Η μητέρα μου

Καλημερα σας,

Ειμαι 26 χρονων και σε ολη τη ζωη μου ακολουθουσα τυφλα τη μητερα μου σε ο,τι και αν μου ελεγε. Αυτο που καταφερα: ελαχιστοι φιλοι, ενα πτυχιο σε μια ειδικοτητα που δεν υπαρχει καν στην Ελλαδα και 3 ξενες γλωσσες, πιστοποιητικα για αυτο και το αλλο με το ζορι να μπω στο δημοσιο. Και τωρα που δεν γινεται (οχι πως τοτε γινοταν οσες αιτησεις και αν εκανα και δεν γνωριζαμε καποιον για να βοηθησει και καλυτερα γιατι δεν ηθελα αυτο) ειμαι ανεργη για καιρο, οι αιτησεις σε γραφεια αργουν, εχω μοιρασει φυλλαδια, εχω σερβιρει καφεδες και ολα θα ηταν καλα, ας πουμε αν δεν ειχα και ενοικιο και λογαριασμους. Δεν λεω και εγω φταιω αφησα τη μητερα μου να μου καθορισει τι θα κανω αλλα και εκεινη δεν παραδεχεται τιποτα. Τα τελευταια χρονια ανεπτυξα την τεχνη της μαγειρικης περισσοτερο απο την αγαπη μου για το καλο φαγητο αλλα με τον καιρο αυτο εγινε αγαπη και για την ιδια την πραξη. Της ζητησα πριν μερες να με βοηθησει να παω σε μια σχολη στην Ιταλια για να σπουδασω. Να με βοηθησει μονο για την αρχη μεχρι να βρω μια δουλεια, τη γλωσσα την ξερω και θα κανω τα παντα και ενω εχει τα χρηματα να με βοηθησει και το παραδεχτηκε, δεν το κανει λεει μεχρι να παω σε ψυχιατρο για της εγγυηθει πως ειμαι ωριμη και πως τη μαγειρικη την θελω πραγματικα. Λες και τοτε που με ετρεχε στις γλωσσες και τα μαθηματα για τις εξετασεις ειχε ρωτησει κανεναν αν το ηθελα πραγματικα. Παντα με φοβιζε με το θεμα της δουλειας ηθελε να ακολουθησω ακαδημαικη καριερα και ηταν διατεθειμενη να πληρωσει για ολα ομως δεν ηθελα με τιποτα και ετσι της μπηκε η ιδεα με το δημοσιο. Και σας ρωτω τωρα: δεν ειναι απιστευτα ασχημο αυτο που μου ζηταει να κανω και ασκοπο;
Ρωτησα εναν ψυχολογο και μου ειπε πως αυτο που μπορει να κανει ειναι να με βοηθησει να βρω αυτο που μου αρεσει αν δεν ειμαι σε θεση να γνωριζω τι θελω να κανω, μου ειπε ομως πως αυτο που ζηταει η μητερα μου δεν γινεται και πως ισως εκεινη χρειαζεται ψυχολογο και οχι εγω.Δεν μου χρωσταει εστω να αναγνωρισει πως εκανε λαθος να με πιεζει τοσα χρονια και εφοσον εχει τα χρηματα να με βοηθησει εστω στην αρχη να κανω αυτο που μου αρεσει;
Σχεδον ολοι οι φιλοι μου ειναι ειτε απο Αμερικη ειτε απο τη δυτικη ευρωπη και δεν μπορουν να με καταλαβουν καθολου οταν τα λεω αυτα, ειναι θεμα κουλτουρας μου λενε και μαλλον ειναι. Τουλαχιστον εκεινοι το θεωρουν φυσιολογικο να διαλεγεις εσυ αυτο που θελεις να κανεις και να μην δεχεσαι κανενα ειδος εκβιασμου, αλλα υποστηριξη απο τους γονεις σου.


Ευχαριστω για τις οποιες απαντησεις.

Καλη σου μερα..
Αν θελεις ξεκινα απο το γεγονος οτι ακολουθουσες ως τωρα οπως λες οσα σου ελεγε χωρις να βαζεις μπροστα τη δικη σου θεληση. Σιγουρα οσο καποιος εξαρταται οικονομικα απο τους γονεις του μπορει να εχει πιεσεις κτλ αλλα ο ελεγχος που περιγραφεις ισως να εχει να κανει και με το πως εισαι εσυ σαν ατομο επισης. Ισως και οχι βεβαια.

Περα απο αυτο εσυ ξερεις σιγουρα τι ειναι αυτο που θα ηθελες να κανεις? Ακολουθησες κατι που ηθελε η μητερα σου αλλα υπηρχε κατι αλλο που σκεφτοσουν να κανεις εκεινη την περιοδο που σπουδαζες? Αν δε διαλεγες τη μαγειρικη και διαλεγες αλλο κλαδο για σπουδες ή ηθελες να πας να δουλεψεις παλι δε θα ηθελε η μητερα σου να σε στηριξει να πας Ιταλια?
Μου κανει εντυπωση που σου ειπε να πας σε ψυχιατρο, μαζι με το θεμα που αναφερεις βρισκεις και αλλα πραγματα να σε εχουν απασχολησει στη ζωη σου?

Αναφερεις μονο τη μητερα σου οποτε υποθετω οτι δεν εχεις καποιο αλλο κοντινο ατομο διπλα σου.
Ισως η μητερα σου ενιωσε επιπροσθετο βαρος και ευθυνη για σενα σε σημειο που να αγχωνεται για το μελλον και δυστυχως περασε αυτα τα συναισθηματα και σε σενα. Ειναι πολλοι οι γονεις που πιεζουν τα παιδια για σπουδες/μαθηματα κτλ και ενω ο σκοπος τους εξαρχης ειναι το να βοηθησουν να εξασφαλιστει καποιο μελλον τελικα χωρις καμια φορα να το καταλαβαινουν προκαλουν τα αντιθετα αποτελεσματα. Ειναι δικαιολογημενο να αισθανεσαι ετσι.

Πλεον στην Ελλαδα και πτυχια να εχεις παλι ειναι δυσκολα. Αυτο ομως δε σημαινει οτι τα πτυχια σου θα πανε χαμενα, μπορει να τα αξιοποιησεις αν βρεθεις στο εξωτερικο, αν τα πραγματα δεν πανε οπως τα θελεις εδω, γι'αυτο μη σκεφτεις οτι εχασες αδικα τον χρονο σου μ'αυτα.

Έχει δίκιο ο ψυχολόγος, αυτό δεν γίνεται, ακόμα κι δεν είσαι ώριμη όπως ισχυρίζεται, σ' αυτό ευθύνεται εκείνη επιλέγοντας λάθος τρόπο να σε μεγαλώσει, μην δίνοντας σου το δικάιωμα να κάνεις δικές σου επιλογές. Δεν μπορεί να σε κατακρίνει για κάτι για το οποίο έτσι σε είχε συνηθίσει από μικρή. Θα πρέπει να συζητήσετε ήρεμα και να την κάνεις να καταλάβει τα σφάλματα της, ακόμα και τώρα δεν είναι αργά. Το δικό σου λάθος έιναι ότι άργησες πολύ να κάνεις την επανάσταση σου και ίσως τώρα δεν την πείθεις. Αλήθεια, ο πατέρας σου που βρίσκεται σε όλο αυτό; τι γνώμη έχει για την νοοτροπία της γυναίκας του; Αυτό που έχεις να κάνεις τώρα είναι ν' αποφασίσεις τι πραγματικά θέλεις να κάνεις και μετά ν' αναλάβεις την ώριμη ευθύνη για την πραγματοποίηση του, πρόσεξε όμως πρέπει να είσαι σίγουρη, γιατί αν πας Ιταλία ξοδέψεις χρήματα και μετά αλλάξεις γνώμη, οι κατηγορίες θα στραφούν πάλι εναντίον σου. Είσαι οικονομικά εξαρτημένη και θα πρέπει να λογοδοτήσεις.

Σιγουρα η μητερα σου θελει ψυχιατρο! Εγω θα ελεγα αν μπορεις να βρεις δουλεια πρωτα οπου θες να πας και μετα να πας, η να μαζευεις καποια χρηματα απο εδω, να δουλεψεις σε καποιο νησι το καλοκαιρι πχ. και σεπτεμβρη φευγεις... Μπορεις να σπουδασεις και στην ελλαδα.

Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο που πηρες να διαβασεις το ποστ μου και να απαντησεις
οι δικες μου απαντησεις ειναι οι εξης:

Περα απο αυτο που μου αρεσει θα ηθελα να κανω κατι που μου επιτρεπει να ζησω (τωρα δεν βγαινω ουτε για ενα καφε ειμαι ανεργη εδω και 7 μηνες) να κανω πραγματα που κανουν ολοι οι ανθρωποι και να βοηθησω με αυτα τα χρηματα γιατι οχι και τις σπουδες μου. Αλλα ναι τη μαγειρικη την εχω δοκιμασει και ξερω οτι μου αρεσει δεν ειναι κατι που μου ηρθε χθες και δεν εχω τριβη με αυτο.

Ακολουθησα αυτο που ηθελε η μητερα μου αλλα φυσικα στην ηλικια των 17 δεν ειχα γνωρισει πραγματα για να μπορω να πω με σιγουρια οτι ηξερα τι ηθελα. Αυτο που ηθελα σιγουρα ηταν να δοκιμασω πραγματα πριν αποφασισω για να εχω καποια ιδεα, και απο εκει και περα ηξερα σιγουρα μερα με τη μερα πως δεν ηθελα να κανω αυτο το συγκεκριμενο. Το ειδα με πολυ καλο ματι στην αρχη αλλα μεσα σε λιγοτερο απο ενα χρονο ηξερα με σιγουρια πλεον οτι ειναι κατι που δεν μου αρεσει δεν το θελω κατα προεκταση δεν μου αρεσε ουτε και η φοιτητικη μου ζωη.

Πιστευω οτι δεν θα με στηριζε αν πηγαινα να σπουδασω και αν πηγαινα για δουλεια θα μου εδινε μια πολυ μικρη βοηθεια σε σχεση με το τι μπορει να μου δωσει. Εφοσον ωρες ωρες ακομα και εδω και με αυτη την κατασταση στη χωρα πιστευει πως ειναι δικο μου λαθος που δεν εχω δουλεια και μαλιστα καλη. Επι 3 χρονια εκανα ακριβως αυτα που θεωρουσε εκεινη πως μπορω να κανω για να βρω δουλεια πηρα επιπλεον πτυχια, σεμιναρια κτλ καταφερε να με βαλει για ενα χρονο με συμβαση σε μια δημοσια υπηρεσια πιστευοντας εκεινη πως θα με κρατησουν και δουλευα πληρες 8ωρο για 300 ευρω το μηνα. Εκανα ο,τι ειπε δεν εχει καμια δικαιολογια και ποσο μαλλον να θεωρει εμενα ανωριμη.

Δεν με απασχολει τιποτα παραπανω απο ο,τι απασχολει ολους στην ηλικια μου. Δεν αντιδρω με κανενα περιεργο τροπο στα ερεθισματα που λαμβανω ομως στο παρελθον εχει ξαναχρησιμοποιησει τον ψυχιατρο για να με χωρισει απο μια σχεση μου γιατι δεν της αρεζε να βγαινω. Προσπαθουσε να πεισει τους γονεις της σχεσης μου οτι εχω ψυχολογικα προβληματα και οτι δεν ειμαι σε θεση να εχω σχεσεις με το παιδι τους οτι κανουμε ναρκωτικα πραγματα που αποδειχθηκαν λαθος με εξετασεις και οι γονεις του παιδιου στην αρχη εδωσαν βαση γιατι δεν την ηξεραν και μετα επαψαν να ασχολουνται.

Εχω και πατερα, αλλα ειναι σαν να μην εχω στα θεματα ληψεως αποφασεων ειναι αποστασιοποιημενος, δηλαδη εχει μια αριστη σχεση με τη μητερα μου και ποτε δεν εχει διαχωρισει τη θεση του ποτε απο εκεινη. Πιστευω για να εχει καλες σχεσεις μαζι της. Παντως συμφωνει σε ο,τι λεει και ακολουθει καθαρα τη δικη της γραμμη ακομα και στα λογια που λεει και πως τα λεει.

Γενικως η μαμα μου ειναι ευθυνοφοβο ατομο, σε σημειο που ενω ειναι 50 χρονων πολλες ευθυνες δικες της τις εχουν ακομα οι γονεις της και ο πατερας μου και ακομα και εγω σε καποια πραγματα αλλα για μενα υπευθυνη πρεπει να ειμαι μονο εγω. Με εκανε σε πολυ μικρη ηλικια ενω σπουδαζε με κρατησε απο πεισμα και χωρις να το ξερουν οι γονεις της οι οποιοι μπηκαν στη μεση με μεγαλωσαν εκεινοι της δωσαν χωρο και χρημα να σπουδασει, να παρει σπιτι και να ζησει οπως θελει δεν εκανε τιποτα απο αυτα και οι γονεις της ειναι απλοι χωρικοι οι οποιοι φυσικα βοηθησαν το παιδι τους και 'συγχωρεσαν' το λαθος του χωρις να σημαινει οτι θα παψει να σπουδαζει. Και η ειρωνεια? σπουδαζε στο εξωτερικο! και ενω μπορουσε να σπουδασει εδω αλλα δεν της αρεσε τιποτα απο αυτα που ειχε εδω ειπε θα παω εξω και πηγε.

Απο παρα πολυ μικρη μου περνουσε οικονομικα αγχη που δεν υπηρχαν ημουν μικρη και ειχα αγχος μη χασουν οι δικοι μου τη δουλεια τους 8 χρονων ας πουμε και δεν εχουμε λεφτα ενω οσο εχω μιλησει με τη γιαγια μου δεν υπηρχε τετοιο θεμα. Αλλα ακομα και να υπαρχει δεν νομιζω κανεις να θεωρει σωστο το να κουβαλαει ενα 8χρονο αυτα τα αγχη.

Τελος θα ηθελα αν μπορεις να μου πεις αν ξερεις αν υπαρχει περιπτωση αυτη η τρελη δηλωση πως ενας ψυχολογος μπορει να μετρησει το ποσο θελω να κανω κατι και να το βεβαιωσει με χαρτι και βουλα στη μητερα μου ισχυει η ειναι ακομα μια δικαιολογια. Γιατι οπου το εχω πει πολυ απλα γελανε και εγω δεν μπορω να γελασω γιατι προφανως με καιει.

Gypsy Cello και carrie σας ευχαριστω απο καρδιας πραγματικα, δεν εχω φιλους εδω και δεν φανταζεστε Ποσο ομορφα με κανει να νιωθω το οτι 2 ανθρωποι ξοδεψαν χρονο να μου γραψουν κατι που πιστευουν για το δικο μου προβλημα, να ειστε καλα.

ακριβώς το ίδιο αισθάνομαι και εγώ γι' αυτό φροντίζω ν' απαντάω! Ελπίζω να βοήθησα! :) Όπως σου είπα και πριν δεν αποφασίζει ο ψυχολόγος, ο ψυχολόγος απλά συνεργάζεται με τον ασθενή για την θεραπεία του και την προσωπική του ανάπτυξη εκτός κι αν είναι νοητικά στερημένος ή έχει διαταραχές προσωπικότητας. (Φταίει και το σύστημα που μας αναγκάζει από νωρίς ν' αποφασίσουμε για όλη μας την ζωή.) Μπορείς απλά μέσω και κάποιων τεστ ν' ανακαλύψεις τις τάσεις σου και τα ταλέντα σου και ίσως αυτό να βοηθήσει. Απ' ότι καταλαβαίνω ζεις σε μητριαρχική οικογένεια και αυτό κάνει την μητέρα σου να επιβάλλει την γνώμη της με περισσότερη πυγμή. Για μένα το λάθος ανήκει και στον πατέρα σου που δεν προσπαθέι να εξασφαλίσει κάποιες ισορροπίες. Δυστυχώς όπως μάθει κανείς. Ίσως η μητέρα σου να φοβάται να μην κάνεις ανώριμες επιλογές όπως έκανε και εκείνη γι' αυτό προσπαθεί να σε αποτρέψει αλλά η συμπεριφορά της μου φαίνεται λίγο άδικη και αυταρχική απο την στιγμή που και εκείνη σπούδασε έξω και είχε γονείς χωρικούς όπως λες. Όσο για την στάση της με το αγόρι σου μου φαίνεται παράξενο για μια μητέρα να προσπαθεί να διαβάλλει το παιδί της εκτός και αν ευσταθούν οι κατηγορίες. Έχει κι άλλα δείγματα τέτοιας συμπεριφοράς;

Κι εγω αυτο ακουσα πως δεν αποφασιζει ο ψυχολογος γι'αυτο φοβαμαι μηπως ειναι μια απο τις γνωστες της παγιδες για να βρει μια δικαιολογια να μην με βοηθησει, γιατι αυτη τη φορα εξεθεσα το προβλημα και στους γονεις της οι οποιοι οταν τους τα λεω εγω, δειχνουν να ακουν εξωγηινο ειναι σαν η μητερα μου τους επισκεπτεται καθε εβδομαδα και τους λεει τα πραγματα διαφορετικα απο ο,τι ειναι.
Ναι η οικογενεια μου ειναι αμιγως μητριαρχικη και το κακο ειναι πως ο πατερας μου φαινεται πραος και γλυκουλης στον εξω κοσμο και με εκνευριζει τοσο πολυ να ακουω πως ειναι το καλο παιδι οταν εμενα μια φορα δεν με εχει βοηθησει ακριβως για να μην τα ακουσει απο τη μαμα μου που θα του κανει τη ζωη δυσκολη.
Μου κανει σπασιμο νευρων συνεχεια, δεν μπορω να εχω φιλες πρεπει να τις γνωρισει, μου κανει σκηνες και θεωρει φυσιολογικο να βγαινω μαζι της για καφε και να πηγαινω μαζι της για ψωνια, ενω εκεινη πηγαινει διακοπες οπου θελει οπως θελει εμενα μου λεει να παω διακοπες στη γιαγια μου που ειναι 75 χρονων σε παραθαλασσιο μερος να της φορτωθω ξερεις πως ειναι οι γιαγιαδες θελουν να κανουν τα παντα για σενα και να καθομαι και μονη μου μονο και μονο για να πηγαινω στη θαλασσα. Οταν απεκτησα μια φιλη εγινε το ιδιο με τους γονεις της. Αυτη ειναι 2 χρονια μεγαλυτερη αμεσως οτι με επηρεαζει γιατι ειναι μεγαλη και να κανω παρεα μονο με τα ξαδελφια μου αυτα που σου λεω οταν ημουν πανω απο 20 ετσι; ειχα πει τα ιδια τοτε σε ψυχολογο οταν ημουν 17 και μου ειχε πει πως δεν ειναι καθολου φυσιολογικο και ειναι καλο που το βλεπω αυτο και οτι θα τον φοβιζε αν ελεγα οτι περναω καλα σε αυτες τις ηλικιες με τη μαμα μου και τον μπαμπα μου!
Κατα τα αλλα με την φιλη μου πηγε να μας χωρισει με το να παρει απο κοντα τους γονεις της και να τους πεισει πως ειμαστε λεσβιες και γι αυτο πρεπει να μας χωρισουν και ως αποδειξη εδειξε μια φωτογραφια μας που την ειχα στο δωματιο μου κανονικα που απλως στεκομαστε και κοιταμε την καμερα. Ο πατερας της κοπελας μονο που δεν την εβρισε καταλαβαινεις τι εγινε... τωρα τα λεω και γελαω αλλα ειναι τραγικα.
Εχει κανει πολλα ψευτικες υποσχεσεις πως θα με βοηθησει και μετα τιποτα, να μην εχω κυριολεκτικα να βγω για ενα καφε και εκεινη να γυριζει με ψωνια στο σπιτι και να μην μου λεει παρε 5 ευρω μια φορα να πιεις ενα καφε. Αν παω μαζι της ομως αλλαζει το πραγμα. Κατα τα αλλα να τη βοηθαω στις δουλειες και ολα.
Ελπιζω να καταλαβαινεις απο αυτα.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά; δίνει την εντύπωση πως θέλει να σε απομονώσει αλλά γιατί; Μια φυσιολογική μητέρα δεν θα συμπεριφερόταν ποτέ έτσι. Ειδικά το τελευταίο με την φίλη σου ξεπερνάει κάθε όριο. Ύψωσε το ανάστημα σου και επισκέψου ψυχολόγο να του μιλήσεις για την συμπεριφορά της. Κάτι δεν πάει καλά εδώ και αυτό σίγουρα δεν είναι εσύ. Εγώ έζησα μέσα σε μια οικογένεια που παρά τα όσα προβλήματα της δεν με καταπίεσε ποτέ. Έβγαινα απο τα 16 και γυρνούσα ότι ώρα ήθελα, κανείς και ποτέ δεν μου είπε τι να σπουδάσω και παρά την αναποφασιστικότητα που έχω μέχρι τώρα, διατηρώ τον έλεγχο των πράξεων μου απόλυτα. Δεν θα σκεφτόμουν ούτε στ' αστεία πως θα τους έχω από πάνω μου να μου λένε τι να κάνω. Κάνε τις συγκρίσεις με την δική μου ζωή και δες ότι αυτό που ζεις δεν είναι νορμάλ. Πήγαινε σε ψυχολόγο γρήγορα και προσπάθησε να ταρακουνήσεις τον πατέρα σου γιατί άισθάνομαι ότι κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

τα νευρα μου μεσα μ αυτα που διαβασα!! :P

σορρυ αλλα μαλλον ειναι αρκετα περιεργο ατομο η μητερα σου κ αυτη θελει επειγοντως ψυχιατρο!!

δλδ κατσε, εκανες ως τωρα ο,τι ηθελε αυτη, καταπιεζοντας τα θελω κ τις πραγματικες σου επιθυμιες, για να καλυπτει αυτη δικα της κενα κ απωθημενα κ ανασφαλειες κ θα συνεχισεις να υφιστασαι κατι τετοιο??

ελεος σαν πολυ παει, δεν νομιζεις?? νομιζω ηρθε η ωρα να παρεις την κατασταση στα χερια σου κ να ξεσπαθωσεις ξεκαθαριζοντας τους οτι στη ζωη σου θα κανεις κουμαντο εσυ κ οχι συμβιβασμους κ εκπτωσεις στα θελω σου!!

κανε μια συζητηση κ προπαντων αναθεωρησε τη σχεση που εχεις κι εσυ με τον εαυτο σου, προσπαθησε να αποκτησεις αυτοπεποιθηση κ δυναμη κ εμπιστοσυνη στις ικανοτητες σου κ πεισμωσε οτι αυτο που θες πραγματικα θα το πετυχεις κ κανεις δεν εχει το δικαιωμα να σου το στερησει αυτο!!

δεν θα κατσω να σχολιασω καν τα οσα εκανε με το αγορι κ τη φιλη σου, τα νευρα μου θα χτυπησουν κοκκινο!!
αν ειναι δυνατον ρε συ κατι τετοιο!! πιστευω πρεπει να βρεις τροπο να σταματησεις την επιρροη που εχει στη ζωη σου κ να μην εχει προσβαση σε πραγματα που αφορουν τις σχεσεις σου κ το τι κανεις εσυ στη ζωη σου κ να παψει επομενως να χωνεται παντου!!

οσο για τις σπουδες στην ιταλια, αμα δεν βασιζεσαι στην στηριξη απ την οικογενεια εξ ολοκληρου κ εχεις επιφυλαξεις, γνωμη μου πιασε καμια δουλεια τωρα το καλοκαιρι να μαζεψεις καποια λεφτα να βαλεις στην ακρη κ σηκω φυγε κ κυνηγησε το ονειρο σου !!

Καλημερα σας και παλι,

Gypsy Cello θελει να με απομονωσει γιατι οσο μπορεσε να μου εξηγησει ενας φιλος ψυχολογος απο αγγλια, με αγαπαει με εναν τροπο που δεν με αφηνει να μεγαλωσω και να εξελιχθω. Βεβαια αυτο ηρθε ως απαντηση οταν του ειπα, νιωθω πως με αυτα που κανουν δεν με αγαπουν. Ισως και να ηθελε να πει με τον τροπο του πως δεν με αγαπουν ισως δεν μπορω να ειμαι αντικειμενικη γιατι ειμαι μεσα στο θεμα, δεν ξερω, πρεπει να σας φαινομαι πολυ αναποφασιστη...
Ετσι οπως περιγραφεις την οικογενεια σου ειναι σαν την οικογενεια αυτης της φιλης μου που ανεφερα παρα πανω οτι πηγε να μας χωρισει, το εχω δει αυτο που λες και ξερω πως ειναι σωστο η τουλαχιστον πως να το πω, καλυτερο απο ο,τι περασα εγω.
Ο πατερας μου δεν αλλαξε τοσα χρονια αποκλειεται να αλλαξει τωρα, δεν κανει τιποτα χωρις τη μητερα μου κραταει και τα χρηματα του και της δινει και λογαριασμο που τα ξοδευει εδω δεν επαναστατησε για τα δικα του χρηματα που τα βγαζει εκεινος, θα πατησει ποδι για μενα;

Lacrymosa ολα αυτα που πολυ σωστα λες πως πρεπει να ξεκαθαρισω τα κανω τα τελευταια χρονια δεν συμβαινει τιποτα συνηθως μου λενε ψεματα για λιγο και μετα τελος. Δεν ασχολουνται και φοβαμαι πως αν πιεσω παραπανω θα χασω και την ελαχιστη βοηθεια που εχω τωρα. Εχουμε μαλωσει τοσες φορες φωνες κακο, στην αρχη για κανενα μισαωρο ηρεμη συζητηση και μετα κακος χαμος.

Το μονο που μπορω να κανω τωρα ειναι να εκμεταλλευτω την 'καλη' διαθεση της μητερας μου και να παω στους γιατρους που ηθελα απο καιρο να παω και δεν ειχα να δωσω τα παραπανω χρηματα, εχω απιστευτο αυχενικο παραπονιεμαι ενα χρονο και τωρα θα με παει επιτελους, και θα παω και σε οφθαλμιατρο και δερματολογο κτλ τουλαχιστον να εκμεταλλευτω και να κανω κανενα τσεκ απ πριν φυγω

θελω να πιστευω πως θα φυγω, το θελω πολυ, αλλα με την μητερα μου που ειναι ετσι οπως ειναι και τον πατερα μου ακομα
εσεις πιστευετε πως υπαρχει περιπτωση εγω να ειμαι καλα και να μπορω να ειμαι καλα σε ο,τι σχεσεις φιλικες, ερωτικες ακομα και επαγγελματικες
μπορω να αναπτυξω στο μελλον;

σας ευχαριστω αλλη μια φορα.

νεβ...καλημέρα...:)
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως το μόνο με το οποίο σε ελέγχει η μητέρα σου είναι τα χρήματα?
Εκεί βρισκεται η πραγματική και μόνη δύναμη της πάνω σου και γύρω από αυτό παρασύρεσαι και σε ελέγχει παντού.
Δεν χρειάζεται να πω πως έφριξα με όσα περνάς, αλλά πρόσεχε, η μητέρα σου δεν είναι αυτό το τέρας που βγαίνει από τις καταστάσεις που περνάς. Είναι απλά ένας άνθρωπος που θέλει να έχει τον έλεγχο όλων και για όλους και ο καθένας για τους δικούς του λόγους κάνει αυτό που εκείνη θέλει.
Ο πατέρας σου πχ, σίγουρα παίρνει κάποια πράγματα από κείνη και συμβιβάζεται σε άλλα για να την έχει και να μην ακούει και τη γκρίνια της.
Εσύ εξαρτάσαι οικονομικά, εκείνη το ξέρει και σε χορεύει στο ταψί πιστεύοντας πως κάνει το σωστό για σένα.
Έχεις καταλάβει όμως πως και να λύσεις τώρα αυτό το θέμα δεν πρόκειται ποτέ να γλιτώσεις από τον έλεγχο της ακόμη και αν φτάσεις σαραντα γιατί στο τέλος θα πιστέψεις πως έτσι πρέπει να ζεις, αυτή είναι η φυσιολογική ροή της ζωής σου;
Απ όσα γράφεις νιώθω πως σε έχει ευνουχίσει ως προσωπικότητα, πως θες να αντιδράσεις αλλά δεν μπορείς, θες να τρέξεις αλλά πια δεν έχεις πόδια.
Μόνο με μια μεγάλη επανάσταση από μέρους σου μπορεί να αλλάξει όλο αυτό. Είναι βέβαια σα να παλεύει ο Δαυίδ με τον Γολιάθ, αλλά θυμήσου πως στο τέλος ο Δαυίδ κέρδισε.
Λες πως είσαι 7 μήνες άνεργη. Γιατί?
Μήπως έχεις βολευτεί λίγο?
Αν περιμένεις να βρεις δουλειά ως μεγαλοστέλεχος σε πολυεθνική, ναι, θα μείνεις για πάντα άνεργη.
Όμως, υπάρχουν δουλειές που μπορεί να σου εξασφαλίσουν κάποια χρήματα που θα σε κάνουν να νιώσεις πιο ανεξάρτητη.
Πήγαινε μοίρασε φυλλάδια, ή σε καφέ, οπουδήποτε φτάνει να βγάλεις κάποια χρήματα δικά σου.
Όσο κάθεσαι και μουρμουρίζεις για όσα σου συμβαίνουν απλά θα βλέπεις τη ζωή να περνά μπροστά σου και να χορεύεις στο ρυθμό που σου παίζει η μαμά σου στο ντέφι.
Για πόσο καιρό θα κάνεις την αρκούδα?

γεια σου νεβερ,

βασικα απο ολα αυτα που γραφεις η αισθηση που μου δινεις ειναι οτι οντως εχεις μια προβληματικη σχεση με τη μητερα σου η οποια φαινεται να σε περιοριζει σε πραγματα που θελεις να κανεις στη ζωη σου.
ομως φαινεται οτι εχεις αρκετα καθαρη ματια πανω σε οσα σου συμβαινουν. το ανησυχητικο θα ηταν να μην νιωθεις οτι καταπιεζεσαι, να πιστευεις οτι οσα σου κανει η μανα σου ειναι φυσιολογικα.
νομιζω οτι θα βοηθηθεις πολυ αν πας εσυ σε ψυχολογο κ κανεις δουλεια με τον εαυτο σου, θα σε βοηθησει να δεις πραγματα για σενα κ θα σε βοηθησει να μαθεις τροπους πως να διαχειριζεσαι αποτελεσματικα τη σχεση σου με τη μητερα σου, ετσι ωστε να μην ειναι εμποδιο για σενα να κανεις τα πραγματα που θελεις. η μανα σου δε θα αλλαξει ουτε ο πατερας σου, αυτοι ειναι κ καλο ειναι να τους δεχτεις οπως ειναι. ομως θα σου ειναι πολυ χρησιμο να μαθεις να βαζεις τα ορια σου για να μην γινονται οι αντιληψεις τους κ οι επιρροες τους πανω σου τροχοπεδη για τη ζωη σου.

μπορεις πχ να συζητησεις πως θα μπορουσες να σπουδασεις αυτο που θελεις χωρις να χρειαστει να ζητησεις βοηθεια απο τη μανα σου, πως να κρατας τις φιλες σου εξω απο την επιρροη της μανα σου κ ο,τι αλλο σε απασχολει κ θα ηθελες να κανεις κ νιωθεις οτι η μανα σου θα σε εμποδισει.

καλη συνεχεια!

Αν σ' αγαπάει, σίγουρα το κάνει με πολύ λάθος τρόπο γιατί αυτά που περιγράφεις είναι ακράια. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις έιναι να ζητήσεις την γνώμη ειδικού γιατί η σχέση με την μητέρα είναι πολύ κρίσιμη..Και εμείς εδώ είμαστε :)

neveragain, νομίζω πως σιγά-σιγά χρειάζεται να σταθείς στις δικές σου δυνάμεις και μόνο, χωρίς να ζητάς οποιαδήποτε βοήθεια από τη μητέρα σου. Κατανοώ πως όταν ξέρεις ότι πρακτικά, μπορούν οι γονείς να σε βοηθήσουν, σκέφτεσαι πώς θα βρεις τρόπους να το κάνουν για κάτι που εσύ θέλεις. Αυτό όμως σε κρατά δέσμια όλων των παράλογων απαιτήσεων κι εξαρτημένη. Μην σπαταλάς το χρόνο σου προσπαθώντας να εξηγήσεις, να αποδείξεις ότι είσαι 'ώριμη', να πείσεις, να πάρεις κάτι από αυτούς. Δες τι εφόδια έχεις εσύ ως σήμερα και πώς θα τα αξιοποιήσεις για να πετύχεις την ανεξαρτησία σου. Συμφωνώ πάρα πολύ με όσα γράφει η Θεοφανία παραπάνω. Προσπάθησε να βγεις από το σκεπτικό ότι 'σου χρωστάει' η μητέρα σου οποιαδήποτε αναγνώριση ή βοήθεια και δες τι χρωστάς εσύ στον εαυτό σου.

καλή μου neveragain, θέλω να ξέρεις ότι είχα παρόμοιο πρόβλημα με τη την μητέρα μου και σε καταλαβαίνω. Πήγα και σε ψυχολόγο για να δώ καθαρά. Η μητέρα σου σίγουρα θέλει βοήθεια αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν θα το παραδεχτεί ποτέ, οπότε απο σένα πρέπει να γίνει το βήμα. Σήκω φύγε για να μην σπαταλήσεις κι άλλα χρόνια απο τη ζωή σου, εκεί έξω υπάρχουν όμορφα πράγματα που δικαιούσαι και θέλεις να ζήσεις. Βρές τρόπο να μαζέψεις λεφτά και να την κάνεις. Αυτοί οι άνθρωποι σε δηλητηριάζουν κα8ημερινα. Πίστεψε στον ευατό σου και δράσε για τα θέλω σου. Και να μην πας στην Ιταλία για σπουδές φύγε και μείνε μόνη σου, έτσι ώστε να ακούσεις καθαρά τι θέλεις απο τη ζωή σου.
Αν χρειαστεί να μένεις σπίτι τους όσο θα δουλεύεις φρόντισε να τους περάσεις ότι είσαι μια γυναίκα δυναμική και έτοιμη να πατήσει στα πόδια της όχι μόνο οικονομικά αλλά και συναισθηματικά, ίσως έτσι πιάσουν το νόημα.