Προσωπική εμπειρία.

Μάλιστα. Το ζήσαμε και αυτό.
Δεν θυμάμαι ακριβώς την ηλικία. Εικάζω κάπου στα 6 με 7 (κάπου στο νηπιαγωγείο δηλαδή)
Το γεγονός πως ήμουν πολύ μικρή νομίζω ότι είναι ένα πολύ θετικό στοιχείο...Γιατί το μικρό της ηλικίας δεν μου επιτρέπει να θυμάμαι και πολλά.

Η μητέρα μου είχε μια καλή φίλη που έμενε απέναντι από το σπίτι μας. Η καλή φίλη είχε και έναν πατέρα που έμενε δίπλα μας. Μαζί με την γυναίκα του.

Πολλές φορές η μητέρα μου με έπαιρνε και πηγαίναμε στην φίλη της. Εγώ έπαιζα με τα παιδιά της και οι κυρίες έπιναν καφέ. Κάποιες φορές τηλεφωνούσε ο πατέρας της...εικάζω ξανά πως τότε ήταν γύρω στα 60..και ζητούσε να του πάμε κάποια πράγματα. Δυστυχώς έστελναν εμένα να τα πάω. Πήγαινε Φωτεινούλα αυτό στον κ.τάδε...πήγαινε Φωτεινούλα το άλλο στον κ.τάδε...κλπ. Δεν το έκαναν εσκεμμένα προς Θεού...απλά ήμουν η μικρή..σιγά μην έτρεχαν εκείνες.

Όποτε πήγαινα λοιπόν σπίτι του είχαμε διαχυτικότητες...Πιτσιρίκα εγώ δεν πολυκαταλάβαινα τί γίνεται...Είχα την αίσθηση πως αυτό που γινόταν ήταν \"κακό\"..επίσης ήξερα και πως δεν μου άρεσε αλλά δεν μπορούσα να το αποτρέψω. Τί να κάνει ένα πλασματάκι στα 6 του;

Με έπαιρνε αγκαλιά και καλά πως με αγαπάει...αλλά δεν μέναμε εκεί. Το χεράκι έπιανε και δέρμα...και κάτω από τα ρούχα και ιστορίες για αγρίους. Αυτές τις αγκαλιές τις θυμάμαι και σιχαίνομαι. Να με έχει στα πόδια του και να με χαϊδεύει, να με πιέζει προς τα γεννητικά του όργανα...Αηδία...Εγώ εν τω μεταξύ συνεχώς το απέφευγα...έκανα πως γλιστράω από τα πόδια του αλλά εκείνος τίποτα. Εκεί..με πίεζε και με κράταγε πάνω του με δύναμη. Δεν ήξερα τί να κάνω...γιατί δεν είχα και πλήρη αντίληψη του τί γινόταν.
Τί να ξέρω από ερωτικά συναισθήματα, πρόκληση, σεξ και τα τοιαύτα.

Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να αρνούμαι να πηγαίνω σπίτι του...χωρίς όμως να εξηγώ στην μητέρα μου το γιατί...Αλλά έλα που καμία άρνηση μου δεν γινόταν δεκτή...Μικρή βλέπετε...\"Μην βαριέσαι\" μου έλεγαν..\"Ούτε δυο λεπτά δεν είναι το σπίτι\" μου ξαναέλεγαν...Αχ, και να ήξεραν.

Όταν ήταν και η γυναίκα του σπίτι μερικές φορές γλίτωνα τις αγκαλιές..αλλά ήταν τόσο \"άρρωστος\" ( ; ) που 2-3 φορές ήταν η γυναίκα του στην κουζίνα και έπλενε πιάτα...γυρισμένη πλάτη σε εμάς..και εκεινος με έπαιρνε στα πόδια του και με τρόπο ύπουλο..ξέρετε..μυστικά προσπαθούσε να κάνει..και εγώ δεν ξέρω τί.


Το αποκορύφωμα ήρθε μια μέρα που η γυναίκα του δεν ήταν σπίτι. Γαμώ την τύχη μου. Αυτή είναι η μόνη ξεκάθαρη εικόνα που θυμάμαι...μερικές φορές ανασύρεται από την μνήμη μου...Προχωρήσαμε και στο κρεβάτι. Μέχρι τότε ήμασταν στο όρθιο και στο καθιστό. Ε, δεν λέει να έχουμε κρεβάτι και να μην το δοκιμάζουμε.

Και αν έχει τον Θεό του...τί ερωτισμό και τί ερωτικό συναίσθημα μπορεί να σου βγάλει ένα κοριτσάκι τόσο δα...Χωρίς κορμί σχηματισμένο που μπορεί να σε προκαλέσει...Ποτέ δεν το κατάλαβα.

Λοιπόν..η εικόνα που θυμάμαι είναι εμένα στο κρεβάτι με τα πόδια μου να κρέμονται και να χτυπούν στο ξύλο...ήμουν τόσο μικρή που δεν έφτανα να πατήσω κάτω στο πάτωμα..και τα πόδια μου κρέμονταν μεταίωρα και χτυπούσαν εκείνο το κρεβάτι.

Αυτός με χάιδευε ενώ μου είχε κατεβάσει το εσώρουχο και κάτι μου έλεγε...σαν να προσπαθούσε να με καθησυχάσει..σαν να μου έλεγε πως δεν κάνει κάτι κακό...να μην πώ σε κανέναν τίποτα...και κάτι τέτοια. Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς.

Προχώρησε σε στοματικό (ή κάτι σαν και αυτό τέλος πάντων). (Όχι, σε οργασμό δεν ήρθα..θα το θυμόμουν! :D )
Ούτε καν ήξερα τί είναι αυτό..γιατί το κάνει...και γιατί σε εμένα...Να προσπαθώ να κατέβω από το κρεβάτι και αυτά τα πόδια μου να χτυπάνε στο ξύλο...Και εκείνος να με κρατάει με δύναμη πάνω στο κρεβάτι.
Έβαλα τα κλάματα και μόνο τότε με άφησε να φύγω.

Δεν θυμάμαι ποτέ να έγινε η ..πράξη. Νομίζω πως αν είχε γίνει θα το θυμόμουν. Δεν μπορεί να ξεχαστεί αυτό...αλλά και πάλι δεν μπορώ να είμαι σίγουρη...

Δεν ξέρω και πάλι δεν θυμάμαι πότε σταμάτησα πια να πηγαίνω σπίτι του..απεσταλμένη από την κόρη του και την μαμά μου...που δεν ήξεραν ούτε είχαν υποψιασθεί ποτέ τίποτα.

Στην μητέρα μου το είπα πριν 2-3 χρόνια. Δεν το έλεγα γιατί δεν ήξερα αν θα με πίστευε. Ήμουν μικρή και ίσως πίστευε πως ήταν της φαντασίας μου...Ακόμα και στις κολλητές μου πριν 2 χρόνια το είπα.

Δεν ξέρω ποιόν να ευχαριστήσω που δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Μόνο αυτή η εικόνα με τα πόδια μου να χτυπάνε το ξύλο μένει ακόμα ζωντανή.

Επίσης δεν ξέρω ποιόν να ευχαριστήσω που δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με τις ερωτικές μου σχέσεις. Εννοώ πως όταν βρισκόμουν με τον εκάστοτε σύντροφο μου...το μυαλό μου δεν έκανε αυτούς τους περίεργους συνειρμούς...Δεν σκεφτόμουν καθόλου εκείνον..δεν μου έρχοταν εικόνες στο μυαλό..
Δεν φοβάμαι τους άντρες περιέργως...Ούτε ταύτισα αυτή την εμπειρία μου με την ερωτική επαφή,τα ερωτικά χάδια μεταξύ συντρόφων κλπ.

Όταν άρχισα να μεγαλώνω και να τον συναντώ στον δρόμο...μου μιλούσε και δεν του απαντούσα...Και πάντα με κοίταγε με ένα βλέμμα σχεδόν φοβισμένο. Γιατί ήξερε και ήξερα.

Πολλές φορές σκέφτηκα μήπως έκανε το ίδιο στην εγγονή του. Και ήθελα να μιλήσω αλλά κάτι δεν με άφηνε.Αυτός ο φόβος ότι δεν θα με πίστευαν μάλλον.

Όταν πέθανε...ένιωσα κάτι σαν ανακούφιση..και ντρέπομαι που το λέω..αλλά δεν λυπήθηκα καθόλου.

I\'m standing here...reading this lines...no words i can find :(:(

Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια....

Δεν αντέχω να ακούω-διαβάζω-βλέπω τέτοιες ιστορίες, νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό.

Μεταξύ 16 - 19 ετών, δέχτηκα 3 επιθέσεις απο άντρες με ερωτικές προθέσεις. Ολοι γνωστοί, ο ένας ειδικά, ο κηδεμόνας καλής μου φίλης. Ημουν τυχερή γιατί \"ξέγλύστρησα\" μόνο με κάποιες μελανιές, ξηλωμένα ρούχα, \"φιλιά\" και \"χάδια\" (μπλιάχ). Αναρωτιέμαι γιατι δεν είναι κατανοητο το \"οχι\" ?

Το μόνο απωθημένο που μου άφησαν αυτά τα \"επεισόδια\", είναι πως δεν ανέχομαι οποιαδήποτε μορφή έστω και σε απειροελάχιστο βαθμό, έστω και για αστεία, βίας ή επιβολή σωματικής δύναμης.

Quote:

---

Originally posted by candygirl
Αναρωτιέμαι γιατι δεν είναι κατανοητο το \"οχι\" ?

---

Μάλλον το \"όχι\" είναι αυτό που τους φτιάχνει.

:mad: Θα συμφωνήσω με τον Globy. Λέξεις δεν βγαίνουν, αλλά σειρά συναισθημάτων που είναι δύσκολο να αποκτήσουν \"σχήμα\". Κοινό τόπο έχουν την οργή.

Απορώ γιατί ξαφνιάζεστε!!!:o Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες! Άλλωστε έρευνες έχουν φέρει στο φως ότι η κακοποίηση ανηλίκων και δη η σεξουαλική κακοποίηση γίνεται συνήθως (το ποσοστό που άκουσα δεν το θυμάμαι αλλά είναι πολύ πολύ υψηλό) από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος συμπεριλαμβανομένων και των γειτόνων.

Δυστυχώς είναι μια κατάσταση που υπήρχε από παλιά και εξακολουθεί να υπάρχει. Και όχι μόνο προς το γυναικείο φύλο αλλά και προς το αντρικό. Συνήθως όμως η σεξουαλική κακοποίηση-παρενόχληση ανηλίκων γίνεται από άντρες.

Quote:

---

Originally posted by Aldebaran
Απορώ γιατί ξαφνιάζεστε!!!:o Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες! Άλλωστε έρευνες έχουν φέρει στο φως ότι η κακοποίηση ανηλίκων και δη η σεξουαλική κακοποίηση γίνεται συνήθως (το ποσοστό που άκουσα δεν το θυμάμαι αλλά είναι πολύ πολύ υψηλό) από άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος συμπεριλαμβανομένων και των γειτόνων.

Δυστυχώς είναι μια κατάσταση που υπήρχε από παλιά και εξακολουθεί να υπάρχει. Και όχι μόνο προς το γυναικείο φύλο αλλά και προς το αντρικό. Συνήθως όμως η σεξουαλική κακοποίηση-παρενόχληση ανηλίκων γίνεται από άντρες.

---

:mad: Aldebaran, έχεις δίκιο. Έχω διαβάσει σχετικές εκθέσεις και πράγματι έτσι είναι η κατάσταση. Δεν είναι ξάφνιασμα. ΟΡΓΗ είναι. Όσα στοιχεία και αν δω, η ΟΡΓΗ θα μένει η ίδια. Για κάθε είδους κακοποίηση. Είτε ενήλικα αφορά, είτε το πιο - και μόνο ίσως πραγματικά - ιερό \"θέμα\" αυτού του κόσμου, το παιδί.

Συμπάσχω μαζί σου Σουγκαρ!
Θυμάμαι οταν ήμουν περι τα 8-9 χρονών πηγαίναμε σε ενα μαγαζί ρούχων που ο ανθρωπος που το έχει τείνει προς το Gay.

Τέλος πάντων έμπαινα μέσα για να δούμε ρούχα και κάθε φορά ο εν λόγω κύριος έλεγε στη μαμά μου...\"Αχ τι ωραίο αγοράκι που έχεις κλπ...¨\"
το ξεπεράσαμε αυτό....μετά που πήγαινα στο δοκιμαστήριο να αλλάξω.....ερχόταν να με \"βοηθήσει\"........:(
Δυστυχώς ή ευτυχώς θυμάμαι όλα αυτά τα αποτρόπαια που μου έκανε και πολύ απλά όταν περνάω απο το μαγαζί του τρελαίνομαι....Δεν έχω καταφέρει να το πω σε κανένα γιατί ντρέπομαι πολύ για αυτόν....

Δεν ξέρω αν το έχει κάνει και σε άλλους.....:mad::mad:

Δεν χρειάζεται να συμπάσχουμε...Ούτε και να το αναμοχλεύουμε!

Ήταν μία κακή εμπειρία και πάει και τελείωσε...Μην το αφήνεις να σε επηρρεάζει...μην το αφήνεις να στοιχειώνει την ζωή σου...Δεν ξέρω αν όντως το έχεις αφήσει...αν ναι...προσπάθησε να του κόψεις την φόρα...Αν όχι..συνέχισε έτσι...

Ομολογώ πως δεν είναι ευχάριστο...αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αλλάξουμε..Μπορούμε όμως να μην το αφήσουμε να μας καταδυναστεύσει...και προς Θεού να μην χαλάσει την εικόνα που έχουμε για τον έρωτα...το σεξ ή οτιδήποτε άλλο...

Είναι από τα ομορφότερα πράγματα στην ζωή και είναι κρίμα να \"δολοφονηθούν\" από μία κακή εμπειρία...

Quote:

---

Originally posted by sougar
Δεν χρειάζεται να συμπάσχουμε...Ούτε και να το αναμοχλεύουμε!

Ήταν μία κακή εμπειρία και πάει και τελείωσε...Μην το αφήνεις να σε επηρρεάζει...μην το αφήνεις να στοιχειώνει την ζωή σου...Δεν ξέρω αν όντως το έχεις αφήσει...αν ναι...προσπάθησε να του κόψεις την φόρα...Αν όχι..συνέχισε έτσι...

---

Συμφωνώ. Πριν γράψω έλεγα στον εαυτό μου: -μη γράψεις, θα σε χαλάσει.

Ομως, επειδή κατά βάθος εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, είπα να μοιραστώ μαζί σας και τα δικά μου βιώματα.
\'Οπως το περιγράφεις sougar στο πρώτο μύνημα συνέβει και σε μένα. Ημουν κι εγώ στην 1η δημοτικού - 6 στα 7 χρόνια μου- όταν είδα μέσα σε σκηνές πανικού τον πατέρα μου να κόβει τις φλέβες του...μ\'ένα ψαλίδι! Γύρω μου να ουρλιάζουν η μάννα μου, η θεία και ο γιατρός...
Μετά νοσηλευόταν για μήνες. Η μάννα δεν δούλευε και φαγητό μας έφερνε ένας από τους αδελφούς της. Ο υπαίτιος!
Αυτό κράτησε μέχρι την εφηβεία μου. Αργότερα έμαθα από άλλες 2 ξαδέρφες μου ότι τις χάϊδευε κι εκείνες. Δεν τους είπα για μένα. Δεν έχω πεί τίποτε σε κανέναν κι είναι η πρώτη φορά που το μοιράζομαι.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός που με \"ζούλαγε\" ή με έσφιγγε επάνω του. Ηταν και άλλοι, που αν δεν πήγαινα \"θα τις έτρωγα,γιατί τεμπέλιαζα\". Μία φορά τόλμησα να ουρλιάξω στη μάννα μου -Δεν πάω, θα με ζουλίξει πάλι και θάχει και σάλια!
-Οχι βρε χαζό, ο... αγαπάει τα παιδάκια, πατρικά σε αγγαλιάζει, με καθυσύχαζε εκείνη. Πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποτε δέχτηκα κανονικό βιασμό στο σπίτι μιας φίλης...Δεν τόλμησα να πάω στην αστυνομία.
Σήμερα στα 43 μου, δεν ζουν πια ούτε η μάννα, ούτε ο πατέρας, ούτε ο θειός. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, βρήκα ένα βιβλιάριο που έγραφε για εκείνη την απόπειρα ότι νοσηλεύτηκε με παρανοειδή σχιζοφρένεια.
Ο ένας από τα αδέρφια μου ξεκίνησε να στρέφεται εναντίον μου με ψυχολογική βία, από τότε που πήρε απολυτήριο από το στρατό, πριν από 20 χρόνια. Τα επόμενα χρόνια, εκτός από λεκτική βία, μου έκλεβε τα πράγματά μου ή και αντικείμενα του σπιτιού μου και τα χάριζε στις φιλενάδες του ή στις ξαδέρφες μας. Ηταν μεθοδικός και το αντιλαμβανόμουν πολύ αργότερα ότι μου έλειπαν. Στα είδη σπιτού τον κάλυπτε η μάννα. Αργότερα, 3 μέρες μετά τον θάνατό της πήρε όλα τα χρυσαφικά μας ενώ πριν είχε \"φάει\" σπίτια, μετρητά και οικόπεδα στα τυχερά παιχνίδια!!
Πέρυσι επειδή φώναξα το ΕΚΑΒ για τον πατέρα μου προσπάθησε να με χτυπήσει και του ξεγλύστρησα...
Φέτος, το πέτυχε και μάλιστα οργανωμένα: Ημουν χειρουργημένη και μου έμπηξε τα δάκτυλά του στην τομή! Πήγα στο αστ. τμήμα και καταγράφηκε στο βιβλίο σημειώσεων και όχι συμβάντων γιατί -είπε ο αστ. υπηρεσίας- είμαστε αδέλφια και καλά θα κάνω να το ξανασκεφτώ. Πήρα χαρτι από το νοσοκομείο. Αναφέρουν μόνο ότι δεν έχω σπάσιμο. Τους μώλωπες στην τομή ούτε καν τους κοίταξαν!
Οι λόγοι και στις 2 περιπτώσεις ήταν \"γιατί δεν τον ρώτησα πριν κάνω κάτι και γιατί δεν του κάνω το χατήρι\" !!
Ξεκίνησα συνεργασία με δικηγόρο ποινικολόγο, αλλά δεν έκανα μύνηση.
Πέρασαν 3 μήνες από τότε κι ευτυχώς δεν έχει εμφανιστεί.
Φέτος πέτυχε και κάτι άλλο, που με κάνει να νιώθω και σε αυτό βιασμένη: Κατάφερε να υπογράψουμε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό για να δοθεί το πατρικό μου σπίτι αντιπαροχή, μαζί με το οικόπεδο των αδερφιών μου , σε κατασκευαστή-απατεώνα- \"της αρεσκείας του\". Δυστυχώς μόνο εγώ το αντιλήφθηκα κι άρχισα να ρωτάω και να μαθαίνω και μάταια να προσπαθώ να πείσω τ\'αδέρφια μου να μην υπογράψουμε την Τρίτη που μας έρχεται σε συμβολαιογράφο. Φοβούνται. Εχει τον τρόπο του και μας καταφέρνει. Αλλον με \"λογικοφάνεια\", άλλον με βία, ...,...Πάντως όλοι οι συγγενείς παρασύρονται σε αυτα που υποστηρίζει, όπως η Γερμανία στον Χιτλερ! (π.χ. έπεισε μερικούς ότι οι συγγενείς και οι γονείς μας πέθαναν γιατι...κάνω μάγια!!)

Πολλες φορές αναρωτιέμαι: -τι νιώθω τώρα; Αλλες φορές εκει που συζητάω, ξεχνιέμαι και \"χαζεύω\". Η διάθεσή μου αλλάζει γρήγορα. Αλλες στιγμές δεν ξέρω πόσο χρονών είμαι...

Να είναι άραγε \"σύμπτωση\" που δεν έχω παντρευτεί ποτέ, ούτε σύντροφο εδώ και καιρό, ενώ έχω κάνει δεσμούς και συμβιώσεις;;;

Aρχικά γεια και χαίρομαι έστω και υπό αυτές τις συνθήκες.


Όταν λέω πως δεν πρέπει να το αναμοχλεύουμε δεν εννοώ προς Θεού πως πρέπει να το θάβουμε μέσα μας από την στιγμή που νομίζουμε ότι μας δημιούργησε ή εξακολουθεί να μας δημιουργεί \"προβλήματα\".

Όταν μια τέτοια εμπειρία στοιχιώνει την ζωή μας και δεν μας αφήνει να πάμε μπροστά, να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, να τον σεβόμαστε, να τον αγαπάμε και να μην το καθιστούμε υπέυθυνο για αυτό που συνέβη, να έχουμε υγιής σχέσεις τόσο με τους άλλους ανθρώπους, όσο και με το αντίθετο φύλο καλό θα είναι να απευθυνόμαστε σε έναν άνθρωπο που έχει την γνώση να μας βοηθήσει.

Εγώ επέλεξα να μην το κάνω γιατί αυτή η εμπειρία μου, όπως εγώ νομίζω τουλάχιστον, δεν με έχει στοιχιώσει. Και την εικόνα του κρεβατιού την ανασύρω επιλεκτικά. Μόνο όταν εγώ θελήσω, αν θελήσω.
Δεν εμφανίζεται ποτέ μόνη της.

Τώρα θα μου πείς αφού είσαι καλά γιατί την ανασύρεις;

Την έχω ανασύρει μόνο όταν το ομολόγησα, μαζί με τις λέξεις έφερνα και την εικόνα στο μυαλό μου. Επίσης την ανέσυρα όταν προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου να \"βγάλει\" αυτή την ιστορία από μέσα του.


Νομίζω πως ένας βιασμός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απλά. Αν είχα βιασθεί, (εννοώ να γίνει όλη η πράξη) σίγουρα δεν θα ήμουν τόσο χαλαρή όσο τώρα και σίγουρα οι εικόνες θα με κυνηγούσαν. Αντίθετα, είμαι ήρεμη και νιώθω μια χαρά. Αστειεύομαι λέγοντας πως θα πρέπει να είμαι πολύ σέξυ για να έχω τέτοια ζήτηση από μικρή. Ξέρω, είναι λίγο black.



Η ιστορία σου περιλαμβάνει μια αλληλουχία γεγονότων που από ότι καταλαβαίνω, δεν σε αφήνουν να ηρεμήσεις.
Είναι πολύ θετικό που μίλησες σε εμάς, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Είναι ένα πρώτο βήμα.

Το δεύτερο ίσως θα ήταν να ζητήσεις βοήθεια από έναν άνθρωπο με γνώσεις. Έναν ψυχολόγο. Δεν ξέρω αν αυτά που λέω είναι σωστά...να με συγχωρείς...την γνωμη μου λέω.

Δύναμη θέλει και αγάπη...για όσα συμβαίνουν γύρω σου και εσύ απλά δεν μπορείς να τα χαρείς. Δεν είναι κρίμα;


Nα είσαι καλά.

Το να μοιραστώ τις τρικυμίες, είναι μια βοήθεια. Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ. Είχα ξεκινήσει ψυχανάλυση, αλλά το οικονομικο είναι ενα εμπόδιο. Δεν εχω άλλο χρόνο απόψε, αλλα ελπίζω να τα ξαναπούμε. Ισως πουν κι αλλοι την γνώμη τους. Ζυγίζω τις απόψεις όλων.

Nαι, σε καταλαβαίνω. Το μοίρασμα από μόνο του είναι μια σημαντική βοήθεια και ένα καλό βήμα.

Σε πολλούς δήμους υπάρχουν κάποια κέντρα που προσφέρουν τέτοιου είδους υποστήριξη χωρίς καμία χρηματική επιβάρυνση.

Αν έχεις όρεξη, ψάξ\'το...

:)

Και μην ευχαριστείς, για αυτό είμαστε εδώ.

Τα\'παιξα. Το παλιοκαθαρμα.


Μου θυμισες αυτο το τραγουδι...

It took so long to remember just what happened.
I was so young, vestal then, you know it hurt me.
But I’m breathing so I guess I’m still alive
Even the signs seemed to tell me otherwise.
Got my hands down, and my head down,
And my eyes closed, my throat’s wide open.
I do unto others what has been done to me.
Do unto others what has been done to you.
I’m treading water. I need to sleep a while.
My lamb and martyr, you look so precious.
Won’t you, won’t you come a bit closer.
Close enough so I can smell you.
I need you to feel this. I can’t stand to burn too long.
Release in sodomy. the one sweet moment I’m whole.

I do unto you now what has been to me.
I do unto you now, what has been done.
You’re breathing so I guess you’re still alive.
Even the signs seem to tell me otherwise.
Won’t you, won’t you come on up closer.
Close enough so I can smell you.
I need you to feel this. I need this to make me whole.
Relief in sodomy. have you witnessed that blood and flesh can be trusted. i.
Have you witnessed the blood and, this can’t be trusted. i.
Only this one holy medium brings me piece of mind.
Got your hands bound, and your head down,
And your eyes closed, you look so precious now.

I have found some kind of temporary sanity in this.
Shit, blood, and cum on my hands. I’ve come round full circle.
My lamb and martyr, this will be over soon. you look so precious.
You look so precious now...

Το κακό με αυτές τις εμπειρίες είναι ότι πολλές φορές ρίχνεις το φταίξιμο πάνω σου για να τις ξεπεράσεις ή και να τις δικαιολογήσεις
Είχα και εγώ μια εμπειρία αλλά επειδή ήμουν 14 θεώρησα ότι έφταιγα με τη λογική ότι δεν ήταν βιασμός απλά δεν αντέδρασα
Θα με σημάδευε αυτό αιώνια αν δεν γνώριζα μετά ότι υπάρχει αγάπη και συντροφικότητα και και και και .
Αν δηλαδή είχα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα είναι η ζωή μου.
Μην κάθεσε και μαυρίζεις τη ζωή σου με πράγματα που δεν αλλάζουν
Το να γίνεις πάλι 6 χρονών δεν είναι εφικτό , το να γίνεις όμως ευτυχισμένη είναι
Σκέψου ότι γλύτωσες τα χειρότερα
Σκέψου ότι γύρισες ζωντανή σπίτι σου ( λίγα ακούμε ? )
Βλέπω κι όλας ότι τις άμυνές σου τις έχεις αφού ο γραπτός σου λόγος έχει και δόσεις χιούμορ και αυτοσαρκασμού

Τι ντρεπεσαι που δεν λυπηθηκες???χαλαρα τον σκοτωνα.

ανατρίχιασα.υπάρχουν πολλοί ανώμαλοι στον κόσμο.Χαίρομαι που είσαι καλά και δε σου δημιούργησε πρόβλημα στην μετέπειτα ζωή σου.

μου προκάλεσε παράξενα συναισθήματα η ανάγνωση αυτης της φοβερής εμπειρίας...
ακούμε πολλές φορές περιστατικά αιμομειξίας και παιδοφιλίας
το χειρότερο είναι ότι αυτοί που ασχολουνται με το σπορ, πέφτουν στο ίδιο τραγικό λάθος πολλές φορές...
βγαίνει ο άλλος από τη φυλακή για βιασμό, και ξαναμπαίνει για το ίδιο...
τί γίνεται;
γιατί η δικαιοσύνη δε φτάνει;
γιατί εμφανώς, δε φτάνει.
δεν υπάρχει άλλος τρόπος; οποιοσδ΄΄ηποτε τρόπος.

και σε μένα έτυχε κάπως κάτι
έπαιζα στο δρόμο, και πέρασε κάποιος που απομόνωσε 2 κοριτσάκια, ήμουν το ένα από τα δύο, και άρχισαν θωπείες. βάστηξε λίγο, γιατί ήταν στο δρόμο
το έλεγα και το ξανάλεγα στη μαμά μου. γύρω στα πέντε ήμουνα.
όταν μια΄μέρα τον ξαναείδα, φώναξα \'μαμα, μαμά, αυτός είναι\'
ο κύριος έκανε τον ανήξερο, και η μητέρα μου του ζήτησε συγγνώμη...
ποιος ξέρει... μπορεί και να μην ήταν αυτός...

ο μικρός μου έπαιζε σ\'ένα σπίτι με αρκετά παιδιά
ένα κοριτσάκι πάντα μόνο...
γιατί; ρώτησα τη μαμά του, που ήταν η οικοδέσποινα
\'έτσι κάνει μου είπε. χαίρεται όταν είναι κι άλλα παιδάκια να παίζει με τα παιχνίδια του αδελφού της...
ο μπαμπάς κι η μαμά...
με διαφορά ηλικίας μεγάλη. πάνω από 20 χρόνια. ο μπαμπάς δάσκαλος της μαμας... και μετά την παντρεύτηκε...
άρχισε να τη δέρνει.
της είπα: δεν πιστεύω να το επέτρεψες να ξανασυμβεί

δεν ήταν μόνο αυτό.
ο μπαμπάς κυκλοφορούσε γυμνός και έπαιρνε κοντά του το συγκεκριμένο κοριτσάκι... όχι βιασμός -νομίζω, αν και η διαφορά δεν είναι μεγάλη μου φαίνεται-
ενίοτε όταν η μικρή πήγαινε στην τουαλέτα αυτός ακολουθούσε με κάποιο πρόσχημα...
τελικά το ζευγάρι χώρησε. επιμέλεια η μαμά
μα ο πατέρας δικαιούται να παίρνει τα παιδιά διακοπές κλπ...
η μητέρα μου είχε εκμυστηρευτεί αυτά... της είχα πει πως μαθαίνει την κόρη της να σωπαίνει, πως πρέπει να πάει σε ειδικό ψυχολόγο, κλπ κλπ
τους είδα μετά από χρόνια...
το κοριτσάκι μια χαρά, αλλά, απόμακρο όταν είναι μόνο του, θλιμμένο, παράξενο.
ε΄ναι 9 χρόνων και έχει στήθος, θα μου πείτε τυχαίο μπορεί να είναι...
η μητέρα δε μου ανέφερε τίποτε, ούτε στην πολύ αχνή ερώτησή μου για το βλέμμα της μικρούλας έφερε κουβέντα...
είναι το βλέμμα μου ίσως; τι να κάνεις;
υπάρχει τρόπος να κάνεις κάτι;