Printable View
hello!!!
ειμαι καινουργιο μελος...ερμ εφτασα εδω μετα απο συντομη ερευνα...το προβλημα μου ειναι οτι εδω και καποιο καιρο εχω σταματησει να νιωθω χαρα/λυπη και γενικα...
δεν βρισκομαι ελλαδα πλεον περναγα δυσκολα κ ασχημα και για καποιον καιρο ενιωθα πολυ ασχημα για εμενα και τη ζωη μου...τωρα πλεον δεν εχω προσδοκιες ουτε καλες ουτε κακες...
εψαξα λιγο στο internet για αυτα που νιωθω και ειδα οτι ειναι πολυ κοντα στν μετα-τραυματικη διαταραχη.
τωρα δεν ξερω τι να κανω πια....
Γεια σου κ καλως ηρθες !! :)
Γενικοτερα αν εχω καταλαβει δεν εχεις διαθεση, εισαι απαθης κ νιωθεις οτι βρισκεσαι σε τελμα?? Μηπως θα επρεπε να αναζητησεις πιθανους παραγοντες που σε κανουν να νιωθεις ετσι?? Μηπως το γεγονος οτι εισαι εξωτερικο κ σου λειπουν πχ οι δικοι σου η οι φιλοι σου, κ για αυτο νιωθεις απογοητευση?? Προσπαθησε να δεις πως εχει η ζωη σου κ η καθημερινοτητα σου... Κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν?? Εχεις παρεες, βγαινεις εξω?? Η εχεις βυθιστει στη μοναξια κ στην απογνωση??
Κανε την εσωτερικη σου ενδοσκοπηση κ ισως μια συζητηση με καποιον ειδικο μπορει να σε βοηθησει να δεις πιο συνολικα το θεμα κ να το αντιμετωπισεις..
Φιλια !! :)
ειχα μια περιοδο απου ειχα πολλους καυγαδες με το αγορι μου με το οποιο μενουμε μαζι...πλεον ειδα οτι δεν μπορει να γινει συζητηση κ να λυθει το οποιο προβλημα υπαρχει μεταξυ μας....σε καποιες φασεις με αγνοει ακομα κ οταν κλαιω.δεν εχω διαθεση να κανω κατι για την ζωη μου εφ οσων δεν βλεπω κατι που να με ενθουσιαζει....δεν νιωθω απογνωση.το λογικο μου κομματι καταλαβαινει οτι κατι δεν παει καλα αλλα δεν υπαρχει ερεθισμα να με βγαλει απο εδω.Με ειδικο μιλαγα αλλα πλεον λογο αποστασης μονο με μαιλ...Μου ειπε να φυγω απο εδω αλλα δεν το εκανα.
κοίτα η μετά-τραυματική διαταραχή συμβαίνει μετά από πολύ, πολύ τραυματικά γεγονότα (το παθαίνουν πχ στρατιώτες μετά από πόλεμο).
ίσως περνάς μια φάση κατάθλιψης, εξαιτίας της σχέσης σου.
κοιμάσαι καλά? τρως? γενικά η καθημερινότητα σου προχωράει?
πιστευω πρεπει να απομακρυνθεις απο προσωπα κ καταστασεις που σε κανουν να νιωθεις ασχημα κ σου ριχνουν τη διαθεση... με το αγορι σου οπως λες αφου συνεχως μαλωνετε κ δεν σε καταλαβαινει κ επιδεινωνει αυτη η κατασταση την ψυχολογια σου, γιατι μενετε ακομα μαζι ?? σκεψου τι ειναι για σενα καλυτερο... προσπαθησε να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που θα σε κανουν να εχεις αυτοπεποιθηση κ να βρεις τη δυναμη που σου χρειαζεται.. ο ειδικος σου ειπε να γυρισεις πισω?? κοιτα 2 επιλογες υπαρχουν, η μενεις εκει κ αναπροσαρμοζεις τη ζωη σου κ αλλαζεις συνηθειες κ εντασσεις πραγματα που σε ανεβαζουν κ σε γεμιζουν, η αν εχεις βρεθει σε αποτελματωση κ δεν μπορεις να κανεις κατι, γυριζεις πισω.....
εσυ σκεψου τι θα ειναι καλυτερο για σενα.... τι θα σε κανει να νιωσεις διαφορετικα...
το πως εκλαμβανουμε τα γεγονοτα δεν μετραει? δλδ αν εγω νιωθω οτι εχω κακοποιηθει κ εχω καταπιεστει δεν ισχυει?Quote:
Originally Posted by claire
απο οτι εχω μιλησει με τον ψυχολογο μου δεν εχει αναφερθει ποτε η λεξη "καταθλιψη".Ισως εκεινος δεν ηθελε να το αναφερει.
οχι η καθημερινοτητα δεν προχωραει...δεν λειτουργω.δεν βγαινω εξω...δεν θελω να πηγαινω πουθενα.προτιμω να μενω μονη μου.
Τρωω...κοιμαμαι καμια φορα με δυσκολια....χθες δεν ενιωθα κανενα συναισθημα αλλα το βραδι ονειρευτηκα εναν πρωην μου κ ξυπνησα καλα...ενιωθα κατι...λιγοχαρουμενη...αλλα θα ηθελα να ειμαι ετσι περισσοτερο...γι'αυτο εγραψα σημερα εδω.
θελω να ειμαι χαρουμενη
Ισχυει Sublime!!!!!!!!!!! Ειχα ανεβασει καποτε ενα αρθρο, κατσε μισο να το βρω!!!!!!!
Ευρηκα!!
Complex Post Traumatic Stress Disorder
Λοιπον αυτο ειναι ενα αρθρο για το συνθετο μετατραυματικο αγχωτικο συνδρομο το οποιο δεν προκαλειται απο ενα μεμονωμενο γεγονος οπως το γνωστο μετατραυματικο αγχωτικο συνδρομο, αλλα απο συνεχομενα τραυματικα γεγονοτα, εστω και αν αυτα εκλαμβανονται ως "μικρα". Το προσαρμοσα λιγο γιατι αναφεροταν το συγκεκριμενο πιο πολυ στο bullying. Oσοι ξερετε αγγλικα μπορει να σας ενδιαφερει και εχετε ζησει χρονια σε δυσλειτουργικες και χειριστικες οικογενειες οπου σας καταπατουσαν τα ορια και υπομενατε ψυχολογικη βια, και οχι μονο..
It's widely accepted that PTSD can result from a single, major, life-threatening event, as defined in DSM-IV. Now there is growing awareness that PTSD can also result from an accumulation of many small, individually non-life-threatening incidents. To differentiate the cause, the term "Complex PTSD" is used.
It seems that Complex PTSD can potentially arise from any prolonged period of negative stress in which certain factors are present, which may include any of lack of means of escape, entrapment, repeated violation of boundaries, betrayal, rejection, physical and psychological abuse, bewilderment, confusion, and - crucially - lack of control, loss of control and disempowerment. It is the overwhelming nature of the events and the inability (helplessness, lack of knowledge, lack of support etc) of the person trying to deal with those events that leads to the development of Complex PTSD. Situations which might give rise to Complex PTSD include bullying, harassment, abuse, domestic violence, stalking, long-term caring for a disabled relative, unresolved grief, exam stress over a period of years, mounting debt, contact experience, etc.
A key feature of Complex PTSD is the aspect of captivity. The individual experiencing trauma by degree is unable to escape the situation. Despite some people's assertions to the contrary, situations of domestic abuse and workplace abuse can be extremely difficult to get out of. In the latter case there are several reasons, including financial vulnerability, unavailability of jobs, partner unable to move, kids settled in school and you are unable or unwilling to move them.
Until recently, little (or no) attention was paid to the psychological harm caused by bullying and harassment. Misperceptions (usually as a result of the observer's lack of knowledge or lack of empathy) still abound: "It's something you have to put up with" (like rape or repeated sexual abuse?) and "Bullying toughens you up" (ditto).
One of the key symptoms of prolonged negative stress is reactive depression; this causes the balance of the mind to be disturbed, leading first to thoughts of, then attempts at, and ultimately, suicide. Sleeplessness, nightmares and replays are a common feature. The events are constantly relived; night-time and sleep do not bring relief as it becomes impossible to switch the brain off. Such sleep as is achieved is non-restorative and people wake up as tired, and often more tired, than when they went to bed. Fear, horror, chronic anxiety, and panic attacks are triggered by any reminder of the experience. Panic attacks, palpitations, sweating, trembling, ditto. Physical numbness (toes, fingertips, lips) is common, as is emotional numbness (especially inability to feel joy). Sufferers report that their spark has gone out and, even years later, find they just cannot get motivated about anything. Work, especially in the person's chosen field becomes difficult, often impossible, to undertake. Almost all report impaired memory; this may be partly due to suppressing horrific memories. The person becomes obsessed with resolving the traumatic experience which takes over their life, eclipsing and excluding almost every other interest. Feelings of withdrawal and isolation are common; the person just wants to be on their own and solitude is sought.
Emotional numbness, including inability to feel joy (anhedonia) and deadening of loving feelings towards others are commonly reported. One fears never being able to feel love again. There is constant fatigue and sleep tends to be unsatisfying, unrefreshing and non-restorative. On waking, the person often feels more tired than when they went to bed. Depressive feelings are worst early in the morning. Feelings of vulnerability may be heightened overnight. The person has an extremely short fuse and is often permanently irritated, especially by small insignificant events. The person frequently visualises a violent solution, eg arranging an accident for, or murdering the abuser; the resultant feelings of guilt tend to hinder progress in recovery. Concentration is impaired to the point of precluding preparation for legal action, study, work, or search for work. The person is on constant alert because their fight or flight mechanism has become permanently activated. The person has become hypersensitized and now unwittingly and inappropriately perceives almost any remark as critical.
Recovery from such a prolongued traumatic experience is measured in years. Some people never fully recover. For many, social life ceases and work becomes impossible; the overwhelming need to earn a living combined with the inability to work deepens the trauma.
Common symptoms of PTSD and Complex PTSD that sufferers report experiencing
* hypervigilance (feels like but is not paranoia)
* exaggerated startle response
* irritability
* sudden angry or violent outbursts
* flashbacks, nightmares, intrusive recollections, replays, violent visualisations
* triggers
* sleep disturbance
* exhaustion and chronic fatigue
* reactive depression
* guilt
* feelings of detachment
* avoidance behaviours
* nervousness, anxiety
* phobias about specific daily routines, events or objects
* irrational or impulsive behaviour
* loss of interest
* loss of ambition
* anhedonia (inability to feel joy and pleasure)
* poor concentration
* impaired memory
* joint pains, muscle pains
* emotional numbness
* physical numbness
* low self-esteem
* an overwhelming sense of injustice and a strong desire to do something about it
Associated symptoms of Complex PTSD
Shame, embarrassment, guilt, and fear are encouraged by the abuser, for this is how all abusers - including child sex abusers - control and silence their victims.
Marital disharmony: the target of abuse becomes obsessed with understanding and resolving what is happening and the experience takes over their life; partners become confused, irritated, bewildered, frightened and angry; separation and divorce are common outcomes.
http://anxiety.emedtv.com/complex-pt...plex-ptsd.html
http://www.bullyonline.org/stress/pt...and%20bullying
http://en.wikipedia.org/wiki/Complex...tress_disorder
Κι εγω ειχα ταυτιστει με αυτο.. Και παρηγορηθηκα που ο εχθρος επιτελους πηρε μορφη και ειχε ονομα, και ειδα οτι ειναι κατι που πολλοι ανθρωποι νιωθουν.. Και δεν ειμαι εγω η μονη τρελη.. :)
ναι επειδη και εγω βλεπω τα συμπτοματα τι κανω?Quote:
Originally Posted by carrie
τι κανω τωρα που ξερω τι αντιμετοπιζω ή τι εχω?
Διαβασε βιβλια, κανε ψυχοθεραπεια, προσπαθησε να καταλαβεις τις αιτιες καποιων καταστασεων, γιατι αντιδρας οπως αντιδρας, και συνηθως οταν καταλαβαινουμε το γιατι αυτη η συμπεριφορα αλλαζει.. Αμα θες να βρεις απαντησεις θα τις βρεις, οπως και τις λυσεις.. Οι απαντησεις ειναι μεσα μας, και τα προβληματα περιεχουν τη λυση τους μου εχει πει καποιος... Διαβασε ποστ και απο εδω που ισως σε εμπνευσουν ή βοηθησουν, και αλλα μελη θα ερθουν αν σου απαντησουν, και γενικα ψαξτο!
Ρε συ ειναι σαν να διαβαζω τον εαυτο μου εκει πανω...εχω φοβηθει πολυ...ειχα γινει obsessted να λυσω την φαση κ τα κακως κειμενα της σχεσης μου...κοιμαμαι αλλα ξυπναω με τις ιδιες σκεψεις κ ειναι σαν να μην εχω κοιμηθει...γενικα η κακοποιηση παει κ ερχεται....της προαλλες εκλαιγα επειδη κοιταζα τον εαυτο μου στον καθρεφτη κ σκεφτομουν οτι ειμαι τοσο ασχημη που δεν αντεχω να ζω...(φυσικα δεν εχω τα κοτσια να αυτοκτονησω αλλα το σκεφτομαι συχνα)
Φαντασου οτι καθε μερα ειναι ενα συνολο απο πραγματα που με πληγωνουν...και εχω καταληξει να μην νιωθω χαρα...και φοβαμαι πολυ
κανε κατι για αυτο!! Ειναι πολυς κοσμος που εχει θεματα, και πολυ χειροτερα απο αυτα.. Δεν εισαι μονη, απλα κανε κατι για να το αλλαξεις! Μπορεις να πας σε καποιο ψυχολογο; Να μιλησεις με τους γονεις σου/αγορι σου/φιλες σου για ο,τι σε προβληματιζει;;
sublime ειναι πολυ σημαντικο που το αναγνωριζεις κ ετσι πας ενα βημα ακομη πιο κοντα στην αντιμετωπιση... αλλα μην αφηνεις αυτα τα συναισθηματα να σε κατακυριευουν κ να σου χαλαν τη διαθεση κ την ποιοτητα ζωης, δεν ειναι κατι ευχαριστο...
ψαξ το μεσα σου, κανε κ καμια προσεγγιση σε ειδικο, κ πιστεψε με σιγα σιγα ολα θα μπουν κ παλι στο δρομο τους !!
δεδομενου οτι το αγορι μου με εχει φερει σε αυτη την καταταση κ δεν το καταλαβαινει οχι δεν μπορω να του μιλησω...η κολλητη μου ειναι η ξαδερφη του κ καθε φορα που της μιλαω παρολο που ειναι μια χαρα κοπελα μου λεει "να του μιλησω για αυτα που με προβληματιζουν σε εκεινον..." αλλα οπως ειπα κ πιο πανω ΔΕΝ γινεται γιατι δεν υπαρχει καταωηση απο την μεροια του.
Με τους γονεις μου εχω αποστασιωποιηθει...τους λεω μονο επιφανεια πραγματα...
Δεν μ'αρεσει που το αγορι μου δεν με καταλαβαινει αλλα το εχω αποδεχτει επειδη εχω προσπαθησει να αλλαξει αυτο το συγκεκριμενο αλλα δεν...
:/ θα προσπαθησω να παω σε ψυχολογο εδω
Κατσε ρε συ sublime τωρα λες οτι το αγορι σου σε χει φερει σ αυτην την κατασταση κ δεν σε καταλαβαινει κ εξακολουθεις να μενεις μαζι του?? ποιος ο λογος να το κανεις αυτο κ να συνεχιζεις μια σχεση που ειναι ψυχοφθορα κ δυσαρεστη για σενα?? να προσπαθησεις να τον αλλαξεις?? λιγο δυσκολο... ορισμενοι ανθρωποι κ χαρακτηρες δεν αλλαζουν ευκολα οσο κ να το θελουμε... αυτο το οτι τα εχεις αποδεκτει σε κανει να βυθιζεσαι περισσοτερο... παρε πρωτοβουλιες στη ζωη σου, απομακρυνσου απο ατομα που δεν σε καταλαβαινουν κ προσπαθησε να γνωρισεις ατομα που σε κανουν να περνας ωραια!! ο ψυχολογος θα σε βοηθησει αρκετα πιστευω !!
το αγόρι σου σε έχει κακοποιήσει? ή άλλα άτομα και το αγόρι σου δεν δείχνει κατανόηση?
κακοποιηση με την μορφη του "σου μιλαω ασχημα/δεν σε αφηνω να εκφρασεις πως νιωθεις/σε αγνοω οποτε με βολευει/σου λεω πραγματα που ξερω οτι θα σε πληγωσουν/δεν κανω σεξ μαζι σου" ολα αυτα...Quote:
Originally Posted by claire
Μακάρι να μην ένιωθα κι εγώ... αλλά δυστυχώς νιώθω.... πόνο... απελπισία.... ανασφάλεια για το μέλλον... όλα αυτά...