Δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω..θα αρχίσω να γράφω ότι μου ρχεται και μπορεί στο τέλος να σβήσω μερικά..Λοιπόν πριν αρκετά χρόνια όταν πήγαινα ακόμα σχολείο άρχισα μια σχέση με κάποιον (πρώτο φιλί, πρώτη σχεση όλα πρώτα τελοσπάντων..). Προερχόμασταν από τελείως διαφορετικές οικογένειες, περιβάλλοντα, συνθήκες.( καπου μεσολάβησε ένας χωρισμός διάρκειας περίπου 1 μήνα για δικούς του λόγους)την περίοδο εκείνη έπινε αρκετες μπύρες(4-5) στην δουλειά πριν σχολάσει αλλά σιγά σιγά όσο ήμασταν μαζί κόπηκε αυτή η συνήθεια,ακόμα αντιδρούσα σε τέτοια.Η εποχή εκείνη ήταν γεμάτη καφέδες,εκδρομές,εκπλήξεις και ευχαριστες αναμνήσεις.Δεθήκαμε πολύ, ήμασταν 2 χρόνια μαζί όταν πέρασα σε κάποια σχολή πολύ μακρυα από την πόλη μας και χωρίς να το πολυσυζητήσουμε/συνειδητοποίησουμε πάνω στον ενθουσιασμό μας αποφασίσαμε να μετακομίσει κι αυτός εκεί. η συγκατοίκηση ήταν αρκετά ωραία σαν εμπειρία αλλά νομίζω ότι τωρα πλέον θα την διαχειριζόμασταν καλύτερα ( και με αυτό εννοώ οτι δεν είχαμε πολύ χώρο ο καθένας για τον εαυτό του-και κυριολεκτικά αφού ηταν 1 δωμάτιο,και μεταφορικά αφού οι παρέες και οι δραστηριότητες ήταν οι περισσότερες κοινές.πάντως η ζωή τότε κυλούσε ανέμελα..τις σκέψεις αυτές τις κάνω τώρα.ήταν σαν να μη ζούσα στην πραγματικότητα -οι συνθήκες και στη δική του ζωή ήταν καλύτερες από ποτέ (δούλευε, είχε κάνει κάποιους φίλους, )σιγά σιγά όμως άρχισε να νιώθει περιεορισμένος νομίζω από τη σχέση μας (όχι τόσο εξαιτίας μου-αλλά λόγω της φύσης της..μέναμε μαζί, ήμασταν μαζί πολύ καιρό).Κατόπιν συμφωνίας άρχισε να μένει και ορισμένα βραδια στο δωματιο που είχε νοικιάσει για τον ίδιο όταν πρωτοήρθε προκειμενου να μην δημιουργηθεί πρόβλημα με σπιτονοικοκύρη μου.Αρχισε να εκφράζει και δυσφορία για την πόλη στην οποία ζούσαμε.Την περίοδο αυτή μετακόμισα σε άλλη πόλη όπου πάντα θέλαμε να μείνουμε (και είχαμε συμφωνήσει μετά απο λίγο καιρό να έρθει να με βρεί-για να μαζέψει πρώτα λίγα λεφτά). Ομως χωρίσαμε -πάλι με δική του πρωτοβουλία. Ενιωθα τελείως χαμένη γιατί καλούμουν ν α προσαρμοστώ σε ένα καινούργιο περιβάλλον, με διαφορετικές συνθήκες ζωής και ταυτόχρονα σε έναν χωρισμό.συνεχίσαμε χωρίς καθόλου επικοινωνία. όταν ήρθε στην πόλη που ήμουν τον φιλοξένησα για οριμένες μέρες και αποφασίσαμε να ξαναείμαστε μαζί.ο επόμενος 1,5 χρόνος ηταν αρκετά καλός αν και περνούσαμε τα περισσότερα βράδια μεσα γιατί δεν έιχε λεφτά, συνέχιζε πίνει πολύ χόρτο (4-5 τσιγάρα την ημέρα).μαλώναμε συχνά για αυτό.
κάποια μέρα θέλωντας να βάλω αφύπνιση στο δικό του κινητό είδα ένα μηνυμα προς κάποια άλλη- τον ξύπνησα και του είπα ότι δεν αντέχω αλλο έιναι ο μεγαλύτερος μαλάκας που έχω γνωρίσει μου είπε να πάμε να ξαπλώσουμε και να το συζητήσουμε μετα, έφυγα. ξαναβρεθήκαμε και μου είπε να σκεφτώ τι θέλω και να του πώ.μετά από κάποιες μέρες ενώ συναντηθήκαμε και είχα σκοπό να του πώ ότι θα μπορούσα να του ξαναδώσω μια ευκαιρία μου είπε ότι αυτός δεν νιώθει ενταξει με τον ευατό του απέναντι μου ότι είναι ακόμα ερωτευμένος και μα αγαπάει αλλά δεν θα νιώθει καλά με το πως θα τον βλέπω πλεόν (παρ όλο που δεν εγινε τίποτα παραπάνω με την άλλη απο μηνυματα .και εκεί τα χασα τελείως ,περίμενα να με διεκδικήσει, να μην παρετηθεί τόσο εύκολα..ήμουν απίστευτα θυμωμένη..προσπάθησα να δώσω εγώ την δευτερη ευκαιρία στη σχέση μας που δεν έδινε αυτός..όσο σκέφτομαι ότι εκίνη την ημέρα που είδα το μήνυμα με κρατούσε αγκαλιά και μου λεγε ότι ακόμα κια όταν ήμασταν χωριστά και έτυχε να κάνει με άλλες δεν με πρόδωσε ποτέ-και ηταν αληθινά λόγια το ξέρω-τα πίστευε.ήμουν τόο χαρούμενη όταν μου το πε..και μετα μπαπππ.
τελοσπάντων βρεθήκαμε μετά από αρκετό καιρο ερωτικά δυο φορές.διέκιψα την επικοικωνία για 6 μήνες περίπου και μετα έμαθα ότι έμπλεξε με ηρωίνη.και από εκεί και πέρα ξαναρχισαν οι επαφές (βρεθήκαμε και μια φορα ερωτικά ), οι οποίες με μπέρδευαν πολύ γιατί ήταν πολύ συναισθηματικος..(φαντάζομ� �ι και λόγω της χρήσης) για να μην παρεξηγηθώ τρυφερός ήταν πάντα -αλλά για παράδειγμα ποτέ δεν αποζητούσε αγκαλιές και χάδια (ενώ τωρα το έκανα-τον τελευταίο καιρό)και εκεί καπου μπερδευτηκα κι εγώ και θεώρησα ότι για να ερθεί σε μένα έχει ανάγκη την σχέση μας ή την επικοινωνία μας και αρχισα να νιώθω πάλι πιο έντονα πράγματα.και εκεί μπλέξαν πολύ τα πράγματα.αυτά προς το παρόν. νομίζω ότι κατα βάθος θέλω να του δώσω την ευκαιρία να επανορθώσει για όσο πόνο μου προκάλεσε και δεν μπροώ να δεχτώ την οριστικότητα γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν ήταν οριστικό .νιώθω πολύ μπερδεμένη δεν ξέρω πως να ξεφύγω τελικά από αυτον τον κύκλο που φαίνεται να επαναλαμβάνεται (carrie και Θεοφανία προσπάθησα πολύ. ελπίζω να τα καταφερα ;) )
