Δυστυχως τοσο αντεξα...και τι δεν θα εδινα για να ημουν λιγο πιο δυνατη!

Ειμαι πολυ στεναχωρημενη και απογοητευμενη με τον εαυτο μου και τις αντοχες μου!!...Εχω φτασει σε ενα σημειο ομως, οπου δεν παει αλλο...Μερα με την μερα συνηδητοποιω οτι μενω κοντα του μονο και μονο επειδη ειμαι δεμενη μαζι τ και μου ειναι δυσκολο πολυ να του πω να χωρισουμε...Ομως δεν νιωθω πλεον κατι ερωτικο , τον βλεπω πραγματικα σαν ενα κοντινο μου ατομο που θα ηθελα να ειμαι κοντα τ οποτε εκεινος με ζηταει και να τον κανω να νιωθει ομορφα με την παρουσια μου!! Προσπαθησα 3 μιση μηνες να βρω κατι να με κρατησει σε αυτη τη σχεση, να βρω κατι που να μου τον θυμιζει οπως ητανε πριν..Ομως δεν υπαρχει τιποτα...Παλια δεν τον ενοιαζε τιποτα, ητανε ανεξαρτητος , δεν φοβοτανε κατι, διασκεδαζε μεχρι το πρωι!!! Τωρα πλεον ειναι τοσο μαζεμενος και κλεισμενος μεσα στο σπιτι αποκωμενος απο ολους που νιωθω πως φροντιζω το μικρο μ αδερφακι...Sex, δεν μου ζηταει ποτε, αν εγω παω να αρχισω κατι καλως αλλα και παλι υπαρχουν πολλες δυσκολιες..Δεν με διεκδικει καθολου,δεν με περνει για καληνυτα και σπανια για καλημερα...Μου εχουν λειψει τοσο πολυ...Πριν λιγες μερες αργησε να παρει το πρωι το φαρμακο και μετα απο καποιες ωρες του ηρθανε σκεψεις...Με πηρε αμεσως τηλεφωνο και μου ειπε να παω απο εκει ...Οταν πηγα οι γονεις του ητανε αναστατωμενοι και τον ειδα να τρεμει...υστερα καθησαμε αγγαλια και ηρεμισε..Ειμαι το μονο ατομο που τον ηρεμει και αυτο με κανει να νιωθω τοσο μεγαλη ευθυνη...αλλα Παιδια ισως να μην εισαστε τα καταλληλα ατομα για να με βοηθησετε και να μου πειτε την γνωμη σας γιατι πολλοι απο εσας εχουν ψυχικες ασθενειες Ομως οι ψυχολογοι που εχω ρωτησει δεν με εχουν βοηθησει και πολυ, τα λενε καπως ωμα τα πραγματα και δεν μ'αρεσει ο τροπος τους, οποτε σας παρακαλω , ας μου απαντησει μονο οποιος δεν με κατακρινει , ποιος ειναι ο πιο ανωδυνος τροπος να του πω πως δεν μπορω αλλο να ειμαι μαζι του??

Βρίσκεσαι σε μία πραγματικά δύσκολη θέση.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι η κατάσταση.

Αν κατάλαβα καλά ο φίλος σου πάσχει από κάποια ψυχωτική διαταραχή (από το γεγονός ότι άνοιξες το θέμα σου στην κατηγορία των ψυχώσεων).

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αν δε διεκδικείς την αγιοποίηση μάλλον πρέπει να απομακρυνθείς. Θα είναι δύσκολο και για σένα και γι'αυτόν. Όμως από το να καταστρέφονται δυο ζωές ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Τον τρόπο με τον οποίο μπορείς να το καταφέρεις αυτό θα τον βρεις μόνη σου. Ίσως πρέπει να συμβουλευθείς το δικό του θεραπευτή/ψυχίατρο προκειμένου να σου δώσει κάποια στοιχεία ή κάποια συμβουλή για το πώς μπορείς να το κάνεις πιο ανώδυνο γι'αυτόν. Το θέμα είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα θα σου δημιουργηθούν κι εσένα ενοχές και θα δυσκολευτείς να χωνέψεις την ιδέα ότι άφησες έναν άνθρωπο που αγαπούσες γιατί δεν άντεχες άλλο την κατάστασή του.

Αν μιλούσαμε για έγγαμη κατάσταση ή την ύπαρξη παιδιών η στάση μου θα ήταν διαφορετική. Στην προκειμένη περίπτωση όμως έχεις βρεθεί άθελά σου σε μία κατάσταση η οποία μπορεί να σε κρατάει εκεί για πάντα από φόβο μην τον πληγώσεις.

Από ότι κι αν πάσχει ο φίλος σου εξακολουθεί να είναι άνθρωπος. Και θεωρώ ότι σε κανέναν άνθρωπο δεν αρμόζει το να είμαστε κοντά του από λύπηση. Ακόμα κι αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, πολύ φοβάμαι ότι δε γίνεται αλλιώς. Εκτός κι αν όπως προείπα είσαι διατεθιμένη να αφιερώνεις την καθημερινότητά σου και να αναλώνεσαι ψυχή τε και σώματι σε μία κατάσταση η οποία εσένα δε σε καλύπτει.

Δυστυχώς το θέμα σχέσεων που είναι από τη φύση του άσ'τα να παν στο διάολο, γίνεται ακόμα χειρότερο όταν πρόκειται για άτομα με διαταραχές.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις φρόντισε να το κάνεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο γι'αυτόν (αυτό ναι, του το "χρωστάς") αλλά και για σένα. Μη διστάσεις να έχεις έτοιμο το τηλέφωνο του δικού σου θεραπευτή για να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις ενοχές που πιθανόν να σου δημιουργηθούν.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις καλό κουράγιο εύχομαι και σε σένα και στο παληκάρι και στην οικογένειά του.

(Προσωπική γνώμη εξέφρασα, οπότε feel free to argue).

Μιλησα με ψυχολογους μου ειπανε τροπους...να του πω πως θελω χρονο και τετοια..αλλα δεν τα καταφερα..Πιεζομαι τοσο πολυ...Οταν τν βλεπω να ειναι καλα και να βελτιωνεται αμεσως μεσα μου εμφανιζεται η ελπιδα πως ναι θα μπορεσουμε να το παλεψουμε μαζι λιγο ακομα, αλλα μετα με το παραμικρο που θα θα τον κανει να μην ειναι ο εαυτος του (δηλαδη οπως ητανε παλια) καταρρεουν ολα μεσα μου....Θυμωνω και φοβαμαι πως το καταλαβαινει...Και επειδη δεν χρωσταω τιποτα και σε κανεναν και δεν θελω να καταστραφω απο το αγχος και την πιεση εφτασα σε αυτο το σημειο νωρις!!! Εμεινα διπλα του 3μιση μηνες καθημερινα! Ημουν μαζι του και στο μεγαλο του ψυχωτικο επεισοδιο...διπλα του...!!! Δεν ειναι λυπηση , νιωθω θυμο και οργη γιατι αυτο τ παιδι ητανε μια χαρα , πιο καλα και απο καλα!! Ποτε δεν θα το χωνεψω αυτο το ''ετσι ξαφνικα'' που να παρει ο διαολος ποτε...!

Δυσκολο θεμα ανοιγεις..

απλα γνωμες θελω...θα τον συναντησω σε λιγο και θελω να του το πω...να το βγαλω απο μεσα μου!

Κατ'εμέ πρέπει να μιλήσεις με το δικό του ψυχολόγο. Μάλλον είναι ο καταλληλότερος για να σου δώσει συμβουλές γύρω από το πότε και το πώς πρέπει να του το πεις. Εσύ θα πρέπει να διαβείς την πόρτα φυσικά απλά ίσως έτσι γίνει κάπως πιο ανώδυνο και για σένα και γι'αυτόν.

Η θέση είναι πραγματικά δύσκολη. Εδώ σε "φυσιολογικές" σχέσεις και ψάχνουμε ένα σκασμό τρόπους για να πούμε στο/στη σύντροφό μας ότι δε θέλουμε να συνεχίσουμε μαζί. Πόσο μάλλον σε τέτοιες καταστάσεις.

Έχεις μία έντονη συναισθηματική φόρτιση και είναι απολύτως λογικό. Κατ'εμέ πρέπει να προσπαθήσεις να ηρεμήσεις όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

Όπως λες κι εσύ δε φταις πουθενά και σε τίποτα και δε χρωστάς σε κανέναν. Απλά η ζωή δεν καταλαβαίνει από "οφειλές" και "δικαιώματα" ώστε να μοιράζει δίκαια τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες εκπλήξεις.

Την απόφασή σου φαίνεται να την έχεις πάρει. Είτε γιατί δεν αντέχεις να βιώνεις αυτή την κατάσταση, είτε γιατί σου προκαλεί άγχος, θυμό ή οτιδήποτε άλλο.

Όλοι μας νιώθουμε οργή όταν κάποιος κοντινός μας άνθρωπος περνάει δύσκολες ώρες/μέρες/μήνες/ζωή. Και οργή και θλίψη και τύψεις κι ενοχές κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Το δύσκολο κατ'εμέ δε θα είναι να του το πεις. Το δύσκολο θα είναι να το τηρήσεις όταν, την επόμενη φορά που θα έχει ένα επεισόδιο ή θα είναι στα κάτω του, σε πάρει τηλέφωνο για να ζητήσει τη συμπαράστασή σου, το να σε δει και τα λοιπά. Και πιθανόν να δεχτείς την ίδια πίεση κι από τους γονείς του.

Όπως και να'χει είναι μια πολύ δύσκολη απόφαση και πρέπει να την πάρεις μόνη σου. Καλές οι απόψεις των άλλων, αλλά όταν σβήνουν τα φώτα θα μένεις μόνη σου να αντιμετωπίσεις τους προσωπικούς σου δαίμονες και κανείς δε θα βρίσκεται εκεί να σου δώσει κουράγιο ή να σε χαϊδέψει και να σε στηρίξει για την απόφαση που πήρες.

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Δυσκολο θεμα ανοιγεις..

---

Μόνο δύσκολο?

Ασ'τα να παν στο διάολο.

Alone εχεις δικιο..Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω τυψεις γι αυτο που παω να κανω, γτ ολοι οι ψυχιατροι και οι ψυχολογοι που απευθυνθηκα μου ειπανε οτι , ''οτι μπορουσες εκανες ..ησουν διπλα του και με το παραπανω, κανεις δεν μπορει να σε αναγκασει για τιποτα απο εδω και περα'' .. Αυτο, εχει μεινει στο μυαλο μου και μου δινει δυναμη για το επομενο βημα...το οποιο θα το κανω σημερα κιολας με οσο πιο απλα και ανωδυνα λογια μπορω...!! Πρεπει να ξερει την αληθεια...Αλλωστε πιστευω πως εχει αναγκη πολυ περισσοτερο μια φιλη η οποια θα ειναι εκει γι αυτον ανα πασα στιγμη παρα μια κοπελα η οποια δεν θα μπορει να του δωσει το 100/100 της..!! Ελπιζω να δεχτει να ειναι φιλος μου και να μην με κανει περα και εμενα...

Αλλωστε το καλυτερο που μπορεις να κανεις για καποιον ειναι αυτο το οποιο μπορεις να αντεξεις...

Αυτό δεν το ξέρω..... (εννοώ το να μείνετε φίλοι)

Ούτε αν θα το δεχτεί επί της ουσίας, ούτε αν θα το δεχτεί προκειμένου να σε έχει δίπλα του ενώ αυτός θα συνεχίσει να σε θεωρεί κοπέλα του κι όχι φίλη του, ούτε αν είναι καλό για τον ίδιο το να σε πάρει σε κάποια φάση τηλέφωνο και να του πεις "δεν μπορώ να μιλήσω τώρα..." και να καταλάβει ότι είσαι με κάποιον άλλο. Ίσως η ολική απομάκρυνση είναι καλύτερη. ΙΣΩΣ! Ξαναλέω, κατ'εμέ ξεκαθάρισε όσο μπορείς το τοπίο ρωτώντας το γιατρό του.

Οι περιπτώσεις τύπου "θέλω να μείνουμε φίλοι" είναι αρκετά πολύπλοκες και για άτομα χωρίς διαταραχές. Κι όλοι το έχουμε βιώσει. Προσωπικά πάντοτε προτιμούσα ξεκάθαρες καταστάσεις. Αν χωρίσουμε τέλος. Δε λέω ότι θα σε δω στο δρόμο και θα αλλάξω πεζοδρόμιο αλλά όταν θες στήριξη και "παρέα" πάντα οι γνώριμες εικόνες θα σου θυμίζουν τα παλιά. Δεν μπορώ να ξέρω πώς νιώθει το παληκάρι, οπότε μιλάω για προσωπικές εμπειρίες που πιθανότατα ουδεμία σχέση έχουν με τον δικό σου αφ'ενός γιατί δεν έχω κάποια ψυχωτική διαταραχή κι αφετέρου γιατί δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι.

Στη λήξη μίας "φυσιολογικής" σχέσης το πιο λογικό θα ήταν να σκεφτείς καθαρά και μόνο τον εαυτό σου και να προτείνεις μία "συμφωνία" που βολεύει εσένα στο μέγιστο βαθμό. "Θέλω να χωρίσουμε και να μείνουμε φίλοι!", "Θέλω να χωρίσουμε και να βρισκόμαστε πού και πού να τα λέμε", "Θέλω να χωρίσουμε αλλά επειδή κάνεις καλό κρεβάτι και ξυπνάς το κτήνος μέσα μου, θέλω να πηδιόμαστε κάθε πρώτη του μηνός", "Θέλω να χωρίσουμε και να μη σε ξαναδώ στα μάτια μου" ή οτιδήποτε άλλο θέλεις.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως νομίζω πως πρέπει να σεβαστείς αυτό που θα είναι καλύτερο για τον φίλο σου. Ναι μεν να χωρίσεις αν θες και να μην καταπιεστείς να είσαι μαζί του, αλλά τουλάχιστον κάν'το με τον τρόπο που να είναι ο καλύτερος γι'αυτόν. ΑΝ αυτός ο τρόπος είναι το να χωρίσετε και να μην ξαναβρεθείτε ΠΟΤΕ τότε πρέπει να το δεχτείς κι ας μη σου αρέσει γιατί νιώθεις ότι θα σου λείψει.

Το ξαναείπα και πριν. Το μόνο πράγμα που "χρωστάς" είναι να τον σεβαστείς στον τρόπο με τον οποίο θα κάνεις αυτό που εν τέλει θα επιλέξεις.

Και ακόμα μία φορά να πω ότι όσα λέω τα λέω εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη. Είναι ένα θέμα καθαρά δικό σου και ίσως μαλακίζομαι που γράφω κιόλας γιατί δε θέλω να σε πάρω στο λαιμό μου.

Πόσο εξαρτημένος είναι αυτός από σένα; Πιστεύεις ότι θα καταρακωθεί αν του μιλήσεις;Φοβάσαι ότι η κατάσταση του μπορεί να χειρποτερέψει; Γιατι αν πάσχει από κατάθλιψη αυτό θα συμβει σίγουρα.

Quote:

---

Originally Posted by gingertania1985

Πόσο εξαρτημένος είναι αυτός από σένα; Πιστεύεις ότι θα καταρακωθεί αν του μιλήσεις;Φοβάσαι ότι η κατάσταση του μπορεί να χειρποτερέψει; Γιατι αν πάσχει από κατάθλιψη αυτό θα συμβει σίγουρα.

---

Στις ψυχώσεις το έχει ανοίξει το θέμα οπότε μάλλον δε μιλάμε για κατάθλιψη.

Τέσπα. Θα μας ενημερώσει η ίδια υποθετω για το πώς πήγε.

..δεν έχει κατάθλιψη, αλλά ψύχωση, (η κάρολ έχει ανοίξει και άλλα θέματα).
Κάρολ, είμαι μαζί σου. Δεν είσαι υποχρεωμένη να είσαι ερωτευμένη με το ζόρι με κάποιον. Δεν φταίει κανένας από τους δύο για αυτή την εξέλιξη.
Αν θυμάμαι καλά είστε λίγο καιρό μαζί. Πιστεύω πως του φέρθηκες με τον καλύτερο τρόπο.
Η γνώμη μου είναι να μη τον αφήσεις σαν άνθρωπο γιατί θα του κάνεις μεγαλύτερη ζημιά απ΄όση ήδη έχει πάθει.
Δεν χρειάζεται να του κάνεις καμιά κουβέντα περί χωρισμού, μπορεί να τον ταράξει.
Άστο να τελειώσει μόνο του. Έτσι και αλλιώς προς τα εκεί πάει....

a)...Sex, δεν μου ζηταει ποτε, αν εγω παω να αρχισω κατι καλως αλλα και παλι υπαρχουν πολλες δυσκολιες..)<<-----< Γιατι ενω αυτος δεν ενδιαφερεται , εσυ επιμενεις να κανεται σεξ ?
β) ...Οταν πηγα οι γονεις του ητανε αναστατωμενοι και τον ειδα να τρεμει...υστερα καθησαμε αγγαλια και ηρεμισε..Ειμαι το μονο ατομο που τον ηρεμει )<<-----<< μηπως εγινες υποκαταστατο της μανας του; γι αυτο δεν νοιωθει και σεξουαλικη ελξη για σενα ,αλλα μονο να του διχνεις στοργη ???
ΜΗΠΩς ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑς ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙς ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΕς ΔΗΛΩΣΕΙς ΠΕΡΙ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ,, ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΣΑΙ ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ , ΟΥΤΕ ΣΕΞ ΧΩΡΙς ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΜΗΤΕΡΑς . ,, ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ , ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙς ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΡΥΘΜΟ ΞΑΝΑ . Και με τον καιρο θα το αντιληφθει κι αυτος οτι τα πραγματα αλλαξαν ......

karol............pes toy to tora poy einai noris,ego eimai me ton antra moy tosa xronia giati lega oti tha allaksei den ksero mporei na me theoroysa h super woman poy tha ton allaze tora exo ena paidi k exo mathei na zo mazi toy k oso k an thelo na fygo de mporo,fobamai k to ti pathei meta apo to xorismo kanto tora poy einai noris mh kaneis to lathos moy....

Λοιπον κοριτσια τωρα γυρισα σπιτι μου...Το εκανα ..Θεοφανια δεν θα μπορουσα να το αφησω να ληξει μονο του μονο και μονο επειδη του αξιζει μια εξηγηση..!!! Του ειπα την αληθεια..Οτι νιωθω πολυ πιεσμενη τον τελευταιο καιρο και οτι πνιγομαι μεσα μου και πως αν δεν ειμαι εγω καλα δεν θα ειναι ουτε αυτος και το αντιθετο!! Του ειπα πως θελω πολυ να μεινουμε φιλοι και να μην με βγαλει απο την ζωη του (εγωιστικο, αλλα εκεινη τη στιγμη ηδη βρισκομουν σε πολυ δυσκολη θεση, και ενιωθα πως τον μαχαιρωνω και αυτον) Ημασταν αγκαλια για 3 ωρες περιπου ,αποφευγαμε να φιληθουμε αλλα στο τελος δεν αντεξα εγω και φιλιθηκαμε..!! Μου ειπε οτι τον κοροιδευω και οτι δεν ξερω τι θελω και του ειπα πως ισχυει , δηλαδη δεν ξερω τι θελω και πως ειμαι τοσο δεμενη μαζι του που μου ειναι τοσο δυσκολο να παρω μια αποφαση και να την στηριξω. ! Ομως επειδη τα επεξεργαζομουν ολα στο μυαλο μου και επειδη δεν θελω με τιποτε να του δημιουργησω περισσοτερες νιλες και στεναχωριες παρεμεινα στην αρχικη μου αποφαση...!! Βασιζομαι λιγο στο γεγονος οτι τα φαρμακα παιζουν με τα συναισθηματα του και τα κρατανε μειωμενα , οποτε μπορει να μην το πηρε βαρια...Παντως μου ειπε να τον παρω τηλεφωνο αυριο και ισως και να βρεθουμε... !! Νομιζω καλυτερα δεν θα γινοταν....

Quote:

---

Originally Posted by path

a)...Sex, δεν μου ζηταει ποτε, αν εγω παω να αρχισω κατι καλως αλλα και παλι υπαρχουν πολλες δυσκολιες..)<<-----< Γιατι ενω αυτος δεν ενδιαφερεται , εσυ επιμενεις να κανεται σεξ ?
β) ...Οταν πηγα οι γονεις του ητανε αναστατωμενοι και τον ειδα να τρεμει...υστερα καθησαμε αγγαλια και ηρεμισε..Ειμαι το μονο ατομο που τον ηρεμει )<<-----<< μηπως εγινες υποκαταστατο της μανας του; γι αυτο δεν νοιωθει και σεξουαλικη ελξη για σενα ,αλλα μονο να του διχνεις στοργη ???
ΜΗΠΩς ΑΝΤΙ ΝΑ ΠΑς ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΙς ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΕς ΔΗΛΩΣΕΙς ΠΕΡΙ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ,, ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΕΣΑΙ ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ , ΟΥΤΕ ΣΕΞ ΧΩΡΙς ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ , ΟΥΤΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΜΗΤΕΡΑς . ,, ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ , ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙς ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΡΥΘΜΟ ΞΑΝΑ . Και με τον καιρο θα το αντιληφθει κι αυτος οτι τα πραγματα αλλαξαν ......

---

Υποκαταστατο της μανας του για ποιο λογο??? Αφου την μανα του διπλα του την εχει και με το παραπανω!! Οσο για τον αν νιωθει ελξη για εμενα ...Ναι νιωθει , και με το παραπανω , τα καναμε ολα εκτος απο sex ...Επεμενα που λες να κανουμε sex μπας και νιωσω λιγο γυναικα μπας και βρω κατι εστω και αυτο να με κανει να μεινω κι αλλο διπλα του χωρις να πιεζομαι.Επισης , αμα ηταν να μην κανω sex θα ημουν μονη μου, δεν θα ειχα σχεση, Βλεπω οτι θελει να κανουμε πραγματα , αλλα αυτο δεν το αναφερει ποτε απο μονος του...Aπλα η αληθεια ειναι οτι δεν με γεμιζει πλεον ...και μου λεει συνεχως οτι με αγαπαει και οτι με λατρευει...Ομως δεν εχει αναρωτηθει ποτε του , πως νιωθω εγω? αν περναω καλα? αν πιεζομαι..?Δεν σηζηταει μαζι μου για τους προβληματισμους του, απλα με θελει διπλα του σαν κοπελα του.. Εκτος της ψυχωσης , βρισκω και λιγο εγωιστικη την συμπεριφορα του, πραγμα επιβαρυνε την κατασταση και με εφερε πιο κοντα στο χωρισμο!

Quote:

---

Originally Posted by Karol

Λοιπον κοριτσια τωρα γυρισα σπιτι μου...Το εκανα ..Θεοφανια δεν θα μπορουσα να το αφησω να ληξει μονο του μονο και μονο επειδη του αξιζει μια εξηγηση..!!! Του ειπα την αληθεια..Οτι νιωθω πολυ πιεσμενη τον τελευταιο καιρο και οτι πνιγομαι μεσα μου και πως αν δεν ειμαι εγω καλα δεν θα ειναι ουτε αυτος και το αντιθετο!! Του ειπα πως θελω πολυ να μεινουμε φιλοι και να μην με βγαλει απο την ζωη του (εγωιστικο, αλλα εκεινη τη στιγμη ηδη βρισκομουν σε πολυ δυσκολη θεση, και ενιωθα πως τον μαχαιρωνω και αυτον) Ημασταν αγκαλια για 3 ωρες περιπου ,αποφευγαμε να φιληθουμε αλλα στο τελος δεν αντεξα εγω και φιλιθηκαμε..!! Μου ειπε οτι τον κοροιδευω και οτι δεν ξερω τι θελω και του ειπα πως ισχυει , δηλαδη δεν ξερω τι θελω και πως ειμαι τοσο δεμενη μαζι του που μου ειναι τοσο δυσκολο να παρω μια αποφαση και να την στηριξω. ! Ομως επειδη τα επεξεργαζομουν ολα στο μυαλο μου και επειδη δεν θελω με τιποτε να του δημιουργησω περισσοτερες νιλες και στεναχωριες παρεμεινα στην αρχικη μου αποφαση...!! Βασιζομαι λιγο στο γεγονος οτι τα φαρμακα παιζουν με τα συναισθηματα του και τα κρατανε μειωμενα , οποτε μπορει να μην το πηρε βαρια...Παντως μου ειπε να τον παρω τηλεφωνο αυριο και ισως και να βρεθουμε... !! Νομιζω καλυτερα δεν θα γινοταν....

---

κοίτα, είναι λογικό να επιβαρυνθείτε συναισθηματικά.
Αυτό που σου λέω να το αφήσεις να τελειώσει μόνο του, είναι το καλύτερο και για τους δυο σας.
Δεν χρειάζεται να βάζεις τίτλους στα πράγματα. Αν πχ περάσει ένα διάστημα ενός μήνα και δεν κάνετε σεξ, θα συνηθίσετε στη φιλική προσέγγιση ο ένας προς τον άλλο.
Όταν του λες , "θέλω να χωρίσουμε" βάζεις και αυτόν και τον εαυτό σου στη διαδικασία να ταράζεστε από αυτή την αλλαγή και περισσότερο εκείνος που έτσι και αλλιώς έχει μεγάλα θέματα να διαχειριστεί, δεν του χρειάζεται άλλο ένα.
Φαντάσου τι εφιάλτη περνάει εκείνος με την ασθένεια του, πόσο μεγάλες αλλαγές έχουν συμβεί στη ζωή του, αν σε χάσει και σένα θα νιώσει πως η ασθένεια τον καταστρέφει όλο και περισσότερο.
Δεν πρέπει να νιώθει έτσι, πρέπει να νιώθει με τον οποιονδήποτε τρόπο ασφάλεια.
Προς Θεού, μην απομακρυνθείς, μπορεί να του κάνεις μεγάλη ζημιά.
Έχε επαφές μαζί του, αλλά απέφυγε εντελώς το ερωτικό κομμάτι της σχέσης σας.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

κοίτα, είναι λογικό να επιβαρυνθείτε συναισθηματικά.
Αυτό που σου λέω να το αφήσεις να τελειώσει μόνο του, είναι το καλύτερο και για τους δυο σας.
Δεν χρειάζεται να βάζεις τίτλους στα πράγματα. Αν πχ περάσει ένα διάστημα ενός μήνα και δεν κάνετε σεξ, θα συνηθίσετε στη φιλική προσέγγιση ο ένας προς τον άλλο.
Όταν του λες , "θέλω να χωρίσουμε" βάζεις και αυτόν και τον εαυτό σου στη διαδικασία να ταράζεστε από αυτή την αλλαγή και περισσότερο εκείνος που έτσι και αλλιώς έχει μεγάλα θέματα να διαχειριστεί, δεν του χρειάζεται άλλο ένα.
Φαντάσου τι εφιάλτη περνάει εκείνος με την ασθένεια του, πόσο μεγάλες αλλαγές έχουν συμβεί στη ζωή του, αν σε χάσει και σένα θα νιώσει πως η ασθένεια τον καταστρέφει όλο και περισσότερο.
Δεν πρέπει να νιώθει έτσι, πρέπει να νιώθει με τον οποιονδήποτε τρόπο ασφάλεια.
Προς Θεού, μην απομακρυνθείς, μπορεί να του κάνεις μεγάλη ζημιά.
Έχε επαφές μαζί του, αλλά απέφυγε εντελώς το ερωτικό κομμάτι της σχέσης σας.

---

Για να καταλαβεις , οταν βρισκομαστε δεν κανουμε τιποτα..παρα μονο , ειμαστε σε ενα κρεβατι δινουμε απειρα φιλακια και το πηγαινει η εγω η αυτος προς το ερωτικο αλλα ποτε δεν καταληγει σε sex ..Δεν τον νοιαζει καν να παρει προφυλακτικα...Τα φαρμακα τον εκαναν να μην νοιαζετε για

το sex καθολου...Δεν γινετε να παει απο μονος του ο χωρισμος ...Γιατι καθε φορα που βρισκομαστε θελει συνεχεια να με φιλαει, αν εγω ξαφνικα μια μερα τραβηχτω θα με ρωτησει τι εχω...Ε..μετα παει αυτο ητανε...!!! Αλλωστε το εκανα...Τον χωρισα ηδη...του ειπα να μεινουμε φιλοι...αν θελει βεβαια αυτος...!! Εγω ειμαι διατεθειμενη να μεινω κοντα του!

Quote:

---

Originally Posted by Karol

Για να καταλαβεις , οταν βρισκομαστε δεν κανουμε τιποτα..παρα μονο , ειμαστε σε ενα κρεβατι δινουμε απειρα φιλακια και το πηγαινει η εγω η αυτος προς το ερωτικο αλλα ποτε δεν καταληγει σε sex ..Δεν τον νοιαζει καν να παρει προφυλακτικα...Τα φαρμακα τον εκαναν να μην νοιαζετε για

---

κοπηκε το μήνυμα, αλλά μπορώ να καταλάβω τι λες.
Είναι λογικό γιατί τα φάρμακα περιορίζουν στο ελάχιστο την όρεξη για σεξ.

Γενικα δν εχει ορεξη πολυ, και εγω θελω τοσο πολυ, να ειμαι εκει και να τον ξεσηκωνω να μην τον αφηνω να μιζεριαζει, εστω για ενα καφε καθε 2 μερες ,να κανει μια βολτα να μην ξεκοψει με τους φιλους του, αν και το εχει κανει..Προσπαθωω γαμωτο κατι καταφερνω , μακαρι ακομα και ετσι πως ηρθαν τα πραγματα να με αφισει να τον βοηθησω !!

Quote:

---

Originally Posted by Karol

Λοιπον κοριτσια...

---

Εεεεεεεε! Είμαστε κι εμείς εδώ!

Πέραν της πλάκας, και χωρίς να θέλω να γίνω ο μαλάκας της υπόθεσης, νομίζω ότι φέρθηκες όπως θα φερόταν η average κοπέλα στην average σχέση. Κοινώς, το παράκανες με το να κοιτάξεις την πάρτη σου.

Δεν τον φίλησες προκειμένου να μην αισθανθεί αυτός ότι χωρίζετε (όπως θεωρεί σωστό η Θεοφανία και ίσως να έχει και δίκιο) αλλά προκειμένου να καλύψεις τη δική σου ανάγκη. Όχι για ένα φιλί, αλλά για να σε βγάλει αυτό το φιλί από τη δύσκολη θέση.

Όπως και να'χει, εγώ βλέπω μία συνηθισμένη διαχείρηση (ας το πώ έτσι) μίας συνηθισμένης κατάστασης. Φοβάμαι να πω τα πράγματα με το όνομά τους για να μη επιβαρύνω το κλίμα.

Το δέχομαι αυτό εφόσον έγινε για το peace of mind του φίλου σου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δε νομίζω πως έγινε γι'αυτό.

Κατ'εμέ στην πορεία είτε ακολουθείς τον Θεοφάνιο τρόπο (δε διαφωνώ με τη Θεοφανία σε ουσιώδη στοιχεία) είτε το παίρνεις ξανά μανά από την αρχή.

Το πώς πρέπει να φερθείς σε ένα άτομο με κάποια ψυχωτική διαταραχή δεν μπορώ να το γνωρίζω επακριβώς, οπότε μιλάω καθαρά και μόνο από τη θεση τη δική σου.

Χωρίς να θέλω να χαλάσω καρδιές λοιπόν, κατ'εμέ δεν έχεις καταφέρει κάτι. Κι άυριο τηλέφωνο θα έχεις και πάλι το ίδιο βιολί θα βαρέσει.

Καλό κουράγιο, και σε σένα και σε αυτόν. Και προς Θεού, λίγη παραπάνω εγκράτεια στη διαχυτικότητα.

Quote:

---

Originally Posted by Alone_In_The_Dark

Εεεεεεεε! Είμαστε κι εμείς εδώ!

Πέραν της πλάκας, και χωρίς να θέλω να γίνω ο μαλάκας της υπόθεσης, νομίζω ότι φέρθηκες όπως θα φερόταν η average κοπέλα στην average σχέση. Κοινώς, το παράκανες με το να κοιτάξεις την πάρτη σου.

Δεν τον φίλησες προκειμένου να μην αισθανθεί αυτός ότι χωρίζετε (όπως θεωρεί σωστό η Θεοφανία και ίσως να έχει και δίκιο) αλλά προκειμένου να καλύψεις τη δική σου ανάγκη. Όχι για ένα φιλί, αλλά για να σε βγάλει αυτό το φιλί από τη δύσκολη θέση.

Όπως και να'χει, εγώ βλέπω μία συνηθισμένη διαχείρηση (ας το πώ έτσι) μίας συνηθισμένης κατάστασης. Φοβάμαι να πω τα πράγματα με το όνομά τους για να μη επιβαρύνω το κλίμα.

Το δέχομαι αυτό εφόσον έγινε για το peace of mind του φίλου σου. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δε νομίζω πως έγινε γι'αυτό.

Κατ'εμέ στην πορεία είτε ακολουθείς τον Θεοφάνιο τρόπο (δε διαφωνώ με τη Θεοφανία σε ουσιώδη στοιχεία) είτε το παίρνεις ξανά μανά από την αρχή.

Το πώς πρέπει να φερθείς σε ένα άτομο με κάποια ψυχωτική διαταραχή δεν μπορώ να το γνωρίζω επακριβώς, οπότε μιλάω καθαρά και μόνο από τη θεση τη δική σου.

Χωρίς να θέλω να χαλάσω καρδιές λοιπόν, κατ'εμέ δεν έχεις καταφέρει κάτι. Κι άυριο τηλέφωνο θα έχεις και πάλι το ίδιο βιολί θα βαρέσει.

Καλό κουράγιο, και σε σένα και σε αυτόν. Και προς Θεού, λίγη παραπάνω εγκράτεια στη διαχυτικότητα.

---

Καταρχας σορρυ για το ''κοριτσια'' νομιζα πως ησουν κοπελα και εσυ :P
Εγω δε πιστευω οτι το παρακανα και οτι κοιταξα μονο την παρτυ μου. Έπρεπε να του το πω και οχι να του το δειξω με πλαγιους τροπους , γτ ειναι λες και τον κοροιδευω ετσι...Επίσης του ειπα πως δεν θελω να τον χασω και απο φιλο...χωρις να του επιβαλλω κατι τετοιο...!! 22 χρονων αγορι ειναι πιστευω πως μπορει να αποφασισει τι θελει και τι δεν θελει...Αφου το εκανα το βημα δεν ξαναγυριζω, για φιλια ας προσπαθησει και αυτος αν θελει και εγω...Αν δεν θελει και με βγαλει απο τη ζωη του, να ειναι καλα και να προσεχει..Τον αγαπαω πολυ αλλα δεν θελω να τα δινω ολα πλεον σε μια σχεση και σε αυτη εδωσα παρα πολλα και καλως η κακως πηρα λιγα ετσι οπως ηρθαν τ πραγματα και σαν καθε φυσιολογικος ανθρωπος θελω στην σχεση να υπαρχει ισσοροπια..''να δινω και να παιρνω πραγματα '' ...Ειχα και εγω προβληματα , πως να του τα ελεγα? Και να του ελεγα κατι δικο μου , απαντηση δεν επερνα...μονο ''θα περασει'' και ολα καλα!!! Τεσπα, βγαζω πολλα παραπονα που κραταω μεσα μου και δεν πρεπει να τα εξωτερικευω γτ μιλαμε με παιδι που εχει ψυχωση και αυτο που τον απασχολει αυτη τη στιγμη ειναι να ειναι καλα ...!! Αχχ πως ερχονται τα πραγματα, που να το φανταστεις...

Karol , εφοσον αντιδρα στα φαρμακα και τα παιρνει τακτικα θα πηγαινει απο το καλο στο καλυτερο.

Μη τον βλεπεις ετσι οπως ειναι τωρα , μετα απο 1-2 χρονια θα μειωνονται τα φαρμακα και θα ειναι σαν μην παιρνει τιποτα σχεδον.

Και σεξ κ.λ.π. .

Βεβαια δικη σου ζωη ειναι και κανεις ο,τι θελεις , αλλα καλυτερα που το ξεκαθαρισες καπως ομαλα και δεν ειπες φευγω αντε γεια νομιζω.
Καλυτερα που δεν τον απεκλεισες τελειως απο τη ζωη σου.

Παντως εφοσον μειωθει η δοση θα εχει και διαθεση για σεξ , μη τον κρινεις τωρα ετσι οπως ειναι αλλα δες τον οταν ειναι σε δοση συντηρησης.

Quote:

---

Originally Posted by maus

Karol , εφοσον αντιδρα στα φαρμακα και τα παιρνει τακτικα θα πηγαινει απο το καλο στο καλυτερο.

Μη τον βλεπεις ετσι οπως ειναι τωρα , μετα απο 1-2 χρονια θα μειωνονται τα φαρμακα και θα ειναι σαν μην παιρνει τιποτα σχεδον.

Και σεξ κ.λ.π. .

Βεβαια δικη σου ζωη ειναι και κανεις ο,τι θελεις , αλλα καλυτερα που το ξεκαθαρισες καπως ομαλα και δεν ειπες φευγω αντε γεια νομιζω.
Καλυτερα που δεν τον απεκλεισες τελειως απο τη ζωη σου.

Παντως εφοσον μειωθει η δοση θα εχει και διαθεση για σεξ , μη τον κρινεις τωρα ετσι οπως ειναι αλλα δες τον οταν ειναι σε δοση συντηρησης.

---

Ναι το ξερω και για την δοση συντηρησης η οποια θα ειναι 1 χαπακι την ημερα απ οτι ειπε ο γιατρος, αλλα ενταξει εγω δεν μπορω να περιμενω 2 χρονια για να ειναι ξανα καλα!! Δηλαδη μπορω να περιμενω και 1 αιωνα κοντα του σαν φιλη του, αλλα σαν κοπελα του οχι..Ημασταν 6 μηνες μαζι , δεν ειναι και τεραστιο χρονικο διαστημα...Αν ημουν παντρεμενη μαζι τ και ειχα και παιδια σιγουρα δεν θα τον αφηνα ..Θα ηθελα οταν γινει καλυτερα να ημασταν ξανα μαζι, αλλα ποσο εγωιστικο ακουγεται αυτο? Τρελενομαι στην ιδεα οτι θα βρει μια κοπελα καποια στιγμη που θα μπορει να τον στηριξει και θα ειναι διπλα του και ζηλευω...Τελικα εμεις οι ανθρωποι δεν ξερουμε τι θελουμε...

Quote:

---

Originally Posted by Karol

.Τελικα εμεις οι ανθρωποι δεν ξερουμε τι θελουμε...

---

Στην προκειμένη περίπτωση μια χαρά φαίνεται να ξέρεις τι θέλεις και δε νομίζω πως μπορεί να σε κατηγορήσει κανείς γι'αυτό.

Είστε μαζί έξι μήνες. Ούτε παντρεμένοι είστε ούτε παιδιά έχετε όπως είπες. Το να κάνεις υπομονή ένα χρόνο ή δύο χρόνια για να φτιάξει η κατάσταση εγώ το βρίσκω υπερβολικό. Γιατί αν κάτι πάει στραβά μετά θα έχεις επενδύσει τόσο πολύ στην όλη ιστορία που φοβάμαι ακόμα και να φανταστώ την πιθανή εξέλιξη του πράγματος.

Ίσως είμαι εγώ ο απαισιόδοξος και ο ρηχός της ιστορίας αλλά νομίζω πως μια σχέση που κράτησε έξι μήνες (με όσα κι αν έζησες σε αυτή τη σχέση) σε ένα-δυο χρόνια δε θα σε απασχολεί. Ούτε θα ζηλεύεις την κοπέλα του, ούτε τίποτα τέτοιο. Εκτός πια κι αν είναι ο έρωτας της ζωής σου και η αδερφή σου ψυχή (αν υφίστανται αμφότερες οι έννοιες) οπότε εκεί ναι, μπορεί να συνεχίσει να σε πονάει η θύμηση ότι τον άφησες. Αλλά και πάλι δε νομίζω ότι θα μπορούσες σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα σχέσης να γνωρίζεις τόσα πολλά για το παληκάρι και να καταλήξεις στο πόσο ταιριάζετε και πόσο τον αγαπάς.

Το παληκάρι απ'ότι είπες είναι 22 χρονών. Υποθέτω ότι κάπου εκεί κοντά βρίσκεσαι κι εσύ. Είναι μια ηλικία όχι τόσο κατάλληλη για δεσμεύσεις του τύπου που συζητάμε εδώ (βλ. υπομονή για δύο χρόνια κλπ.). Αυτά τα δύο χρόνια είναι ουσιώδη για έναν άνθρωπο και για την ωρίμανσή του αν θες. Δε μιλάω μόνο για την ωρίμανση που μπορούν να προσφέρουν τα πάρτυ, οι πίπες στις τουαλέτες των κλαμπ της Μυκόνου και δε συμμαζεύεται :P Όμως πολλά μπορούν να συμβούν σε αυτό το χρονικό διάστημα για έναν νέο άνθρωπο που να καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξή του στην πορεία. Από σπουδές και τις πρώτες προσπάθειες ένταξης στο εργασιακό χώρο μέχρι αποτυχημένες σχέσεις και λάθη στον τομέα των προσωπικών σχέσεων, κι όλα αυτά θεωρώ ότι πρέπει να τα ζήσει κανείς έχοντας την κατά το δυνατόν περισσότερη ηρεμία, κάτι το οποίο μάλλον αποκλείεται στην περίπτωση που προσπαθήσεις να κρατηθείς σε αυτή τη σχέση.

Είτε αυτό σημαίνει να χάσεις δυο χρόνια ηρεμίας λόγω τους άγχους που θα περνάς δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο είτε αυτό σημαίνει να χάσεις δύο χρόνια σεξ, θεωρώ ότι μπορεί να σου κοστίσει. Κι όπως είπα στην αρχή κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι όλα θα είναι μέλι γάλα μετά από αυτήν την περίοδο. Για παράδειγμα δεν μπορώ να αποκλείσω το γεγονός να "ξεσπάσεις" εσύ πάνω του άθελά σου όταν αυτός θα είναι πλέον σε μια καλή κι ανεκτή κατάσταση, εκδικούμενη τα όσα πέρασες αυτά τα χρόνια, χωρίς βέβαια η ίδια να το καταλαβαίνεις ούτε φυσικά να το κάνεις επίτηδες. Τότε θα κάνεις κακό κυρίως στον ίδιο.

Είσαι σε μία φάση αρκετά δύσκολη. Έχεις όμως ένα πλεονέκτημα. Με το άτομο αυτό σε συνδέι μία σχέση έξι μηνών. Δεν είναι μητέρα σου, πατέρας σου, αδερφός σου, άντρας σου και πατέρας των παιδιών σου. Και δεν το πάω στην επιχειρηματολογία του στυλ "άλλοι περνάνε χειρότερα και τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε οπότε να λες κι ευχαριστώ". Απλά λέω ότι εσύ εν αντιθέσει με κάποιον άλλον έχεις πολύ πιο "εύκολα" την επιλογή του να αποτραβηχτείς, χωρίς αυτή σου η κίνηση να επιφέρει ολέθριες συνέπειες σε εσένα ή σε αυτόν.

Είσαι σε σύγχυση (μπέρδεμα) και σε σύγχιση (ψυχική αναστάτωση, ταραχή) και δυστυχώς αυτές οι ομόηχες λέξεις πάνε παρέα σε τέτοιου είδους καταστάσεις :) Προσπάθησε να απαλείψεις αυτήν με το "ι" με το να ηρεμήσεις κι αυτομάτως θα εξαφανιστεί κι αυτή με το "υ".

Πρωτη φορα βλεπω τη συγχυση και συγχιση ως δυο χωριστες λεξεις με διαφορετικο νοημα. Ασχετο.

Quote:

---

Originally Posted by elafi

Πρωτη φορα βλεπω τη συγχυση και συγχιση ως δυο χωριστες λεξεις με διαφορετικο νοημα. Ασχετο.

---

Άσχετο όντως, αλλά αν θες να δεις την ανάλυση των λέξεων δες εδώ το ποστ στη μέση της σελίδας με τα μπλε γράμματα http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=52093.0

Αν έχεις το λεξικό του Μπαμπινιώτη μπορείς να ανατρέξεις στη σελίδα 1677 αλλά μάλλον είναι πιο γρήγορο το λινκ (τα γρήγορα μας έχουν φάει σε αυτή τη ζωή :Ρ)

συμφωνώ με τον αλον και συνεχίζω...
αυτό που είπες πως θα ζηλέψεις αν βρει κάποια άλλη, πήγε αλλού το μυαλό μου...
Μήπως το θέμα σου δεν είναι να φύγεις πραγματικά αλλά να ξαναγυρίσει ο φίλος σου στη σχέση?
Ξέρεις όταν είσαι έξω από το χορό σε μια ψυχική ασθενεια, αναρωτιέσαι γιατί ο άλλος δεν κάνει μια έξτρα προσπάθεια να βγει από αυτή, καθώς υπολογίζεις πως μπορεί αφού εσύ του εξηγείς και του παρουσιάζεις τη λογική με τον καλύτερο τρόπο.
Δυστυχώς δεν είναι ούτε στο χέρι σου ούτε στο δικό σου.
Μήπως αυτό που "ζηλεύεις" είναι η αρώστια του; Που τον έχει κάνει δικό της και δεν μπορείς να έχεις την παραμικρή επιροή πάνω του;
Μήπως πιστεύεις πως με το να του πεις πως χωρίζετε αυτό θα τον ταράξει τόσο πολύ που θα βγει από το λήθαργο του?
Μερικές σκέψεις κάνω.....

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

συμφωνώ με τον αλον και συνεχίζω...
αυτό που είπες πως θα ζηλέψεις αν βρει κάποια άλλη, πήγε αλλού το μυαλό μου...
Μήπως το θέμα σου δεν είναι να φύγεις πραγματικά αλλά να ξαναγυρίσει ο φίλος σου στη σχέση?
Ξέρεις όταν είσαι έξω από το χορό σε μια ψυχική ασθενεια, αναρωτιέσαι γιατί ο άλλος δεν κάνει μια έξτρα προσπάθεια να βγει από αυτή, καθώς υπολογίζεις πως μπορεί αφού εσύ του εξηγείς και του παρουσιάζεις τη λογική με τον καλύτερο τρόπο.
Δυστυχώς δεν είναι ούτε στο χέρι σου ούτε στο δικό σου.
Μήπως αυτό που "ζηλεύεις" είναι η αρώστια του; Που τον έχει κάνει δικό της και δεν μπορείς να έχεις την παραμικρή επιροή πάνω του;
Μήπως πιστεύεις πως με το να του πεις πως χωρίζετε αυτό θα τον ταράξει τόσο πολύ που θα βγει από το λήθαργο του?
Μερικές σκέψεις κάνω.....

---

Και αρκετά εύστοχες θα έλεγα.

Μα το θεμα ειναι πως αν λειτουργουσε σε ολα κανονικα ...οπως παλια , δν θα τον χωριζα (και ελπιζω να μην ακουστει σαν κακια διοτι εχω κουραστει πολυ πραγματικα για να φτασω ως εδω, γτ οπως εχω ξανα πει, δεν τον γνωρισα με ψυχωση αλλα του βγηκε ενω ημασταν 2 μιση μηνες μαζι) διοτι εχω αισθηματα ακομα γι αυτον αλλα δυστυχως μειωνονται καθημερινα..Προφανως και δεν ζηλευω την αρρωστια του, μαλλον με εκνευριζει που το επαθε ετσι ξαφνικα, και το ειχα βαλει σκοπο να τον ''φτιαξω'', να τον κανω καλα. Θα προσπαθησω να το καταφερω αυτο στο φιλικο επιπεδο...Δεν τα παραταω τοσο ευκολα εγω...!!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Karol

Προφανως και δεν ζηλευω την αρρωστια του, μαλλον με εκνευριζει που το επαθε ετσι ξαφνικα, και το ειχα βαλει σκοπο να τον ''φτιαξω'', να τον κανω καλα. Θα προσπαθησω να το καταφερω αυτο στο φιλικο επιπεδο...Δεν τα παραταω τοσο ευκολα εγω...!!!!!!!!!

---

Karol,

μπορώ να καταλάβω πόσο θυμό και εκνευρισμό μπορεί να νιώσουμε λόγω των απρόσμενων
που συμβαίνουν στη ζωή τη δική μας και των αγαπημένων μας.
Όχι μόνο στεναχωριόμαστε που συμβαίνει αυτό που συμβαίνει αλλά συνειδητοποιούμε και ότι δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο των πάντων, ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι, όπως μόνο ένα παιδί πιστεύει.

Είναι πολύ όμορφο και ανθρώπινο να θέλεις να είσαι εκεί για το φίλο σου, να του σταθείς με τον τρόπο σου, αλλά έχεις σκεφτεί ότι αυτή η επιμονή σου και η ψευδαίσθηση ότι εσύ μπορείς, ότι εσύ ναι ''θα τον φτιάξεις'', θα τον κάνεις καλά, μπορεί να σημαίνει / δείχνει και κάτι άλλο για σένα;
Μια ανάγκη / τάση για κοντρολ ας πούμε, ή ένα προσωπικό στοίχημα, μια ενοχή να μην τα παρατήσεις και να ανταπεξέλθεις τελικά στο ''ρόλο'' της δυνατής φίλης..

Νομίζω ότι η παρουσία σου στη ζωή του μπορεί να συνεχίσει να του κάνει καλό.. όμως πόσο καλό και πόσο αρκετό θα του είναι το ''φιλικό επίπεδο'' όταν το ερωτικό είναι ακόμα εκεί;
Πώς θα νιώσει εκείνος αν εσύ προχωρήσεις κάποια στιγμή σε μια νέα σχέση;

Ξερω πως εγω δεν θα μπορεσω να τον κανω καλα, ειδικα αν δεν προσπαθησει ο ιδιος με τον εαυτο του...απλα δεν θελω να τα παρατησω και θα ειμαι εκει γι αυτον...!! Οσο για την νεα σχεση, που ξερεις ..μπορει να προχωρησει αυτος γρηγοροτερα απο εμενα... Εγω δεν εχω σκοπο παντως συντομα να ξεκινησω κατι καινουριο..

Karol νομίζω ότι πρέπει να κάνεις υπομονή αφού τον αγαπάς και να του σταθείς σ΄αυτή τη δύσκολη στιγμή που περνάει!!! Τώρα σε έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ!! Και πιστεύω ότι αν του πεις ότι φεύγεις θα πάει ακόμα πιο πίσω! Δεν ξέρω την περίπτωσή του αλλά αν είναι αυτά που λέμε εδώ θέλει τη βοήθεια των γύρω του δηλ αγάπη μαζί με τη φαρμακευτική αγωγή που πιθανώς παίρνει και σε λίγο καιρό θα είναι πάλι ο εαυτός του!!!!!
Πιστεύω ότι και για σένα δεν θα είναι καλό να τον αφήσεις εγώ τουλάχιστον θα είχα τύψεις...!
Το sex δεν είναι το παν σε μία σχέση και ειδικά τώρα που ο άνθρωπος δεν βρίσκει ενδιαφέρον ύπαρξης το sex είναι το τελευταίο πράγμα που τον απασχολεί!
Δεν θα μείνει για πάντα έτσι! Σύντομα θα ξαναβρεί τον εαυτό του και τότε αν δεν αισθανθείς το ερωτικό πάλι μαζί του μπορείς να του πεις ότι θέλεις! Τότε θα μπορεί να το αντιμετωπίσει! Τώρα πιστεύω θα είναι μια σπρωξιά να πάει πολύ πίσω! Αγάπη Karol γι αυτό διψάει τώρα!!!!!

Υποστηριζω Φένια, συμφωνω οτι αν εχεις ελαχιστο ενδιαφερον για αυτον θα περιμενεις λιγο να συνελθει, ειναι οντως πολυ σημαντικο για ενα ατομο σε αυτη την κατασταση. :)

εχω την αισθηση οτι η κοπελα (η καρολ) εγραψε οτι εφτασε στα ορια της κ δεν αντεχει αλλο. γιατι αυτη η προσπαθεια απο ορισμενους να της καλλιεργησουν ενοχες? τοσα μπορεσε να δωσει, τοσα εδωσε.

καποιοι τα θελουν ολα δικα τους τελικα κ δεν εχουν προβλημα να διαλυουν ψυχολογικα τους αλλους για να ειναι αυτοι καλα. πολυ με εκνευριζει οταν βλεπω τετοιες χειριστικες τακτικες να δικαιολογουνται στο ονομα της ψυχικης ασθενειας.

Είναι λάθος να μένουμε σε οποιαδήποτε σχέση από οίκτο ή ενοχές. Κάποιες φορές είναι πιο έντιμο να φεύγουμε.

Lou αν εννοείς εμένα, δεν θέλω να γεμίσω την Karol με ενοχές, είναι το τελευταίο που θέλω! Απλώς μπαίνω στη θέση της και σκέφτομαι ότι εγώ θα είχα τύψεις αν έφευγα απο κάποιον που αγαπούσα!! Ιδιαίτερα όταν αυτός με έχει τόση ανάγκη!!!!!
Και δε νομίζω ότι ο φίλος της τα θέλει όλα δικά του, γιατί απ' ότι καταλαβαίνω ο άνθρωπος δεν έχει διάθεση για ζωή!!!!
Εμένα τουλάχιστον η αδερφή μου όταν ήμουν χάλια δεν με παράτησε και έφυγε! Μέχρι και στο στόμα με τάιζε γιατί με αγαπούσε και ήθελε να με βοηθήσει! Και μετά όταν έγινα καλά με χαιρόταν και με χαίρεται! Και η μία βοηθάει την άλλη στη ανάγκη!
Το ίδιο θα έκανα κι εγώ για κάποιον που αγαπούσα!
Εγώ την άποψή μου είπα!!!! Η Karol εννοείται θα κάνει ότι θέλει αυτή!

Φενια μου,αλλο η αδερφη και αλλο η σχεση!οι ψυχικες ασθενειες,οι ψυχωσεις ειναι πολυ κουραστικες για τους γυρω απο τον ασθενη!
η οικογενεια θα συμπαρασταθει οσο μπορει αλλα με τα χρονια ερχεται και αυτη και κουραζεται παρα πολυ!η αδερφη μου που εχει διπολικη με ψυχωση και δεν ακολουθει την αγωγη της,γι'αυτο και αρρωσταινει συχνα μας εχει κουρασει παρα πολυ ολους!
μεχρι και την μητερα μας!
περσυ μου εμφανιστηκε και εμενα η διπολικη (χωρις ψυχωση)μου συμπαρασταθηκε και ο αντρας μου και το παιδι μου και οι φιλες μου!
μεχρι εκει!
μου συμπαρασταθηκαν ανθρωποι που ειμασταν μια ολοκληρη ζωη μαζι!
δεν μπορεις να περημενεις απο τους γυρω να ειναι παντα διπλα σου!
ο καθε ανθρωπος εχει τις δικες του αντοχες και τα δικα του προβληματα!
η καρολ αν δεν αντεχει πρεπει να φυγει!
χωρις να αισθανθει τυψεις,ενοχες!
γιατι να κανει κατι που δεν το θελει!κατι που δεν το αντεχει!
εγω καρολ θα σου πω να φυγεις!θα εινα δυσκολο,μπορει ο φιλος σου να ξαναρρωστεισει,δεν θα φταις εσυ!μπορει οι γονεις του να σε περνουν τηλ.για να πας!
πες τελος,αφου αυτο θες,αλλαξε τηλεφωνο και μην μπεις στην διαδηκασια μετα να παρεις ουτε ενα τηλεφωνο να ρωτησεις τι κανει!
μονο ετσι μπορεις να ξεκοψεις!