Η δικη μου ιστορια...

Καλησπερα σε ολους καταρχην...Απο απλος επισκεπτης αποφασισα να γινω μελος και γω στο φορουμ για να γινω λιγο πιο ενεργος..

Ειμαι 32 χρονων και ολα ξεκινησαν τον Δεκεμβρη του 2006 σε μια αιθουσα σινεμα καπου στην Κηφισιας...
Δυσφορια στην αιθουσα και αισθημα ταχυκαρδιας...Βγαινω αμεσως και ψαχνω τουαλετα να ριξω λιγο νερο στο προσωπο μου..η καρδια μου να πηγαινει να σπασει..Στελνω σμς στον φιλο μου που ημασταν μαζι στο εργο...

Quote:

---

εχω ταχυκαρδια εντονη μαλ@κα...τι να κανω?

---

Βγαινει και εκεινος και παμε σε κατι εργαζομενους του σινεμα...Φωναζουν απο το μεγαφωνο αν υπαρχει κανενας γιατρος...τζιφος...οποτε παιρνουμε το 166...Μας ειπανε οτι μας συνεφερε να παμε μονοι μας στο νοσοκομειο μιας και ειμαστε πιο κοντα...

Μετα απο κανα 20λεπτο φτανουμε..Μπαινουμε στην καρδιολογικη μοναδα και αφου τους εξηγησα με βαζουν ξαπλωσω...καρδιογραφημα...μι σο λεξοτανιλ...ακτινογραφια και καρδιογραφημα μετα απο 2 ωρες...και μετα σπιτι μου...Αυτο ηταν ..απο τοτε αλλαξε η ζωη μου.

Τον γεναρη του 2007 (κοιτα συμπτωση .παλι με τον ιδιο φιλο ημουν και βλεπαμε ταινια σπιτι μου) με ξαναπιανει το ιδιο αισθημα..ταχυκαρδια-μουδιασμα και φοβος...

Η καθημερινοτητα μου αρχιζε να αλλαζει...Πλεον περναγα πολυ χρονο με το ενα μου χερι να ψηλαφιζει το αλλο για να βρει παλμο...και οταν εβρισκε αρχιζαμε το μετρημα...Επειδη δεν το αντεχα αυτο η μανα μου,μου προτεινε να παω σε μια ψυχιατρο..

Μετα απο 50 λεπτα με την κυρια, μου εγραψε σεροξατ και ζαναξ για 2 εβδομαδες...

Τα αποτελεσματα ηταν εντυπωσιακα..προς το καλυτερο...αλλα για λιγο..
Μετα πηγα σε εναν αλλο γιατρο...και απο τα μεσα του 07 αρχισα θεραπεια με μισο ζαναχ παλι και εντακτ..το μιρο των 10mg στην αρχη και μετα των 20..

Το 07/08 περασε ετσι λοιπον...με αρκετο καρδιακο αγχος (α ξεχασα να αναφερω οτι πριν παω στην 1η ψυχιατρο ειχα παει σε εναν καρδιολογο για ενα τριπλεξ και χολτερ οπου δεν εδειξε κατι.Απλα λιγο μεγαλυτερη καρδια εχω απο το φυσιολογικο αλλα ειναι νορμαλ επειδη ειμαι γυρω στο 1,90)
Ο γιατρος που με παρακολουθουσε λοιπον ανα 2μηνο 3μηνο μου προτεινε αν θα ηθελα να συμετασχω σε μια ομαδα ψυχοθεραπιας..Δεχτηκα... αλλα πραγματικα δεν μπορεσα να ενσωματωθω ποτε πραγματικα...αυτο εγινε απο το 08..
Ολο αυτον τον καιρο εκανα ενα σημαντικο λαθος...δεν ημουν τακτικος με τα φαρμακα μου...και το πληρωσα με μια κρισαρα πανικου που μου εδωσε και καταλαβα...

Αφου εφυγα απο την ομαδα και τον γιατρο πηγα σε καποιον αλλο...Ο οποιος με <μαλλωσε> για τα φαρμακα που δεν τα παιρνα σταθερα και αφου του ειπα την ιστορια μου,μου εδωσε εφεξορ και ζαναξ..ενιωθα αρχικα καλα αλλα ποτε δεν ηταν η ζωη μου οπως πριν απο εκεινη την βροχερη μερα του Δεκεμβρη του 2006.Αυτη η ανεμελια για την ζωη μου,μου εχει λειψει αφανταστα...τεσπα...παμε παρακατω

Ολο αυτο το διαστημα ειχα και το κλασσικο συμπτωμα πια των εκτακτων συστολων..πραγματικα απαισιο συναισθημα..το οποιο το νιωθω στο στηθος και στο λαιμο...Ειναι σαν να σταματαει η καρδια και να ξαναλειτουργει μετα απο λιγο...

Αυτο με ταλαιπωρει ακομα και σημερα...Τον Μαιο του 10 (δεν ειχα ξαναπαει απο το 07) πηγα σε εναν καρδιολογο οπου καναμε τριπλεξ καρδιογραφημα και ενα τσεκ απ..Νορμαλ το ειδε...Το καλοκαιρακι περασε σχετικα ηρεμα οπως και το φθινοπωρο.Τον χειμωνα οι εκτακτες αυξηθηκαν κατα πολυ χωρις να αλλαξει κατι στη ζωη μου (μην ξεχασω να αναφερω οτι καθε πρωι παιρνω την μικροτερη δοση για ενα χαπακι θυρωειδη-οπου τον χειμωνα το διπλασιασα επειτα απο εντολη του ενδοκρινολογου)
Οποτε ο καρδιολογος μου ειπε οτι ειναι πολυ πιθανον η αυξηση να οφειλετε στην αυξηση της δοσης...Μου εβαλε και ενα χολτερ και εφυγα...

Μετα απο 24 ωρες γυρισα....
1600 περιπου εκτακτες συστολες κατεγραψε το μαραφετι..
Μου εδωσε ενα χαπι (Τενορμιν) και μου επε να μιλησω με τον ενδοκρινολογο για να ξαναμειωσω το χαπι..Το Τενορμιν το πηρα απο το φαρμακειο αλλα δεν το πηρα ποτε!!!
Μειωσα τα mg για τον θυρωειδη και εφτιαξε λιγο το θεμα...Αλλα οχι τελειως...
Μαλλον θα πρεπει να παθω να ζω μαζι του παρολο που δεν ειναι ευαχριστο σαν συναισθημα.

Καλως σας βρηκα..Και σορρυ και το μακροσκελες κειμενο...Ειμαι και στην δουλεια μου και εγραψα λιγα πραγματα :P

αν μπλεξεις με αυτά δύσκολα ξεμπλέκεις, παίρνε τα φάρμακα σου, φρόντισε να είσαι ήρεμος με καλούς ανθρώπους γύρω σου, πιστεύω με σωστή θεραπεία περνάνε αυτά κ αν παθαίνεις καμιά κριση εχε τα ζαναξ στην τσέπη για ωρα ανάγκης εμένα η τσάντα μου είναι φαρμακείο τι να κάνουμε μαθαίνουμε να ζούμε με το πρόβλημα μας.

δεν φαινοταν ολοκληρο το κειμενο και με το tip της Lacrymosa το φτιαξαμε.
thnx και απο δω.

τιποτα george!!:)
λοιπον στο θεμα σου τωρα ειναι πολυ δυσκολο να ζεις με αγχος κ να σε πιανουν τα διαφορα ψυχοσωσωματικα κ οι κρισεις πανικου κ να σου δυσκολευουν τη ζωη...στο λεω απο προσωπικη εμπειρια αν κ εχω ξεπερασει πλεον τις κρισεις πανικου αλλα οποτε συνεβαιναν ηταν πραγματικα απαισιο συναισθημα εκεινη τη στιγμη κ ενιωθα πως θα πεθανω....φοβομουν πολυ να κυκλοφορησω εξω συν τοις αλλοις γιατι τυχαινε κ με πιανανε κ εξω η αρχιζα στα καλα καθουμενα να εχω δυσπνοια, ταχυπαλμια, καψιμο στο στηθος κ φοβομουν παρα πολυ μην παθω τιποτα κ ενιωθα οτι οι αλλοι το βλεπανε κ αγχωνομουν ακομη περισσοτερο...

αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να παιρνεις τα φαρμακα σου οπως σου χει πει ο γιατρος σου κ καλο ειναι να μην τα κοβεις με δικη σου πρωτοβουλια επειδη ενιωσες καλυτερα...αυτο το λαθος το κανουν πολυ αλλα ειναι ρισκο γιατι ναι μεν μπορει να νιωθεις καλα κ οτι δεν τα χρειαζεσαι πλεον αλλα ελλοχευει ο κινδυνος υποτροπης αμα τα σταματησεις αποτομα...

επαιρνα κ εγω ζαναξ τωρα παιρνω λεξοτανιλ κ με εχουν βοηθησει αρκετα καθως σε συνδυασμο κ με ψυχοθεραπεια ξεπερασα τις κρισεις πανικου κ παλευω ακομη την αγχωση διαταραχη κ τα συμπτωματα της..φροντισε να κανεις κ ψυχοθεραπεια περα απ τα φαρμακα ωστε να βοηθηθεις περισσοτερο κ εχε κ μαζι σου για παν ενδεχομενο (κι εγω αυτο κανω χεχε!!)

ευχομαι ο,τι καλυτερο!!!!:)

Στην θηκη των γυαλιων εχω το ζαναξ για παν ενδεχομενο. :) Μια φορα που ξεχασα τα γυαλια ενιωθα καπως αλλα το ξεπερασα.Παντως απο τα λιγα που διαβασα βλεπω οτι πολυς κοσμος τυρανιεται και περναει δυσκολα λογω αυτων των καταστασεων.Τα εφεξορ το παιρνω κανονικα το τελευταιο εξαμηνο (ενα καθε βραδυ)Απλα διαπιστωνω μια στασιμοτητα..

χαχαχαχα εγω τα εχω σε cool θηκη make-up!!!!! :) Οταν εχεις μαζι σου, ναι νιωθεις μια ασφαλεια κ μειωνονται οι πιθανοτητες να παθεις κριση γιατι ξερεις οτι κ να παθεις, θα παρεις κ θα ηρεμησεις...
ασε δεν φανταζεσαι ποσοι υποφερουν απο αγχος κ τα επακολουθα, εγω αρχικα νομιζα οτι ειμαι μονο εγω, μα ειναι δυνατον?? :P
οταν λες με τα εφεξορ οτι παρατηρεις στασιμοτητα εννοεις οτι σε βοηθησε αρχικα αλλα στη συνεχεια δεν εκανε τιποτα αλλο κ εμεινε εκει??

Ακριβως..Ενιωσα αρχικα καλυτερα,αλλα αυτο το σκασμενο (το αγχος) παραμενει εκει..τι περιμενει δεν ξερω? :P

Ισως να φταιει βεβαια που μεγαλωνουμε...Παλια ειμαστε πιο ανεμελοι...ακουγαμε για αρρωστιες θανατους κλπ και δεν μας πολυαγγιζαν...Τωρα ακους πχ οτι πεθανε ενας ποδοσφαιριστης στο γηπεδο απο ανακοπη και τα βαφεις μαυρα λες και ηταν γνωστος σου..
Θυμαμαι τον εαυτο μου δλδ στα 21 μου να τα μαζευει και να πηγαινει στο δουβλινο για δουλεια..Τωρα ας πουμε δεν θα το κανα...

το εφεξορ το χω παρει κι εγω ,ειναι καλο φαρμακο γενικα, αλλα πιστευω πως οποιο προβλημα εχουμε κ παιρνουμε φαρμακα πρεπει να κανουμε κ ψυχοθεραπεια ταυτοχρονα για καλυτερα αποτελεσματα...γιατι ναι μεν τα φαρμακα βοηθανε αλλα πρεπει να κανουμε κι εμεις την δικη μας προσπαθεια εχοντας εντοπισει τις αιτιες που προκαλουν κατι κ εχοντας ανακαλυψει πραγματα κ πτυχες του εαυτου μας που δεν γνωριζαμε καθωε ηταν βαθια κρυμμενα...εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια??

στο αλλο πολυ λες, ναι εχεις απολυτο δικιο..οσο μεγαλωνεις κ ακους για θανατους , αρρωστιες κτλ αυτοματως μεγαλωνει κ εσενα ο φοβος σου μηπως παθεις κατι κ σε κατακλυζει το αγχος με αποτελεσμα να μην μπορεις να ζησεις ομορφα κ ανεμελα τη ζωη σου...

Ψυχοθεραπεια κανω μια φορα στο τοσο..δλδ παιρνω τηλ τον γιατρο κανονιζουμε ενα ραντεβου,παω τα λεμε και αυτο ειναι.Εχω να παω απο τον Δεκεμβρη..χμμ οποτε μαλλον ΔΕΝ κανω ψυχοθεραπεια...

οποτε μαλλον πρεπει να αρχισεις να κανεις!!! :)

Γεια σου George. Καλά τα λέει η Lacry, είναι πολύ σημαντικό να κάνεις ψυχοθεραπεία (η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα στις φάσεις που περνάς) για να ξεπεράσεις τις κρίσεις πανικού και τα ψυχοσωματικά. Μια μέρα παλιά που περνούσα και εγώ τις κρίσεις πανικού, είχα έκτακτες συστολές-η μία πάνω από την άλλη και δεν σταματούσαν. Λέω "εδώ είσαι πάμε για φούντο", αλλά αφού γύρισα από τα επείγοντα διαλυμένος (μου είχαν κάνει όποιο τεστ μπορείς να φανταστείς λολ) κοιμήθηκα βαριά και την επόμενη μέρα μου είχαν περάσει. Κλειδί σε όλα αυτά είναι να μην φοβάσαι το ίδιο το άγχος σου (όσο κουφό και αν ακούγεται) γιατί όσο προσέχεις κάθε σωματική αλλαγή τόσο και θα αγχώνεσαι οπότε και τόσο θα τις πυροδοτείς. Είναι σαν φαύλος κύκλος και η ψυχοθεραπεία σε βοηθάει να σπάσεις αυτόν τον κύκλο .


Η ειρωνεία είναι ότι όλα αυτά μειώνονται και περνάνε με το να μπλέκεσαι σε "έντονες" καταστάσεις για να συνηθίζει και ο εγκέφαλος σου στο άγχος και όχι στο να είσαι ήρεμος συνέχεια. Αν προσπαθείς να αποφεύγεις (η να «αποδράς» από) κάθε αγχωτική κατάσταση (π.χ. να φεύγεις από τον κινηματογράφο η να αποφεύγεις να πηγαίνεις στον κινηματογράφο) και όσο απομονώνεσαι τόσο και πιο πολύ θα αυξάνονται οι πανικοί και το άγχος. Επίσης, από όλα τα φάρμακα που ανέφερες, το tenormin μάλλον ηταν και το καλύτερο γιατί σταθεροποιεί την καρδιά και μειώνει τις έκτακτες (εμένα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ). Αφού η "εμμονή" σου είναι το καρδιαγγειακό (όπως ήταν και η δικιά μου) το tenormin θα σε βοηθούσε να το σταθεροποιήσεις και να μην του δίνεις τόσο σημασία. Αλλά κλειδί σε όλη την υπόθεση είναι να κάνεις και όλες τις απαραίτητες θεραπευτικές αλλαγές που θα σε βοηθήσουν. Ψάξε για ψυχοθεραπεία. Αλλά να ξέρεις θέλει προσπάθεια για να το ξεπεράσεις όλο αυτό γιατί στις θεραπείες για το άγχος θα πρέπει να έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά που σε φοβίζουν/αγχώνουν ("έκθεση" στο στρεσογόνο ερέθισμα). Αλλά αν το κάνεις 1-2-5 φορές μετά θα αρχίσεις να το ξεπερνάς μια και καλή. Καλό κουράγιο φίλε!

george γεια! Τα ίδια φάρμακα παίρνουμε! (εφεξόρ και αν χρειαζεται ζαναξ) Συμφωνώ με αυτά που σου γράψανε τα παιδιά. Και συμφωνώ με τον Petran στο θέμα της έκθεσης στο άγχος. Εγώ προσπάθησα να προφυλάξω τον εαυτό μου απο αγχωτικές καταστάσεις, αλλά τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα.

Να είσαι συνεπής με την φαρμακευτική αγωγή που σου δίδουν οι γιατροί! Καλό κουράγιο σου εύχομαι.

Ευχαριστω πολυ παιδια για τις συμβουλες σας.Εχω να ριξω πολυ διαβασμα στο φορουμ σαν καινουριο μελος που ειμαι.
Μολις πηρα το χαπι και ετοιμαζομαι για υπνο..Πολλη καλη παρεα και συντροφια για το βραδυ μεχρι να ερθει ο μορφεας ειναι μια εκπομπη που εχει ο Σκαι 12-5 τις καθημερινές!!Ανεμολογιο λεγεται!!

Γεια σου και από μένα George! Κι εγώ μια από τα ίδια όπως ολοι οι άλλοι. Γενικευμένο άγχος, κρίσεις πανικού και άλλες φορές έιμαι καλά και άλλες όχι. Εχω χάσει κι εγώ την ανεμελιά και την χαρά που είχα κάποτε. Βέβαια έχω και πολλά δύσκολα θέματα να αντιμετωπίσω στη ζωή μου και θα είναι ισόβια πρόβλήματα. Επαιρνα κι εγώ effexor τα οποία λειτούργησαν καλά μπορώ να πω. Εδώ και κανένα χρόνο που επιδεινώθηκε το πρόβλημα ξεκίνησα με seroxat για ενα εξάμηνο. Στην αρχή ήταν δύσκολα τα πράγματα μέχρι να τα συνηθίσω. Παίρνω και κανένα lexotanyl άμα δω τα δύσκολα. Μετά πήρα τα zoloft τα οποία δεν μπόρεσα να τα συνηθίσω και τώρα παίρνω τα sertral και μπορώ να πω ότι είμαι καλύτερα. Με λίγο μελισσόχορτο ή λουίζα το βράδυ που πίνω κοιμάμαι ήσυχα. Βεβαια μπορεί οποτεδήποτε να υποτροπιάσει με μια δύσκολη στιγμή. Πήγαινα και σε ψυχολόγο αλλά έχω κανά μήνα που δεν έχω πάει. Πρέπει να ξαναπαω μετά το Πάσχα.

Γεια σου Πεννυ.Αυτο με την ανεμελια ειναι που με ποναει αρκετα!!!Και ειμαι σιγουρος οτι δεν προκειτε να επανελθω στον Γιωργο προ του σινεμα...
Πιο παλια θυμαμαι οι φραπεδες έρεαν ,μαρλμπορακι μαλακο ενα πακετ,τρεχαμε ξενυχταγαμε,μεθουσαμε κλπ κλπ και δεν ειχαμε σκεφτει ποτε την καρδια την πιεση τον πονοκεφαλο κλπ..
Ωρες ωρες αναρωτιεμαι αν δεν ειχα παει στο σινεμα εκεινο το βραδυ μηπως δεν θα εγραφα εδω τωρα?Αν και νομιζω οτι η κριση πανικου θα βαρουσε σε καπια αλλη φαση της ζωης μου...

Γεια σου Γιώργο! Κι εγώ περνούσα μία από τα ίδια παλιότερα. Άσχημο συναίσθημα... Θα σου πρότεινα κι εγώ να πας σε ψυχολόγο. Επίσης να ξέρεις ότι θα πρέπει να περάσει ένα διάστημα μέχρι ο γιατρός σου να βρει τη θεραπεία που σου ταιριάζει, δεν κάνουν όλα τα χάπια για όλους. Πάντως να ξέρεις ότι από τη στιγμή που παθαίνεις κάτι τέτοιο θα έχεις πάντα στο μυαλό σου μήπως το ξαναπάθεις, οπότε θα πρέπει να το συνηθίσεις και να μην δίνεις σημασία. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά... Απλά πρέπει να παίρνεις πάντα τα χάπια σου μέχρι να σου πει ο γιατρός να τα σταματήσεις, αλλιώς δεν κάνουμε τιποτα...

Γεια σου Σουσου!
Σε ευχαριστω για τις σκεψεις σου.Ειμαι συνεπης 5 μηνες τωρα καθε βραδυ.Μετα το πασχα με το καλο θα παω στον doc και θα δουμε την συνεχεια!

γιωργη,
υπομονη!! υπαρχει τελος σε αυτο το βασανο..κι εσυ φαινεται να το καταλαβαινεις :)

Πω μετα απο 12 χρονια ειπα να ξανα μπω.
Το πρωτο μου θεμα...Πως περασαν τα χρονια..

καταρχας χαιρομαι που εισαι καλα....και εγω απο το 2009 ειμαι εδω.....κατα καιρους που δεν ειμαι πολυ καλα μπαινω διαβαζω και παρηγοριεμε...εύχομαι να εχεις ξαναβρει την "ανεμελια " σου

Quote:

---

Originally Posted by Kiss

καταρχας χαιρομαι που εισαι καλα....και εγω απο το 2009 ειμαι εδω.....κατα καιρους που δεν ειμαι πολυ καλα μπαινω διαβαζω και παρηγοριεμε...εύχομαι να εχεις ξαναβρει την "ανεμελια " σου

---

Δε θυμαμαι το nickname σου.
Αν τα ειχαμε πει χαιρομαι που και συ εισαι καλα.

Βεβαια αυτο το καλα εχει πολλες προεκτασεις.

Η ανεμελια δεν νομιζω να επανελθει ποτε. Αυτο το σκεφτομουν 3-4 χρονια μετα την 1η κριση πανικου στο σινεμα...(το 2010 περιπου δλδ)Οτι δεν μπορει να παω πχ 38-40 και να ειμαι ετσι...Ε ειμαι 44 και λιγα εχουν αλλαξει.
Καποιες φορες εισαι <καλα> και πολλες φορες σκατα.

Απλα τοτε λεγαμε -ελα μωρε 29-31 χρονων ειμαστε δε θα γινει κατι κακο- παει και αυτο τωρα. Γερασαμε :P
Τεσπα ας συνεχισουμε την προσπαθεια.

.lola. ηταν το nickname μου δεν θυμάμαι να τα είχαμε πει.....παντα προσπαθω να θυμηθω πως ηταν η ζωη μου πριν την πρωτη κριση...αλλα μετα απο τοσα χρονια δυστυχώς εχει χαθει αυτη η τελεια αισθηση .....δεν θα την ξαναζησω το εχω παρει αποφασει ....εχω αρκεστει πλεον στο ειμαι καλα. Πολλα παιδια απο το "τοτε" δεν ξαναεγραψαν και οποτε μπαινω εδω αναρωτιέμαι αν ειναι καλα. Χαρηκα που μετα απο τοσα χρονια εγραψες ελπιζω να μπορουμε να λεμε οτι " ειμαστε καλα " εστω και αν αυτο δεν πλησιάζει καν την προηγουμενη ζωη μας. Παντα Καλα νασαι.

Και γω αυτο βλεπω, Πολλα παιδια δεν εγραψαν ποτε ξανα. Ισως συνηλθαν. Ισως δεν ασχολουνται ισως ισως.
Καλα να ναι.
Αυριο εχουμε και επετειο κρισης αν δεις την υπογραφη...
Παλι Δευτερα ηταν...
17 χρονια...

Σου εύχομαι Να μην "γιορτασεις "ποτε ξανα τετοια επέτειο....ολα καλανα πανε

Εξάλλου τα έχουμε ζησει ολα ....και επιβιωσαμε....κακα σκυλιααα????????