ενα συμπτωμα παραξενο

γεια σας..θελω να επριγραψω ενα συμπτωμα που το εχω θιξει ελαφρως σε καποια μηνυματα μου αλλα νιωθω πως με εχει γονατισει. ο λογος που με φοβιζει ισως πιο πολυ ειναι πως δεν το εχει κανενας αλλος.. διανυω ενα διαστημα τωρα με κρισεις πανικου,ιδεοληψιες,υπαρξια κα αγχη κλπ.. τελευταια μου τα εσκασε ασχημα και μια αποπραγματοποιηση αρκετα εντονη,δεν ξερω αν αυτο που θα περιγραψω μπορει να σχετιζεται με αυτο..θα προσπαθησω να το εξηγησω λεπτομερως γιατι ειναι λιγο περιεργο.ειναι σαν να εχει αλλαξει ο τροπος που βλεπω τους ανθρωπους.σαν να τους βλεπω λιγοτερο ζωντανους,να εχουν χασει το "χρωμα τους" και αυτο το ιδιαιτερο που εχουν.οταν βλεπουμε εναν ανθρωπο ας πουμε τον αντιλαμβανμαστε ολοκληρο σαν ολοτητα..εγω καθομαι και παρατηρω καθε λεπτομερεια πανω του και μπαινουν επιμονες και αγχωτικες σκεψεις μεσα στο μυαλο μου του τυπου"γιατι εχουμε δυο χερια,γιατι εχουμε αυτο το σωμα,γιατι ειμαστε ετσι και οχι αλλιως??".. και ειναι σαν να χανω την επικοινωνια εκεινη την ωρα.. σαν αν κοιταω στα ματια και να μιλαω με τον αλλο αλλα στην ουσια να μην τον βλεπω.. σαν να εχουν χασει οι ανθρωποι το αυτονοητο που ειχαν μεχρι τωρα και να μου φαινονται ξενοι και να μου δημιουργουν ερωτηματικα και χαζες σκεψεις και αποριες.. σαν να μου φαινονται λιγοτερο φυσικοι,"σαν αντικειμενα".. ειναι νομιζω καθαρα διαταραχη αντιληψης αυτο το πραγμα...με ποναει πολυ ομως..φοβαμαι πολυ.. νιωθω η μονη που το εχει και αυτο με σκοτωνει. ο ψυχολογος που με βλεπει τα αποδιδει ολα αυτα στο αγχος και σε ενα μυαλο που γεννα συνεχεια ιδεοληψιες..εγω ομως φοβαμαι.. γεννηθηκα ανθρωπος.. αγαπω τους ανθρωπους..ποτε δεν μου εμπαιναν τετοιες σκεψεις.. γιατι αμφιβαλλω για την υπαρξη μου?? τι κακο εχω κανει στο μυαλο μου και εχει κολλησει εκει?? νιωθω πως ειμαι αναπηρη,ξεκομμενη απο τον κοσμο..και η αληθεια ειναι οτι ολα αυτα ερχονται και φευγουν.. πριν 3 μηνες με ανησυχουσε η ιδεοληψια του να κανω κακο στους δικους μου.. και ελεγα οτι θα γινω ευτυχισμενη οταν φυγει..αλλα δεν εγινα..γιατι τη θεση της πηρε κατι αλλο.. και τωρα θελω να φυγει αυτο..γιατι με κανει και ατα βλεπω ολα ψευτικα..μα αν ειναι δυνατο..βλεπω τους ανθρωπους σαν ψευτικους?? τι ειναι αυτο?? γιατι ενα τοσο παραξενο συμπτωμα σε μενα??φοβαμαι παρα πολυ.. φοβαμαι μηπως τελικα τρελαθω με ολα αυτα αν δεν εχω τρελαθει ηδη.. αν φαινεται σε καποιον γνωριμο αυτο η εστω το καταλαβαινει καπως θα ηθελα να μου πει τη γνωμη του..σας ευχαριστω!!

Μην ανυσυχεις.Ειναι κι αυτο ενα συμπτωμα αυτης της καταστασης.Εχω διαβασει πολλα ιδια εδω μεσα και σε αλλα σαιτ.Δεν εισαι η μόνη.
Δεν ξερω τι ακριβως να σε συμβουλεψω πανω σ αυτο.Οπωςδηποτε θα μπουν παιδια με την ιδια εμπειρια σε λιγο και θα σου δωσουν πολυ πιο ευστοχες συμβουλες,και θα καταλαβεις ποσοι ακομα κανουν αυτες τις σκεψεις.
Επίσης στον αλλο φοβο σου να ξερεις οτι δεν προκειται να "τρελαθεις" οπως λες.Λένε οτι τα ατομα με ΙΨΔ εχουν πολυ λιγοτερες-εως μηδαμινες- πιθανότητες,να "τρελαθουν" σε σχεση με αλλους "νορμαλ" ανθρωπους που δεν ειχαν ποτε στη ζωη τους τετοια συμπτωματα.
Δικη μου αποψη είναι οτι αυτο κολλαει στο οτι τα ατομα με ΙΨΔ,ειναι εντονα κολλημενα-οσο παραδοξο κι αν ακουγεται-στη λογική.Κι αυτη η προσκολυση τους,τους κανει να αντιμετωπίζουν ορισμενες ιδεες ως εντελώς τρελες κ να φοβουνται,ουσιαστικα δημιουργώντας το προβλημα.
τι εννοω?
Καποιος που λεει πχ. Θα πεταξω το παιδι μου απ το μπαλκόνι,πανω στα νευρα του ή στο χιουμορ του.Αρχιζει στη συνεχεια να σκεφτεται με αγχος "πως το πα τωρα εγω αυτο το παραλογο"?Πως ειναι δυνατον να σκεφτηκα κατι τετοιο?κανενας λογικος δεν θα το κανε.ειμαι τρελος?φτανοντας να εξισώνει στο μυαλο του τη σκεψη με την πραξη,και τελικα να φοβαται για το αν τελικα ειναι ικανός να το κανει,κατι που δεν εχει καμια υποσταση.Και καπως ετσι δημιουργείται κ το προβλημα,κ μεσα σ αυτο και ο φοβος του μην τυχων τρελαθει
Μην ανυσηχεις επομενως για το αν θα τρελαθεις.Θα περάσει κι αυτο όπως και τα υπολοιπα που ανεφερες..

niah μου σε ευχαριστω πολυ..θα θελα πολυ να ξερω αν υπαρχει και καποιος αλλος με αυτο το πραγμα γιατι πραγματικα εχω ξεσκονισει φορουμς και φορουμς αλλα αυτο το πραγμα με την αλλοιωση του τροπου που βλεπεις τους ανθρωπους δεν το εχω ξαναδει.θελω να πω πως οι ιδεοληψιες ειναι πανω κατω κοινες.μικροβια,φοβος μην κανεις κακο κλπ.αν και αυτο ειναι και σκεψη και συναισθημα και διατρεβλωμενη αντιληψη και ολα μαζι...δεν ξερω ακομα κ τωρα νιωθω οτι δεν το εχω περιγραψει καλα..γενικα δεν θεωρω πως ειμαι ατομο τοσο λογικο οσο ατομο κολλημενο..ειναι να μην κολλησει καπου το μυαλο μου(σε ολα τα θεματα)..οταν ημουν πολυ μικρη παθαινα τετοια διαφορα αλλα τα διακαιολογουσα λογω του μιρκου της ηλικιας μου..τωρα??τι να πω..

Ειλικρινα εχω δει πολλα παρομοια περιστατικα.δεν στο λεω ετσι..Απλως δεν θελω να σου αναφερω συγκεκριμενα για ευνοητους λογους.Κανε μια βολτα εδω και καπου θα τα βρεις.Μην περιμενεις οτι ειναι μονο αυτο το προβλημα(μην ψαχνεις απ τους τιτλους δλδ)Απλως μεσα σ ολα τ αλλα ειναι κι αυτο που περιγραφεις.
Αλλου του φαινεται παραξενο που εχουμε ποδια,αλλου τα ματια αλλου του φαινεται οτι δεν ζει στην πραγματικότητα με τον ιδιο τροπο που κι εσυ το λες κλπ κλπ.
Νομίζω ειναι κατι σαν υπαρξιακα.Και για να ειμαι ειλικρινης δεν ξερω αν ειναι συμπτωμα της ΙΨΔ της ιδιας,ή της καταθλιψης που πιθανόν τη συνοδευει.Ισως είναι η αισθηση της απωλειας των νοηματων.Να μην καταλαβαινεις για ποιο λογο ειναι αυτο ετσι,για ποιο λογο εγινε το αλλο αλλιως.Τι εξυπηρετει αυτο ή το αλλο.κι ενα σωρο αναπαντητα κ μαλλον ανουσια ερωτηματα.Ισως οφειλεται στο κενό που ισως νιωθεις αυτον τον καιρο,να βρεις πραγματα που σε ενδιαφερουν,κ στην ελλειψη της ορεξης σου.
Εχω αναρρωτηθει κι εγω καποια απ αυτα,αλλα οχι σε βαθμό εμμονης.
Κατι που εγω παθαινω συχνα π.χ. κι ισως ειναι παρομοιας φασης,ειναι το να κολλαω σε λεξεις.Του στυλ γιατι αυτο να το λενε ετσι κι οχι αλλιως?απο που προερχεται?ποιος το βαφτισε ετσι?ποιος κ γιατι πρωτοεμπνευστηκε αυτες τις λεξεις κι ολον αυτον τον τροπο επικοινωνιας.Με αποτελεσμα να μου φαινονται εκεινες τις ωρες πραγματικα ανουσιες και παραξενες αυτες οι λεξεις,και η ολη ομιλια μας.
Θυμαμαι συγκεκριμενα ενα σκαλωμα που ειχα φαει με τη λεξη "καρεκλα".."ακου καρεκλα" ελεγα."τι καρεκλα?" "πως καρεκλα?","πως ταιριαξε καποιος ολες αυτες τις συλλαβες? "με ποια λογικη?" ;ρ
Παρομοια-ή βαση αυτων που λες- μπορει να ειναι κι ολα αυτα τα υπαρξιακα ερωτηματα,"ποιοι ειμαστε,πως δημιουργηθηκαμε.ποιος ο σκοπος της υπαρξης μας κλπ" που θετουμε στον εαυτο μας οταν νιωθουμε αυτο το κενο.

Episis min mperdeyesai.Ton idio problimatismo exo ki egw gia na katalabw an to problima moy einai ΙΨΔ
Δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι το ιδιο περιεχομενο σκεψεων.δλδ μικροβια,φοβο μην κανουν κακο κλπ.(ισως αυτα ειναι τα πιο συχνα κ κοινα)
Οταν κοιταξα σ ενα αλλο site ειδα πολλα ασχετα που δεν φανταζεσαι κ oi γιατροι τα χαρακτηριζαν ως εμμονες ιδεες.
Εχεις γραψει εδω:http://mpes.uoa.gr/node ?

καλησπερα niah..!!!!!!!!!βρηκες αλλο ενα ατομο που περναει αυτη την περιοδο κατι παρομοιο με αυτο που περνας εσυ..ολα ξεκινησαν με τις σκεψεις "πως με βλεπουν οι αλλοι","πως βλεπουμε"..μετα ακολουθησε κι η πρωτη κριση πανικου και νομιζα οτι τρελαινομαι..απο εκεινη την ημερα η ζωη μου αλλαξε!νομιζα οτι ειμαι η μονη που το περναει αυτο..ημουν ολη μερα σε μια διαρκη κριση πανικου και γεματη υπερενταση απο τις σκεψεις μου..αρχισαν να μου φαινονται ολα διαφορετικα..ακριβως αυτο που περνας εσυ..μου φαινοντουσταν και συνεχιζουν να μου φαινονται ολοι οι ανθρωποι περιεργοι,σαν ξενοι..με καθησυχασε ο γιατρος λεγοντας μου οτι ολα αυτα προερχονται απο το εντονο αγχος..ακολουθω τη φαρμακευτικη μου αγωγη και εχω δει μια μικρη βελτιωση..δεν ειναι κατι ανησυχητικο!προσπαθησε να κανεις πραγματα που σε χαλαρωνουν για να ξεχνιεσαι!!
εχεις επισκεφθει καποιο γιατρο;;

Καλησπερα/μερα
Nomizw οτι εχεις μπερδεψει λιγο τα ποστ ;)

sorry απλα μπερδεψα τα ονοματα..στην chesire αναφερομουν..

οκ ;)

chesire έχουμε ξαναμιλήσει αν θυμάσαι. Κ 'γω πιστεύω ότι όλα αυτά είναι συμπτώματα του άγχους και καλά θα κάνεις να εμπιστευτείς τον γιατρό σου. Επίσης είχα και παρόμοια "συμπτώματα" με την niah όπως αυτό που λέει με την καρέκλα. Νομίζω πως δεν είναι τυχαίο που όλοι το συνδέουν με το άγχος παρολ' αυτά αν θέλεις πάρε και την γνώμη ενός δεύτερου ειδικού για να ησυχάσεις.

μου δινετε κουραγιο παιδια. παραγματικα. καθε φορα ειναι λες και εχω μια σιγουρια οτι το δικο μου ειναι το χειροτερο απο ολα,οτι κανεις αλλος δεν το εχει σε τετοιο βαθμο..και απο την αλλη σκεφτομαι οτι ολοι πανω κατω το ιδιο ανθρωπινο μυαλο εχουμε..καποιος θα εχει παθει κατι τετοιο..τι να πω.. μα ειναι να μην τρομαζω?? να βλεπω τους ανθρωπους και να απορω για τη φυση τους?? να αναρωτιεμαι για το αυτονοητο?? να τους βλεπω σαν ψευτικες μαριονετες?? αντε μετα να πειστεις οτι δεν εισαι τρελος.. μπορω να παραδεχτω οτι το προκαλω..δεν το αφηνω στην ησυχια του.. ειναι λες και το βαζω συνεχεια στο μυαλο μου.. αλλα αυτο που με τρεαλινει ειναι οτι στην ουσια εχει αλλαξει η οπτικη που βλεπω την πραγματικοτητα.. καπως ετσι.. και ταυτιζομαι με κατι που υποθηκε παραπανω "απουσια νοηματων".. αυτο ακριβως.. ενιωθα επισης οτι δεν εχω συναισθηματα αλλα οταν ακουω κατι συγκινητικο το δακρυ κορομηλο(επειδη λειτουργω αυθορμητα εκεινη την ωρα).. 2 ψυχολογοι που με εχουν δει επιμενουν στο αγχος μου.. και εκενυριζονται που μπαινω στη διαδικασια να τους αμφισβητω συνεχεια.. ας ελπισω καποια στιγμη να ξανακαταφερω να δω τους ανθρωπους οπως τους εβλεπα μεχρι τωρα και οχι οπως τωρα.. νιωθω οτι δεν θα μπορεσω να ειμαι χαρουμενη ποτε αμα συνεχιστει αυτο.. maraki4 οταν λες οτι αναρωτισουν πως βλεπουμε τι εννοεις?? θες να μου το αναλυσεις λιγο??

Καλησπέρα,

Κι εγώ πάσχω από αποπραγματοποίηση και σε έντονο βαθμό μάλιστα και βιώνω και αυτό που περιγράφεις.

Στείλε μου αν θέλεις εισερχόμενο μήνυμα.

καλησπερα chesire!!!!!!!να ξερεις οτι δεν εισαι μονη σου σε ολο αυτο..υπαρχουν ανθρωποι που βιωνουν ακριβως την ιδια κατασταση με σενα!ολα ξεκινησαν στο μυαλο μου με το να σκεφτομαι"πως βλεπουμε;;;" "πως ειμαι οταν με κοιτουν οι αλλοι" κι αλλα τετοια πολλα..απο το εντονο αγχος εκεινες τις μερες αρχισα να παθαινω κρισεις πανικου με αποτελεσμα να μου φαινονται ολοι οι ανθρωποι σαν ψευτικοι και ξαφνικα να ζω μια ζωη χωρις αισθηματα,ενα πραγμα σαν απαθεια..δε μπορουσα ουτε να νευριασω,ουτε να κλαψω,ουτε να στεναχωρεθω..ειχα ενα συνεχες αισθημα ζαλης και στο μυαλο πηγαινοερχονταν σκεψεις του στυλ"δεν ειμαι καλα,τρελαινομαι","ποσο απεχω απο την τρελα","γιατι μιλησα ετσι".ηταν λες και παρακολουθουσα ολη την ημερα τον εαυτο μου,για να βεβαιωθω οτι δεν τρελαινομαι!!!!αν και περνω φαρμακευτικη αγωγη αυτη η αισθηση του ''μη πραγματικου'' δεν μου εχει φυγει..

ακριβως ετσι κι εγω..ακριβως..ξεκινησα με μια κριση πανικου και μετα καθε μερα ολη μερα προσπαθουσα να επιβεβαιωσω τι εχω..τσεκαρα και τσεκαρω συνεχεια τον εαυτο μου..γιατι το πιστευεις αυτο??μηπως εχεις παραληρητικες ιδεες??γιατι μιλησες ετσι??μηπως αυτη η συμπεριφορα ειναι δειγμα??και μετα αλλες σκεψεις τυπου "τι σημαινει τρελα και τι οχι" "ποιος με εμποδιζει απο το ανα αρχισω να φωναζω μεσα στο λεωφορειο??και αν το κανω??γιατι να μην το κανω??"..και αλλα πολλαααα..παρα πολλα..ασε δε το αλλο..ενιωθα ευφορια και υπερκινητικοτητα αρκετα συχνα και σκεφτομουν οτι εχω μανια αρα μανιοκαταθλιψη... εκανα καθε μερα διαγνωσεις..και ακομα δηλαδη.. οι σκεψεις φευγουν οταν ερχονται αλλες..πριν λιγο καιρο ειχα το "ειναι ολα ματαια.. τι ειναι ο ανθρωπος?? ποιο το νοημα της ζωησ?? κανενα" και τωρα εχω το "βλεπω παραξενα τους ανθρωπους.. σαν να αλοιωνεται η φυσιογνωμια τους..σαν να ειναι μονο σωματα" και οταν ερχεται το ενα φευγει το αλλο..ακομα κ τωρα νιωθω οτι δεν το εχω περιγραψει οπως ειναι και οσοι μου λενε οτι εχουν βιωσει κατι τετοιο μπορει να μην καταλαβαινουν ακριβως αυτο που περιγραφω.. μια συνεχης ανασφαλεια.. αλλα ακομα και να μην ειναι το ιδιο μονο και μονο που ειναι οικειο σε καποιους απο σας κατι ειναι.. maraki εσυ τι εχεις? αγχωδη διαταραχη?? καταθλιψη??

chesire οσα γραφεις ειναι λες και τα εχω γραψει εγω!!!!!!!!απιστευτο!εχω ακριβως τις ιδιες σκεψεις!!!ακομα κι αυτο για την υπερκινητικοτητα,νομιζα οτι ειχα κι εγω μανιοκαταθλιψη..λιγο απο ολα εχω..κι αγχωδη διαταραχη με κρισεις πανικου,εμμονες ιδεες,κι ως επακολουθο καταθλιψη..δε με νοιαζουν οι ταμπελες τοσο,το μονο που με νοιαζει ειναι να συνελθω και να ξαναβρω τον εαυτο μου..το πρωι ειμαι συνηθως χαλια κι οσο βραδιαζει φτιαχνει η διαθεση μου..ακολουθω τη φαρμακευτικη μου αγωγη,κανω και ψυχοθεραπεια..εσυ εχεις επισκεφθει καποιο γιατρο;;

ναι αμε.. εχω παει σε ενα ψυχιατρο πριν κανα 3 μηνο που διεγνωσε εμμονες(εντονες) με καταθλιψουλα.. βεβαια για ολα μου μιλησε λιγο πολυ.. και για αγχος και για πανικους κλπ.. γιατι ολα ξεκινησαν με κρισεις πανικου.. ολα μαζι νιωθω πως τα εχω.. μου προτεινες φαρμακα αλλα δεν πηρα.. δεν υπαρχει καποιος ουσιαστικος λογος απλα δεν θελω να παρω.. κανω ψυχοθεραπεια με εναν ψυχολογο σε κεντρο ψυχικης υγειας.. δεν ειναι τιποτα σπουδαιο αλλα σκεψου τοι ακομα και αυτο με βοηθαει.. δηλαδη το οτι καθε φορα που βγαινω απο συνεδρια νιωθω ηρεμη και χαρουμενη με οσα εχω πει κατι σημαινει για μενα. νιωθω ετσι επειδη καποιος αλλος με εχει καθησυχασει.. με εχει διαβεβαιωσει για το αντιθετο απο τις ανασφαλειες που εχω. "ειμαι τρελη?? ειμαι κακια?? εχει αλλαξει η συσταση του εαυτου μου?? χανω το μυαλο μου?? θα γινω καλα?? " αρα ουσιαστικα μηπως παιζει και αυτο ρολο?? οτι δεν μπορω να διαβεβαιωσω και να καθησυχασω μονη μου τον εαυτο μου?? γιαι μετα μπαινω παλι στην ιδια διαδικασια.. νιωθω λιγο περιεργα για μια στιγμη και το μυαλο μου διαγραφει την εξης πορεια "γιατι ενιωσες ετσι??δεν θα το ξεπερασεισ ποτε.. πριν το παθεις αραγε ενιωθες ετσι ποτε?? και αν τωρα ειναι πιο εντονο απο καθε αλλη φορα?? και αν ολα γυρω μου γινουν τοσο ψευτικα που χασω το μυαλο μου και αρχισω να φερομαι περιεργα??" και αρχιζει το μαρτυριο.. κρυος ιδρωτας, θελω να κανω εμετο, ζαλιζομαι και χανω την αισθηση του χωρου.. φοβαμαι το μυαλο μου ουσιαστικα. ποτε θα ειναι αυτα τα υπαρξιακα και ποτε αυτο με το"βλεπω τους ανθρωπους ξενους" ας πουμε καθε φορα που με πιανει αυτο το υπαρξιακο σκεφτομουν τα εξης "γιατι ζουμε?? γιατι υπαρχουμε?? τι κανω εγω εδω?? τιποτα δεν εχει νοημα. οτι κανουμε ειναι απλως για να περναμε την ωρα μας καθως ζουμε.. δεν εχουμε λογο να αγχωνομαστε για τιποτα και να αγωνιζομαστε. γιατι το ενα, γιατι το αλλο??" συνεχεια ΓΙΑΤΙ.. και στο τελος αυτου του κυκλου υπηρχε η σκεψη "οταν τα συνειδητοποιει καποιος αυτα τι κανει>?? αυτοκτονει?? δηλαδη θελω να αυτοκτονησω?? και αν ολα αυτα με οδηγησουν σε αυτοκτονια?? " δηλαδη απο μια σκεψη ξεδιπλωνονταν αλλες 500.. και οχι μονο σκεψεις φυσικα.. τις συνοδευαν και αναλογα φρικτα συναισθηματα.. απορροφομαι τοσο πολυ απο αυτες που ερχοταν η μητερα μου να με αγκαλιασει και τρομαζα.. σκεφτομουν "δεν την αγαπας.. δεν νιωθεις τιποτα γι αυτην.. αραγε αμα παθει κατι θα στενοχωρηθεις?? και αν οχι??" και σε αυτο το αν οχι εβαζα( και βαζω και τωρα που το γραφω) κατι κλαματα τρελα.. παιδια συγνωμη που σας πριζω.. αλλα θεωρω οτι το να γραφω εδω μου κανει καλο καποιες φορες.. ειναι σημαντικο να μιλας με ανθρωπους που περνανε το ιδιο ετσι δεν ειναι?? και ειναι πολλοι.. και ας μην το ξερουν.. δεν φανταζομαστε καν ποσο ιδιος ειναι με μαςς αυτος που ειναι διπλα μας.. μπορει να νιωθουμε οτι μονο εμεις ειμαστε ετσι αλλα με καποιο τροπο αποδεικνυεται καποιες φορες οτι καθε μυαλο εχει καποια κοινα στοιχεια.. και αυτο με βοηθαει.. η μονη περιπτωση που με επηρεαζει αρνητικα το φορουμ ειναι να δω κατι και για καποιο λογο να φοβηθω.. να δημιουργησω δηλαδη αμφιβολιες γι αυτο που εχω.. αλλα αυτοι οι διαλογοι με βοηθανε.. θελω να αφησω τον εαυτο μου ησυχο απλα καποια στιγμη.. και να μην φοβαμαι τοσο..

ευχομαι συντομα chesire μου να αισθανθεις καλυτερα...σιγουρα υπαρχουν γυρω μας ανθρωποι που βιωνουν παρομοιες καταστασεις με εμας!!!!!!!και μενα πιστευω οτι μου κανει καλο που μιλαω εδω στο φορουμ,γιατι βγαζω απο μεσα μου,αυτα που αισθανομαι..δεν αφηνω τον εαυτο μου πλεον να φοβαται,δεν προκειται να τρελαθω,ουτε θα με αφησω..προσπαθω να κανω πραγματα για να ξεχνιεμαι,να χαλαρωνω..και κυριως δε θελω να μενω μονη μου,για να μη σκεφτομαι..

οσο για την φαρμακευτικη αγωγη μην εισαι τελειως κατηγορηματικη..εμενα με βοηθησε κατα ενα μεγαλο ποσοστο και πολυ γρηγορα κιολας...

chesire ακριβως ετσι ειμαι κ εγω δεν ειμαι μονη τελικα.αλλα ειναι πραγματικα τρομακτικο.τωρα σκεφτομαι αλλα,ειναι ψυχαναγκασμοι παιρνω Ladose εσυ κανεις θεραπεια?

Quote:

---

Originally Posted by chesire

ναι αμε.. εχω παει σε ενα ψυχιατρο πριν κανα 3 μηνο που διεγνωσε εμμονες(εντονες) με καταθλιψουλα.. βεβαια για ολα μου μιλησε λιγο πολυ.. και για αγχος και για πανικους κλπ.. γιατι ολα ξεκινησαν με κρισεις πανικου.. ολα μαζι νιωθω πως τα εχω.. μου προτεινες φαρμακα αλλα δεν πηρα.. δεν υπαρχει καποιος ουσιαστικος λογος απλα δεν θελω να παρω.. κανω ψυχοθεραπεια με εναν ψυχολογο σε κεντρο ψυχικης υγειας.. δεν ειναι τιποτα σπουδαιο αλλα σκεψου τοι ακομα και αυτο με βοηθαει.. δηλαδη το οτι καθε φορα που βγαινω απο συνεδρια νιωθω ηρεμη και χαρουμενη με οσα εχω πει κατι σημαινει για μενα. νιωθω ετσι επειδη καποιος αλλος με εχει καθησυχασει.. με εχει διαβεβαιωσει για το αντιθετο απο τις ανασφαλειες που εχω. "ειμαι τρελη?? ειμαι κακια?? εχει αλλαξει η συσταση του εαυτου μου?? χανω το μυαλο μου?? θα γινω καλα?? " αρα ουσιαστικα μηπως παιζει και αυτο ρολο?? οτι δεν μπορω να διαβεβαιωσω και να καθησυχασω μονη μου τον εαυτο μου?? γιαι μετα μπαινω παλι στην ιδια διαδικασια.. νιωθω λιγο περιεργα για μια στιγμη και το μυαλο μου διαγραφει την εξης πορεια "γιατι ενιωσες ετσι??δεν θα το ξεπερασεισ ποτε.. πριν το παθεις αραγε ενιωθες ετσι ποτε?? και αν τωρα ειναι πιο εντονο απο καθε αλλη φορα?? και αν ολα γυρω μου γινουν τοσο ψευτικα που χασω το μυαλο μου και αρχισω να φερομαι περιεργα??" και αρχιζει το μαρτυριο.. κρυος ιδρωτας, θελω να κανω εμετο, ζαλιζομαι και χανω την αισθηση του χωρου.. φοβαμαι το μυαλο μου ουσιαστικα. ποτε θα ειναι αυτα τα υπαρξιακα και ποτε αυτο με το"βλεπω τους ανθρωπους ξενους" ας πουμε καθε φορα που με πιανει αυτο το υπαρξιακο σκεφτομουν τα εξης "γιατι ζουμε?? γιατι υπαρχουμε?? τι κανω εγω εδω?? τιποτα δεν εχει νοημα. οτι κανουμε ειναι απλως για να περναμε την ωρα μας καθως ζουμε.. δεν εχουμε λογο να αγχωνομαστε για τιποτα και να αγωνιζομαστε. γιατι το ενα, γιατι το αλλο??" συνεχεια ΓΙΑΤΙ.. και στο τελος αυτου του κυκλου υπηρχε η σκεψη "οταν τα συνειδητοποιει καποιος αυτα τι κανει>?? αυτοκτονει?? δηλαδη θελω να αυτοκτονησω?? και αν ολα αυτα με οδηγησουν σε αυτοκτονια?? " δηλαδη απο μια σκεψη ξεδιπλωνονταν αλλες 500.. και οχι μονο σκεψεις φυσικα.. τις συνοδευαν και αναλογα φρικτα συναισθηματα.. απορροφομαι τοσο πολυ απο αυτες που ερχοταν η μητερα μου να με αγκαλιασει και τρομαζα.. σκεφτομουν "δεν την αγαπας.. δεν νιωθεις τιποτα γι αυτην.. αραγε αμα παθει κατι θα στενοχωρηθεις?? και αν οχι??" και σε αυτο το αν οχι εβαζα( και βαζω και τωρα που το γραφω) κατι κλαματα τρελα.. παιδια συγνωμη που σας πριζω.. αλλα θεωρω οτι το να γραφω εδω μου κανει καλο καποιες φορες.. ειναι σημαντικο να μιλας με ανθρωπους που περνανε το ιδιο ετσι δεν ειναι?? και ειναι πολλοι.. και ας μην το ξερουν.. δεν φανταζομαστε καν ποσο ιδιος ειναι με μαςς αυτος που ειναι διπλα μας.. μπορει να νιωθουμε οτι μονο εμεις ειμαστε ετσι αλλα με καποιο τροπο αποδεικνυεται καποιες φορες οτι καθε μυαλο εχει καποια κοινα στοιχεια.. και αυτο με βοηθαει.. η μονη περιπτωση που με επηρεαζει αρνητικα το φορουμ ειναι να δω κατι και για καποιο λογο να φοβηθω.. να δημιουργησω δηλαδη αμφιβολιες γι αυτο που εχω.. αλλα αυτοι οι διαλογοι με βοηθανε.. θελω να αφησω τον εαυτο μου ησυχο απλα καποια στιγμη.. και να μην φοβαμαι τοσο..

---

ακριβως μα ακριβως ετσι ειναι.εεγω τωρα εχω περασει σε αλλο σταδιο.γιατι να ειμαι εγω κ οσο το σκεφτομαι τρελλαινομαι.μα πως γινεται να γραφω εδω??δεν ειμαι καλα

κ εγω το παθαινω μικρη κ το δικαιολογουσα.αδειασε το ινμποξ σου

Καλησπερα σε ολους σας.. Αντιμετωπιζω λιγο πολυ οσα περιγραφονται στο θεμα αυτο εδω και 2 μηνες και η ζωη μου εχει γινει εφιαλτικη. Πηρα το θαρρος να γραψω επειδη ειδα οτι οι περισσοτεροι απο εσας εχετε βρει τροπους να το αντιμετωπισετε. Θα ημουν ευγνωμων αν καποιος μπορουσε να μου δωσει καποιες συμβουλες,ειλικρινα δεν την αντεχω αλλο αυτη την κατασταση .Θα γινομουν πιο σαφης αλλα πραγματικα ειναι τοσο κουρασμενο το μυαλο μου απο τις σκεψεις που δυσκολευομαι πολυ. Οσα γραφτηκαν παντως ταιριαζουν απολυτα σε αυτο που περναω με εμφαση στα υπαρξιακα και την υπεραναλυση των παντων στο μυαλο μου ,σε σημειο να εχω πιασει πατο και πλεον να υποφερω απο σκεψεις που αναπαραγονται στο μυαλο μου σαν κασετα.
Σας ευχαριστω παρα πολυ ,οποιαδηποτε απαντηση η προσωπικο μηνυμα ειναι παραπανω απο ευπροσδεκτη..