστουν εσενα οχι το "εμεις"..
Τωρα εισαι κλεισμενη σπιτι και εγω σε καταλαβαινω γιατι περασα κι εγω απο αυτο το σταδιο..κανε αυτα που σου αρεσουν χωρις ενοχες..τη βολτουλα σου το γυμναστηριο σου το φλερτακι σου..δεν ειναι κακο να φλερταρεις!
Αν θελεις να μεινεις με τον αντρα σου μεινε στο φλερτ..θα σε ανεβασει θα σου θυμισει οτι ναι εισαι ΚΑΙ γυναικα,αλλα ως εκει..
Αν πιστευεις οτι δεν τον θελεις αυτον τον αντρα ,κατσε και μιλησε του,δες τι θελει κι αυτος μηπως απο κοινου βρειτε μια λυση..
Η Αντα θα σε βοηθησει περισσοτερο πιστευω γιατι βρισκεται σε παρομοια φαση..
Μην πελαγωνεις..για ολα υπαρχει λυση :)

Εντάξει παιδιά, το να χωρίσει κανείς, στα λόγια είναι εύκολο. Ειδικά όταν υπάρχουν και μικρά παιδιά όμως, τότε είναι αρκετά δύσκολο, όχι ακατόρθωτο αλλά πολύ δύσκολο. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες των γονέων απέναντί τους.
Αυτό που νιώθει η θεματογράφος, το νιώθουν πάρα πολλοί-ές. Και τι πρέπει να κάνουν δλδ? Να χωρίσουν όλοι?? Ίσως η ψυχρή λογική αυτό να απαιτεί, εφόσον δλδ δεν νιώθει καλυμμένη από τον άντρα της, να το διαλύσει το μαγαζί. Ε δεν είναι και τόσο εύκολο.
Εν τέλει, ένας ειδικός θα ήταν σίγουρα χρήσιμος αν όχι απαραίτητος.

Ευχαριστώ άλλη μια φορά για τις απαντήσεις σας. Με τον άντρα μου δεν έχω πρόβλημα, είμαστε μια χαρά. Εχουμε συχνές επαφες και δε νιώθω ότι υπάρχει πραγματικό πρόβλημα μαζί του εκτός απο τα μικρο-ψεγαδια που έχουμε όλοι(λιγο ακατάστατος, λιγο τσαπατσουλης κτλ). Απλώς νιώθω συχνά την ανάγκη να φλερτάρω, φτάνω συχνά στο σημείο να φαντάζομαι κάποιον, συχνά τους φίλους του, και να επιδιώκω φλερτ μαζί του. Μπορεί πάλι να είναι κάποιος άγνωστος . Σημασία έχει να νιώθω πως ο άλλος με επιθυμει, να τον κατακτήσω κατα κάποιο τρόπο, να φλερτάρουμε και ίσως να φτάσουμε και στο φιλι. Μέχρι εκεί επιτρέπω στον εαυτό μου, παραπέρα όχι. Απιστία είναι αυτό το ξέρω, όμως το θέλω..και εκεί είναι το πρόβλημα. Γιατί; Αφου περνάω καλά με τον σύντροφό μου..γιατί επιδιώκω επιβεβαίωση απο άλλους άντρες και μάλιστα μέχρι αυτό το σημείο; Και να ρωτήσω κ κάτι άλλο; Γιατί πρέπει μονο ένας ειδικός να με καταλάβει; Δεν έχω πρόβλημα με τους ειδικους αλλά να..δεν είναι δα και τίποτα παθολογικό ..ενα πρόβλημα απλής καθημερινής ζωής με απασχολεί...πρέπει να με βοηθήσει ειδικός οπωσδήποτε; Μια φιλική συμβουλη δε βοηθάει; Δεν το λέω με κακή έννοια απλώς αναρωτιέμαι ..χάθηκε η κατανοηση απο τα γυρω μας άτομα;

Aπο μικρη με εναν αντρα, θες να δοκιμασεις πορτοκαλια και απο αλλες πορτοκαλιες, δεν ειναι ιδιατερα περιεργο..

Οι περισσότεροι κάνουν υποχωρήσεις η την κάνουν την "δουλειά" στα κρυφά χωρις να το μάθει ο άλλος. Δεν είναι κάτι το σπάνιο αυτό που λέει η κοπέλα, μπορεί και να της περάσει κάποια στιγμή η "ιδέα". Τουλάχιστον ας φροντίσει να σκεφτεί τα παιδιά της πρώτα.

Αν νομίζεις ότι πρέπει να χωρίσεις κάνε το .. αν απο την άλλη θες να μείνεις με τον άντρα σου αλλά να κάνεις κάτι με άλλον πρέπει να το κάνεις.. η ζωή είναι μικρή ζήσε όπως νομίζεις ,είναι κρίμα να χάνεις πράγματα θα το μετανιώσεις με τον καιρό..πίσω δεν γυρνάει ο χρόνος.. σκέψου τι θες πραγματικά .. μια ζωή την έχεις..

Εχοντας βιωσει μια παρομοια κατασταση μεσα στο γαμο μου ,αποφασισα να χωρισω με τον πρωην αντρα μου διοτι το να ζει κανεις μια ζωη που δεν τον "γεμιζει" ειναι για μενα σα να σου στερουν το οξυγονο για τα επομενα χρονια της ζωης σου.το αν αυτη η επιλογη ηταν λαθος η οχι δεν με απασχολησε ποτε καθως ο εγγαμος βιος μου δεν ηταν τιποτε αλλο παρα μια συμβατικη ζωη.Εφοσον λοιπον κατι δεν σου προσφερει χαρα και ευτυχια γιατι να αναγκαζεις τον εαυτο σου να ζει δυστυχισμενα ; εγω αγαπω πολυ τον εαυτο μου για να τον καταδικαζω ετσι....

Μπορεις να κανεις δυο τρεις η δεκατρεις γαμους και να εξακολουθεις να εχεις το σεβασμο του πρωην αντρα σου και των παιδιων σου. Αλλα ποτε δεν θα καταφερεις να κλεισεις πληγες απο απογοητευση και την χαμενη εμπιστοσυνη που θα χαθει προς το ατομο σου απο αυτους που τωρα αγαπας , απο αυτους που ειναι Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ , απο αυτους που θα σε κοιταξουν με περιφρονηση αν τους προδωσεις και αυτο θα σε διαλυσει . Ειμαστε ελευθεροι ανθρωποι ,τελειωνουμε κατι ,και αρχιζουμε κατι καινουργιο .Δεν ειναι αναγκη να αρνηθεις τη ζωη , απλα να τη χειριστεις σωστα . Μην ακους τις ανωριμοτητες καποιων απ τους παραπανω,,,,, δεν υπαρχει αυτο ,πορτοκαλιες και πορτοκαλια και κολοκυθια .......

Παρακολουθώ το θέμα σου … Ίσως γιατί παρόμοιας φύσης ζητήματα με απασχολούν έντονα τους τελευταίους μήνες. Δεν έχω παιδιά και η αλήθεια είναι ότι στη δική σου περίπτωση, η ύπαρξη τους περιπλέκει (έως κάποιο βαθμό) την κατάσταση. Όπως και να έχει, το γεγονός και μόνο, ότι όλα αυτά αφορούν τη σχέση με ένα πρόσωπο που εξακολουθείς να αγαπάς και με το οποίο έχεις μοιραστεί κάποια χρόνια από τη ζωή σου, αρκεί για να δημιουργήσει πόνο.

Η ζωή είναι περίεργη…
Όταν αποφάσισες να είσαι μαζί με έναν άνθρωπο, εκείνη τη στιγμή, εκείνη την περίοδο, αυτό ήθελες, αυτό έκανες. Εκείνη την περίοδο είναι πολύ πιθανόν να ήσουν τρελά ερωτευμένη, τυφλή από όλο αυτό, ξέρω εγώ… Όμως τα πράγματα αλλάζουν… και αυτό πολλές φορές έχει και την ομορφάδα του…

Θεωρώ ότι νιώθοντας είτε μια πρόσκαιρη, είτε μια διαρκής αίσθηση για περισσότερη «ελευθερία» (με ότι μπορεί να περιλαμβάνει ο όρος αυτός μέσα σε μια σχέση), έχω την υποχρέωση να «φρενάρω». Να σταματήσω και να προσπαθήσω να αφουγκραστώ τα μέσα μου. Υποχρέωση απέναντι σε εμένα… Να με κοιτάξω στα μάτια και θέτοντας ως απαράβατο (και ίσως μοναδικό) όρο την ειλικρίνεια, όσο το δυνατόν ανεπηρέαστος από άλλους εξωτερικούς παράγοντες (περιβάλλον, συγγενείς, ακόμη και τα παιδιά) να ξεκινήσω το παιχνίδι του εσωτερικού διαλόγου. Είμαι καλά με αυτόν τον άνθρωπο; Επικοινωνώ; Θέλω πραγματικά να είμαι μαζί του; Συμβιβάζομαι και αν ναι σε ποιο βαθμό και σε ποια θέματα; Νιώθω ολοκληρωμένος; …
Μετά από το τέλος του παιχνιδιού (το οποίο είναι πιθανόν να έχει διάρκεια), βάζω κάτω τα αποτελέσματα και προχωρώ στην ανάλυση και μετέπειτα στα ανάλογα συμπεράσματα… Βάζω και τον άνθρωπο μου μέσα σε αυτό…

Έχουμε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο, να αναζητήσουμε το «άλλο», να φωνάξουμε τι θέλουμε χωρίς ενοχές …

Ας θέσουμε την ειλικρίνεια ως βασικό κανόνα του παιχνιδιού και η άκρη θα βρεθεί… ;)

Ότι καλύτερο… :)

Αυτο που διαπιστώνω πάντως με τον καιρό είναι πως σιγά σιγά συνειδητοποιω το ποια είμαι.Δεν είμαι πλέον η κοπελα που όποιος της αρέσει πρέπει κ να τον κατακτησει,να τον φλερτάρει κ να κάνει παιχνιδι μαζί του..είμαι πλέον μια μαμά κ συζυγος κ έχω ευθυνες.Πρεπει να είμαι σοβαρη και υπευθυνη απέναντι στην οικογένεια που έχω φτιάξει κ να δειξω κ την ωριμοτητα που αρμοζει στο πρόσωπο μου..δεν πρέπει να ξεφτιλιζομαι με τέτοιο τρόπο..

Απωθημένα σε ενα γάμο ειναι ότι χειρότερο, δε ξέρω είναι πιστεύω και θέμα χαρακτήρα, αναζητείς και το σεξουαλικό κομμάτι ενός ξένου άντρα ή μόνο το φλέρτ με ενα φιλί που λές, δηλαδή σου αρκεί ώς εκεί?

ειναι η αναγκη αποδοχης, τρυφεροτητας ακομη και μια αγκαλια ειναι πολυ πολυ πιο σημαντικη απο την ερωτικη πραξη.
δεν νομιζω οτι μια γυναικα που εχει ολα αυτα θα ξενοκοιταξει η θα αισθανθει την αναγκη να φλερταρει αν υπαρχουν μεσα στον γαμο.

Quote:

---

Originally Posted by Rigi

Αν νομίζεις ότι πρέπει να χωρίσεις κάνε το .. αν απο την άλλη θες να μείνεις με τον άντρα σου αλλά να κάνεις κάτι με άλλον πρέπει να το κάνεις.. η ζωή είναι μικρή ζήσε όπως νομίζεις ,είναι κρίμα να χάνεις πράγματα θα το μετανιώσεις με τον καιρό..πίσω δεν γυρνάει ο χρόνος.. σκέψου τι θες πραγματικά .. μια ζωή την έχεις..

---

Μηπως να σκεφτει κ τα παιδια της λιγο, πριν αποφασισει να ζησει τη ζωη της???????????
Οταν αποφασιζεις να κανεις παιδια, δεν μπορεις να σκεφτεσαι μονο τον εαυτο σου......... ετσι νομιζω εγω!