αγχος - φοβος- αδιεξοδος

γεια σας
εχω ξαναγραψει για τα προβληματα μου και αποφασησα να ξαναγραψω γιατι η επικοινωνια με κανει με κανει να νοιωθω καλυτερα. μια συμβουλη,ή και μια απλη κουβεντα θα με βοηθουσε.
πριν 11 χρονια αρχισα να κανω κρισεις πανικου να εχω αρωστοφοβια,καταθληψη κτλ.
μετα απο πολλα χρονια προσπαθειων αλλα και φαρμακευτικης αγωγης καταφερα να εχω ερθει σε ενα πολυ καλο σημειο και να πιστευω οτι το εχω σχεδον ξεπερασει.
με την οικονομικη κριση ομως αρχισα να εχω σοβαρα οικονομικα προβληματα αφου εχω μαγαζι και τα πραγματα πανε καθε μερα και χειροτερα.τα χρεη μου καθε μερα και μεγαλωνουν και δεν εχω τι δυνατοτητα να κανω κατι για να φτιαξουν τα πραγματα. φοβαμε οτι στο μελλον θα εχω προβλημα επιβιωσεις και σαν πατερσ αυτο ειναι ο χειροτερος εφιαλτης μου.ψαχνω για δουελεια τον τελευταιο καιρο μηποσ βρω κατι αλλο για να μπορεσω να ορθοποδησω αλλα καθε μερα απογοητευομαι και πιο πολυ.
φοβαμε οτι θαυποτροπιασω αφου το αγχος ειναι τεραστειο και δεν μπορω να το ελεγχξω. δεν θελω να αρχισω απο την αρχη και να εχω τα ιδια προβληματα με παλια.
καθε μερα φοβαμε και πιο πολυ. νομιζω οτι αν καταφερνα να ηρεμισω λίγο και να εβλεπα τα πραγματα πιο ηρεμα και πιο αισιδοξα θα μπορουσα να κανω τα πραγματα λιγο καλυτερα , αλλα νοιωθω εντελοςανυμποροσ να αντιδρασω.
ελπιζω μονο τα πραγματα να μην ειναι οσο τραγικα τα βλεπω τωρα και να καταφερω να ορθοποδισω ψυχολογικα για να μπορω να αντιμετοπησω και τα υπολοιπα.
σας ευχαριστω για το χρονο σας και ζητω συγνωμη για την ορθογραφια μου.
βλεπετε δεν παθαινουν κρισεις πανικου μονο οι μορφομενοι!!!!!!

επισεις θα ηθελα να ρωτησω αν υπαρχει καποιος τροπος πιο αμεσης επικοινωνιας με ανθροπου που μπορουν να βοηθησουν ψυχολογικα καποιον που αντιμετοπιζει προβληματα, μια και με την οικονομικη κατασταση μου ειναι αδυνατον να επισκευτω ψυχολογο

Γιωργο, οντως εχεις πραγματικα προβληματα που αντιμετωπιζεις. Αν καταλαβα καλα εισαι πατερας?Πραγματι σε τετπια περιπτωση ειναι προβλημα.
Εαν εχεις ορεξη να δουλεψεις πιστευω θα βρεις στο λεω γιατι καποιοι δε πανε να δουλεψουν αν ειναι λιγα τα λεφτα.
Σε αυτες τις εποχες δε μπορουμε να εχουμε πολυτελειες.Δε ξερω που μένεις αλλα απο οσο γνωριζω και στην επαρχια υπαρχουν ψυχολογοι του δημου, που δε πληρωνεις.
Ελπιζω ολα να σου πανε καλυτερα

nai lilum εχω δυο παιδια. οντοσ τα προβληματ ειναι μεγαλα αλλα δεν αντιμετοπιζονται αν εισαι συνεχοσ φοβισμενος.αυτο νομιζω ειναι το μελαλυτερο μου προβλημα αυτη τη στιγμη. ειμαι απο κρητη και δεν ξερω αν υπαρχουν τροποι να βρω βοηθεια ψυχολογικη δωρεαν.

Ψαξε στο διαδυκτιο,λογικα θα υπαρχουν στη κρητη. Εγω παντως θεωρω οτι μονο και μονο που εχεις 2 παιδια εισαι αξιεπαινος ανθρωπος...Εγω φοβαμαι απιστευτα να γινω μανα,οχι για το οικονομικο θεμα αλλα για το αν θα ειμαι ικανη να μεγαλωσω σωστα εναν ανθρωπο. Πιστευω αν και η γυναικα σου δουλευει και εσυ βρεις μια αλλη δουλει θα τα βολεψετε.Βεβαια για ολους ισχυει οτι τα περιττα ειναι κομμένα.Πιστευω ειχαμε καλομάθει και ολο αυτο μας ήρθε απότομα.
Σκεφτεσαι να κλεισεις τελειως το μαγαζί σου?

θα το ειχα κανει αν ειχα τη δυνατοτητα αλλα με το χρεη δεν ειναι καθολου ευκολο. το να εισαι γονιος ειναι μεγαλη ευθυνη οντος. ολοι ομως εχουμε την αξια μας και μπορουμε να ειμαστε γονεις. το θεμα ειναι να μπορεισ να τουσ προσφαιρεισ αυτα που πρεπει . αν και καποιος μου ειχε πει καποτε οτι το μονο απαρετητο για να μεγαλοση ενα παιδι ειναι η αγαπη.τα υπολοιπα ειναι δευτερευοντα

Γιώργο ξέρω ότι αυτό που θα σου πω δε θα σου πάρει το άγχος, αλλά καμια φορά βοηθάει να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος στον πλανήτη γη με προβλήματα. Δυστυχώς το οικονομικό πρόβλημα εχει χτυπήσει τις πόρτες σχεδόν όλων των μέσων οικογενειών της Ελλάδας και όλοι λίγο έως πολύ τα ίδια με σένα σκεφτόμαστε. Και μένα ο άντρας μου εχασε τη δουλειά του, τα χρέη τρέχουν και ξέρω πάρα πολλές οικογένειες με το ίδιο πρόβλημα. Όμως εσύ θα πρέπει να ζητήσεις και μια ψυχολογική υποστήριξη για να μην "πέσεις" πάλι. Ψάξτο στην περιοχή σου, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος ψυχολόγος. Δεν ξέρω αν έχεις και βιβλιάριο ασθενείας και αν μπορείς μέσω αυτού να δεις κάποιον ψυχίατρο.

Παιδιά δεν έχω, αλλά θυμάμαι πως σκεφτόμουνα όταν ήμουν παιδί. Ναι, αγάπη χρειάζονται τα παιδιά και κάτι ακόμα. Να βλέπουν τους γονείς τους καλά, παρά τα όποια προβλήματα, για να αισθάνονται ασφαλή. Προβλήματα πάντα θα υπάρχουν και τα παιδιά καταλαβαίνουν και κατανοούν τις δύσκολες στιγμές. Σημασία φαντάζομαι γι'αυτά εχει ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι. Γι΄αυτό εγω αν ήμουν στη θέση σου θα μιλούσα σε κάποιον ειδικό και βέβαια στο σύντροφό μου. Εύχομαι να πάνε όλα καλά, με τη βοήθεια και του Θεού

deep ελπιζω ο θεοσ να μας βοηθηση ολους αν και δεν πιστευα πολυ εχω αρχισει και αντω δυναμη πολλες φορεσ οταν προσευχομε.το οτι δεν ειμαι ο μονος μεπροβληματα το ξερω και το σκευτομε πολλες φορεσ.αλλοστε δεν εχω κανει και επαγγελματικα λαθη σοβαρα και παντα ημουν πολυ μετριμενος στα εξοδα μου . η δουλεια επεσε ομως ραγδαια και σε μεγαλο ποσοστο και μας κατεσρεψε. στη γυναικα μου δεν μπορω να μιλησω και γιατι στο παρελθον με τα προβληματα πανικου και φοβου την ειχα επιρεασει πολυ και δεν μπορει να με ακουει αν τισ μιλαω για τουσ φοβους μου. αλλοστε κι αυτη καπος ετσι νοιωθει με την κατασταση που επικρατη.

Σε καταλαβαίνω όταν λες ότι είναι δύσκολο αυτη τη στιγμή να μιλήσεις στη γυναίκα σου, η οποία λίγο εως πολύ θα αισθανεται πιεσμένη όπως και συ. Μην αφήσεις όμως κατά τη γνώμη μου να συσσωρευτεί όλη αυτη η πίεση μέσα σου. Βρες κάποιον γιατρό να σε βοηθήσει στο ψυχολογικό κομμάτι. Για το οικονομικό πρόβλημα τι άλλο να κάνεις. Δουλεύεις, είσαι μετρημένος στα έξοδα, προσπαθείς, δεν το βάζεις κάτω και μπράβο σου. Τι άλλο δηλαδή να κάνεις. Μακάρι να ήταν στο χέρι σου. Α, και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου. Είσαι πολύ τυχερός!

Γιώργο, γεια σου και καλώς ήρθες.

Σου αφήνω λινκ όπου μπορείς να δεις τα τηλέφωνα από τα Κεντρα Ψυχικής Υγείας και στην Κρήτη. Υπάρχει από ότι είδα κέντρο στα Χανιά και στο Ηράκλειο.
Στα κέντρα αυτά το κόστος είναι ελάχιστο, οπότε μπορείς να επικοινωνήσεις να μάθεις περισσότερα και να κλείσεις κι ένα ραντεβού με κάποιο ψυχολόγο.

http://www.anaptyxikaikinisi.gr/inde...26-31&Itemid=5

http://www.katathlipsi.gr/index.php?...d=49&Itemid=70

Πάντως μην πιέζεις πολύ τον εαυτό σου και μην είσαι αυστηρός μαζί του. Ξέρω πώς μπορεί να λειτουργεί το άγχος και πόσο εύκολα μας παραλύει. Θα ήθελα να σου πω ακόμα ότι για εμένα θα ήταν καλό να μιλήσεις και με τη γυναίκα σου. Διάβασα ότι είχε προβληματιστεί στο παρελθόν, όμως δε χρειάζεται να πανικοβληθεί τώρα. Θα βοηθήσει πολύ αν η σύντροφός σου γνωρίζει τα προβλήματά σου και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Δοκίμασε να την προσεγγίσεις και να της μιλήσεις για όλα αυτά. Ζήτησε την υποστήριξή της. Μαζί θα τα καταφέρετε καλύτερα. Να είστε δηλαδή μαζί και σε αυτό. Δεν είσαι παντοδύναμος και δεδομένης της κατάστασης αδικείς και κάνεις κακό στον εαυτό σου αν επιμένεις να τα φέρνεις βόλτα όλα μόνος σου.

Φιλικά, και εύχομαι ό,τι καλύτερο :)

Γιώργο, καταρχήν μπράβο σου που έκανες οικογένεια, παρ΄όλα τα θεματάκια που είχες με τις κρίσεις πανικού και τα συναφή, γνωστά και μη εξαιρετέα. Είσαι ικανός άνθρωπος και πατέρας. Τα περί οικ. κρίσεως με όλα τα επακόλουθα, τα βιώνουμε όλοι μας καθημερινά. Όλοι έχουμε λίγο ή πολύ πλέον οικονομικές δυσχέρειες. Αντλώντας δύναμη από τα παιδιά σου, νομίζω είναι ό,τι καλύτερο για να προχωρήσεις με το κεφάλι ψηλά. Υπάρχουν δυσκολίες σήμερα, αυτό είναι ξεκάθαρο, αλλά θα επιβιώσουμε όλοι μας, θα την βρούμε την άκρη.

παιδια ευχαριστω. ευχαριστω και για τα λινκ κρειζι. το σκεφτομουν για τα κεντρα αυτα. θελει δυναμη παλι να ξαναμπω στη διαδικασια του ψυχολογου, αλλα πρεπει να το σκεφτω πιο σοβαρα και να ξαναπαω. ειναι παντος πολυ συμαντικο να μπορει κανεις να μειραζεται αυτα τα προβληματα με αλλουσ ανθρωπους και ειδικα με ανθωπουσ που μπορουν να καταλαβουν.

Quote:

---

Originally Posted by giorgosm

παιδια ευχαριστω. ευχαριστω και για τα λινκ κρειζι. το σκεφτομουν για τα κεντρα αυτα. θελει δυναμη παλι να ξαναμπω στη διαδικασια του ψυχολογου, αλλα πρεπει να το σκεφτω πιο σοβαρα και να ξαναπαω. ειναι παντος πολυ συμαντικο να μπορει κανεις να μειραζεται αυτα τα προβληματα με αλλουσ ανθρωπους και ειδικα με ανθωπουσ που μπορουν να καταλαβουν.

---

Γιώργο, έχεις δίκιο σ' αυτό. Θέλει δύναμη η διαδικασία αυτή και σου την εύχομαι ολόψυχα :)
όπως και το να βρεις την κατανόηση που χρειάζεσαι στο περιβάλλον σου και στους δικούς ανθρώπους.
Γι' αυτό το μοίρασμα βέβαια πρέπει να κάνεις κι εσύ το βήμα σου και να απλώσεις τα χέρια σου προς τους άλλους.

Να είσαι καλά..

δυστυχος κατανοηδη δεν υπαρχει απο τους γυρο μου. ειναι πολυ δυσκολο να το σηζητησω.ολοι περιμενουν απο εμενα να βρω λυσεις.και πρεπει να κρατησω και τον εαυτο μου να μην καταρευση. πολλες φορεσ νοιωθω την αναγκη να φωναξω βοηθεια. αλλεσ φορεσ θελω να κλαψω. δεν αντεχω αλλο.ξερω πως ολοι αντιμετοπιζουν οικονομικο προβλημα λιγο ή πολυ.
ομως ο καθενας ξερει τα δικα του. θελω να ξυπνησω ενα πρωι και ολα αυτα να ειναι ενας εφιαλτης. ομως αυτο δεν ειναι δυνατο να γινει. οποτε σφιγγω τα δοντια και προσπαθω να βρω κουραγιο. αλλες φορες τα καταφερνω και αλλες οχι.
ποιος ξερει?
ισως να γινονται και θαυματα και να μπορεσω με καποιο τροπο να ξεκολησω απο αυτην την κατασταση.
αν υπαρχει θεοσ ας μασ βοηθησει ολους.

γεια σε ολους. παλι στην ιδια κατασταση ειμαι.
φοβος και αγχος.τελειωνει ο μηνας παλι και οι υποχρεωσεις δεν βγαινουν με τιποτα.
πως να το παλεψω παλι; τι να κανω;
ολη μερα δεν μπορω να σκεφτω τιποτα αλλο. κοιταζω τα παιδια μου και θελω να κλαψω. θελω να κλειστω σε ενα καβουκι και να μην βλεπω κανενα. ουφ θα σκασω καμμια ωρα.
γιατι να μην μπορω να αντιμετωπισω κι εγω την κατασταση πιο ψυχραιμα;

Ε πώς να αντιμετωπίσεις πιο ψύχραιμα την κατάσταση. Είναι λογικό, όπως είπες και συ τελειώνει ο΄μήνας και οι υποχρεώσεις τρέχουν. Κάπως έτσι είναι και ο άντρας μου, δε μιλιέται. Απλά προσπάθησε να ηρεμήσεις, η κατάσταση δε θα αλλάξει από την πίεση που έχεις. Σκέψου οτι κάνεις το καλύτερο που μπορείς, κι ας μην φτάνει. Μιλησε στη γυναίκα σου, μίλησε με κάποιον φίλο, και βέβαια με κάποιον ειδικό για να βοηθηθείς. Τώρα στο πρακτικο κομμάτι δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις. Τα ίδια σκέφτομαι και εγώ. Από που να κάνω οικονομία, αν υπάρχει κάτι που μπορώ να "κόψω".