Που είναι η ΕΛΠΙΔΑ , οεο;

Ήθελα πολύ να εκφραστώ. Πνιγόμουν λίγο και είπα να σας γράψω. Έχω μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία. Είναι και που στο site μου δεν μπορώ να γράφω για τον εαυτό μου, παρα μόνο να καταγράφω γεγονότα και εξελίξεις...
Όσοι με θυμάστε, μπορεί να θυμάστε και την ιστορία μου. Μια απόπειρα αυτοκτονίας πριν 3 χρόνια, αφορμή ένας γκόμενος-αιτία τα σκατά παιδικά χρόνια και η σχέση με τους γονείς μου και όλους τους ανθρώπους που είχα γύρω μου. Πριν ενάμισι χρόνο ένας χωρισμός μετά από τρία χρόνια σχέσης που κυριολεκτικά με τσάκισε και με έχωσε ακόμη πιο βαθιά στην ήδη υπάρχουσα κατάθλιψη. Το αντιμετωπισα με περισσότερα φάρμακα και ηρεμιστικά... Έκανα και μερικές σαχλαμάρες, όπως για κάποιο καιρό να πηδιέμαι με όποιον να ναι και μετά να γυρνάω σπίτι και να τον παρακαλαω ξανά με μηνυματα, να κλαίω και να θέλω να πεθάνω...
Μετά όμως παρόλο το χάος με πολύ κόπο πήρα το πτυχίο μου και έκανα μια καινούργια σχέση με έναν άνθρωπο που αληθινα με αγαπάει. Έκανα και πολλά βήματα μπροστά στο να με ανακαλύψω...
Ήρθε όμως η ρίξη με τους γονείς μου τον περασμένο Αυγουστο. Βλέπετε ο καλός μου πατέρας θα είχε χτίσει 4 πολυκατοικιες λέει αν δε σπουδαζα και εμενα στη Ρόδο και γινομουν κομμώτρια από τεε... Δεν του προσέφερα τίποτα... Και πέταξε και εκείνες τις μέρες της μετακόμισης μου -που δεν έκανα- και όλες τις ζωγραφιες που έκανα στα σκουπίδια γιατι τις θεωρούσε άχρηστες για μεταφορα... Το ίδιο ήθελε να κάνει και με τα βιβλία μου. Με έλεγε ******* και πολλά ακόμη που δε συγκράτησα επειδή δεν άντεχα να θυμάμαι... Τα έχω όμως γράψει με ένα ψηφιακό εγγραφέα φωνής και ανά πάσα στιγμή μπορώ να τα βάλω να παίξουν! 3 Μέρες πριν φύγουμε για Ρόδο τους είπα να πάνε μόνοι τους... (είχαν ερθει για την ορκομωσια και τη μετακόμηση) ... Παρεπιπτώντως η ορκωμοσια δεν θυμοταν καν ποτε ήταν!

Σήμερα μένω σχεδόν ένα χρόνο με το φίλο μου στο ίδιο σπιτι. Δεν πιστευα ποτε πως θα καταφερνα κάτι τετοιο. Είναι δυσκολα πολλες φορες γιατι δεν έχουμε αρκετα λεφτα, με σέβεται όμως και με αγαπάει.

Πολλές φορές πέφτω. Έχω προδωθει πολύ και πληγωθει από τους ανθρωπους και δεν θέλω κανέναν παρα μόνο εκείνον. Είναι και που δε βρίσκω ανθρώπους με κοινα ενδιαφέροντα με μενα. Οι κοπέλες στην ηλικία μου συζητάνε για ρούχα, νύχια και μαλλιά.... Παλιά έκανα το λάθος να προσπαθώ να προσαρμοστώ, και τελικά ούτε καλά περνούσα, ούτε αληθινούς φίλους είχα... Και το ίδιο γινόταν και στις προηγούμενες σχέσεις μου, γιατι προσπαθούσα να κολλήσω με κόσμο που δεν ταίριαζα! Ουφ δε θέλω να αναλώνομαι σε μικρότητες. Βέβαια, έτσι είμαι μόνη μου, το έχω δεχθει όμως. Και δεν έχω και παρατράγουδα.
Πεφτω που σκέφτομαι το παρελθον, τις προδοσίες, τους γονείς μου, τη Ρόδο μου δε μπορω να πάω, την Ελλάδα που πάει κατα διαόλου, την ανεργία μου, τους ανθρώπους που δε ξυπνάνε από το ληθαργο λες και με κάτι τους έχουνε ψεκάσει... Θέλω να γίνει μια επανάσταση απέναντι σε οτιδηποτε σάπιο και δε γίνεται επειδη δυστυχώς μόνη μου δεν μπορω να την κάνω αφού ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη... Και απλά γράφω, γράφω, γράφω μήπως και μια μέρα υπάρξει ελπίδα!
ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΟΕΟ;

αυτά για αρχή...

Αμα τη βρεις να με ειδοποιησεις, σου στελνω το τηλ μου με π.μ.

(kidding)

Ουφ! :-| Is anybody out there?

ει...κοπελιά! χρόνια και ζαμάνια...:)
χαίρομαι που βρήκες το δρόμο σου σε ένα κομμάτι της ζωής σου.
Λυπάμαι που ακόμη σε πονάει και σε επηρεάζει το θεμα των δικων σου.
Τα έχουμε συζητήσει χίλιες φορές εδώ μέσα: μερικοί άνθρωποι δεν είναι πλασμένοι για γονείς, γίνονται γιατί τους το επιβάλλει το σύστημα και μετά έχουμε όλα αυτα τα "καλά" με παιδιά να περνούν όλη τους τη ζωή σε ψυχολόγους ψάχνοντας να βρουν που φταίνε.
Εκεί είναι η λύση σου. Να σταματήσες να αυτομαστιγώνεσαι για κάτι που δε φταις...:)

Το θέμα είναι απλό, που επιλέγεις κάθε φορά να επικεντρώνεις την προσοχή σου, στα θετικά ή στα αρνητικά; Αυτά που βιώνουμε και ο τρόπος που τα βιώνουμε, δεν εξαρτάται μόνο από την αντικειμενική υφή τους, αλλά και από, ίσως δε και κυρίως, την υποκειμενική οπτική που τα βλέπουμε. :rolleyes:

Λοιπον να κατι ενδαιφερον που σκεφτομουν το πρωι, με δαιφορα λιγο ημερων, και επειδη μου το θυμισε τωρα ο προλαλησας, ας το γραψω! Ειναι ενα περιστατικο που συνεβη και εμπλεκονταν 3 ατομα, μου εδωσε καθε ενα απο αυτα τα 3 ατομα διαφορετικη εξηγηση, οχι υποθετικη, αλλα γεγονοτα!

Π.χ. Ειναι η μαμα Μαρια, η κορη Ελενη, και ο γιος Αρης, και προσφατα η Ελενη μετακομισε παλι στο πατρικο της. Η εξηγηση για το γεγονος: Μανα: εμεινα εγκυος και αγχωθηκε οτι τωρα πια δε θα νοιαζομαι για αυτην και γυρισε στην πατρικη εστια για να κανει το μωρο και αν τη φροντιζω, γιατι ειναι πολυ ζηλιαρα και απο οταν εμεινα εγκυος επαθε κατι κρισεις πανικου και γυρισε επαρχια και απο τοτε δημιουργει ολο προβληματα. Αρης: Η μανα μου ηθελε η Ελενη να ειναι μαζι μας, και της ελεγε οτι το σπιτι μας ειναι εδω και την περιμενει παντα ενα ζεστο πιατο φαι και ανησυχουσε για την ΕΛενη που ζουσε μονη της στην Αθηνα και ανακουφιστηκε οταν γυρισε εδω γιατι δεν ειχε πια αγχος για τηνα δερφη μου. Ελενη: Στην περιοχη που εμενα χτυπαγε ο "Κατσαβιδακιας", και μια μερα μου χτυπησε το κουδουνι ενας που ελεγε και καλα οτι ηταν ντελιβερυ μποι και οτι ειχα παραγγειλει πιτσα και επεμενε να του ανοιξω και δεν εφευγε με χρι που αρχισα να φωναζω και καλα το αγορι μου για να ακουσει οτι ηταν καποιος αντρας μεσα, και τον εβλεπα απο το θυροτηλεφωνο και η περιγραφη ταιριαζε στον κατσαβιδακια, και επειδη εμενα σε διπλοκατοικια φοβηθηκα παρα πολυ, και ειχα χωρισει τοτε και με το αγορι μου και εμενα μονη μου και φοβομουν, και γυρισα πισω. ΠΟιος λεει την αληθεια; Εγω θα ελεγα και οι 3!

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Εκεί είναι η λύση σου. Να σταματήσες να αυτομαστιγώνεσαι για κάτι που δε φταις...:)

---

Σίγουρα, αλλά η αλήθεια είναι πως όσα χρόνια και να περάσουν ένα παιδί αποζητάει την αγάπη των γονιών... Και εγώ την αποζητάω αλλά δυστυχώς, ή δεν έχουν ή δεν ξέρουν τον τρόπο... Πάντα γίνονται όλα σκατα. Και έγω ζητάω γιατί τους έχω ανάγκη. Πολλά θα ήταν αλλιώς αν τους είχα. Είχε έρθει πριν περίπου 2 μήνες η μάνα μου, έμεινε 2 βδομάδες. Τα κάνε παλι σκατα και έφυγε. Όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο πετούσα από τη χαρά μου. Όταν έφευγε έκλαιγα για όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί και δεν κάναμε εξαιτίας της μαλάκινσης εγκεφάλου που έχει...... Ουφ!

Quote:

---

Originally Posted by donald_girl

Σίγουρα, αλλά η αλήθεια είναι πως όσα χρόνια και να περάσουν ένα παιδί αποζητάει την αγάπη των γονιών... Και εγώ την αποζητάω αλλά δυστυχώς, ή δεν έχουν ή δεν ξέρουν τον τρόπο... Πάντα γίνονται όλα σκατα. Και έγω ζητάω γιατί τους έχω ανάγκη. Πολλά θα ήταν αλλιώς αν τους είχα. Είχε έρθει πριν περίπου 2 μήνες η μάνα μου, έμεινε 2 βδομάδες. Τα κάνε παλι σκατα και έφυγε. Όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο πετούσα από τη χαρά μου. Όταν έφευγε έκλαιγα για όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί και δεν κάναμε εξαιτίας της μαλάκινσης εγκεφάλου που έχει...... Ουφ!

---

και τι θα κάνεις στην υπόλοιπη ζωή σου?
Θα κλαις και θα αυτοτιμωρεισαι επειδή οι δικοί σου δεν αλλάζουν τρόπο σκέψης?
Ξέρεις βαθιά μέσα σου πως δνε πρόκειται να αλλάξει τίποτα, παρά μόνο ο τρόπος που τους βλέπεις εσύ.
Συμβιβάσου με την κατάσταση και κοίτα εσένα γιατί χάνεις άδικα τον καιρό σου και κάποτε θα μετανιώσεις που δεν έζησες έτσι όπως σου άξιζε παρά κάτω από μια μαυρίλα που δεν επέλεξες και δεν φταις γι' αυτήν.

Θα προσπαθήσω να κάνω μικρά βήματα για να μην το σκέφτομαι... Αλλά είναι δύσκολο. Υπάρχει ένα τεράστιο κενό

Ουφ... Δεν είμαι μόνο εγώ που είμαι έτσι σωστά;
Και όπως έγραψα και στο αρχικό μου κείμενο " Είναι και που δε βρίσκω ανθρώπους με κοινα ενδιαφέροντα με μενα. Οι κοπέλες στην ηλικία μου συζητάνε για ρούχα, νύχια και μαλλιά.... Παλιά έκανα το λάθος να προσπαθώ να προσαρμοστώ, και τελικά ούτε καλά περνούσα, ούτε αληθινούς φίλους είχα... Και το ίδιο γινόταν και στις προηγούμενες σχέσεις μου, γιατι προσπαθούσα να κολλήσω με κόσμο που δεν ταίριαζα! Ουφ δε θέλω να αναλώνομαι σε μικρότητες. Βέβαια, έτσι είμαι μόνη μου, το έχω δεχθει όμως. Και δεν έχω και παρατράγουδα. "
Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι μόνοι τους- η σχεδόν μόνοι που δε ξέρουν γιατί ή τι ψάχνουν... εγώ είμαι στην άλλη κατηγορία. Υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα όμως;
Μήπως να είσαι 24 και να κουβαλάς αυτά τα μυαλά είναι και ενα είδος κατάρας; Μήπως θα "έπρεπε" απλώς να με νοιάζει που θα πιω φραπέ , τι θα φορέσω και το χρώμα θα είναι η αντάυγια;
Χμμμ κάτι δεν κολάει εδώ!

Τα βράδια ξυπνάνε οι δικοί μου βρικόλακες. Δεν έχω καθαρό μυαλό. Ζητάνε το δικό τους αίμα=προσοχή... Και κάνω μαλακίες για να τραβήξω την προσοχή. Ευτυχώς όχι επικίνδυνα πράγματα. Πλέον τα ξεχνάω όταν ξημερώνει. Το μυαλό θολώνει και αναρωτιέται... Ζητάει!
Ε, εσύ! Εσύ που "μ αγαπούσες" παλιά... Πως είναι δυνατόν να μ λεγες ψέματα!; Απαιτώ να με θυμάσαι! Όχι, όχι... Δε σ αγαπάω.Κάθε άλλο. Ο εγωισμός μου ζητάει ικανοποίηση... Θέλω όλος ο κόσμος να περιστρέφεται γύρω μου και όλοι να παραδέχονται την υπεροχή μου. Να παραδέχονται πως είμαι η καλύτερη, να με προσκυνάνε. Έτσι κάθομαι και θυμάμαι ένα περελθον που κανονικά δεν δίνω για αυτό πεντάρα, και ρίχνω δολώματα δήθεν ενδιαφέροντος από την πλευρά μου για να τσιμπήσω το ενδιαφέρον που ζητάω από την άλλη πλευρα... Βέβαια αποτυγχάνω ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ! Βέβαια , όλα αυτά τι νύχτα που ξυπνούν οι δαίμονες...
Αλλά είπαμε, θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής.Θέλω να αναγνωρίζουν εμένα ωα την καλύτερη.
Γιατί; Γιατί βαρέθηκα να είμαι το ΤΙΠΟΤΑ, να μην υπάρχω, να μη μου δίνει κανείς σημασία και να είμαι αόρατη. Να μη μετράει η άποψη μου και γενικά να είμαι το μυρμήγκι. Έχω θυμό και θέλω να ξεσπάσω τόσο πολύ. Βαρέθηκα την αφάνεια, κάθε είδους. Από παιδί έτσι. Καλά θέλω και εκδίκηση.
Ναι ναι δεν έχω ωριμάσει... Αλλά ντάξει ξέρω τι σκατά έχω στο αχυρενιο μυαλό μ και τα παραδέχομαι...

Ανίατη η κατάθλιψη αλλά τη συνήθισα. Δεν έχω αυταπάτες. Μπορεί να μην με αφήνουν τα φάρμακα τα κλαίω υστερικά και να τρέξω να κάνω κακό σε μένα αλλά υπάρχει μέσα μου βαθειά θλίψη. Τα υστερικά κλάματα αντικαταστάθηκαν από σιωπηλά δάκρυα που απλώς μπορώ και αντέχω. Τα φάρμακα αυτό μπορούν και κάνουν, σε κάνουν απλώς να μπορείς να αντέχεις τα σκατά. Τα σκατά φυσικά δεν εξαλείφονται και εσύ δεν νιώθεις ευτυχία, απλώς αντέχεις περισσότερο και δεν κάνεις κακό στον εαυτό σου. Δεν παύεις βέβαια να βλέπεις πως είναι εκεί, δε παύεις να νιώθεις θλίψη, αλλά αντέχεις...
Ευτυχία; Τι είναι αυτό; Χωρίς ελπίδα; Που να το βρω;
Και προσπαθώ προσπαθώ προσπαθώ... Αλλά....

Μοναξιά.
Όσο και αν έχω μια σχέση αυτό το γολγοθά τον περνάω μόνη μου- φαντάζομαι και εσείς. Δε γίνεται διαφορετικά. Όταν ταξιδεύεις μέσα στη ψυχή σου είσαι πάντα μόνος-η

Ανεργία.
Έχω απηυδήσει πλέον. Σηκώνω τα χέρια ψηλά! Ναι ούτε για καφέδες δε με παίρνουν να φτιάχνω, ούτε για σερβιτόρα... Δεν έχω το προσόν της εξωτερικής εμφάνισης για τέτοια... Δηλαδή μια χαρά είμαι αλλά χοντρούλα. Λέω στο δικό μου σε φάση απελπισίας " ε πες στον τάδε γνωστό σου να με βάλει στην τάδε αηδιαστική καφετέρια στη πλατεία που θέλουν σερβιτόρες. Μπορεί να το σιχαίνομαι το μέρος αλλά τι να κάνω. Εγώ θα ρίξω τα στάνταρ μου, αυτοί θα με πάρουν;". Η απάντηση: "Όχι δε πρόκειται επειδή είσαι χοντρή για αυτούς... Δεν είσαι αυτό που θέλουνε, αδύνατη με μεγάλα βυζιά"

Ανθρώπινες Σχέσεις
Τις προάλλες έμαθα πως ο πρώην μου (με τον οποίο ήμουν μαζί 3 χρόνια και με χώρισε κερατώνοντας με και κάνοντας σχέση με αυτήν με την οποία με κεράτωσε) άφησε έγκυο την νυν του (με την οποία τότε με είχε κερατώσει) και θα παντρευτούν τον άλλο μήνα. Παρόλα αυτά εγώ έκανα ειρήνη μαζί του και ζήτησα να είμαστε φίλοι και μάλιστα μετά από μία συζήτηση καταλήξαμε πως θα μπορούσαμε να είμαστε φίλες και με τη νυν... Ο δικός μου ο νυν με λέει χαζή που κάθομαι και ασχολούμαι με εκείνους που με έβλαψαν και κάνω ειρήνη όπως ψάχνει να κάνει ειρήνη ο Γιωργάκης με τους Τούρκους.

Φιλία
Φίλους δεν έχω. Είμαι μόνη μου σαν τη καλαμιά στον κάμπο. Εγώ και τα σκυλιά μου.... Από το σπίτι βγαίνω σπάνια όταν βγαίνουμε με το δικό μου, και αυτό δεν είναι και εύκολο να πας κάπου να πιεις ένα καφέ ή ενα ποτό όταν δεν έχεις μία... (Εντωμεταξύ και αυτός έχασε τη δουλειά του, αλλά παριστάνει τάχα τον ελεύθερο επαγγελματία σε μια δουλειά που βγάζει 0 ευρω το μήνα και πληρωνει ενοικιο-ρευμα και λοιπά λειτουργικά έξοδα για την "επιχειριση" για να κάνει τα καπρίτσια του πατέρα του που χρωστούσε στην εφορία και του τη φόρτωσε γιατι δε γινόταν αλλιώς αφού θα πήγαινε φύλακη!)
Και με τι όρεξη να βγω και που; Λύσσα κακιά κάθομαι σπίτι και κλαίω τη μοίρα μου... Σηκώνομαι, κάνω ότι πρέπει να κάνω και περιμένω να φύγει η γαμημένη μέρα. Βέβαια ούτε τη νύχτα μπορώ πλέον να κοιμηθώ αφού σκέφτομαι.
Μόνο όταν γίνω πολύ κομμάτια κοιμάμαι...

Τα 7 κακά της μοίρας μου
Και όταν πάλι ξυπνήσω θα ακούσω μπινελίκι... Είναι που δεν είμαι και "καλή νοικοκυρά" και τα ακούω από τον δικό μου... Μόλις ακούσω το μπινελικι μου, θα πάω να κλάψω σιωπηλά λίγο. Θα γράψώ στο site, θα δω τι έχω να κάνω. Κομματιασμένη ψυχικά δεν έχω όρεξη για τίποτα και αρχίζω να νιώθω ζαλάδα και πως θέλω να κοιμηθώ. Παραίτηση. Βασικά παίζει να ξυπνάω τη νύχτα όταν κοιμάται επειδή νιώθω πιο ήρεμη πως δεν έχω κάποιον επάνω από το κεφάλι μου να φωνάζει "Εύα!!!". Τη νύχτα επίσης δε χτυπάνε τα τηλέφωνα. Δε με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου για κουτσομπολιό και επειδή ψάχνει δεκανίκι. Πρέπει να απαντήσω με ένα "κοιμάμαι"=Άσε με ήσυχη, άντε γαμήσου.

Ψυχοθεραπεία
Καλά ήταν όταν ήμουν φοιτήτρια και πήγαινα σε μια υπηρεσία για φοιτητές που υπήρχε. Μετά ένα χρόνο πριν πάρω πτυχίο η ψυχολογος που με παρακολουθούσε πήγε Αμερική και τωρα που γυρισε βλέπει επί πληρωμη. Τελευταία στο κέντρο ψυχικής υγειας που πάω είναι φέξε μ και γλίστρισα... Κάνουν απλώς διαπιστώσεις. "Είδαμε ότι σ συμβαίνει αυτό"- Χαίρω πολύ αυτό το ξέρω και εγώ!!! Για καινούργιο μου το λες;;; Λύσεις θέλω! Βοήθεια ζητάω! Ξέρω τι γίνεται, τι να κάνω δε ξέρω!!!

Απελπισία

Μια τερααστια αγκαλια ευακι απο μενα....... τοοοοοοοοοοοοοοσο μεγαλη!!!! τι εχεις σπουδασει και δε βρισκεις δουλεια; Καποια αλλη προοπτικη δεν υπαρχει;; κατι που να σου αρεσει να κανεις;; εχω υπαρξει στη θεση σου, να μη μπορω να συνεννοηθω με κανεναν και να ειμαι μονη μου ή μετα μονο με τον φιλο μου, και ηταν χαλια το ξερω.. Ειναι δυστυχως σαν τα αυγα μας να πεσανε σε λαθος φωλια, και μεγαλωνουμε ασχημοπαπα αναμεσα σε παπακια.. Μονο που μαντεψε τι, εμεις μπορουμε να γινουμε κυκνακια στο τελος.. Ερχεται μια μερα που το βλεπεις.. και βρισκεις ατομα σαν και σενα, και μπορεις να ανοιξεις τα φτερα σου κυνηγωντας τα ονειρα σου. Οσο δυσκολα και αν φαινονται τωρα, και αυτα θα περασουν, συγκεντρωσου σε εσενα, στο τι θες εσυ, κανε πραγματα για τον εαυτο σου, απο αυτα που σου αρεσαν να κανεις οταν ησουν παιδι, η τουλαχιστον σκεψου τα..

Υπομονη ευακι, με αγγιξε το μηνυμα σου, σου στελνω ο,τι περισσευμα αγαπης εχω.. <3

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Μια τερααστια αγκαλια ευακι απο μενα....... τοοοοοοοοοοοοοοσο μεγαλη!!!! τι εχεις σπουδασει και δε βρισκεις δουλεια; Καποια αλλη προοπτικη δεν υπαρχει;; κατι που να σου αρεσει να κανεις;; εχω υπαρξει στη θεση σου, να μη μπορω να συνεννοηθω με κανεναν και να ειμαι μονη μου ή μετα μονο με τον φιλο μου, και ηταν χαλια το ξερω.. Ειναι δυστυχως σαν τα αυγα μας να πεσανε σε λαθος φωλια, και μεγαλωνουμε ασχημοπαπα αναμεσα σε παπακια.. Μονο που μαντεψε τι, εμεις μπορουμε να γινουμε κυκνακια στο τελος.. Ερχεται μια μερα που το βλεπεις.. και βρισκεις ατομα σαν και σενα, και μπορεις να ανοιξεις τα φτερα σου κυνηγωντας τα ονειρα σου. Οσο δυσκολα και αν φαινονται τωρα, και αυτα θα περασουν, συγκεντρωσου σε εσενα, στο τι θες εσυ, κανε πραγματα για τον εαυτο σου, απο αυτα που σου αρεσαν να κανεις οταν ησουν παιδι, η τουλαχιστον σκεψου τα..

Υπομονη ευακι, με αγγιξε το μηνυμα σου, σου στελνω ο,τι περισσευμα αγαπης εχω.. <3

---

Σε ευχαριστώ για τη διαδικτυακή αγκαλιά! Ακόμη και αυτήν τη μακρινή την έχω ανάγκη.
Δημοσιογραφία έχω σπουδάσει, και δημοσιογράφος μάλλον γεννήθηκα. Από 10 ετών , από το 96 αυτό ήθελα να κάνω... Το είχα γράψει σε ένα "Σκέφτομαι και γράφω" στο σχολείο, που έλεγα τα όνειρα μου. Ήθελα και να πάω στη Ντίσνευλαντ και να ταξιδέψω με αερόστατο, μόνο αυτό όμως πέτυχα επειδή μάλλον ήταν το πιο σημαντικό για μένα.
Δούλεψα σχεδόν τσάμπα σε διάφορες κωλοφυλλάδες όπως ένα ένθετο της εφημερίδας τα Νεα και κάποια περιοδικά - ένα μάλιστα έκανε 6 μήνες να μου δώσει το ποσο των 100 ευρώ...
Είδα το χάος... Εμάς τους νέους δημοσιογράφους μας έχουν για να βγάζουμε όλη τη δουλειά δωρεάν και φυσικά ΜΑΥΡΑ και να πληρώνονται οι μαθουσάλες, κοιλαράδες που έρχονται κάθε 2-3 βδομάδες βρίζουν και πίνουν ουίσκια... Τα βρόντηξα, άλλωστε δεν έβγαζα λεφτά , δεν ασκούσα το λειτούργημα μου, καταρρακωνόμουν ψυχικά και φυσικά δεν υπήρχε πιθανότητα να βγάλω ψωμί ώστε να αξίζει να υπομένω! Σε συζητήσεις που έχω με συναδέλφους νέους δημοσιογράφους- όχι ονόματα φυσικά- δικαιώνομαι απόλυτα για την επιλογή μου αυτή. Στράφηκα λοιπόν στο διαδίκτυο για να ασκήσω απρόσκοπτα και ανενόχλητη το λειτούργημα μου και από εκεί και πέρα ψάχνω για οποιαδήποτε δουλειά απλώς για τα χρήματα. Βέβαια έχω κάνει διάφορες δουλειές- ανασφάλιστη ΠΑΝΤΑ! Από το να δουλεύω σε χαζές ΜΚΟ στο δρόμο να ψάχνω τους "υποστηρικτές" τους - και τελικά να με αναγκάσουν σε παραίτηση με τη δικαιόλογια πως είμαι "σπυριάρα" ενώ η πραγματική αιτία ήταν πως δεν ήθελαν να μου βάλουν ΙΚΑ και φοβόντουσαν μην τους την κάνω... Μέχρι το να πηγαίνω πόρτα πόρτα να πουλάω συνδέσεις τηλεεφωνίας , μέχρι τηλεφωνικές πωλήσεις(χωρίς μεγάλη επιτυχία...). Όταν σπόυδαζα έκανα ήμουν στα Νεα , έγραφα σε περιοδικο, ήμουν στη σκατόGreenpeace 6 ώρες τη μέρα, και είχα και το site μου. Ταυτόχρονα με κατάθλιψη...
Τώρα μας έφαγε η μαρμάγκα...
Εντωμεταξύ από προσόντα άλλο τίποτα... Αν είχαν λίγο μυαλό να καταλάβουν... Αλλά δε βλέπουν! δε τους νοιάζει!!

Και ναι είναι πολλά...
Υπομονή ναι;!
Αλλά πόση;
Κάθε μέρα πολεμάω πολεμάω πολεμάω
Να βγει κάτι όμως .... ! Μικρό όχι μεγάλο... Αλλά κάτι! Θέλω μια μικρή αχτίδα φωτός!

θα ηθελες να βρεις δουλεια στο εξωτερικο αφου εχεις πολλα προσοντα;; Μερικες φορες αμα κανουμε κατι και δεν πετυχαινει, πρεπει να αλλαξουμε προσανατολισμο, οχι απαραιτητα επαγγελματικο! Δημοσιογραφια σε καποιο ιεκ η στο πανεπιστημιο;

Στο Α.Π.Θ σπούδασα. Το εξωτερικό ίσως να ήταν η λύση. Ως προσωπικότητα όμως είμαι ένα άτομο που τρέμει τις αλλαγές. Ήδη ήταν μεγάλο βήμα το ότι έφυγα από τη Ρόδο και ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Επίσης κάθε μετακόμιση μου προκαλεί άγχος και πέφτω και δε συνηθίζω εύκολα. Έκανα 2 μετακομίσεις μέσα στο κέντρο και είδα και έπαθα να συνηθίσω... Είχα και προβλήματα στις πολυκατοικίες επειδή έχω 2 σκυλάκια- πρώην αδέσποτα που μάζεψα- και είχα όλο φασαρίες. Τώρα ήρθα στον Εύοσμο. Ευτυχώς δεν με βρίζουν πια για τα ζώα, αλλά οι φοβίες έχουν μείνει και ακόμη δυσκολεύομαι να τις ξεπεράσω. Θέλω να πω...Ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις στην ίδια χώρα και στη ίδια πόλη, πόσο μάλλον σε άλλη χώρα! Εκεί θα πελαγώσω... Χρειάζομαι σταθερότητα για να είμαι ήρεμη... Και δυστυχώς μέχρι τώρα όλα ήταν ρευστά και άνω κάτω και δεν ήξερα τι θα γίνει αύριο!

Noμιζω οτι το 80% των ελληνων δεν ξερει τι θα γινει αυριο, και το 40% ειναι ανεργο ή κανει δουλειες του ποδαριου.. Κι εγω σε μια τετοια φαση ειμαι, αλλα προσπαθω να χρησιμοποιω τον χρονο που περναει εποικοδομητικα και δημιουργικα, και να μην αγχωνομαι, ευχομενη κατι καλο να με περιμενει στην πορεια..

Πραγματικα παντως εχεις περασει πολυ δυσκολες φασεις, και μπραβο σου που καταφερες να εισαι ανεξαρτητη απο τους γονεις εδω και ενα χρονο.. Επισης, δεν εισαι αορατη, μπορει να νιωθεις ετσι γιατι ετσι ησουν μες στην οικογενεια σου, αλλα δεν εισαι ουτε αορατη ουτε ασημαντη, καταλαβαινω γιατι εγινες δημοσιογραφος και γιατι θελεις να αλλαξεις τον κοσμο, γιατι απο πολυ μικρη ηθελες να αλλαξεις τον μικροκοσμο σου και τα στραβα του, την οικογενεια σου, αλλα ως παιδι δε μπορουσες, και η αληθεια ειναι οτι τους αλλους ουτε ως ενηλικες μπορουμε να τους αλλαξουμε.. Και αυτη η κατασταση μονη μου σε αλλη πολυ χωρις φιλους μονο με μια σχεση που δεν πολυκαταλαβαινει, δεν ακουγεται ιδανικη, αλλα ειναι επιλογη σου, και ως τετοια μπορεις να την αλλαξεις εντος καποιων πλαισιων..

Μακάρι....... Αλλά... Βλέπω μαύρους τοίχους και στο μεταξύ προχωράω. Όχι βέβαια πως από πάντα αυτ'ο δεν έβλεπα... από παιδι... ίσως συνήθισα όπως είπα και πιο πανω

Η Απογοήτευση

Είμαι 4 χρόνια μέσα σε αυτόν τον αγώνα... 4 χρόνια και 2 μήνες πέρασαν από την απόπειρα και από τότε κάνω καθημερινή προσπάθεια να αλλάξω ζωή.
Εμ ο πόνος όμως υπάρχει και απογοητεύομαι που δεν έχει αλλάξει κάτι...

Πρώτα 1 Cymbalta. Μετά 2 Cymbalta και ηρεμιστικά μετά το χωρισμό. Μετά 2 Cymbalta & 3 topamac 50mg. Τωρά 2 Cymbalta & 1 Talosin & 3 topamac 50mg.
Ναι και ψυχοθεραπείες και λοιπές μαλακίες.

Όχι δε με βοηθάνε. Πάλι σκατά είμαι...

Είναι βέβαια που δε βοηθάει και το περιβάλλον και οι συνθήκες και έχω προβλήματα άλυτα...

Γιατί δε γίνομαι καλύτερα???

{ Ήδη ήταν μεγάλο βήμα το ότι έφυγα από τη Ρόδο και ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.} <<<Εκανες ενα μεγαλο βημα που δεν εφερε ομως τις μεγαλες αλαγες ,,,, ΤΙς ΘΕΤΙΚΕς ΑΛΛΑΓΕς ΕΝΝΟΩ !
(κι αυτο το μονιμο αγχος με τις 'μετακομισεις' ? ? μηπως θελει κατι να σου πει ? )
λεω εγω τωρα,,,,,, Σκεφτηκες ποτε , μηπως εκεινο το μεγαλο βημα (?) αντιθετα απ οτι περιμενες , πολαπλασιασε τις ΑΡΝΗΤΙΚΕς ΑΛΑΓΕς στη ζωη σου ;;
Η ζωη δεν παει ευθεια , καμια φορα κανει και κυκλους . ..Ελπιζω να το ξερεις αυτο .....

Quote:

---

Originally Posted by path

{ Ήδη ήταν μεγάλο βήμα το ότι έφυγα από τη Ρόδο και ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.} <<<Εκανες ενα μεγαλο βημα που δεν εφερε ομως τις μεγαλες αλαγες ,,,, ΤΙς ΘΕΤΙΚΕς ΑΛΛΑΓΕς ΕΝΝΟΩ !
(κι αυτο το μονιμο αγχος με τις 'μετακομισεις' ? ? μηπως θελει κατι να σου πει ? )
λεω εγω τωρα,,,,,, Σκεφτηκες ποτε , μηπως εκεινο το μεγαλο βημα (?) αντιθετα απ οτι περιμενες , πολαπλασιασε τις ΑΡΝΗΤΙΚΕς ΑΛΑΓΕς στη ζωη σου ;;
Η ζωη δεν παει ευθεια , καμια φορα κανει και κυκλους . ..Ελπιζω να το ξερεις αυτο .....

---

Η αλήθεια είναι πως έχω μείνει κολλημένη στο παρελθον και δε μπορώ να προχωρήσω. Είναι μεγάλο θέμα... Κολλημένη στις αναμνήσεις μου. δε μπορώ να χαρώ τιποτα. Θέλω πίσω όλους τους ανθρώπους που αγάπησα+ δεν ήταν μόνο στη Ρόδο. Στη Ρόδο ήταν οι γονείς μ και η Βικτώρια, η τότε καλύτερη φίλη π και αυτή σκατα... εδώ έκανα φίλες που χαθηκαν... Φανταστείτε ζήτησα τη φιλία ακόμη και του πρώην μου γιατί πιστεύω πως εκεί πίσω είμαι εγώ και πως έχασα τα πάντα πια.... Τα έχω παίξει τελείως

..σκεφτηκες να κανεις καμια αναδρομη στο παρελθον σου ?
γιατι οπως λεει και ενα στιχακι : ''αρωστη καρδια δεν βρισκει γιατρεια στη λησμονια "

Quote:

---

Originally Posted by path

..σκεφτηκες να κανεις καμια αναδρομη στο παρελθον σου ?
γιατι οπως λεει και ενα στιχακι : ''αρωστη καρδια δεν βρισκει γιατρεια στη λησμονια "

---

Τι είδους αναδρομή; Πως την εννοείς;
Γιατί δεν κάνω αλλη δουλεια χρόνια τώρα... Το πρόβλημα είναι πως δεν το έχω ξεφορτωθει να ζήσω και λίγο στο παρόν

Η Ρόδος είναι από τις ελάχιστες πόλεις (τις μετράω στα δάχτυλα του ενός χεριού) που θα μπορούσα να ζήσω και να μεγαλώσω οικογένεια.Δοκίμασε να σβήσεις την ηχογράφηση του πατέρα σου.Αφού η δουλειά σου ουσιαστικά σου δίνει ελευθερία στο που θα μένεις προσπάθησε να δεις την επιλογή του νησιού των ιπποτών...Είναι διαφορετικά να μπορείς να ξεχαστείς στα πέτρινα σοκάκια ή δίπλα στη θάλασσα ανά πάσα στιγμή από το να είσαι σε μια τσιμεντούπολη...Ελπίζω μόνο ο σύντροφος σου να μπορεί να ακολουθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by koinomystiko

Η Ρόδος είναι από τις ελάχιστες πόλεις (τις μετράω στα δάχτυλα του ενός χεριού) που θα μπορούσα να ζήσω και να μεγαλώσω οικογένεια.Δοκίμασε να σβήσεις την ηχογράφηση του πατέρα σου.Αφού η δουλειά σου ουσιαστικά σου δίνει ελευθερία στο που θα μένεις προσπάθησε να δεις την επιλογή του νησιού των ιπποτών...Είναι διαφορετικά να μπορείς να ξεχαστείς στα πέτρινα σοκάκια ή δίπλα στη θάλασσα ανά πάσα στιγμή από το να είσαι σε μια τσιμεντούπολη...Ελπίζω μόνο ο σύντροφος σου να μπορεί να ακολουθήσει.

---

Αυτό δυστυχώς δε γίνεται... Δε γεννήθηκαν τα προβληματα στη τσιμεντούπολη , αλλά εκεί... Εδώ απλά διογκώθηκαν και είδα το πρόβλημα που εκεί δε γινόταν λόγω των προκαταλήψεων του τόπου και της ηλικίας να δω και να αντιμετωπίσω...

Λοιπόν εδώ και μια βδομάδα ξεκίνησα με τη παλιά μ ψυχολόγο. Είναι ο μόνος άνθρωπος π μπορεί να με βοηθήσει... Τα κέντρα ψυχικής υγείας είναι για το πέος... Μια φορά το μήνα και κάνουν διαπιστώσεις... Τρα λα λα, τρία πουλάκια κάθονταν!

Λοιπόν κάνω μια λίστα θεμάτων που θέλω σιγά σιγά να ανοίξω και τα μοιράζομαι και εδώ...

1. Πιστεύω πως πάντα στο τέλος θα συμβεί το κακό. Βαθιά πεποίθηση ίσως και λόγω βιωμάτων, πιστεύω πως κάτι θα γίνει και θα με αφήσει ακόμη και η τωρινή μ σχέση. Το θεωρώ δεδομένο. Δε θέλω να το χαρώ. Προετοιμάζομαι για το επερχόμενο τέλος. Όπως ήρθε το τέλος σε όλες τις φιλίες και τις σχέσεις τις προηγούμενες. Γίνομαι αστακός να μη πληγωθώ πάλι! ( Δε λέω πως είναι λογικό για αυτό μη με κρίνετε. Παράλογο είναι. Συμβαίνει παρόλα αυτά!)
2. Κολλημένη με τη ... μπάλα; Όχι! Κολλημένη με το πριν. Θέλω να διορθώσω το πριν. Κυνηγάω απεγνωσμένα ανθρώπους από τα παλιά επειδή νομίζω πως αν κρατήσω φιλική σχέση μαζί τους διαγράφεται το κακό , άρα και ο πόνος και είναι πια όλα καλά... Αμ δε που δε θέλουν και το σχέδιο, το απεγνωσμένο σχέδιο ανακούφισης πάει στράφι! ( Δε λέω πως είναι λογικό για αυτό μη με κρίνετε. Παράλογο είναι. Συμβαίνει παρόλα αυτά!)
3. Αναζήτηση του εαυτού , στο πριν...
4. Δε θέλω τίποτα....
5. Φόβος. Πιο πρόσφατος φόβος ήταν μην έχω "κούφια ωάρια" και αν στο μέλλον αποφασίσει ο δικός μ να κάνει παιδιά , δεν μπορώ και με παρατήσει για αυτό. Μέχρι και να το ελέγξω σκέφτομαι για να είμαι προετοιμασμένη αν με απορρίψει. Βλέπετε π πρώην μου άφησε έγκυο αυτη που είναι τώρα κ την παντρευεται... Και μάλιστα από ατυχημα. Με μένα 3 χρόνια δεν έτυχε ατυχημα, μήπως υπάρχει πρόβλημα και δεν έτυχε? Αλλά θα μου πείτε κ όταν τύχαινε με έβαζε να παίρνω το χάπι της επόμενης μέρας... Και εγώ ποτέ δεν έκανα τη χαζή...
6. Αυτοπεποίθηση χαμηλά , αλλά εντάξει έχω πάει κ πιο κάτω πιο παλιά...

Αν σκεφτώ κ αλλά θα σας πω..
Τα έχω παίξει λίγοοο .....
Θα συνέλθω , που θα πάει....

Θέλω φίλους γμτ για να ξεφύγω... Αλλά πως να κάνεις όταν όλοι είναι απασχολημένοι με τις ζωές τους και μόνο μ αυτές;

μηπως εσυ εισαι κολλημενη με την δικη σου ζωη;
γιατι καποιος αλλος να μπει στη διαδικασια να "κολλησει" στη δικη σου ζωη,οταν εσυ δεν ξεκολλας απο τα παλια για να "κολλησεις" με τους νεους ανθρωπους;

Quote:

---

Originally Posted by Empneustns

μηπως εσυ εισαι κολλημενη με την δικη σου ζωη;
γιατι καποιος αλλος να μπει στη διαδικασια να "κολλησει" στη δικη σου ζωη,οταν εσυ δεν ξεκολλας απο τα παλια για να "κολλησεις" με τους νεους ανθρωπους;

---

Δε νομίζω απλά δεν έχω τις ευκαιρίες

Βέβαια δεν έχω ξεκολλήσει από τις μνήμες. Νομίζω ένα κομματι μου πέθανε και το πενθώ. Εκείνη που είχε αθωότητα και έκανε όνειρα. Πέθανε μαζί με τα νεκρά όνειρα της. Ακόμη έρχονται βράδια που κλαίω μονάχη μου στα κρυφά για όσα έχασα χάνοντας εκείνον που αγάπησα κάποτε.... Τώρα εκείνος παντρευτηκε, περιμένει και παιδί.
Εγώ; Τι κάνω εγώ.
Στιγμές σαν αυτή κλαίω. Ο πόνος είναι τεράστιος. Η πληγή δεν έκλεισε ακόμη και αν προχώρησα η πληγή είναι εκεί.
Πονάω πολύ.
Δάκρυα....

ώρες ώρες σαν αυτη τη στιγμη πιστεύω πως τίποτα δεν έχει νόημα.... Νιώθω χαμένη

Ευτυχώς ξημέρωσε,.. Η νύχτα είναι κακός σύμβουλος........

Quote:

---

Originally Posted by donald_girl

Ευτυχώς ξημέρωσε,.. Η νύχτα είναι κακός σύμβουλος........

---

για μενα κ η νυχτα κ η μερα.αν αμφιββαλεις για τα παντα δε θες τη ζωη σου τοσο απλα

Quote:

---

Originally Posted by kyknos25

για μενα κ η νυχτα κ η μερα.αν αμφιββαλεις για τα παντα δε θες τη ζωη σου τοσο απλα

---

τι εννοείς;

Ένα βήμα αλλαγης θα ήταν να αποκτήσω παρέες... Αλλά είναι δύσκολο. Δε ξέρω πως....
Επίσης δυσκολο είναι και αυτό εδώ....... Η μοναξιά.
Ναι πολλά προβλήματα.

Τον είδα στον ύπνο μου. Λένε πως εκεί , στα όνειρα ανακαλύπτουμε τις κρυφές μας ανάγκες και επιθυμίες. Ελπίζω να μη βλέπω άλλα τετοια όνειρα

Μένεις μόνη σου;

Quote:

---

Originally Posted by Σουελ

Μένεις μόνη σου;

---

όχι μενω με το φίλο μ

Τι θα ήθελες να αλλάξεις αν μπορούσες;

Quote:

---

Originally Posted by Σουελ

Τι θα ήθελες να αλλάξεις αν μπορούσες;

---

το παρελθόν αλλά δε γίνεται.... Να γύριζα πίσω το χρόνο και να τα άλλαζα όλα