Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ?

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ...ΕΧΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΝΑ ΤΑΚΤΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΣΑΣ...ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΠΕΧΩ, Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ...
ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΛΕΩ ΑΠΑΛΛΑΧΘΗΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΡΧΙΖΩ ΠΑΛΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΗ, ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ (ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΖΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΝΩ ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΟΜΑΙ)... ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ...
Ο ΨΥΧΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΣ...ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΚΟΥΩ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΜΙΛΑΩ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ, Ή ΕΣΤΩ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ( ΣΠΙΤΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΛΠ) ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ...
ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ...ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑΩ ΣΕ ΑΛΛΑ POSTS ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΩ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ..ΟΛΟ ΕΤΣΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

athens, καλημερα...
βασικα γιατι να αισθάνεσαι άσχημα που μιλάς για σενα..δε θα έπρεπε , εξάλλου γι'αυτο ειναι πιστευω αυτο το φορουμ για να λεμε τα προβλήματά μας :)

Τωρα στα υπολοιπα που λες παραπάνω, πόσο σε νιώθω όμως.. αυτό το "εύθραυστη" ΄το νιώθω κι εγω καθημερινα.
και αυτο που λες για τη κατάθλιψη!(τουλάχιστον αυτη τη περίοδο είμαι σε παρόμοια φαση)
Το νιώθω κι εγω οτι υπάρχουν περίοδοι που νομιζω πως ειμαι "καταθλιπτική" και φάσεις που μπορει να είμαι μια χαρα..

αλλα πιστευω οτι όταν πχ ξεπεράσει καποιος τη κατάθλιψη, υπάρχει περίπτωση και να ξαναεμφανιστεί.
όπως πχ και ενας αλκοολικός..

καλημερα gothly ευχαριστώ για την απάντηση αλήθεια με καταλαβαίνεις? τι μοναξιά ειναι αυτή που νιώθει κάποιος με κατάθλιψη ε? την φοβάμαι την κατάθλιψη με αδειάζει απο θετικές σκέψεις, συναισθήματα και αισιοδοξία...σκέφτομαι το μέλλον και φοβάμαι ειμαι 29 και νιώθω μεσόκοπη...βλέπω το παιδάκι μου που μεγαλώνει και φοβάμαι μήπως εγω δεν καταλήξω καλά με την κατάθλιψη(μήπως κάποια στιγμή τρελαθώ ή καταρέυσω και αυτό? τι θα γίνει? η αλήθεια εινα πως οποιοσ φοβάται μήπως τρελαθεί δεν τρελαίνεται αλλα....καταλαβαίνετε πως νιώθω κλαψ...

να σου ζήσει το παιδάκι σου.... :)
βασικα δε ξερω για τη περίπτωση μου γιατι σε γιατρους και τετοια δεν εχω παει ποτε, αρα τα συμπεράσματα δικα μου, απλα επειδη τωρα το πασχα ήταν πολυ down, και τέτοια κατασταση είχα να νιώθω πάνω απο χρόνο, γι'αυτό είπα πως σε νιωθω...
υπήρχαν περίοδοι που ήμουν πιο πιεσμένη (οχι ψυχολογικά) αλλά τωρα νιωθω εγκλοβισμένη , απογοητευμένη, γενικά λιγο σκουρα τα βλεπω.
Εσύ πας σε καποιον γιατρό? το παιδάκι σου το μεγαλώνεις μόνη σου? δεν έχεις καποιον άλλον για παρεα, να μιλήσεις να του ανοιχτεις?

gothly μου παντρεμενη ειμαι δεν το μεγαλώνω μόνη μου...εχω πάει περιστασιακά σε γιατρό αλλά οχι με συνέπεια με το που νιώσω καλύτερα νιώθω οτι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και σταματάω λάθος ίσως....παρέα? ναι έχω παρέα αλλά μια ζωή εγω ήμουν βράχος για τους αλλου άκουγα αλλά δεν μιλούσα πολυ..προσπαθούσα να δώσω θάρρος σε άλλους και δεν ξέρω πως είναι να δίνεισ στον εαυτό σου....επιπλέον όταν ταλαιπωρείται κανείς με ψυχολογικά ζητηματα νιώθει πως ειναι το προβλημά του μοναδικό και πως κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει....επίσης όλοι έχουν τον δικό τους καημό και προβλήματα και κανείσ δεν σκύβει πραγματικα πάνω απο το δικό σου...μπορει κάποιος να σε ακούσει για λίγη ώρα αλλά μετά θα προσπεράσει τα όσα είπες σκεπτόμενος-η τα δικά του...

και σε αυτό σε καταλαβαίνω (σορρυ αν ακουγεται γραφικό ή γελοιο αλλα αληθεια λεω) με τους άλλους νιωθω κι εγω έτσι. πχ δε θα πω ποτε δικα μου προβλήματα και αν με πιεσουν να πω θα τα πω απ'εξω κανοντάς τα να φενονται ανούσια.
βεβαια σκέφτομαι μπορεί να μην έχω εμπιστοσύνη και στους άλλους και ετσι να μη μιλαω πολυ..
ο άντρας σου? δε σε καταλαβαίνει πότε δεν εισαι καλα? πότε έχεις κάτι? συζητατε για αυτα τα θεματα?
ή ακούς τα δικά του προβλήματα και δε λες τα δικά σου?

Quote:

---

Originally Posted by athens1404

gothly μου παντρεμενη ειμαι δεν το μεγαλώνω μόνη μου...εχω πάει περιστασιακά σε γιατρό αλλά οχι με συνέπεια με το που νιώσω καλύτερα νιώθω οτι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και σταματάω λάθος ίσως....παρέα? ναι έχω παρέα αλλά μια ζωή εγω ήμουν βράχος για τους αλλου άκουγα αλλά δεν μιλούσα πολυ..προσπαθούσα να δώσω θάρρος σε άλλους και δεν ξέρω πως είναι να δίνεισ στον εαυτό σου....επιπλέον όταν ταλαιπωρείται κανείς με ψυχολογικά ζητηματα νιώθει πως ειναι το προβλημά του μοναδικό και πως κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει....επίσης όλοι έχουν τον δικό τους καημό και προβλήματα και κανείσ δεν σκύβει πραγματικα πάνω απο το δικό σου...μπορει κάποιος να σε ακούσει για λίγη ώρα αλλά μετά θα προσπεράσει τα όσα είπες σκεπτόμενος-η τα δικά του...

---

γεια χαρα κ καλως ηρθες:)
πιστευω πώς σιγουρα για ολους μας το δικο του προβλημα ειναι κ το πιο σημαντικο. ο καθενας για τον εαυτο του εχει σαν κεντρο το εγω του, πώς να γινει αλλιως? αυτο ομως δεν σημαινει πώς δεν υπάρχουν σημαντικοι αλλοι για τον καθενα απο μας ή πώς δεν μας ενδιαφερει κανεις αλλος....ετσι, οπως λες οτι σκυβεις εσυ πανω στο προβλημα καποιου αλλου, πώς απορριπτεις την προσπαθεια αλλων να σου σταθουν? ή γιατι το να ασχοληθει σοβαρα καποιος μαζι σου τον κανει ανικανο να μπορει να ασχοληθει κ με τα δικα του?

Σε οτι αφορα τον γιατρο, εγω θα ελεγα πώς μια προσπαθεια για να ξεπερασουμε την καταθλιψη απαιτει συνεπεια απο μερους μας. Ευθυνη κ δεσμευση απεναντι στον ιδιο μας τον εαυτο. Κ αυτο σημαινει οτι ανοιγομαστε, μιλαμε γι αυτο που νιωθουμε σε εναν ειδικο. Τα χαπια συνηθως καταστελλουν τα συμπτωματα κ δρουν υποστηρικτικα. Δεν δινουν πιο μακροπροθεσμες λυσεις ή καταννοηση του πώς λειτουργουμε κ πώς μπορουμε να βγουμε απο ολο αυτο.

Θα σου ευχηθω καλη δυναμη κ να βρεις την εμπιστοσυνη που χρειαζεσαι για τον εαυτο σου στο να συνεχισεις την προσπαθεια σου:)

γεια σου athens...καταλαβαινω απολυτα τι λες και πως νιωθεις γιατι παρομοια συναισθηματα εχω κι εγω..καθε φορα που ακουω για ενα προβλημα καποιου του στυλ "κουραστηκα πολυ σημερα,εχω αγχος για τη σχολη και την εξεταστικη,εχω να τελειωσω μια εργασια κλπ" ζηλευω τοσο πολυ..εχω ξεχασει πως ειναι να αγχωνεσαι για υπαρκτα καθημερινα προβληματα και οχι για το χαμενο νοημα της ζωης και τη ματαιοτητα αυτου που ζουμε..ολη μερα αυτα σκεφτομαι και φυσικα δεν τα μοιραζομαι με κανεναν εκτος του ψυχολογου..το γεγονος οτι εχεις ενα παιδιακι ειναι υπεροχο..σημαινει οτι παρολο που βρισκεσαι σε αυτη τη κατασταση εχεις κατι πολυ σημαντικο στη ζωη σου για το οποιο αξιζει να ζεις..αν εχεις και τη στηριξη του αντρα σου,ακομα καλυτερα..ουτε θα τρελαθεις ουτε τιποτα τετοιο,μη φοβασαι..δες εναν ειδικο πιο συστηματικα,χωρις να τα παρατησεις ωστε ακομα και αν σου ξαναερθουν τα ιδια συμπτωματα στο μελλον να ξερεις πως θα τα διαχειριστεις..νομιζω πως ο ρολος της ψυχοθεραπειας ειναι στο να σταματησεις να τα φοβασαι οταν ερθουν..αν τα φοβηθεις και τα αφησεις να σε κυριευσουν το εχασες το παιχνιδι..αν τα θεωρησεις γνωριμα και αντιμετωπισιμα,ακριβως επειδη μια φορα τα αντιμετωπισες ηδη δεν θα σου κανουν κακο...εγω καπως ετσι το βλεπω

Ευαχαριστώ για τις απαντήσεις σας....Σοφία δεν απορρίπτω τίποτα και κανέναν μακάρια να βρεθεί κάποιος στο δρόμο μου γιατι δυστυχώς με τον άντρα μου δεν συζητάω πολυ για αυτο το θέμα σήμερα με είπε και ψυχάκια....τεσπα ή κάποια και να ενδιαφερθεί πραγματικά για εμένα όπως κάνω και εγώ. Ενδιαφέρεται και η μητέρα μου, αλλά μαμά είναι της μιλάω και νιώθω οτι την στεναχώρω, την αγχώνω και ίσως την απογοητεύω...έχει περάσει κα΄ταθλιψη και στάθηκα απο μικρή βράχος δίπλα της την βοήθησα...τώρα πληγώνεται να με βλέπει να περνάω τα ίδια...gothly χαίρομαι που με καταλαβαίνεις...το ίδιο και εσύ chesire...σας πιάνει όντως και εσας άγχος για τα υπαρξιακά μας, νιώθετε και εσείς αυτή την ματαιότητα που σε κάνει να μην χαίρεσαι τίποτα???

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ...και αυτο το αγχος της ερωτησης που κανεις μου θυμιζει εμενα.καθε φορα που ακουω καποιον να μου περιγραφει κατι αναλογο τον ρωταω "πες μου,συμβαινει και σε σενα??αληθεια μου λες??" ειναι λες και μεχρι προσφατα τα παντα ειχαν για μενα νοημα και τωρα τιποτα...λες και καθε τι εχει χασει τη νοηματικη του σενδεση με την πραγματικοτητα..να εχει χασει το "γιατι" του..ενω απλα δεν υπαρχει γιατι,γι αυτο δεν το σκεφτομασταν σε μια φαση που δεν ημασταν καταθλιπτικοι.ισως ολη αυτη η κατασταση ειναι μονο μια υπερβολη..αχρηστες και ανουσιες σκεψεις που δεν οδηγουν σε αποτελεσμα..καθε φορα κιολας που παω να κανω κατι δημιουργικο σκεφτομαι υποσυδειδητα"και ποιο το νοημα??"..καπως ετσι..

Chesire an epitrepetai poso xronon eisai esy?

ειμαι 20..

ok..kai talaiporise apo toso mikri kai esy e? ti κανουμε αγαπητοί μου όταν πάνω στα νευρα του ο συζυγος με λέει ψυχάκια??? εκείνη την στιγμή ειναι σαν να μου δίνει μπουνιά στο στομάχι...ξέρω θα μου πείτε να του εξηγήσω πως νιώθω το έχω κάνει, αλλά πάλι την επόμενη φορά την ώρα που τσακωνόμαστε πάλι έτσι θα με πει τις πιο πολλές φορές....

του εξηγεις με πολυ ηρεμο τροπο οτι ολο αυτο που συμβαινει δεν ειναι απολυτα δικη σου ευθυνη και οτι στενοχωρει και σενα οχι μονο αυτον..ειναι σημαντικο να καταλαβει οτι δεν σκεφτεσαι μονο τον εαυτο σου(γιατι οι γυρω μας αυτο πιστευουν) αλλα πως θες να γινεις καλα και για εκεινον και το παιδακι σας..να του πεις οτι τον θελεις διπλα σου σε ολο αυτο και πως θα προσπαθησεις οσο μπορεις..εξηγησε του πως εχουν τα πραγματα με αυτες τις καταστασεις...και αν θελεις να κανεις κατι για τον εαυτο σου,μην δινεις πολλη σημασια σε αυτο που σου συμβαινει..ενα μεγαλο μερος του να ξεπερασεις τετοιου ειδους προβληματα θεωρω οτι βρισκεται εκει..στο να νιωθεις οτι "το εχεις" και οτι δεν "σε εχει"..χαλαρωσε ουτε θα τρελαθεις ουτε τιποτα...ξεκινα τακτικες συνεδριες με ενα ψυχολογο,κανε και καμια γιογκα που βοηθαει παααρα πολυ σε τετοια προβληματα και σιγα σιγα θα περασει..

{ ti κανουμε αγαπητοί μου όταν πάνω στα νευρα του ο συζυγος με λέει ψυχάκια??? εκείνη την στιγμή ειναι σαν να μου δίνει μπουνιά στο στομάχι...ξέρω θα μου πείτε να του εξηγήσω πως νιώθω το έχω κάνει, αλλά πάλι την επόμενη φορά την ώρα που τσακωνόμαστε πάλι έτσι θα με πει τις πιο πολλές φορές.... }<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<Δυστυχως οι ηλιθιοι παραμενουν ηλιθιοι, και οσο τους ανεχεσαι 'τρεφονται' και γινονται χειροτεροι. Κοιτα τον εαυτο σου , το παιδι σου , και αστον να βρει καμια 'καλυτερη' .......

Quote:

---

Originally Posted by path

{ ti κανουμε αγαπητοί μου όταν πάνω στα νευρα του ο συζυγος με λέει ψυχάκια??? εκείνη την στιγμή ειναι σαν να μου δίνει μπουνιά στο στομάχι...ξέρω θα μου πείτε να του εξηγήσω πως νιώθω το έχω κάνει, αλλά πάλι την επόμενη φορά την ώρα που τσακωνόμαστε πάλι έτσι θα με πει τις πιο πολλές φορές.... }<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<Δυστυχως οι ηλιθιοι παραμενουν ηλιθιοι, και οσο τους ανεχεσαι 'τρεφονται' και γινονται χειροτεροι. Κοιτα τον εαυτο σου , το παιδι σου , και αστον να βρει καμια 'καλυτερη' .......

---

Kι εμενα με χουνε πει οι γονεις μου αρκετες φορες ψυχακι επειδη εχω διπολικη διαταραχη αρχικα τσαντιζομουνα πλεον δεν ασχολουμαι καν ουτε με αφορα το τι κομπλεξ θα βγαλει ο καθενας που ειναι προκατειλλημενος κ παει να το παιξει υπερανω σημασια εχει να κοιταμε τι καλυτερο μπορουμε να κανουμε εμεις για τον εαυτο μας ωστε να βελτιωσουμε τη ζωη μας κ φυσικα να μην ανεχομαστε να μας τη σπαει ο οποιοσδηποτε....