Printable View
Θα ήθελα πολύ τις γνώμες σας. Σε περίπτωση που απιστήσει μια παντρεμένη γυναίκα με παιδιά και παραμείνει έγκυος από τον εραστή της, του οποίου δεν το αποκαλύπτει μέχρι τον 5ο μήνα πως ερμηνεύεται η συμπεριφορά της? Πως αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση όταν υπάρχουν μικρά παιδιά (8 ετών)?
Ίσως θέλει να συνεχίσει να είναι παντρεμένη αλλά με 2 παιδιά? Είναι σίγουρα του εραστή το παιδί ή μπορεί να είναι του συζύγου?
κοιτα, εκτος απο το *******το της ντροπης, οπως αναλυσαμε σ'αυτο το θεμα http://www.e-psychology.gr/forum/sho...80%CE%B7%CF%82, υπαρχει και το ξεφτυλατο της ζωης, μια χρονοβορα διαδικασια, στην οποια μπορει να μπει μια γυναικα προκειμενου να μη χασει την οικογενεια της και τον αντρα της με την οποια ασφαλεια και παροχες της διαθετει. τελικα ο μαλακας αντρας νομιζει οτι το παιδι ειναι δικο του κι ολα καλα, ενω ειναι του γειτονα ή οποιου αλλου πηρε η γυναικα παραληλα. το θεμα ειναι να ειναι η γυναικα αξια να ανταπεξελθει σ'αυτο το ρολο που απατειται να παιξει, για να τα βγαλει περα και να μην αναστατωσει και τα καημενα παιδακια (αν υπαρχουν αλλα παντοτε).
Μου θύμισες το ανέκδοτο με την ετοιμοθάνατη που φωνάζει τον άντρα της " Γιώργο, πρέπει να μάθεις, να σου εξομολογηθώ οπωσδήποτε κάτι, πριν πεθάνω... ξέρεις, το τελευταίο από τα 7 παιδιά μας, το μικρό μας..."
"Τι??? Μη μου πεις ότι δεν είναι δικό μου???"
" Όχι... ΑΥΤΟ είναι το δικό σου!!!!"
εμενα μου θυμισε μια οικογενεια διαφορετικων φυλων, στην οποια δεν υπηρχε μαυρος, ομως το παιδακι βγηκε σκουροχρωμο, και η γυναικα για να το δικαιολογησει στον αντρα της ειπε οτι ειχε προγονους νεγρους, λολ.
τεσπα το ξεφτυλατο της ζωης λοιπον σου δινει τη λυση, μπες στο πετσι του ρολου αυτου, και πιστευω αν εισαι αξια και ικανη, θα τα βγαλεις περα....
η γνωμη μου ειναι, οτι παλι καλα που το αποκαλυψε εστω και τον 5ο μηνα, ωστε να ξερει και ο συζυγος της τι του γινεται και να παρει τις αποφασεις του..Quote:
Originally Posted by nickgr
το βρισκω ειλικρινες (μεσα στην ολη εξαπατηση) κατ αρχας, γιατι θα μπορουσε να μην το αποκαλυψει ΠΟΤΕ!
το τι θα κανει κανεις, απο κει και περα, το σκεφτεται ο καθενας, το συζηταει, και πραττει αναλογως...
αν γινοταν καποια στιγμη υποχρεωτικος ελεγχος dna στις οικογενειες, ξερεις ποσα παιδια θα αλλαζαν πατεραδες ? :)
κωμικοτραγικο, αλλα πιστευω οτι εχει μεγαλη εκταση το φαινομενο..
Εμένα πάλι δε μου μοιάζει απλώς για ειλικρίνεια. Μου ποιάζει για απόφαση ειλημμένη εκ των προτέρων ώστε -ίσως- να μην δεχθεί πιέσεις από τον εραστή για άμβλωση.
μα αν το καταλαβα καλα, η ανακοινωση εγινε στον συζυγο και οχι στον εραστη... ο εραστης ισως το ηξερε και νωριτερα η και καθολου .... ποιος ξερει ...Quote:
Originally Posted by imagine
Αν είν' έτσι, γράψε λάθος. Γω κατάλαβα ότι μετά το πεντάμηνο το ανακοίνωσε μόνο στον εραστή και ο σύζυγος δν έχει ιδέα.
Λοιπόν τα δεδομένα είναι τα εξής:α)Γνώριζε την εγκυμοσύνη της από τον πρώτο μήνα, β)ανακοινώνει πρώτα στον σύζυγο ότι θέλει να χωρίσουν γιατί πιέζεται, ότι βλέπει τον σύζυγο σαν αδελφό και όλα τα γνωστά που λέει μια γυναίκα σ' αυτές τις περιπτώσεις (συγνώμη από τις γυναίκες αλλά οι δικαιολογίες τους όταν θέλουν να καλύψουν κάτι έιναι κλισέ), γ) μετά από δέκα μέρες σπάει ψυχολογικά και το λέει ότι είναι στο σύζυγο έγκυος (και να του λεγε ότι είναι δικό του δεν θα το πίστευε καθότι το επίμαχο διάστημα δεν υπήρχε επαφή για ένα μήνα ++), δ) ισχυρίζεται ότι δεν το ' χει πεί στον εραστή και μάλιστα λέει ότι υπάρχουν και αισθήματα γι΄αυτόν, ε) το ανακοινώνει στον εραστή μετά τα αποτελέσματα της αμνιοκέντησης ότι είναι όλα καλά καθότι ήλπιζε ότι κάτι μπορεί να μην πήγαινε καλά στ) ο σύζυγος της λέει ότι αν τον αγαπά δέχεται να μεγαλώσουν το παιδί μαζί αρκεί να υπάρξει μια ειλικρινή μεταμέλεια και βασική προϋπόθεση να ενημερωθεί ο εραστής ώστε να δεθεί το θέμα και νομικά ότι στο μέλλον δεν θα έχει αξιώσεις αυτός,ζ)Τα άλλα δύο παιδιά είναι του συζύγου (ελεγμένα από εξέταση) η) Ο εραστής είναι μικρότερος (αυτή 40 και αυτός 33-- μάλλον η κυρία πίστεψε ότι η ζωή είναι άρλεκιν και ότι άλλο ρομάντζο κυκλοφορεί).
Στην πρόταση του συζύγου της αυτή μπλοκάρισε γιατί δεν περίμενε αυτή του την αντίδραση αλλά φοβάται όλα τα ενδεχόμενα. Επιπλέον λόγω δουλειάς (αναγνωρίσιμη- επώνυμη στην τοπική κοινωνία και στον επαγγελματικό της κλάδο) σκέφτεται και το σκάνδαλο.
Επιπλέον να σας αναφέρω και κάποιες νομικές πληροφορίες: Το παιδί που γεννιέται μέσα σ' έναν γάμο ( ο γάμος θεωρείται διαλυμένος κατά τον νόμο με την έκδοση του διαζυγίου) νομικά οι γονείς του είναι οι '' σύζυγοι '' άσχετα από τον βιολογικό πατέρα. Για να αποδείξει και να διεκδικήσει ο βιολογικός πατέρας το παιδί του (αναφέρομαι σε πατέρα καθότι για την γυναίκα δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα) θα π΄ρεπει να αιτήσει δικαστικά εξέτση DNA και εφόσον αποδειχθεί τότε με δικαστική απόφαση του αναγνωρίζεται το παιδί. Δυνητικά ο καθένας μπορεί να αιτήσει κάτι τέτοι αλλά αναλμβάνει και το ρίσκο μετά αν αποδειχθεί λάθος να εισπραξει μια ''ωραία αγωγή'' αλλά μόνο από τη γυνάικα ακια όχι από κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας (πχ πατέρας ή ενήλικα τέκνα) για την αναστάτωση που επέφερε. όσο για το σχόλιο ότι αν γινόταν έλεγχος πατρότητας δυστυχώς θα διαλυόντουσαν πολλές οικογένειες (εδώ πολλες φορές ένας μικροβιολόγος από την απλή εξέταση ομάδας αίματος αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει θέμα και σας πληροφορώ ότι είναι αρκετά τέτοια περιστατικά. Σ' αυτές τις περιπτώσεις πιστεύω ότι προτεραιότητα έχουν τα παιδιά (ανάλογα την ηλικία τους πχ αν είναι από 17 -18 και πάνω θεωρώ ότι δεν τίθεται θέμα και ο καθένας αναλάμβάνει τις ευθύνες του) όταν είναι μικρά. Δεν νομίζω ότι μπορούν να αντέξουν τέοεια αλήθεια. Βέβαια γεννιέται και άλλο ερώτημα. Το μαθαίνουν αυτό τα παιδιά και σε ποια ηλικία?
Καλησπέρα φίλε μου.Καταστάσεις σαν αυτή που περιέγραψες αφθονούν πλέον στις ελληνικές οικογένειες.Κατά τη γνώμη μου η μόνη λύση είναι το διαζύγιο.Ναι μεν υπάρχουν παιδιά αλλά ο απόηχος της συμπεριφοράς των γονιών τους που μισιούνται μεταξύ τους (γιατί εκεί καταλήγουν κάτι τέτοιοι γάμοι) θα έχει πολύ σοβαρότερες συνέπειες σε αυτά απ'ότι ο χωρισμός τους. Εάν οι γονείς ,τουλάχιστον ως προς τα παιδιά τους φανούν σωστοί και δεν τα σκατώσουν, τότε και τα παιδιά θα μπορέσουν να αποδεχτούν το χωρισμό πιο εύκολα χωρίς αυτό να τους αφήσει κατάλοιπα.Quote:
Originally Posted by nickgr
Σιγά μην τον αγαπά το σύζυγο...δεν παίζει αυτό.Για κάποιους λόγους που τους ξέρουν μόνο οι δύο σύζυγοι, αγάπη δεν παίζει.Quote:
Originally Posted by nickgr
Τι εννοείς όταν λες ότι "προτεραιότητα έχουν τα παιδιά"?δηλαδή οι γονείς να συνεχίσουν να είναι μαζί, παρά τα όσα έχουν συμβεί για να μην πληγωθούν τα παιδιά?Εντάξει στα 8 δε χρειάζεται να τους πει "η μάνα σας παιδιά μου γκαστρώθηκε από άλλον"..αλλά εφόσον από κει και πέρα θα μεγαλώσουν σωστά και θα έχουν την αγάπη και από τους δύο γονείς, μπροστά στην αλήθεια θα δικαιούνται να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και όχι αυτά που θα τους υποδείξουν οι γονείς τους.Quote:
Originally Posted by nickgr
Τέλος, η γυναίκα δεν θέλει πια το σύζυγο με τπτ, το δήλωσε, υπάρχουν αισθήματα για τον άλλον, άλλωστε κράτησε το παιδί, αυτό υποδηλώνει πολλά.... Ο χωρισμός είναι μονόδρομος, τι σκ... θα κάνει ο σύζυγος με μια γυναίκα που θέλει 'αλλον?? Επίσης, βασικό σημείο: ο εραστής και μέλλων πατέρας τι στάση κρατάει?
Παιδιά χωρισμένων γονιών που λαμβάνουν αγάπη και υποστήριξη και από τους 2 γονείς διαχειρίζονται το χωρισμό καλά. Βέβαια εδώ υπάρχει το σοκ του νέου μωρού από άλλον πατέρα. Ίσως δεν είναι σοφό να το μάθουν σύντομα αυτό. Αργότερα, ένα- ένα τα δύσκολα για να μπορέσουν ν ανταπεξέλθουν.
Ο σύζυγος είναι πολύ καλό φιλαράκι μου. Θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλη ψυχή και πολύ καλό οικογενειάρχης (γι' αυτό θεωρώ ότι την έπαθε γιατί αν το παιζε λιγάκι ασταθής πιστεύω δεν θα του κουνιόταν). Ο σύζυγος λόγω επαγγέλματος (καθηγητής) έχει πολύ χρόνο και ουσιαστικά μεγάλωσε τα δυο παιδιά. Απλά υποψιάζομαι ότι παίζει και το συμφέρον από μεριάς της συζύγου επειδή είναι βολικός από θέμα ωραρίου. Φοβάμαι μην τυχόν αφού μεγαλώσει και το τρίτο (αν αποφασίσουν να είναι μαζί) αντιμετωπίσει τα ίδια και χειρότερα. Το βασικό είναι να διασφαλίσει νομικά αλλά και οικονομικά ότι δεν θα επαναληφθεί το ίδιο αλλά και να ξεκόψει από τον εραστή.Έχει προβεί στις κατάλληλες ενέργειες εντοπισμού του. Τώρα για τα παιδιά είναι ότι χειρότερο γι' αυτήν την ηλικία να ζήσουν έναν χωρισμό και την γεννηση ενός μωρού από άλλον πατέρα. Ρώτησε παιδοψυχολόγους και είναι από τις πάρα πολύ δύσκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις. Προσωπικά θεωρώ αναυθυνότητα από μεριάς γυναίκας την όλη τροπή καθότι θεωρώ ότι δεν έλαβε υπόψη τα παιδιά αλλά μόνο τα θέλω της. Εδώ δε, δεν δέχομαι επιχειρήματα όπως πρέπει όλοι να αισθάνονται καλά κλπ φιλολογίες. Ο γάμος εξ ορισμού αποτελεί συμβιμασμό και ειδικότερα με παιδιά οι γονείς πρέπει να δρούν με σοβαρότητα και ευθύνη. Ειδικά για τις περιπτώσεις όπου μια σαραντάρα ερωτεύεται ένα 8 χρόνια μικρότερό της (άραγε με τι προοπτικές επιβίωσης της σχέσης- σκεφτείται αυτήν 52 και αυτόν 44) θεωρώ ότι πρόκειται για πράξη ανευθυνότητας ως πρός τα παιδιά, την ίδια αλλά και τον σύζυγό της. Δηλαδή όταν μετά από δέκα χρόνια μείνει μόνη της ποιος θα της φταίει? Η ρουτίνα που σκότωσε τον έρωτα?
εγω θεωρω οτι αυτη φερθηκε πολυ σκατα ο αντρας της μπορει να ηταν μαλακας μπορει χιλια 2 πραγματα αλλα απο τη στιγμη που εκανε σχεση με αλλον επρεπε να του το πει γατι παντα σε μια απατη φταινε κ οι δυο μηπος αλλαξει κατι σε συμπεριφορα του αντρα της αλλιως να χωρισει κ να κανει οτι γουσταρει αλλα οχι να μεινει εγκυος κ μετα να του το πει,αντρας της ειναι οχι ο πατερας της να του το κρυβει κ μετα μπαμπα μου μαντεψε εμεινα εγκυος,δεν ξερω γιατι νευριασα τωρα τελος παντον τα παιδια δεν ειναι αναγκη να μαθουν το λογο του χωρισμου γιατι το πιο πιθανον να απομακρυθουν απο τη μητερα τους κ την εχουν αναγκη......
Συμφωνώ για την ανευθυνότητα σε σχέση με τη νέα εγκυμοσύνη.
Διαφωνώ για το συμβιβασμό. Αφού θέλει άλλον, δεν έχει καμμιά δουλειά να προσποιείται την καλή σύζυγο. όπως τα λέει ο/η ram
..παιδιά έλεος...!
Δηλαδή ο σύζυγος έμαθε πως η γυναίκα του τον απάτησε, έμεινε έγκυος από τον εραστή της και θέλει να της μεγαλώσει και το παιδί?
Σόρι θεματοθέτρια, αλλά μάλλον ο φίλος σου πρέπει να πάει σε κάποιον ειδικό να εξετάσει το θέμα της αυτοεκτίμισης του..
οχι παιδια δεν λεω να προσποιειθει τη καλη συζηγο αυτο που εννουσα ηταν πριν μεινει εγκυος οταν αρχησε να αισθανεται κατι για καποιον αλλον να του το ελεγε γιατι για να αρχισουν αισθηματα για αλλον σιγουρα σε κατι φταιει κ ο συζηγος εγω παντος που νιοθω ενιωθα κατι για καποιον το ειπα στον αντρα μου κ του πα οτι καπου φταει κ αυτος οποτε ας το διορθοσουμε...αυτο πιστευω οτι ειναι το σωστο
επισεις θεωρω απαραδεχτο ολο αυτο που εκανε γιατι εχει κ παιδια....
Θεωρώ ότι το πρόβλημα διαχείρισης με τα παιδιά βαρύνει εξ' ολοκλήρου την σύζυγο γιατί αυτή στην τελική έκανε το λάθος. Πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να πίνει τα πικρά ποτήρια των επιλογών του. Όσο για την εγκυμοσύνη έκανε το λάθος και είπε στα παιδιά ότι περιμένει μωρό και τα παιδιά πιστεύουν ότι ο μπαμπάς έκανε μωρό στη μαμά. Γι' αυτό θεωρώ ότι ότι αυτή πρέπει να χρεωθεί όλο το πρόβλημα γιατί με τους χειρισμούς της αν χωρίσει θα πρέπει να εξηγήσει στα παιδιά γιατί χωρίζουν με τον μπαμπά. Όσο για τον εραστή κάνω μια εκτίμηση ως άντρας. Αν ήμουν 33 και έμπλεκα με μια 40αρα παντρεμένη με δυο παιδιά και την άφηνα έγκυο θα γινόμουν μετανάστης. Φανταστείτε τον μάγκα από κανένα παιδί να βρίσκεται με 3 παιδιά ουσιαστικά (καθότι η επιμέλεια δίνεται πάντα στη μάνα εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις που αυτή το αρνηθεί ή είναι ναρκομανής, αλκοολική κλπ). Εκτιμώ ότι αυτός θα καθόταν μόνο σε περίπτωση που υπήρχε χρήμα για να περνάει καλά. Πιστεύω ότι η γυναίκα αυτή διέρχεται την κρίση των 40 και πιστεύει ότι η πραγματική ζωή είναι ρομαντική σε όλες τις εκφάνσεις της. Θα ήθελα γνώμες αντρών και γυναικών τόσο για την εκτίμησή μου για τον εραστή όσο και για το ζευγάρι. Θεωρώ ότι το ανέντιμο στην υπόθεση είναι ότι έκανε- έκανε η κυρία και μετά προσπαθεί να βγεί όσο το δυνατόν αλώβητη από την υπόθεση. Αποφεύγει μια συζήτηση με τον σύζυγο αλλά και να του ανακοινώσει τι σκοπέύει να κάνει,το οποίο του λέω ότι για να γίνει οτιδήποτε αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Επιπλέον συνεχίζει να πηγαίνει ακδρομές με την οικογένεια της σαν να μην συμβαίνει τίποτα !!!!.Γι' αυτό λέω ας υποστεί μόνη της το μαρτύριο ανκοίνωσης όποιας απόφασης χωρισμού στα παιδιά. Έτσι όπως τα κανε αλλά και όπως τα χειρίζεται (ασάφειες και ψέματα στα παιδιά και στον σύζυγο) στο τέλος το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει θα είναι ακριβό. Θεωρώ ότι τα δυο παιδιά της (αγόρια κιόλας) όταν μάθουν την αλήθεια θα απομακρυνθούν από αυτήν ακόμα και αν τα μάθουν μετά από 10-15 χρόνια. Φανταστείτ ότι αν χωρίσει τι θα πεί στα παιδιά, ότι το τρίτο παιδί δεν είναι του μπαμπά? Ούτως ή άλλως τα παιδιά θα ρωτήσουν το μπαμπά γιατί δεν πάιρνει αγκαλιά το μωρό ή γιατί δεν το παίρνει μαζί του τα Σαββατοκύριακα σπίτι του!!!!!. Γι' αυτό λέω όπως τακανε ας τα διαχειριστεί. Συμφωνώ ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη τη μάνα τους αλλά τη ΣΩΣΤΗ μάνα.
να σε ρωτησω δλδ ο αντρας της δεν τη χωρησε ακομα?μου κανει εντυπωση κ μαλιστα πηγαινουν κ εκδρομες??
σιγουρα η γυναικα δεν παει καλα στα μυαλα της τι να πω...η επιμελεια των παιδιων δεν παει στη μανα ακομα κ μετα απο απιστια νομιζω αυτα πρεπει να τα ρωτησει σε δικηγορο...
ram, λάθος εκφράστηκα... εννοούσα ότι συμφωνώ μ αυτά που λες :)Quote:
Originally Posted by ram
Βέβαια η επιμέλεια πάει πάντα στη γυναίκα , ειδικά όταν τα παιδιά είναι μικρά.
@nickgr καλά, αυτή πάει εκδρομές με την οικογένεια... αυτός , ο σύζυγος και φίλος σου, είναι δυνατόν να πάει σα να μην τρέχει τπτ? Αν αποφασίσει δλδ να γυρίσει πίσω σ αυτόν και να απομακρυνθεί από τον εραστή θα είναι μια καλή μάνα κ σύζυγος κ θα συνεχίσουν τη ζωούλα τους ενώ αν όχι θα είναι άθλια? Δν πάει έτσι.
Συμφωνώ με το ότι είναι παντελώς ανεύθυνη... γνώμη μου είναι ο σύζυγος να απομακρυνθεί. Μου είναι φανερό απ αυτά που γράφεις ότι θέλει ν αλλάξει τη ζωή της. Και μόνο που κράτησε το παιδί, αυτό φωνάζει.
Η επιμέλεια πάει πάντα στη μητέρα. Μόνο μετά τα 12 τα παιδιά ερωτώνται από το δικαστήριο. Ο σύζυγος απ' ότι συζητάω αν έπαιρνε την επιμέλεια των παιδιών δεν θα τον ενδιέφερε τι θακανε εκεινη. Αλλά νοιάζεται πολύ για τα παιδιά. Και γι' αυτό το λόγο νομίζω συμεττέχει στις εκδρομές. Εκτιμώ ότι ο εραστης την αποφεύγει άσχετα τι παραδέχεται η ίδια ότι θα του το πεί κλπ. Ακόμη εκτιμώ ότι θέλει να βάλει και τον σύζυγο στο παιχνίδι για να πεί στα παιδιά για όλα αυτά αλλά πιστεύω ότι καλά κάνει και αυτός και το αποφεύγει. Όπως τακανε ας τα λύσει που είναι πολύ δύσκολο. Ακόμη η απιστία θεωρείται λόγος κλονισμού του γάμου αλλά όχι ποινικό αδίκημα αλλά και ούτε λόγος δυσμενής για την επιμέλεια των παιδιών. Το νομικό και το δικαστικό σύστημα γυναικοκρατείται και είμαστε πίσω πολλά χρόνια σε αυτά τα θέματα.
Εσύ γιατί τραβάς τόσο ζόρι για την οικογένεια αυτή? Δεν είναι δική σου σύντροφος, αλλά σε βλέπω κομματάκι να εξανίστασαι ηθικά πολύ πέραν του πρέποντος. Θα ήθελες φαντάζομαι να τιμωρηθεί η γυναίκα αυτή έτσι?
χαχααα, για το σύστημα που "γυναικοκρατείται". Ξανασκέψου το δίχως τις φαλλοκρατικές παρωπίδες. Αυτό που βλέπω εγώ σε σένα είναι ένας θυμός για τις γυναίκες γενικά, που τον προβάλλεις σε μία εξ αυτών, ενώ στο μυαλό σου παίρνεις τη θέση του απατημένου, συφοριασμένου, κατακαμμένου, πλην μαζί της συζύγου, άρα μάλλον δεν το βλέπει αυτός όπως εσύ και ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ.
α) Με την οικογένεια υτή με συνδέει μαι μεγάλη φιλία 15 ετών β)Το ότι σύστημα γυναικοκρατείται αποδεικνύεται το ότι το 70% των δικαστικών είναι γυναίκες και σε μια πενταετία το ποσοστό αυτό θα αγγίξει το 90%. Επιπλέον στο 88% των δικάσιμων υποθέσεων περί ορισμού επιμέλειας των ανήλικων τέκνων εκδικάζεται υπέρ των γυναικών γ) Αν μελετήσει κάποιος τον νέο νόμο περί ενδοοικογενεικής βίας του 2010 θα καταλάβει πολλά για την αντίληψη του νομοθέτη περί ψυχολογικης βίας. Κατά τα άλλα ισότητα δ) Αρνούμαι ότι έχω φαλλοκρατικές αντιλήψεις γιατί το πιο εύκολο όταν δεν έχεις επιχειρήμτα είνα κρεμάς ταμπέλες ε) Νοιάζομαι περισσότερο για τα παιδιά τα οποία θα υποστούν την μεγαλύτερη ζημιά. στ) Πως χαρακτηρίζεται η στάση της συζύγου να ανακοινώσει στα παιδιά ότι είναι έγκυος αφήνοντας να εννοηθεί από τον μπαμπά δίχως η ίδια να έχει πάρει αποφασεις τι θα κάνει !!!!! ζ) Ο σύζυγος έχει ασχοληθεί νομικά και με παιδοψυχολόγους πολύ αυτές τις μέρες. Το δύσκολο ερώτημα είναι αν θα πρέπει το αγέννητο μωρό να μάθει κάποια στιγμή όταν μεγαλώσει την αλήθεια. Μη βιαστείς να πεις όχι γιατί αν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα υγείας τότε εκεί αποκαλύπτονται όλα με άσχημο τρόπο . Αν τα 8χρονα μάθουν την αλήθεια τώρα ή αργότερα αποδομείται η εικόνα της μητέρας. Επιπλέον αν στον εραστή δεν του το πεί τώρα η σύζυγος και του καρφωθεί η ιδέα να ζητήσει τεστ πατρότητας και αναστατώσει τη ζωή τους σ' ένα χρόνο τι γίνεται? ¨΄Οπως βλέπεις υπάρχουν ουσιαστικά ερωτήματα τα οποία δεν απαντώνται με ταμπέλλες και θεωρίες του ποιός θα τιμωρηθεί κλπ. Στην όλη ιστορία συζητάω και με τις δυο πλευρές και οι προβληματισμοί αυτοί απασχολούν και τους δυο. Η γνώμη μου είναι αν συνεχίσουν μαζί κάποια στιγμή θα πρέπει να ειπωθεί η αλήθει ασε όλα τα παιδιά
Επειδη καπου αναφερθηκες σε ποσοστα, θελεις να εξηγησεις πως γινεται να ειναι γυναικοκρατουμενο το συστημα, οταν για να θεσπιστει ενας νομος, περναει απο το κοινοβουλιο οπου οι γυναικες δεν αποτελουν ουτε το 20%?Quote:
Originally Posted by nickgr
Θελεις επισης να πεις με ποια σημεια του νομου περι ενδοοικογενειακης βιας διαφωνεις και γιατι?
Κατα τα αλλα η ευθυνη των επιλογων πεφτει κατα βαση στους ιδιους τους γονεις, οσο κι αν αλλα κοντινα προσωπα μπορει να ενδιαφερονται για τα παιδια. Η καθε επιλογη εχει και τις συνεπειες της και καλουνται αυτοι να τις αντιμετωπισουν.
Μπορει οπως λες να ηταν καλο να μαθει το παιδι την αληθεια σε καποια ηλικια αλλα εξαρταται για ποια αληθεια μιλας. Αλλη η αληθεια του οτι δεν ειναι ο συζυγος ο βιολογικος πατερας και αλλη η αληθεια οτι πχ ηταν αποτελεσμα εξωσυζυγικης σχεσης κτλ. Καθενας μπορει να εχει τη δικη του αποψη για το χειρισμο της καταστασης ομως οπως και να εχει ειναι ευαισθητο το θεμα και δεν υπαρχει μια συγκεκριμενη οδος να ακολουθησει καποιος, θα χρειαστει πιθανοτατα και η βοηθεια ειδικων.
Ειναι πολυ δυσκολο σε τετοιες περιπτωσεις να γινουν τα πραγματα με τροπο που να μην επηρεασει αρνητικα τα παιδια. Το να καταληξει το θεμα σε αντιποινα του ενος γονιου προς τον αλλον μεσω των παιδιων, μονο δυσαρεστες συνεπειες μπορει να εχει για τα ιδια τα παιδια.
Μπορεί το 20% των βουλευτών να είναι γυναίκες αλλά οι νόμοι δεν γράφονται από τους βουλευτές αλλά από το αρμόδιο υπουργείο. Οι περισσότεροι δεν διαβάζουν τι ψηφίζουν έιδικά κάτι τέτοια θέματα που δεν έχουν και μεγάλη απήχηση. Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ και η ΕΡΜΗΝΕΙΑ των νόμων γίνεται από τα δικαστήρια που αυτό έχει σημασία τελικά. Στον νόμο που αναφέρθηκα ο νομοθέτης αναφέρεται για την προστασία των γυναικών κατά κύριο λόγο από την ανδοικογενεικά βία. Υπάρχουν και άλλα σημεία όπως η εισαγωγή της έννοιας του βιασμού μέσα στο γάμο (δηλαδή αν θέλει να σε βλάψει η γυναίκα μπορεί να ισχυριστεί ότι υπεστη βιασμό) κι άλλα σημεία. Θα βρώ τα άρθρα κάποια στιγμή αύριο για να τα παρθέσω. Για τον συγκεκριμένο νόμο υπάρχουν πολλές συζητήσεις. Όσο για την αλήθεια όταν το παιδί μάθει ότι ο βιολογικός του πατέρας είναι άλλος δεν θα θελλήσει να ιακανοποιήσει την ανθρώπινη περιέργεια π γιατί δεν τον μεγάλωσε ο βιολογικός του πατέρας? Και αν εμφανιστεί κάποια στιγμή ο βιολογικός πατέρας και τα μάθει από κεί τότε τι γίνεται?
nick διαφωνω με καποια πραγματα αλλα δεν εχει και πολυ σημασια μαλλον.
Η ενδοοικογενειακη βια ειναι υπαρκτο φαινομενο και εχει διαφορες μορφες, ειτε εμφανιζονται συχνα ειτε πιο σπανια και οι νομοι αυτοι βασιζονται σε γεγονοτα της ζωης. Τετοιοι νομοι δεν υπαρχουν μονο στην Ελλαδα αλλα και σε πολλες αλλες χωρες.
Anyway, στο αν και τι θα επρεπε να μαθουν να παιδια, εχω πει ηδη οτι πιστευω πως οι δρομοι ειναι πολλοι και πως οτι αποφαση και να παρουν οι γονεις παλι δεν ειναι σιγουρο το αποτελεσμα, απλα πρεπει να καταληξουν στην καλυτερη πιθανη επιλογη για να ελαχιστοποιησουν τις πιθανοτητες να τα πληγωσουν.
Και μόνο ο τίτλος είναι λίγο κάπως... Γυναικεία απιστία, ανδρική απιστία, η απιστία είναι μία. Έχει ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει την ίδια βαρύτητα. Ο σύζυγος πέραν της αφοσίωσής του στα παιδιά φαίνεται να μην σέβεται καθόλου τον εαυτό του. Η ειλικρίνεια κάνει τα πράγματα ευκολότερα. Η βιολογική μητρότητα ή πατρότητα δεν νομίζω ότι έχει καμία σημασία, αλλά το ποιος μεγαλώνει το παιδί, αυτός είναι και ο πραγματικός γονέας.
Από την στιγμή που το περιστατικό γνωρίζει περισσότερα από ένα άτομα είναι σχεδόν βέβαιο ότι αν στο παιδί αποκρυφτεί η αλήθεια αυτή μπορεί να μαθευτεί από τρίτους με πολύ χειρότερο τρόπο. Μου κάνει εντύπωση πως το γεγονός αυτό το γνωρίζει και ένας φίλος της οικογένειας και δεν ξέρω ποιος άλλος. Το αν θα χωρίσει ή όχι ο σύζυγος είναι αποκλειστικά δικό του ζήτημα και ελάσσονος σημασίας. Το μόνο για το οποίο θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει κανείς το "παράνομο" ζεύγος (και τους δύο όμως) είναι για παιδαριώδη ανευθυνότητα. Δυστυχώς αλλά και ευτυχώς δεν έχουμε την δυνατότητα να αποφασίζουμε ποιος είναι σε θέση να κάνει παιδιά και ποιος όχι.
Συμφωνώ ότι η απιστία είναι απιστία. Αλλά οι συνέπειες διαφέρουν στην περίπτωση της εγκυμοσύνης. Αλλά όσοι έχουν παιδιά ευτυχώς ή δυστυχώς "καταπίνουν" αρκετά πράγματα στη ζωή τους. Πόσοι δεν καταπατούν τις ηθικές αρχές και αξίες τους προκειμένου να βολέψουν, τακτοποίησουν ή οτιδήποτε άλλο κάνουν για τα παιδιά τους? Όσο για το αν σέβεται τον εαυτό του ή έχει αυτοεκτίμηση ο σύζυγος έναι πολύ σοβαρός κατά τη γνώμη μου. Η εύκολη απόφαση θα ήταν το διαζύγιο απ' όπου ουσιαστικά θα έφευγε κατά κάποιο τρόπο νικητής ψυχολογικά και η σύζυγος θα ''τραβιόταν'' με τρία παιδιά (Μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει το φορτίο) και θα περιοριζόταν στα τυπικά καθήκοντα του μπαμπα του Σαββατοκύριακου. Επιπλέον λόγω ηλικίας (43) και εμφάνισης θα έκανε πολύ εύκολα την ζωή του. Αλλά αυτό είναι το εύκολο γι' αυτόν και το πιο επώδυνο για όλους τους υπόλοιπους (ιδιαίτερα για τα παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα). Η ευθύνη του συζύγου έγκειται που δεν κατάλαβε έγκαιρα τα μυνήματα στη σχέση ή στην επιλογή του συντρόφου του. Αλλά αυτά τα πράγματα είναι λαχείο γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως θα συμπεριφερθεί και ό/η άλλος/η μετά από 15 χρόνια.Ο ίδιος αν τα παιδιά ήταν 17-18 και άνω (να είχαν περάσει και την εφηβεία) θα είχε φύγει δίχως δεύτερη σκέψη αλλά τα δεδομένα στη χρονική στιγμή αυτή δεν είναι έτσι. Συμφωνώ ότι γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει τα παιδιά και όχι ο βιολογικός γιατί αυτός δένεται συναισθηματικά μαζί τους.
Επίσης πολύ εύκολο να κατηγορείς ότι σου κρεμάω την ταμπέλα του φαλλοκράτη, δίχως να λάβεις υπόψιν σου από πού άραγε το έβγαλα το συμπέρασμα αυτό.
Να σου το πω από πού να μην αναρωτιέσαι.
"Δε θα του κουνιόταν η γυναίκα" αν αυτός "δεν ήταν τόσο έτσι γιουβέτσι"
Το να μείνει ένας άνθρωπος ακίνητος/ακούνητος σε μία σχέση, άρα κατ' εμέ να μην έχει περιθώρια έκφρασης διαφορετικών επιθυμιών ή στάσεων ζωής ή οτιδήποτε και συ να το θεωρείς αντί για υποταγή, λόγο για εύγε και ζήτω, υποθέτω και γω τα ανάλογα (φαλλοκράτης).
Όπως και το γεγονός ότι ανέφερες πως όταν μία σαραντάρα γυναίκα ερωτεύεται έναν 8 χρόνια μικρότερό της άντρα, τότε... καταστροφή, το τέλος του κόσμου, βόμβα στα θεμέλια της ανθρωπότητας και του θεσμού της οικογένειας. Από τη δική μου πλευρά, καλά κάνει και δεν είναι δική σου δική μου δουλειά ούτε να την κρίνω γι αυτό, ούτε να της το απαγορέψει η/ο οιοσδήποτε πάνω σε βάση φαλλοκρατική ΞΑΝΑ (γιατί ακολούθησε δικό σου ερώτημα "όταν μετά από 10 χρόνια μείνει μόνη της ποιος θα της φταίει?"
Γιατί είναι καταστροφικό να μείνει μόνη της? Γιατί πρέπει να φταίει κάποιος? Ευνόητα τα ερωτήματα πιστεύω, όχι όμως ευνόητο το αυτόματο γυναίκα μόνη ίσον γυναίκα δυστυχής που θα βάλει πλερέζες.
Επίσης ανέφερες πως η απιστία δεν θεωρείται ποινικό αδίκημα. Τούτο μας έλειπε, μήπως να τη λιθοβολάμε την άπιστη την μοιχαλίδα? Μούχλα.
"Συνεχίζει να πηγαίνει εκδρομές με την οικογένειά της σα να μην τρέχει τίποτα".
Κακώς. Να της απαγορευτεί η έξοδος εκ της οικίας, να παραταχθεί απόξω μάλιστα φρουρά, αποτελούμενη από άλλους φαλλοκράτες και μερικά σκυλιά ειδικά εκπαιδευμένα στη διαταγή "όρμα τζακ και φέρε τη μοιχαλίδα". Καλά.
Επίσης, γράφεις πως είναι ό,τι χειρότερο γι αυτήν την ηλικία να ζήσουν έναν χωρισμό ΚΑΙ τη γέννηση ενός μωρού απ' άλλον πατέρα. Let me guess which is worse, λοοολ
Δεν είναι ούτε ένα διαζύγιο καταστρεπτικό για τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού ή εφήβου, εκτός αν οι γονείς επιδείξουν καταστρεπτικές συμπεριφορές. Ως καταστρεπτικές συμπεριφορές θεωρώ παρεμπιπτόντως όποιες θα επακολουθούσαν ως πράξεις παρακινούμενες από τις παραπάνω σου απόψεις.
Και, γράφεις συν τοις άλλοις πως ειδικότερα με παιδιά οι γονείς πρέπει να δρουν με σοβαρότητα και ευθύνη. Γιατί? Προσωπικά ξέρω πολλούς γονείς άχρηστους στο ρόλο τους, κατά τ'άλλα όμως και σοβαρούς και με ευθύνη. Επικεντρώνομαι στο ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ λοιπόν, που δε θεωρώ ότι θα έπρεπε ούτε να αυξάνει ούτε να μειώνει την πρότερη σοβαρότητα και ευθύνη των γονιών πριν αναλάβουν το γονεικό ρόλο, καθώς η σοβαρότητα και η ευθύνη μπορεί και να είναι η αιτία της στεγνότητας μίας σχέσης, και όχι άνοδος των ποιοτικών της χαρακτηριστικών λειτουργίας σε τομείς.
Και γράφεις πως χρειάζονται τα παιδιά μια ΣΩΣΤΗ μητέρα. Με ποιανού τα κριτήρια σωστή? Του γείτονα? Του δικαστή? Του ηθικού κριτή? Του οικογενειακού φίλου? αχαχούχα
Όταν ένας άνθρωπος είναι σε μια σχέση το ΕΝΤΙΜΟ είναι να δεν περνάει καλά φεύγει και μετά δικαιούται που είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να κάνει ότι γουστάρει. Αυτή είναι ή ώριμη στάση ζωής. Απλά όταν το κάνει παράλληλα σημαίνει ότι και η ίδια δεν έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει.
Αν θέλεις να πάρεις απόψεις αντρών στην πλειονότητά τους γιατί τα φτιάχνουν με μια μεγαλύτερη τους παντρεμένη με παιδιά νασαι σίγουρη για να κάνουν την αρπαχτή τους. Απόδειξη ότι ο τύπος έκανε την αρπαχτή του αποφεύγει να αναλάβει τις ευθύνες του. Και όταν λέω τις ευθύνες του εννοώ η γυναίκα αυτή ούτως ή άλλως έχει άλλα δυο παιδιά που το αιδοιοκρατούμενο δικαστικό σύστημα θα της παραχωρήσει την επιμέλεια τους.
Δεν είπα ότι είναι καταστροφικό το να είναι κάποιος μόνος του κατά την άποψή μου αλλά κτά την άποψη της συζύγου είναι γιατί ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει την μοναξιά. Ίσως δεν έδωσα να το καταλάβεις.
Όταν λέω ότι η απιστία δεν θεωρείται πια ποινικό αδίκημα το λέω από νομικής άποψης και μόνο.
Όταν λέω ότι πηγαίνει εκδρομές με τον σύζυγο δίχως να έχει ξεκαθαρίσει αν θα είναι μαζί του τελικά ή όχι αυτό είναι υπεύθυνη στάση ζωής? ¨η έχει πάρει τις αποφάσεις της και απλά προσπαθεί να ανβάλλει μια συζήτηση που ούτως ή άλλως θα πρέπει να γίνει για να είναι μαζί? Γιατί σε τυχόν επανάληψη του συμβάντος ή εξακολόυθηση παράλληλης σχέσης μόνο έντιμο και υπέυθυνο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Αυτά τα ξεκαθαρίζεις και δεν περιμένει στον 5ο μήνα και να το αναβάλλεις. Σε λίγο θα γεννάει και ακόμα θα αποφασίζει.
Το ποιός θα κρίνει αν ο γονιός του είναι σωστός ή όχι οι μόνοι αρμόδιοι άνθρωποι είνα τα παιδιά. Αλλά για σκέψου αν ήσουν παιδί πως θα αισθανόσουν αν τα μάθαινες όλα αυτά στην ηλικία των 20, 25 ή 30 ασ πούμε. ΔΕν συζητάω για την ηλικία των 8 γιατί δεν νομίζω ότι είναι και το καλύτερο. Εδώ σε χωρισμούς ήπιους και πολιτισμένους τρέχουν σε ψυχολόγους και περνάει αρκετός καιρός να βγάλουν άκρη και άκρη δεν βγάζουν. Απλά συνηθίζουν τα παιδιά σ' αυτή την κατάσταση.
Θέλω να σου κάνω μια ερώτηση. Αν ό σύζυγος μια ηλιόλουστη μέρα γύριζε και έλεγε στην σύζυγο: "Μωρό μου περιμένω παιδί από μια άλλη γυναίκα αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θέλω να το μεγαλώσουμε μαζί ή με την άλλη" πως θα το έκρινες?
Χαρακτηρίζω επιπλέον ανεύθυνη την συμπεριφορά της ακόμη για δυο λόγους:
α) Το να κάνεις σεξ δίχως προφυλάξεις ενώ είσαι παντρεμένη πως χαρακτηρίζεται?
β) Αν σκεφτόταν να κάνει οικογένεια μ' έναν άνθρωπο που γνώρισε πριν κάποιους μήνες και θα εμπιστευόταν τα παιδιά της πως χαρακτηρίζεται?
Nick, δε μας λες και καποιο δικο σου θεμα; Τετοιος χαμος για το προβλημα ενος κολλητου φιλου κατι θα εχει δικο σου απο κατω.
Αυτήν την εποχή ευτυχώς δεν αντιμετωπίζω ζόρικα θέματα. Τα πέρασα το Σεπτέμβριο με κάποια θέματα με την εργασία μου και ευτυχώς οι αποφάσεις που πήρα προς το παρόν μου βγαίνουν σε καλό. Απλά όταν είσαι κολλητός και έχεις περάσει πολλά ζόρια οικονομικά και επαγγελματικά με αυτούς τους ανθρώπους τότε δεν σου πάει να μην ασχοληθείς με το θέμα όταν σου ζητάνε την συμπαρασταση σου Καμιά φορά δεν πρέπει να μπλέκονται ούτε καν τα αδέλφια (όπως και τώρα) σε αυτές τις υποθέσεις γιατί υπάρχει έντονη συναισθηματική εμπλοκή και χωρίζονται σε αντίπαλα μέρη κλπ. Το μόνο δικό μου που κρύβεται από κάτω είναι ότι το τελευταίο πράγμα που περίμενα να ακούσω σε κοντινους μου ανθρώπους ήταν κάτι τέτοιο. Γιατί όταν τα ακους για ανθρώπους που δεν γνωρίζεις δεν σε αγγίζουν και πιστεύεις οτι δεν θα συμβεί στο στενό σου περιβάλλον. Είναι σαν την ασθενεια. Ακούς γύρω σου για πολλά και μόνο όταν σκάσει κοντά σου καταλαβαίνεις τα ζόρια αυτών που άκουγες. Πριν κάνω παιδιά δεν μπορούσα να καταλάβω τη ζωή των άλλων με παιδιά. Έτσι και τώρα όταν κάθε μέρα υπάρχει επαφή με αυτούς τους ανθρώπους ουσιαστικά βάζεις το πρόβλημά τους μέσα στην ζωή σου. Και δεν νομίζω ότι είναι σωστό να δραπετεύεις από αυτό. Μπορείς να δραπετεύσεις από αυτά τα προβλήματα από κάποιον που θα στο πεί κα΄ποια στιγμή που θα είναι σκασμένος αλλά δεν είστε και κολλητοί.
Τελικά διελευκάνθηκαν όλα στην υπόθεση.
- Ο εραστής είναι οικονομικά ευκατάστατος σε σχέση με το σύζυγο.Ανέλαβε να της πληρώνει το ενοίκιο (750 ευρώ) στο νέο διαμέρισμα της μέχρις να ετοιμαστεί το καινούργιο σπίτι του εραστή
-Ανέλαβε να πληρώσει όλα σχεδόν τα έξοδα του του νέου τους σπιτικού
- Το νέο ζευγάρι υπολογίζει σε 12 με 15 μήνες να μετακομίσει στο νέο του σπίτι των 650 τετραγωνικών μέτρων στην Πολιτεία
- Ο απατημένος περιμένει στην άκρη και ευχαριστεί που θα του επιτρέπεται απεριόριστη επικοινωνία με τα παιδιά. Τουλάχιστον αυτό ήθελε και η ζωή συνεχίζεται.
Με αυτά τα δεδομένα μπορεί ο καθένας να βγάλει συμπεράσματα λαμβάνοντας υπόψη ότι το τεως ανδρόγυνο δεν αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Εντάξει δεν μπορούσαν να αγοράσουν βίλα στην Πολιτεία αλλά είχαν ένα διαμέρισμα καινούργιο που έμεναν, μπορούσαν να κάνουν τις διακοπές, εκδρομέ και ταξίδια. Αλλά δεν μπορούσαν να πάρουν κότερο. Εκεί τη πάτησε ο απατημένος γιατί όπως έκανε και δήλωση η κυρία:" Δεν μπορώ να ζώ άλλη μιζέρια και να προγραμματίζω τα πάντα, πότε θα πάω από δω πότε από κεί κλπ"
πουτ@νες γυναικες...!
Μόνο εμένα μου φαντάζουν τόσο ασήμαντα, πεπερασμένα και κλισέ όλ'αυτά? Τι συμπεριφορές είναι αυτές, τριβόμαστε μεταξύ μας σαν τ' αφεντικά πάνω απ'τα λεφτάκια τους, τράβα ο ένας τράβα ο άλλος. Δεν υπάρχουν ούτε πουτάνες γυναίκες, ούτε τάδε άντρες. Υπάρχουν ξεχωριστά πλάσματα, με το δικαίωμα και την ικανότητα να διαλέγουν κάθε φορά ποιο δρόμο θα πάρουν. Αν διαλέγουμε το δρόμο της φθοράς και της διαμάχης, τότε εμείς φταίμε, όχι το φύλο μας. Φτάνει με τις βλακείες. Και δεν ξέρω γιατί, αλλά όσα αναφέρεις νικ, μου φαίνονται του όμπβιους μωρέ, πώς να στο πω, το περίμενα πως θα έφτανε στο πουτάνες γυναίκες, καργιόλες της πολιτείας ξερωγώ. Δε με πείθει καν, άλλο ήταν που ήθελα να αναφέρω και το έκανα.
Και όμως έτσι είναι. Εγώ προσωπικά τη λυπάμαι γιατί το πιο ωραίο είναι ότι ό τύπος είναι 7 χρόνια μικρότερος της και δεν έχι άλλα παιδιά. Αποτι έμαθα στα θεωρητικά είναι πολύ καλός, ότι φαντάζεται το σπίτι με τρία παιδιά αυτά ήσυχα να βλέπουν τηλεόραση και αυτός να πίνει το ποτό του ή να δουλέυει στον φορητό (χα χα χα χα). Τη λυπάμαι γιατί σε κάποια χρόνια θα είναι μόνη με την ευθύνη τριων αγοριών που τα δυο θα περνανε εφηβεία και το άλλο θα ξεκινά σχολείο. Εκέι είναι τα ζόρια όχι μόνο γι αυτήν αλλά για οποιοδηποτε γονιό και καλό είναι ναχεις βοηθεια γιατί δεν βγαίνει μόνος ή μόνη
Επιπλεόν ουτε εγω πιστευα ότι είανι έτσι και δυστυχώς όταν έμαθα και καποια άλλα πράγματα πειστηκα. Δεν πίστευα ότι στην σημερινη εποχή υπάρχει τετοιο σκεπτικό είτε από άνδρα είτε από γυναίκα. Αλλά όμως υπάρχει. Καποια στιγμή μπορεί να αναφέρω πως πειστηκα και γω ο πιο δύσπιστος από την παρέα. Εν τροχάδη όταν της ανέφερε ότι αναλαμβάνει όλα τα έξοδα να δεις πως εκδηλώθηκε και τι έλεγε.