Printable View
Ολοι ξερουμε που μας οδηγει η υπερβολικη οργη για τους παντες..σε ασχημα και αδιεξοδα μονοπατια..
Απο την αλλη μερια ομως αν συγχωρουμε τους παντες για τα παντα(ακομη και αυτους που μας φερονται ασχημα και πατανε πανω στη συγχωρεση μας),ειναι λυση?Ποια ειναι η μεση λυση?Τι γνωμη εχετε?Πως βαζουμε ορια σε ανθρωπους που δεν καταλαβαινουν και ποδοπατανε τα ορια μας?Με θυμο,με το να προσπαθουμε ,με αποστασιοποιηση η φυγη απο οσους μας κανουν να αισθανομαστε ασχημα?
υποψιν οτι δεν ειμαι και φανατικη του χριστιανικου δογματος (αγαπατε αλληλους και ζητηστε συγχωρεση )-αλλα ουτε και του οφθαλμον αντι αφθαλμου(αν το εκφραζω καλα,δεν ημουν ποτε καλη στα αρχαια:P)
Με ολους τους τροπους, αν καποιος εχει περασει τα ορια, πες του ευγενικα να βγει, αν δε βγαινει, μπορεις να φωναξεις, αλλιως σπρωξτον με δυναμη να βγει εξω, κι αν αυτος δε μετακινειται, μπορεις να μετακινηθεις μακρια του εσυ, αν εχει την ταση να τα ξαναπαραβιαζει, κρατα τον σε αποσταση ασφαλειας, αν δε γινεται αυτο, αποχαιρετησε τον για παντα. Ειναι αποκλειστικα δικα σου τα ορια και ως ενηλικη δε μπορει να μενει κανεις μεσα σε αυτα αν εσυ δεν του το επιτρεπεις.
εχω την ταση να διαλεγω γονεικα και προτιστως πατρικα προτυπα..γιατι εγω παντα να διαλεγω ανθρωπους που πατανε τα ορια μου και δε με αφηνουν να εκφραζομαι οπως εκανε καποτε ο πατερας μου/τωρα εχει καταλαβει αλλα τωρα ειναι αργα..τωρα πλεον εγω δεν τον πολυεμπιστευομαι..αλλα να κλαιω την κακη μου μοιρα?οχι απλα ψαχνω γιατι ασυνειδητα δια λεγω τετοιους ανθρωπους ,αυταρχικους ,ισχυρογνωμονες,μη διαλλακτικους ,μη συννενοησιμους..εντωμεταξυ το κουλο ειναι οτι ,οτι και να λεω για τον πατερα μου τον αγαπαω και μετα μετανιωνω παρολο που μεσα μου ξερω οτι εχει κανει φοβερα λαθη,οτι δεν ειναι τελειος..οτι δεν ειναι αφεντης και ξερολας..
αλλες φορες τον μισω αλλες τον αγαπω τον πατερα μου και αυτο μου βγαινει σε ολες τις σχεσεις μου..
Aπαντας μονη σου εδω περα! Το πρωτο τονισμενο κομματι απανταει στο δευτερο τονισμενο, την ερωτηση. Αυτα που εχουμε βιωσει ως παιδια και εφηβοι, ακομα και ως βρεφη, καθοριζουν το ποιοι ειμαστε. Λοιπον, εσυ εχεις μαθει ναυπαρχεις μεσα σε τετοιες σχεσεις! Αυτο εχεις μαθει, αυτο ξερεις, κι αυτο θα επαναλαβεις, γιατι εκει μεσα σε τετοιες σχεσεις νιωθεις ασφαλεια, οσο παραξενο κι αν ακουγεται αυτο, γιατι απο μωρο παιδι ειχες μεγαλωσει σε τετοιο περιβαλλον. Δεν ξερω αν πρεπει να κλαις για την κακη σου μοιρα, ξερω ομως οτι μπορεις να θυμωσεις ελευθερα, και να κλαψεις και να στεναχωρεθεις για ολα αυτα που χρειαζοσουν ως παιδι και δεν πηρες. Μη νιωθεις μονη ομως, ετσι ειναι ενα τραγικο ποσοστο του 90% στην Ελλαδα. Μην λογοκρινεις τα συναισθηματα σου ομως για καποια "πρεπει", μην νιωθεις τυψεις και ενοχες για το τι αισθανεσαι. Αυτο προκαλει ολα τα προβληματα. Μην αρνεισαι στον εαυτο σου αυτα που εζησε, αυτα που ενιωθε και νιωθει ακομα. Ετσι θα μπορεσεις να σε αγαπησεις, αν σε αποδεχεσαι, και να φυγεις απο τον φαυλο κυκλο σιγα σιγα να μπλεκεις με ατομα που επναλαμβανουν το μοτιβο της σχεσης που εμαθες μες στην οικογενεια σου. ΔΥναμωνοντας τον εαυτο σου θα θετεις απο μονη σου τα ορια σου..Quote:
Originally Posted by olgaki82
ειμαι αυτος που οδηγηθηκε σε ασχημα κι αδιεξοδα μονοπατια εξαιτιας της οργης. αλλα μου κανει εντυπωση που εσυ σαν ταυρος δε μπορεις να κανεις περα οσους δεν εγκρινεις. ξερεις υπαρχει κατι που λεγεται αδιαφορια, οταν καποιος λοιπον δε σου κανει ή ακομα χειροτερα σε ενοχλει, μπορεις να αδιαφορησεις και να φαει τα μουτρα του στον τοιχο, μιλωντας στον αερα. εξω βεβαια ισως ειναι λιγακι δυσκολο οταν αναγκαζεσαι να συνυπαρχεις με τετοια ατομα, γιαυτο ειμαστε επιλεκτικοι, δε ταιριαζουμε εξαλλου ολοι με ολους...
Ελα βρε Κενο με τους ταυρους παλι!! Αν ηταν ετσι ολοι οι ταυροι δε θα μπλεκανε με βλακες, ολοι οι σκορπιοι θα τους ειχαν σκοτωσει και οι παρθενοι θα τους σαπουνιζανε με Κλινεξ.
αφου αυτη μου το γραψε στο αλλο θεμα, και της το υπενθυμιζω απλα. και περα απ'τα ζωδια, θα πρεπει να μαθουμε να ελεγχουμε τη ζωη μας και τους ανθρωπους που μας περιβαλλουν. δε γινεται να ανεχομαστε ατομα που μας μειωνουν και μας ενοχλουν, ειδικα οταν δε μας προσφερουν τιποτα απολυτως!
για μενα το προσφερω ειναι μονο μια παρεα ,ενας καλος λογος,οχι μονο κριτικες και κατηγοριες.μια ζεστη αγκαλια..και οποιος μου τα δωσει αυτα κανω τεμεναδες..καμια φορα τρελαινομαι που ειμαι τοσο ολιγαρκης και δεν εχω απαιτησεις,αλλες θυμωνω,και αλλες φορες προσπαθω..το θεμα ειναι οπως ειπε η καρι εχω μαθει ετσι..και για να ξεμαθω θελω πολλη δουλεια..πρεπει ισως να δω τον εαυτο μου μεσα απο διαφορετικο πρισμα και να πιστεψω οτι υπαρχει δυνατοτητα αλλαγης..να ελπιζω τουλαχιστο..
Οπως ειπα και πιο πανω, αμα αρχισεις να κοιτας την παρτη σου και να εισαι καλα για σενα, και να αγαπας τον εαυτο σου, τοτε θα βλεπεις καλυτερα τα πραγματα και τα ατομα γυρω σου, τι ειναι ο καθενας και ποια ειναι για σενα και ποια οχι. Θελει λιγη προσπαθεια και χρονο. Αφου εχεις συνειδητοποιησει αρχικα το τι ατομα σε ελκυουνε και για ποιους λογους, αγαπωντας τον εαυτο σου θα καταλαβεις οτι δεν σου αξιζει να εισαι με τετοια ατομα! Σου αξιζουν πολυ καλυτερα! Δε θα γυριζεις ουτε να τα κοιταξεις, τα ρανταρ σου θα σε προειδοποιουν, αλλα αυτη τη φορα οχι επειδη σε ελκυουν, αλλα επειδη εμαθες ποια να ανγνωριζεις τα συνασιθηματα σου και τους λογους για τους οποιους ειναι ετσι, και να τους αποφυγεις. Οσο περισσοτερα αγαπας εσενα τοσο πιο πολυ θα επιλεγεις ατομα που κανουν καλο σε εσενα..
Όλγα, η τάση να διαλέγεις άτομα βασισμένα στα παιδικά σου πρότυπα, είναι μία προσπάθεια να "αλλάξεις" το πεπρωμένο σου (τη λέξη πεπρωμένο μεταφορικά)
Σα να προσπαθείς να λύσεις μέσω της σχέσης σου, αξεδιάλυτα ζητήματα με τον πατέρα σου. Πόσο πιθανό είναι αυτό να γίνει με μια υποκατάσταση και μάλιστα όχι επιλεγμένη
με κριτήρια συνειδητά αλλά ασυνείδητα? Όμως το ότι το βλέπεις, αυτό και μόνο αποτελεί ένα σημαντικότατο στοιχείο!
Μπράβο σου γι αυτή τη συνειδητοποίηση, θα σε φέρει σιγά σιγά και σε πολλές άλλες.:)
Συνεχιζω το παραληρημα(μαλλον συνειδητοποιημενο παραληρημα),ενας πατερας αφεντης..λιγο αδιαφορος ,ηρεμος μεν αλλα η μανα μ εχει αντιθετη αποψη και εγω το ειχα δει ,η μητερα μου πολλες φορες μου εχει πει ρε αν ειχα μια δουλεια και δεν μουν νοικοκυρα θα εφευγα απο το σπιτι,2 γονεις που δεν μπορουσαν να βρουν την ακρη μεταξυ τους(μορφωμενοι και οι δυο γαμω την μορφωση τους) γιατι ο ενας νοτιο και ο αλλος βορει πολο,αλληλοκατηγοριες, ο καθενας να μ λεει για τον αλλο,η μανα μ να μ λεει καλυτερα να το βουλωνεις οταν μιλαει ο μπαμπας,ο μπαμπας μ παλι να μου λεει γιατι κανεις κομμα με τη μανα σου,καβγαδες...ετσι καποια στιγμη πηρα το μπουκαλι για να μην τους ακουω(το επελεξα φυσικα),και παλι κριτικες ,και οσα σωστα και αν εκανα καμια ανταποκριση..και πριν παρω το μπουκαλι που ειχα πανικους και ηθελα μια στηριξη στα 20 μου ,οχι ψυχιατρους μου λεγανε οχι ψυχολογους..αυτοι ειναι για τους τρελους..αυτοι ηταν οι γνωμη τους.ντεποντουσαν για μενα φυσικα.μην μαθει ο κυκλος τους οτι εχω πανικους,ημουν μια υπερβολικη κοπελα για αυτους..και ψευτρα δεν με πιστευανε οτι εχω κατι εστω και αν δεν σωματικο.και αυτοι παντα σωστοι για την ορθοτητα τους.παντα να τους ακουω.γιατι να τους ακουω?για εμενα δεν ειναι σωστοι και δεν ειμαι κακια..κ ενα αλλο γεγονος ενα τοσο σημαντικο γεγονος που δεν με πιστεψανε καθολου και εκει τα πηρα αγρια και καταλαβα τελικα οτι οι γονεις δεν κανουν κανενα καλο..
Όλο αυτό μου φέρνει στο μυαλό το αρχικό ερώτημαQuote:
Originally Posted by olgaki82
υπερβολική οργή ή απόλυτη συγχώρεση και αποδοχή?
Ο εαυτός σου δικαιολογημένα εξοργισμένος απ'την κατάσταση αλλά κι απ'την άλλη η φωνή των γονιών (που ότι κι αν λέμε αν δεν την επεξεργαστούμε και απομυθοποιήσουμε είναι ισχυρή μέσα μας) που σου λέει όχι μόνο να μην οργιστείς αλλά ότι είσαι και λάθος από πάνω!
Α ρε όλγα.. αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα κι όσο για τη σχέση καθεμιά μας με τον πατέρα, αυτή κι αν σχετίζεται άμεσα με τα ερωτικά! Όταν είχα πάει στο κψυ 1η φορά και τους είπα κάποια πράγματα για τον πατέρα μου, μου απάντησαν.. ''απορώ πως είσαι στη σχέση σου με το άλλο φύλο''
!
φαίνεται πάντως πως είσαι σε διαδικασία αλλαγών
Το μόνο που έχω να σου πω σε σχέση με το αρχικό ερώτημα, είναι πως όταν αισθανθείς οργή, σωστό- λάθος δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι το αισθάνεσαι.
Κι απλά για να μην οδηγηθείς σε άσχημα μονοπάτια όπως λες βρες τρόπο να τη χειριστείς.
Κ εγώ νιώθω οργή κάποιες φορές αν εκνευριστώ (εντομεταξύ η οργή ξεπερνάει κατά πολύ τον σκέτο θυμό), και ξέρω για παράδειγμα (επειδή το έχω πάθει) ότι λέω και σκέφτομαι πράγματα που δεν ισχύουν. Έτσι όταν μου συμβαίνει δεν έρχομαι σε επαφή με το άτομο που σχετίζεται ωσότου μου περάσει το μπουρίνι. Συνήθως γράφω, άλλες φορές περπατάω, άλλες την πληρώνει κανένα μαξιλάρι,..( θα μου πεις τι να σ κάνουν τα μαξιλάρια :P, όταν θολώνεις από νεύρο.. καλά πολύ παλιά υπέφερα μιλάμε.. το χω ξαναγράψει.. έριξα ολόκληρη βιβλιοθήκη φορτωμένη κάτω από νεύρο)
να κανω κai λιγο πλακιτσα στο ολο θεμα βρε αρσι μου μου επιτρεπεις γιατι αν το δεις απολυτα σοβαρα λαλησame..μεσα σε ολα εχω και ενα καλο ,γελειοποιω τραγικες καταστασεις μεχρι να σκασω στα γελια και να πλανταξω..και αυτο οργη ειναι να γελας νευρικα..ετσι μου βγαινει καμια φορα για να μην κλαψω.στα επιπλα δεν εχω παει,εχω σπασει τζαμι παραθυρου ριχνοντας μπουνια ,και εχω χαλασει ολα μου τα κινητα ...και να σου πω κατι σε αυτο που λεγαμε πριν?ετσι ειχα δει και το πατερα μου να κανει σπιτ,ι εσπαζε πραγματα,εβριζε,και εφευγε...ακριβως η ιδια η ιστορια επαναλαμβανετε..μονο που εγω θα μπω στην ιστορια και θα την σκισω..δεν την ανεχομαι την επαναληψη:)
Ναι βρες άλλους τρόπους μη επώδυνους (το γέλιο καλό κάνει πάντως!) κ διαφορετικούς. Πάντως αμα έρθει η γ@@@νη η οργή κάπου πρέπει να πάει, να γίνει, το θέμα είναι να μην έρθει, εφόσον ήρθε χαιρέτα μας..
ο τροπος που εχω βρει αυτον τον καιρο να εκτονωνω την οργη μου ειναι να τριβω με αζαξ τα τζαμια και να πλενω πιατα..αντε και ενα τραγουδι στο διαπασων μαζι με ενα χορο αν δεν ενοχλουνται οι γειτονες..αντε και ενα περιπατο ,αλλα βαριεμαι λιγο να περπαταω συνεχεια μονη..σκεφτομαι να αγορασω ενα ποδηλατο..