Γειά σας, συγνώμη που γράφω ξανά αλλά είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, δεν έχω σε ποιον να μιλήσω και φοβάμαι μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Σήμερα, μετά από χρόνια κατάθλιψης πήρα την απόφαση να πάω σε ψυχιάτρο. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση γιατί δεν έχω βοήθεια και συμπαράσταση από κανέναν . Μέχρι να πάω είχα πολύ άγχος, ταχυκαρδίες, φοβόμουν μήπως δεν πάει καλά, μήπως δεν υπάρξει χημεία μεταξύ μας κλπ. Τελικά όλα πήγαν πολύ καλά, ο γιατρός ήταν φιλικός, ένιωσα άνετα μαζί του και μου εξήγησε όλες τις μεθόδους θεραπείας κατατοπιστικά. Για πρώτη φορά μετά από καιρό ένιωσα ότι υπάρχει ελπίδα και ότι θα γίνω καλά αν ακολουθήσω τη θεραπεία που διαλέξαμε μαζί με φαρμακευτική αγωγή, έχω όλη τη θέληση να βοηθήσω τον εαυτό μου και να βγω από αυτό. Το θέμα είναι ότι μόλις επέστρεψα στο σπίτι, χαρούμενη ότι επιτέλους βρέθηκε μια λύση, πήγα να το πω χαρούμενη στη μητέρα μου και εκείνη αμέσως ξύνισε και μου λέει: "Ρε ηλίθια σε δουλεύει! Έτσι λένε όλοι οι γιατροί, ψάχνουν για κορόιδα σαν κι εσένα για να τους πάρουν τα λεφτά". Μου μίλησε πολύ άσχημα και αμέσως μετά πήγε για ύπνο. Ειλικρινά εκείνη τη στιγμή τα πάντα γκρεμίστηκαν μέσα μου, από εκείνη την ώρα κλαίω συνέχεια και θέλω να κάνω κακό στον εαυτό μου. Σκέφτομαι να βγω έξω στο δρόμο μέσα στη νύχτα κι ας γίνει ότι γίνει....
