Κάθε βράδυ..

Σε 10 μέρες περίπου έχω ραντεβού με έναν ψυχίατρο..
Θα ήθελα να ρωτήσω αν η κατάσταση μου γενικά είναι κοινή με κάποιον απο εδώ σχετικά με το άγχος.
Γενικά είμαι πολύ αγχώδεις τύπος και καταθλιπτικός από τότε που με θυμάμαι αλλά άλλο είναι το θέμα μου τώτα..α το πρόβλημα που αντιμετωπίζω το οποίο χειροτερεύει και έχει εμφανιστεί εδώ και 2 μήνες είναι πως κάθε μέρα μπορεί να ξυπνάω σχετικά κανονικά το πρωί να είμαι εντός εισαγωγικών οκ μέσα στην μέρα.. Αλλά το μεγάλο μου πρόβλημα είναι όταν βραδιάζει.. Με πιάνει ένα κακό το οποίο δεν μπορώ να το περιγράψω.
Είναι σαν η θλίψη να παίρνει σάρκα και οστά πάνω μου.. Ένα βάρος στο σώμα, (σαν ανωμαλία θα έλεγα στο αίσθημα βάρους-δύσκολο να το περιγράψω), πανικός και φόβος και όλα τα λοιπά συμπτώματα του άγχους.
Αυτό ίσως κοριφωθεί με ελαφρύ τρέμουλο στα άκρα.. Δεν μπορώ να περιγράψω την αίσθηση αυτή η οποία είναι υπαρκτή ΚΑΘΕ βράδυ και ξεκινάει σιγά σιγά..
Τις τελευταίες μέρες μέχρι να με δει ψυχίατρος το πολεμάω με xanax.
Γιατί όμως γίνεται κάθε βράδυ.. :( όπως τώρα.. αυτή η στιγμή που γράφω είναι ιδρωμένα τα χέρια μου.. Δεν είμαι σε στάδιο "κρίση πανικού".. Θα έλεγα σπάνια φτάνω σε αυτό το σημείο .. (2-3-4 φορές στη ζωή μου) αλλά αυτό που νιώθω είναι τρομακτικό.. Λίγη υπομονή ακόμα μέχρι το ραντεβού..

το ότι ξυπνάς καλά και είσαι λειτουργικός μέσα στη μέρα πρέπει να το δεις σαν πολύ θετικό. δοκίμασε να κάνεις λίγη γυμναστική αργά το απόγευμα. μπορεί και να σε βοηθήσει.

ευχαριστώ claire :) θα το προσπαθήσω απλά νιώθω πως κάθε μέρα χειροτερεύει..φοβάμαι μην τρελαθώ.. (ξέρω..είναι το μέγιστο συμπτωμα του άγχους..)
Προσπαθώ κάθε μέρα να είμαι δραστήριος.. πηγαίνω βόλτες τον σκύλο μου, περπατάω τρέχω λίγο.. Θα προσπαθήσω να γεμίσω πιο πολύ το πρόγραμμα ...
Το πρωί ναι.. θέλω να κοιμήθώ.. ξυπνάω κουρασμένος κτλ αλλά είμαι καλά απο θέμα άγχους.. όσο είμαι μέσ στο σπίτι πάντα δηλαδή..
Όσο βραδιάζει όμως έρχεται... Λες και είμαι λυκάνθρωπος.. τι να πω..

μήπως το προκαλείς κι εσύ λίγο όμως? εννοώ μήπως αγχώνεσαι επειδή βραδιάζει, και έτσι σου εμφανίζονται τα συμπτώματα πιο έντονα? πχ. αυτό με το βάρος που λες και το ελαφρύ τρέμουλο το νιώθω κι εγώ μέρες που είμαι πάρα πολύ κουρασμένη. μήπως το έπαθες κι εσύ κάποιες φορές και σε τρόμαξε, και το συνέδεσες με το βράδυ κτλ κτλ?
να ξέρεις αυτά τα συμπτώματα είναι και λίγο φαύλος κύκλος.

τέσπα, κάνε λίγο υπομονή να δεις τι θα σου πει και ο γιατρός!

antouan κριση ειναι...οταν με ειχαν πρωτοπιασει πριν 3 χρονια οι κρισεις πανικου, το βραδυ ηταν ο εφιαλτης μου....δεν μπορουσα να κοιμηθω χωρις ηρεμηστικο..απλα να χερεις και το λενε ολοι οι ψυχολογοι πως το βραδυ,οι γιορτες,ο χειμωνας,ο μουντος καιρος ,επειδινωνουν την κατασταση των κρισεων πανικου,των φοβιων και της καταθλιψης...εγω πηγα σε ψυχολογο 3-4 φορες με βοηθησε να καταλαβω τι ειναι η κριση πανικου και να μη φοβαμε οτι θα παθω κατι...απο εκει και περα το παλεψα και το παλευω μονη μου..οι κρισεις φυγανε εχουν μεινει κτ φοβιες..αλλα δεν με περιοριζουν σε τπτ,δε με εκαναν να σταματησω να κανω οσα θελω..απλα μου χαλανε για λιγο τη διαθεση και την ψυχη μου..για λιγο ομως γτ εμαθα να τσ αντιμετωπιζω...σου ευχομαι γρηγορα να ξαλαφρωσεις απο ολα αυτα και να μην παρεις φαρμακα...η ψυχοθεραπεια και η προσωπικη θεληση και προσπαθεια ειναι η καλυτερη θεραπεια..

επίσης ήθελα να σε ρωτήσω, όταν είσαι μαζί με άλλα άτομα το παθαίνεις? ή όταν είσαι μόνος στο σπίτι?

claire σίγουρα η γνώση πως κάθε βράδυ δεν είμαι καλά και από μόνης το χειροτερεύει..και παλιά το πάθαινα αλλά όχι συστηματικά..
Παλιά μπορεί να το πάθαινα ύστερα από μια χάλια μέρα απο ψυχολογικής άποψης.. τώρα το παθαίνω κάθε βράδυ..Όπως λέει και η oneofthosedays το βράδυ είναι ο εφιάλτης μου. Όταν είμαι σπίτι το παθαίνω αυτό.. όταν είμαι έξω δε ξέρω ακριβώς επειδή αποφεύγω να βγαίνω έξω και όταν το κάνω θα έχω πάρει xanax..Ανάλογα πάντα με ποιά άτομα είμαι.
Γενικα δεν μπορώ να μιλήσω σε άγνωστο κόσμο (φυσικά και μπορώ αλλά καθόλου άνετα)..
τέσπα απλά ανησύχησα για αυτή την βραδινή τρομακτική ρουτίνα αλλά με κάνατε να νιώσω καλύτερα..
oneofthosedays σε ευχαριστώ για το μήνυμα σου..
Συμφωνώ περί προσωπικης θελησης αλλά πολλές φορές αμφιβάλω για την ύπαρξη της..
Ελπίζω να βρω τον δρόμο μου.. Τώρα ηρέμησα λίγο.. Τα είπα σε σας, πήρα ένα ηρεμιστικό.. (μισό για την ακρίβεια γιατί φοβάμαι τα φάρμακα- πόσο μάλλον τώρα που παίρνω κάθε μέρα) και οδεύω σιγά σιγά προς το κρεβάτι να δούμε τι θα γίνει

εχει πλακα γτ ειναι σαν να ακουω εμενα οταν ειχα παθει πρωτη φορα κριση πανικου...παρακαλουσα να μην ερθει η νυχτα,με το που νυχτωνε χαπακονομουν(παντα μισο χαπι γτ φοβομουν μν παθω τπτ απο τα φαρμακα χαχαχ)για να κοιμηθω γρηγορα και να ξημερωσει γρηγορα...ο μεγαλυτερος φοβος μου ειναι μην τρελαθω,ετρεμα απο φοβο,εκλαιγα γτ συνεβη σε εμενα αυτο και ποσα αλλα ακομη...σημερα λοιπον μετα απο 2 χρονια και κατι...ξαναγυρισα στσ σουδες μου γτ βαρεθηκα οι αλλοι να προχωρανε και εγω να φοβαμε,δεν σου λεω πως μου περασαν ολα,οχι,αλλα εμαθα να ζω με αυτα και να τα αντιμετωπιζω.πλεον δεν παθαινω κρισεις πανικου,εχ κτ φοβιες περι ασθενειων,ε και?η μερα μου ειναι γεματη και κανω ολα οσα θελω,συντροφια με το φοβο ,μου τι να κανουμε?θελω να σου πω πως οσο κι αν σου φαινεται τωρα απιθανο να σου φυγουν ολα αυτα,οσο κιαν απελπιζεσαι μερικες φορες οτι δεν εχεις δυναμη...να ξερεις πως ολα θα γινουν στο χρονο τουσ...αρκει να βοηθας και εσυ λιγο,μην τα παρατας..αντιμετωπισε τα..

ωχ μου θυμισε εμενα πριν ενα χρονο....καθε βραδυ το ιδιο πραγμα ανεξηγητος φοβος, τρελο αγχος, ενιωθα πως κατι κακο θα γινει, πηγαινα πανω κατω χωρις αγχολυτικο δεν παλευοταν....και ειδικα οταν ημουνα μονη μου....θαρρεις και ο χρονος ειχε παγωσει παρακαλουσα να περασει το βραδυ παγωνε το αιμα μου....πολλες φορες επαιρνα διπλο αγχολυτικο απο φοβο οτι δεν θα με πιασει και τυχαινε που οντως δεν μ επιανε...εγω δεν τα φοβομουν τα κατεβαζα απανωτα χεχεχ....ολα παιρνανε με την παροδο του χρονου και με τη δικη μας προσπαθεια βεβαια..

Αν σε καθυχησαζει , το εχω παθει κι εγω καποιες φορες οταν ξαπλωνω και μαλιστα την τελευται φορα ειχα το ιδιο τρεμουλο στο κορμι μου , σαν να εκανε σπασμους.Φοβος , ζαλαδα,μουδιασματα, κατι σαν βαρος στο στηθος και μια αισθηση οτι θα σβησω.Ολα τα καλα!Πραγματικα τρομακτικο αλλα οπως βλεπεις εζησα!Περιττο να σου πω οτι τα χρειαστικα βεβαια γιατι μενω μονη μου.Αλλη μια κριση πανικου!

Τελικά καλά λένε. Όσο νυχτώνει, μεγαλώνει... (Το άγχος)...
Μιλάω και από προσωπική πείρα δλδ.

καταλαβαινω πολυ καλα πως νοιωθεις.εχω και εγω αυτο το θεμα με το βραδυ.οταν αρχιζει κ σουρουπωνει εγω αρχιζω κ αγριευομαι.το θεμα ειναι οτι παντα φοβουμουν πολυ το σκοταδι.να φανταστεις οτι δεν κοιμαμαι ποτε χωρις φως στο δωματιο.απλα τωρα με την αγχωδη διαταραχη πιστευω οτι κ οι φοβιες που ειχα πριν απλα μεγιστοποιηθηκαν στο φουλ.πραγματα που πριν απλα με φοβιζαν λιγο τωα τα βλεπω τρομακτικα.μηπως κατι τετοιο παιζει κ με σενα

Quote:

---

Originally Posted by nasia80

Αν σε καθυχησαζει , το εχω παθει κι εγω καποιες φορες οταν ξαπλωνω και μαλιστα την τελευται φορα ειχα το ιδιο τρεμουλο στο κορμι μου , σαν να εκανε σπασμους.Φοβος , ζαλαδα,μουδιασματα, κατι σαν βαρος στο στηθος και μια αισθηση οτι θα σβησω.Ολα τα καλα!Πραγματικα τρομακτικο αλλα οπως βλεπεις εζησα!Περιττο να σου πω οτι τα χρειαστικα βεβαια γιατι μενω μονη μου.Αλλη μια κριση πανικου!

---

Εγώ το παθαίνω πλέον κάθε βράδυ...Φοβάμαι να σβήσω το φως και να ξαπλώσω και μόνο που σκέφτομαι πως θα είμαι μετά δεν αντέχω...Εγώ δεν μένω μόνη μου αλλά πάλι τρέμω και φοβάμαι...πάντα λέω την άλλη μέρα δεν θα ξυπνήσω και μετά πάλι ξυπνάω....

Quote:

---

Originally Posted by mxrist1

καταλαβαινω πολυ καλα πως νοιωθεις.εχω και εγω αυτο το θεμα με το βραδυ.οταν αρχιζει κ σουρουπωνει εγω αρχιζω κ αγριευομαι.το θεμα ειναι οτι παντα φοβουμουν πολυ το σκοταδι.να φανταστεις οτι δεν κοιμαμαι ποτε χωρις φως στο δωματιο.απλα τωρα με την αγχωδη διαταραχη πιστευω οτι κ οι φοβιες που ειχα πριν απλα μεγιστοποιηθηκαν στο φουλ.πραγματα που πριν απλα με φοβιζαν λιγο τωα τα βλεπω τρομακτικα.μηπως κατι τετοιο παιζει κ με σενα

---

Εννοειται πως με την αγχώδη διαταραχή μεγιστοποιείται ο φόβος για τα πάντα....και χειροτερευουν και τα ψυχοσωματικα...

Γεια σας και πάλι συμπάσχοντες! Κι εγώ το ίδιο παθαίνω. Ενω τη μέρα είμαι σχετικά καλά και με τις δουλειες στο σπίτι και τα τρεξίματα με τα παιδιά ξεχνιέμαι μόλις σκεφτώ ότι έρχεται βράδυ με πιάνει μια θλίψη και μια δυσθυμία. Σα να έρχεται κάτι ασχημο. Δε μπορώ να ηρεμήσω. Σκέφτομαι ότι θα έχω τελειώσει και θα δω τηλεόραση ή θα διαβάσω κάτι και αγχώνομαι. Μήπως πάθω κάτι μήπως κάνω κάτι κακό ή το πιο συχνό μήπως πάθω καμιά κρίση τρέλας και αρχίζω να φωνάζω. Μόλις έρθει το βράδυ προσπαθώ να ξεχαστώ αλλά τα "διαβολάκια" ξανάρχονται. Νομίζω ότι είμαι χαμένη, ότι δεν είμαι εγώ και ότι το κεφάλι μου με τρελαίνει. Αγχώνομαι και στην ιδέα του ύπνου. Μήπως δε σηκωθώ το πρωί. Πολλές φορές παίρνω μισό lexotanyl και άλλες πίνω απλά ένα χαμομήλι και διαβάζω ένα βιβλίο. Αλλα βράδια είμαι καλά και άλλα όχι. Σήμερα ας πούμε πιστεύω ότι θα κοιμηθώ καλά. Μεχρι στιγμής αισθάνομαι καλά. Για να δούμε. Καληνύχτα και ελπίζω ότι ολα θα μας περάσουν.

Γεια σου!! Ευχομαι να συνεχισεις να αισθανεσαι καλα και να κοιμηθεις μια χαρα το βραδυ!!:)
Eγω και μονο στην ιδεα του υπνου τρεμω, φοβαμαι να κοιμηθω, φοβαμαι οτι ισως το επομενο πρωι δεν θα ξυπνησω, με πιανουν κι οι αρρυθμιες κι ολα τα ψυχοσωματικα μου απ το αγχος μαζεμενα και δεν την παλευω....πλεον το lexotanil το παιρνω καθε βραδυ αλλιως δεν κοιμαμαι, αφηνω και το φως ανοιχτο γιατι φοβαμαι..πολλες φορες ξυπναω μες τη νυχτα μουσκεμα απ το φοβο και σκεφτομαι "ουφ,οκ ζω!"....δεν ξερω ποσο θα συνεχιζεται αυτο εχουν σπασει τα νευρα μου δεν θελω να βραδιαζει δεν θελω το σκοταδι..........

Και εγώ πλέον παίρνω καθημερινά τουλάχιστον 0,5 xanax για το βράδυ πάντα..αν τύχει και βγω έξω τότε άλλο..
Lacrymosa ακολουθείς κάποια άλλη αγωγή εκτός από το lexotanil ?
έχεις πάει σε κάποιον ειδικό ?
Αρρυθμίες παθαινω και εγώ μαζί με άλλα μαζεμένα.. Πακέτο :) αχχ

αυτες οι αρρυθμιες κ το αγχος κ τα ψυχοσωματικα μ χουν καταστρεψει τη ζωη τελειως......ζαναξ επαιρνα παλιοτερα αλλα δν μ επιανε κ τοσο...τωρα τ χω γυρισει σε lexotanil πλεον καθημερινα......παω σε ψυχιατρο κ κανω κ ψυχοθεραπεια παραλληλα...εκτος απο lexotanil παιρνω κ ladose κ abilify γτ συν τοις αλλοις εχω κ διπολικη διαταραχη κ νευρικη βουλιμια......(απ ολα εχει ο μπαξες..:)

Τι να κάνεις.. Ελπίζω μια μέρα όλα αυτά για σένα για μένα και για όλους να είναι παρελθόν.
Αυτός ο αγώνας που κάνουμε αξίζει πάντως.. Γιατί ξέρουμε καλύτερα απο όλους τους άλλους πως η ζωή είναι ωραία όταν κάποιος έχει ψυχική ηρεμία.

Αυτο ελπιζω κ εγω!!:) Αν κ ορισμενα δεν ξερω κατα ποσο ξεπερνιουνται η μαθαινεις να ζεις μ αυτα κ προσπαθεις οσο γινεται να μη σου δυσκολευουν τη ζωη σου.....ο αγωνας ειναι το μονο που μπορουμε να κανουμε...και η ελπιδα οτι θα ρθουν πολυ καλυτερες μερες.....