Καθοδήγηση...

Γεια σας. Είμαστε 4μιση μήνες μαζί και αισθάνομαι αρκετά πράγματα για αυτόν. Στην αρχή ήταν σχετικά δύσκολα, γιατί εγώ είμαι συναισθηματική, ευαίσθητη και έχω ανάγκη να νιώθω σιγουριά και ασφάλεια, ενώ αυτός άτομο της λογικής, προσγειωμένος, χωρίς καμία συναισθηματική εμπειρία. Περνώντας ο καιρός πλησιάσαμε, κάναμε αστεία και γελούσαμε. Γενικοτέρα διασκεδάζαμε και περνούσαμε καλά. Μέχρι που κάποια στιγμή μου είπε πως μαγαπάει. Δεν το είχε ξαναπει σε κοπέλα και ηταν η πρώτη φορά που το ένιωθε τόσο διαφορετικά για κάποια. Ενιωσα την απολυτη ευτυχια και εφυγε καθε φοβος και αμφιβολια που ειχα. Το "κλιμα των ερωτευμενων" κρατησε περιπου για 2-3 βδομαδες μεχρι που αλλαξε συμπεριφορα. Δεν μου μιλουσε τοσο συχνα τρυφερα και εγινε καπως απομακρος. Μετα απο αρκετη προσπαθεια απο μερους μου, μου ειπε πως δεν θελει να μιλαμε αλλο σοβαρα και πως του εχουν λειψει οι πλακες και τα αστεια που καναμε στην αρχη. Γενικα οπως ειμασταν στην αρχη. Μαγαπαει και δν εχει αλλαξει τιποτα απο οσα νιωθει, απλα θεωρει πως μετα απο τη στιγμη που ειπαμε ο ενας στον αλλον πως νιωθουμε, εγω ζηταω περισσοτερα απο οσα μπορει να δωσει και οτι δεν μπορει να αλλαξει αυτο που ειναι. Αισθανομαι καπως αβολα και με εχει πιασει μια ανησυχια οτι κατι δεν παει καλα. Απο την αλλη ομως ισως επειδη ειναι η πρωτη φορα που ερωτευεται, ισως νιωθει πιεσμενος. πώς να του συμπεριφερθω ωστε να μην τον τρομαξω και να γινουμε οπως πριν? Εχω περασει ασχημα σε θεματα σχεσεων και εχω πληγωθει πολυ σε σημειο που τωρα αισθανομαι ανημπορη και ευαλωτη με αποτελεσμα να τον πρήζω συνεχεια για το τι του συμβαινει και να κανω χειροτερα την κατασταση... χρειαζομαι καθοδηγηση please...

να σταματήσεις αυτό που κάνεις, το έχω περάσει και εγώ και ξέρω πως είναι μαρτύριο για σένα αλλά πρέπει να βρεις το ψυχικό σθένος να υποστηρίξεις τον εαυτό σου μόνη σου ή να μοιραστείς την ανασφάλειά σου με κάποιον γονέα/φίλο. δώσε του αυτό που σου ζητάει, δηλαδή το αίσθημα ξενοιασιάς, τις πλάκες και τα αστεία. για να σου είπε ότι σε αγαπά, αυτός που είναι ένα άτομο όπως μου λες, δυνατό και προσγειωμένο, σημαίνει πολλά. αρκέσου σε αυτό και μην δείχνεις ανασφάλεια. μπορεί και αυτός να αισθάνεται πλέον εκτεθειμένος στα μάτια σου. κάνε πως ξέχασες το "σ'αγαπώ", παίξ'το κουλ και άνετη και ας καίγεσαι μέσα σου. και τελικά θα είσαι και εσύ λογική και προσγειωμένη και αυτό θα τον μαγέψει ακόμη περισσότερο, γιατί θα ξέρει πως έχει πλάι του όχι καμία που άγεται και φέρεται από την πρώτη εκδήλωση αγάπης ούτε και κάποια εξαρτημένη αλλά μια δυναμική γυναίκα. οκ??

Empar Σε ευχαριστω για την αμεση απαντηση σου. Ολα αυτα ακουγονται τοσο ευκολα και τοσο απλα. "κανε αυτο, κανε εκεινο".... Ξερεις ποσες φορες τα εχω πει στον εαυτο μου? Αλλα ειλικρινα σου μιλαω νιωθω να ειμαι ενα ρακος και χρειαζομαι αγαπη και στοργη. Και εκει που νομιζα οτι το βρηκα ξαφνικα μου το παιρνει με το ετσι θελω πισω, χωρις να αναρωτηθει αν θα το αντεξω αυτο. Μου λες να γινω δυναμικη κ.τ.λ.... αλλα μετα δεν θα ειμαι ο εαυτος μου. Και αυτος αγαπησε εμενα, την συναισθηματικη, την ευαισθητη, την τρυφερη που προσπαθει με καθε τροπο να του δειξει ποσο σημαντικος ειναι για αυτην. Ειμαι τοσο μπερδεμενη, αλλα ο φοβος παραμενει ο ιδιος. Πως θα κανω την λαθος επιλογη και θα τον χασω...

ρ.φ...πόσο χρονών είστε?
και κάτι άλλο: έχετε ολοκληρωμένες σχέσεις?

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

ρ.φ...πόσο χρονών είστε?
και κάτι άλλο: έχετε ολοκληρωμένες σχέσεις?

---

Είμαστε 19 και ναι έχουμε ολοκληρώσει...

Quote:

---

Originally Posted by r.f.

Είμαστε 19 και ναι έχουμε ολοκληρώσει...

---

Σε ρώτησα για αυτό που σου είπε πως δεν είχε ξαναγαπήσει.
Ξέρεις, μπορεί να αγάπησε το κομμάτι του εαυτού σου που τον έκανε χαρούμενο, που τον ...ξεκολλούσε από τη γη. Μετά σοβάρεψαν τα πράγματα, με την έννοια εσύ είσαι πιο ρομαντική και ευαίσθητη και σίγουρα σου βγήκε πιο "βαριά" συμπεριφορά κάτι που ίσως να μην είχε/ει τη διάθεση να ακολουθήσει.
Μη το παίρνεις κατάρδα, θα σου φανεί λίγο σκληρό αυτό που θα σου πω, αλλά αν δεν ταιριάζετε στην πραγματικότητα και απλά σας βγήκε η χαρά του ενθουσιασμού, δεν υπάρχει κανένα μαγικό κόλπο να αλλάξει αυτό...:)

Ακόμα μικροί είστε, έχετε δρόμο...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Σε ρώτησα για αυτό που σου είπε πως δεν είχε ξαναγαπήσει.
Ξέρεις, μπορεί να αγάπησε το κομμάτι του εαυτού σου που τον έκανε χαρούμενο, που τον ...ξεκολλούσε από τη γη. Μετά σοβάρεψαν τα πράγματα, με την έννοια εσύ είσαι πιο ρομαντική και ευαίσθητη και σίγουρα σου βγήκε πιο "βαριά" συμπεριφορά κάτι που ίσως να μην είχε/ει τη διάθεση να ακολουθήσει.
Μη το παίρνεις κατάρδα, θα σου φανεί λίγο σκληρό αυτό που θα σου πω, αλλά αν δεν ταιριάζετε στην πραγματικότητα και απλά σας βγήκε η χαρά του ενθουσιασμού, δεν υπάρχει κανένα μαγικό κόλπο να αλλάξει αυτό...:)

---

Απο την πρωτη στιγμη του εδειξα ποια ειμαι. Και δεν αλλαξα, απλα απο τη στιγμη που μου εξεφρασε αυτα που νιωθει ανοιχτηκα και γω και προσπαθησα να τον κανω να νιωσει ανετα και να μην τον τρομαξει αυτο που αισθανεται... Μαλιστα μια φορα μου ειχε πει να σβησω ενα μηνυμα στο οποιο μου εκανε καταθεση ψυχης γιατι ενιωσε ευαλωτος και δεν ηθελε να υπαρχουν "αποδεικτικα στοιχεια" οτι κατερρευσε συναισθηματικα. Γ αυτο θεωρω πως του ειναι πολλη ολη αυτη η συναισθηματικη κατασταση και ζηταω βοηθεια στο πως να τον ηρεμησω και να του βγουν ολα φυσικα..

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης73

Ακόμα μικροί είστε, έχετε δρόμο...

---

Και γω το λεω πολλες φορες στον εαυτο μου αλλα ο ενθουσιασμος και τα αισθηματα ξεπερνουν τη λογικη

Quote:

---

Originally Posted by r.f.

Απο την πρωτη στιγμη του εδειξα ποια ειμαι. Και δεν αλλαξα, απλα απο τη στιγμη που μου εξεφρασε αυτα που νιωθει ανοιχτηκα και γω και προσπαθησα να τον κανω να νιωσει ανετα και να μην τον τρομαξει αυτο που αισθανεται... Μαλιστα μια φορα μου ειχε πει να σβησω ενα μηνυμα στο οποιο μου εκανε καταθεση ψυχης γιατι ενιωσε ευαλωτος και δεν ηθελε να υπαρχουν "αποδεικτικα στοιχεια" οτι κατερρευσε συναισθηματικα. Γ αυτο θεωρω πως του ειναι πολλη ολη αυτη η συναισθηματικη κατασταση και ζηταω βοηθεια στο πως να τον ηρεμησω και να του βγουν ολα φυσικα..

---

ναι, υπάρχει και αυτή η μερίδα των ανθρώπων και ιδιαίτερα στους άντρες συμβαίνει αυτό, (μη σου σου πω μονο σε αυτους ...λολ)
Το πιθανότερο είναι πως τρόμαξε γιατί ανοίχτηκε πολύ, δεν το είχε ξανακάνει, φοβήθηκε τόσο συναίσθημα να τον...απειλεί...(έλεος, τι τους θέλουμε!!!!).....Βάλε λοιπόν ένα κουμπάκι μέσα σου και φρόντισε όταν είστε μαζί να σε κατεβάζεις στο σλόου...
Πιστεύω πως σιγά-σιγά θα ξαναβρει το ρυθμό του....

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

ναι, υπάρχει και αυτή η μερίδα των ανθρώπων και ιδιαίτερα στους άντρες συμβαίνει αυτό, (μη σου σου πω μονο σε αυτους ...λολ)
Το πιθανότερο είναι πως τρόμαξε γιατί ανοίχτηκε πολύ, δεν το είχε ξανακάνει, φοβήθηκε τόσο συναίσθημα να τον...απειλεί...(έλεος, τι τους θέλουμε!!!!).....Βάλε λοιπόν ένα κουμπάκι μέσα σου και φρόντισε όταν είστε μαζί να σε κατεβάζεις στο σλόου...
Πιστεύω πως σιγά-σιγά θα ξαναβρει το ρυθμό του....

---

Δεν παλευονται αυτοι οι αντρες! Θελω να ηρεμησω καπως τα πραγματα αλλα δεν εχω την υπομονη... Και μονιμως εχω την εντυπωση πως κατι τρεχει, ή πως κατι κακο θα γινει, με αποτελεσμα πιο πολυ να ανησυχω για το τι θα συμβει ατο μελλον και ετσι δεν χαιρομαι τα ομορφα πραγματα που ζω... με πιανουν φοβιες για αυτο που θα ακολουθησει...

το ξέρω ότι τα λόγια μου σου ακούστηκαν πολύ κάπως. απλώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. το να κολλάμε είναι ένα κλικ του μυαλού, αλλά και το να ξεκολλάμε το ίδιο. είσαι 19, είμαι 20. σε νιώθω. θέλεις αγάπη και στοργή. δώσε του λίγο χρόνο και αν δεις ότι εξακολουθεί τις... "macho" συμπεριφορές (από που κι ως που συναισθηματική κατάρρευση ένα τρυφερό μήνυμα...?) τρίξτου τα δόντια. πιστεύω ότι τέτοιοι τύποι μόλις δουν ότι σε χάνουν τρελαίνονται. για αυτό και σου είπα να είσαι χαλαρή. όχι απρόσιτη. να είσαι συναισθηματική και τρυφερή, αλλά όχι να βγαίνεις εκτός μέτρου. όλα καλά θα πάνε θα δεις :) κι εγώ έτσι είμαι, αλλά ευτυχώς έχω πέσει σε τρυφερό και υπομονετικό. που ξέρεις? μπορεί ωριμάζοντας λίγο και ο δικός σου να γίνει έτσι.. και αν δεν γίνει, σε τελική ανάλυση, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές! και παιδιά που θα σε θέλουν ακριβώς όπως είσαι και χωρίς παιχνιδάκια.!

Quote:

---

Originally Posted by empar

το ξέρω ότι τα λόγια μου σου ακούστηκαν πολύ κάπως. απλώς, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. το να κολλάμε είναι ένα κλικ του μυαλού, αλλά και το να ξεκολλάμε το ίδιο. είσαι 19, είμαι 20. σε νιώθω. θέλεις αγάπη και στοργή. δώσε του λίγο χρόνο και αν δεις ότι εξακολουθεί τις... "macho" συμπεριφορές (από που κι ως που συναισθηματική κατάρρευση ένα τρυφερό μήνυμα...?) τρίξτου τα δόντια. πιστεύω ότι τέτοιοι τύποι μόλις δουν ότι σε χάνουν τρελαίνονται. για αυτό και σου είπα να είσαι χαλαρή. όχι απρόσιτη. να είσαι συναισθηματική και τρυφερή, αλλά όχι να βγαίνεις εκτός μέτρου. όλα καλά θα πάνε θα δεις :) κι εγώ έτσι είμαι, αλλά ευτυχώς έχω πέσει σε τρυφερό και υπομονετικό. που ξέρεις? μπορεί ωριμάζοντας λίγο και ο δικός σου να γίνει έτσι.. και αν δεν γίνει, σε τελική ανάλυση, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές! και παιδιά που θα σε θέλουν ακριβώς όπως είσαι και χωρίς παιχνιδάκια.!

---

Δυστυχως οταν κολλαω εγω μετα δεν ξεκολλαω ευκολα... γινομαι αυτοκαταστροφικη και κλεινομαι ολο και πιο πολυ. Η τελευταια μου σχεση με πληγωσε τοσο ασχημα που πελον ζω πιο πολυ με τον φοβο μηπως ξαναπληγωθω. Τελοσπαντων, ο νυν μου δεν ειναι ο κλασσικος αντρακλας που γουσταρει να κανει τις γυναικες ο,το θελει. Ειναι ο τυπος που και μονος του να ειναι δεν τον πειραζει. Γ αυτο και εχει μαθει να λειτουργει κ μονος του και οχι εντος σχεσης. Αλλα τωρα που καταφερα να τον κανω να νιωσει δεν θελω να τον διωξω. Οποτε φοβαμαι πως συμπεριφορες τυπου "θα σου τριξω τα δοντια" δεν νομιζω να τις σηκωσει... Ασε που νιωθω και συναισθηματικα εξουθενωμενη ωστε να κανω "παιχνιδακια"... Ακομη και οταν μαλωνουμε, και αυτος να φταιει, εγω κανω το βημα γιατι απλα δεν μπορω να αντεξω την κατασταση... Δεν μπορω να κρατησω σταση και τα παραταω γιατι δεν εχω το ψυχικο σθενος... Κ αν δν το αποκτησω δεν προκειται να αντιμετωπισω τον ενδεχομενο χωρισμο... κ αυτο με φοβιζει πιο πολυ απο ολα

κορίτσι μου κουράγιο.. πέρασα και εγώ από μια πολύ δύσκολη κατάσταση στο παρελθόν με έναν άνθρωπο που με έκανε να νιώθω κολλημένη και κατώτερή του ενώ δεν ίσχυε τίποτε από τα δύο. και ενώ ήμουν πολύ ερωτευμένη, τον άφησα εγώ. την πρώτη φορά με ικέτευε και του έδωσα άλλη μια ευκαιρία. έκανε τα ίδια, τη δεύτερη φορά τον άφησα μια και καλή. με πλάγιο τρόπο γιατί ήξερα ότι μπορεί να με κατάφερνε. όταν δεν έχουμε αρκετή δύναμη για κάτι, καλό είναι τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε και να προετοιμαζόμαστε, να βρίσκουμε άμυνες, τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. ίσως δεν ήσουν και έτοιμη για αυτή τη σχέση, το σκέφτηκες ποτέ? δεν μπορείς να ξέρεις πως θα συμπεριφερόταν αν κρατούσες στάση, γιατί μέχρι στιγμής ποτέ δεν το έκανες. οπότε αν το κάνεις, ίσως η αντίδραση να σε εκπλήξει. αν δεν τον πειράζει να είναι και μόνος του, τι είδους συναισθήματα τρέφει ακριβώς? εγώ νομίζω ότι για να σου πει κάτι τέτοιο το αισθανόταν, και ότι όλα αυτά είναι για να σε κρατήσει σε εγρήγορση.. επίσης ότι δίνεσαι πολύ και ότι ο εγωισμός σου έχει...ατροφήσει. και για να λειτουργήσεις όμορφα σε σχέση πρέπει να βρεις κάποιον που να είναι όπως εσύ και να ανταποδίδει. γιατί αλλιώς πάντα θα νιώθεις εξουθενωμένη. μπορείς επίσης να του μιλήσεις ανοιχτά, να του πεις ρε παιδί μου, "εγώ θέλω να είμαι ο εαυτός μου μαζί σου. είμαι 19 χρονών, τι σημαίνει σου μιλάω σοβαρά; αν σου λέω ότι σε αγαπώ, είναι επειδή το αισθάνομαι έντονα. βλέπω ότι δυσκολεύεσαι να ανταποδώσεις και, αν είναι θέμα χαρακτήρα, το σέβομαι. έχω ανάγκη όμως και εγώ από μια αίσθηση ασφάλειας. αν στέλνεις ένα συναισθηματικό μήνυμα και αυτομάτως το παίρνεις πίσω, πως περιμένεις να είμαι ήρεμη και να έχω το χιούμορ που είχα στην αρχή; έχε και εσύ μια πιο σταθερή συμπεριφορά, να είμαι και εγώ πιο ήσυχη και ξένοιαστη". δεν ξέρω βέβαια τι επίπεδα επικοινωνίας έχετε πιάσει. εγώ αυτό θα έκανα, γιατί κ εμένα γενικότερα δεν μου αρέσουν τα παιχνιδάκια και θέλω να είμαι ειλικρινής με τον σύντροφό μου. πάντως είμαι βέβαιη ότι είσαι πολύ πιο δυνατή από όσο πιστεύεις. το καταλαβαίνω από τον τρόπο που γράφεις. απλώς έχεις "βαλτώσει". ψάξε επίσης και άλλες διεξόδους, παρέες, διασκέδαση, σπουδές, ενδιαφέροντα. να γνωρίζεις κόσμο και να απελευθερώνεις το μυαλό σου..

Empar σε ευχαριστω πολύ για όσα είπες και ελπιζω τα πραγματα για σενα να ειναι καλυτερα. Οντως ο εγωισμος μου εχει ατροφησει και γενικα η αυτοπεποιθηση μου ειναι πολυ χαμηλη. Αυτο που με ενοχλει ομως περισσοτερο ειναι πως αναγνωριζω πώς εχουν τα πραγματα, βλεπω τα λαθη μου, βλεπω τις αδυναμιες μου αλλα δεν ξερω πως να τα αλλαξω. Νιωθω χαμενη και δεν ξερω απο που να αρχισω και τι να κανω. οταν διαβασα το σημειο πως εισαι βεβαιη οτι ειμαι δυνατη, χαμογελασα με πικρια. Γτ και αλλα ατομα μ το εχουν πει αυτο και τελικα εγω ειμαι αυτη που δεν το βλεπω και που αισθανομαι εντελως αδυναμη και ανημπορη να παρω την κατασταση στα χερια μου. Ισως εχεις δικιο στο οτι μπορει να μην ημουν ετοιμη για αυτη τη σχεση. Αλλα φοβαμαι να ειμαι μονη μου. το εχω περασει πολλες φορες και οχι μονο απο σχεση αλλα γενικα απο ανθρωπους γυρω μου... μου ειπες επισης να βρω διεξοδους. 1-2 φιλες εχω αποκτησει στην πολη που σπουδαζω και με αυτες δν περνω και πολυ χρονο. Εχω γινει πολυ κλειστη ενω παλιοτερα δεν ημουν. Ισως για αυτο κρεμομαι τοσο πολυ απο αυτην την σχεση. Γτ δεν εχω τιποτα σπουδαιο στη ζωη μου. Θελω να ζησω και δεν εχω τη δυναμη να προσπαθησω. Νιωθω τοσο μονη που με πιανουν κρισεις πανικου και φοβαμαι πως αν ουρλιαξω κανεις δεν θα με ακουσει. Θελω να απαλλαγω απο ολα τα δυσαρεστα συναισθηματα για αυτο ισως εχω επενδυσει τοσο πολυ σε αυτην την σχεση και δεν θελω να χαλασει. Γτ θελω να νιωσω ερωτευμενη και χαρουμενη και γτ φοβαμαι πως δεν θα αντεξω το τελος της...

Τι πιστεύεις πως σε τράβηξε σε αυτόν τον άνθρωπο ώστε να προχωρήσεις σε σχέση μαζί του?

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Τι πιστεύεις πως σε τράβηξε σε αυτόν τον άνθρωπο ώστε να προχωρήσεις σε σχέση μαζί του?

---

μου αρεσε απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα. ηταν διαφορετικος απο τους υπολοιπους που ειχα πριν και ηθελα να τον γνωρισω καλυτερα. η αληθεια ειναι ομως πως ενθουσιαζομαι πολυ ευκολα απο την αρχη και δεν μπορω να το ελεγξω με αποτελεσμα να κολλαω και πολυ

Θα ήθελες να διευκρινίσεις το διαφορετικός? Σε ποιους τομείς εστιάζεται αυτή του η διαφορετικότητα?

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Θα ήθελες να διευκρινίσεις το διαφορετικός? Σε ποιους τομείς εστιάζεται αυτή του η διαφορετικότητα?

---

αυτος ειχε ενα μυστηριο, ηταν απομακρος και αυτο με εκανε να θελω να τον γνωρισω καλυτερα, να ψαξω πτυχες του εαυτου του που δεν φαινονταν. και οταν καταλαβα οτι δεν ειναι συναισθηματικος το θεωρησα ως μια προκληση να τον κανω να νιωσει. οταν το καταφερα ηρεμησα και το χαρηκα, ενιωσα ερωτευμενη και οτι μπορω να αφεθω. οταν εγινε αυτη η αποτομη αλλαγη ομως αισθανθηκα πως οτι ειχα καταφερει μηδενιστηκε και πως οσα βηματα ειχαμε κανει ακυρωθηκαν...

r.f. κι εγώ είχα δύο φίλες μόνο που μόλις είδαν ότι η νέα μου σχέση πήγαινε πολύ καλά, μου δημιούργησαν προβλήματα και τώρα δεν έχω ούτε αυτές. να σου πω κάτι: καλύτερα! νιώθω μοναξιά αλλά ξέρω ότι θα βρω άλλους ανθρώπους, καλύτερους που θα χαίρονται με τις χαρές μου. επίσης, στη σχολή μου υφίσταμαι καθημερινό πόλεμο γιατί άρχισα να εμφανίζω μεγάλη πρόοδο και με βλέπουν πλέον ανταγωνιστικά οι άλλοι. μιλάω λοιπόν με πολύ λίγους ανθρώπους. θα ορκιζόμουν κ εγώ όταν αισθανόμουν χάλια ότι δεν θα τα κατάφερνα με τίποτε, κι όμως, παρά τις στιγμές που νομίζω ότι θα τρελαθώ από την κακία με την οποία με αντιμετωπίζουν πολλοί, αντέχω και είμαι εδώ για να σου γράψω. χαίρομαι που χαμογέλασες, έστω και με πικρία. γιατί αυτό που βλέπουν οι άλλοι (και εγώ) σε σένα, σύντομα θα το δεις και εσύ. και τα πράγματα θα πάνε πολύ πολύ καλύτερα. αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να βρεθείς σε παρέες, δες το θετικά και πέρνα χρόνο με τον εαυτό σου. πήγαινε γυμναστήριο, ή για περιπάτους. πάρε ένα βιβλίο και κάθισε σε μια ήσυχη καφετέρια και διάβασε. γράψε ημερολόγιο. κατάλαβε γιατί έχεις ανάγκη από την σχέση με αυτόν τον άνθρωπο πλέον. εντάξει, τότε σε εξίταρε το μυστήριο. τώρα τι σε κρατάει μαζί του? ο φόβος της μοναξιάς. είναι καλός λόγος αυτός για να είσαι με κάποιον? νομίζω πως όχι. φοβάσαι ότι δεν θα αντέξεις, όμως ούτε και τώρα είσαι ευτυχισμένη. γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να αποζητούμε τους άλλους επειδή τους έχουμε ανάγκη. "δεν σε αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι επειδή σε αγαπώ". πέρασε χρόνο με τον εαυτό σου και θα βρεις τις απαντήσεις που χρειάζεσαι. να αγαπάς τον εαυτό σου και να χαίρεσαι που έχεις την συντροφιά του. κι αν νιώθεις ότι δεν αντέχεις τη μοναξιά, ψάξε ανθρώπους που να σου εμπνέουν θετικά αισθήματα και πέρνα όσο περισσότερο χρόνο μπορείς. και με τον καιρό θα καταλάβεις ότι ουδείς αναντικατάστατος.

Αν το αθέατο και το μυστηριώδες ήταν αυτό που σε τράβηξε και το θεώρησες αυτό το κουτάκι ως πρόκληση, ίσως να είχες την ανάγκη να αποδείξεις κάτι στον εαυτό σου μέσω της αλλαγής του χαρακτήρα του άντρα αυτού, για σκέψου το λιγάκι. Κάποια άλλη στη θέση σου ίσως να μην θεωρούσε τον άντρα-γρίφο ελκυστικό, αλλά δύσκολο, κλειστό, δύσβατο και να μην ήθελε να περάσει αγώνες, αλλά χαλαρότητες στη σχέση της. Δηλαδή να έπαιρνε τα δεδομένα ως αυτά που ήταν, δίχως να τους δίνει ερμηνείες που μπορεί να εκφράζουν δικές της ανάγκες, όχι του αλλουνού.

empar. Βιωνω και εγω μια αναλογη συμπεριφορα στη σχολη μου, αλλα οχι λογω προοδου. Ειμαι σε μια σχολη που ειχε υψηλα μορια και οι περισσοτεροι εκει μεσα ειναι πολυ σνομπ και το βλεπουν εντελως ανταγωνιστικα. επιπλεον το αγορι μου ειναι συμφοιτητης μου οποτε οι μισες εκει με κοιτουν με μισο ματι γιατι τους εφαγα τον γκομενο...(αν ειναι δυνατον!). Απο οσα μου ειπες επιβεβαιωσες την αναγκη να τα βρω με τον εαυτο μου δηλαδη το κλασσικο "αν δεν πιστεψεις εσυ στον εαυτο σου κανεις δεν προκειται να το κανει..." Αυτο μου λενε ολοι αλλα εγω δεν μπορω να το κανω. Κανω υπομονη μπας και αλλαξει κατι αλλα τιποτα. Ωρες ωρες ευχομαι να ημουν αναισθητη ή να κοιτουσα μονο τον εαυτο μου και τους στοχους μου. ξερω πως ακουγεται εγωιστικο και ασχημο αλλα σε τετοια κοινωνια που ζουμε, οπου εχει χαθει καθε αξια, το να εισαι καλος δεν ειναι πλεονεκτημα, γιατι κανεις δεν το εκτιμα, αλλα το εκμεταλλευεται. Δυστυχως ή ευτυχως πάντοτε "δίνομαι"¨στις ανθρωπινες σχεσεις και παντα τν παταω. Αλλα αυτη ειμαι, γι'αυτο και θελω να αλλαξω. μονο που δεν ξερω τον τροπο. ψαχνω να βρω αυτην τη δυναμη που λες πως υπαρχει και δν βρισκω τιποτα. μονο πονο και απογοητευση. Επισης διαρκως νιωθω την αναγκη να φυγω. Εδω και μισο χρονο ειμαι στη πολη που σπουδαζω και παρολ'αυτα θελω να φυγω, να παω καπου απομερα που δεν θα με απειλει η κακια των ανθρωπων... αλα φοβαμαι πως παντου να το ζω αυτο.

Rain And Wind. Κανω το λαθος και κολλαω αμεσως. Δεν το ελεγχω αλλα το κανω. Ισως ειναι η αναγκη να μην ειμαι μονη μου. Ισως φταινε οι απογοητευσεις μου στον παρελθον και θελω να νιωσω ξανα χαρουμενη. Το θεμα ειναι οτι πια δεν εχω ουτε εγωισμο ουτε αξιοπρεπεια. Υποχωρω στα παντα προκειμενου να μην χωρισω. Ειναι αξιολυπητο και θελω να σταματησει. Αλλα δεν εχω τον τροπο.

Μπορεί δηλαδή να μη φταίει ο κακός ο κόσμος αλλά οι άστοχες επιλογές. Εσύ τι λες γι αυτό? Τις επιλογές τις κάνεις η ίδια, δεν τις κάνει ολάκερος ο ντουνιάς.
Τα άλλα, για τις αξίες, το ο καλός καλό δεν έχει, δίνομαι πολύ και γι αυτό την πατάω, κανένας άνθρωπος, όλοι καθίκια που εκμεταλλεύονται, δεν τα πιστεύω η ίδια. Πολύ μαυρόασπρα. Το ανάμεσα ποιο μπορεί να είναι? Μπορεί να είναι πως βιάζεσαι και πιέζεις με τον τρόπο σου το άλλο μέρος της σχέσης και το κουράζεις πρόωρα, μην αφήνοντας το χρόνο ώστε να χωρέσει βιώματα, στιγμές, εμπειρίες, να στολιστεί μεν η μεταξύ σας σχέση, αλλά με φυσικότητα στο ρυθμό, με χώρο του καθενός, με άνεση και όχι υπό πίεση.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Μπορεί δηλαδή να μη φταίει ο κακός ο κόσμος αλλά οι άστοχες επιλογές. Εσύ τι λες γι αυτό? Τις επιλογές τις κάνεις η ίδια, δεν τις κάνει ολάκερος ο ντουνιάς.
Τα άλλα, για τις αξίες, το ο καλός καλό δεν έχει, δίνομαι πολύ και γι αυτό την πατάω, κανένας άνθρωπος, όλοι καθίκια που εκμεταλλεύονται, δεν τα πιστεύω η ίδια. Πολύ μαυρόασπρα. Το ανάμεσα ποιο μπορεί να είναι? Μπορεί να είναι πως βιάζεσαι και πιέζεις με τον τρόπο σου το άλλο μέρος της σχέσης και το κουράζεις πρόωρα, μην αφήνοντας το χρόνο ώστε να χωρέσει βιώματα, στιγμές, εμπειρίες, να στολιστεί μεν η μεταξύ σας σχέση, αλλά με φυσικότητα στο ρυθμό, με χώρο του καθενός, με άνεση και όχι υπό πίεση.

---

Τοτε ισως επεσα εγω στους λαθος ανθρωπους. Γιατι καποτε δεν ημουν ετσι οπως τωρα. Στεκομουν στα ποδια μου και δεν εβλεπα τοσο μαυρα τα πραγματα. Ναι ισως εκανα τις λαθος επιλογες. και αθελα μου να φερομαι ετσι στους υπολοιπους ανθρωπους και να τους απομακρυνω. Ειναι επειδη εφαγα αρκετα χτυπηματα και φοβαμαι να φαω και αλλα. Με τον εναν τροπο ή τον αλλον εφτασα σε αυτο το σημειο. Αναγνωριζω την κατασταση μου και εχω αυτογνωσια. Ισως ειμαι και πιο αυστηρη με τον εαυτο μου απο οσο θα πρεπε. δεν ξερω να χειριστω την κατασταση

Quote:

---

Originally Posted by r.f.

empar. Βιωνω και εγω μια αναλογη συμπεριφορα στη σχολη μου, αλλα οχι λογω προοδου. Ειμαι σε μια σχολη που ειχε υψηλα μορια και οι περισσοτεροι εκει μεσα ειναι πολυ σνομπ και το βλεπουν εντελως ανταγωνιστικα. επιπλεον το αγορι μου ειναι συμφοιτητης μου οποτε οι μισες εκει με κοιτουν με μισο ματι γιατι τους εφαγα τον γκομενο...(αν ειναι δυνατον!). Απο οσα μου ειπες επιβεβαιωσες την αναγκη να τα βρω με τον εαυτο μου δηλαδη το κλασσικο "αν δεν πιστεψεις εσυ στον εαυτο σου κανεις δεν προκειται να το κανει..." Αυτο μου λενε ολοι αλλα εγω δεν μπορω να το κανω. Κανω υπομονη μπας και αλλαξει κατι αλλα τιποτα. Ωρες ωρες ευχομαι να ημουν αναισθητη ή να κοιτουσα μονο τον εαυτο μου και τους στοχους μου. ξερω πως ακουγεται εγωιστικο και ασχημο αλλα σε τετοια κοινωνια που ζουμε, οπου εχει χαθει καθε αξια, το να εισαι καλος δεν ειναι πλεονεκτημα, γιατι κανεις δεν το εκτιμα, αλλα το εκμεταλλευεται. Δυστυχως ή ευτυχως πάντοτε "δίνομαι"¨στις ανθρωπινες σχεσεις και παντα τν παταω. Αλλα αυτη ειμαι, γι'αυτο και θελω να αλλαξω. μονο που δεν ξερω τον τροπο. ψαχνω να βρω αυτην τη δυναμη που λες πως υπαρχει και δν βρισκω τιποτα. μονο πονο και απογοητευση. Επισης διαρκως νιωθω την αναγκη να φυγω. Εδω και μισο χρονο ειμαι στη πολη που σπουδαζω και παρολ'αυτα θελω να φυγω, να παω καπου απομερα που δεν θα με απειλει η κακια των ανθρωπων... αλα φοβαμαι πως παντου να το ζω αυτο.

Rain And Wind. Κανω το λαθος και κολλαω αμεσως. Δεν το ελεγχω αλλα το κανω. Ισως ειναι η αναγκη να μην ειμαι μονη μου. Ισως φταινε οι απογοητευσεις μου στον παρελθον και θελω να νιωσω ξανα χαρουμενη. Το θεμα ειναι οτι πια δεν εχω ουτε εγωισμο ουτε αξιοπρεπεια. Υποχωρω στα παντα προκειμενου να μην χωρισω. Ειναι αξιολυπητο και θελω να σταματησει. Αλλα δεν εχω τον τροπο.

---

Από αυτά που είπες κατάλαβα ότι υπήρξα λίγο πολύ στην ίδια κατάσταση. Εγώ στην ιατρική είμαι, όλοι είναι πολύ σνομπ και μέχρι να προσαρμοστώ και να βρω το ρυθμό μου ήμουν για αυτούς ακίνδυνη-τώρα μου κάνουν πόλεμο με τόσο χαζό τρόπο λες και είμαστε στην πρώτη δημοτικού.
Όταν τα έφτιαξα με τον προηγούμενο που σου περιέγραψα ότι μου φερόταν άσχημα κλπ με ζήλευαν όλες επειδή ήταν πολύ όμορφος. Που να ήξεραν τι τέρας έκρυβε μέσα του. Και εγώ είχα κολλήσει και είχα πέσει πολύ χαμηλά. Είναι ακριβώς όπως το λες.. Δινόμαστε πολύ, και ενώ ξέρουμε ότι μας βλάπτει, μας αρέσει και λίγο, γιατί νιώθουμε μεγάλη δύναμη όταν προσφέρουμε στους άλλους και περιμένουμε φυσικά, όπως είναι εύκολο για μας να δίνουμε αγάπη, έτσι να ανταποκριθούν και αυτοί. Έλα όμως που δεν συμβαίνει, γιατί άλλα βιώματα έχει ο ένας, άλλα ο άλλος.
Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μόνη. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι έτσι, όμως οι συνθήκες, η ανάγκη αν θες, τους έφερε στο σημείο να γίνονται αναίσθητοι και να κοιτάζουν μόνο τους στόχους τους. Υπάρχουν και πολλοί, όπως εγώ, που δεν έχουν γίνει αναίσθητοι ακόμα και δεν ξέρουν τι θα γίνουν. Νομίζω ότι το μυστικό δεν είναι στην αναισθησία ωστόσο. Για άτομα σαν κι εμάς, το καλύτερο είναι να βρούμε μια χρυσή τομή μεταξύ του ακραίου συναισθηματισμού και της ακραίας αδιαφορίας.. Αυτό όμως έρχεται πιστεύω με τα χρόνια και με την εμπειρία.

Προσπάθησε, r.f.. Ξέρω ότι προσπαθείς και νομίζεις ότι δεν μπορείς άλλο, όμως η μέχρι σήμερα στάση σου απέναντι στη ζωή δείχνει ότι δεν είσαι καθόλου αδύναμη. Είσαι σε μία υψηλόβαθμη σχολή, έχεις περάσει από δυσκολίες στις σχέσεις σου, τα βγάζεις πέρα παρά την έλλειψη φίλων.. Δεν είσαι καθόλου αδύναμη. Μπορείς να τα καταφέρεις.

Έρχονται στιγμές που και εγώ θα ήθελα να πάω σε έναν τόπο όπου δεν θα συναντώ κανέναν, θα είμαι προστατευμένη από όλους. Σκέφτομαι όμως ότι μάλλον κακό θα κάνω, τόσο στην κοινωνία που χρειάζεται και ανθρώπους σαν και εμάς, όσο και στον εαυτό μου.
Μπήκαμε στο χορό, r.f. και θα χορέψουμε.
Θα προσαρμοστούμε στο κοινωνικό παιχνίδι και θα κάνουμε αυτό που θεωρούμε μειονέκτημα, την καλοσύνη δλδ και τη δοτικότητά μας, ατού. Ψάχνεις τη δύναμη και δεν τη βρίσκεις. Και εγώ το πέρασα και το περνάω. Υπήρχαν φορές που ήμουν στο πατρικό μου και δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Αναγκάστηκα και επέστρεψα για το χατίρι των δικών μου ανθρώπων που δεν ήθελα να τους πληγώσω. Έχω σκαμπανεβάσματα, αλλά κάνω προσπάθεια, όσο μάταιη και αν μου φαίνεται. Και έρχονται μερικές φορές αποτελέσματα που επιβεβαιώνουν ότι η προσπάθεια είναι το σημαντικότερο και το σωστότερο που μπορώ να κάνω.
Σου συνιστώ, όσο επώδυνο και δύσκολο και αν σου φαίνεται, να πας τουλάχιστον για μια φορά κόντρα στο ένστικτό σου. Στην περίπτωση δηλαδή του ανθρώπου με τον οποίο έχεις κολλήσει, τόλμησε να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς αυτόν.
Γράψε χαρτάκια που θα σου θυμίζουν ότι είσαι δυνατή, κόλλα τα σε σημεία που θα τα βλέπεις το πρωί που θα ξυπνάς και το βράδυ πριν κοιμηθείς.
Ονειρέψου το μέλλον σου, τα μέρη που θέλεις να δεις, το χώρο που θα δουλεύεις.

Όποτε αισθάνεσαι την ανάγκη να φεύγεις, μπορείς να το κάνεις. Αν σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου μπορείς να κάνεις μια εκδρομούλα με μια φίλη ή και μόνη σου αν μπορείς, να αλλάξεις παραστάσεις.

Στην ουσία έχεις δύο επιλογές μπροστά σου.
Μπορείς να περάσεις μια ζωή όπου θα "κολλάς" με ανθρώπους και με καταστάσεις που δείχνουν να μην σε υπολογίζουν, να μη σέβονται την προσωπικότητα και τα συναισθήματά σου- αυτή η ζωή θα είναι γεμάτη πόνο και ταλαιπωρία, σκέψεις του στυλ "μα τι κάνω λάθος και δεν μπορώ να τον κάνω να με αγαπήσει όσο τον αγαπώ εγώ;", έμμονες ιδέες, κούραση

Ή

Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή πλήρη, που φαίνεται ότι μπορείς να το κάνεις, γιατί δόξα τω Θεώ, δεν φαίνεσαι να εξαρτάσαι οικονομικά από έναν άντρα, μια ζωή στην οποία θα εργάζεσαι, θα έχεις τα ενδιαφέροντα σου, θα περνάς όμορφα, θα έχεις και σκαμπανεβάσματα αλλά θα αισθάνεσαι σιγουριά ότι θα ξανασηκωθείς, θα τα καταφέρεις ό,τι και αν γίνει. Σε αυτή τη ζωή χωράει και ένας άνθρωπος που θα ενδιαφέρεται ουσιαστικά για σένα, πέρα από μικρότητες και ανοησίες του στυλ, "ποπο, μόλις έγινα λίγο πιο συναισθηματικός, ας το πάρω πίσω αμέσως μήπως με περάσουν για αδύναμο". Υπάρχουν άντρες εκεί έξω πρόθυμοι να αγαπούν βαθιά και ολοκληρωτικά. Και υπάρχεις και εσύ, που διαχειρίζεσαι τη ζωή σου και που είναι καθήκον σου να τη ζήσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σκέψου όταν μεγαλώσεις τι θα θέλεις να θυμάσαι. Εσένα να νιώθεις απόγνωση ή εσένα να νιώθεις γαλήνη;

Εγώ είμαι αισιόδοξη για σένα, γιατί από ο,τι φαίνεται έχουμε πολύ παρόμοια στάση απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους. Και αφού κατάφερα να βγω εγώ από το τέλμα, που ονειρευόμουν μια ζωή δίπλα σε αυτόν τον κάφρο που είχα μπλέξει, και είχα κολλήσει τόσο πολύ που έμαθα μια ξένη γλώσσα και άλλαξα συνήθειες για χάρη του, θα τα καταφέρεις και εσύ ρε γαμώτο!

Αγάπησε τον εαυτό σου! Γράψε τα χαρτάκια που σου είπα!

(Άντε και όταν γίνεις καλά πες μου με ποιον τρόπο καταφέρνεις να μην σε ενδιαφέρουν οι φιλίες, γιατί εγώ είμαι πολύ προβληματική σε αυτόν τον τομέα. Νιώθω ότι δεν είχα ποτέ μου φίλη αληθινή, και δεν ξέρω πως να με κάνω να μην το σκέφτομαι. Ειδικά όταν διαβάζω μου σπάει τα νεύρα να το σκέφτομαι τόσο πολύ αυτό το θέμα! Θέλω να διαβάζω απερίσπαστη... ---> φυτό!!!!! χεχε)

Σκίσ'τους ρε κορίτσι μου!

Empar τσεκαρε λιγο τα μηνυματα σου.