Originally Posted by
alexandros3
Και για τους άντρες όμως μερικές φορές αισθανόμαστε σαν αυτό το πουγκί με το κορδονάκι που ψάχνει το πετράδι να μπει μέσα;
Δηλαδή δεν έχει μεγάλη σημασία το είναι αλλά το περίβλημα. Σταθερή δουλειά, ωραίο παλικάρι είναι, σωστή ηλικία, ναι.
Αυτά συγνώμη αλλά είναι μαλακίες. Α. Μπορεί και μερικές γυναίκες να αισθάνονται έτσι.
Από την άλλη κι όλο αυτό το ελεύθερο είναι λιγάκι αηδία, κατ'εμέ. Θα χρειαστεί να υπάρξει μια συνειδητή προσπάθεια για κάτι που θα διαρκέσει.
Δηλαδή ναι σε γουστάρω, με φιάχνεις, έχεις αξίες που μου μοιάζουν, θα μπορούσα να δω κάτι μακροχρόνιο μαζί σου αλλά θα χρειαστεί αμφότερη προσπάθεια.
Κι όσο και να το κάνεις, το παρελθόν παίζει ρόλο. Ή μάλλον πως διηγήσε το παρελθόν.
Για μία σχέση που δεν έχει ημερομηνία λήξης σαν τη κονσέρβα πρέπει να υπάρχει ασφάλεια. Ασφάλεια στην άλλη/ο, στον τρόπο που σκέφτεται, στον τρόπο που αντιδρά.
Δεν είναι, φτάσαμε σε μια ηλικία, άντε τώρα. Αυτό είναι ξενερωτικό.
Μάλλον πρέπει να υπάρξει μία συνειδητή και ομολογημένη προσπάθεια η οποία όμως από μόνη της δεν φτάνει αν δεν υπάρχουν και τα άλλα.
Αλλά χρειάζεται κι αυτή. Και να είναι συνειδητή.