Ήθελα πολλά και μου ήρθαν παραπάνω

Η τωρινή μου σχέση έχει όλα όσα επιτέλους ήθελα...και περισσότερα!
Ο άνθρωπός αυτός είναι υπερβολικά καλός, υπερβολικά έξυπνος, τρυφερός, με χιούμορ,με με με και με παιδιά...
Το ότι έχει παιδιά δεν θα με πείραζε ίσως τόσο πολύ, εάν αυτά δεν ήταν από διαφορετικές γυναίκες και σε διαφορετικές χώρες. Το προβλημά μου είναι ότι έχει παντρευτεί ήδη μια φορά, έχει χωρίσει, έχει ένα παιδί με δεύτερη γυναίκα στο εξωτερικό και άλλο ένα παιδί με 3η γυναίκα στην Ελλάδα. Με καμμία από αυτές δεν έχει σχέση (εννοώ εκτός από τα τυπικά με τις 2 για να δει τα παιδιά) τα οποία συχνά πυκνά τα πηγαινοφέρνει για να συναντιούνται.
Σαν πατέρας είναι καλός, δίνει διατροφές και παραπάνω, παίζει μαζί τους, τα κακομαθαίνει ίσως, γενικά προσπαθεί πολύ.
Τον αγαπώ, αλλά όσο κι αν προσπαθώ εγώ από την άλλη δεν μπορώ να αποδεχτώ τα παιδιά του και την κατάσταση...
εκείνος θέλει να παντρευτούμε, να κάνουμε δική μας οικογένεια όπως λέει, αλλά εγώ ήθελα ίσως εγωιστικά έναν άνδρα για εμένα, όχι έναν άνδρα που κάθε 2 εβδομάδες πάει στο εξωτερικό για να δει το ένα του παιδί και κάθε 3 μέρες βλέπει το άλλο στην Ελλάδα. Είμαι 31 και ίσως κάποιος θεωρήσει ότι μιλάω σαν ανώριμο 15χρονο, ότι ζηλεύω, ότι... δεν ξέρω, μάλλον τα σκέφτομαι κι εγώ αυτά, αλλά ενώ βλέπω ότι θα πρέπει να τον μοιραστώ για το υπόλοιπο της ζωής μου από την άλλη δεν μπορώ να τον χωρίσω γιατί δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να ταιριάζουμε τόσο πολύ.
Δεν ξέρω τί να κάνω...

Θα σου έλεγα να το ξανασκεφτείς. Είναι πιθανόν με έναν τέτοιο άνθρωπο να καταλήξεις κι εσύ μ' ένα παιδί στην αγκαλιά κι αυτόν φευγάτο. Δεν είναι καλό να καταδικάζουμε κάποιον για το παρελθόν του, αλλά σίγουρα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη κάποια δεδομένα, όταν σκεφτόμαστε να κάνουμε οικογένεια. Δεν ξέρω πόσον καιρό είστε μαζί, πόσο καλά τον ξέρεις ώστε να τον δεις πώς αντιμετωπίζει κάποιες δύσκολες καταστάσεις. Πάντως, είναι δεδομένο ότι αν είναι καλός πατέρας, θα πρέπει να μοιράζεται ανάμεσα σε 3 οικογένειες, πράγμα που δεν θα σου είναι και τόσο εύκολο να το δεχτείς. Σκέψου να έχουν σοβαρό πρόβλημα δύο από τα παιδιά του! Αν πάλι στις δυσκολίες αφήνει τις μητέρες των παιδιών να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, τότε αυτό δεν είναι καλό σημάδι και για τη δική σας σχέση.
Όπως και να έχει, ξανασκέψου το και μη βιαστείς να πάρεις αποφάσεις.

...συμφωνώ με τους προβληματισμούς της μαριαν...
Όντως δεν πρέπει να κρίνουμε το παρελθόν κάποιου, αλλά οκ μια φορά, δυο....τρεις?
Θέλω να πω πως και με αυτές τις γυναίκες ήταν κάποτε όπως΄είναι τώρα μαζί σου και δεν θεωρώ τυχαίο πως έπεισε τρεις διαφορετικές να στηρίξουν τα όνειρα για οικογένεια πάνω του...:)
Από την άλλη αν και δεν είναι σωστό, και μένα με απομακρύνει από καποιον αν μάθω πως είναι χωρισμένος με παιδί...ή έστω και απλά απόγάμο.
Είναι λίγο χαζό, αλλά νιώθω σαν να έχει ήδη χασει ένα κομμάτι από αυτόν που εγώ δεν θα το βρω ποτέ μαζί του....
σκέψου πολύ καλά πριν κάνεις ένα τόσο σοβαρό βήμα. Δεν σε πήραν τα χρόνια άλλωστε.....πόσο καιρό είστε μαζί?

Σας ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση, είναι πολύ σημαντικό για εμένα...και πολύ δύσκολο να αποτυπώσω όλα όσα μου έχει διηγηθεί.
είμαστε μαζί 6 μήνες. Δεν είναι πολύ, ούτε λίγο για να γνωρίσεις κάποιον. Εκείνος γονείς δεν έχει, πέθαναν όταν ήταν μικρός. Τα αδέρφια του είναι στον κόσμο τους, έχει έλλειψη αγάπης και εγώ με το σύνδρομο Μητέρας Τερέζας που με διακατέχει βρέθηκα στον δρόμο του κυριολεκτικά.
Με την πρώτη του γυναίκα χώρισαν γιατί ήταν από μικροί μαζί και μετά από χρόνια γάμου και βιου δίχως παιδιά τότε (εκείνη δεν μπορούσε) απλά χώρισαν και δεν την ξαναείδε. Τη δεύτερη ποτέ δεν την παντρεύτηκε, έκαναν παιδί και όταν το παιδί ήταν 4 ετών εκείνη τον απάτησε και αυτός έφυγε από το σπίτι. Αυτή πλέον ζει μαζί με αυτόν που τον απάτησε. Η τρίτη ήταν σχέση ενός μήνα, απ ότι λέει έσπασε το προφυλακτικό, εκείνη δεν θέλησε να πάρει χάπι ούτε να κάνει έκτρωση. Αυτός το αναγνώρισε και της δίνει διατροφή. Η 3η δεν θέλει καν να τον βλέπει και του βάζει όρους για το πότε θα δει το παιδί. Όλη αυτή η κατάσταση με κουράζει ψυχολογικά, γιατί μια παίρνει τηλ. το ένα το παιδί, μια μιλάει με τη μια μάνα μια τσάκωνεται για το πότε θα δει το παιδί με την άλλη. Προσπαθεί πολύ για τη σχέση μας,κάνει τα πάντα για εμένα το κατανοώ και ίσως γι αυτό να προσπαθώ κι εγώ, αλλά υπάρχουν στιγμές που πνίγομαι και λέω ότι αξίζω μια νορμαλ σχέση. Τώρα το τί είναι νορμαλ τελικά δεν ξέρω...

Θα έλεγα ότι 'νορμάλ' είναι κάτι ανάλογο με εμάς, με τα δικά μας δεδομένα και την εμπειρία μας. Ο άνθρωπός σου έχει κάνει έναν πολύ διαφορετικό από το δικό σου κύκλο ζωής ως σήμερα, όπως φαίνεται από τα γεγονότα. Κι η αλήθεια είναι πως είναι αρκετά περίπλοκη η κατάσταση. Νομίζω πως 6 μήνες είναι πολύ λίγοι στη δική σας περίπτωση, παρότι δεν είστε μικροί, και σίγουρα πολύ νωρίς για αποφάσεις του τύπου 'κάνουμε παιδιά μαζί'. Μάλιστα ήδη λες ότι κουράζεσαι από τον τρόπο που είναι οργανωμένη η δική του καθημερινότητα κι αυτή δεν θα αλλάξει, αντίθετα θα γίνει πιο απαιτητική αν μπείτε σε διαδικασία να κάνετε και δική σας οικογένεια. Ο ίδιος βιάζεται να προχωρήσετε σε ένα τέτοιο βήμα?

...συμφωνω με τη μαρίνα και να προσθέσω....
Φαντάσου πως αν κάνεις παιδί μαζί του θα έχεις έναν πατέρα που κόβεται πλέον σε τέσσερα κομμάτια...Απ την άλλη θεωρώ πως αυτός ο άνθρωπος, (πέρα από τις εξηγήσεις που σου δίνει για τις προσωπικές του ατυχίες), κάθε φορά που ερωτεύεται κάνει και ένα παιδί...σα να θέλει να βάλει το μονογραμμα του στη ζωη της εκάστοτε....

εχει βαρια μπαλακια μαλλον λολ.εμενα καλος μου φενεται αλλα πολυ νωρις ζηταει γαμους.

Για πες μας περισσότερα για το πώς το σύνδρομο Τερέζας σε έριξε στο δρόμο του.Ενδιαφέρον ακούγεται το σχόλιό σου. Φαίνεται να κάνεις μία ψυχολογική εκτίμηση για κάτι που σε αφορά.

Όσο πολύ καλός είναι τώρα με σενα, τόσο πολύ καλός ήταν και με τις πρώην. Φαίνεται έχει ένα πολύ ιδαίτερο ταλέντο με τις γυναίκες το οποίο τωρα μοιράζεται με σένα.

Αφού ήταν τόσο πολύ καλός μαζί με τις άλλες και τις αγαπούσε τόσο πολύ γιατί δε στέριωσε με μιαν απ αυτές;

Και τι σε κανει να πιστεύεις ότι εσένα σε έχει για τοσο ξεχωριστή γυναίκα σε σχεση με τις πρωην του ώστε να θελει να μείνει για παντα μαζί σου;

Μήπως είναι ναυτικός ή εργάζεται σε πολυεθνική γι αυτό ταξιδεύει συχνά;

Για σκεψου το σοβαρα!! Όπως μοιράζει τωρα σε σενα αγαπη μοίραζε παλιά και σ΄αλλες, με ένα χαρισματικό, ξεχωριστό τρόπο ώστε να τον ερωτευονται και μετα να τον παντρεύονται. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δε θα σαι μια στην αλυσίδα, και μετά από εσένα άλλες. Ο άνθρωπος ξερει τον τροπο με τιε γυναίκες γι αυτό τον ερωτευτηκες. Σου δωσε ήδη να καταλάβεις ότι δε στεριώνει σε σπίτι. Προσγειώσου, φερσου ωριμα, βαλε τα πραγματα κατω υπεύθυνα και μην παίρνεις σοβαρές αποφάσεις επιπόλαια. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι εκεί έξω που μπορούν να σου προσφερουν τη γοητεία, την ασφάλεια, την αγάπη και τον έρωτα και να σαι επίσης και η μόνη στη ζωή τους.

Quote:

---

Originally Posted by maria3

Σας ευχαριστώ πολύ για την συμπαράσταση, είναι πολύ σημαντικό για εμένα...και πολύ δύσκολο να αποτυπώσω όλα όσα μου έχει διηγηθεί.
είμαστε μαζί 6 μήνες. Δεν είναι πολύ, ούτε λίγο για να γνωρίσεις κάποιον. Εκείνος γονείς δεν έχει, πέθαναν όταν ήταν μικρός. Τα αδέρφια του είναι στον κόσμο τους, έχει έλλειψη αγάπης και εγώ με το σύνδρομο Μητέρας Τερέζας που με διακατέχει βρέθηκα στον δρόμο του κυριολεκτικά.
Με την πρώτη του γυναίκα χώρισαν γιατί ήταν από μικροί μαζί και μετά από χρόνια γάμου και βιου δίχως παιδιά τότε (εκείνη δεν μπορούσε) απλά χώρισαν και δεν την ξαναείδε. Τη δεύτερη ποτέ δεν την παντρεύτηκε, έκαναν παιδί και όταν το παιδί ήταν 4 ετών εκείνη τον απάτησε και αυτός έφυγε από το σπίτι. Αυτή πλέον ζει μαζί με αυτόν που τον απάτησε. Η τρίτη ήταν σχέση ενός μήνα, απ ότι λέει έσπασε το προφυλακτικό, εκείνη δεν θέλησε να πάρει χάπι ούτε να κάνει έκτρωση. Αυτός το αναγνώρισε και της δίνει διατροφή. Η 3η δεν θέλει καν να τον βλέπει και του βάζει όρους για το πότε θα δει το παιδί. Όλη αυτή η κατάσταση με κουράζει ψυχολογικά, γιατί μια παίρνει τηλ. το ένα το παιδί, μια μιλάει με τη μια μάνα μια τσάκωνεται για το πότε θα δει το παιδί με την άλλη. Προσπαθεί πολύ για τη σχέση μας,κάνει τα πάντα για εμένα το κατανοώ και ίσως γι αυτό να προσπαθώ κι εγώ, αλλά υπάρχουν στιγμές που πνίγομαι και λέω ότι αξίζω μια νορμαλ σχέση. Τώρα το τί είναι νορμαλ τελικά δεν ξέρω...

---

6 μήνες είναι λίγο για τέτοιες αποφάσεις, ειδικά από έναν άνθρωπο με τέτοιο παρελθόν. Προφανώς, έχει μεγάλη ανάγη να δημιουργήσει οικογένεια, ίσως επειδή του έλειψε, οπότε σε κάθε σχέση του βλέπει μια υποψήφια σύζυγο και μητέρα των παιδιών του. Όμως όπως φαίνεται, διαλέγει με λανθασμένα κριτήρια. Φαντάζομαι ότι αυτός θα νιώθει ότι ήταν άτυχος και έπεφτε σε λάθος γυναίκες. Έχοντας γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους, θα σου έλεγα ότι μάλλον φταίνε περισσότερο οι ίδιοι, η ανασφάλεια και η επιπολαιότητά τους για τις διαλυμένες οικογένειες, παρά οι γυναίκες τους, στις οποίες συχνά ρίχνουν το φταίξιμο.
Πρόσεξε, γιατί τέτοιοι άνθρωποι στοχεύουν στην ευαισθησία κάποιων γυναικών και στο σύνδρομο της μητέρας Τερέζας, όπως γράφεις, για να δημιουργήσουν σχέσεις. Και όσο ανάγη έχουν να νιώσουν ασφάλεια, "δένοντας" μαζί τους την γυναίκα με ένα παιδί, αλλή τόση είναι η ανάγη τους να δραπετεύουν στην πρώτη δυσκολία. Που συχνά έρχεται με την γέννηση ενός παιδιού.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

6 μήνες είναι λίγο για τέτοιες αποφάσεις, ειδικά από έναν άνθρωπο με τέτοιο παρελθόν. Προφανώς, έχει μεγάλη ανάγη να δημιουργήσει οικογένεια, ίσως επειδή του έλειψε, οπότε σε κάθε σχέση του βλέπει μια υποψήφια σύζυγο και μητέρα των παιδιών του. Όμως όπως φαίνεται, διαλέγει με λανθασμένα κριτήρια. Φαντάζομαι ότι αυτός θα νιώθει ότι ήταν άτυχος και έπεφτε σε λάθος γυναίκες. Έχοντας γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους, θα σου έλεγα ότι μάλλον φταίνε περισσότερο οι ίδιοι, η ανασφάλεια και η επιπολαιότητά τους για τις διαλυμένες οικογένειες, παρά οι γυναίκες τους, στις οποίες συχνά ρίχνουν το φταίξιμο.
Πρόσεξε, γιατί τέτοιοι άνθρωποι στοχεύουν στην ευαισθησία κάποιων γυναικών και στο σύνδρομο της μητέρας Τερέζας, όπως γράφεις, για να δημιουργήσουν σχέσεις. Και όσο ανάγη έχουν να νιώσουν ασφάλεια, "δένοντας" μαζί τους την γυναίκα με ένα παιδί, αλλή τόση είναι η ανάγη τους να δραπετεύουν στην πρώτη δυσκολία. Που συχνά έρχεται με την γέννηση ενός παιδιού.

---

μηπως κανεις προβολες?λεω εγω τωρα........................

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Για πες μας περισσότερα για το πώς το σύνδρομο Τερέζας σε έριξε στο δρόμο του.Ενδιαφέρον ακούγεται το σχόλιό σου. Φαίνεται να κάνεις μία ψυχολογική εκτίμηση για κάτι που σε αφορά.

---

"Η νεράιδα" με φωνάζουν οι φίλοι μου, μητέρα Τερέζα, σκέφτομαι εγώ. Είμαι από τις τυχερές, που είχε πάντα τα πάντα στη ζωή...το γράφω και αισθάνομαι άσχημα. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αγάπη, χωρίς οικονομικά προβλήματα, χωρίς τριβές με τους γονείς μου, σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια, ταξίδια, καλή δουλειά...κι όμως είχα και έχω πάντα μια τάση προς τη μελαγχολία. Ίσως είμαι υπερβολικά ευαίσθητη, στενοχωριέμαι να βλέπω ζητιάνους, στενοχωριέμαι να βλέπω κόσμο να υποφέρει και γι αυτό προσπαθώ να δείξω ότι υπάρχουν και άνθρωποι που μπορούν να σε καταλάβουν και να σε βοηθήσουν. Θέλω μάλλον να αποδείξω ότι δεν είμαι αχάριστη γι αυτά που έχω και ότι μπορώ να δώσω. Έτσι όλες μου οι σχέσεις, είχαν να κάνουν με "προβληματικές" καταστάσεις. Καταστάσεις όμως που μπορούσα να ελέγξω ή να βοηθήσω, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Εδώ για πρώτη φορά αισθάνομαι ότι κάποιος πρέπει να βοηθήσει εμένα. Λυπάμαι που είναι έτσι η ζωή του, λυπάμαι που δεν έχει γονείς και μια οικογένεια τελικά...λυπάμαι γιατί είναι αξιόλογος και αξιοθαύμαστος άνθρωπος και επιστήμονας, αλλά λυπάμαι και εμένα.

Quote:

---

Originally Posted by maria3

" Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αγάπη, χωρίς οικονομικά προβλήματα, χωρίς τριβές με τους γονείς μου, σπουδές στα καλύτερα πανεπιστήμια, ταξίδια, καλή δουλειά... Έτσι όλες μου οι σχέσεις, είχαν να κάνουν με "προβληματικές" καταστάσεις. Καταστάσεις όμως που μπορούσα να ελέγξω ή να βοηθήσω, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα.

---

Βρε συ, κοπελιά με τόσα προσόντα και πας και πεφτεις σε τετοιους τύπους; Είσαι σοβαρή;;;!!!!!

Άμα θελουν βοηθεια και συμπαρασταση υπάρχουν ψυχολόγοι, δεν κανουμε σχέσεις για να βοηθουμε προβληματικές καταστάσεις, εκτός κι αν μπλέξαμε τη σχεση με τη φιλανθρωπία.

μαρία, εγώ θα σου πρότεινα να διαχωρίσεις τη 'βοήθεια' που προσφέρεις σε έναν άνθρωπο από την ερωτική σχέση. Σίγουρα, είναι καλό να βοηθάμε τους συντρόφους σε ξαφνικές δυσκολίες. Κι επίσης προσωπικά θεωρώ γενικά πολύ ωραίο να νιώθεις ότι θέλεις να προσφέρεις στους άλλους. Εκεί που δεν συμφωνώ μαζί σου, είναι στο να νιώθεις άσχημα για όσα είχες / έχεις. Το να μην έχουμε ενοχές, δεν μας κάνει αχάριστους. Αχαριστία είναι να μην απολαμβάνουμε όσα έχουμε :)

Τώρα στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ξέρω πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσες να 'βοηθήσεις'. Ο άνθρωπος σου τα έχει με το δικό του τρόπο τακτοποιήσει. Για τα όποια ψυχολογικά ελλείμματα δεν ευθύνεται μόνο η οικογένεια, αλλά κι οι επιλογές μας, μάλιστα όσο περνούν τα χρόνια αποκτούν αυτές τον πρώτο ρόλο. Και η λύση δεν είναι να βρεθεί μια καλή 'νεράιδα' να του προσφέρει όσα στερήθηκε, αλλά να κοιτάξει καταρχήν ο ίδιος πώς δεν θα αναβιώνει ξανά και ξανά τη 'στέρηση' μέσα από τις επιλογές του. Και ήδη, η επιλογή του να προτείνει γάμο και παιδιά σε μια κοπέλα που τους χωρίζει τεράστια απόσταση (στις μέχρι τώρα εμπειρίες και στον τρόπο που ζουν την καθημερινότητα τους), απλά στρώνει το έδαφος για μια ακόμα απογοήτευση.

Από τη δική σου την πλευρά, πέρα από το συναισθηματικό κομμάτι που δεν περνά μέσα από λογικά φίλτρα και πέρα από την καλή επικοινωνία που μπορεί να έχεις μαζί του, χρειάζεται να δεις πώς αντιλαμβάνεσαι μια ερωτική σχέση και τι προσδοκίες έχεις από τη σχέση και από τον εαυτό σου. Θα σου πρότεινα καταρχήν να εστιάσεις στα απλά καθημερινά ζητήματα τα οποία σε βαραίνουν και να δεχτείς πως αυτό δεν είναι καθόλου παράλογο, αφού είναι μια συνθήκη στην οποία δεν ταιριάζετε καθόλου. Ο σύντροφός σου δεν είναι μόνο ο έξυπνος, τρυφερός, με χιούμορ κλπ. Αυτά είναι μία του πλευρά, ένα μέρος του εαυτού του. Μια σχέση όμως δεν την κάνουμε με ένα κομμάτι του άλλου ανθρώπου, αλλά με το σύνολο του.

Για εμένα η φανερή ασυμβατότητα αρκεί. Αν εσένα δεν σου αρκεί, σίγουρα αξίζει να ρίξεις και μια πιο βαθιά ματιά στα μέχρι τώρα γεγονότα. Από τη σύντομη κι επιφανειακή περιγραφή της ζωής του, βλέπω πράγματα που εμένα δεν μου αρέσουν. Η 1η σύζυγος δεν μπορούσε να κάνει παιδιά...και λοιπόν? Η επόμενη σύντροφος...μπορούσε αλλά τον απάτησε. Με την τρίτη...όλα είναι πολύ ασαφή. Αναλύσεις χωράνε πολλές, αλλά έχουν νόημα? Το θέμα είναι να μπορεί να τις κάνει καταρχήν ο άμεσα ενδιαφερόμενος για τον εαυτό του. Και για να πω την αλήθεια, δεν βλέπω να έχει μπει και πολύ στα βαθιά...εμμένει στο 'θέλω οικογένεια και παιδιά', το 'γιατί' όμως και το 'κατά πόσον μπορώ να το υποστηρίξω' είναι άλλο (και μάλλον ανεξερεύνητο) θέμα...

μαρακι,
το να κανω μια εκτιμηση για τον συντροφο σου θα ηταν βλακεια μου..τον ανθρωπο και την ψυχολογια του δεν μπορω να την εκτιμησω..ισως ισχυει το ενα ισως το αλλο..
Ομως εγω θα επικεντρωθω στα δικα σου συναισθηματα..εσυ νιωθεις ηδη ασχημα..οταν πχ επικοινωνει με τις πρωην του ή οταν ψαχνει χωρο και χρονο για τα παιδια του..
Τα παιδια χρειαζονται αφοσιωση και αγαπη..και ηδη θα τους λειπει ο μπαμπας τους..αν αγαπη μου κανεις κι εσυ παιδακια μαζι του,θα σε προβληματιζε η προοπτικη να ζηλεψουν να νιωσουν παραγκωνισμενα,να μην δεχονται με το μυαλουδακι τους οτι ο μπαμπας πρεπει να φυγει να δει τα αλλα παιδακια?και εσυ ?θα το αντεχεις?
Πρεπει να σκεφτεις πως θα ηθελες εσυ να εξελλιχτει αυτη η σχεση..
καλη συνεχεια ευχομαι :))

Το οτι προσεχει τοσο τα παιδια του δειχνει οτι ειναι καλος πατερας ομως.Ενταξη ειχε 2 ατυχιες ο ανθρωπος δεν πρεπει να τον καταδικαζουμε.
Και γιατι να εχεις προβλημα που βλεπει τα παιδια του?Εσενα αν χωριζες μαζι του και ειχατε παιδι θα ηθελες να το εχει γραμμενο τι φταινε τα παιδια?
Μου θυμιζεις την γκομενα του προιν αντρα μου που δεν θελει να βλεπει το παιδι του.Ε το καταφερε με το ζορι ερχετε πια να δει το παιδι μας κριμα ειναι δεν φτενε τα παιδια σε τπτ.

...και να προσθέσω , πως εμένα τουλάχιστον δεν μου βγάζεις πως είσαι ερωτευμένη μαζί του.
Θα μου πεις, ερωτευμένη είμαι όχι τυφλή, αλλά από τις περιγραφές που κάνεις για εκείνον νιώθω πως τον αγαπάς σαν άνθρωπο, τον εκτιμάς, τον θεωρείς άξιο.
Μόλις περάσουν όμως κάποια χρόνια και συμβούν όλα όσα σου είπαμε παραπάνω, ούτε αυτά τα προτερήματα δεν θα μπορούν να σε καθησυχάσουν και να σε στηρίξουν στο οποιοδήποτε λάθος.

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

μηπως κανεις προβολες?λεω εγω τωρα........................

---

Ναι, προβολές κάνω. Εσύ τι κάνεις στο συγκεκριμένο θέμα πέρα από κριτική σε αυτά που γράφω?

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ναι, προβολές κάνω. Εσύ τι κάνεις στο συγκεκριμένο θέμα πέρα από κριτική σε αυτά που γράφω?

---

διασκεδαζω μαζι σου........εσυ?

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

διασκεδαζω μαζι σου........εσυ?

---

Όπως αγαπάς, να μη στο χαλάσω τότε. Εξάλλου, έχω συνηθίσει να με κυνηγάνε οι άντρες!;)

για αυτο σε παω, γιατι δεν περιαυτολογεις..λολ

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

για αυτο σε παω, γιατι δεν περιαυτολογεις..λολ

---

Απλά, μου αρέσει να είμαι ειλικρινής.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και τις σκέψεις. Μαριαν, Μαρίνα και Θεοφανία, σας ευχαριστώ! Κάποια από αυτά που μου λέτε τα έχω σκεφτεί, άλλα τα σκέφτομαι τώρα και αισθάνομαι μπερδεμένη. Είμαι ερωτευμένη μαζί του, σίγουρα δεν είναι το πάθος το τρελό, η ξέγνοιαστη σχέση (αντιθέτως) αλλά μαζί κάνουμε ωραίο δίδυμο. Είναι αξιαγάπητος, τον λατρεύουν οι φίλοι μου, αλλά χωρίς να μου λέει κανείς κάτι βλέπω ότι το πρόσωπό μου, τους συννεφιάζει όταν μιλάει για τα παιδιά του. Μήπως είμαι παράλογη;
Λόγω του ότι δεν έχω, και να σας πω την αλήθεια δεν είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω παιδιά, σε αντίθεση με διάφορες φίλες μου που έβλεπα από μικρές να ονειρεύονται πόσα παιδιά θα κάνουν είναι για μενα κάτι που πολύ απλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ. Και ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα δημιουργούσα σχέση με παντρεμένο, χωρισμένο,με παιδί-α. Το μόνο που έιχα ονειρευθεί είναι να βρω έναν άνδρα, φίλο, σύντροφο να μοιραστούμε ο ένας τον άλλο και τη ζωή μας.Λυπάμαι Παστέλι που σου υπενθύμισα αυτά που έχεις βιώσει εσύ από την απέναντι όχθη. Το θέμα μου δεν είναι ότι δεν θέλω να τα βλέπει, ναι πρέπει να τα βλέπει, εγώ δεν θέλω να τα βλέπω και δεν μου αρέσει που τον μοιράζομαι. Μάλιστα φοβάμαι γιατί το μεγαλύτερο με αγαπάει και ξέρω ότι έχει πει σε εκεινον και στη μάνα του ότι με αγαπάει, είμαι όμορφη, καλή, παίζουμε, τι του έκανα δώρο κι όταν εκείνος του τηλεφωνεί λέει πάντα θέλω να μιλήσω στη Μαρία. Φοβάμαι όμως γιατί εγώ δεν είμαι σίγουρη γι αυτή την σχέση και δεν θα ήθελα να πληγωθεί κανείς και ιδιαίτερα το παιδί να γνωρίζει τη μια ή την άλλη γκόμενα. Του το έχω πει και μου λέει μόνο έσυ είσαι, δεν θα υπάρξει καμμία άλλη κτλ. Δεν φταίνε πουθενά τα παιδιά, αυτό είναι σίγουρο αλλά ζηλεύω ίσως, γιατί θα ήθελα να λέει μόνο εμένα αγάπη μου για παράδειγμα, ζηλεύω τα μικρά, πόσο μικρό-παιδί είμαι κι εγώ ε;
Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου να κλαίει ότι δεν φταίνε αυτά αλλά ούτε εγώ φταίω που πρέπει να τον μοιράζομαι. Και σκέφτομαι εγωιστικά ότι μου τον παίρνουνε (πολλές φορές όταν τον έχω ανάγκη εγώ). Αύριο έρχεται από το εξωτερικό με το ένα το παιδί για Πάσχα και για να συναντήσει το άλλο. Εμένα μου έχει λείψει όμως μια εβδομάδα και θα μου άρεσε να τον δω φυσικά μόνο του, ή να πάμε για κάποιες ημέρες διακοπές. Δεν μπορούμε όμως, γιατί έχει κανονίσει να συναντηθούνε τα δυο και με προσκαλεί να πάω μαζί τους. Αλλά δεν θέλω να πάω, προτιμώ να διαβάσω ένα βιβλίο στο σπίτι, να μπω στο φορουμ ή πάω για έναν καφέ με μια φίλη που εχω να δω καιρό για παράδειγμα και εκείνος στενοχωριέται και μου λέει προτιμάς την άσχετη από την οικογένειά μου. 'Η μου λέει θα μας κάνει την τιμή η πριγκίπισσα να δει τα παιδιά μου και τρομάζω, γενικά φοβάμαι. Ίσως να χρειάζομαι χρόνο κι εκείνος δεν μου δίνει γιατί όπως λέει πρέπει να ξέρει, δεν μπορεί να περιμένει. Ίσως να φοβάμαι ότι δεν είμαι πλέον ξέγνοιαστη, ότι δεν είμαι μοναδική, δεν ξέρω...νιώθω ότι με πλακώνει ένα τεράστιο βάρος.

Αυτος ποσο ειναι Μαρακι?Κοιτα δεν μου θημυσες τπτ ιδιαιτερο εξαλου τον προιν εγω τον εδιωξα γιατι με χτυπαγε.Γαι το παιδια εχω προβλημα γιατι το εχει ξεγραψει με την βοηθεια της γκομενα.Και η γκομενα ειναι 13 χρονια πιο μεγαλη απο εμενα λολ.
Κοιτα εχεις δικιο που ζηλευεις λιγο γιατι εσυ εισαι ελευθερη κλπ και θες να εχεις οτι εχουν ολες οι κοπελες κατι φυσιολογηκο.
Ομως οταν εκανες σχεση με αυτον τον αντρα ηξερες τι γινεται ετσι?Μην τον καταδικαζεις εξαλου αν κανετε παιδακι θα κοιταει πιο πολυ εσενα και το μωρο φανταζομαι .Ετσι πιστευω εγω αλλα μην βιαστεις να κανεις παιδι μαζι του.
Επισης δεν ειναι κακο να σε αγαπαει το παιδακι θα επρεπαι να νιωθεις χαρα.Αλλα παιδακια λενε τις γκομενες των πατεραδων κ@#λες που@#$@ες κλπ και τις μισουνε θανασημα να ξερεις.:cool:

Αυτός είναι 12 χρόνια μεγαλύτερός μου.
καλά του έκανες του πρώην, είναι απαράδεκτο αυτό που σου έκανε! Πραγματικά σε θαυμάζω που παλεύεις μόνη σου να αναθρέψεις το παιδί σου. Δεν ξέρω εάν θα είχα τη δύναμη...το παιδί πόσο συχνά έρχεται να το δει; σου δίνει διατροφή ή πάλι μόνη σου;

Όταν έκανα σχέση μαζί του, το ήξερα, μου το είπε από την αρχή. Μάλλον το είδα με αφέλεια, δεν το είχα πάρει σοβαρά. Μου άρεσε που επικοινωνούσαμε και με καταλάβαινε και μου έφτανε, αλλά σιγά σιγά ξέρεις πως είναι. Όταν αρχίζεις και τον ζεις τον άλλο, ζεις και τη ζωή του. Και κάποιες φορές σκέφτομαι δεν είναι η ζωή μου εμένα αυτή. Δεν μπορώ να ακούω τσακωμούς, βρισίες με την πρώην του με ενοχλεί πολύ. Δεν μπορώ να κανονίζω τη ζωή μου σύμφωνα με το δικό του πρόγραμμα και μου απαντά απόλυτα ότι κι εκείνος υπομένει το πρόγραμμά μου γιατί δουλεύω πολύ. Δεν μπορώ να τον βλέπω να κλαίει που για να δει το παιδί το μικρό κάθεται επί ώρες και περιμένει μήνυμα στο κινητό για το πρόγραμμα της εβδομάδας που θα του βγάλει η άλλη. Με φθείρει ψυχολογικά πολύ. Γίνεται χίλια κομμάτια για όλους, αλλά δεν ξέρω εάν μου αρκεί ένα κομμάτι. Είμαι ανώριμη;

Παιδί όπως έγραψα και παραπάνω, δεν είχα σκοπό να κάνω, τουλάχιστον έως τώρα. Εκείνος επιμένει...μόνο που δεν μπορώ να φανταστώ να ταλαιπωρείται κι άλλο ένα παιδί. Τι θα κάνει, θα το πηγαινοφέρνει να γνωρίζει τα αδέρφια του από 2 διαφορετικές μητέρες. Πάει, αν κάνω παιδί θα πληρώνω πολλά για να κάνει ψυχανάλυσή...λολ!
Εκτός της πλάκας,εγώ δεν ξέρω τί να κάνω.

Ειναι περιεργη η φαση μαρια.
Ναι τραβαω πολλα για να μεγαλοσω το παιδι μου και απο δικου μου και απο το περιγυρο.
Δεν ειναι μεγαλος αλλα γιατι βιαζετε τοσο?Δεν νομιζω να εχει ψυχ το παιδι σου αργοτερα σημερα ειναι συχνο φαινομενο οι χωρισμοι και τα παιδια απο αλλς μανες κλπ.
Εγω δεν εκανα αλλο παιδι θα ηθελα να κανει η γκομενα του προιν να εχει ενα αδερφακι ο γιος μου.Θα το αγαπαω αληθηνα το αλλο παιδι δεν με νοιαζει αν ειναι απο αλλη μανα και ειδικα αν μοιαζει στον γιο μου θα το θελω ακομα περισσοτερο!!
Μην κολας πολυ σε τετοια αν υπαρχει αγαπη κανε οτι σου λεει η καρδια σου.

Καλησπερα
Κοιτα και αλλα παιδια να μην ειχε απο αλλες σχεσεις σε 6 μηνες δεν πιστευεις οτι ειναι λιγο νωρις για να παρεις μια αποφαση τετοια?Για μενα ειναι πολυ νωρις....γιατι βιαζεται τοσο?τον εχεις ρωτησει?
η ερωτηση <<ειμαι ανωριμη?>> σε ποιους απευθυνεται?σε εμας?...
η Μαρινα σου εγραψε τι ειναι νορμαλ και τι οχι το διαβασες?εχει πολυ σημασια να το καταλαβεις..........

Θα σου έλεγα να κοιτάξεις το πώς νιώθεις εσύ. Αυτό που λες για το βάρος δεν μου ακούγεται καλά. Δεν θα έπρεπε να αισθάνεσαι βάρος από μία σχέση. Το αντίθετο θα έπρεπε να αισθάνεσαι, ειδικά στην αρχή μιας σχέσης (γιατί έξι μήνες είναι αρχή ακόμη).
Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι αυτή είναι μια κατάσταση που δεν θ' αλλάξει. Δεν είναι ένα παροδικό πρόβλημα που θα λυθεί κάποια στιγμή. Πάντα θα έχει παιδιά.
Από την άλλη, γιατί δεν μπορεί να περιμένει και βιάζεται? Και για ποιο πράγμα βιάζεται, για να ξανακάνει οικογένεια? Και τι σημαίνει δεν μπορεί να περιμένει? Έχει υπόψη του να κάνει κάτι άλλο? Αυτά τα βιαστικά εμένα μου φαίνονται και εκβιαστικά.

Όση ώρα έκανες να μου απαντήσεις, διάβαζα γιατί σε έχει "σκάσει" ο γιος σου...χαμογελούσα εκεί που έλεγες ότι το ποδήλατο δεν το ξαναβλέπει και μετά δάκρυσα. Λυπάμαι που κάνεις τόσες προσπάθειες μόνη σου και δεν προλαβαίνεις να κάνεις τίποτα για το παστελάκι. Είσαι πολύ καλή και είμαι σίγουρη ότι είσαι καλή μητέρα. Ξέρεις δεν είμαι μάνα, δεν ξέρω εάν ποτέ θα γίνω, αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να παίρνεις ζαναξ για να τα καταφέρεις. Πάρε βιταμίνες να αντέχεις την ενέργεια του μικρού! Από φίλους που έχω πάντως, έχω δει ότι τα αγοράκια γενικά είναι πιο ανήσυχα πνεύματα. Παίξε μαζί του όσο μπορείς και κάντου το διάβασμα παιχνίδι. Παιχνίδια θέλει το παιδί και το χαζο πλει στέισον είναι η εύκολη λύση. Α! υπάρχουν κάτι μινι υπολογιστές που έχουν εκπαιδευτικά μέσα. Πήρα στον ανιξιό μου που είναι διάολος και δεν το χάλασε. Κάντε ταξιδάκια εάν μπορείτε, ή βγείτε έξω συχνά να κάνει πράγματα το παιδάκι.Βάλτου όρια και μείνε σταθερή όχι μια έτσι μια αλλιώς, μπερδεύεται το καημένο!

Εγώ κολλάω, είμαι από την απέναντι όχθη από εσένα και σε ευχαριστώ που δεν με κρίνεις αρνητικά. Εκείνος βιάζεται γενικότερα. Λέει ότι εμένα έψαχνε μια ζωή και θα κάνει τα πάντα για να μην φύγω. Όσα και να κάνει όμως και κάνει πολλά, δεν μπορώ να ξεπεράσω ότι είναι 2 οι μάνες, 2 παιδιά, 2 χώρες. Δεν είναι 1 ρε γαμώτο να πεις παει στο δ...ο. Και η μια που είναι στο εξωτερικό και έχει άντρα είναι πολύ καλή (έτσι μου την έχει περιγράψει τουλάχιστον αυτός και βλέπω πως είναι και το παιδί της). Η άλλη, η σχέση του 1 μήνα είναι σαν να ήθελε να κάνει απλά ένα παιδί γιατί δεν την έπαιρναν τα χρόνια και τσακώνονται διαρκώς στο τηλ. του φωνάζει ότι θέλει μόνο τη διατροφή, ότι μπορεί να βλέπει το παιδί μόνο όταν θέλει και μπορεί εκείνη γιατί αυτός είναι μόνο ένα σπέρμα. Κι ότι είμαι πουτ...α και δεν θέλει να δω το παιδί της και εγώ μια φορά μόνο το είδα που πηγαμε στις κούνιες και από τότε δεν θέλω να το ξαναδώ.

Μωρέ δεν έχω περάσει ποτέ από κάτι τέτοιο και βλέπω την ζωή που είχα πριν και τη ζωή μου τώρα και με καταθλίβει. Λες να πάρω κι εγώ ζαναξ τελικά;;;

axxaa εχεις δικο βρε το εχει το ονομα ολες η Μαριες να εχουμε αυτα τα προβληματα.Εγω με τον προιν δεν μαλωνουμε ποτε γιατι δεν θελω να βλεπει το παιδι τετοιες σκηνες.
Σευχαρηστω για τα καλα σου λογια εδω μονο κλουν και τσιρκο με λενε αλλα στα @@ μου και εσενα στα @@ τι λενε οι πρωιν.
Απλα να εισαι επιφυλακτικη με τον αντρα αυτον μπορει να βιαζετε γιατι του αρεσει το οικογενειακο κλημα η για καποιον αλλο λογο.Να προσεχεις φενεσε καλη κοπελα.Και εγω ειμαι 30 και ο μικρος μου 8.:)

{Λόγω του ότι δεν έχω, και να σας πω την αλήθεια δεν είχα σκεφτεί ποτέ να κάνω παιδιά, σε αντίθεση με διάφορες φίλες μου που έβλεπα από μικρές να ονειρεύονται πόσα παιδιά θα κάνουν είναι για μενα κάτι που πολύ απλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ. Και ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα δημιουργούσα σχέση με παντρεμένο, χωρισμένο,με παιδί-α. Το μόνο που έιχα ονειρευθεί είναι να βρω έναν άνδρα, φίλο, σύντροφο να μοιραστούμε ο ένας τον άλλο και τη ζωή μας.} .................................................. .......................

Quote:

---

Originally Posted by ανεμος

Καλησπερα
Κοιτα και αλλα παιδια να μην ειχε απο αλλες σχεσεις σε 6 μηνες δεν πιστευεις οτι ειναι λιγο νωρις για να παρεις μια αποφαση τετοια?Για μενα ειναι πολυ νωρις....γιατι βιαζεται τοσο?τον εχεις ρωτησει?
η ερωτηση <<ειμαι ανωριμη?>> σε ποιους απευθυνεται?σε εμας?...
η Μαρινα σου εγραψε τι ειναι νορμαλ και τι οχι το διαβασες?εχει πολυ σημασια να το καταλαβεις..........

---

Καλησπέρα Άνεμε, συμφωνώ ότι είναι πολύ νωρίς αυτό λέω κι εγώ. Και του λέω διαρκώς ότι θέλω χρόνο κι ότι τρέχει, ακόμη κι ότι δεν τον παίρνει να την ξαναπάθει! Βιάζεται να κάνει οικογένεια, από τον 1ο μήνα ήθελε να μείνουμε μαζί και από τον 2ο να παντρευτούμε. Κι εγώ τον έλεγα επιπόλαιο και ενθουσιώδη και απαντούσε ότι πλέον μετά από όλα αυτά, θέλει επιτέλους να είναι κάπου, να έχει σταθερότητα, να ξέρει τι κάνει γιατί αυτός θα την πληρώσει εάν εγώ τον αφήσω.Λέει ότι πρέπει να πάρω μια απόφαση γιατί τον κόβω συναισθηματικά με τις αμφιβολίες μου και το καταλαβαίνω. πολλές φορές γίνομαι σκληρή και του λέω ότι θα ήταν έυκολο εάν ήμουν χωρισμένη με παιδί κι εγώ και ότι τώρα δεν ξέρω. Και αυτό το δεν ξέρω τον τρελαίνει. Και είναι σαν να περιμένει να του πω τώρα αμέσως εάν θα μείνουμε μαζί για πάντα ή όχι. Η ερώτηση για το εάν είμαι ανώριμη, απευθύνεται κυρίως σε εσας. Εάν θεωρείτε ότι το βλέπω ανώριμα.
Πολλές φορές σκέφτομαι, η αλήθεια είναι, εάν είμαι ανώριμη και λέω ότι εάν ήμουν κι εγώ 40αρα χωρίς παιδιά να έλεγα why not. Είναι αυτό ακριβώς που λέει η Μαρίνα περι νορμαλ καταστάσεων. Απλά δεν μου φαίνεται νορμαλ εμένα, στην περίπτωση κάποιας άλλης ίσως και χωρίς παιδί να της φαινόταν απολύτως φυσιολογικό.

Όχι, δεν το βλέπεις ανώριμα. Αντιθέτως, ο ανώριμος στην προκειμένη περίπτωση, και συγγνώμη αν το λέω πολύ απόλυτα, είναι ο φίλος σου. Εκνευρίζομαι που διαβάζω ότι έχει βάλει τα παιδιά του μέσα στη δική σας σχέση και υπάρχουν συμπάθειες, δωράκια και κατά συνέπεια προσδοκίες και συναισθηματική επένδυση από την πλευρά των παιδιών. Η οποία τουλάχιστον, είναι ανιδιοτελής, γιατί απλά τα παιδιά έτσι λειτουργούν. Ο ενήλικας όμως δεν δικαιολογείται να χρησιμοποιεί τα παιδιά του για να σε εγκλωβίσει σε μια κατάσταση που τον βολεύει, πατώντας στην ευαισθησία σου, τη διάθεση να προσφέρεις και στον έρωτα για αυτόν. Δεν λέω ότι είναι ενσυνείδητα χειριστικός απέναντί σου, το αποτέλεσμα όμως αυτό είναι.

Το πρόβλημα μαρία στη μεταξύ σας σχέση δεν είναι η ύπαρξη παιδιών, έστω κι αν αυτά είναι από διαφορετικές μαμάδες σε διαφορετικές χώρες. Το βασικό θέμα εδώ (και το οποίο χρειάζεται κατά τη γνώμη μου να σε προβληματίσει πάρα πολύ) είναι ο τρόπος που χειρίζεται την όλη κατάσταση. Για το αν τα παιδιά θα απογοητευτούν από μια τυχόν κακή έκβαση της μεταξύ σας σχέσης και για το αν 'αυτός θα την πληρώσει', είναι εκείνος ο βασικός υπεύθυνος κι όχι εσύ.

Επίσης να προσθέσω κάτι γενικό, σχετικά με το 'νορμάλ' και το αν θα έπρεπε να δέχεσαι χωρίς προβληματισμούς το ότι ο σύντροφος έχει παιδιά. Είναι δικαίωμα του καθενός να θέτει όποια κριτήρια επιθυμεί για τις σχέσεις του. Οπότε φυσικά και είναι δικαίωμα σου να πεις 'τον θέλω χωρίς παιδιά'. Βέβαια, προσωπικά συμβουλεύω τους ανθρώπους να εξερευνούν το 'γιατί' θέτουν τα όποια κριτήρια. Έτσι, αν η απάντηση σου είναι πως 'δεν θέλω να τον μοιράζομαι', θα σου έλεγα ότι έτσι κι αλλιώς κανένας δεν μας ανήκει εξ' ολοκλήρου και πέρα από το ζευγάρι, υπάρχουν και οι ατομικές δραστηριότητες-σχέσεις του καθενός. Η δική μου γνώμη είναι πως η αγάπη προς κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική και μέσα μας υπάρχει χώρος για όλους. Φυσικά δεν είναι τόσο απλό, γιατί ακόμα κι αν συναισθηματικά αποδεχτείς αυτό που εσύ ονομάζεις 'μοίρασμα', υπάρχει και η καθημερινότητα. Κι έχεις και πάλι δικαίωμα να την οργανώσεις με έναν τρόπο που σου αρέσει και ταιριάζει στα ενδιαφέροντα και τη φάση ζωής σου.

Αλήθεια, να σε ρωτήσω κάτι? Γιατί πιστεύεις ότι αν ήσουν 40ρα χωρίς παιδιά ίσως έλεγες πιο εύκολα το why not?

Μαρίνα, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ για τον τρόπο που μου θέτεις προβληματισμούς.
Καταρχήν θεωρώ κι εγώ ότι είναι νωρίς να μπούνε τα παιδιά μέσα, τόσο πολύ στη σχέση, πράγμα που τον βρίσκει αντίθετο γιατί πιστεύει ότι θα πρέπει να δω πως είναι εκείνος μαζί τους (και όντως είναι -όσο μπορεί να είναι εξ αποστάσεως- καλός πατέρας) και πως είναι στη ζωή μας γενικότερα, πιστεύει ότι εάν περάσω περισσότερο χρόνο με τα παιδιά θα καταλάβω ότι δεν είναι καμμία απειλή και δεν θα ζηλεύω.

Το πως χειρίζεται και χειρίζομαι την όλη κατάσταση, θέλει πραγματικά σκέψη...εγώ λέω πολύ συχνά "ξέρω καλό κολύμπι, αλλά μην με πνίγεις" και εκείνος απαντάει ότι δεν ξέρει δοκό και θέλει να γνωρίζει εάν η σχέση μας είναι σοβαρή ή όχι. Την σοβαρότητα της σχέσης φυσικά την ορίζει με στόχους (γάμος, παιδιά). Καταλαβαίνω ότι φοβάται μην την ξαναπατήσει κι εγώ φοβάμαι μην την πατήσω καθώς δεν είμαι έτοιμη ακόμη για κανέναν από τους δυο στόχους...

Οι λόγοι που θα τον προτιμούσα χωρίς παιδιά είναι πολλοί: όσο κι αν φανώ κτητική και εγωκεντρική ο βασικός λόγος ναι, είναι ότι τον μοιράζομαι. θα ήθελα να ήταν λίγο πιο ξέγνοιαστα, ή να μην πρέπει για παράδειγμα να ακολουθώ το πρόγραμμά του αλλά να το δημιουργούμε μαζί. και το πρόβλημα είναι ότι μια εβδόμάδα είναι Ελλάδα μια όχι και δεν καταλαβαίνω πως ακριβώς θα γίνει...γενικά θα ήθελα να δημιουργήσουμε μαζί σιγά σιγά κι εκείνος κάποια πράγματα τα έχει ήδη ζήσει και ξαναζήσει και τα θέλει όλα τώρα. Επίσης, να μην πρέπει να απολογηθώ στο σοι μου, (φαντάζομαι ήδη τη στενοχώρια ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους). Γιατί πολλές φορές όταν κάνουμε έρωτα βλέπω το πρόσωπο των γυναικών του και σκέφτομαι πως το έκανε μαζί τους και ότι τελείωνε μέσα τους κι έτσι βγήκαν τα παιδιά (δεν μου έχει ξανασυμβεί με πρώην). Γιατί μου φαίνεται περίεργο να ακούω τη λέξη μπαμπά και να σκέφτομαι ότι αυτό είναι το αγόρι μου, γιατί θα μου άρεσε να μπορούσαμε να κάνουμε τρέλες ή κάτι έστω χωρίς να μας το χαλάσει κάποιος. Για παράδειγμα πήγαμε διήμερο (μας βγήκε μονοήμερη όμως τελικά) και έτρεχε με 180 να επιστρέψουμε γιατί η ελληνίδα μάνα τηλεφώνησε ότι θα μπορούσε να δει το παιδί για 3 ώρες και χαλιέμαι. Γιατί δεν είχα σκεφτεί να φτιάξω παιδικό δωμάτιο τον ξενώνα μου.Γιατί μάλλον είμαι 15 χρονών τελικά και θέλω παιχνίδια και διασκέδαση και με τρομάζουν αυτές οι ευθύνες. Ίσως στα 40 να είχα παίξει, διασκεδάσει, να είχα κάνει περισσότερα πράγματα γενικά και να έλεγα αυτός είναι ο άντρας-σύντροφος της ζωής μου και τα παιδιά του θα ήταν επίσης μεγαλύτερα.Το μικρό σκέψου είναι μόλις 2...

Δεν ξέρω, πρέπει να σκεφτώ καλύτερα και ήρεμα και θα σου ξαναγράψω.