ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥΥΥΥ......:(

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ...ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕς ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ...ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΣΤΡΕΦΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΥΓΕΙΑ...ΟΤΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΚΟΥΓΑ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΟΥΣΑ,ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟς ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΖΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΠΟΛΥ...ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΗΘΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΙΝ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΠΝΗΛΘΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΙΔΙΟ ΑΣΧΗΜΠ ΓΕΓΟΝΟΣ....
...ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ....ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΜΕ ΗΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΑΝ ΧΑΣΩ ΘΑ ΧΑΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ...ΤΡΕΜΩ,ΚΛΑΙΩ,ΦΡΙΚΑΡΩ ΣΤΗ ΙΔΕΑ..ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΜΑΙ...:(....ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΚΥΣΤΗ,,,ΤΠΤ ΣΟΒΑΡΟ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ...ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΧΑΠΙΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΝΙΩΣΑ ΑΠΑΙΣΙΑ...ΤΗΝ ΕΧΩ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΠΟΤΕ,ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΟΛΑ...ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΡΙΚΑΡΑ.....ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΑΙΔΙΑ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΝ ΠΑΘΕΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ...ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ....ΑΦΗΣΤΕ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΥΡΙΟ(ΣΠΟΥΔΑΖΩ ΜΑΚΡΙΑ)ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΜΕ ΤΠΤ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΑΛΛΟΚΟΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ...ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΩ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ....ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΝΕΡΟΟΟΟΟ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?ΤΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ?...ΠΩΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ?? ΚΙΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΝΑΙ???...ΔΕΝ ΜΠΟΡΩΩΩΩ...ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ...

Είναι δύσκολα και επώδυνα τα όσα περιγράφεις…
Από προσωπική εμπειρία έχω να πω ότι ο τρόμος μπροστά στην ιδέα να χάσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο είναι πιθανόν να έχει ως σημείο αναφοράς μια παρόμοια εμπειρία του παρελθόντος (όπως η απώλεια του αγαπημένου σου). Βίωσα σε μικρή ηλικία την απειλή του θανάτου (έστω και έμμεσα) μέσα στο σπίτι μου. Η μητέρα μου μέσα σε λίγα χρόνια έχασε τα αδέρφια της και ο θάνατος και ο φόβος αυτού, ήταν παρών στην καθημερινότητα μας. Για κάποια χρόνια όλο το πακέτο του φόβου, με διάφορες μορφές (νοσοφοβία, πανικός, έντονο άγχος) ήταν εκεί να την ταλαιπωρεί και πολλά από αυτά πέρασαν σε εμάς, στα παιδιά της. Θυμάμαι ότι δεν καλωσόρισε το πένθος της (ιδιαίτερα στην πρώτη περίπτωση) και δεν βοηθήθηκε από το περιβάλλον γι’ αυτό. Συμβουλές του πατέρα μου αλλά και των συγγενών, του στυλ να σκεφτεί τα παιδιά της και να είναι δυνατή, την απέτρεπαν από το να θρηνήσει τον αγαπημένο της αδερφό (αλλά και τους επόμενους στη συνέχεια). Μετά από χρόνια, κάνοντας κάποιες αναδρομές, σκέφτηκα ότι έθαψε τα όποια συναισθήματα μέσα στην ψυχή της. Έως την εφηβεία μου όπου και έφυγα από το σπίτι, τη θυμάμαι αρκετές φορές να κάθεται σιωπηλή και θλιμμένη.
Δεν ξέρω πόσο «δούλεψες» το τραγικό περιστατικό που σου συνέβη (δεν έχω διαβάσει τα μηνύματα του). Ίσως να βοηθούσε να επιστρέψεις σε εκείνη τη άσχημη στιγμή και να προσπαθήσει να βιώσεις το πένθος σου, να εκφράσεις τα συναισθήματα σου, να τα ξεκλειδώσεις ώστε να μπορέσεις να το αποδεχτείς. Με τη βοήθεια της θεραπείας προσπάθησα και εγώ να «πενθήσω» για τη μητέρα που «έχασα» από την παιδική έως την εφηβική ηλικία. Σε εσένα είναι πιο άμεσο και πιο οδυνηρό και ίσως μια βοήθεια από κάποιον ειδικό να άνοιγε τις πόρτες που έπρεπε να ανοίξεις.
Προσπάθησε να φροντίσεις τον εαυτό σου και τότε θα είσαι σε θέση να φροντίσεις και τους άλλους και τη μαμά σου…
Εύχομαι σύντομα να νιώσεις καλύτερα :)

καλημερα περασα και περναω αυτα που λες...πρεπει να κατσεις να σκεφτεις λογικα και θα δεις οτι υπερβαλεις.διαβασε βιβλια ακου μουσικη και συζητα με δικους σου ανθωπους επισης θα ηταν καλο ανα εκενες ψυχοθεραπεια για να βρεις μεσω αυτης την αιτια που σε εφτασε εδω...τα ιαδια εκανα και εγω και ολα πανε καλυτερα.ολα εχουν μια λυση αρκει να θες να την βρεις...:cool:

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...:)

σε κατλαβαινω απολυτα αλλα πρεπει να ζησουμε την ζωη μας και οχι να μας προσπερναει εγω περναω αυτην την φαση 3 μηνες και δεν την γουσταρω καθολου βαρεθηκα να ειμαι εκτος...θελω να μπω παλι στην ροη της ζωης....:)

αυτο ακριβως με ξενερωνει και εμενα...ειναι σα να τα εχω παρατησει καποιες φορεσ και απλα να καθομαι να περιμενω δεν ξερω και εγω τι...χωρις να βγαινω,να διασκεδαζω,χωρισ να ζω...μεχρι που ξυπναω και με βριζω και παιρνω ξανα θαρρος...αλλα ρε παιδι μου δε σκεφτεσαι πωσ εγω που δεν ημουν ποτε ετσι εγινα ετσι???σε ξενερωνει αυτο...αυτεσ οι σκεψεισ και οι φοβοι...αμαν τουσ βαρεθηκα...θελω να κανω κατι αυθορμητα οπωσ παλια..χωρις να σκεφτω κι αν παθω κατι???..αυτο με ξενερωνει πιο πολυ...το γεγονος οτι τον ενθουσιασμο η τη χαρα τα μετριαζει ο φοβοσ..

συμφωνω μια απο τα ιδια...αμαν πια με την μαλακινση που με εχει πιασει...λες και καποιος με ζηλευε που ημουν μεσα στο γελιο και μεσα σε μια μερα αλλαξαν ολα...βεβαια με την ψυχοθεραπεια εχω βρει σιγα σιγα τι τα δημιουργησε αλλα κουραστηκα ρε συ...:p

ναι οκ το εχουμε βρει..ναι οκ εχουμε μαθει να μην μας παιρνει απο κατω οπως στις αρχες και να το αντιμετωπιζουμε...αλλα ρε παιδι μου...οσο σκεφτομαι οτι ξεχνουσα να γυρισω σπιτι μετα απο 5ωρουσ και βαλε καφεδες με τα παιδια και αλλα πολλα τετοια...πλεον μια ωρα και με πιανει το αγχος και ο φοβοσ και εξαφανιζομαι....μπουχος για το σπιτι που λενε...λες και αν παω σπιτι θα σωθω...χαχαχα...τι να πω ρε penakı...υπομονη να χουμε και δυναμη να το ξεπερναμε...να κανουμε πραγματα που μας ευχαριστουν,να μην πιεζομαστε για κανεναν και για τιποτα,οσο το δυνατον καλυτερη ποιοτητα ζωης...και που ξερεις...ισωσ οπως μας ηρτθε ξαφνικα αυτη η μαλακινση που λες και εσυ,ετσι θα φυγει κιολας...ελπιζω τλχ...;)

καλησπερα...τι κανουμε σημερα;;αμ εγω τι να σου πω που καπνιζα σαν τον πουστη επινα φρεντο καπουτσινο και κοκα κολα συνεχεια...κ ξαφνικα εκοψα το καπνισμα για να μην πεθανω τις κολες με το ζορι να πιω εναν καφε στο τοσο...με χαμομηλι και μελι την βγαζω και για ποτα ουτε λογος...κανα κρασι και αν τρεις μηνες τωρα ειμαι μια σπασικλω δεν ττην παλευω με εμενα....ελεοοοοοοοος....και καλα το τσιγαρο ρε φιλη αλλα κομενος και ο φρεντο μα ο φρεντο;;;;χι χι χι ευθυμησαμε παλι....

Quote:

---

Originally Posted by oneofthosedays

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...:)

---

πως ητανε το ξεσπασμα σου? μπορεις να το περιγραψεις??

Quote:

---

Originally Posted by oneofthosedays

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...:)

---

πως ητανε το ξεσπασμα σου? μπορεις να το περιγραψεις??

Quote:

---

Originally Posted by PENAKI1986

καλησπερα...τι κανουμε σημερα;;αμ εγω τι να σου πω που καπνιζα σαν τον πουστη επινα φρεντο καπουτσινο και κοκα κολα συνεχεια...κ ξαφνικα εκοψα το καπνισμα για να μην πεθανω τις κολες με το ζορι να πιω εναν καφε στο τοσο...με χαμομηλι και μελι την βγαζω και για ποτα ουτε λογος...κανα κρασι και αν τρεις μηνες τωρα ειμαι μια σπασικλω δεν ττην παλευω με εμενα....ελεοοοοοοοος....και καλα το τσιγαρο ρε φιλη αλλα κομενος και ο φρεντο μα ο φρεντο;;;;χι χι χι ευθυμησαμε παλι....

---

καλημερα penakııı ολα καλα μεχρι στιγμης,αν εξαιρεσουμε τα ονειρα υπερπαραγωγη που βλεπω και οσο να ναι με επηρεαζουν..αλλα συνηθισμενα τα βουνα απο τα χιονια...ειχες πει και εσυ σε μια δημοσιευση σου για τα ονειρα...καπως ετσι και εγω...χαχαχ λοιπον μοιαζουμε ελεινα...εκοψα το καπνισμα εδω και 1 μηνα..δεν μου λειπει ααρα δεν με χαλαει κιολασ....εγω επινα σαν τρελη φραπε...αλλα τον τελευταιο καιρο ειχα τρεμουλο στομαχοπονο ανησυχια...και τον σουταρα....με το φρεντο εχω σωθει ειλικρινα!οσο για την κοκα κολα τη μεγαλη μου αγαπη κοπηκε...καθως το στομαχι λογω του αγχουσ και συναμα του πονου δεν αντεχε και αυτη..:P συγνωμη αλλα η αγαπημενη βοτκα δεν κοβεται...ειμαι και γερο ποτηρακι(οταν αποφασισω να ξενυχτησω πλεον χαχαχαχχα)..ισα ισα το χω πει αν παρω ποτε φαρμακα για την περιπτωση μου(που ειμαι ακρωσ αντιθετη στα φαρμακα)αυτα τηα ειναι ΑΛΚΟΟΛ!ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑ!...ρε μην παρατας τον φρεντο αμαρτιααααα,δεν σου κανει κακο(1 τη μερα)...μια ευχαριστηση εχουμε και εμεις...(που λεει ο λογος) :P...αντε καλημερουδιααααααα....

Quote:

---

Originally Posted by oneofthosedays

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...:)

---

Οταν λες ''ξεσπασμα'' μπορεις να το περιγραψεις? λιγο πιο αναλυτικα...(αν βεβαια θελεις) :)

Quote:

---

Originally Posted by oneofthosedays

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...:)

---

Οταν λες ''ξεσπασμα'' μπορεις να το περιγραψεις? λιγο πιο αναλυτικα...(αν βεβαια θελεις) :)

καλημερα ολα καλα σημερα;εγω την παλευω εχω πονοκεφαλο βεβαια αλλα το πορισμα μου ειναι οτι ειναι λογω κακης στασης...θα ζησω και σημερα....χιχιχι

χιχιχιχι πονοκεφαλος ε?κλασσικο...εμενα το πορισμα μου ειναι το αυχενικο....δε βαριεσαι... ναι και εγω ετσι πιστευω θα τη βγαλω καθαρη και σημερα...:P

Quote:

---

Originally Posted by oneofthosedays

ευχαριστω για τις απαντησεις...penakı εχω κανει για λιγο ψυχοθεραπεια και ολα αυτα ξεκινησαν απο τοτε που περασα στην πολη που σπουδαζω...δεν ηταν 1η μου επιλογη,δεν ηθελα ,ειχα φανταστει αλλα,απογοητευτηκα ολα μαζι...πιεστηκα τοτε αλλα τα κρατησα ολα μεσα μου....και μετα απο ενα χρονο,με αφορμη και του θανατου του αγαπημενου μου προσωπου...ξεσπασα ετσι...ολα αυτα που κρατουσα βγηκαν σε μορφη κρισησ πανικου.νοσοφοβιων,φοβια για το θανατο και ολα αυτα...αυτα με βοηθησε να τα ανακαλυψω η ψυχολολογος...επισης και το οτι ολα αυτα γινονται πιο εντονα οταν κατι δε με ευχαριστει στη ζωη μου...παρεες,σχεση,κατι....κυ� �λοθιμικος ανθρωπος τι περιμενεισ :P...με λιγα λογια η ψυχολογος μου ειπε να σταματησω να ζηταω τα πολλα για να ειμαι ευτυχισμενη...και πραγματικα καταλαβα πως το κανω αυτο...στην ουσια μονη μου χαλιεμαι...τεσπα...σημερα ειμαι πολυ καλυτερα...δε λεω οτι δεν μου ερχονται οι γνωστες ιδεεεσ..αλλα οπως ερχονατι φευγουν....απλα εχω φαει αυτο το κολλημα με τη μανα μου επειδη ειναι η μονη που μιλαω για τα παντα ,ειναι η μονη που με ηρεμει και η μονη που οταν πρωτοεπαθα κριση πανικου,δεν με αντιμετωπισε σαν σχιζοφρενη ...ειναι απλα καταπληκτικη και εγω ολιγον τη μαμαμοθρεφτο...αφου με διαβεβαιωσε οτι δεν εχει τπτ και οτι με απλα χαπια της περασε αυτο που ειχε,βεβαια ρωτησα και αλλουσ γιατρουσ κρυφα απο αυτη για να ηρεμησω...:P...οπως εχω πει ξανα..παιχνιδια του δικου μας μυαλου ειναι ολα αυτα ,αρα στο δικο μας χερι ειναι και να τα διωξουμε...:)

---

Μπορεις να μου περιγραψεις λιγο το ξεσπασμα σου???

Μια ερωτηση την εχω κανει 6 φορες και δεν φενεται...αν ειναι δυνατον :P Ηθελα να σε ρωτησω αν μπορεις να περιγραψεις το ξεσπασμα σου...στο περιπου...τι ενιωθες...πως τα εβγαλες απο μεσα σου....πως ητανε..πανω κατω...

α ΡΕ ΚΑΡΟΛ !!!!εισαι πολυ επιμονη! Τι να σου πουμε δηλ!Δεν καταλαβαινεις οτι οι ψυχικες παθησεις ειναι ενα μυστηριο μια που κ η υπαρξη ειναι μυστηριο!
Καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη γιατι κ οψυχισμος του καθενα ειναι διαφορετικος! Τι θα γινει αν κανεις συλλογη απο προσωπικες εμπειριες,θα ενημερωθεις ? γιατι δεν διαβαζεις στο φορουμ για τις ψυχωσεις γενικα να εχεις μια ιδεα?
Το καταλαβαινω οτι εισαι σε δυσκολη φαση αλλα μη βιαζεσαι ,ασε να εξελιχτουν λιγο τα πραγματα, κ εσυ προς το παρον μαθε να κολυμπας στα βαθια νερα!

Σορρυ που δεν εχω καποια τετοια παθηση και φοβαμαι...!!! Λογικο ειναι ρε συ να αντιδρω καπως ετσι...! Ναι πιστευω πως πως αμα κανω ''συλλογη'' απο εμπειριες ατομων που εχουν περασει η περνουν κατι τετοιο σιγουρα 9α μαθω περισσοτερα απ οσα μπορει να μ πει ενας ψυχιατρος που δεν ξερει και ο ιδιος τι του γινεται..που για να ειναι καλα ο ιδιος με τοσα που βλεπει και ακουει τα λεει σε αλλους ψυχιατρους και ουτω καθεξης..τεσπα....μια ερωτηση εκανα...δεν χρειαζεται να παρω απαντηση..Η υπομονη ομως στην δικη μου περιπτωση ειναι κατι τοσο δυσκολο!!!!

εγω μια εχω αυχενικο μια εχω προβλημα με τα ματια τι να πω μωρε φιλη...δεν ημουν ετσι ρε γαμωτο θελω την πενυ που ημουν πριν να μην φοβαμαι να μην μασαω με την εμπειρια των 25...μπορω;;;;αν το καλοσκεφτεις ομως ειμαστε πολυ δυνατες και μονο που παλευουμε ολο αυτο και δεν το βαζουμε κατω...

Quote:

---

Originally Posted by Karol

Σορρυ που δεν εχω καποια τετοια παθηση και φοβαμαι...!!! Λογικο ειναι ρε συ να αντιδρω καπως ετσι...! Ναι πιστευω πως πως αμα κανω ''συλλογη'' απο εμπειριες ατομων που εχουν περασει η περνουν κατι τετοιο σιγουρα 9α μαθω περισσοτερα απ οσα μπορει να μ πει ενας ψυχιατρος που δεν ξερει και ο ιδιος τι του γινεται..που για να ειναι καλα ο ιδιος με τοσα που βλεπει και ακουει τα λεει σε αλλους ψυχιατρους και ουτω καθεξης..τεσπα....μια ερωτηση εκανα...δεν χρειαζεται να παρω απαντηση..Η υπομονη ομως στην δικη μου περιπτωση ειναι κατι τοσο δυσκολο!!!!

---

karol αν εννοεις πως εξωτερικευεται η κριση πανικου,γτ δν καταλαβα ακριβως την ερωτηση σου...ειναι πανω κατω τα κλασσικα..πιεση στο κεφαλι,καλα εγω την εχω αυτην την πιεση καιρο τωρα δε φευγει,ζαλαδα,στομαχοπονο(� �μενα το αγχος εκει ξεσπουσε παντα στο στομαχι),ναυτια,λιγο πιο σπανια ριγος και τρεμουλο,αισθηση ασφυφιας και μια γενικοτερη ταραχη και φοβια θανατου...βεβαια τωρα τελευταια ξεσπαω στο κλαμα και τελειωνει πιο γρηγορα ο πανικοσ λογω του οτι ξαλαφρωνω..χιχι βρηκα κολπο μαλλον :P..συμφωνω πως διαβαζοντας παρομοιες ιστοριες εδω μεσα παιρνουμε θαρρος και δυναμη να συνεχισουμε...και φυσικα συζητωντασ μεταξυ μας αποκτουμε υπομονη που χρειαζεται πολυ...

και σορυ κιολας που δεν απαντουσα αλλα δεν μου εμφανιζοταν οι ερωτησεισ σου..

Quote:

---

Originally Posted by PENAKI1986

εγω μια εχω αυχενικο μια εχω προβλημα με τα ματια τι να πω μωρε φιλη...δεν ημουν ετσι ρε γαμωτο θελω την πενυ που ημουν πριν να μην φοβαμαι να μην μασαω με την εμπειρια των 25...μπορω;;;;αν το καλοσκεφτεις ομως ειμαστε πολυ δυνατες και μονο που παλευουμε ολο αυτο και δεν το βαζουμε κατω...

---

χμμμ αυχενικο πιεση στο κεφαλι και κατι παιζει με τα ματια μου τις τελευταιες μερεσ σα να βλεπω θολα κτ τετοιο...τεσπα δε δινω βαση ,μπορει να μου περνουν πολλα απο το μυαλο αλλα λεω τοσεσ μερεσ που εχω ολες αυτεσ τις ενοχλησεις θα ειχα πεθανει..χαχαχαχα και το ξεχναω...μα και εμενα αυτο με ριχνει ωρες ωρες...το γεγονος οτι εχασα το παλιο εαυτο μου που τα εγραφε ολα κανονικααααα,εβγαινα ξεχνουσα να γυρισω σπιτι δεν φοβομουν να ταξιδεψω να κανω τα παντα...και τωρα που εχω την ευκαιρια και το χρονο να τα κανω,με σταματα ο φοβος,ξενερωνω με την παρτη μου...αλλα γιαυτο ακριβωσ δεν το βαζουμε κατω...γτ ο παλιος μασ εαυτος μασ ξυπναει και μας κανει δυνατες οταν παμε να τα παρατησουμε..το παλεβουμε γτ θελουμε να ειμαστε οπως παλια χαρουμενεσ και ανεμελες και ναι αυτο μας εχει κανει πολυ δυνατες...αυτα ειναι τα καλα τησ κατα τα αλλα ασχημης εμπειριας...;)

καλημερα....να σε ρωτησω σε πιανουν κ εσενα πονοι στο πανω μερος του κεφαλιου σαν ωα σε τρυπαει κατι και μουδισμα απο την μια πλευρα;ελεος πια....:cool:

καλημερα πενακιιιιιιιιι!...ναι ο πονος στο κεφαλι ειναι μονιμος και με εκνευριζει απιστευτα...εχω θεματακι με το αυχενικο και ειμαι χαλια τον περισσοτερο καιρο και εδω που μενω η υγρασια με πεθαινει...πιο πολυ οι πονοι μου ειναι σαν μουδιασμα γενικο αλλα και στο προσωπο οπως λες...και σαν τσιμπηματα στο κεφαλι,επισησ πολλες φορες εχω νιωσει και ενα περιεργο μουδιασμα σε ολο το κεφαλι αλλα και τρεμουλο και τα χω κανει πανω μου..αλλα αφου ζω η αγχωτικο η αυχενικο θα ειναι...επαψα πλεον να τα ψαχνω,ο,τι ειναι να γινει θα γινει;)...καθαρο αγχος δλδ και αυτο που περιγραφεις εσυ...μια απο τα ιδια...συν η θολη οραση και τα στεγνα ματια τσ τελευταιες μερες...πππφφφφ εκνευριζομαιιιιιιιιιιιιιι ιιι...:p

ρε φιλη ποσο χρονων εισαι;;μενεις επαρχια;εγω ειμαι 25 και μενω αθηνα...ξερεις τι δεν αντεχω;;που δεν με καταλαβαινει κανεις....μονο ο αρραβωνιαστικος μου κ η θαρπευτρια...ειναι μερεσ καλες και ειναι αλλες που παλευω με τα κυμματα.....τι να πω πια δεν ξερω..

ειμαι 21 και μενω ροδο...αν σε καλυπτει το να συζητας με τον αραβωνιαστικο σου και τη θεραπευτρια σου και αν σε κανουν να νιωθεις ασφαλης σου φτανουν και σου περισσευουν...δε χρειαζεται και δε γινεται να σε καταλαβαινει ολος ο κοσμος...και εγω με 2 ατομα συζηταω ανετα περι αυτου και με κανουν και αισθανομαι ομορφα και με ανακουφιζουν...αρα καποιοι μας καταλαβαινουν οχι και κανεις...σκεψου υπαρχουν ατομα που περναν ολα αυτα που περναμε εμεις αθορυβα,κρατωντας τα παντα μεσα τους επειδη πραγματικα δεν εχουν κανεναν να τους ακουσει...αρα φιλη ειμαστε απο τις τυχερες μην παραπονιεσαι...;)..ετσι ειναι πενακι μερικες μερες θα ειναι τελειες,δε θα σκεφτεσαι τπτ ολα θα σου πηγαινουν καλυτερα απο ποτε,αλλες μερες απλα θα παλευονται και αλλες δεν θα υποφερονται καν...και ειναι φυσιολογικο συμβαινει σε ολους μας απλα εμεις με τον πανικο και τις εμπειριες που εχουμε απο ολο αυτο που μας συμβαινει το βλεπουμε καπως διαφορετικα και το αναλυουμε...βλεπουμε την καθε μερα διαφορετικη και αναλυουμε τις διαθεσης μας σα να κραταμε ημερολογιο...κατι που παλια δεν καναμε..ετσι δεν ειναι???..ποσο καιρο εχεις που το παλευεις?πως σου ξεκινησε?πως ξεσπασε..αν θες απαντας ;)

παλευω εδω κ 3 μηνες ξαφνικα με επιασε δεν το εβαλα κατω δεν πηρα καθολου χαπια απλα εφυγαν οι κρισεις πανικου και ηρθε η νοσοφοβια τωρα καταπολεμαω και αυτο...ρε συ σε εχει πιασει ποτε κατι σαν εντονο φτερουγισμα στο στομαχι και το στερνο μια αισθηση σαν να εχεις βροχικα;με τρομαζει αυτο...

καλημερα!!!...3 μηνες και φαινεσαι πολυ δυνατη!!!εγω στους 3 μηνες δεν μπορουσα να βγω απο το σπιτι και να επιστρεψω στις σπουδες μου...ηθελα συνεχεια διπλα μου τη μανα μου γτ μονο αυτη μου προσφερε ασφαλεια....μετα απο 1 χρονο ξυπνησα και αρχισα να το παλευω και συνεχιζω...στα χαπια και εγω ειμαι ακρως αντιθετη,ειναι προσκαιρη λυση...αν δεν το παλεψεις μονος σου δεν θα το διωξεις οριστικα και δε θα βρεις τη ριζα του προβληματος.εγω πλεον δεν περναω κρισεις πανικου αλλα μου χει κολλησει αυτη η ηλιθια ιδεα του θανατου(βιωσα αρκετα τον χαμο δικων μου προσωπων)..ε και με ριχνει οσο να ναι...δλδ ουσιαστικα ειμαι μια χαρα αλλα με ταλαιπωρει αυτο το αγκαθακι και κατα συνεπεια οι νοσοφοβιες...ναι αυτο με το φτερουγισμα ειναι κατι κλασσικο..φτερουγισμα ψηλα στο στομαχι και νιωθω οτι η καρδια μου κανει τουμπες..ε και νομιζω οτι θα παθω καρδιακο επεισοδιο,μεχρι που το ξεχναω και φευγει απο μονο του..χαχα..τον τελευταιο καιρο επηρεαζομαι εντονα απο διαφορους θανατουσ που ακουω η αρρωστιες γνωστων μου και φυσικα μετα εχω και εγω την ιδια ασθενεια..στο μυαλο μου παντα...:P σου συμβαινει αυτο?

εννοειται φιλη μου οτι οταν ακουσω για θανατο η αρρωστια το υοθετω...απο παλια ομως εβαζα τα κλαματα και συνεπασχα με οτι ακουγα...κ εγω στην αρχη ηθελα παντα διπλα την μαμα μου κ κοιμομουν για δυο βδομαδεας μαζι της.ευτυχως η ψυχολογος μου μου εβαλε μυαλο και καταλαβα οτι η θεση μου ειναι με τον αρραβωνιαστικο μου.τωρα στηριζομαι σε εμενα αν και οταν τραβαω ζορι το μωρακι μου το καταλαβαινει αμεσως...με το που εφαγα σημερα λιγο τυροπιτα παλι σπασμους μου εκενε το στομαχι...δεν ποναει αλλα ξεκιναει απο το στομαχι και φνανει μεχρι τον λαιμο...σαν να μου εχι καθισει κατι...

και εγω σε αυτο δεν αλλαξα πολυ απο παλια...ο,τι κακο συνεβαινε σε καποιον γνωστο η αγνωστο πονουσα και εγω μαζι του...μαλλον ειμαστε πολυ ευαισθητες πενακι για αυτο τα τραβαμε εμεις ολα αυτα...ενας ψυχρος ανθρωπος δε νομιζω να παθει ποτε κριση πανικου...ναι και εμενα τοτε η ψυχολογος μου ειχε βαλει χερι..και στη μανα μου που με νταντευε χαχαχα,ηθελα να γυρναω γρηγορα σπιτι και να καθομαι με τη μανα μου παρα να μενω στο αγορι μου...την ειχα πρηξει και αυτη..νεα γυναικα την περιοριζα οσο να πεις...αλλα η καημενη ποτε δεν ειπε τπτ..:)...ειναι πολυ ομορφο που ο αρραβωνιαστικος σου καταλαβαινει τι περνας και εχει υπομονη και σε στηριζει...δεν το βρισκεις ευκολα αυτο.το ξερω ρε πενακι εμενα το στομαχι με ταλαιπωρει χρονια,λιγο να αγχωθω η οτιδηποτε με χτυπαει εκει...δεν τρωω με ποναει,τρωω για να μου περασει ο πονος με ποναει πιο πολυ...αλλα το χειροτερο ειναι αυτο το αισθημα φουσκωματος που φτανει μεχρι το λαιμο...πολλες φορες νιωθω οτι δεν μπορω να αναπνευσω η οτι πνιγομαι...αλλα οποιον και να ρωτησεις η να διαβασεις ειναι καθαροτατο αγχος ολη αυτη η διαταραχη του πεπτικου...

σημερα εισαι καλα;;εγω ειμαι καλα....

ναι καλα ειμαι πενακιιιιιι...πηγα για καφεδακι γελασα με τα παιδια ολα οκ...το στομαχι να μην με ενοχλουσε...:P..να σου πω αθηνα μου ειπες μενεις?
αν θες και εχεις μσν η φεισμπουκ να τα λεμε...στειλε στο πριβε αν θες :)

χαιρομαι...σε ποναει το στομαχι σου;ρε συ εγω νοιωθω σαν να γουργουριζει συνεχεια και σαν να μου ανεβαινει στο στομα ειδικα οταν καθομαι...το εχεισ παθει;αθηνα μενω δεν εχω facebook...πως στελνω πριβε να σου πω το msn αν το θυμηθω...

αυτο ακριβως με το στομαχι και ενα φουσκωμα χωρις να εχω φαει εκνευριστικο...παιρνω το μαλοξ μπασ και μου περασει αλλα τπτ μεχρι στιγμης..στελνεις στα μηνυματα πανω στην σελιδα..κατσε θα σου στειλω κτ και πατα αμεσως απαντηση να μην το ψαχνεις...οταν το θυμηθεις το μσν :P

Παιδια,εχω ενα βαρος απ το πρωι στο στερνο(αναμεσα στο στηθος) & εχω φαει κολλημα οτι ειναι η πνευμονια η κατι στην καρδια.....σας εχει τυχει?

Quote:

---

Originally Posted by ΡΑΝΗ

Παιδια,εχω ενα βαρος απ το πρωι στο στερνο(αναμεσα στο στηθος) & εχω φαει κολλημα οτι ειναι η πνευμονια η κατι στην καρδια.....σας εχει τυχει?

---

ναι μου εχει τυχει.....δεν ειναι κατι μαλλον κατι βαρυ βιωνεις......σε φοβιζει αυτο?

Δεν εχει συμβει κατι συγκεκριμενο,τα καθημερηνα.....το αν με φοβιζει,φυσικα,αλλωστε γι αυτο παει το μυαλο μου στο κακο!

και εγω panh καπως ετσι ειμαι εδω και κατι μερες νιωθω δυσφοριες στο στομαχι αλλα και πιο ψηλα και ποναει και η πλατη μου και δεν ξερω πλεον τι να σκεφτω? στομαχι,καρδια η πνευμονια???