Δεν αντέχω άλλο!!!

Γεια σας.Είδα το site και ειπα να μιλησω και εγω καπου για να μην σκασω...ειμαι 24 ετων εχω σπουδασει ήδη και ειμαι σε μια δευτερη σχολη αλλα κυριως επειδη το ηθελαν οι γονεις μου οχι εγω.δε μ αρεσει καθολου και εδω και ενα χρονο τα εχω παρατησει δεν πηγαινω καθολου.δεν τους το εχω πει ομως και ξερω πως τους κοροιδευω.μεσα σε αυτο το διαστημα προσπαθω συνεχως να βρω και δουλεια αλλα δε γινεται τπτ.ειμαι σε αλλη πολη οπως εχετε καταλαβει.ομως δε μπορω να κρυβομαι αλλο και να λεω ψεμματα.απλα δε ξερω πως να τους το πω.και τωρα μου ζηταν παλι βεβαιωση απο τη σχολη αλλα εγω δεν εχω πατησει για εναν ολοκληρο χρονο θα παω τωρα και θα τους πω τι?και εξ αλλου ισως ειναι και καιρος να το μαθουν ετσω ετσι...αχχ δεν αντεχω δε ξερω τι να κανω???εναν εφιαλτη ζω εδω και 2 χρονια με πιεση και αγχος και φοβο.θελω να μεινω εδω που ειμαι αλλα για να δουλεψω και οχι για να σπουδαζω αλλο!!!δεν αντεχω....δε μπορω....
θελω να μου πειτε εαν γινεται και εσεις τη γνωμη σας,τι να κανω......
σας ευχαριστω πολυ

Καλημέρα gian. Τι φοβάσαι και δεν τους μιλάς? Γενικά έχεις στο νου σου κάποιες τους αντιδράσεις που τις θεωρείς ως "απειλητικές" για σένα και το τρενάρεις γι αυτό το λόγο? Έτσι όμως κι εσύ βασανίζεσαι μένοντας στην αγωνία και στις σκέψεις, που στο κάτω κάτω δεν αλλάζουν κάτι από την ουσία που είναι ότι δε σου αρέσει αυτό που σπουδάζεις και γι αυτό δεν το αναζητάς και δεν αφοσιώνεσαι σ'αυτό. Και χάνεις και χρόνια που θα μπορούσες να κάνεις ό,τι αγαπάς πραγματικά.
Μπορεί να σε βοηθούσε να σκεφτείς πως ό,τι σπουδάζεις αφορά εσένα και μόνο και πώς έχεις κάθε δικαίωμα και να αλλάζεις γνώμη για οτιδήποτε και όταν το κάνεις να μπορείς να το υποστηρίζεις.
Θα έλεγα να πας μια βολτίτσα από το πατρικό, να βρεις κάποια χαλαρή στιγμή και να μιλήσεις ψύχραιμα, με κατανόηση για τυχόν αντιδράσεις και βλέπεις. Όχι παρακαλετός ο τόνος σου, σταθερός και σίγουρος. Σκέψου το, δούλεψέ το μέσα σου και προχώρα.:)

Κοιτα πιστευω πως εχεις δικιο.οσον αφορα τις αντιδρασεις που λες αυτο φοβομουν μια ζωη γιατι παντα ηταν "λαθος" για αυτους οτι και να εκανα εγω και κυριως σε σχεση με την αδελφη μου που αυτη παντα ηταν καλυτερη.εμενα παντα με "υποβιβαζαν" λιγο αν μπορω να το πω ετσι.παντα ειχα και ακομα εχω ενα φοβο να μην στεναχωρησω τους αλλους και τι εχω καταλαβει τοσα χρονια? να στεναχωριεμαι και να μη ζω εγω.μαλλον ηρθε η ωρα να ξυπνησω.....

Καλημερα γιαν:)

Tην ιδια φαση ακριβως περνουσα και εγω για 2 χρονια.Ελεγα στους γονεις μου δηλαδη οτι σπουδαζω αλλα στην ουσια χρωστουσα παρα πολλα μαθηματα και δεν ηθελα να συνεχισω τη συγκεκριμενη σχολη.Εγω το εφτασα στο αμην βεβαια ,τους το ειπα οταν δηθεν ειχα φτασει στο εξαμηνο της πρακτικης.

Απο προσωπικη εμπειρια θα σε συμβουλευα να τους το πεις τωρα που ειναι ακομα νωρις.Μη το αφησεις να γινει ολο αυτο βουνο και να ερθεις σε αδιεξοδα..Κανε μια συζητηση μαζι τους και πες τους την αληθεια σου,ακριβως οπως την γραφεις εδω.Μπορει να σου φαινεται τωρα πολυ δυσκολο να το διαπραγμευτεις μαζι τους αλλα πιστεψε με οταν τους ανοιχτεις θα σου φυγει ενα τεραστιο βαρος..(Και ισως να μην ειναι και τοσο καταστροφικο οσο εσυ το βλεπεις τωρα:))

Ευχομαι ολα να πανε καλα και να βρεις τη δυναμη να τους μιλησεις συντομα για να σου φυγει αυτο το βαρυ φορτιο και να συνεχισεις τη ζωη σου οπως εσυ την επιθυμεις πια χωρις ψεμματα .

Αχ εσυ λοιπον που το εχεις περασει ισως με καταλαβαινεις περισσοτερο απο τον καθενα olgaki82.η αληθεια ειναι πως το σκεφτομαι συνεχεια και δε μπορω αλλο.ειμαι μονιμως αγχωμενη και δεν το μπορω αλλο αυτο.εσενα ποια ηταν η αντιδραση τους για να δω τι να περιμενω πανω κατω.....βεβαια οι ανθρωποι και οι αντιδρασεις τους δεν ειναι το ιδιο..και εσυ με τι ασχολεισαι τωρα πια?

gian, σκέψου το εξής. Αν εσύ στο μέλλον έχεις ένα παιδί, θα ήθελες να μπορεί να σου πει πως έχει αλλάξει γνώμη δίχως να αισθάνεται απειλή ή ανάγκη συμμόρφωσης με τη δική σου άποψη? Τώρα βάλε νοητά εσένα στη θέση εκείνου του παιδιού. Και σκέψου πως μέσα από αυτή τη διαδικασία δοκιμάζεις όχι μόνο την ανεξαρτησία σου από τη γονεική θέληση, αλλά επίσης βαδίζεις σε μία γενικότερη ίσως αλλαγή της μεταξύ σας σχέσης, εσού και των γονιών σου, μπορεί αυτό να είναι ένα σκαλοπάτι θετικό και όχι στενόχωρο όπως το έχεις προαξιολογήσει.

Ναι η αληθεια ειναι πως αν ποτε κανω παιδι δε θελω να ειναι η σχεση του σαν τη δικη μου με τους γονεις μου,δηλαδη να με φοβαται.Θέλω να το κανω γιατι δεν αντεχω αλλο αλλα μαλλον θελω και μια "ωθηση" παραπανω γιατι ποτε δε με εχει υποστηριξει κανεις μεχρι τωρα στις επιλογες μου παρα μονο το αγορι μου..κανεις αλλος!τι να πω;και δε νομιζω πως ειναι τοσο λαθος αυτα που εχω κανει.παντα εκανα οτι μου ελεγαν αυτο ειναι το μονο λαθος μου και οπως σου ειπα RainAndWind τα εκανα για να μη τους στεναχωρησω αλλα εμενα ποτε θα με υπολογισω?ποτε θα ζησω για εμενα και οχι για τους αλλους;και πως θα το παρουν αραγε που ενα χρονο τωρα τους κοροιδευω;πως θα τους το πω;.......

Εγω οπως σου ειπα πριν τους το ειπα πια οταν δεν ειχα αλλη λυση,με περιμεναν να κανω πρακτικη αλλα χρωστουσα το βοσπορο απο μαθηματα και το πιο σημαντικο ηταν οτι δεν ηθελα να ασχοληθω με τη σχολη,δλδ αν τους ελεγα οτι θα προσπαθησω να διαβασω κτλπ παλι ψεμματα θα ελεγα.Οποτε τους το ειπα μια ωραια πρωια πολυ κοφτα,οταν με ρωτησαν ποτε θα παρω τη βεβαιωση για πρακτικη απαντησα οτι δεν μπορω να κανω πρακτικη γιατι δεν ασχοληθηκα με καμια σχολη και φυσικα δεν αφησα περιθωρια οτι εχω σκοπο για κατι τετοιο στο μελλον.Η αντιδραση τους ηταν πολυ καλυτερη απο οτι περιμενα,με στηριξαν στην επιλογη μου να φυγω απο το σπιτι και να ψαξω δουλεια σε αλλη πολη.

Οσον αφορα με τι ασχολουμαι προς το παρον ακομη ψαχνω για μια δουλιτσα..Ειναι δυσκολα πλεον να βρεις δουλεια και το ξερεις αλλα το βαρος που μου φυγει απο τοτε που το ξεκαθαρισα στους γονεις μου δεν συγκρινεται με καμια δυσκολια που αντιμετωπιζω τωρα.Το να μη ψαχνω πλεον δικαιολογιες και τρυπες να τα μπαλωσω με εχει ξεαγχωσει πολυ:)

Αχ και εγω το θελω πολυ αυτο....δε ξερεις η μαλλον εσυ ξερεις τι περναω καθε μερα που πρεπει να λεω και κατι δε μπορω αλλο.εχω μονιμως εναν κομπο στο στομαχι!!!εσενα σε στηριξαν εμενα δε ξερω γιατι αν διαβασες και πιο πανω ποτε και τιποτα απο οτι εκανα δεν ηταν ικανοποιητικο ποτε!!!!αλλα τωρα νομιζω πως δεν παει αλλο...μαλλον θα το πω και οτι βρεξει ας κατεβασει...

Πολύ σωστά τα ερωτήματα που σου θέτεις gian. Πότε θα ζήσεις τη δική σου ζωή? Και όχι τη ζωή που χρειάζεται την έγκριση των γονιών σου?
Όποτε εσύ αρχίσεις να το δοκιμάζεις. Δε θα είναι εύκολο στην αρχή, γιατί έχεις να παλέψεις με τις ενοχές που θα σου γεννώνται. Λίγο λίγο η αίσθηση της σιγουριάς θα αυξάνεται όμως, η πίστη σε σένα θα σχηματίζεται, θα παίρνει περισσότερο χώρο απ΄ό,τι η ανάγκη να είσαι το καλό παιδί. Κι εσύ θες χρόνο να το μπορέσεις κι αυτοί να το δεχτούν. Σταθερότητα, επιμονή, όχι υπαναχωρήσεις. Αν δοκιμάσουν να σε "τραβήξουν" προς την κατεύθυνση της υποταγής μέσω ενοχών, θα χρειαστεί να έχεις τη δυνατότητα αυτές τους τις προσπάθειες να τις ουδετεροποιήσεις στο πόσο θα σε φορτίσουν ενοχικά. Δούλεψέ το με έναν ψυχολόγο για μένα.

Aκριβως ,οι αντιδρασεις του καθενα διαφερουν,αλλα δεν νομιζω οτι πρεπει να σκεφτεσαι ποια θα ειναι η αντιδραση τους σε αυτη τη φαση που εχεις φτασει ,πρεπει να σκεφτεις να ξεμπλεξεις απο ολο αυτο το λουκι και να αισθανθεις ελευθερη.Αυτο το οτι βρεξει ας κατεβασει νομιζω οτι ειναι η καλυτερη σκεψη που μπορεις να εχεις προς το παρον.Εξαλλου σκεψου τι ειναι πιο καταστροφικο και ψυχοφθορο,μια ασχημη αντιδραση των γονιων σου η το αδιεξοδο που βιωνεις και πλεον η καθημερινοτητα σου αναλωνεται σε ανουσιες δικαιολογιες και τρυπακια ωστε οι δικοι σου να μη καταλαβανουν τιποτα?Που μονιμα ζεις σε ενα αγχος και φοβο?Μετρα τα και ζυγισε τα λογικα.Η λυση ειναι πολυ πιο ευκολη απο οσο τωρα πιστευεις.Και το σημαντικοτερο μη φοβασαι.Δε το βαρεθηκες?Εγω το ειχα βαρεθει ολο αυτο καθε μερα :)

Η αληθεια ειναι πως εχει εξαντληθει μεσα μου η αναγκη του να ειμαι το καλο παιδι πλεον.δε με απασχολει και πολυ και οσο περναει ο καιρος εξαντλειται και η υπομονη μου και σαφως οι αντοχες μου.απλως περιμενα και εγω μηπως εβρισκα καμια δουλεια πρωτα ετσι ωστε και αναγκη να μην τους εχω αλλα και να μη φορτωθω στο φιλο μου δε μ αρεσει καθολου.εν τω μεταξυ εχω και την πιεση για τι οικονομικο αυτο δε σου το ειπα..η αδελφη μου βεβαια σπουδαζε καμια δεκαρια χρονια αλλα δεν εχει να κανει.ειπαμε αυτη κανει τα σωστα...αλλα εμενα με εχουν πρηξει και διαβαζε και να τελειωσεις οταν πρεπει και και και και και!!και την σχολη μου την πρωτη την τελειωσα στα 4 χρονια ακριβως.μη σου πω πως ουτε μερα παραπανω δεν εκανα.και τωρα με εχουν πρηξει και με αυτο!!!!

Είναι λάθος να κανεις στη ζωή σου ότι σου λεν οι άλλοι. Και αυτό θα το διαπιστώσεις μετά από χρόνια όταν θα έχεις ήδη εγκλωβιστεί σε καταστάσεις τις οποίες εσύ δεν επέλεξες αλλά σε κατεύθυναν προς αυτές άλλοι και τις οποιες τοτε δε θα μπορεις να αλλάξεις, μόνο θα τις βιωνεις με δυστυχία.

Στους γονείς σου να το πεις όσο πιο γρηγορα γίνεται αλλά ταυτόχρονα να προετοιμάσεις τον εαυτό σου για τις αντιδράσεις. Κάποτε θα το μάθουν, είτε από εσένα είτε με άλλον τρόπο, καλήτερα από εσένα και γρήγορα και να τους τονίσεις ταυτόχρονα ότι αυτό που σου παν να σπουδάσεις δεν είναι καθόλου κατι που σε έκφράζει και ότι μεχρι τωρα τοκανες με το ζόρι. Αν τους το πεις γρήγορα δε θα πουν ότι τοσο καιρό τους κοροίδευες. Και δείξε τους ταυτόχρονα ότι έχεις κάτι στο νου να ξεκινήσεις εξίσου σπουδαίο, το οποιο επιθυμείς και σε εκφράζει, που θα τους κάνει να αποδεκτούν το ότι εγκατέλειψες τις σπουδές αλλά συναμα να χαρούν για μια νεα σωστη σου επιλογή. Η αναβολή να τους πεις την αλήθεια δε βοηθά, τους έχεις δημιουργήσει τη ψευδαίσθηση ότι συνεχίζεις και όσο παιρνά ο καιρός τόσο πιο έντονη θα ναι η αντίδραση τους όταν το μάθουν και το αίσθημα τους ότι τους κοροίδευες. Σε απωθεί να τους το πεις ο φόβος, φόβος αντίδρασης τους, βρες τις ψυχικες δυναμεις και καντο.

Να μάθεις, και εξάσκησε τον εαυτό σου προς αυτή την κατεύθυνση, να κάνεις στη ζωή αυτό που εσύ νοιώθεις να σε γεμιζει, διότι μόνο αυτό θα σου προσφέρει εσωτερική χαρά και πληρότητα. Το να κανεις τις επιλογες άλλων είναι κατι σαν αυτοκαταπίεση και προμηνύει μελλοντική δυστυχία αφού όταν κανεις μια επιλογη όσο παιρνά ο καιρός τόσο πιο δυσκολα γινονται τα πραγματα να ξεφύγεις απ αυτην και στο τελος εγκλωβίζεσαι. Ότι είναι να κανεις κανε το γρηγορα και κυρίως επέλεξε γρηγορα και ξεκινα αυτό που εσένα σε γεμίζει.
Και πρόσεξε και την αυτοεκτίμηση σου, μην υποτιμάς στον εαυτό σου γιατί αυτό θα σε απωθεί από πραγματα που θες να κανεις επειδή θα θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο γι αυτά.

Σήκω φύγε.
Ροκ εν ρολλ.
Είσαι 24.
Εσύ θα καθορίσεις την ζωή σου.

αυτά.

Παιδια σας ευχαριστω πολυ ολους.το ξερω πως εχετε δικιο και αυτη πρεπει να ειναι η κινηση μου.δε θα ανεχτω αλλο να μου λενε τι να κανω ουτε να με νοιαζει αν θα στεναχωρηθει καποιος αλλος η οχι η αν θα με αποδεχτει.δε γινεται να πιεζομαι τοσο θα παθω τπτ και ειναι και κριμα..το ξερω πως ειναι λαθος να κανω οτι μου λενε οι αλλοι απλα ξερεις αν σε εχουν βαλει σε "τρυπακι" απο οταν εισαι μικρος πως οτι σου λεω εγω ειναι το σωστο και τιποτα αλλο ισως αργεις να συνειδητοποιησεις καποια πραγματα τοσο απλα οπως το να κανεις οτι θελεις εσυ!να περνας καλα εσυ!και εσυ mindopener εχεις απολυτο δικιο και το ξερω.απλως οπως λεω και πιο πανω καποια μικρη ωθηση και μια επιβαιβεωση οτι μπορει και να μην εχω και τοσο αδικο τελικα ισως με βοηθησει να παρω την αποφαση και να μιλησω....

olgaki82 εχεις απολυτο δικιο!και φυσικα βαρεθηκα να φοβαμαι και να λεω ψεμματα.δε μου παει ολο αυτο αλλα με αναγκασαν.αλλα τερμα πια δε μπορω αλλο....

Παιδια σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας και νομιζω πως εχετε ολοι δικιο.θα τους μιλησω και ο θεος βοηθος!θα τους πω οτι εχω να τους πω γιατι γονεις ειναι και αν δεν ειμαστε ανοιχτοι με αυτους με ποιους θα ειμαστε?απλα ολα αυτα τα χρονια δε μου ηταν και πολυ ευκολο..η μανα μου αλλος χαρακτηρας απο εμενα φωναζει με το παραμικρο και εγω δε μπορω ετσι.αλλα θα την κανω να με ακουσει πως θα γινει!!!χρονια βασανιζομαι να μιλησω η οχι με αποτελεσμα εγω να αγχωνομαι και να σκαω.και τι καταλαβα?ηρθε η ωρα να ερθει και εμενα η ηρεμια στη ζωη μου απο αυτο τουλαχιστον.να αγχωνομαι απο εδω και περα μονο για να βρω δουλεια γιατι και θελω αλλα και μαλλον θα χρειαστει μετα το διαλογο..και παλι σας ευχαριστω πολυ ολους.

Καλημέρα παιδιά.Τι κανετε;θελω να σας πω πως με βοηθησατε αρκετα και πηρα αποφαση να μιλησω.να τους τα πω.ελπιζω να ειστε παλι εδω μετα απο τη "συγκρουση" που προκειται να εχω προκειμενου να με "βοηθησετε" παλι.θα το εκτιμουσα.
σας ευχαριστω πολυ!

παιδια οποιος κανει τον κοπο και διαβαζει το θεμα μου ας μου πει και αυτος τη γνωμη του σας παρακαλω.σας ευχαριστω πολυ και παλι.

Να τα πούμεεεε? Να τα πείτε, να τα πείτε. Κάτι σε κάλαντα δε σου κάνει?:P
Εδώ θα είμαστε Γιάννα και ό,τι θες το συζητάμε.
Θυμήσου. Η δική τους αντίδραση είναι δική τους ευθύνη. Η δική σου αντίδραση δική σου ευθύνη. Να τα έχεις χώρια στο νου σου,
γιατί μπορεί με τις συμπεριφορές τους (ιδιαίτερα η μητέρα σου απ' ό,τι έπιασα) να σου ρίχνει την ευθύνη των αντιδράσεών της.
Αν λοιπόν θυμώσει, ο θυμός της δεν είναι δική σου επιλογή, ούτε ευθύνη. Είναι δική της.
Αν θυμώσεις, δική σου. Μπορείς έτσι να αναλάβεις την ευθύνη για το δικό σου μέρος, δίχως να φορτωθείς τις ενοχές για τα δικά τους συναισθήματα.

Αν μείνουν ανένδοτοι, εσύ θα έχεις παρόλ' αυτά κάνει ένα σημαντικό βήμα απελευθέρωσης από το φόβο που σε καθηλώνει.
Αν αλλάξουν γνώμη, πάλι εσύ θα έχεις ένα συν. Ό,τι λοιπόν και να βγει από τη "σύγκρουση" όπως την είπες, εσύ θα έχεις μάθει κάτι και θα έχεις
κερδίσει ένα κομμάτι από τον αυτοσεβασμό που σου έχει αφαιρεθεί.
Καλά αποτελέσματα εύχομαι.:)

Να εισαι καλα rainandwind.εχεις δικιο και ευχαριστω για τις συμβουλες σου.πρεπει να παψω να "φοβαμαι" που λες και εσυ.δεν ειναι κατασταση αυτη πια.θα σε ενημερωσω οταν θα εχω νεα για το τι εχει γινει που νομιζω πως ξερω δλδ τι θα γινει αλλα πρεπει.δεν παει αλλο...

Γεια σου Gian!
Δεν έχω να πω πολλά, οι προηγούμενοι τα είπαν καλύτερα απ' ότι θα μπορούσα.
Το μόνο που μπορώ να συμβουλεύσω είναι να παραμείνεις ήρεμη και να επιμείνεις σε ήρεμο διάλογο. Πολλές φορές η πρώτη αντίδραση των γονιών είναι υπερβολική αλλά ανάλογα με τη στάση που θα κρατήσεις εσύ μπορεί μετά να μαλακώσει.
Να σταθώ σε ένα σημείο μόνο που δε σχολιάστηκε, την αδερφή σου. Αν, απ' ότι κατάλαβα, σε όλα που κάνεις υπάρχει ως μέτρο σύγκρισης η αδερφή σου, περίμενέ το και τώρα.
Εσύ με την αδερφή σου τι σχέση έχεις; Μπορεί να σε στηρίξει σε αυτήν σου την επιλογή;
Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.

σε ευχαριστω που συμμετεχεις στο διαλογο μας.κοιτα την αδελφη μου την αγαπαω δεν εχω κατι μαζι της προς θεου δε φταιει αυτη σε τιποτα.εχουμε καλη σχεση αν και ειναι αλλος χαρακτηρας αυτη.πιστευω πως ναι θα με στηριξει σε οτι αποφασισω..

Όχι, όχι δεν εννοούσα κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή εσύ έχεις πρόβλημα με την αδερφή σου. Απλά, αν στα μάτια των γονιών σου υπάρχει η σύγκριση μάλλον θα γίνει και τώρα. Από την άλλη είναι πολύ θετικό που έχετε καλή σχέση και το να σε στηρίξει σε αυτή την περίπτωση το θεωρώ σημαντικό. Τουλάχιστον αν κρίνω από τη δική μου οικογένεια, όποτε υπήρξε κάποιο πρόβλημα με γονείς - δικό μου ή του αδερφού μου - το να στηρίζει ο ένας τον άλλον "επηρέαζε" θετικά κατά κάποιο τρόπο και την αντίδραση των γονιών.

ναι παντως σωστα το καταλαβες πως υπηρχε και υπαρχει η συγκριση...παντα και σε ολα απο μικρες η αδελφη μου ηταν παντα καλυτερη συμφωνα με τους γονεις παντα.δε λεω πως δε με αγαπανε η πως δε τους αγαπαω εγω αλλα δε μππορω αλλο να μου λενε τι να κανω και εγω απλα να λεω ναι οπως οταν ημουν μικρη.δε μπορω αλλο.....

gian γεια σου κ απο μενα δεν εχω να πω τιποτα παραπανω καθως με καλυψαν πληρως ολοι οι προηγουμενοι, το μονο που εχω να σου πω οτι ειναι η στιγμη να παρεις τη ζωη στα χερια σου, να εισαι εσυ υπευθυνη για τις αποφασεις σου κ να μην αφηνεσαι να δεχεσαι επιρροες, οπως λες κ εσυ "δεν παει αλλο" κ εφοσον το εχεις συνηδητοποιησει μιλησε τους , ξεκαθαρισε ομορφα τη θεση σου κ μη φοβασαι κ αγχωνεσαι κ κανεις σκεψεις του τυπου "μηπως γινει το ενα, μηπως γινει το αλλο" κτλ...τετοιες σκεψεις δεν ωφελουν κ συνηθως ειναι ανυποστατες, απλως ο φοβος μας ειναι που μας μπλοκαρει να δουμε πιο απλα κ ξεκαθαρα τα πραγματα...

καλη δυναμη, πιστεψε στον εαυτο σου πανω απ ολα κ περιμενουμε νεα σου !!! :)

Εγω πιστευω οτι πρεπει να κανεις αυτο που ευχαρηστει εσενα και κανεναν αλλον εφοσον δεν βλαπτει κανεναν αυτο.
Και εγω ειχα γραφτει σε σχολη γραφιστικης που ηθελε ο πατερας μου,ομως δεν μου αρεσε πιεζομουν τρομερα και στο τελος τα παρατησα.Τουλαχιστον εβγαλα ενα λυκειο με πολυ καλο βαθμο και ενα πτυχειο 7 ενοτητων στην πληροφορικη δεδομενου οτι δεν προλαβα να κανω πολλα μεχρι τα 23 που εκανα παιδι.
Και κατι παραπανω να εβγαζα οι δουλειες σπανιζουν πλεον!

Καλημερα σας παιδια.σας ευχαριστω ολους τοσο πολυ για τις γνωμες σας.οι οποιες για εμενα ειναι πολυ ενθαρρυντικες.θα μιλησω και αν δεν τους αρεσει δε θα χαθω κιολας.λογικα σαν γονεις πρεπει να καταλαβουν την πιεση και το αγχος μου και πως ειναι κατι που δε θελω και να δειξουν κατανοηση.ελπιζω δηλαδη..αλλα και να μη δειξουν δε θα σκασω και πολυ γιατι τουλαχιστον θα ειμαι ειλικρινης και θα σταματησω αυτο το κρυφτουλι που δεν αντεχω καθολου.θα μου πεις γιατι το αρχισες?γιατι με αναγκασαν!!!ελπιζω να πανε καλα τα πραγματα αν και δε το βλεπω..τελος παντων..

Όσο πιο πολυ το σκεφτομαι τοσο πιο πολυ αγχωνομαι αλλα δε γινεται εχετε δικιο.πρεπει να παρω τη ζωη στα χερια μου.και τουλαχιστον και να "παρεξηγηθουμε" φανταζομαι πως καποια στιγμη θα θελησουν να καταλαβουν και ευτυχως τουλαχιστον εχω και το φιλο μου ο οποιος θα ειναι σιγουρα διπλα μου.και φυσικα εσας μια παρεα που θεωρω πως με βοηθησε πολυ να παρω μια μεγαλη αποφαση.. :-)

Όλοι έχετε απόλυτο δίκιο και το ξέρω.θα τους μιλησω και σιγουρα το πρωτο που θα κανουν ειναι να μη μου στελνουν λεφτα να μη μου μιλανε αυτα τα ξερω και εχω προετοιμαστει αλλα το οικονομικο με αγχωνει λιγο γιατι δεν εχω βρει ακομη δουλεια που ψαχνω....ακουγεται αυτο περιεργο και σε εμενα κ φανταζομαι και σε εσας.μη με πειτε συμφεροντολογα γιατι δεν ειμαι καθολου και για αυτο ψαχνω μονιμως δουλεια.αν δε βρω καθολου τι θα κανω?σκεφτομαι και αυτο μεσα σε ολα....θα φοτωθω στο φιλο μου?δεν ειναι σωστο και δε θελω καθολου...

παιδια εσεις τι λετε?

Ανησυχείς πολύ, έτσι? Κατάλαβα πως με τίποτε δε θέλεις να γυρίσεις στην πόλη που έμενες και θέλεις να μείνεις μακριά από τους γονείς σου. Αν δεν είχες τον φίλο σου εκεί θα γύρναγες ή πάλι δε θα ήθελες? Γιατί μπορεί και να αποφεύγεις να γυρίσεις από φόβο. Γιατί δεν κάνεις μια συζήτηση με την αγορίνα σου να δεις τι έχεις κι αυτός να σου πει για τις σκέψεις που κάνεις? Σίγουρα δε θα είναι ευχάριστο για σένα να πας να ξεφύγεις από τό'να και να πέσεις στ' άλλο. Αν μπορεί να σε φιλοξενήσει μέχρι να βρεις δουλειά, τον έχεις ρωτήσει ή ντρέπεσαι?

Καλημερα RainAndWind.η αληθεια ειναι πως ναι ανυσηχω αρκετα.εκει που εμενα δε θελω να γυρισω δε μ αρεσει και εκτος αυτου εδω που ειμαι τωρα ειναι ο φιλος μου και ακομα και εδω να μην ηταν δεν θα ηθελα να γυρισω πισω.τα εχουμε συζητησει και αυτος δεν εχει κανενα προβλημα.θα ειναι διπλα μου και θα με βοηθησει οσο χρειαστει μου εχει πει αρκει να ειμαι και να νιωθω εγω καλα.αλλα εγω δε θελω να του γινω "βαρος".κοιτα υπαρχει και το ενδεχομενο να κανω σκεψεις τωρα διαφορες χωρις λογο αλλα δε νομιζω.ξερω τους δικους μου και δε θα το δεχτουν τοσο απλα.για αυτο το λογο ψαχνω δουλεια συνεχεια αλλα δε βρισκω κιολας...θα δω.αλλα απο την αλλη πρεπει και να σταματησει αυτο.δεν ξερω αν με καταλαβαινεις εχω προβληματιστει πολυ.το καλο ευτυχως ειναι που υπαρχει στη ζωη μου και αυτος ο ανθρωπος...

:-/ .................

gian ειναι πολυ σημαντικο που εχεις το αγορι σου διπλα σου κ σου στεκεται κ ειναι προθυμος να σε βοηθησει κ να σε στηριξει....πρεπει να παρεις τη ζωη σου στα χερια σου κ να ξεκαθαρισεις στους γονεις σου κ να αρχισεις να ξεσπαθωνεις σιγα σιγα....μη σκεφτεσαι συνεχεια το αρνητικο...σκεψου κ τις θετικες εξελιξεις για τον ευατο σου απ τη στιγμη που θα ξεκαθαριστει επιτελους το ολο ζητημα...δεν θα εισαι πια αναγακσμενη να παιζεις το κρυφτουλι, θα εισαι που πιο ανεξαρτητη κ καλυτερα με τον εαυτο σου, θα νιωσεις επιτελους απελευθερωμενη....πιστευω το αγορι σου μπορει να σε στηριξει ακομη κ αν ερθεις σε αντιπαραθσεη με τους γονεις σου οπως λες...

ευχομαι ο,τι καλυτερο για σενα !!

Ναι το ξερω και ευχαριστω το θεο καθε μερα που τον εφερε στο δρομο μου.Η αληθεια ειναι πως εχεις δικιο που λες να ξεσπαθωσω...αλλα αν τους ηξερες οπως εγω και εσυ συνεχεια το αρνητικο θα σκεφτοσουν.οντως το θετικο ειναι αυτο πως εγω τουλαχιστον θα ηρεμισω και θα τα εχω καλα με τον εαυτο μου.και ναι εχεις δικιο οντως το αγορι μου θα ειναι διπλα μου οτι και να γινει.σε ευχαριστω πολυ που μου απαντας και μου αναπτερωνεις λιγο το ηθικο.Να εισαι παντα καλα...και μακαρι οπως λες να πανε ολα καλα.

Ολα καλα θα πανε, ειναι ο φοβος σου που σε μπλοκαρει κ σε κανει να σκεφτεσαι αρνητικα...προσπαθησε να μην βαζεις συνεχως το κακο κ το αρνητικο στο νου σου, γιατι ετσι δεν πας μπροστα , αλλα μενεις στασιμη κ σε κατακλυζουν οι σκεψεις κ το αγχος....Κανε θετικες σκεψεις κ οτι μετα απο ολο αυτο θα τα εχεις καλα με τον εαυτο σου κ θα εχεις τη συνειδηση σου ησυχη οτι εκανες αυτο που επρεπε κ που ηθελες !! Αλλωστε μια ψυχη που ειναι να βγει ας βγει !! χεχεχ πλακιζω !!! :)

Power πανω απ ολα κ σκεψου τις καλυτερες προοπτικες !! :)

Καλημερα.Κοίτα επειδη τους ξερω ολα καλα δεν θα πανε απο την πρωτη στιγμη και δε ξερω αν γενικα θα ξαναειναι καλα.Αλλα τουλαχιστον εγω θα ηρεμησω και παλι καλα που εχω και το φιλο μου.Ειναι πολυ ενταξει παιδι..και ειναι και θα ειναι διπλα μου.Αυτο που λες εχει μια λογικη το οτι θα τα εχω καλα με τον εαυτο μου και δε μπορω αλλο κιολας...μεσα σε αυτη τη βδομαδα θα γινει η συζητηση και ο θεος βοηθος....ειστε ολοι τοσο αισιοδοξοι και σας ευχαριστω πολυ αλλα εδω θα ειμαστε και μετα και θα δειτε πως ειχα δικιο που ανησυχουσα αρκετα γιατι θα σας πω τι εγινε και θα καταλαβετε... :-/ Παρ ολα αυτα σας ευχαριστω πολυ ολους!

Καλημέρα. Να σκέφτεσαι πως οι αποφάσεις σου εφόσον αφορούν κάτι δικό σου, όπως το τι σπουδάζεις, ή αν το θες αυτό ή δεν το θες το ρημάδι, είναι δικά σου κομμάτια, τομείς που δεν θα έπρεπε να κατευθύνονται από άλλων τις επιθυμίες, τις γνώμες, πόσω μάλλον τους χειρισμούς και τον έλεγχο. Μπορείς να πεις το απλό και λιτό "αν μ' αγαπάτε, θέλετε να είμαι ευτυχισμένη φαντάζομαι. Την ευτυχία μου ψάχνω λοιπόν και δε θα τη βρω σπουδάζοντας κάτι με το ζόρι"
Αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by gian

Καλημερα.Κοίτα επειδη τους ξερω ολα καλα δεν θα πανε απο την πρωτη στιγμη και δε ξερω αν γενικα θα ξαναειναι καλα.Αλλα τουλαχιστον εγω θα ηρεμησω και παλι καλα που εχω και το φιλο μου.Ειναι πολυ ενταξει παιδι..και ειναι και θα ειναι διπλα μου.Αυτο που λες εχει μια λογικη το οτι θα τα εχω καλα με τον εαυτο μου και δε μπορω αλλο κιολας...μεσα σε αυτη τη βδομαδα θα γινει η συζητηση και ο θεος βοηθος....ειστε ολοι τοσο αισιοδοξοι και σας ευχαριστω πολυ αλλα εδω θα ειμαστε και μετα και θα δειτε πως ειχα δικιο που ανησυχουσα αρκετα γιατι θα σας πω τι εγινε και θα καταλαβετε... :-/ Παρ ολα αυτα σας ευχαριστω πολυ ολους!

---

Ειναι πολυ σημαντικο που εχεις το αγορι σου διπλα σου συμμαχο στις αποφασεις σου κ θα σε στηριξει...μην προδικαζεις το αποτελεσμα, πως εισαι τοσο σιγουρη οτι θα πανε ολα στραβα ?? δεν ωφελει σε τιποτα να σκεφτεσαι ετσι...
Σου ευχομαι ολα να πανε καλα κ να φυγουν οι φοβοι κ οι αμφιβολιες σου !!