Καλησπέρα,
Θα ήθελα να μάθω ποιοί απο εσάς έχουν ΙΔΨ με βίαιες σκέψεις, να κάνουν κακό στον άλλο π.χ και αν κανείς σας το ξεπέρασε, επίσης με ποια θεραπεία.
Printable View
Καλησπέρα,
Θα ήθελα να μάθω ποιοί απο εσάς έχουν ΙΔΨ με βίαιες σκέψεις, να κάνουν κακό στον άλλο π.χ και αν κανείς σας το ξεπέρασε, επίσης με ποια θεραπεία.
Καλησπέρα,
Εγω έχω με αλλα ωσ προς τον εαυτό μου για συγκεκριμένα σημεία και όχι για άλλους. Δεν παιρνω θεραπεία παρα μόνο ομοιπαθητικη. Πωσ σου ξεκίνησε εσένα όλο αυτο?
Quote:
Originally Posted by Konstantinoss
Γνωσιακη-συμπεριφορική θεραπεία μαν. Μην φοβάσαι τις ίδιες σου τις σκέψεις. Προσπάθησε να σκέφτεσαι βασικά κάποια ώρα κάθε ημέρα από μόνος σου τα χειρότερα σενάρια που φοβάσαι. Π.χ. να φαντάζεσαι τις βίαιες παρορμήσεις σου να γίνονται πραγματικότητα στην χειρότερη μορφή. Φαντάσου να κάνεις κακό με τον χειρότερο τρόπο σε αυτούς που δεν θα ήθελες να κάνεις. Ακούγεται ακραίο αλλά αυτή είναι εν μέρη πολύ αποτελεσματική τεχνική. Είναι μια μορφή "έκθεσης" σε αυτό που φοβάσαι πιο πολύ. Αν το κάνεις συστηματικά θα συνηθίσεις τον φόβο σου και θα δεις πόσο χαζές είναι αυτές οι σκέψεις, σε φάση που θα αρχίσουν να μειώνονται. Δεν είναι οι ίδιες αυτές οι παρορμητικές σκέψεις, αλλά η σημασία και το βάρος που τους δίνεις, που τις κάνει να επαναλαμβάνονται. Ίσως πρέπει να μην προσπαθείς να ελέγχεις τόσο τα πάντα και να αφήσεις τα πράγματα χύμα. Ψάξε για ένα ψυχολόγο που να γνωρίζει από ΓΣΘ για τέτοιους ψυχαναγκασμούς. Υπάρχουν και αρκετά καλά self-help ξένα και ελληνικά βιβλιαράκια. ψάξ το λίγο. Μετά υπάρχουν και τα αντικαταθλιπτικά αλλά ψάξε για ψυχοθεραπεία οπωσδήποτε.
Απο πολύ έντονο άγχος ξεκίνησε αυτό κ απο κάποιες αλλαγές σημαντικές στη ζωή μου, έβλεπα τα μαχαίρια κ τα έκρυβα λές κ πρόκειται να έκανα κακό σε κάποιον, εδώ κ ενάμιση χρόνο με τυρρανάει, πήρα ενα βιβλίο Πετράν κ σκοπεύω να το διαβάσω, ψυχοθεραπεία ξεκίνησα με έναν αλλα δε το βλέπω κ πολύ αποτελεσματικό, ίσως αυτος δεν κάνει
Οι εμμονές σταμάτησαν εντελώς εδώ κ μιάμιση εβδομάδα, εντελώς όμως! Τώρα, ή το Cypralex ( 30mg ) έκανε το θαύμα ( παίρνω και Solian 100mg ) ή ενα χάπι ομοιοπαθητικής που πήρα, ένα απο τα 2, θα προσπαθήσω να κόψω το Solian και μετά το Cypralex για να δώ ποιό έκανε δουλειά για να σας πώ. Πάντως άν κόψω το Cypralex και είμαι καλά θα δοξάζω την ομοιοπαθητική εφόρου ζωης..
Μαλλον το solian εκανε τη δουλεια!!!!!
Έπιασε τελικά η θεραπεία? Καλό αυτό αλλά ψάξε και για καμία ψυχοθεραπεία και για πιο ουσιαστικά αποτελέσματα. Θυμάμαι μια κοπέλα που είχε το ίδιο πρόβλημα. Ένα βράδυ δεν άντεξε άλλο, πήρε ένα μαχαίρι και πήγε πάνω από το κρεβάτι των γονιών της (φαντάζεσαι να ξυπνούσαν!) Μετά από λίγη ώρα και ενώ ένοιωθε πολύ άγχος της πέρασε και από εκείνη την στιγμή έπαψε να δίνεις τόσο πολύ σημασία στις ιδεοληψίες και στους φόβους της. Κάπως έτσι είναι και η θεραπεία σε αυτή την περίπτωση.
Δοκίμασε τη ΓνωστικήΣυμπεριφορική μέθοδο, όπως σου λέει ο Πετράν. Θα μάθεις τρόπο απώθησης των διαστρεβλωμένων σκέψεων και θα βοηθηθείς να ξεπεράσεις τις φοβίες σου. Θα μάθεις να διακρίνεις τις σκέψεις σου ως παρατηρητής εσύ της δικής σου σκέψης, να τις ξεχωρίζεις ως παράλογες, να τις διακόπτεις και να βάζεις στη θεση τους άλλες θετικές σκέψεις.
Οι φοβίες καταπολεμούνται με το να εκθέτεις τον εαυτό σου σε καταστάσεις που υποτίθεται σε φοβίζουν ώστε να εξοικοιωθείς μ αυτές.
ρε παιδια να ρωτησω κατι?? ποιο ειναι το χαρακτηριστικο της γνωσιακης θεραπειας για την αντιμετωπιση των εμμονων?? γιατι και μενα οι εμμονες ειναι το βασικο μου συμπτωμα, με τα παντα ομως..οπως λεει και ο πετραν ειχα εντονο το φοβο οτι θα κανω κακο στους γονεις μου μεχρι που σε καποια φαση ειπα στον εαυτο μου "για αντε να σε δω" ε και φυσικα ειδα οτι δεν μπορω και δεν θελω να κανω τιποτα και οτι ολα ειναι κατασκευασματα του μυαλου μου. απο κει και περα ομως μου κολλησαν αλλα..υπαρξιακα πιο πολυ που μαζι με αποπραγματοποιηση εδεσαν τελεια :P γιατι υπαρχουμε γιατι εχουμε 2 χερια κλπ.. ομως καθε φορα που μπαινουν αυτες οι σκεψεις στο μυαλο μου ανακαλυπτω οτι δεν κερω τεχνικες απωθησης..κανω ψυχοθεραπεια σε κεντρο ψυχικης υγειας αλλα λιγα πραγματα.. φαρμακα δεν παιρνω καθως μου χουν πει οτι δεν μου ειναι απαραιτητα.. με λιγα λογια καθε φορα που με καταβαλλουν αυτες οι σκεψεις θελω να σκεφτω κατι σαν αντιδοτο αλλα δεν τα καταφερνω
Η μέθοδος που μαθαίνεις στη γνωσιοσυμπεριφορική θεραπεία για την αντιμετώπιση των ψυχαναγκασμών, διαστρεβλωμένων σκέψεων(παράλογες σκέψεις, φανταστικές καταστάσεις, σκέψεις που φτιάχνει ο νους που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, σκέψεις για καταστροφικότητα, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, σκέψεις με αρνητικό χαρακτήρα) είναι συνοπτική η εξής:
Α) Αναγνώριση της διαστρεβλωμένης σκέψης, σα να σαι παρατηρητής της σκέψης σου, του εαυτού σου (να βλέπεις τη σκέψη που έρχεται όπως κάποιο τρίτο που πλησιαζει και τον αναγνωρίζεις ως τέτοιο). Να λες να το ερχεται ή αυτό που σκέφτομαι είναι διαστρεβλωση.
Β) Κατανόηση ότι η σκέψη που έρχεται ή βρίσκεται σε εξέλιξη δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι κάτι το παράλογο, κάτι που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι και καθολου έξω απ αυτό.
Γ) Απόκρουση της αφού έκανες το Α και Β. Σα να της λες σταμάτα, φύγε. Σαν απότομη κίνηση. Σα να αποκρούεις και διώχνεις τον τρίτο που πλσιάζει.
Δ) Να βάλεις στη θέση της κάποια άλλη σκέψη ευχάριστη, ένα ευχάριστο γεγονός, ένα στόχο κλπ, να φύγεις απ εκεί που βρίσκεσαι ή να κάνεις κάτι άλλο.
Δεν ξέρω αν κάτι τετοιο ψάχνεις όμως άμα το δουλέψεις έχει αποτελέσματα.
χμμ ναι η αληθεια ειναι πως δεν εχω κανει ποτε κατι τετοιο.. δηλαδη το μονο που μου λεει ο ψυχολογος μου ειναι να στρεφω αλλου την προσοχη μου απλα.. αλλα ειναι λιγο δυσκολο να σκεφτεσαι οτι τα παντα γυρω σου δεν ειναι πραγματικα κλπ και να εχεις το κουραγιο να διωξεις αυτη τη σκεψη.. σε τρομαζει τοσο πολυ που σε καθηλωνει.. το θεμα μου ειναι οτι ολα αυτα μου γινονται εμμονες και σκεφτομαι μονο αυτα και ξεχναω την πραγματικοτητα στην οποια ζουσα μεχρι πριν λιγο καιρο.. σαν να βυθιζομαι σε αλλη και να αγνοω οποιοδηποτε αλλο ερεθεισμα και να σκεφτομαι ολη μερα τα ιδια "εξωπραγματικα" πραγματα.. την επομενη φορα που θα με πιασει εντονα θα προσπαθησω να το κανω ομως..
Quote:
Originally Posted by chesire
Αν γίνει φουλ γνωσιακή όπως αυτή που περιγράφει ο ιωάννης και το κάνεις εντατικά τότε μειώνονται δραματικά οι ιδεοψυχαναγκασμοί. Υπάρχουν και καινούργιες μέθοδοι όπως η γνωσιακή θεραπεία με βάση το "mindfulness" που είναι γνωσιακή με στοιχεία μη-σκέψης και διαλογισμού και ερευνητικά δείχνει πολύ υποσχόμενη και αποτελεσματική για ΙΨΔ (όπως και για κατάθλιψη και οριακή και οτιδήποτε άλλο υπάρχει δυσκολία χειρισμού έντονων ανεξέλεγκτων συναισθημάτων και "απρόσκλητων σκέψεων"). Το πρόβλημα είναι ότι λίγοι κάνουν σωστή γνωσιακή και το "στρέψε αλλού την προσοχή σου" είναι φιλική συμβουλή παρα γνωσιακή θεραπεία λολ.
Βέβαια η ΙΨΔ έχει και νευρολογικό υπόστρωμα από κάτω με μηχανισμό παρόμοιο με τα "κινητικά τικς" (κάποιοι λένε ότι είναι "τικς" στο επίπεδο των σκέψεων). Ίσως να μην εξαφανιστεί ποτέ 100% αλλά με την κατάλληλη εντατική θεραπεία μπορεί να μειωθεί στο σημείο που θα είσαι εντελώς οκ με σπάνειες σκέψεις εδώ και εκεί. Αν δες μπορείς άλλο τότε δεν είναι κακό να δοκιμάσεις και κανα φάρμακο ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις το κάνεις. Δεν λέει να έχεις "sub-standard care" για το πρόβλημά σου. Πάντως ψάξε κατάλληλη γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία με κάποιον που να γνωρίζει συγκεκριμένα για ΙΨΔ.
πετραν ειναι λιγο απο ολα το προβλημα μου.. λιγο εμμονες, λιγο πανικοι, λιγο καταθλιψη.. (η και πολυ τωρα που το σκεφτομαι).. τελευταια ειχα εντονα εξωπραγματικα.. παθαινα συνεχεια αποπραγματοποιηση και ανελυα τα παντα σε υεπρβολικο βαθμο.. αναρωτιομουν γιατι υπαρχουμε, γιατι ειναι ετσι το ανθρωπινο σωμα, ολα μου φαινονταν ανουσια, ψευτικα και τρομακτικα.. και φυσικα υπεβαλα με τη σκεψη τον εαυτο μου συνεχεια σε αυτη τη διαδικασια.. επειδη μου δημιουργουσε φοβο και αγχος κλπ..φοβομουν και φοβαμαι ακομα οτι θα παθω σχιζοφρενεια και ολα τα συναφη.. τελευταια βρισκονται σε υφεση τα συμπτωματα αλλα ποτε δεν εισαι σιγουρος.. γενικα εχω εντονο αγχωτικο υποβαθρο οποτε ολα αυτα πανε κ κολλανε εκει πανω.. καθε μερα μπορει να με τρομαξει και κατι καινουριο.. εκεινο που με φοβιζει πιο πολυ ειναι μη χασω τον εαυτο μου.. μηπως τους βλεπω για παντα ολους ψευτικους και περιεργους και κανω για παντα αυτες τις σκεψεις.. σε καποιο διαστημα σκεφτομουν και πολυ τα υπαρξιακα (γιατι ζουμε, γιατι αγωνιζομαστε, γιατι κανουμε οτι κανουμε) και ενα σωρο φιλοσοφικοι μηρυκασμοι που μονο με εφερναν σε απογνωση.. εχουν ελαττωθει αυτα καπως μετα απο συζητησεις με τον ψυχολογο που απλα με καθησυχαζε οτι ειναι αγχος και οτι δεν θα τρελαθω.. δυστυχως δεν εχω την οικονομικη ευχαιρια να το στηριξω παραπανω με ιδιωτη ψυχολογο.. οποτε μπορω οπως ειναι ευκολο να το αντιμετωπισω.. αυτο φοβαμαι μονο.. το να μην γινω ποτε ξανα οπως πριν.. και την ωρα που κανω αυτη τη σκεψη σκεφτομαι οτι ουσιαστικα τιποτα δεν εχει αλλαξει και οτι ολα ειναι στο μυαλο μου.. αλλα δεν ξερω τι απο τα δυο να πιστεψω..
Φίλε/ φίλη chesire παρέες φίλους, σχέση έχεις? Αν θέλεις απαντάς.
ναι ναι.. δεν εχει κανενα προβλημα η κοινωνικη μου ζωη.. ισα ισα που οταν τα αντιμετωπιζα ολα αυτα εβγαινα κανονικα, συναναστρεφομουν με πολλα ατομα κλπ.. δεν απομονωθηκα.. προσφατα ξεκινησα και μια σχεση και μου εχει κανει αρκετο καλο
Χμμ, εγώ έχω πάθει κάτι απίστευτο εδώ και λίγο καιρό.. όλοι όσοι ξέρω έχουν σχέση εκτός από μένα.
Εσύ θα την πάλευες στη θέση μου?
φυσικα δεν εχει να κανει αυτο.. αμα περιμεναμε απο την καθε "σχεση" να μας κανει να νιωσουμε καλα ζητω που καηκαμε.. στον εαυτο του στηριζεται ο καθενας πρωτα απ ολα και μετα αναπτυσσει σχεσεις.. ετσι πιστευω
Ναι αλλά όχι κι έτσι....
οταν ειναι να ερθει θα ερθει.. αυτο ειναι το σιγουρο.. οσο το κηνυγας και νιωθεις ασχημα που δεν ερχεται μονο κακο κανεις.. δεν ειναι και ευκολο πραγμα να βρεις σχεση οποτε την εχεις αναγκη
Δεν το κυνηγάω! Ούτε καν παγίδα δεν έχω στήσει...
πες μου τι να κάνω σε παρακαλώ.
να προσπαθησεις πανω απο ολα να νιωσεις εσυ καλα με τον εαυτο σου και να μη σου γινεται αυτοσκοπος.. γινε πιο κοινωνικος, βγες πιο πολυ γνωρισε κοσμο και ισως ετσι εχεις καποιες παραπανω ευκαιριες
Quote:
Originally Posted by carrot
Ρε vince αγόρι μου χωρίς παρεξήγηση, αν βγεις έξω με καμια και σε δει ότι ζεις τον εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες το πιο πιθανό είναι να φοβηθεί η να μπερδευτεί τέλος πάντων. Το θέμα πρώτα είναι να προσγειώσεις το μυαλό σου λίγο και μετά θα ρθουν και αυτά. Ναι θα μου πεις "φάρμακα μπλα μπλα" αλλά τι να κάνουμε, για την ώρα δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτά τα κωλοφάρμακα. Ψάξε και για καμια ψυχοθεραπεία παράλληλα ρε παιδί μου. Το κακό στην Ελλάδα είναι ότι δεν γνωρίζουν πολλά από ψυχοθεραπεία στις ψυχώσεις π.χ. γνωσιακή θεραπεία στην ψύχωση γιατί είναι στα πρώτα στάδια ανάπτυξης. Αλλά έχει αποτελέσματα και αυτό.
Άμα δεν το κυνηγάς, άμα δεν τολμάς ποτέ δεν έρχεται. Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του. Όλα αυτά είναι δικαιολογίες για την ατολμία, το φόβο που μας δέρνει και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση ότι δε θα τα καταφέρουμε. Τον τρόπο να βρούμε σχέση και να τα φτιάξουμε τον διαθέτουμε μέσα μας, όλα αυτά τα αρνητικά όμως τον κρατούν ερμητικά κλειστό μέσα μας.Quote:
Originally Posted by chesire
οταν λεω να μην το κηνυγησει εννοω να μην του γινει αυτοσκοπος.. πιστευω οτι απλα τοτε κανεις λαθος επιλογες επειδη απλα ΠΡΕΠΕΙ να κανεις σχεση.. ενω αν το εχεις απλα μεσα στο μυαλο σου και εισαι γενικα πιο δεκτικος την περιοδο που θες να γνωρισεις καποια κοπελα, αυτο ναι. πετραν εχεις δικιο σε αυτο που λες, ομως υπαρχουν και κοπελες που δεν εχουν μαυρα μεσανυχτα απο αυτα τα θεματα και πιθανως να μην τρομοκρατηθουν απο αυτο το θεμα.. ναι παραδεχομαι οτι στην ελλαδα ειδικα θα ειναι ελαχιστες.. ας πουμε το δικο μου θεμα το αντιμετωπιζουν οι γυρω μου με χλευασμο "την ηλιθια που καθετε και φοβαται και τη σκια της και παθαινει πανικους".. αλλα αυτα μπορει να μην τα εξωτερικευσεις απο την αρχη στον αλλο.. οπως και να εχει vince κοιτα πρωτα να στεθεις στα ποδια σου και μετα ολα τα αλλα.. προσπαθησε να κανεις κατι καλο για σενα να καταλαγιασει η οποια κατασταση αντιμετωπιζεις και θα ρθουν και τα υπολοιπα
Πετράν, να σε ρωτήσω.....
Η ΙΨΔ προέρχεται, έστω σε κάποιο βαθμό από τη φοβία και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση; Επειδή αμα έχει κανείς αυτά χαρακτηρίζεται από ατολμία, απραξία, έλλειψη αντίδρασης, παθητικότητα. Και τα τελευταία με τη σειρά τους δημιουργούν απωθημένα, τα οποία ο νους μετά συνεχώς αναμοχλεύει, διεγείρει τη σκέψη με εντάσεις και αρνητικά συναισθηματα μέσα από την επίκληση γεγονότων ή δημιουργία φανταστικών ιστοριών με βάση πράγματα που έχουν συμβεί. Και αυτά τονώνουν το αίσθημα της φοβίας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης με αποτέλεσμα το άτομο να δρα με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο άμα βρεθεί στις ίδιες συνθήκες. Δηλαδή σα φαύλος κύκλος. Έτσι;
Το να επαναλαμβάνεις μια ψυχολογική μέθοδο όπως τη ΓΣ βοηθά, δλδ σε κάνει δυνατότερο ή είναι σα να ξεκινάς τη μέθοδο πάλι από την αρχή;
Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ναι, γενικά όλα αυτά που λες π.χ. πολύ μεγάλη εσωστρέφεια, παθητικότητα κλπ. στερούν από κοινωνικές εμπειρίες οπότε και αυξάνουν την πιθανότητα να υπάρξει δυσαρέσκεια/άγχος, χειροτερεύουν την ΙΨΔ και δημιουργούνται αυτοί οι φαύλοι κύκλοι που λες. Δεν νομίζω όμως από μόνα τους αυτά να αποτελούν αιτία για την ΙΨΔ, πιο πολλοί παράγοντες διατήρησης, μεγέθυνσης και επιβάρυνσης του προβλήματος. Αν και δεν είναι γνωρίσματα όλων των ατόμων με ΙΨΔ, αν υπάρχουν τέτοια θέματα πρέπει να "δουλευτούν" ψυχοθεραπευτικά για να σπάσει η ανατροφοδότηση των αρνητικών συναισθημάτων και του άγχους.
Πιο σημαντικό είναι το άτομο να "βιώνει" επανειλημμένα τις βαθιές του φοβίες που ανατροφοδοτούν την ΙΨΔ. Πολλές φορές το κοινό γνώρισμα σε όλες τις ΙΨΔ είναι ότι το άτομο θέλει να τα έχει όλα σε καθαρές ασπρό-μαυρες ταμπέλες, να έχει τον απόλυτο έλεγχο και ελαχιστοποίηση της αβεβαιότητας, να "μετράει" και την κάθε του σκέψη. Είναι όταν η "εποπτεία" των ίδιων των σκέψεων και συναισθημάτων μας (ένα γνώρισμα που έχουν μόνο οι άνθρωποι και λέγεται "μετα-γνώση") υπερ-λειτουργεί, ξεφεύγει, πιθανότατα γιατί το άτομο έμαθε να λειτουργεί τόσο στα άκρα (σε συνδυασμό ίσως με κάποιο νευρολογικό υπόστρωμα). Η μόνη λύση σε μια τέτοια υπερβολική απρόσκλητη "εποπτεία" είναι να βιώσεις το απρόβλεπτο, το χαοτικό, να μάθεις να ζεις σε γκρίζες ζώνες και χωρίς να πρέπει να έχεις τον απόλυτο έλεγχο. Και αν κάτι τέτοιο είναι πολύ στρεσογόνο στην αρχή, στην συνέχεια συνηθίζεται και μειώνονται οι ψυχαναγκασμοί. Έχεις ψάξει για κάπιο θεραπευτή για να μπεις σε ένα τέτοιο εντατικό πρόγραμμα αντιμετώπισης αυτών που φοβάσαι?
Πετράν,
Στα πλαίσια της ΓΣ μεθόδου έχω κατανοήσει πως λειτουργεί η αρνητική ανατροφοδότηση σε σχέση με φοβίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση,εσωστρέφεια κλπ, πως ενδυναμώνονται αλλά και πως η έκθεση σε καταστάσεις που υποτίθεται φοβίζουν υποβοηθά να ξεπεραστούν οι καταστάσεις αυτές, ίσως η έκθεση σε αυτές να είναι και η μόνη αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας.
Με την έκθεση μειώνονται οι εσωτερικές αντιστάσεις, το άτομο εξοικοιώνεται και ταυτόχρονα διαπιστώνει ότι οι ανασφάλειες, φοβίες κλπ διαψεύδονται. Για να γίνει έκθεση πρέπει να προηγηθεί η υπέρβαση των εσωτερικών αντιστάσεων για το υποτίθεται αβεβαιο, για το ρίσκο κλπ. Και είναι εκεί που το μυαλό εφευρίσκει τις δικαιολογίες για αποφυγή και παραμονή στο χώρο ασφάλειας. Και οι αντιστάσεις που έχουν βαθιά στο παρελθόν τη ρίζα τους και έχουν βαθιά ριζώσει στο άτομο είναι εκεί που κάνουν την εμφάνιση τους.
Κάποιες φορές που γίνεται υπέρβαση το άτομο βλέπει τις φοβίες και ανασφάλειες να διαψεύδονται αλλά συνάμα νοιώθει αίσθημα ικανοποίησης και χαράς για το βήμα που έγινε και γνωρίζω ότι αυτό συνιστά θετική ανατροφοδότηση ώστε οι αντιστάσεις να μειωθούν και κάθε επόμενη φορά η έκθεση να γίνεται όλο και πιο εύκολα. Και δυστυχώς όμως αυτό δε γίνεται συχνά ή γίνονται λιγότερα από αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν. Πράγματι χαρακτηρίζει το άτομο πολλές φορές, από παιδική ηλικία η επιλογή αυτού που προσφέρει ασφάλεια και η αποφυγή αυτού που φαίνεται απρόβλεπτο καθώς και η εποπτεία των σκέψεων συναισθημάτων.
Συμφωνώ με τα όσα γράφεις, σε γενικές γραμμές γνωρίζω αυτά που λες. Έχω κατανοήσει πλήρως στα πλαίσια της μεθόδου πως λειτουργεί η θεραπευτική μέθοδος και ποια ακριβώς πρέπει να είναι η στάση του ατόμου. Όμως σχεδόν ένα χρόνο μετά διαπιστώνω ότι τα αποτελέσματα εφαρμογής της μεθόδου είναι πενιχρά και σκέφτομαι να την ξαναξεκινήσω με κάποιες συνεδρείες. Ξέρω ότι είναι ζήτημα έντονων εσωτερικών αντιστάσεων και χώρου ασφάλειας. Ίσως το να ξαναξεκινήσω τη μέθοδο θα ενδυναμώσει τη θετική ανατροφοδότηση, γιατί η επανάληψη βοηθά.
Δεν ξέρω αν σμφωνείς με το σκεπτικό μου.
Καλημέρα, διάβασα όσα λέτε εδώ, εγώ έχω τέτοια προβλήματα περίπου λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Πέρσι τον Αύγουστο έπαθα μία δυνατή κρίση πανικού από ένα ομοιπαθητικό χάπι και έπρεπε να έφταιγε το ότι είχα αδιαθετήσει εκείνη τη μέρα, τον Οκτώβριο έχασα μία φίλη, και έγινα πιο χάλια. Τότε ξεκίνησαν τα πιο πολλά, νόμιζα ότι θα έκανα κακό στον εαυτό μου ή στον άνθρωπο μου, και αυτό γινόταν πιο έντονο όταν περίμενα να αδιαθετήσω και όλο το διάστημα που ήμουν αδιάθετη. Τώρα είμαι καλύτερα, αυτά τα συμπτώματα τα είχα καμιά δεκαριά μέρες πριν, τώρα για παράδειγμα αδιαθέτησα το Σάββατο και ήμουν χάλια την Κυριακή, ξύπνησα από εφιάλτη και δεν ήθελα να δω κανέναν και σήμερα Δευτέρα μόλις ξύπνησα ήθελα να σηκωθώ αμέσως από το κρεβάτι για να μην είμαι δίπλα του και φοβόμουν μην του πω να χωρίσουμε. Είναι πολύ άσχημο να ξυπνάς δίπλα στον άλλο και να μην θέλεις ούτε να τον δεις, ούτε να του μιλήσεις ή να φοβάσαι μήπως του κάνεις κάποιο κακό. Βέβαια, πάντα υπάρχει κ ο φόβος μην κάνω κακό στον εαυτό μου. Όλον τον άλλο καιρό δεν τα έχω αυτά, αλλά όταν με πιάνουν φοβάμαι πολυ, σκέφτομαι μήπως πρέπει να φύγω από κοντά του, μήπως έχω βαρεθεί και βγαίνουν έτσι, και πολλές άλλες σκέψεις του τι μπορεί να συμβαίνει. Ξέρω ότι τον λατρεύω αλλά είναι πολύ δύσκολο συναίσθημα, έχει μειωθεί βέβαια, αλλά πρέπει να φύγει τελείως, θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Τα φάρμακα που παίρνω είναι saroten και tranxene.......