Σοβαρο προβλημα με σπαστικο γελιο

ωρες ωρες με πιανει και ξεραινομαι στα γελια σε καταστασεις που δε πρεπει, και σοβαρες ακομα! ειναι λες και κολλαει μια σκηνη που μου φαινεται αστεια στο μυαλο μου και τη σκεφτομαι συνεχως εκεινη τη στιγμη και δε μπορω να σταματησω να γελαω. θα σας δωσω 3 παραδειγματα μπας καταλαβεται:

1. ημουν απεναντι απο ενα σουβλατζιδικο, πρεπει να ειχε βρεξει. γλυστραει ενας που ερχοτανε και του φευγει η μηχανη στα πλαγια. με το που το ειδα να εξελισεται μπροστα μου και το ξανασκεφτηκα, γελασα τοσο δυνατα που με ειδε και γυρισα πισω.

2. περιμενα στην ουρα στη τραπεζα για κατι λεφτα, ηταν εξω το μηχανημα... περασε ενας με αμαξι και πεταξε κατι λασπονερα στο παντελονι ενος ανθρωπου, ο οποιος αρχισε να τον βλασφημαει ασχημα. με το που τον ακουσα και χωρις να εχω γυρισει καν να κοιταξω το σκηνικο, ξεραθηκα στα γελια κι εφυγα γιατι εγινα ρεζιλι.

3. κι ακομα πιο μεγαλο ρεζιλικι, στο σπιτι μεσα, οταν χαλασε ο φουρνος και φωναξαμε μαστορα. κρατουσα το καπακι ανοιχτο (ηταν σιδερενιο) κι εκεινος βιδωνε κατι μαλακιες. σε καποια φαση τον ειδα πιεστηκε, νευριασε και πεταξε μια χριστοπαναγια. με το που εγινε αυτο, ξεκαρδιστηκα τοσο που ενιωσε λες και τον κοροϊδευω μεστα μουτρα, αφησα το καπακι κι εφυγα χτυπωντας δυνατα τα ποδια μου απο τα γελια.

φυσικα κι εδω στο ιντερνετ εχει συμβει αρκετες φορες, βλεπωντας βιντεακια καποιου να παθαινει κατι κυριως ή οταν νευριαζει. ακομα και με ζωακια, πχ μια γατα να τρωει τα μουτρα της σε τζαμαρια ή να τρομαζει κλπ. και σε ασχετες στιγμες, μπορει να περναω απ'τη τηλεοραση πχ και να σκεφτομαι αυτο που δειχνει κι εμενα να καθομαι να το παρακολουθω και να προσπαθω να το παρω σοβαρα, κι αλλα διαφορα που με κανουν να γελαω ξαφνικα, με τους αλλους να αναρωτιουνται αν ειμαι τρελος και τι επαθα. δε ξερω γιατι μου συμβαινει αυτο. και σημερα εγινε πριν λιγο, ειδα κατι και γελασα τοσο που ακουστηκα σε ολο το σπιτι (και κοιμουνται κι ολας οι υπολοιποι γμτ), χωρις να μπορω να σταματησω...

καμια βοηθεια πως να συγκρατουμαι ? γιατι συνηθως νομιζουν οτι το κανω επιτηδες και τους κοροϊδευω. δε με ελεγχω ομως και δε το θελω, πραγματικα δε μπορω.

Κενο τα ιδια παθενω ασε!Εγω κατουριεμαι κιολας στα γελια και νιωθω δοισφορια γιατι ζοριζομαι αλλαζω 50 χρωματα εκεινη την ωρα και δεν μπορω να το βγαλω απο μεσα μου ευκολα το δυνατο γελιο ξερεις.
Χθες πεθανα στα γελια με τον γειτωνα.Εχει τρια παιδια και αυτος ο ανθρωπος ειναι πολυ υσηχος γενικα.Καποια στιγμη τον ακουω να λεει (ειχε ανοικτα παραθυρα)
"ΘΑ ΣΑΣ ΓΑ----Ω ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!!" βεβαια δεν μου αρεσε που το ειπε αυτο στα καιμενα τα παιδακια αλλα ελα που εγω επεσα κατω απο τα γελια!
Και εδω πολλες φορες που γραφουν κανενα κουφο πεφτω απο την καρεκλα απο τα γελια ακομα και με αυτα που γραφω η ιδια.
Η εχουμε τρομερη αισθηση του χιουμορ η κατι δεν παει καλα!ααχχα!χα!

δεν χρειαζεστε βοηθεια,καλο κανει το γελιο!εγω βλεπω αστεια βιντεακια με φαρσες,ατυχηματα κτλ και πεφτω κατω απ τα γελια!

Quote:

---

Originally Posted by Παστελι

Χθες πεθανα στα γελια με τον γειτωνα.Εχει τρια παιδια και αυτος ο ανθρωπος ειναι πολυ υσηχος γενικα.Καποια στιγμη τον ακουω να λεει (ειχε ανοικτα παραθυρα)
"ΘΑ ΣΑΣ ΓΑ----Ω ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!!" βεβαια δεν μου αρεσε που το ειπε αυτο στα καιμενα τα παιδακια αλλα ελα που εγω επεσα κατω απο τα γελια!

---

ναι ειδικα με τις χριστοπαναγιες κατι παιζει. ειδικα οταν το λενε με προφορα! επισης θελω να προσθεσω οτι με πιανει και ακουγωντας φταρνισματα, οταν ειναι περιεργα και δυνατα. δε ξερω αν λεγεται χαιρεκακια ή καπως αλλιως αυτο, ειναι λες και χαιρομαι με το να βλεπω τους ανθρωπους να πονανε και να δυσανασχετουν, να πιεζονται, κατι να εχουν και να παθαινουν γενικα.

Quote:

---

Originally Posted by sousou

δεν χρειαζεστε βοηθεια,καλο κανει το γελιο!εγω βλεπω αστεια βιντεακια με φαρσες,ατυχηματα κτλ και πεφτω κατω απ τα γελια!

---

μωρε δεν αντιλεγω, καλο κανει, αλλα οταν σε πιανει βλεπωντας τους αλλους να υποφερουν και να νευριαζουν τοτε δε κανει καθολου καλο, γιατι οπως εγραψα νομιζουν οτι τους κοροϊδευεις και μπλεκεις. γιαυτο το βρισκω σοβαρο προβλημα και το αναφερω εδω. ισως εχει ριζες και προερχεται απο τον σαδισμο. ή ειμαι οντως ενας καραγκιοζης, που δε παιρνει τπτ στα σοβαρα, αφου πιστευω πως ολη η ζωη ειναι μια πλακα, κι αν κατσεις και σκεφτεις το οποιοδηποτε θεμα, καταληγει δραμα...

ΚΕΝΟ κι εγω το κανω αυτο σε πολλες φασεις κ παρα πολλοι το κανουνε ασχετα που δεν το λενε..ολοι εχει τυχει να βρεθουμε σε καταστασεις που βλεπουμε οτι καποιος παθαινει κατι χτυπαει,λερωνεται ακομα κ παιθαινει κτλ κ μας φαινεται αστειο κ γελαμε..δεν ειναι περιεργο αυτο ουτε πιστευω πηγαζει κακοπροαιρεται η εχει σαδιστικες ριζες..ειναι πιστευω μια αυθορμητη αντιδραση τη ςστιγμης εξαλλου ακομη κ μες στις πιο σοβαρες καταστασεις τπαρχει παντα κατι που θα το δουμε με αστεια διαθεση..
καθως διαβαζα στο πρωτο σου post τα περιστατικα που ανεφερες μου φανηκαν αστεια κ το ενιωσα αυτο που γραφεις..εχω βρεθει σε παρομοια θεση να δω πχ ο αλλος να σκονταψει, να εχει παρει κατρακυλα τις σκαλες κ να ειναι γεματος μελανιες κ να χω σκασει στα γελια...η να περασει ενας απ το σπιτι μου μπροστα με χαλασμενο μηχανακι που το σερνε κ δεν αντεξα..η πολλες φορες στο δρομο να χει νερα κ ο αλλος να γινεται λουτσα απ τα αυτοκινητα η κ κατι γριες που σερνονται κ στο τσαφ δεν τις χτυπαει το αυτοκινητο...ειναι εκεινη τη στιγμη ετσι οπως διαδραματιζεται κατι σου προκαλει αυτη την αισθηση..πρωτα σου προκαλει αυτο κ μετα ενδεχομενως λες "κριμα τον καημενο τον ανθρωπο"

εγω εχω σκασει στα γελια σε ακομα χειροτερη περισταση πεθανε τις προαλλες ο παππους μου κ ενω ολοι κλεγανε ηταν στενοχωρημενοι, σκεφτικοι κτλ εγω γελαγα σαν χαζο με αποτελεσμα να εισπραττω σχολια του τυπου "ρε παππους σου ητανε σα δε ντρεπεσαι λιγο που το βρισκεις ρε το αστειο?'' αλλα δεν το εκανα κακοπροαιρετα ετσι μου βγαινε το ολο σκηνικο μου προκαλουσε γελιο ειδικα τη στιγμη της ταφης που κλαιγαν ολοι κ τον φιλουσαν εσκασα στα γελια μου φανηκε αστεια η ολη διαδικασια κ το σκηνικο δεν ξερω γιατι...μηπως δεν παω καλα τελικα?? λολ

χαχαχαχαχαχα

Quote:

---

Lacrymosa είναι συνδεδεμένοι τώρα πεθανε τις προαλλες ο παππους μου κ ενω ολοι κλεγανε ηταν στενοχωρημενοι, σκεφτικοι κτλ εγω γελαγα σαν χαζο με αποτελεσμα να εισπραττω σχολια του τυπου "ρε παππους σου ητανε σα δε ντρεπεσαι λιγο που το βρισκεις ρε το αστειο?

---

εχω πάθει ακριβώς το ίδιο, στην κηδεία του παππού μου είχα σκάσει στα γέλια, όσο κλαίγανε και μοιρολογούσανε οι άλλοι τόσογέλαγα εγω... γελούσα απο το σπίτι που είχαμε τον παππού, γελούσα σε όλη τη διαδρομή μεχρι να τον πάμε στο νεκροταφείο και τη στιγμή της ταφής που δυνάμωσαν τα μοιρολόγια..δυνάμωσε και το γέλιο μου τόσο που αποσυρθηκα και πήγα πίσω απο έναν άλλον τάφο ειχα πεσει κατω και νόμιζα οτι θα μου φύγει η ψυχή απο το πολύ γέλιο... τι να πω ή δεν πάμε καλά ή έχουμε τελείως black humor!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

χαχαχαχαχαχα


εχω πάθει ακριβώς το ίδιο, στην κηδεία του παππού μου είχα σκάσει στα γέλια, όσο κλαίγανε και μοιρολογούσανε οι άλλοι τόσογέλαγα εγω... γελούσα απο το σπίτι που είχαμε τον παππού, γελούσα σε όλη τη διαδρομή μεχρι να τον πάμε στο νεκροταφείο και τη στιγμή της ταφής που δυνάμωσαν τα μοιρολόγια..δυνάμωσε και το γέλιο μου τόσο που αποσυρθηκα και πήγα πίσω απο έναν άλλον τάφο ειχα πεσει κατω και νόμιζα οτι θα μου φύγει η ψυχή απο το πολύ γέλιο... τι να πω ή δεν πάμε καλά ή έχουμε τελείως black humor!!!!!

---

χαχαχαχαχ μαλλον εχουμε black humor!!!!!!:)

Tι να πω, μονο οτι νομιζω οτι ειναι εντελως απαισια η διαδικασια των κηδειων μνημοσυνων και συναφων για τα πιο κοντινα προσωπα του θανοντος, να μοιραζεις 250 χαιρετουρες σε ατομα που τα μισα δδεν τα ξερεις και τα αλλα μισα ειχες να τα δεις εκατο χρονια νιωθοντας σαν τον πρωθυπουργο σε προεκλογικη εκστρατεια, να πρεπει να δωσεις ολοκληρο σοου, να εισαι εκει, μετα να κανεις αυτο, μετα να πας αλλου, μετα να πιεις καφε, να εισαι ετσι και οχι αλλιως, και πανω στο πενθος σου να εχεις να κανονισεις να αγοραζεις ταφους, να πληρωνεις παπαδες, γραφεια τελετων, να διαλεγεις κασες, λουλουδια, στολισμο, πιατα με κολυβα, κεκακια, καφενεια. Ουτε να πενθησει δε μπορει ενα ανθρωπος, πρεπει να βλεπει ενα σωρο κοσμο οταν θελει απλα να εχει την ησυχια του, να τρεχει να πληρωνει λογαριασμους και να χαρτζιλικωνει παπαδες για τρισαγια., γιατι ετσι πρεπει. ειναι να μη γελας σπαστικα μετα;

χαχαχαχαχ πες τα ρε συ ετσι ειναι!!! ελεος πια μ ολες αυτες τις τυπικουρες..

Γελάτε γιατί χανόμαστε...

Το γελιο είναι υγεία. Και μενα με ποιάνει καποιες φορές ένα έντονο ατελείωτο γέλιο με το που θα δω κάτι πχ μια γκάφα κάποιου, ένα αστείο κλπ.
Μήπως είναι και ζήτημα, σε τετοιες περιπτωσεις, να ξερουμε να ελέγχουμε το γέλιο, εκεί που πρεπει να συγκρατιόμαστε, και αυτό ως άσκηση να ξερουμε να ελέγχουμε το πόσο εξωτερικεύουμε τα αισθήματα που έχουμε μεσα μας. Και άρα να έχουμε αυτοέλεγχο στα αισθήματα μας. Μήπως το να γελάμε εκεί που δεν πρέπει, να προσπαθούμε να συγκρατηθούμε και να μην τα καταφερνουμε, είναι ενδειξη χαμηλού αυτοελέγχου;

σας ευχαριστω που με καθησυχαζεται, γιατι νομιζα πως ημουν πραγματικος καραγκιοζης που χαιρεται με τον πονο των αλλων ανθρωπων και δεν σεβεται τιποτα απολυτως!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μήπως είναι και ζήτημα, σε τετοιες περιπτωσεις, να ξερουμε να ελέγχουμε το γέλιο, εκεί που πρεπει να συγκρατιόμαστε, και αυτό ως άσκηση να ξερουμε να ελέγχουμε το πόσο εξωτερικεύουμε τα αισθήματα που έχουμε μεσα μας. Και άρα να έχουμε αυτοέλεγχο στα αισθήματα μας. Μήπως το να γελάμε εκεί που δεν πρέπει, να προσπαθούμε να συγκρατηθούμε και να μην τα καταφερνουμε, είναι ενδειξη χαμηλού αυτοελέγχου;

---

ναι αμα ειδες στο πρωτο ποστ αυτο ρωτησα, πως να το συγκρατω λιγακι, γιατι οταν συμβαινει στα ξαφνικα τρομαζω κοσμο και με περνανε για τρελο. αυτοελεγχος δεν υπαρχει καθολου, αφου πιστευω οτι τα παντα πρεπει να γινονται αυθορμητα κι αμεσα, αλλιως δεν ειναι αληθινα! και δε βρισκω λογο να καταπιεζουμε τον εαυτο μας και να τον αναγκαζουμε να μη γελαει καθολου, αντιθετως πρεπει να ειμαστε ελευθεροι και να εκφραζομαστε παντα οπως θελουμε.

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης73

Γελάτε γιατί χανόμαστε...

---

Αυτο ακριβως!!!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by KENO

και δε βρισκω λογο να καταπιεζουμε τον εαυτο μας και να τον αναγκαζουμε να μη γελαει καθολου, αντιθετως πρεπει να ειμαστε ελευθεροι και να εκφραζομαστε παντα οπως θελουμε.

---

συμφωνω δεν υπαρχει λογος να καταπιεζουμε τα συναισθηματα μας κ να υποκρινομαστε σχετικα με το πως νιωθουμε δειχνοντας κατι αλλο προκειμενου να μην μας "παρεξηγησουν"..αρκει βεβαια να μην το παρακανουμε ειδικα σε πολυ ασχημα περιστατικα ανθρωπων αλλα κατα τ αλλα δεν το βρισκω κακο ειναι απολυτως φυσιολογικο βλεποντας καποιο τετοιο περιστατικο πρωτα να σου ρχεται το γελιο κ μετα να νιωθεις συμπονια κ λυπηση..πιστευω ολοι πανω κατω εχουμε γελασει με γκαφες αλλονων..

ΚΕΝΟ, δε το βρίσκω τόσο κακό το να γελάς.
οκ μπορεί ο άλλος να νομίζει οτι γελας μαζί του κι οτι τον κοροιδευεις και να παρεξηγηθεί, αλλά αν καποιος σου ζητήσει το λόγο μπορείς απλά να πείς οτι είναι σπαστικό γέλιο και να του εξηγήσεις.

Εγω παντως έχω το αντίθετο, απο τον Σεπτέμβρη (δλδ με το καιρό αυξάνεται) ότι και να μου πουν, όπου και να είμαι, είμαι αμίλητη, αγέλαστη (μη πω και στρατιωτάκι ακούνητο :/ ) αλλά βγαίνει απο μέσα μου. Αλλά οκ δεν είναι ανησυχητικό για΄τι υπαρχουν και στιγμές που γελάω είμαι καλά..
Μπορεί να είναι φασεις που περναμε.. παντως είναι ευχάριστο που γελάς (έστω και σε άσχετες στιγμές) δίνεις χαρά.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σας ευχαριστω που με καθησυχαζεται, γιατι νομιζα πως ημουν πραγματικος καραγκιοζης που χαιρεται με τον πονο των αλλων ανθρωπων και δεν σεβεται τιποτα απολυτως!

ναι αμα ειδες στο πρωτο ποστ αυτο ρωτησα, πως να το συγκρατω λιγακι, γιατι οταν συμβαινει στα ξαφνικα τρομαζω κοσμο και με περνανε για τρελο. αυτοελεγχος δεν υπαρχει καθολου, αφου πιστευω οτι τα παντα πρεπει να γινονται αυθορμητα κι αμεσα, αλλιως δεν ειναι αληθινα! και δε βρισκω λογο να καταπιεζουμε τον εαυτο μας και να τον αναγκαζουμε να μη γελαει καθολου, αντιθετως πρεπει να ειμαστε ελευθεροι και να εκφραζομαστε παντα οπως θελουμε.

---

Εχεις δικιο, πρεπει να μαστε αυθορμητοι, αυθεντικοί, και μου τυχε πολλές φορές, σε περιστατικά που για τους άλλους να μην είναι γελοία εγώ να σκάσω στα γέλια για αρκετή ωρα σε βαθμό να νοιώθω πόνο στην κοιλια και να νομίζω οτι με πιανει ασφυξία και να ξενασυμβαινει το ιδιο για μερες μετα όποτε μου ρχετε στο νου το περιστατικό.
Ίσως σε καποιες ακραίες περιπτώσεις θα πρεπει να συγκρατιόμαστε, κι αυτό όχι σαν καταπίεση συναισθημάτων και υπόκριση αλλά σαν δύναμη, σαν άσκηση αυτοεπιβολής/αυτοελέγχου, σαν να ναι ασκηση από την οποια παίρνουμε δυναμεις τις οποιες αποθηκευουμε και χρησιμοποιούμε αλλού, όπως για υπερβαση εκεί που μας κτυπουν οι φοβιες και η χαμηλή αυτοεκτιμηση.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Εχεις δικιο, πρεπει να μαστε αυθορμητοι, αυθεντικοί, και μου τυχε πολλές φορές, σε περιστατικά που για τους άλλους να μην είναι γελοία εγώ να σκάσω στα γέλια για αρκετή ωρα σε βαθμό να νοιώθω πόνο στην κοιλια και να νομίζω οτι με πιανει ασφυξία και να ξενασυμβαινει το ιδιο για μερες μετα όποτε μου ρχετε στο νου το περιστατικό.
Ίσως σε καποιες ακραίες περιπτώσεις θα πρεπει να συγκρατιόμαστε, κι αυτό όχι σαν καταπίεση συναισθημάτων και υπόκριση αλλά σαν δύναμη, σαν άσκηση αυτοεπιβολής/αυτοελέγχου, σαν να ναι ασκηση από την οποια παίρνουμε δυναμεις τις οποιες αποθηκευουμε και χρησιμοποιούμε αλλού, όπως για υπερβαση εκεί που μας κτυπουν οι φοβιες και η χαμηλή αυτοεκτιμηση.

---

Aυτο ακριβως.

Στα περισσοτερα αρθρα στο σαιτ διαβαζω για ανθρωπους με καταθλιψη και κλάψες,αρα εσυ εισαι τυχερός/ή

Quote:

---

Originally Posted by PurplePuppet(male)

Στα περισσοτερα αρθρα στο σαιτ διαβαζω για ανθρωπους με καταθλιψη και κλάψες,αρα εσυ εισαι τυχερός/ή

---

Σε σαιτ ψυχολογιας βρισκεσαι τι θες να διαβαζεις για γαμους και βαπτησεις ?:)

βασικα αυτο το θεμα ηταν απ'τα πιο χαζα που εκανα, ηταν περασμενη η ωρα και βαριομουν τοτε, λολ. αλλα αφου το ξεθαψες θα απαντησω. σωστα απαντησε το Παστελι, εδω το φορουμ ειναι κυριως για θεματα ψυχολογιας. και δε νιωθω τυχερος οταν με πιανει να χαζογελαω ξαφνικα ενω ο αλλος μπορει να μιλαει σοβαρα ή να θελει ησυχια. για φαντασου πχ να εισαι μεσα σε μια εκκλησια, και να ξεραθεις στα γελια. ή με το που γνωριζεις ενα ατομο, να σε πιασει το ειρωνικο σου και να σκας γελακια χωρις λογο, το ατομο αυτο σιγουρα δε θα σχηματισει και τη καλυτερη εικονα για σενα.

οχι ρε συ ΚΕΝΟ δεν ειναι καθολου χαζο το θεμα που ανοιξες...σε παρα πολλους συμβαινει αυτο με το γελιο....μου χει τυχει κ με ατομα που γνωριζω πρωτη φορα να σκασω στα γελια ετσι στο ακυρο χωρις απαραιτητα να εχουν κατι αστειο η να καναν κατι...ευτυχως συνηθως ειμαι με παρεα οποτε το παιρνουμε ολοι μαζι στο χιουμορ....αλλα εκει που παντα με πιανει συνηθως το σπαστικο γελιο ειναι σε κηδειες, μνημοσυνα κτλ...δεν ξερω γιατι, ακομα κ στου παππου μου την κηδεια γελουσα...δεν το κανω βεβαια εσκεμμενα κ κακοπροαιρετα η οτι χαιρομαι μη τη δυστυχια του αλλου, απλα ετσι μου βγαινει εκεινη τη στιγμη κ δεν μπορω να το ελεγξω...

τελευταια με πιανει κι εμενα εντονα και συχνα σπαστικό γέλιο, στο άσχετο!
μιλαω πχ με την αδερφη μου κ μπορει να μου λεει κατι τελειως ουδετερο και να γελάσω, και μετα παει λεγοντας λύνομαι και φευγω απο μπροστα της για να σταματησω. δε με παρεξηγεί ευτυχως..
αλλα όχι αν δω κατι αστείο :S πχ μπορει να μιλάμε για το τι ταινια θελω να δω, ή να μου εξηγεί κατι.. και μου εχει τυχει τελευταία 3-4 φορες και δε ξερω απο που προέρχεται.

Ρε γελατε αφοβα και χωρις τυψεις,το γελιο κανει καλο! Κι ας ειναι ασταματητο και σπαστικο! Το σπαστικο κλαμα ειναι το προβλημα :P

Δεν ξέρω αν είναι σχετικό το "πρόβλημά μου" με το θέμα, αλλά όταν γελάω πολύ έντονα,όταν ξεκαρδίζομαι τελοσπάντων,αμέσως μετά αρχίζω να κλαίω..όχι απλά δακρύζω από τα γέλια,κλαίω κανονικά και νιώθω στενοχώρια χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο και συμβαίνει κάθε φορά!Μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος??Είμαι γενικά πολύ συναισθηματική και εκφράζω έντονα τα συναισθήματά μου,δεν ξέρω αν αυτό έχει κάποια σχέση..

Δεν ξέρω τι παίζει με το γέλιο σου... Πάντως αν γελάς με τις χριστοπαναγίες με προφορά έχω να σου πω ότι αν με ήξερες, το μόνο πράγμα που θα έκανες θα ήταν να γελάς! Οπότε μπορείς να πεις ότι ακόμα είσαι κομπλε :P

Γειά σου ΚΕΝΟ και μένα τον τελευταίο καιρό με έποιασε αυτό το πράμα να λύνωμε στα γέλια σε άσχετες φάσεις εκεί που κάθομαι είμουνα να φανταστείς αρκετές φορές με την μάνα μου εκεί που βλέπαμε κάτι στην τηλεόραση να ξεκαρδίζομαι μέχρι δακρύων κάποιες φορές της εξήγησα βέβαια ότι δέν θυμάμαι κάτι μου βγαίνει αυθόρμημα γιάτι όποτε με ποιάνει αυτό ρωτάει πάντα

Έτυχε μια φορά στα σαράντα ενός συγγενικού προσώπου να ακούσω μια θεια μου να κλαίει και έπεσα κάτω από τα γέλια. Επίσης στο τέλος μιας πολύ κουραστικής ημέρας αν είμαι με κανένα συνάδελφο ή κανένα φίλο με πιάνει η μαλακία και αρχίζει το σπαστικό γέλιο με το παραμικρό και δεν τελειώνει με τίποτα, λες και έχω καπνίσει φούντα.

Το επαναφέρω σκόπιμα, πρώτον διότι κόντεψα να κατουρηθώ από τα γέλια διαβάζοντας αυτά που γράψατε. Δεύτερον για όποιον τυχόν το διαβάσει στο μέλλον.
Να πω λοιπόν ότι κι εγώ αντιμετωπίζω το ίδιο θέμα.

Αρχικά έχω παρατηρήσει τα εξής. Συμβαίνει πολύ περισσότερο όταν είμαι κουρασμένη. Επίσης όταν είμαι πολύ πιεσμένη. Γελάω πολύ κι εγώ με τα παθήματα των ανθρώπων, όμως δεν είμαι χαιρέκακη γιατί πάντα μένω και τους βοηθάω. Γελώντας, ναι. Είναι η άμυνά μου οταν πονάω σωματικά ή ψυχολογικά, όταν δεν μπορώ να διαχειριστώ κάτι κι επίσης μου φαίνεται πολύ αστείο, επειδή συνήθως εγώ είμαι ο ατζαμής, οπότε όταν συμβαίνει σε άλλους ανθρώπους, με ξαφνιάζει ευχάριστα που δεν είμαι η μόνη, Εξάλλου αυτό κάνει και η κωμωδία. Σε ξαφνιάζει.

Ναι είναι πρόβλημα για κάποιους ανθρώπους γύρω μας διότι ο κόσμος είναι γεμάτος ανασφαλείς ανθρώπους. Που νομίζουν ότι τους κοροϊδεύεις και νιώθουν άσχημα.
Έχω βρεθεί πολλές φορές να εξηγώ πως είναι δικό μου "πρόβλημα" και πως δεν το ελέγχω αλλά ούτε σημαίνει τίποτα γι'αυτούς. Έχω βρεθεί σε σημείο να "μου δίνουν μια δεύτερη ευκαιρία" και παρόλο που δεν μπόρεσα να τους εξηγήσω το γιατί δεν θα έπρεπε να έχω χάσει την πρώτη ευκαιρία, η αλήθεια όσοι εμειναν παραπάνω γύρω μου, κατάλαβαν πως έλεγα την αλήθεια. Δυστυχώς δεν ήταν πολλοί.

Η "θεραπεία" που προτείνω είναι ποτέ να μην φεύγεις, να μην το πνίγεις, να μην νιώθεις ενοχές. Μείνε εκεί και κάνε και τους υπόλοιπους να γελάσουν!!! Πες τους τι σου φάνηκε αστείο! (Καμιά φορά όταν δεν πρέπει να το πω, μπορεί να πω κάτι άλλο αστείο και να αρχίσουν να γελάνε οι γύρω).
Αν οι άνθρωποι παρεξηγούνται είναι γιατί τους τρομάζεις. Όσο δεν ξέρουν γιατί γελάς, νιώθουν περίεργα και θίγονται.
Είναι όμορφο το γέλιο! Αυτό που λέω πάντα στον εαυτό μου είναι ότι μέσα από τη μαυρίλα, έσκαψα μέχρι που βγήκα από την άλλη μεριά!

Και ο κλόουν οταν τρωει τούμπες, γελάνε ολοι.
Και ολοι οταν λενε πιο παλιές ιστοριες με ατυχήματα, το διακωμωδούν και γελάνε.
Επισης λενε μην στενοχωριέσαι για κατι με το οποιο θα γελας στο μελλον.

Αλλα υπαρχει ενα όριο, στη κηδεία ας πουμε δε γινεται να σου ερχεται γελιο. Αν καποιος πεσει και χτυπήσει στο σαγόνι δε γινεται να γελάσεις. Εκει οντως υπαρχει θεμα και χοντρο μαλιστα.

George δεν υπάρχει όριο. Και δεν υπάρχει πρόβλημα για το ίδιο το άτομο όταν δεν υπάρχει όριο. Έχω ρίξει εγώ γέλια σε κηδεία! Από την πολλή ψυχολογική πίεση. Αν δεν το ζεις, δεν ξέρεις αν υπάρχει πρόβλημα ή όχι. Δεν έχει να κάνει με χαιρεκακία. Μην τα βγάζουμε όλα προβλήματα μόνο επειδή εμείς δεν είμαστε έτσι.

Παιδια μηπως εχετε κατι σαν αναποδο Τουρετ; Ξεκαρδιζεστε οταν βριζουν οι αλλοι;

Quote:

---

Originally Posted by katsarola

George δεν υπάρχει όριο. Και δεν υπάρχει πρόβλημα για το ίδιο το άτομο όταν δεν υπάρχει όριο. Έχω ρίξει εγώ γέλια σε κηδεία! Από την πολλή ψυχολογική πίεση. Αν δεν το ζεις, δεν ξέρεις αν υπάρχει πρόβλημα ή όχι. Δεν έχει να κάνει με χαιρεκακία. Μην τα βγάζουμε όλα προβλήματα μόνο επειδή εμείς δεν είμαστε έτσι.

---

Ψιλοπαρεξηγηση, θελω να πω υπαρχει χοντρο προβλημα κυριως με τους γυρω αλλα και λιγο με εσενα απο τη στιγμη που απορείς για ποιο λογο το κανεις. Το εκανα κι εγω αλλα οχι σε τετοιο βαθμο, οταν ημουν πιο μικρος και ειμουν με ατομα που γνωριζω καλα και δεν το παρ εξηγούσαν, δηλ γελούσαμε μαζι αλλα οχι υπερβολικά. Το ξέραμε ομως μεταξυ μας οτι σε καμια περιπτωση δε θέλαμε να φαει τούμπα ο αλλος κτλ. Αν ομως ο αλλος οντως χτυπούσε ψιλό σοβαρα, δε μου έβγαινε σε αστειο.
Θεωρω καλο την διακωμώδηση περιστατικών μεχρι ενα όριο, οπως και εγω αν φαω τούμπα παλι θα γελάσω και θα το διακωμωδισω.
Υπαρχει και το αντιθετο που θεωρω πιο γελοίο, να πεσει ας πουμε καποιος η να βραχεί και να κανουν λες και επεσε βόμβα.
Χρειαζεται το γελιο και το χιουμορ ακομα και σε αρνητικές καταστασεις, αλλα μεχρι ενα όριο.
Εγω το καταλαβαινω οτι στην ουσια δεν χαιρεσαι, απλα ετσι σου βγαινει