παλεύοντας στα κύματα

Καταρχήν να διευκρινίσω ότι ανοίγω νέο θέμα γιατί ζήτησα από την Συλια,να διαγράφουν τα αλλά δυο πρόσφατα θέματα γιατί μου προκαλεί αφάνταστη θλίψη το να τα ξαναδιαβάζω.

Σήμερα πέρασα άλλη μια φρικτή μέρα.
Η αδελφή μου γύρισε από το ωδείο τρομερά ταραγμένη(όπως συμβαίνει κάθε Τέταρτη) και για μια πολλοστή φορά είχε την απαίτηση να της κάνω τον ψυχίατρο.
Κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου για να της περάσω το μήνυμα ότι δεν έχω καμία όρεξη να την στηρίξω, παρόλα αυτά όμως εκείνη προκειμένου να με εξαναγκάσει να μιλήσουμε άρχισε να κλαίει με λυγμούς δυνατά.
Έτσι κάνει πάντα όταν θέλει να με προστάξει να την στηρίξω.

Ζω σε ένα άκρως νοσηρό περιβάλλον και είμαι βέβαιη πως αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα στην οικογένεια δεν θα χρειαζόμουν τόσα φάρμακα (και ας το ψυχίατρο μου να μιλαεί περί γονιδιων).

Προκειμένου να ξεφύγω από αυτό το νοσηρό περιβάλλον έχω βάλει κάποιους στόχους.
Πρώτον να αρχίσω ψυχοθεραπεία είτε ατομική είτε ομαδική(αυτό θα κριθεί από ένα τηλεφώνημα που περιμένω από μια ψυχολόγο την Παρασκευή) και δεύτερον να ψάξω για μια δουλίτσα έστω και του ποδαρού.

Απλά παιδιά υπάρχουν φόρες που δεν αντέχω άλλο!

Αστην να κλαιει. Πες της οτι μπορει να κλαψει οσο θελει, αλλα δε μπορει να σε χειριζεται ετσι και σηκω πηγαινε βολτα

Ιωάννα,

πολυ καλες οι ιδεες σου για νεα ξεκινηματα και η αφοσιωση σου στους στοχους σου. Μπραβο!

Εχεις αναγκη να φυγεις οταν νιωσεις δυνατη, απο το πατρικο σου? Οι θεραπευτες σου πανω σ αυτο το θεμα, τι σου εχουν πει κατα καιρους? Υπάρχει τετοια δυνατοτητα?Εσυ θα το ηθελες?

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

Ζω σε ένα άκρως νοσηρό περιβάλλον και είμαι βέβαιη πως αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα στην οικογένεια δεν θα χρειαζόμουν τόσα φάρμακα (και ας το ψυχίατρο μου να μιλαεί περί γονιδιων).

Προκειμένου να ξεφύγω από αυτό το νοσηρό περιβάλλον έχω βάλει κάποιους στόχους.
Πρώτον να αρχίσω ψυχοθεραπεία είτε ατομική είτε ομαδική(αυτό θα κριθεί από ένα τηλεφώνημα που περιμένω από μια ψυχολόγο την Παρασκευή) και δεύτερον να ψάξω για μια δουλίτσα έστω και του ποδαρού.

Απλά παιδιά υπάρχουν φόρες που δεν αντέχω άλλο!

---

Σίγουρα το περιβάλλον παίζει ρόλο στο να βοηθήσει ή να αποτρέψει μια θεραπεία αμελί μου.

Καλή αρχή με τους στόχους σου! Ελπίζω να βρεις μια ψυχολόγο να σου ταιριάζει και να σε βοηθήσει να το διαχειριστείς (να μπορέσεις να είσαι όσο το δυνατό αποστασιοποιημένη μέχρι να μπορέσεις να φύγεις ) ,που αν το ψάξεις θα βρεις, κ γενικότερα να βοηθηθείς όπου το έχεις ανάγκη.
Καλή επιτυχία επίσης στο ψάξιμό σου για δουλειά!

Ναι, υπάρχουν και οι στιγμές που αισθανόμαστε πως δεν αντέχουμε άλλο αλλά μην ξεχνάς πως αυτές μας οδηγούν σε αλλαγές !

Απ'τη σημερινή μέρα κράτα τα καλά της ! που είναι οι νέοι στόχοι σου :)

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Αστην να κλαιει. Πες της οτι μπορει να κλαψει οσο θελει, αλλα δε μπορει να σε χειριζεται ετσι και σηκω πηγαινε βολτα

---

carrie οντως ειναι τρομερα χειριστικη.
προσπαθω με διαφορους τροπους να της βαλω τα ορια μου,αλλα δεν τα καταφερνω παντα.
οταν ειναι στρεσαρισμενη,ο μοναδικος ανθρωπος απο την οικογενεια στον οποιο θελει να λεει τα προβληματα της ειμαι εγω.
και οταν ειμαι στις καλες μου(πραγμα ψιλοσπανιο),την ακουω και την στηριζω οσο μπορω.
αλλα σημερα δεν ημουν καθολου καλα επειδη ειχα διαφορες σκοτουρες στο κεφαλι μου.
(κυριως σχετικα με το τι θα κανω με το εργασιακο αλλα και το ψυχοθεραπευτικο ζητημα).
αφου μετακομισα στον κατω οροφο και την αφησα να κλαιει,ειδε και απο ειδε και πηρε τηλεφωνο εναν φιλο της να του πει τον πονο της.
γενικα προσπαθω το τελευταιο διαστημα να αποστασιοποιουμαι οσο μπορω περισσοτερο-οχι απο την αδερφη μου,αλλα απο το προβλημα της-
το κακο ειναι οτι ο η/υ ειναι στον πανω οροφο και δεν υπαρχει δυνατοτητα να μεταφερθει κατω,οποτε οταν αρχιζει να μπουκαρει καθε τρεις και λιγο στο δωματιο μου,πολυ απλα κλειδωνω την πορτα.
αλλα και παλι επιμενει.ειτε μου μιλαει απο εξω απο την πορτα μου,ειτε χτυπαει και μου λεει "μπορεις να μου ανοιξεις λιγο?"
και δεν συμβαινει αυτο μονο οταν ειναι στα ασχημα της αλλα και οταν βαριεται και με θελει απλα για παρεα.
ειναι αδερφη μου,την αγαπαω,την ποναω,αλλα νησαφι πια!
δεν θα γινουμε αυτοκολλητες οπως θα ηθελε...

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Ιωάννα,

πολυ καλες οι ιδεες σου για νεα ξεκινηματα και η αφοσιωση σου στους στοχους σου. Μπραβο!

Εχεις αναγκη να φυγεις οταν νιωσεις δυνατη, απο το πατρικο σου? Οι θεραπευτες σου πανω σ αυτο το θεμα, τι σου εχουν πει κατα καιρους? Υπάρχει τετοια δυνατοτητα?Εσυ θα το ηθελες?

---

θα ηθελα παρα πολυ Σοφια μου να φυγω απο το σπιτι μου,αλλα δυστυχως δεν υπαρχει αυτη η δυνατοτητα.
ολοι μα ολοι οι θεραπευτες στους οποιους εχω κατα καιρους παει αυτο μου λενε.
οτι το κλιμα στην οικογενεια επιτεινει το προβλημα μου.
με παροτρυνουν-αν οχι να φυγω απο το σπιτι-τουλαχιστον να λειπω οσο περισσοτερες ωρες μπορω.
γι' αυτο το κεντρο ημερας που πηγαινα ηταν μια σανιδα σωτηριας για μενα...

νομιζω οτι πολυ απλα προσπαθει να σου σπασει τα ορια ισως επειδη στο παρελθον εχεις υποκυψει(δεν ξερω εικαζω)συνεχισε με τα ορια και μην το βαζεις κατω.......οταν δει οτι δεν μασας ισως χαλαρωσει και εσυ αισθανθεις οτι προστατευεις τον εαυτο σου και τον φροντιζεις...........

Quote:

---

Originally Posted by Arsi

Σίγουρα το περιβάλλον παίζει ρόλο στο να βοηθήσει ή να αποτρέψει μια θεραπεία αμελί μου.

Καλή αρχή με τους στόχους σου! Ελπίζω να βρεις μια ψυχολόγο να σου ταιριάζει και να σε βοηθήσει να το διαχειριστείς (να μπορέσεις να είσαι όσο το δυνατό αποστασιοποιημένη μέχρι να μπορέσεις να φύγεις ) ,που αν το ψάξεις θα βρεις, κ γενικότερα να βοηθηθείς όπου το έχεις ανάγκη.
Καλή επιτυχία επίσης στο ψάξιμό σου για δουλειά!

Ναι, υπάρχουν και οι στιγμές που αισθανόμαστε πως δεν αντέχουμε άλλο αλλά μην ξεχνάς πως αυτές μας οδηγούν σε αλλαγές !

Απ'τη σημερινή μέρα κράτα τα καλά της ! που είναι οι νέοι στόχοι σου :)

---

αχ Αρσι μου γλυκεια,τους νεους στοχους μου,τους πηρε η Τρόικα:P
θεραπεια οκ αργα ή γρηγορα θα βρω.
αλλα για δουλεια της προκοπης δεν βλεπω να μου καθεται.
μονο φυλλαδια και κομπαρσαδικα μου καθονται και αυτα οχι σε μονιμη βαση.

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

νομιζω οτι πολυ απλα προσπαθει να σου σπασει τα ορια ισως επειδη στο παρελθον εχεις υποκυψει(δεν ξερω εικαζω).

---

ανεμε πολυ σωστα εικαζεις.
στο παρελθον υπεκυπτα κατ'εξακολουθηση.

σημερα κοιμηθηκα το μεσημερι και πεταχτηκα πανω βλεποντας εναν φριχτο εφιαλτη.
ειδα την Γιωτα (την πρωην ψυχολογο μου στο κεντρο ημερας) να μου λεει "αντιο Ιωαννα" χαμογελωντας.
τι παιχνιδια παιζει ωρες-ωρες το υποσυνειδητο...
παει σχεδον ενας μηνας απο οταν σταματησε η θεραπευτικη μας συνεργασια και ακομη να χωνεψω αυτο το "αντίο"...

......το προβλημα σου ειναι κωμικοτραγικο......... (ελπιζω να μην παρεξηγηθηκες...)

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

......το προβλημα σου ειναι κωμικοτραγικο......... (ελπιζω να μην παρεξηγηθηκες...)

---

σου προκάλεσε τόσο γέλιο δλδ?

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

......το προβλημα σου ειναι κωμικοτραγικο......... (ελπιζω να μην παρεξηγηθηκες...)

---

παρεξηγουμαι μονο οταν η μοναδικη προθεση του ποστ του αλλου,ειναι ακριβως το να παρεξηγηθω.
ελπιζω να μην παρεξηγηθηκες!

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

......το προβλημα σου ειναι κωμικοτραγικο......... (ελπιζω να μην παρεξηγηθηκες...)

---

πολυ παραγωγικη προσφορα στο προβλημα του αλλου............

Tι να πω.....? Οτι εχετε αδικο? Μαλλον δεν εχετε!!! ..........δεν το αντιμετωπισα σωστα!!!! Ζητω συγνωμη. Δεν ηθελα να υποτιμησω το προβλημα σου... Μαλλον επειδη δεν εχω βρεθει στη θεση σου να δω τη "γλυκα".... Δεν ηθελα να σε αποθαρρυνω......

χαιρομαι που το βλεπεις και θελει θαρρος που το παραδεχεσαι και μπραβο σου......

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

Tι να πω.....? Οτι εχετε αδικο? Μαλλον δεν εχετε!!! ..........δεν το αντιμετωπισα σωστα!!!! Ζητω συγνωμη. Δεν ηθελα να υποτιμησω το προβλημα σου... Μαλλον επειδη δεν εχω βρεθει στη θεση σου να δω τη "γλυκα".... Δεν ηθελα να σε αποθαρρυνω......

---

it's ok Kandy.
δεκτη η συγγνωμη σου :)

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

θα ηθελα παρα πολυ Σοφια μου να φυγω απο το σπιτι μου,αλλα δυστυχως δεν υπαρχει αυτη η δυνατοτητα.
ολοι μα ολοι οι θεραπευτες στους οποιους εχω κατα καιρους παει αυτο μου λενε.
οτι το κλιμα στην οικογενεια επιτεινει το προβλημα μου.
με παροτρυνουν-αν οχι να φυγω απο το σπιτι-τουλαχιστον να λειπω οσο περισσοτερες ωρες μπορω.
γι' αυτο το κεντρο ημερας που πηγαινα ηταν μια σανιδα σωτηριας για μενα...

---

Amelie,

ο λογος ειναι το οικονομικο ζητημα να υποθεσω?

μπορεις να εχεις μια σχετικη πρωτη αυτονομια με την μετακομιση σου στο κατω σπιτι?να περιορισεις τις επισκεψεις σου πανω στους δικους σου, μαζευοντας χρηματα για παρεις πχ. τον δικο σου υπολογιστη και οτι αλλο σε κανει να πας στο πατρικο σου?

Σοφια μου,
το κατω σπιτι δεν ειναι ξεχωριστο απο το πανω.
ειναι ενα ημιυπογειο επιπλωμενο.
αλλα το θεμα ειναι,οτι κατεβαινει πολυ συχνα εκει η μητερα μου,γιατι το χρησιμοποιει για να απλωνει τα ρουχα και να ηχογραφει τις συνθεσεις της (επειδη γραφει τραγουδια).
βασικα απομονωνομαι εκει καποιες ωρες,που δεν ειναι εκει η μητερα μου.
εκει καπνιζω και εκει εχω το cd-player μου.
εκει ντουμανιαζω ακουγοντας μουσικη και το καταφχαριστιεμαι:D

θα ηθελες να φυγεις απο το σπιτι σου, μολις εξασφαλισεις μια δουλεια που μπορει να σου παρεχει αυτη τη δυνατοτητα? το σκεφτεσαι?κανεις κατι γι αυτο?ας πουμε ψαξιμο για δουλεια? ξερω οτι η εποχη ειναι πολυ πολυ δυσκολη για κατι τετοιο, μα ολο κ κατι μπορει να βρισκεται...

κατα τα αλλα αυτο που πιστευω οτι μπορεις να κανεις, αν κ ειναι πολυ δυσκολο, αλλα οχι ακατορθωτο ειναι να μην σε αγγιζουν τα οσα ακους, να μην αφηνεις να σε διαπερνουν ή να στεκονται στο κεφαλι σου κ να τα ανακυκλωνεις για ωρα δινοντας τους δυναμη κ αποδυναμωνοντας την προσπαθεια σου για ανεξαρτησια. Τί θελω να πω: ακομα κι αν φυγεις χιλιομετρα μακρυα κι αυτοι ολοι υπάρχουν ακομα μεσα σου, με τα λογια τους, τις απαιτησεις τους κ την επιβολη τους ...ουσιαστικα δεν αποκτας την πολυποθητη (?) αυτονομια σου. Αυτη χρειαζεται αλλαγες και μεσα μας κ εξω μας.

Σοφια μου,

σε πρωτη φαση,πρεπει προκειμενου να ηρεμησω,να κατασταλαξω ειτε σε ενα νεο κεντρο ημερας, ειτε
σε ενα γκρουπ θεραπι,ειτε σε μια νεα ψυχοθεραπευτρια.

αυτο με βασανιζει σε αυτη τη φαση.

πιστευω πως αν καταληξω καπου και μεινω ευχαριστημενη,θα μου φυγει αυτη η κολοκαταθλιψη στην οποια βρισκομαι (με πολυ μικρες αναλαμπες) απο οταν εφυγα απο το κεντρο ημερας και ολα θα παρουν σιγα-σιγα το δρομο τους...

απο Δευτερα αρχιζω παλι τα τηλεφωνα...

τελικα το τροποποιησα παλι το προηγουμενο μηνυμα:P

σας εχω ευχαριστα!
πηρα σβαρνα ολα τα κεντρα ημερας και τελικα (μαλλον?) με δεχονται σε ενα απο αυτα.
εχω ραντεβου την αλλη βδομαδα με την ψυχολογο του κεντρου.
ελπιζω και ευχομαι,να συναντησω εκει ανθρωπους, με την ποιοτητα χαρακτηρα/το ενδιαφερον/την ευφυια που ειχε το προσωπικο του κεντρου το οποιο νοσταλγω ακομα...

καλα αμελιιιιιιιιι!!!!


τιο ευχαριστοοοοοοοοοοοοοοοο!! !!! μπραβο κοπελια μου!!!!


τσακωσε και το τραγουδακι σου!!!!! φιλακια!!!!!


http://www.youtube.com/watch?v=cyzFJ4JT6D8

αχ...researcher μου,δυστυχως μου εχουν χαλασει τα ηχεια μου :(
παντως σε ευχαριστω μεσα απο την ψυχη μου,που συμεριζεσαι την χαρα μου.:)
δεν μου παραθετεις καλυτερα στιχακια απο ενα χαρουμενο και ελπιδοφορο τραγουδακι?
η αληθεια ομως ειναι οτι ειμαι και λιγο αγχωμενη.
καθε αρχη και δυσκολη που λενε...

αντε θα σου αφιερωσω μια φωτογραφια!!!

αυριο ερχεται η ανοιξη amelie!!!!!

http://image.shutterstock.com/displa...f-24612736.jpg

Quote:

---

Originally Posted by researcher

αυριο ερχεται η ανοιξη amelie!!!!!

---

ΑΜΗΝ!!!!ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ!!!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΣΟΥ!!!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!:)

και εγωωωω!!!!

παρακαλω αμελι!!!!

:) :) :) :)

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

σας εχω ευχαριστα!
πηρα σβαρνα ολα τα κεντρα ημερας και τελικα (μαλλον?) με δεχονται σε ενα απο αυτα.
εχω ραντεβου την αλλη βδομαδα με την ψυχολογο του κεντρου.
ελπιζω και ευχομαι,να συναντησω εκει ανθρωπους, με την ποιοτητα χαρακτηρα/το ενδιαφερον/την ευφυια που ειχε το προσωπικο του κεντρου το οποιο νοσταλγω ακομα...

---

Εύχομαι να βρεις αυτό που θες στο συγκεκριμένο κέντρο αμελί μου!
Κ μην ξεχνάς... ακόμα κι αν δεν το βρεις εκεί, σίγουρα ψάχνοντας θα το βρεις.
Πιστεύω ακράδαντα πως κάθε κατάσταση συμβαίνει για να μας πάει παρακάτω και να μας εξελίξει, κάπου καλύτερα.
Έτσι, και η απογοήτευση που πέρασες τον προηγούμενο μήνα ίσως είναι ο προθάλαμος για κάτι ακόμα πιο όμορφο και στα μέτρα σου.
Άλλωστε σίγουρα κέρδισες με την εμπειρία σου αφού πλέον είσαι πολύ πιο κοντά στη θεραπευτική διαδικασία που σου ταιριάζει.
Ξέρεις τι ζητάς και ελπίζω να το βρεις πολύ σύντομα :):)

Arsi μου σε ευχαριστω πολυ για το ελπιδοφορο μηνυμα σου...:):):)

παιδια δεν σας κρυβω οτι φοβαμαι για το πως θα ειναι τα πραγματα στο νεο κεντρο ημερας (αν θα ειναι αξιολογο το προσωπικο, πως θα τα παω με τους αλλους ασθενεις,κλπ κλπ....)
ποτε θα 'ρθει επιτελους η αλλη Τεταρτη να παω να κοψω κινηση?
με διακατεχει παλι η γνωστη ανυπομονησια/ανασφαλεια/αβεβαιοτητα/μελαγχολια....

DELETED!!!

ξαναρχισαν να με βασανιζουν σκεψεις:

1)εχω τρομερη αγωνια σχετικα με την προσαρμογη μου στο νεο κεντρο ημερας.δεν αντεχω να περιμενω μεχρι την Τεταρτη που ειναι το πρωτο μου ραντεβου με την ψυχολογο του κεντρου.
αγχωνομαι για τα παντα...για το πως θα προσανατολιστω ωστε να φτασω στον προορισμο (ειναι αρκετα μακρυα απο δω που μενω και σε μια περιοχη που εχω να παω χρονια) ,για το αν θα ειναι αξιολογοι οι ειδικοι, για το πως θα "δεσω" με τα αλλα παιδια.

2)σημερα η αδερφη μου εχει παει στην κωλοψυχιατρο της και θα γυρισει κλασικα πολυ ταραγμενη.

3)την καθαρη Δευτερα εχουμε καλεσμενους και ολοι θα πινουν μπυρες εκτος απο μενα και θα ζηλευω αφορητα.(ειμαι βεβαιη οτι αν επινα-με μετρο-δεν θα χρειαζομουν μια σακουλα φαρμακα την ημερα).

υ.γ. το ξερω επαναλαμβανομαι συνεχως αλλα αφου αυτα με βασανιζουν,αυτα σας γραφω.

:( :( :( :(

Αμελί, όλα καλά θα πάνε! Το άγχος σου προέρχεται μάλλον από φόβο για το άγνωστο, οπότε να μην αισθάνεσαι ασφαλής απέναντι σε συνθήκες που (κατά βάθος) πιστεύεις ότι δεν ελέγχεις, όπως το να έχεις επαφή με έναν νέο χώρο και άτομα που δε γνωρίζεις. Σιγά καλέ, δεν είναι ο κακός λύκος η νέα ψυχολόγος. Να δεις πως μετά την πρώτη φορά θα κουλάρεις και θα ηρεμήσεις και θα λες μάλιστα "βρε το χαζό, τι έτρεμα έτσι" :P
Για την αδερφή σου τα έχουμε γράψει πολλά μέλη. Ξέρεις τι να κάνεις, να είσαι σταθερή στην άρνησή σου να σου μεταφέρει το άγχος της. Μην είσαι ενοχική (γιατί μπορεί να σκέφτεσαι και το άλλο, μήπως δεν είμαι καλή αδερφή όταν της αρνούμαι την υποστήριξη, άρα το να κλαίει στον ώμο μου κάθε φορά που πάει να κάνει δουλειά ενήλικα που τη ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ). Επεξεργάσου το έτσι να δεις μήπως σε βοηθήσει. Υποστήριξη μπορεί να είναι ακριβώς ότι την αφήνεις να δέχεται πως οι αντιδράσεις της απέναντι στην ψυχίατρό της είναι δικό της θέμα και πρέπει να το διαπραγματευτεί ή ίδια και όχι εσύ. Όπως εσύ δεν της κάνεις το ανάλογο μην το δέχεσαι απ' αυτήν. Όσο για την καθαροδευτεριάτικη μπυροκατάνυξη, σκέψου μήπως θα σε βοηθούσε να απασχολήσεις τα χέρια και το μυαλό σου με κάτι άλλο, ώστε να μην κολλάς στο "απαγορευμένο αγαθό". Δηλαδή, μπορείς να συμμετέχεις στο μαγείρεμα, στο στρώσιμο του τραπεζιού, στο σερβίρισμα, στην επιλογή μουσικής που θα συνοδεύει την τάβλα, να είσαι πιο ενεργή δλδ για να αποσπάται η σκέψη σου από το μοιρολατρικό "γιατί γιατί γιατί εγώ όχι".
Και να λες στον εαυτό σου "δεν μου το στερεί κανείς, μου το στερώ εγώ, είναι επιλογή μου και είναι μια συνειδητή επιλογή ενήλικα, που φροντίζει να μην γυρνάει σε παρελθοντικά θέματα, αλλά να προχωράει μπροστά". Κάτι τέτοιο, για να μη νιώθεις το παιδί που οι "μεγάλοι" του απαγορεύουν να πίνει.

Άντε, καλά να περάσεις. Ξέχνα τα όλα και διασκέδασε με φιλικούς για σένα όρους!
:)

βρε Ηρω μου αφου μπορω και το ελεγχω πλεον το αλκοολ.
μπορω να περιοριστω στα 1-2 μπουκαλακια μπυρας.

την εποχη που επινα(με μετρο)
1)ειχα κοινωνικη ζωη
2)ειχα σεξουαλικη ζωη
3)επερνα πολυ λιγοτερα φαρμακα
4)ημουν πολυ πιο αδυνατη(λογω του οτι δεν επερνα τοσα φαρμακα)
5)ημουν πιο ηρεμη.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΖΟΥΣΑ!!!!

οσο για την προετοιμασια του τραπεζιου,του φαγητου κλπ της καθαρης Δευτερας ,οντως θα ηταν πολυ βοηθητικα αν δεν ειχα την μανα μου να με προιζει και να μου υποδεικνυει γεματη αγχος πως να τα κανω λες και ειμαι μωρο ή ανικανη.

και οι συγγενεις που θα ερθουν ναι μεν ειναι ανθρωποι που με αγαπανε και τους αγαπαω,αλλα οι συζητησεις που γινονται στο τραπεζι καθε φορα που ερχονται περιστρεφονται γυρω απο θεματα που μου ειναι απο αδιαφορα εως απεχθη.
ασε που δεν μπορουν να καταλαβουν με τιποτα το προβλημα μου και να με στηριξουν.
πιστευουν οτι απλα ειμαι μια τεμπελα που κωλοβαραει και οχι ενα ατομο με σοβαρα ψυχιατρικα προβληματα.

αμελι πολλα θα μπορουσα να σου γραψω αλλα... δεν ξερω κ πως θα τα παρεις.

κατ αρχην μπραβο σου για το νεο κεντρο ημερας. δε χρειαζεται να σκεφτεσαι απο τωρα φανταστικα σεναρια κ αν γινει αυτο κ αν γινει εκεινο. χαλαρωσε κ θα δεις την τεταρτη πως θα παει. σε καθε αρχη καποιο αγχος ειναι απολυτα φυσιολογικο (κ εγω το βραδυ θελω να παω καπου που θα παω για πρωτη φορα κ εχω ψυχολογικες αναστολες).

τωρα δεν ξερω ακριβως τι ψυχοθεραπεια κανετε εκει. εγω πολυ ειλικρινα αν ημουνα στη θεση σου θα πηγαινα να κανω σοβαρα ψυχοθεραπεια ατομικη κ συστηματικα (ανεξαρτητα απο το κεντρο ημερας, κ στο κεντρο ημερας θα πηγαινα, γιατι οχι). νομιζω οτι αν εχεις διαθεση να δεις τα κουλα σου, τα δικα σου κουλα ομως, οχι τι κανει η αδελφη σου, η μανα σου, η δ.δ. κ το συμπαν, θα μπορουσες να ωφεληθεις παρα πολυ. προφανως για να αντιμετωπιζεις τα ιδια προβληματα επι μακρον, για να εχεις συστηματικα προβλημα με την αδερφη σου, τη μανα σου, προβλημα κοινωνικοτητας, να μην εχεις κοινωνικη ζωη αν δεν πιεις, αυτα δειχνουν οτι η φαρμακευτικη αγωγη δεν ειναι αρκετη κ επισης δειχνουν οτι μαλλον συνεχιζεις να αντιμετωπιζεις αυτα τα προβληματα με λανθασμενο τροπο.

εγω θα μπορουσα να σου πω τι να κανεις, αλλα κατα πασα πιθανοτητα δεν θα τα κανεις. παρομοια πραγματα θα σου πω οπως κ αλλα παιδια εδω, κ πανω κατω κ εσυ ξερεις τι θα επρεπε να κανεις. δε σε θεωρω βλακα ανθρωπο, σε καμια περιπτωση.

τωρα που ειμαι ενα χρονο κ κατι στο φορουμ κ εχω διαβασει πολυ περισσοτερα μνμ σου, αλλα κ που κ εγω εχω καταλαβει περισσοτερα για τα ψυχολογικα, τοσο απο την προσωπικη μου εμπειρια, οσο κ απο ολες αυτες τις ιστοριες που εχω διαβασει εδω, αλλα κ απο πραγματα που διαβασα, νομιζω οτι πολλες φορες το συναισθημα κ η λογικη δε συμβαδιζουν καθολου. μεχρι περυσι πιστευα οτι με το μυαλο μπορουμε ολα τα ψυχολογικα να τα διευθετουμε, αλλα δεν ειναι ακριβως ετσι. δε λεω οτι ενω επαθα την πρωτη κ τη μεγαλη μου κριση στα 19, οτι τοσα χρονια ελυνα τα προβληματα μου μονο με τη λογικη, απλα δεν το ειχα συνειδητοποιησει πώς λυνουμε ενα ψυχολογικο προβλημα. σε πρωτη φαση ειναι κ η λογικη, να γινει κουβεντα, να προσφερθουν νεες οπτικες θεασης του προβληματος, εναι κ η ανθρωπινη σχεση που χτιζεται που λειτουργει κ αυτη θεραπευτικα κ σιγουρα πρεπει να ακολουθησει κ η βιωματικη εμπειρια της αλλαγης μεχρι να φυγουν τα μπλοκαριστικα συναισθηματα κ να μπορουμε να εφαρμοζουμε με ανεση μια νεα συμπεριφορα. κ ειναι κ ενα μυστηριο το πως ξεπερναμε ενα ψυχολογικο κολλημα, ειναι ολα αυτα που καταλαβαινουμε, αλλα ειναι κ "κατι" που μας διαφευγει, ωστοσο υπαρχει κ μας βοηθαει να λυσουμε ενα προβλημα.

αν δεν εχεις χρηματα, υπαρχουν τα ΚΨΥ κ καποια παιδια απο εδω εχουν παει κ εχουν μεινει κ ευχαριστημενα.
αν εχεις πιστευω οτι θα ηταν απο τα μεγαλυτερα δωρα που θα μπορουσες να κανεις στον εαυτο σου. δλδ τι μεγαλυτερο δωρο θα μπορουσες να κανεις, απο το να ξεμπλοκαρεις απο μπλοκαριστικα συναισθηματα τα οποια σε ακινητοποιουν κ δε σου επιτρεπουν να αξιοποιησεις τα χαρισματα σου?

ο λογος που σου προτεινω ψυχοθεραπεια ειναι ακριβως αυτος. να δουλεψεις τα συναισθηματικα εμποδια που προκυπτουν μεσα σου κ δεν μπορεις να εφαρμοσεις τις λυσεις. εγω μπορω να σου πω τι να κανεις. αλλα μετα εσυ θα μου πεις, "οχι, αυτο δεν μπορω να το κανω εγω, γιατι νιωθω ετσι, κ αυτο το συναισθημα με εμποδιζει να το κανω". κ θα εχεις απολυτο δικιο.

πχ μπορω να σου πω, αμελι, αν ξαναρθει η αδερφη σου να σου γκρινιαξει, να της πεις "σορυ αδέρφι, αλλα δεν μπορω να σε ακουσω τωρα, εχω κανονισει να παω σινεμα με τη φιλη μου". εγω σα λου θα το κανα. εσυ ομως θα μου πεις: "ναι, οκ λου, αλλα εγω δεν μπορω να το κανω γιατι ειναι αδελφη μου κ νιωθω ενοχες να την βλεπω ετσι, κ αν κ δε θελω, θα υποκυψω. κ επισης δε μπορω να παω σινεμα, γιατι εχω κοινωνικη φοβια κ δε μπαινω στην αιθουσα, κ δε μπαινω με ανεση στο μετρο κ δεν εχω ανεση να τηλεφωναω σε κοσμο να τον ρωταω αν θελει να παμε σινεμα." (παραδειγμα, ειναι, δεν ξερω ακριβως τι θα μου απαντουσες, απλα θελω να δειξω το πως τα συναισθηματα μπλοκαρουν επιλογες που σε ενα ρεαλιστικο επιπεδο σού ειναι ανοιχτες, αλλα στο ψυχολογικο επιπεδο δεν ειναι)

αυτα. ελπιζω ειλικρινα να μην με παραξηγησεις, γιατι τα γραφω πολυ καλοπροαιρετα κ με οση πιο πολλη κατανοηση διαθετω κ εγω, γιατι κ εγω η λου ειμαι, δεν μπορω να μπω πληρως στη θεση καποιου αλλου.

πολυ σωστα οσα γραφεις.χρειαζομαι συστηματικη ψυχοθεραπεια.στο κεντρο ημερας που προκειται να παω παρεχουν και ατομικη θεραπεια αλλα (τωρα μην με βρισεις) δεν ξερω αν θα βρω νεα Γιωτα.πανω που ειχαμε κανει μια πολυ καλη αρχη και ειχαμε αρχισει να ξετυλιγουμε το κουβαρι,εγιναν αυτα που εγιναν και πλεον Γιωτα τερμα.
εχω την ελπιδα να βρω μια νεα Γιωτα εκει που παω παντως!
επισης μου αρεσει πολυ το γεγονος οτι παρεχουν και ομαδικη ψυχοθεραπεια γιατι ειναι κατι που το θελω παρα πολυ!


δεν σε παρεξηγησα καθολου!!!!αντιθετως σε ευχαριστω πολυ για τον χρονο που διεθεσες για μενα!!!ειλικρινα με βοηθησες και το οτι τα γραφεις καλοπροαιρετα ειναι κατι παραπανω απο εμφανες :)

:) :) :) :)