Εκρηξεις θυμου.

Γεια σας,
Τα τελευταια χρονια(απο την εφηβεια μεχρι τωρα) πιανω τον εαυτο μου να εχει εκρηξεις θυμου χωρις να συντρεχει καποιος σοβαρος λογος.Πιο συγκεκριμενα,ενω σαν χαρακτηρας ειμαι ηρεμος και αποφευγω την αναμειξη με αλλους ανθρωπους χωρις ιδιαιτερο λογο μπορει ξαφνικα να με ενοχλησει ειτε η συμπεριφορα τους απεναντι σε μενα ή σε τριτους με αποτελεσμα να με εξοργισουν και σε ορισμενες περιπτωσεις να εμπλακω και σε καυγα.Τονιζω το οτι οι λογοι μπορει να ειναι απο προσωπικη επιθεση στο ατομο μου ειτε λεκτικη ειτε οποιασδηποτε αλλης μορφης ειτε απλα να με ενοχλησει η υπαρξη τους γυρω μου.Επισης δεν εχει να κανει με το ποιος μου προκαλλει αυτο το συναισθημα,μπορει να ειναι ειτε γνωστος-συγγενης ειτε καποιος εντελως αγνωστος...Τι να κανω?

Καλως ηρθες!

Πανα, αν κ ο θυμος εχει αποτυπωθει μεσα μας μαλλον σαν ενα απαγορευτικο ή αρνητικο συναισθημα, μαλλον εχει να μας προσφερει πληροφοριες με το ατομο μας. Ας πουμε, εσυ θυμωνεις οπως λες χωρις να συντρεχει ενας σοβαρος λογος. Με μια αφορμη, συνηθως τα παιρνεις κ ξεσπας. Πολλα μπορει να συμβαινουν: μπορει να καταπιεζεσαι σε θεματα που δεν εχεις παρατηρησει οτι το κανεις (πχ. δουλεια, σχεση, φιλους, γονεις) κ οταν βρισκεις ενα πιο ελαφρυ θεμα, να αφηνεις τον θυμο σου να βγει στα πιο απλα ζητηματα. Κ τοτε να πεις "μα καλα, απο που ηρθε αυτο? πώς κανω ετσι γι αυτη την βλακεια?"...Σου λεει κατι ολο αυτο?

Ολοι εχουμε μια συναισθηματικη (ας το πω ετσι) μνημη. Που ξυπναει για να εκτονωθει κι αυτη, να βρει φωνη εκφρασης.

Εγω θα σου ελεγα να παρατηρησεις πώς ή που νιωθεις αβολα. Που νομιζεις οτι υποχωρεις ή παρα-ηρεμεις...και μετα να δεις αν μπορεις στα σημεια που πραγματι εχεις παραυποχωρησει να μιλησεις γι αυτα.

Προσωπικα θεωρω πώς ο θυμος ειναι συνισταμενη πολλων πραγματων, για τον καθεναν μας ξεχωριστα. Αξιζει να του δωσεις σημασια κ μπραβο σου γι αυτο. Θα σου κανει καλο αυτη σου η παρατηρηση.

Θα συμφωνησω με τη Σοφια. Καπου πιεζεσαι ή πιεζοσουν κ σου βγαινει αλλου χωρις να το περιμενεις... Πρεπει να βρεις τι πραγματικα σε πιεζει για να μην ξεσπας σε ασχετες καταστασεις...που μπορει να σε φερουν σε δυσκολη θεση........

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Καλως ηρθες!

Πανα, αν κ ο θυμος εχει αποτυπωθει μεσα μας μαλλον σαν ενα απαγορευτικο ή αρνητικο συναισθημα, μαλλον εχει να μας προσφερει πληροφοριες με το ατομο μας. Ας πουμε, εσυ θυμωνεις οπως λες χωρις να συντρεχει ενας σοβαρος λογος. Με μια αφορμη, συνηθως τα παιρνεις κ ξεσπας. Πολλα μπορει να συμβαινουν: μπορει να καταπιεζεσαι σε θεματα που δεν εχεις παρατηρησει οτι το κανεις (πχ. δουλεια, σχεση, φιλους, γονεις) κ οταν βρισκεις ενα πιο ελαφρυ θεμα, να αφηνεις τον θυμο σου να βγει στα πιο απλα ζητηματα. Κ τοτε να πεις "μα καλα, απο που ηρθε αυτο? πώς κανω ετσι γι αυτη την βλακεια?"...Σου λεει κατι ολο αυτο?

Ολοι εχουμε μια συναισθηματικη (ας το πω ετσι) μνημη. Που ξυπναει για να εκτονωθει κι αυτη, να βρει φωνη εκφρασης.

Εγω θα σου ελεγα να παρατηρησεις πώς ή που νιωθεις αβολα. Που νομιζεις οτι υποχωρεις ή παρα-ηρεμεις...και μετα να δεις αν μπορεις στα σημεια που πραγματι εχεις παραυποχωρησει να μιλησεις γι αυτα.

Προσωπικα θεωρω πώς ο θυμος ειναι συνισταμενη πολλων πραγματων, για τον καθεναν μας ξεχωριστα. Αξιζει να του δωσεις σημασια κ μπραβο σου γι αυτο. Θα σου κανει καλο αυτη σου η παρατηρηση.

---

Κατ΄εμε ολο αυτο πηγαζει απο ενδοοικογενειακη βια(το γνωστο τριπτυχο μαμα-μπαμας->παιδι).Το θεμα ειναι οτι ειναι απροβλεπτο το ποτε,το που,και το πως θα εκδηλωθει...Ακομα και τωρα δεν μπορω να το προσδιορισω και ποσο μαλλον να το καταπολεμησω.Γενικα νιωθω αβολα οταν περιστοιχιζομαι απο αλλους διοτι ειμαι παντα αρνητικος και επιφυλακτικος απεναντι σε τριτους(απο δαφορα προσωπικα βιωματα). Σε ευχαριστω πολυ για την αμεση απαντηση.

Quote:

---

Originally Posted by Kandy

Θα συμφωνησω με τη Σοφια. Καπου πιεζεσαι ή πιεζοσουν κ σου βγαινει αλλου χωρις να το περιμενεις... Πρεπει να βρεις τι πραγματικα σε πιεζει για να μην ξεσπας σε ασχετες καταστασεις...που μπορει να σε φερουν σε δυσκολη θεση........

---

Μπορει να μου βγει στο οτιδηποτε ειτε με αφορα ειτε οχι...και αυτο ειναι που με ενοχλει περισσοτερο...Δεν μπορω να το ελενξω...

πως θα σου φαινοταν να πηγαινες σες ψυχολογο?

Πανα,

λυπαμαι πολυ για το θεμα της βιας. Ειναι πολυ σημαντικο που εχεις προσδιορισει ή μαλλον εχεις εντοπισει μια τοσο σημαντικη πηγη θυμου. πχ. αν εχω μαθει να δεχομαι βια, ειναι απολυτως λογικο να θυμωνω. Να θελω να εκτονωσω ολο αυτον τον θυμο κ να ξεσπαω. Και τι πιο ευκολο ή αν θες βολικο απο το να ξεσπασεις σε κατι που δεν σε αφορα (εστω φαινομενικα)? Αν δεν σε αφορα μαλιστα, ειναι και πιο "αναιμακτο" το επεισοδιο, ή οι επιπτωσεις. Εχεις να φοβηθεις λιγοτερα απο το αν παρεκτραπεις πχ. σε εναν καβγα με τον πατερα σου.

Εχεις προσπαθησει να μιλησεις γι αυτο το σημαντικο θεμα με εναν επαγγελματια? ενα ειδικο εννοω...Πιστευω πώς αν μιλησεις για ολα οσα σε προβληματιζουν, παρατηρησεις καλυτερα τον εαυτο σου, πώς εκφραζεσαι,πώς μιλας κ πολλα ακομα...θα λυθει ολο αυτο το θεμα. Κ θα δεις πολυ πιο χαρουμενο κ υγιη τον εαυτο σου. Το χεις σκεφτει να το κανεις?

Quote:

---

Originally Posted by carrie

πως θα σου φαινοταν να πηγαινες σες ψυχολογο?

---

Εχω παει και μου εχει συστησει φαρμακα αν δεν θελω ή αν νιωθω οτι δεν μπορω να το αντιμετωπισω μονος μου...Οποτε την ιδεα θα την απερρηπτα...

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Πανα,

λυπαμαι πολυ για το θεμα της βιας. Ειναι πολυ σημαντικο που εχεις προσδιορισει ή μαλλον εχεις εντοπισει μια τοσο σημαντικη πηγη θυμου. πχ. αν εχω μαθει να δεχομαι βια, ειναι απολυτως λογικο να θυμωνω. Να θελω να εκτονωσω ολο αυτον τον θυμο κ να ξεσπαω. Και τι πιο ευκολο ή αν θες βολικο απο το να ξεσπασεις σε κατι που δεν σε αφορα (εστω φαινομενικα)? Αν δεν σε αφορα μαλιστα, ειναι και πιο "αναιμακτο" το επεισοδιο, ή οι επιπτωσεις. Εχεις να φοβηθεις λιγοτερα απο το αν παρεκτραπεις πχ. σε εναν καβγα με τον πατερα σου.

Εχεις προσπαθησει να μιλησεις γι αυτο το σημαντικο θεμα με εναν επαγγελματια? ενα ειδικο εννοω...Πιστευω πώς αν μιλησεις για ολα οσα σε προβληματιζουν, παρατηρησεις καλυτερα τον εαυτο σου, πώς εκφραζεσαι,πώς μιλας κ πολλα ακομα...θα λυθει ολο αυτο το θεμα. Κ θα δεις πολυ πιο χαρουμενο κ υγιη τον εαυτο σου. Το χεις σκεφτει να το κανεις?

---

Αυτο το παρατηρω και μονος μου ευτυχως...Καθε φορα που ανακαλω περιπτωσεις που εχω φερθει με αυτον τον τροπο...

Quote:

---

Originally Posted by Panas

Εχω παει και μου εχει συστησει φαρμακα αν δεν θελω ή αν νιωθω οτι δεν μπορω να το αντιμετωπισω μονος μου...Οποτε την ιδεα θα την απερρηπτα...

---

Πανα, δεν ξερω που απευθυνθηκες, μα σιγουρα τετοια ζητηματα δεν λυνονται με φαρμακα. Δεν μπορει το φαρμακο να σου δωσει απαντησεις οπως: γιατι θυμωνεις, πώς, ποτε. Δεν μπορει να σου προσφερει μια σχετικη αυτογνωσια, ψυχραιμια κ ωριμοτητα που απαιτειται για να λυσεις σημαντικα ζητηματα της ζωης σου. Σιγουρα σε καποιες περιπτωσεις βοηθα επικουρικα ή και οχι μονο, μα δεν επαρκουν σχεδον ποτε για τετοια ζητηματα. Εδω μιλαμε- οπως και η carrie-για ψυχοθεραπεια.

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Πανα, δεν ξερω που απευθυνθηκες, μα σιγουρα τετοια ζητηματα δεν λυνονται με φαρμακα. Δεν μπορει το φαρμακο να σου δωσει απαντησεις οπως: γιατι θυμωνεις, πώς, ποτε. Δεν μπορει να σου προσφερει μια σχετικη αυτογνωσια, ψυχραιμια κ ωριμοτητα που απαιτειται για να λυσεις σημαντικα ζητηματα της ζωης σου. Σιγουρα σε καποιες περιπτωσεις βοηθα επικουρικα ή και οχι μονο, μα δεν επαρκουν σχεδον ποτε για τετοια ζητηματα. Εδω μιλαμε- οπως και η carrie-για ψυχοθεραπεια.

---

Μου τον συνεστησε ενας φιλος και τον επισκεφθηκα συνολικα μια φορα και αυτο γιατι εφερνα στην μνημη μου αναλογα περιστατικα λιγο πριν κοιμηθω με αποτελεσμα να χανω τον υπνο μου λογω εκνευρισμου.Απο αυτογνωσια καλα τα παω αλλα απο ψυχραιμια και ωριμοτητα οχι και τοσο.

Δεν νομιζω οτι εχουμε εκρηξεις θυμου ανευ λογου και αιτιας.Η ενδοοικογενειακη βια σιγουρα ειναι το προβλημα που σου δημιουργει αυτο το αισθημα θυμου.Η ψυχολογικη πιεση, βια,κακοποιηση ειναι θεματα που φυσικα προκαλουν εκρηξεις οταν υπαρχει μια κατασταση χρονια.Μια τετοια εκρηξη θυμου ηταν η αιτια να καταληξω χθες στα επειγοντα με ενα χτυπημενο ποδι και να περπατω με πατεριτσες.Τι κερδισα; τιποτε φυσικα αντιθετα καθηλωθηκα στο κρεβατι.Σημερα σκεφτομαι οτι ολος αυτος ο θυμος απευθυνεται πρωτα σε μενα.Δυστυχως δεν μπορεσα να κλεισω τα αυτια στα παραλογα που ακουγα και εχασα την ψυχραιμια μου.Εγω παλι εχασα εστω κι αν ειχα δικιο.

Πανα, η αυτογνωσια δεν ειναι καθολου ασχετη με την ψυχραιμια και την ωριμοτητα. Αντιθετα πηγαινουν χερακι χερακι:)

Στη θεση σου θα εκανα μια προσπαθεια με εναν ψυχοθεραπευτη.

Eπισης, επειδη πολλες φορες η επιθετικοτητα ειναι καταπιεσμενη σεξουαλικοτητα, μπορεις να σκεφτεις πως ειναι η σεξουαλικη σου ζωη, αν εισαι ευχαριστημενος ή νιωθεις μπλοκαρισμενος ή οτιδηποτε αλλο.

Νομίζω ότι επιθετικότητα βγαίνει και υπό συνθήκες έντονου άγχους όταν κάτι σε βγάζει από το comfort zone. Υπό τέτοιες συνθήκες οι αντιδράσεις γίνονται σχεδόν... διπολικές. Ή απόσυρση και κλείσιμο στον εαυτό σου (που μπορεί να παρεξηγηθεί για κάτι άλλο) ή lashing out (που ποτέ δεν παρεξηγείται, εκτός από ελάχιστες πεφωτισμένες περιπτώσεις).
Είναι ιδεατό να είμαστε θυμωμένοι για τον σωστό λόγο, έναντι του σωστού ανθρώπου και στην σωστή ένταση. Γκουρού όμως δεν είμαστε να το καταφέρνουμε πάντα.
Πιστεύω ότι θυμός δημιουργείται όταν όρια έχουν παραβιαστεί. Είτε επειδή άλλοι δεν τα σεβάστηκαν είτε επειδή εμείς δεν τα επιβάλλαμε.
Και βέβαια έχει να κάνει με πως αισθανόμαστε γενικότερα για τον εαυτό μας.
Όταν υπάρχει μια ανοιχτή πληγή και φτερό να πέσει πάνω θα ουρλιάξουμε. Όταν το δέρμα έχει κλείσει, αντέχουμε περισσότερα.

Quote:

---

Originally Posted by γιώτα2

Δεν νομιζω οτι εχουμε εκρηξεις θυμου ανευ λογου και αιτιας.Η ενδοοικογενειακη βια σιγουρα ειναι το προβλημα που σου δημιουργει αυτο το αισθημα θυμου.Η ψυχολογικη πιεση, βια,κακοποιηση ειναι θεματα που φυσικα προκαλουν εκρηξεις οταν υπαρχει μια κατασταση χρονια.Μια τετοια εκρηξη θυμου ηταν η αιτια να καταληξω χθες στα επειγοντα με ενα χτυπημενο ποδι και να περπατω με πατεριτσες.Τι κερδισα; τιποτε φυσικα αντιθετα καθηλωθηκα στο κρεβατι.Σημερα σκεφτομαι οτι ολος αυτος ο θυμος απευθυνεται πρωτα σε μενα.Δυστυχως δεν μπορεσα να κλεισω τα αυτια στα παραλογα που ακουγα και εχασα την ψυχραιμια μου.Εγω παλι εχασα εστω κι αν ειχα δικιο.

---

Ειναι δυσκολο να το διαχειριστεις και αρκετα ψυχοφθορο.Σου ευχομαι περαστικα...

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Πανα, η αυτογνωσια δεν ειναι καθολου ασχετη με την ψυχραιμια και την ωριμοτητα. Αντιθετα πηγαινουν χερακι χερακι:)

Στη θεση σου θα εκανα μια προσπαθεια με εναν ψυχοθεραπευτη.

---

Μακαρι να ειναι ετσι οπως τα λες γιατι εγω δεν νιωθω ετσι...Προσπαθω να το δουλεψω μονος μου και να μην ζητησω βοηθεια,τουλαχιστον ακομα.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Eπισης, επειδη πολλες φορες η επιθετικοτητα ειναι καταπιεσμενη σεξουαλικοτητα, μπορεις να σκεφτεις πως ειναι η σεξουαλικη σου ζωη, αν εισαι ευχαριστημενος ή νιωθεις μπλοκαρισμενος ή οτιδηποτε αλλο.

---

Δεν εχει προβλημα η σεξουαλικη μου ζωη... καθε αλλο θα ελεγα...

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Νομίζω ότι επιθετικότητα βγαίνει και υπό συνθήκες έντονου άγχους όταν κάτι σε βγάζει από το comfort zone. Υπό τέτοιες συνθήκες οι αντιδράσεις γίνονται σχεδόν... διπολικές. Ή απόσυρση και κλείσιμο στον εαυτό σου (που μπορεί να παρεξηγηθεί για κάτι άλλο) ή lashing out (που ποτέ δεν παρεξηγείται, εκτός από ελάχιστες πεφωτισμένες περιπτώσεις).
Είναι ιδεατό να είμαστε θυμωμένοι για τον σωστό λόγο, έναντι του σωστού ανθρώπου και στην σωστή ένταση. Γκουρού όμως δεν είμαστε να το καταφέρνουμε πάντα.
Πιστεύω ότι θυμός δημιουργείται όταν όρια έχουν παραβιαστεί. Είτε επειδή άλλοι δεν τα σεβάστηκαν είτε επειδή εμείς δεν τα επιβάλλαμε.
Και βέβαια έχει να κάνει με πως αισθανόμαστε γενικότερα για τον εαυτό μας.
Όταν υπάρχει μια ανοιχτή πληγή και φτερό να πέσει πάνω θα ουρλιάξουμε. Όταν το δέρμα έχει κλείσει, αντέχουμε περισσότερα.

---

Θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου.Χρειαζεται πολυ δουλεια για να εντοπισουμε την ριζα του προβληματος και ακομα περισσοτερη για να την καταπολεμησουμε...Αλλα τις περισσοτερες φορες,αν οχι ολες, πηγη των οσων μας συμβαινουν ειμαστε εμεις οι ιδιοι...Και πρωτα απο έκει πρεπει να αρχισουμε να ψαχνουμε.

θελει πολυ προσπαθεια να μαθεις να το ελεγχεις..ακομη και να εντοπισεις την αιτια ειναι παλι δυσκολο να το διαχειριστεις.....μπορει μετα να φτασεις σε αλλες αντιδρασεις αυτοκαταστροφικες..πχ εγω πολλες φορες σε τρελλα νευρα και θυμο για να μην ξεσπαω σε αλλους και μετα νιωθω ασχημα χαρακωνομουν σε ασχημο βαθμο για να πνιγω το θυμο...