Μοναξιά μου όλα..

καλησπέρα είμαι 32 χρόνων και τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι απίστευτα μόνη..δεν έχω πολλούς φίλους ούτε σύντροφο και νιώθω ότι τίποτα δε με γεμίζει. Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερα πολλούς φίλους βέβαια, ενώ είμαι πολύ ανοιχτο και κοινωνικό άτομο και αυτό είναι κάτι που με μπερδεύει. Ποτέ δε δημιούργησα φιλίες στη δουλειά (τώρα δεν εργάζομαι), όχι γιατί δεν το ήθελα αλλά γιατί δεν συνάντησα ανθρώπους που να μου ταιριάζουν. Αφήστε που από τα 30 και μετά οι περισσότεροι έχουν κατασταλάξει σε κάποια άτομα και δεν ενδιαφέρονται να κάνουν νέες φιλίες.
Οι φίλοι που έχω είναι 5-6 από το σχολείο και τα φοιτητικά μου χρόνια. Όμως, δεν τους βλέπω συχνά καθώς έχουν σοβαρές σχέσεις( αρραβώνες και γάμους) και βγαίνουν μόνο με ζευγάρια ή με την παρέα του συντρόφου τους. Εγώ λοιπόν σπάνια ακολουθώ διότι όσες φορές το έχω κάνει νιώθω "παράταιρη"..
Όταν είπα πιο πανω ότι παραδόξως είμαι ανοιχτή και κοινωνική εννοώ ότι δεν είμαι καθόλου ντροπαλή στις παρέες, μιλάω, γελάω και κανονικά θα έπρεπε να έχω περισσότερους φίλους ή έστω γνωστούς.
Όσον αφορά στα προσωπικά μου έχω χωρίσει εδώ και λίγους μήνες από μια σχέση η οποία δε με κάλυπτε. Και ο λόγος που παρ'όλα αυτά την κράτησα 2 χρόνια ήταν για να μην είμαι μόνη μου. Ήταν όμως λάθος αυτό από μέρους μου τόσο για μενα όσο και για τον άλλο άνθρωπο και τη σταμάτησα. Το θέμα είναι ότι εφοσον δεν έχω παρέες να βγω και να συναναστραφώ δεν μπορώ εύκολα να γνωρίσω ένα σύντροφο και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα χειρότερα. Αντικειμενικά σας αναφέρω ότι είμαι πολύ εμφανίσιμη αλλά ποτέ δεν είχα τις επιτυχίες που θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχω στο αντίθετο φύλο. Ίσως βγάζω έναν αρνητισμό, ένα θυμό, δεν ξέρω.. Και αυτό που με ενοχλεί στον εαυτό μου πολύ τον τελευταίο καιρό είναι ότι διαρκώς με συγκρίνω με άλλες κοπέλες και λέω "γιατί αυτες και όχι και εγώ". Νιώθω αδικημένη, οργισμένη, πικραμένη.. Αν μπορεί κάποιος να μου φτιάξει λίγο το κέφι, να επανακτήσω τη χαμένη μου αισιοδοξία, να μου πει τι κανω λαθος..

Η ζωή των άλλων έτσι μας φαίνεται τόσο καλή όταν δεν μας γεμίζει η δικιά μας η ζωή.
Δεν νομίζω ότι κάνεις κάτι λάθος. Ο χαρακτήρας σου είναι έτσι.
Υπάρχουν πολλές κοπέλες που φτάνουν σε προχωρημένη ηλικία και δεν έχουν παντρευτεί, δεν είσαι η μοναδική.
Και γω μόνος είμαι Ελίζα. Ούτε έχω παντρευτεί. Ξέχασα να μεγαλώσω.
(άσχετο αλλά μια φορά τα είχα με μια Ελίζα) :p

Ελιζα γεια σου!! :)
Μια χαρα κοπελα εισαι, αυτο που σου λειπει μαλλον ειναι καποιος συντροφος διπλα σου η καποια κολλητη φιλη, γι αυτο κ ενδεχομενως νιωθεις ετσι, επειδη δεν τα χεις κ σου λειπουνε, αλλα πιστεψε με ειναι περισσοτερο πως τα εχεις οριοθετησει εσυ στο μυαλο σου κ πως αξιολογεις τις διαφορες καταστασεις..
Δεν χρειαζεται να απογοητευεσαι επειδη νιωθεις μονη.. ακομη κ να εισαι, ολη στη ζωη μας περναμε φασεις που ειτε οντως ειμαστε μονοι κ ξεκομμενοι απο ατομα που αποτελουσαν τον περιγυρο μας ειτε εχουμε την αισθηση οτι ειμαστε μονοι, λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης κ κακης σχεσης με τον εαυτο μας...
Δεν μπορω να σου πω εγω τι συμαβαινει, το θεμα ειναι να ψαξεις μεσα σου, να κανεις μια εσωτερικη ενδοσκοπηση, να ξεχωρισεις τα θετικα σου στοιχεια( που εχεις πολλα με βαση οσα αναφερεις) κ να προσπαθησεις να τα αξιοποιησεις κατα το καλυτερο δυνατον...
Επισης ισως θα επρεπε να αναθεωρησεις κ να αναδιαπραγματευτεις το πως αντιμετωπιζεις διαφορες καταστασεις στη ζωη σου κ τι αντικτυπο μπορει να εχουν αυτες πανω σου... Στο χερι σου ειναι αν θες να το διαχειριστεις...
Επισης τεραστιο λαθος να συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλες κοπελες, το κανω κι εγω βεβαια συχνα κ πολλοι ανθρωποι, αλλα πιστεψε με δεν ωφελει σε τιποτα, κ τα αποτελεσματα της συγκρισης αυτης ειναι πλασματικα κ συνηθως δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα..
Καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος, διαφορετικος, ξεχωριστος για τους δικους του λογους, με τη δικη του προσωπικοτητα κτα δικα του θετικα στοιχεια.. εκει εστιασε λοιπον κ προσπθησε να απομυθοποησεις τις ζωες αλλων, τα φαινομενα πολλες φορες απατουν...
Μπορει πχ να βλεπεις καποιον να εχει συντροφο, φιλους/φιλες, δουλεια, να ειναι εμφανισιμος, επιτυχημενος κτλ αλλα δεν φανταζεσαι ποσο δυστυχισμενος μπορει να ειναι..
Μη μπαινεις επομενως στο τρυπακι της συγκρισης, εστιασου στον εαυτο σου!!

Αυτααα!!!

εμένα δε με ενδιαφέρει καθόλου ο γάμος. Αυτό που νοιάζει είναι να δημιουργήσω μια όμορφη και υγιή σχέση και επίσης να έχω καλούς φίλους που να μοιράζομαι μαζί τους τα όμορφα και τα άσχημα.
Η ζωή των άλλων μου φαίνεται καλύτερη - και όχι όλων βέβαια, αλλά μιλάω για συγκεκριμένα παραδείγματα που γνωρίζω- επείδη όντως είναι. Έχουν κάποια πράγματα που εγώ δεν έχω και πιστεύω πως όλοι μας τα επιζητούμε: έναν σωστό σύντροφο και καλούς φίλους. Δε ζητώ κάτι εξωπραγματικό.
Να σε ρωτήσω κάτι, όταν λες ότι ο χαρακτήρας μου είναι "έτσι", τι εννοείς; Ανέφερα προηγουμένως ότι ο χαρακτήρας μου δε συνάδει με το ότι είμαι μόνη. Και εσύ έγραψες ότι δεν πιστεύεις πως κάνω κάτι λάθος. Άρα; Μου το εξηγείς λίγο αν θέλεις;

γεια σου Lacrymosa. Έχεις δίκιο αναφορικά με την εσωτερική ενδοσκόπηση. Αυτό είναι που ψάχνω.. να δω τι φταίει. Με λίγα λόγια η εικόνα που έχω εγώ για τον εαυτό μου είναι πολύ καλή και βάσει αυτού θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχω μια καλύτερη ζωή από αυτήν που έχω..δεν ξέρω είμαι μπερδεμένη και αισθάνομαι άτυχη, ότι δε γνωρίζω τους σωστούς ανθρώπους

Συνήθως αυτοί που έχουν τους πολλούς γνωστούς και πιάνουν εύκολα φιλίες είναι όσοι δεν το κοιτάνε τόσο συγκεκριμένα (όπως εσύ δηλαδή που λες ότι δεν βρήκα φίλους από την δουλειά επειδή δεν μου ταίριαζαν).
Στο θέμα σχέσεων..
Μήπως παρεξηγιέσαι εύκολα?
Μήπως ψάχνεις για κάτι που δεν υπάρχει?
Νομίζω πως οι εποχές είναι τέτοιες που δεν κυνηγάει και πολύ το αρσενικό.

Quote:

---

Originally Posted by Ελίζα

γεια σου Lacrymosa. Έχεις δίκιο αναφορικά με την εσωτερική ενδοσκόπηση. Αυτό είναι που ψάχνω.. να δω τι φταίει. Με λίγα λόγια η εικόνα που έχω εγώ για τον εαυτό μου είναι πολύ καλή και βάσει αυτού θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχω μια καλύτερη ζωή από αυτήν που έχω..δεν ξέρω είμαι μπερδεμένη και αισθάνομαι άτυχη, ότι δε γνωρίζω τους σωστούς ανθρώπους

---

Ατυχη δεν εισαι σε καμια περιπτωση, μπερδεμενη ειναι απολυτως λογικο να αισθανεσαι μιας κ δεν μπορεις να καταλαβεις τι στραβωσε, αλλα παντα στη ζωη ερχονατι κ στιγμες που νιωθουμε οτι δεν αξιζουμε κ δεν θα επιτυχουμε κατι η θεωρουμε οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι κ πιο πετυχημενοι απο μας κ αναπτυσσουμε συμπλεγματα ανεπαρκειας κ κατωτεροτητας... Το θεμα ειναι να εστιασεις στα θετικα σου κ να προσπαθησεις να τα αξιοποιησεις κ να μην εχεις την εντυπωση οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι... τα φαινομενα πολλες φορες απατουν κ ειναι ψυχοφθορο για σενα να μπαινεις στο τρυπακι αυτο τηε συγκρισης , μιας κ σε αποπροσανατολιζει απο τους δικους σου στοχους...
Δεν νομιζω πως παντα κατι πρεπει να φταιει, ισως περνας μια φαση που νιωθεις πιο μονη κ επειδη δεν ετυχε να γνωρισεις τους καταλληλους ανθρωπους που θες να εχεις διπλα σου... αυτο συμβαινει σε ολους τους ανθρωπους σε καποια φαση της ζωης τους, οποτε μη σε παιρνε απο κατω.... με το χρονο κ τη δικη σου προσπαθεια θα φτιαξουν τα πραγματα κ παλι.... :)

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

θεωρουμε οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι κ πιο πετυχημενοι απο μας κ αναπτυσσουμε συμπλεγματα ανεπαρκειας κ κατωτεροτητας... Το θεμα ειναι να εστιασεις στα θετικα σου κ να προσπαθησεις να τα αξιοποιησεις κ να μην εχεις την εντυπωση οτι οι αλλοι ειναι καλυτεροι...

---

το θέμα μου είναι το ακριβώς αντίθετο: θεωρώ ότι οι άλλοι ενώ δεν είναι καλύτεροι από μένα απολαμβάνουν πράγματα που θα έπρεπε και εγώ και άλλοι άνθρωποι να τα έχουμε αλλά δυστυχώς - για ανεξήγητους προς το παρόν λόγους για μένα- δεν τα έχουμε. Δηλαδή, δεν έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση ούτε αυτοεκτίμηση, ίσα ίσα που πιστεύω ότι αξίζω πολύ περισσότερα από τα όσα έχω.

insect, έχεις δίκιο ότι το ψάχνω πολύ το θέμα της φιλίας αλλά έτσι δε θα έπρεπε; Για μένα είναι πολύ σημαντικό καθώς δεν έχω αδέρφια. Για παρέες γενικά και γνωστούς δεν είμαι δα και τόσο επιλεκτική, εννοώ όσο στο θέμα της φιλίας.
Στο θέμα των σχέσεων τώρα, όλοι έχουμε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας. Και μια φορά που παρέκκλινα από τα κριτήριά μου απέτυχε παταγωδώς οπότε συνεχίζω να θέλω τα ίδια συγκεκριμένα πράγματα. Δεν παρεξηγούμαι καθόλου εύκολα ούτε είμαι γκρινιάρα κατά γενική ομολογία, αλλά θέλω ο άλλος να έχει κάτι να μου πει, να είναι ψαγμένος, να μην είναι επιφανειακός. Προφανώς αν ζητούσα κάτι κενόδοξο να ήταν πιο εύκολο να το βρω..

Ελιζα συμφωνω με οσα γραφεις για το θεμα των σχεσεων... καλα κανεις κ εχεις ορισμενα κριτηρια κ στανταρ... δεν πρεπει να κανουμε εκπτωσεις στα "θελω" μας...

οσο για το αλλο που λες, σου ξαναλεω μην μπαινεις στο τρυπακι της συγκρισης.. μπορει οντως τα πραγματα να εχουν οπως τα λες, κ να νιωθεις οτι you 've received less than you deserve, αλλα οι συγκρισεις γενικα δεν ωφελουν σε τιποτα, απεναντιας σε κανουν να νιωθεις χειροτερα κ να ανακυκλωνεις στο μυαλο σου σκεψεις προσπαθωντας να βρεις απαντησεις κ λυσεις... δεν υπαρχουν οπως στανταρ κ ετοιμες απαντησεις για ολα οσα συμβαινουν στους ανθρωπους...

ναι Lacrymosa έχεις πολύ δίκιο. Ειδικά τις μέρες που με πιάνει το παράπονο οι συγκρίσεις "δίνουν και παίρνουν"! Θα προσπαθήσω να αποστασιοποιηθώ και να σκέφτομαι μόνο θετικά. Στη θεωρία βέβαια είναι εύκολο, στην πράξη είναι το θέμα..

Αν το εχεις ηδη συνειδητοποιησει στη θεωρια κ εχεις αποφασισει πως θα διαπραγματευτεις ορισμενες καταστασεις κ θα διαχειριστεις ορισμενα θεματα με τον εαυτο σου κ αποψεις, θα δεις οτι κ στην πραξη τελικα δεν ειναι κ τοσο δυσκολο... αλλα φυσικα θελει προσπαθεια, υπομονη, καλη συνεργασια με τον εαυτο σου κ πανω απ ολα αισιοδοξια κ θετικη σκεψη !!
Καλη συνεχεια !!! :)

Ελίζα, καλησπέρα και καλώς ήρθες :)


Μου έκανε εντύπωση αυτό που έγραψες.. κράτησες την ερωτική σου σχέση για 2 χρόνια, παρότι δε σε κάλυπτε, για να μη μείνεις μόνη σου (όχι ότι μου φαίνεται παράξενο ή ανοίκειο κάτι τέτοιο!).
Η απόφαση να χωρίσεις ήταν, για μένα σωστή, αφού δεν ήσουν ικανοποιημένη.
Με αυτό το σκεπτικό η ''μοναξιά'' είναι μια σωστή επιλογή κάποιες φορές. Όταν μάλιστα δε θέλουμε να κάνουμε παζάρια και εκπτώσεις σε αυτά που νιώθουμε ότι μας καλύπτουν, μας γεμίζουν, μας αξίζουν.
Κάποιοι συμβιβασμοί έχουν πολύ μεγαλύτερο κόστος απ' ότι η μοναξιά.

Επίσης, διάβασα πολλές φορές ''οι επιτυχίες / σχέσεις που θα έπρεπε να είχα'', ''πράγματα που θα έπρεπε να απολαμβάνω κι εγώ''.. Τι θα πει ''θα έπρεπε''; Σύμφωνα με ποιον; Σύμφωνα με αυτά που βλέπεις να ζουνε άλλοι; Σύμφωνα με τις επιλογές άλλων; Αναφέρεσαι σε αυτά που επιθυμείς;

Σκέφτομαι πως έχεις συγκεκριμένες προσδοκίες κι ένα στάνταρ πλάνο για το πώς ''θα έπρεπε'' να είναι η ζωή σου. Και όταν οι προσδοκίες δεν επαληθεύονται είναι αναμενόμενη και η πίκρα και η απογοήτευση.

Ίσως αν αφηνόσουν λίγο να έβλεπες τα πράγματα να αλλάζουν. Αν ήσουν πιο ανοιχτή στις μικρές εκπλήξεις και τα απρόβλεπτα της ζωής να ''έβλεπες'' ότι έχεις κι άλλες ευκαιρίες να κάνεις επιλογές που θα σε ευχαριστούν και θα σε καλύπτουν, είτε είναι φιλικές είτε ερωτικές σχέσεις. Κι αφού είσαι κοινωνική, βγες έξω, αναζήτησε νέες γνωριμίες, προκάλεσε την ανανέωση που χρειάζεσαι, μπες σε κίνηση. Μην είσαι τόσο πιστή σε καλούπια και ''κριτήρια''.
Ναι, να μην κάνεις εκπτώσεις σε αυτά που ζητάς, αλλά να είσαι και πιο ''ανοιχτή''..

Lacrymosa σ'ευχαριστώ

crazy_diamond καλώς σας βρήκα
Αναφορικά με τη σχέση που είχα, τον 1ο χρόνο ήμουν τόσο ερωτευμένη που δεν ασχολήθηκα με το αν πληρούνται ή όχι τα κριτήρια. Όταν όμως ξεθύμανε το πράγμα και άρχισα να βλέπω ότι δεν ταιριάζω μ'αυτόν τον άνθρωπο, κατάλαβα πως έπρεπε να φύγω. Δηλαδή, θα έπρεπε να έχω φύγει 10 μήνες περίπου πριν.
Τώρα, σε αυτό που αναφέρεσαι για το "θα έπρεπε", θεωρώντας ότι αξίζω κάτι καλό, και σε προσωπικό και σε ερωτικό επίπεδο, δεν έτυχε να γνωρίσω τους κατάλληλους ανθρώπους σύμφωνα με εμένα πάντα. Η σύγκριση με τη ζωή των άλλων μπαίνει από τη στιγμή που βλέπω ότι άλλοι στέκονται πιο τυχεροί και η ζωή φέρνει στο δρόμο τους ανθρώπους αξιόλογους. Δεν ξέρω αν πιστεύεις στην τύχη ή αν θεωρείς ότι-όπως πολλοί λένε- "τη φτιάχνουμε μόνοι μας". Επειδή πιστεύω στην τύχη και στο "timing", μάλλον δε με έχουν ευνοήσει..ακόμα..
Τέλος, αυτό που λες ότι δεν είμαι "ανοιχτή", ακριβώς αυτό θέλω να παλέψω. Αλλά για να βγω χρειάζεται παρέα, δε μπορώ να το κάνω μόνη μου. Και όπως προανέφερα οι υπάρχοντες φίλοι μου ζουν με τους συντρόφους τους και βγαίνουν μόνο με αυτούς

Ελίζα,

είναι σημαντικό που καταλαβαίνεις τώρα ότι θα έπρεπε να είχες χωρίσει νωρίτερα. Όχι με την έννοια ότι θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου που τότε δεν το έκανες όταν ''έπρεπε'' αλλά σα γνώση για τον εαυτό σου που θα σε βοηθήσει σε μελλοντικά βήματα.
Αυτό είναι κάτι που το έχω παρατηρήσει κι εγώ σε μένα και το έχω κρατήσει.

Θεωρώ κι εγώ ότι το timing είναι σημαντικό, όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε στο σπίτι μέσα πότε θα θυμηθεί η τύχη να μας φέρει ως την πόρτα μας αυτά που θέλουμε! Το timing για μένα έχει να κάνει περισσότερο με μια συμβατότητα ανάμεσα στις φάσεις τις δικές μας και των άλλων.
Δηλαδή, μπορεί να κάνουμε μια γνωριμία και εμείς να θέλουμε να εξελιχτεί αλλά για λόγους που έχουν να κάνουν με τις υπάρχουσες συνθήκες στη ζωή μας ή στη ζωή του άλλου προσώπου να μη γίνεται το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Ήθελα να σε ρωτήσω.. Οι φίλοι σου που είναι ''ζευγαρωμένοι'' σε έχουν αποκλείσει από την παρέα τους επειδή δεν έχεις σχέση ή εσύ επιλέγεις να μη βγαίνεις μαζί τους για τον ίδιο λόγο;

όχι οι φίλοι μου δε με έχουν αποκλείσει καθόλου. Απλώς εγώ αισθάνομαι άσχημα να πηγαίνω μόνη μου. Και οι φίλες μου τώρα πια βγαίνουν κυρίως με την παρέα του δικού τους, η οποία απαρτίζεται από ζευγάρια. Κάποιες φορές έφεραν και κάποιους να μου "προξενέψουν", αλλά μου φάνηκε τόσο στημένο και ένιωσα άβολα. Αυτό που με ενοχλεί γενικά έιναι πως όταν κάποιος κάνει σχέση κρεμιέται από τον άλλο. Μου λείπει να βγούμε γυναικοπαρέα. Αλλά οι τύποι ζηλεύουν οπότε γιοκ..Εγώ ακόμα και όταν είμαι σε σχέση δεν ξεχνάω τους φίλους μου. Σε περιπτώσεις δηλαδή που ήμουν με κάποιον και εκείνες ήταν μόνες, κανόνιζα και έβγαινα και μόνη μαζί τους.

Οπότε έχεις απομακρυνθεί εσύ από τις φίλες σου..

Συμφωνώ μαζί σου σχετικά με το ''γάντζωμα'' που αναφέρεις. Δεν πρέπει όλη μας η ζωή να είναι η σχέση μας ή ο σύντροφός μας.
Έχεις μιλήσει στις φίλες σου γι' αυτό; Ότι θέλεις να βρίσκεστε και μόνες σας; Ότι σε ''παραμελούν'' λόγω της ζήλειας του συντρόφου τους; Τι θα πείραζε δηλαδή να βγείτε γυναικοπαρέα για ένα καφέ, μια μπύρα, ένα κρασί; Αυτές είναι οκ με αυτόν τον περιορισμό;

Και από την άλλη γιατί να σου προξενεύουν κάποιον χωρίς εσύ να έχεις εκφράσει τέτοια επιθυμία;
Ρώτησες γιατί αισθάνονται την ανάγκη να πάρουν μια τέτοια πρωτοβουλία;

Σκεφτόμουν ότι αν έχει για σένα σημασία η φιλία με αυτούς τους ανθρώπους ίσως ένας ειλικρινής διάλογος μεταξύ σας να βοηθούσε να επαναπροσδιορίσετε τη σχέση σας..

οι φίλες μου μάλλον φοβούνται μην τους χάσουν και καταπιέζονται. Τους έχω μιλήσει ανοιχτά αλλά μου λένε πως όσο μπορούν θα βγαίνουμε και μόνες μας. Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι ότι πάνε βάσει του προγράμματος εκείνου και παραμελούν τα δικά τους θέλω. Και ακόμα και όταν κανονίζουμε γυναικοπαρέα, βγαίνουμε όποτε τις βολεύει, γιατί εγώ "δεν έχω δεσμέυσεις".Από την άλλη επειδή συζούν οι περισσότερες, εκείνοι θα τους γκρινιάζουν ότι τους αφήνουν μόνους καθώς και οι ίδιοι έχουν αποκοπεί από τους "εργένηδες" φίλους τους, απ'όσο έχω καταλάβει. Είναι όμως πολύ καλές φίλες, τις αγαπάω πολύ και προσπαθώ να δείχνω κατανόηση. Αλλά μερικές φορές η υπομονή μου με εγκαταλείπει..

Και είναι εντελώς νορμαλ και αναμενόμενο να σε εγκαταλείπει η υπομονή σου..
Δεν είναι και πολύ ισότιμη αυτή η σχέση όταν πρέπει να είσαι εσύ βολική με το δικό τους πρόγραμμα.
Επειδή ''δεν έχεις δεσμεύσεις'' δε σημαίνει ότι μπορείς να είσαι διαθέσιμη οποτεδήποτε.

Είπες δεν εργάζεσαι τον τελευταίο καιρό.. Έχεις καποια άλλη ασχολία;
Σκέφτεσαι να αρχίσεις κάποια δραστηριότητα όπου θα μπορείς να γνωρίσεις νέα πρόσωπα;

Ελίζα γεια σου, έχω ταυτιστεί με πολλά από τα όσα γράφεις εδώ. Γι αυτό θέλησα να σου γράψω και 'γω κάποια πράγματα. Είναι γεγονός ότι και 'γω δυσκολεύομαι να βρω ανθρώπους που να μου ταιριάζουν για να κάνω παρέα αν και είμαι αρκετά ομιλιτική και αυτό με βάζει στην διαδικασία να αναρωτιέμαι για το τι φταίει τελικά. Και 'γω ψάχνω έναν σύντροφο ψαγμένο (αν δεν κάνω λάθος αναφέρεσαι σε πνευματικά ενδιαφέροντα) και δεν μπορώ να συμβιβαστώ εύκολα, να μην σε ντραπώ είμαι 25,5 και δεν έχω κάνει σχέση ακόμα.΄Από τις λίγες γνωριμίες που έχω κάνει μέχρι τώρα σε πλάισιο γνωστών και φίλων δεν μου άρεσε κανείς και στη σχολή και το φροντιστήριο γνώρισα χαζά αγοράκια με κακή αίσθηση του χιούμορ. Θα συμφωνήσω με το πολύ εύστοχο σχόλιο ότι δεν θα πρέπει να μπαίνεις στην διαδικασία της σύγκρισης γιατί αυτό είναι επώδυνο και σε κλέινει σ' έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων. Πρόσεξε γιατί η κατάθλιψη καραδοκεί.. Εντύπωση μου κάνεις το ότι αναφέρεις πως εσύ δεν παρατάς τις φίλες σου όταν έχεις σχέση και είναι αξιοθαύμαστο. Δείχνει έναν άνθρωπο με αξίες που ξέρει να τοποθετεί την φιλία εκεί που της αξίζει. Ίσως ν' ανήκεις σε μια άλλη κατηγορία ανθρώπων με αληθινή ποιότητα γι' αυτό δυσκολεύεσαι να βρεις αυτό που θέλεις και λέω ίσως γιατί δεν σε γνωρίζω προσωπικά για να είμαι σίγουρη. Αυτό που έχω να σε συμβουλέυσω είναι να ξανοιχτείς, ν' αναπτύξεις τα ενδιαφέροντα σου και να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, ίσως να υπάρχουν και άλλοι που ψάχνονται όπως εσύ και 'γω. Κατόπιν θα τους περάεσεις από φίλτρο και θα δεις ποιοι σου ταιριάζουν περισσότερο (είτε ως φίλοι είτε ως ερωτικοί σύντροφοι) και όσο για τους ήδη υπάρχοντες μην διστάσεις να αναθερμάνεις την σχέση σου μαζί τους αν θεωρείς ότι πραγματικά αξίζουν. Όσον αφορά το θέμα του "προξενιού" μην ντρέπεσαι, στο κάτω κάτω αν οι φίλοι μας δεν πάρουν την πρωτοβουλία να μας γνωρίσουν κάποιον ποιος θα το κάνει; ΥΓ μου άρεσε πολύ που στην ηλικία των 32 δεν θέλεις σώνει και καλά γάμο, άλλες στην ηλικία σου τους κυνηγάνε με το λάσο! :D Αυτά! ΔΡΑΣΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ!

Quote:

---

Originally Posted by Ελίζα

όχι οι φίλοι μου δε με έχουν αποκλείσει καθόλου. Απλώς εγώ αισθάνομαι άσχημα να πηγαίνω μόνη μου. Και οι φίλες μου τώρα πια βγαίνουν κυρίως με την παρέα του δικού τους, η οποία απαρτίζεται από ζευγάρια. Κάποιες φορές έφεραν και κάποιους να μου "προξενέψουν", αλλά μου φάνηκε τόσο στημένο και ένιωσα άβολα. Αυτό που με ενοχλεί γενικά έιναι πως όταν κάποιος κάνει σχέση κρεμιέται από τον άλλο. Μου λείπει να βγούμε γυναικοπαρέα. Αλλά οι τύποι ζηλεύουν οπότε γιοκ..Εγώ ακόμα και όταν είμαι σε σχέση δεν ξεχνάω τους φίλους μου. Σε περιπτώσεις δηλαδή που ήμουν με κάποιον και εκείνες ήταν μόνες, κανόνιζα και έβγαινα και μόνη μαζί τους.

---

τα περι ζευγαριων και προξενιων τα καταλαβαινω και ειναι συνηθως, ακριβως οπως τα περιγραφεις, αλλα το περι γυναικοπαρεας μου φαινεται πολυ υπερβολικο βρε ελιζα.... ειναι δυναντον να μην μπορειτε να βγειτε φιλες μονες σας για να τα πειτε? που ζειτε? αν τα "ζευγαρια" εχουν παντα κοινο προγραμμα για τα βραδια τους, βγειτε απογευμα για καφε. γιατι πρεπει να ειναι βραδυ η εξοδος? να τα πειτε, δεν ειναι αυτο που θελεις?
αν αρνουνται και τον καφε, μαλλον κατι αλλο τρεχει και οχι η ζηλεια των συντροφων....
μας λες οτι δεν εργαζεσαι τωρα, αλλα ουτε και σπουδαζεις.
πως περναει η μερα σου? με τι ασχολεισαι?
νομιζω οτι ειναι λογικο να μην κανεις νεες γνωριμιες αν δεν πηγαινεις πουθενα.
βρες τροπους να δραστηριοποιηθεις λιγο κοινωνικα, με καποιες δραστηριοτητες. γυμναστηρια, εθελοντισμος, κατι...δεν ξερω τι θα ειναι. αλλιως, που νομιζεις οτι θα μπορουσες να βρεις φιλους?

Οι φίλοι που έχω είναι 5-6 από το σχολείο και τα φοιτητικά μου χρόνια. Όμως, δεν τους βλέπω συχνά καθώς έχουν σοβαρές σχέσεις( αρραβώνες και γάμους) και βγαίνουν μόνο με ζευγάρια ή με την παρέα του συντρόφου τους. Εγώ λοιπόν σπάνια ακολουθώ διότι όσες φορές το έχω κάνει νιώθω "παράταιρη"..


Οποτεδηποτε μπορεις να κανεις νεες φιλιες και συμπαγης.Αλλα πρεπει να θυσιασεις και να ειναι και αυτοι διατεθειμενοι να θυσιασουν,πραγμα σπανιο 1% το πολυ.αν βλεπεις τα πραγματα συνεχεια επιφυλακτικα,ετσι σε βλεπουν και οι αλλοι.


Όταν είπα πιο πανω ότι παραδόξως είμαι ανοιχτή και κοινωνική εννοώ ότι δεν είμαι καθόλου ντροπαλή στις παρέες, μιλάω, γελάω και κανονικά θα έπρεπε να έχω περισσότερους φίλους ή έστω γνωστούς.

τι εικονα περνας στους εξω για τον εαυτο σου;και κυριως με ποια ατομα κανεις παρεα,τι εικονα περναν αυτα τα ατομα.ειναι καλωσυνατα;γκλαμουρους;απλ οικα;συμφεροντολογοι;

Όσον αφορά στα προσωπικά μου έχω χωρίσει εδώ και λίγους μήνες από μια σχέση η οποία δε με κάλυπτε. Και ο λόγος που παρ'όλα αυτά την κράτησα 2 χρόνια ήταν για να μην είμαι μόνη μου. Ήταν όμως λάθος αυτό από μέρους μου τόσο για μενα όσο και για τον άλλο άνθρωπο και τη σταμάτησα. Το θέμα είναι ότι εφοσον δεν έχω παρέες να βγω και να συναναστραφώ δεν μπορώ εύκολα να γνωρίσω ένα σύντροφο και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα χειρότερα. Αντικειμενικά σας αναφέρω ότι είμαι πολύ εμφανίσιμη αλλά ποτέ δεν είχα τις επιτυχίες που θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχω στο αντίθετο φύλο.



Οταν λες επιτυχιες τι εννοεις;ποσοτικα;ατομα με ομορφη εξωτερικη εμφανιση;ατομα που σαν συνολο μετραν πολυ;κοινωνικη θεση κλπ;



Ίσως βγάζω έναν αρνητισμό, ένα θυμό, δεν ξέρω.. Και αυτό που με ενοχλεί στον εαυτό μου πολύ τον τελευταίο καιρό είναι ότι διαρκώς με συγκρίνω με άλλες κοπέλες και λέω "γιατί αυτες και όχι και εγώ". Νιώθω αδικημένη, οργισμένη, πικραμένη.. Αν μπορεί κάποιος να μου φτιάξει λίγο το κέφι, να επανακτήσω τη χαμένη μου αισιοδοξία, να μου πει τι κανω λαθος..


Εισαι σιγουρη πως οι αλλες ειναι ευχαριστημενες με αυτο που εχουν;Λες πως νοιωθεις αδικημενη,στις συναναστροφες σου με τους αντρες βγαζεις αυτον τον θυμο;Σε κολλαν αντρες;εχεις προτασεις;ποσες απο αυτες απορριπτεις.γιατι τις απορριπτεις.δινεις ευκαιρια σε καποιον να σε κολλησει;εχεις ξεκαθαρισεις τι ακριβως ψαχνεις απο εναν αντρα.Θεωρεις πως ζητας πολλα απο μια σχεση;

Κοπελιά sorry κιόλας αλλά από τη μια λες ότι είσαι πολύ εμφανίσιμη,ανοιχτή και κοινωνική και από την άλλη ότι δεν μπορείς να βρεις σύντροφο και δεν έχεις πολλούς φιλούς.Δε κολλάνε αυτά τα δυο ρε γμτ.Κανονικά έπρεπε να είχες μια στρατιά από άντρες να σε κυνηγάνε και ταυτόχρονα να έβγαινες κάθε μέρα με διαφορετικές παρέες σύμφωνα μ'αυτά που λες για σένα.Γιατί δε συμβαίνει αυτό;Μήπως εσύ νομίζεις ότι είσαι ανοιχτή αλλά οι άλλοι έχουν αντίθετη άποψη;

Έχεις σκεφτεί για ποιο λόγο δεν ταίριαζες με τους ανθρωπους γύρω σου; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς είναι τι ψάχνεις και τι θέλεις.

αν επιτρεπεται , γιατι δεν εργαζεσαι ?
και γιατι χωρισες απ την προηγουμενη σχεση σου (οχι απ την τελευταια ) ?
(επειδη καποιοι παρατηρησαν καποια αντιφατικοτητα ,, να μας δωσεις λιγα στοιχεια ακομη :)

Γενικα η αποψη μου για την μοναξια , ειναι πως αυτη δεν 'συχναζει' στον μεσο ανθρωπο ,,, Αλλα προς τα ...ακρα.
Δηλαδη η καποιος/α , εχει καποια προβληματα και απομονωνεται απ το 'ταργκετ γκρουπ' των υποψηφιων για σχεση .
Η λογω ιδιαιτεροτητας , επειδη εχει καποια σπανια χαρακτηριστικα , υψηλο αικιου , ειναι μοντελο ομορφιας κλπ κλπ ,,,παλι βρισκεται σε μειονεκτικη θεση , στην αναγκη να συναντησει παρ- ομοιους τυπους ανθρωπων ,,, πραγμα πως δεν ευνοειται απ την τυχη ιδιαιτερα, (λογω κοινης αριθμητικης).

Quote:

---

Originally Posted by path

Γενικα η αποψη μου για την μοναξια , ειναι πως αυτη δεν 'συχναζει' στον μεσο ανθρωπο ,,, Αλλα προς τα ...ακρα.
Δηλαδη η καποιος/α , εχει καποια προβληματα και απομονωνεται απ το 'ταργκετ γκρουπ' των υποψηφιων για σχεση .
Η λογω ιδιαιτεροτητας , επειδη εχει καποια σπανια χαρακτηριστικα , υψηλο αικιου , ειναι μοντελο ομορφιας κλπ κλπ ,,,παλι βρισκεται σε μειονεκτικη θεση , στην αναγκη να συναντησει παρ- ομοιους τυπους ανθρωπων ,,, πραγμα πως δεν ευνοειται απ την τυχη ιδιαιτερα, (λογω κοινης αριθμητικης).

---

Σ'αυτό έχεις δίκιο,αλλά και πάλι νομίζω ότι στον άντρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για σχέση αν βρίσκεται προς τα άκρα,παρα στη γυναίκα που εντάξει,σε...ότι θέση και να παίζει αν είναι εμφανίσιμη δεν έχει πρόβλημα.

{Σ'αυτό έχεις δίκιο,αλλά και πάλι νομίζω ότι στον άντρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για σχέση αν βρίσκεται προς τα άκρα,παρα στη γυναίκα που εντάξει,σε...ότι θέση και να παίζει αν είναι εμφανίσιμη δεν έχει πρόβλημα. }<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<Δεν εχεις ακουσει για τις γυναικες που επειδη ειναι πολυ ομορφες , δεν τις πλησιαζει κανενας, φοβουμενοι ολοι τη χυλοπιτα , με αποτελεσμα να μενουν μονες τους ... ?!

Ελίζα, να σου δώσω την δική μου οπτική, οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες, από την μια οι οι πιο συμβιβαστικοί ή απλοί σαν προσωπικότητες που μπορούν εύκολα και κάνουν παρέες-κολλάνε με άλλους, από την άλλη οι πιο "αδιάλακτοι" ή πιο πολύπλοκοι ως προσωπικότητες οι οποίοι δημιουργούν πιο δύσκολα κολλητιλίκια με άλλους, εσύ ανήκεις στην δεύτερη ομάδα. Λοιπόν για να μπορεί κάποιος που ανήκει στην δεύτερη ομάδα να ζει μια ομαλή ζωή, είναι απαραίτητο να προσαρμοστεί στα δεδομένα του.
Πρέπει κατ αρχήν να τα βρει σε απόλυτο βαθμό με τον εαυτόν του και να μάθει να μπορεί να ζει ανεξάρτητος, να μην έχει άμεση ανάγκη τους άλλους, αυτό είναι απαραίτητο για να βρει την ισορροπία του και την σταθερότητά του, από κει και πέρα επειδή οι περισσότεροι θέλουμε να μοιραζόμαστε σε κάποιο βαθμό και στο μέτρο του εφικτού την ζωή μας με άλλους, είναι απαραίτητο να εμπλουτίζουμε το πρόγραμμά μας με δραστηριότητες που μας φέρνουν σε επαφή με άλλους προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα να συναντήσει αυτούς τους άλλους.
Από κει και πέρα απαραίτητο είναι η συμπεριφορά μας να μην είναι απόμακρη και ελιτίστικη για να είναι εφικτές οι νέες γνωριμίες.http://www.sanfos.gr/system/epipla.gif

Quote:

---

Originally Posted by path

}<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<Δεν εχεις ακουσει για τις γυναικες που επειδη ειναι πολυ ομορφες , δεν τις πλησιαζει κανενας, φοβουμενοι ολοι τη χυλοπιτα , με αποτελεσμα να μενουν μονες τους ... ?!

---

Ε τώρα δε θέλω να γίνομαι πάλι κακός,αλλά όταν μένει μόνη μια εμφανίσιμη γυναίκα είναι καθαρά επιλογή της.Δε δέχομαι με τίποτα ότι δεν μπορεί να βρει άντρα.Κι όπως έγραψα σε άλλο φορουμ,άλλο το 'δεν βρίσκω άντρα' και άλλο το 'δεν βρίσκω τον άντρα που θέλω'.

γιατι; εγραψε καπου πως ψαχνει ΕΝΑΝ ΑΝΔΡΑ απλως ;;;

Ελίζα έχεις πάει σε ειδικό; Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται όπως εσύ. Δεν είμαι γιατρός ούτε ψυχολόγος για να σου κάνω διάγνωση. Όταν η ψυχολόγος μου έκανε διάγνωση μου είπε μια άγνωστη λέξη και όταν έψαξα στο ίντερνετ βρήκα δεκάδες ανθρώπους που σκέπτονταν περίεργα σαν εμένα (όπως αυτά που περιγράφεις). Ανήκω στην μεγάλη οικογένεια των δυσθυμικών (ψάξε δυσθυμία και ειδικά στα Αγγλικά Dysthymia - περισσότερες εμπειρίες). Μην ξεγελιέσαι που την ονομάζουν΄χρόνια ήπια κατάθλιψη γιατί είναι χρόνια και μπορεί να κρύβει μείζονα ή διπολική κατάθλιψη. Αν έχεις και σκέψεις θανάτου μάλλον είναι αυτό.