Originally Posted by
marina38
Αλέξανδρε, αυτό δεν το γνώριζα και όπως γράφω στο άλλο θέμα, δεν το ζήτησα, ούτε καν τη διαγραφή των μηνυμάτων. Θυμάμαι πως είχαμε απλά διαφωνήσει χωρίς καυγάδες, σε ένα θέμα και μετά διάβασα τα μηνύματά σου στο θέμα της 'απελπισμένης μαμάς' που ήταν εντελώς άσχετο. Είχα απλά νιώσει έκπληξη, αλλά δεν ένιωσαν πως με αφορούσαν όσα έγραψες ή ότι με κάποιον τρόπο με προσέβαλαν ή απειλούσαν. Θεώρησα ότι ήταν κάποιο εντελώς δικό σου θέμα. Τώρα έχοντας διαβάσει τα πιο πρόσφατα θέματα, κατανοώ καλύτερα από πού προερχόταν αυτή η οργή και η επίθεση, ή αν θες η διάθεση 'προστασίας' (που έχουμε συζητήσει και στο πρόσφατο θέμα του άνεμου για 'αλλαγή θεραπευτή').
Βέβαια δεν δικαιολογώ σε καμιά περίπτωση μηνύματα με βρισιές, προσβολές, χαρακτηρισμούς ή 'χτυπήματα κάτω από τη ζώνη', απ' όποιον κι αν προέρχονται και για οποιονδήποτε λόγο, ασχέτως ελαφρυντικών που μπορεί να υπάρχουν κατά περίπτωση. Και πολύ περισσότερο, δεν βλέπω το λόγο να συνεχίζονται με ατέλειωτες ανταπαντήσεις στο ίδιο ύφος. Αυτό το λέω γενικά. Προσωπικά προσπαθώ να εστιάζω στο κάθε ποστ ξεχωριστά, καθώς και με μέλη που μου είναι γενικά συμπαθή μπορεί να διαφωνήσω, όπως και να συμφωνήσω σε ένα κείμενο μέλους που κατά τ' άλλα δεν μου ταιριάζει πουθενά.
Για εσένα, έχω να πω πως μου αρέσει γενικά ο τρόπος που γράφεις, το είχα πει και στο πρώτο-πρώτο θέμα που 'συνομιλήσαμε'. Όπως μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεις πτυχές του εαυτού σου το τελευταίο διάστημα. Κατά τ' άλλα με καλύπτουν όσα πολύ ωραία έγραψε η Σοφία παραπάνω... Κι ελπίζω να μείνεις στο φόρουμ. Υπάρχουν αρκετοί που καταλαβαίνουν περισσότερα απ' όσα λένε. Κι εσύ, μπορεί να χρειάζεσαι βοήθεια όπως όλοι μας σε κάποιες στιγμές, αλλά δεν συμφωνώ ότι πρέπει να είμαστε σκληροί για να συνεχίζουμε, τι αξία έχει το περίβλημα? :) Νομίζω επίσης πως είναι σημαντικό καθώς μεγαλώνουμε να μη μένουμε στο 'όλα θα πάνε καλά', αλλά να βλέπουμε πόσα πολλά είναι ήδη καλά κι αυτό είναι πιο δύσκολο ίσως, αλλά απαλλάσσει από μεγάλα άγχη, στενοχώριες και μεγάλες προσδοκίες. Και σε σχέση με το θέμα 'Θεός και κόλαση' που ξεκίνησαν οι αντιπαραθέσεις, να πω πως όταν η γιαγιά μου έλεγε 'έχει ο Θεός', το 'έχει' το βίωνε στο παρόν κι αυτό ήταν που της έδινε γαλήνη, δεν ήταν σκέτη ελπίδα.
